|
Για όσους πάνε γυρεύοντας στο χώρο της Οικολογίας και του Πολιτισμού. Υπό τη διαχείριση του Γιάννη Σχίζα
|
Παλιότερα
περνώντας από την Αλβανία, διαπίστωσα ότι η χώρα ήταν γεμάτη από τα «μπούνκερ»
του Εμβέρ Χότζα – δηλαδή κάτι οχυρώσεις «φυτευτές» με πολύ μπετόν , με στόχο να
αντιμετωπίσουν πιθανό εχθρό…Και
αναρωτιόμουν τι θα γινόταν σε περίπτωση που υπήρχε βούληση να απομακρυνθεί αυτό
το τσιμέντο , πόσες εργατοώρες και πόσος κόπος θα χρειάζονταν….
Τη σκέψη
αυτή έκανα και προκειμένου για τις «δικές μας»
ανεμογεννήτριες, με την τερατώδη έγχυση μπετόν στη βάση τους. Όμως την απορία μου έλυσε ένα πρόσωπο της
ακολουθίας του Μητσοτάκη, που είχε μεταβεί στην Κάρυστο το 2019 για να
παρακολουθήσει το θέαμα της θεμελίωσης
ανεμογεννητριών : Απλούστατα, οι
ανεμογεννήτριες δεν επρόκειτο να «εξαχθούν» από τη γη, και το μόνο που θα
γίνονταν ήταν η ανανέωση της παλιάς άδειας !
Κάποτε το
οικολογικό κίνημα είχε να καταλογίσει πολλά
σ’ αυτούς που άνοιγαν καινούριους δρόμους στην ύπαιθρο, πέρα από τις
ανάγκες των τοπικών κοινωνιών.
|
|
Η ΒΡΟΧΗ ΕΠΕΦΤΕ ἀσταμάτητα κάνοντας
τὶς λακκοῦβες τοῦ δρόμου νὰ ξεχειλίζουν. Ἡ Μιμόζα καθόταν σὲ μιὰ στάση
λεωφορείου μὲ τὸ βλέμμα καρφωμένο στὸ ρετιρὲ τῆς ἀπέναντι πολυκατοικίας.
«Εἶναι ὥρα», μουρμούρισε. «Ἐντάξει, χώρισε πρόσφατα καὶ τοῦ ἔρχεται
δύσκολο. Ἂν ὅμως δείξω πὼς θέλω νὰ πᾶμε παρακάτω... Ναί, μόλις σταματήσει
ἡ βροχὴ θὰ πάω», συμπλήρωσε κι ἄναψε τσιγάρο.
Ἄνοιξε τὴν κόκκινη ὀμπρέλα ποὺ τῆς εἶχε δώσει προχθὲς στὸ ξενοδοχεῖο.
Μιὰ ξαφνικὴ μπόρα εἶχε ξεσπάσει καὶ τότε καθὼς ἑτοιμάζονταν νὰ φύγουν.
«Πάρ’ την, βρέχει πολύ», τῆς εἶπε.
«Κι ἐσύ;»
«Ἔχω τὴν κουκούλα. Πάρ’ την, εἶναι δική σου!» ἐπέμεινε χαμογελαστός.
Από το 2018 η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ Περιβάλλοντος και Πολιτισμού σε συνεργασία με το Σύλλογο Φίλων Μουσείου Ναυπηγικών & Ναυτικών Τεχνών Αιγαίου και το Σπουδαστήριο Πολεοδομικών Ερευνών του ΕΜΠ, δραστηριοποιείται για την ανάδειξη της ιστορικής, λαογραφικής και πολιτισμικής αξίας των ξύλινων αλιευτικών σκαφών και για τη συνέχιση της ξυλοναυπηγικής τέχνης. Μια από τις σχετικές δράσεις ήταν και η οργάνωση εσπερίδας στις 29.5.2019 στην Αίθουσα Τελετών του ιστορικού Κτιρίου Αβέρωφ του ΕΜΠ, τα πρακτικά της οποίας έχουν εκδοθεί και είναι διαθέσιμα.
