Αλέφαντος

Του Γιάννη Σχίζα

Ο Αλέφαντος που χάσαμε πρόσφατα παραπέμπει σε  κάτι ανεπανάληπτους  τύπους των ελληνικών γηπέδων :  Μου θυμίζει τον «Εθνικάρα» που έδινε την ψυχή του γι αυτό το σύνθημα, μου θυμίζει  έναν οπαδό του Χαραυγιακού που είχε ατομικό σπορ να βρίζει διαιτητές και λάϊνσμεν με τη κραυγή «ψωμόλυσσα». Και επειδή και τα δύο θέλουν επεξήγηση, το «Εθνικάρα» ήταν το «εθνικός» + το σύνδρομο του οπαδικού μεγαλείου, το δε «ψωμόλυσσα» προέρχονταν από   την εποχή της «σπάνιος» και αυτού τούτου του άρτου – δηλαδή ήταν κατηγορία της μετακατοχικής περιόδου.

Να πω τον Αλέφαντο γκαφατζή – δεν του πάει.  Λόγου χάρη δεν θα μπορούσε να εκστομίσει αποφάνσεις τύπου Νίκου Βαμβακούλα – «να μαζευτούμε 5-6 να φτιάξουμε μια τριμελή επιτροπή». Ήταν τύπος που του πήγαινε το Couleur locale και  οι μικρές κατηγορίες, παρά το γεγονός ότι ανέβηκε ως προπονητής  ψηλά. Ο Αλέφαντος συνδύαζε  τη λαϊκή κουβέντα με δόσεις αφέλειας. Στα στερνά του η αφέλεια αυτή απέδιδε ασκήσεις επί χάρτου, όταν με την τηλεοπτική του παρέα κατάρτιζε σχήματα 4-3-3 ή 5-3-2  ερμηνευτικά του ποδοσφαίρου,  αλλά και της πολιτικής κατάστασης….

Ο Αλέφαντος   πέρασε από το «ξερό» - ήγουν το γήπεδο άνευ χόρτου-  τότε που οι διεθνείς   μας  γλιστράγανε και  τρώγανε τούμπες στο χορτάρι  της αλλοδαπής. Πέρασε από τον  Αστέρα  Εξαρχείων και  τον Ολυμπιακό, χωρίς να αποφύγει τις ομάδες β και γ κατηγορίας, όπως ήταν οι Λύκοι Καλοχωρίου και ο Παναργειακός. Ακόμη όμως πέρασε  από τη  φυλακή, κατά την αφήγηση του  Κώστα Κουκουμάκα από το βιβλίο  που έχει τον αυτοβιογραφικό τίτλο «Νίκος Αλέφαντος. Τα πάντα όλα»(!!!!): Όταν   προπονούσε τον ΠΑΣ Γιάννινα και σε κάποια φάση αυτός ισοφάρισε τον αντίπαλό του Ηρακλή, τότε ο Αλέφαντος  γύρισε προς την εξέδρα των Ηρακλειδών  και είπε «άντε γ@μηθείτε , δεν έχετε ομάδα ρε. Γ@μώ την ομάδα σας». Για το λόγο αυτό συνελήφθη από αστυνομικούς και πέρασε 25  ημέρες στο Γεντί Κουλέ…

Ο Αλέφαντος τελικά υπηρέτησε το σύστημα του οπαδισμού  από μια κορυφαία θέση : Το σύστημα που διακατέχει τη πλειοψηφία των θεατών, που απεχθάνεται άλλη κατάσταση πλην της εσαεί  νίκης της ομάδας, που μπορεί να αποδεχθεί κάποιες υπαναχωρήσεις και να σταθεί απλά και μόνο  διαλλακτικός σε κάποια ζητήματα – πχ ένα πενάλτι,  μια κίτρινη κάρτα. Υπηρέτησε αυτό το σύστημα με χιούμορ – εν πολλοίς ασυναίσθητο, εν πολλοίς σουρεαλιστικό, όπως δείχνει η κριτική του για ένα συνάδελφο  προπονητή στον οποίο κατελόγιζε : Θα μπουν οι Τούρκοι στη Θεσσαλονίκη και ο Σάντος θα ξυπνήσει  Μεγάλο Σάββατο !