Στην
παρούσα περίοδο, η ΕΛΛΕΤ σε συνεργασία με το Σύλλογο Φίλων Μουσείου Ναυπηγικών
& Ναυτικών Τεχνών Αιγαίου, το Σπουδαστήριο Πολεοδομικών Ερευνών του ΕΜΠ και το Εργαστήριο Διδακτικής Μαθηματικών και
Τεχνολογιών Μάθησης του Πανεπιστημίου Αιγαίου προετοιμάζουν με μερική
χρηματοδότηση και παροχή αιγίδας του ΥΠΠΟΑ, ψηφιακή πλατφόρμα με τίτλο «Τα
καΐκια και η ναυπηγική τέχνη στη νεότερη Πολιτιστική Κληρονομιά».
Η πλατφόρμα στοχεύει στην προβολή και διεπιστημονική τεκμηρίωση της ναυπηγικής
παράδοσης ως άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς, στη δημιουργία νέου υλικού
υποστήριξης της εγγραφής της ξυλοναυπηγικής τέχνης στον κατάλογο Παγκόσμιας
Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO, στη διακοπή της καταστροφής των αλιευτικών
καϊκιών και στην υποστήριξη της παραδοσιακής ξυλοναυπηγικής δραστηριότητας.
|
||||
|
Η κυβέρνηση επισπεύδει την υλοποίηση έργων ΑΠΕ, προσπαθώντας
να καθησυχάσει ότι, δήθεν, γίνονται με περιβαλλοντικά και χωροταξικά κριτήρια
«Προφανώς δεν θα μετουσιωθούν σε έργα το σύνολο των αδειών που έχουν υποβληθεί για αυτά τα 100 GW για τα οποία μιλάμε. Όμως, το «βάθος» του pool των υπό ωρίμανση έργων αποτελεί τη «μαγιά», ώστε να επιλεγούν και να υλοποιηθούν τα καλύτερα από αυτά. Εκείνα τα έργα δηλαδή που συνδυάζουν τα βέλτιστα τεχνικά, περιβαλλοντικά, χωροταξικά αλλά και οικονομικά στοιχεία». Αυτά δήλωσε η Γενική Γραμματέας Ενέργειας και Ορυκτών Πρώτων Υλών Αλεξάνδρας Σδούκου στον Οικονομικό Ταχυδρόμο στις 21.04.2021 [1]. Κι εμείς ρωτάμε:
Ποια νομοθεσία προβλέπει διαδικασία συγκριτικής αξιολόγησης, έτσι ώστε να σταθεί δυνατόν να αξιολογηθούν και να επιλεγούν έργα που να συνδυάζουν τα παραπάνω στοιχεία; Απ’ όσο γνωρίζουμε καμία! Θα γελάνε ή θα κλαίνε διαβάζοντας τέτοιες δηλώσεις οι υπάλληλοι των υπηρεσιών που αδειοδοτούν ενεργειακά έργα, γνωρίζοντας από πρώτο χέρι ότι τα έργα αδειοδοτούνται ένα - ένα με τη σειρά που υποβάλλονται οι σχετικές αιτήσεις.
Για του λόγου το αληθές, παραθέτουμε το τι ισχύει με τη βασική αδειοδοτική διαδικασία:
Για την έκδοση αδειών παραγωγής - βεβαιώσεων παραγωγού, ακολουθούνται τα παρακάτω βήματα:
α) Οι ενδιαφερόμενοι δεσμεύουν μια έκταση «κατάλληλη», σύμφωνα με τα δικά τους κριτήρια, που για τα αιολικά είναι το αιολικό δυναμικό και για τα φωτοβολταϊκά ο προσανατολισμός και η μεγάλη και όσο το δυνατόν ενιαία έκταση, χωρίς να ρωτήσουν κανένα και υποβάλλουν το ενδιαφέρον τους στους «αδειοδοτικούς κύκλους» της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας.
β) Η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας παρέχει «βεβαίωση παραγωγού» χωρίς να ζητήσει τεκμηρίωση ούτε για ιδιοκτησιακά δικαιώματα, ούτε για τη συμβατότητα με τα χωροταξικά κριτήρια που προβλέπονται από το Ειδικό Χωροταξικό των ΑΠΕ.
γ) Οι «τυχεροί» που κατάφεραν να βρουν και να επιλέξουν γη σε περιοχή που μπορούν να πάρουν προσφορά σύνδεσης από το Διαχειριστή του Δικτύου, μετέχουν στη συνέχεια σε διαγωνισμούς με ανταγωνιστικές διαδικασίες, όπου κατοχυρώνουν προτεραιότητα αλλά και «λειτουργική ενίσχυση διαφορικής προσαύξησης», δηλαδή επιδότηση πέραν της τιμής που προσφέρουν στο διαγωνισμό.
Μέχρι εδώ δε βλέπουμε καμία εφαρμογή βέλτιστων κριτηρίων, γιατί δεν υπάρχουν τέτοια.
Για την περιβαλλοντική αδειοδότηση όλων των έργων δεν υπάρχουν κριτήρια εξέτασης της σκοπιμότητας κατασκευής τους. Η σκοπιμότητα θεωρείται αυτονόητη, αρκεί να εντάσσεται σε κάποια από τις πολιτικές «αναπτυξιακές» προτεραιότητες. Αυτό που εξετάζεται είναι μόνο η συμβατότητά τους με τα χωροταξικά σχέδια και -στην καλύτερη περίπτωση- εγκρίνονται όροι που μειώνουν την περιβαλλοντική ζημιά. Η εφαρμογή των περιβαλλοντικών όρων σπανίως ελέγχεται και όταν αυτό συμβαίνει είναι μετά από έντονες και επίμονες καταγγελίες.
Κατά την περιβαλλοντική αδειοδότηση όλων των έργων πρέπει να συνεκτιμώνται διάφορα κριτήρια: νομοθετικά, χωροταξικά, περιβαλλοντικά. Αυτό γίνεται σε κάποιο βαθμό, αν και περιορισμένα, για να μη θιγεί η σκοπιμότητα των έργων. Ωστόσο οι Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων για έργα ΑΠΕ δεν κάνουν καν τον κόπο να αποδείξουν ότι υπολογίζουν οποιοδήποτε άλλο κριτήριο πέρα από αυτά του Ειδικού Χωροταξικού Πλαισίου για τις ΑΠΕ! Είναι σα να υπάρχει στην ελληνική νομοθεσία μόνο ένας νόμος -κι ας είναι στην πραγματικότητα μόνο υπουργική απόφαση- ή σαν ένα νομοθέτημα να υπερισχύει όλων των άλλων!
Αθήνα: Αυτολεξεί, Απρίλιος 2021, σελ. 96, διαστάσεις 17×12, ISBN 978-618-84851-2-9
«Αυτός
που ζει με το όμοιο θα πεθάνει από το όμοιο» ∼Jean Baudrillard
Το
παρόν βιβλίο εξετάζει τις τάσεις και τις δυναμικές απλούστευσης περίπλοκων
οικοσυστημάτων. Ο μηχανισμός απλούστευσης είναι ίδιος και απλός: η αναπαραγωγή
μιας μοναδικής φόρμας που φτωχοποιεί ποικιλόμορφα, προηγουμένως, οικοσυστήματα…
Πρόκειται για μία συρραφή από ενσταντανέ του νεότερου κόσμου η οποία, παρότι
φαίνεται δυσοίωνη, δεν είναι απαραίτητα.
Το
σημαντικότερο: περιγράφει
μια τάση και όχι μια κατάσταση.
|
|
«Γ. ΤΕΡΤΣΕΤΗΣ...... Καὶ ἄλλο
παράδειγμα, κύριοι, θεοσεβείας κατὰ τὸ ἔτος 1822. Ἕνας γενναῖος
στρατιώτης Πελοποννήσιος, γνωστὸς διὰ τὰ πολεμικά του ἔργα εἰς ταῖς
συμπλοκαῖς μὲ τοὺς ἐχθρούς, ἐπῆγε νὰ ἐξομολογηθῇ εἰς ἕνα πνευματικόν,
νὰ λάβῃ τὴν ἁγίαν Μετάδοσιν. Ὁ πνευματικός, ἀφοῦ ἤκουσε ὅλην του τὴν
ἐξομολόγησιν, τοῦ εἶπε:
— Παιδί μου, δὲν ἠμπορῶ νὰ σοῦ δώσω ἄδειαν Κοινωνίας, ἐσκότωσες
ἄνθρωπον.
Ὁ
στρατιώτης τὸ ἔβαψεν, ἐπῆγε κ' ἐπαρεπονέθη εἰς τὸν Δεσπότην τῆς
Μεθώνης· ὁ Δεσπότης τοῦ εἶπε:
— Ἔλα τὴν Κυριακὴν εἰς τὴν λειτουργίαν.
Ἐπῆγε
τὴν ὥραν τῆς Κοινωνίας, ὁ Δεσπότης ὀρθὸς εἰς τὴν μεγάλην θύραν τοῦ ἱεροῦ
μὲ τὸ δισκοπότηρον λέγει τοῦ στρατιώτου:
— Λάβε τὸ δισκοπότηρον, κοινωνήσου μόνος σου· τὰ χέρια σου εἶναι
πλέον ἄξια ἀπὸ τὰ δικά μου νὰ σὲ κοινωνήσουν. Ἡμεῖς διὰ τὴν ἐλευθερίαν
τῆς πατρίδος καὶ δόξαν θεοῦ πολεμοῦμεν μὲ δεήσεις, ἐσεῖς μὲ τὰ στήθη
σας εἰς τοὺς κινδύνους.<»>
Του Γιάννη Σχίζα
Αυγή 24.4.21
26 Απριλίου
1986 : Το «τυχαίο ατύχημα» στο
Τσερνομπίλ συγκλονίζει την ελληνική κοινή γνώμη. Η
Σουηδική Υπηρεσία Ατομικής Ενέργειας, γενικώς θεωρούμενη ως αξιόπιστος φορέας
πληροφοριών, επαναλαμβάνει μονότονα τον Μαϊο του 1986 ότι «Δεν υπάρχει κίνδυνος»…..Όταν
όμως καταλαγιάζει ο πρώτος αναβρασμός, εκδίδει
σύντομη ανακοίνωση με περιεχόμενο : «Ο κίνδυνος παρήλθε»! Το
αυτογκόλ (!) ήταν απίθανο, συγκρίσιμο
μόνο με τις επιδόσεις του εγχώριου παλαιοκομμουνισμού, που σε κάποια στιγμή υποστήριξε
ότι το ραδιενεργό νέφος προήλθε από την αντισοβιετική προπαγάνδα της Ουάσιγκτον……
Το Φθινόπωρο του 1986 το Ευρωκοινοβούλιο ψήφισε με μεγάλη πλειοψηφία
υπέρ των πυρηνο-ηλεκτρικών προγραμμάτων, όμως ο αναβρασμός της κοινής γνώμης συνεχιζόταν. Στην Ελλάδα ΤΑ ΝΕΑ κυκλοφορούσαν επί εβδομάδες με τη φράση «Πυρηνική Ενέργεια; Όχι,
ευχαριστώ», σε πράσινο φόντο. Ανάμεσα
στα θέματα που την συγκεκριμένη περίοδο,
ήταν και αυτό της διασποράς των ραδιονουκλιδίων και της δια μέσου των φυτών διοχέτευσής τους στο έδαφος – πράγμα
που δεν απέκλειε και την αντίθετη «φορά»
σε ορισμένες περιπτώσεις.
Του Γιάννη
Σχίζα
από το Δρόμο της Αριστεράς
24.4.21
Αυτή την
κηδεία θα την θυμόμαστε για πολλά χρόνια…Ήταν μια τελετή πολλών χρήσεων όπως
όλες οι κηδείες, με τη διαφορά ότι εκτός
από τα συνηθισμένα , σχολιάζονταν τα
πάντα, μέχρι και το επικήδειο ντύσιμο των κυριών : Αυτή φόραγε
αυτό, αυτή έφερε το περιδέραιο που της το είχε χαρίσει ο τάδε, εκείνη
διακρίνονταν για την κομψότητά της, εκείνη έφερε παπούτσια που δεν ήταν αντάξια
της τελετής, εκείνη έφερε καρφίτσα στο πέτο της που ήταν χορηγία του μακαρίτη ,
και πάνω απ’ όλα σχόλια επί των καπέλων των κυριών – ευτυχώς, όλα είχον καλώς….
Αν η κηδεία ως προερχόμενη από την αρχαιοελληνική λέξη «κήδος» σήμαινε πρωτίστως
τη θλίψη μπροστά στο θάνατο και στην
έλλειψη του τεθνεώτος, τότε η τελετή αυτή δεν είχε και πολύ σχέση με την αποχώρηση του μακαρίτη : Και ας
διεξάγονταν, λόγω κορονοϊού, σε ένα στενό συγγενικό πλαίσιο…
Ο λόγος βέβαια για την κηδεία του
Πρίγκιπα Φίλιππου, που είχε οργανωθεί μεθοδικά, που καθώς λένε οι γλώσσες (όχι
αναγκαστικά κακές…) προετοιμάζονταν 14 ημέρες πριν και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό,
ώστε θα μπορούσαμε να την αποκαλούμε «σκηνοθετημένη». Αλλά μήπως ο
Φίλιππος ήταν η πρώτη διασημότητα που υποθετικά ασχολήθηκε με το «τυπικό» της κηδείας του,
λόγου χάρη με τα μουσικά κομμάτια που είχε επιλέξει πριν το θάνατό του ; Όχι
βέβαια. Πριν από αυτόν ο Σαλβατόρ Νταλί, ο γνωστός για τους εκκεντρισμούς του καλλιτέχνης και σεσημασμένος υποστηρικτής του παράδοξου,
είχε σχεδιάσει την τελετή της κηδείας του : Όντας σκηνοθέτης
μιας τελετής την οποία ήταν
αδύνατο να «συμβουλεύσει» από κοντά….
|
Συνεργασία ανάμεσα στο Ινστιτούτο Αρχιπέλαγος και την KORRES
|
Όταν αναφερόμαστε
στην προστασία του περιβάλλοντος και την καταπολέμηση της ρύπανσης, συνήθως
έχουμε στο μυαλό μας αιτίες και αίτιους που ο καθένας μας ως πολίτης είναι
δύσκολο να επηρεάσει, όπως για παράδειγμα η βιομηχανική ρύπανση. Συχνά όμως
δεν αναλογιζόμαστε το μεγάλο
αποτύπωμα στο φυσικό περιβάλλον που προκαλούν οι καθημερινές καταναλωτικές μας
συνήθειες, δηλαδή τα προϊόντα προσωπικής υγιεινής, τα
καλλυντικά και τα καθαριστικά προϊόντα
που χρησιμοποιούμε και τελικά καταλήγουν στο θαλάσσιο περιβάλλον,
επιβαρύνοντάς το με τα επιβλαβή ή τοξικά χημικά που συνήθως
περιέχουν. |
Στη δύσκολη μάχη που
δίνει το Ινστιτούτο Αρχιπέλαγος για την προστασία των θαλασσών μας, είναι
πολύ σημαντικό να έχουμε κοντά μας και τους πολίτες, καθώς ο καθένας μας μπορεί να κάνει τη
διαφορά, εάν αλλάξει τις καθημερινές του καταναλωτικές συνήθειες
- ιδίως αυτές που σχετίζονται με το βαρύ αποτύπωμα που αφήνουμε καθημερινά
στο φυσικό περιβάλλον, συχνά άθελά μας. |
Με αυτόν τον στόχο το Ινστιτούτο Αρχιπέλαγος ενώνει
τις δυνάμεις του κυρίως με ελληνικές εταιρείες που έχουν πάρει τη συνειδητή
απόφαση να βελτιώσουν τα προϊόντα τους, να περιορίσουν και σταδιακά να
εξαλείψουν τα επικίνδυνα χημικά που αυτά περιέχουν. Επιθυμία
τους είναι να συμβάλουν έμπρακτα τόσο στην προστασία της υγείας των
καταναλωτών τους, όσο και στις επιπτώσεις που προκαλεί η χρήση τους στο
φυσικό περιβάλλον. |
Σε αυτό το πλαίσιο βασίζεται και η συνεργασία με την εταιρεία KORRES που μοιράζεται την ίδια φιλοσοφία και αρχές, έχοντας επενδύσει από τη δεκαετία του ’90 στα φυσικά προϊόντα και η οποία με το ευρύ και διεθνές επικοινωνιακό της δίκτυο μπορεί να συμβάλει ουσιαστικά στην διάδοση αυτού του μηνύματος και την ευαισθητοποίηση του κοινού για την προστασία των θαλασσών μας. |
Το Αρχείο Ιστορίας και Τέχνης-Αρχείο Πολέμου Ανδρέα και
Αναμπέλλας Φρέρη
σας προσκαλεί
Σάββατο 24 Απριλίου 2021 στις 19:00 ώρα Ελλάδος
σε μια τιμητική εκδήλωση
για την επέτειο της εξόδου του Μεσολογγίου
με θέμα
«Oι χαμένοι Δυτικορουμελιώτες αγωνιστές της Εξόδου
ζωντανεύουν»
και εισηγητή
τον Κώστα Τζαβέλλα
T
Το 1833 συστάθηκε από τον βασιλιά Όθωνα η επιτροπή αγώνων και θυσιών, προκειμένου να αξιολογηθούν οι αγωνιστές του ΄21 και, κατά συνέπεια, είτε οι πιο νέοι να καταταγούν στο νέο στράτευμα είτε, οι ηλικιωμένοι, να λάβουν κάποια σύνταξη. Η αξιολόγησή τους πραγματοποιήθηκε βάσει βιογραφικών που έστειλαν οι ίδιοι οι επιζήσαντες ή οι συγγενείς των νεκρών στην επιτροπή, ενώ η εγκυρότητα των στοιχείων τους διασφαλιζόταν από τις υπογραφές των ντόπιων οπλαρχηγών, οι οποίοι το υπέγραφαν, μόνο αν τα καταγεγραμμένα στοιχεία ήταν αληθινά. Επίσης, έστειλαν βιογραφικά και οι εξανδραποδισθείσες γυναίκες των ηρώων, που είχαν πωληθεί στα σκλαβοπάζαρα μετά την έξοδο του Μεσολογγίου και οι οποίες εξαγοράστηκαν από το νεοσύστατο Ελληνικό Κράτος, που πλήρωσε πολλά λύτρα στους Τούρκους, χάρις στην οικονομική βοήθεια των Φιλελληνικών κομιτάτων Ευρώπης και Αμερικής.
Εδώ, τίποτε το μεμονωμένο δεν αποτελεί
κάποια ιδιαιτερότητα ή κάτι το σπουδαίο αφ’ εαυτού. Το σπουδαίο είναι στα
μεγέθη, στις εκτάσεις, στο απέραντο βλέμμα…
Τοπίο κίτρινο… τοπίο κίτρινο… τοπίο
κίτρινο, μαζί με το καφέ των δέντρων, τις μπλε αποχρώσεις των βουνών και τα λευκά
στίγματα του χιονιού. Όλο αυτό το απέραντο λέγεται “δέος και γοητεία”.
Εδώ κι εκεί, από μακριά σα λεκέδες, κι
από κοντά πολυπληθή κοπάδια, βόσκουν ήρεμα το ξερό χορτάρι. Πρόβατα, κατσίκια
και γιακ. Κοπάδια με βοοειδή, άλογα με τους καβαλάρηδες... όχι ακριβώς
γουέστερν αλλά κάτι καλύτερο. Αντί για “γουέστερν”, “ήστερν”.
Την χαριστική βολή στις συνεχιζόμενες προσβολές και
καταπατήσεις που υφίσταται η περιοχή του Θεάτρου Βράχων στο Βύρωνα φαίνεται πως
δίνει δικαστική απόφαση του Εφετείου αναφορικά με τίτλους κτήσεις από την
Οθωμανική περίοδο κατοχυρώνει τον χώρο σε ιδιώτες, που ανατρέπει την πρωτόδικη
απόφαση υπέρ των δύο δήμων Βύρωνα και Υμηττού αναγνωρίζοντάς τους δικαιώματα σε
μία έκταση περίπου 104 στρεμμάτων, μεταξύ των οποίων και του Θεάτρου. Προσφυγή
στον Άρειο Πάγο ετοιμάζουν ο δήμος Βύρωνα και πολίτες.
«Η απόφαση του
Εφετείου, που δίνει με μεγάλη επιμέλεια το χώρο του Θεάτρου Βράχων και των
αθλητικών εγκαταστάσεων στους φερόμενους ως ιδιοκτήτες, είναι ανεξήγητη και
απέναντί της δεν θα μείνουμε με σταυρωμένα χέρια» δήλωσε μιλώντας
στο ρ/σ «Στο Κόκκινο» ο δήμαρχος Βύρωνα, Άκης Κατωπόδης, περιγράφοντας τις
μεθοδεύσεις που οδήγησαν την αναγνώριση κυριότητας σε ιδιώτες στο Θέατρο
Βράχων.
Όπως
ανέφερε ο δήμαρχος, το 2003 και 2005 πραγματοποιήθηκαν οι πρώτες αγωγές, ενώ το
2016 ήρθε η απόφαση πρώτου βαθμού που δικαίωνε του δήμους. Ωστόσο, το 2017
ασκήθηκε έφεση, με το Εφετείο να αποφασίζει ότι οι εκτάσεις στον Υμηττό δεν
ήταν δασικές κι ότι ανήκουν σε ιδιώτες.
|
|
Στὴν συνθήκη περιέχεται
ἄτομο τοῦ εὐρύτερου κοινωνικοῦ κύκλου, αὐστηρά. Οἱ καλυπτόμενες
προδιαγραφὲς εἶναι συμβατικοῦ ἐπιπέδου. Νέα ἐνισχυμένη σύνθεση
βραδείας ἀποδέσμευσης.
ΧΡΗΣΗ:
Ἁπλή, σύντομη καὶ σποραδικὴ
χρήση ὥστε νὰ μὴν ἐπηρεάζεται ἡ μεταβόλιση τῆς οὐσίας. Ἀποτελεῖ
συμπλήρωμα σεξουαλικῆς ζωῆς, δὲν ὑποκαθιστᾶ μία ἰσορροπημένη
καὶ ὁλοκληρωμένη σχέση.
ΠΙΘΑΝΕΣ ΑΝΤΕΝΔΕΙΞΕΙΣ:
Σὲ περίπτωση κατάστασης
φρικτῆς ἀνησυχίας, ἀϋπνίας καὶ ἀνώφελης ἀναζήτησης ἀπαντήσεων,
παρακαλῶ ξεπλύνετε μὲ ἄφθονο ἀλκοὸλ καὶ ἐπικοινωνῆστε μὲ τὸ Κέντρο
Δηλητηριάσεων. Κάνατε ὑπερκατανάλωση τῆς ἐνδεικτικῆς προσλαμβανόμενης
ποσότητας πρόσληψης.
Όσα εμβρόντητοι παρακολουθούμε το τελευταίο διάστημα στον χώρο του αθλητισμού, των τεχνών και όχι μόνο, μας υπενθυμίζουν την ύπαρξη ενός εξαιρετικού βιβλίου για παιδιά, αλλά και για ενήλικες: το «Και βγάζω το καπέλο μου…» του βραβευμένου συγγραφέα Μάκη Τσίτα (Βραβείο Λογοτεχνίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης) σε θαυμάσια εικονογράφηση της Ντανιέλας Σταματιάδη από τις Εκδόσεις Κόκκινη κλωστή δεμένη (2018).
Έγραψε πρόσφατα (31/03/21) η κριτικός Ανθούλα Δανιήλ στην Εφημερίδα των Συντακτών: «Στην ώρα που κυκλοφόρησε, το 2018, ήταν ένα πολύ καλό και πρωτότυπο βιβλίο που έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου σε γονείς και παιδιά. Μετά τις τελευταίες δραματικές εξελίξεις, όμως, αποδείχτηκε ένα βιβλίο προφητικό, συγκλονιστικό που όποιος το διαβάζει τώρα, ανοίγει διάπλατα τα μάτια του από την έκπληξη για το κακό που ήταν τόσο κοντά μας και δρούσε αθέατο και ανενόχλητο».
|
||||
|
|
|
ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ τὴν καλοκαιρινή, πάντα κάτω
ἀπὸ τὴ συκιά, εὐθὺς μόλις φτάσεις στὴν καλύβα τὴν ἐξοχική, ἐκεῖ θὰ τὸν
πετύχεις. Σὲ λένε Ἑλένη. Θὰ σὲ ἀγκαλιάσει τὸ ἴδιο στοργικὰ ὅπως καὶ
πέρυσι, ὅπως κάθε χρόνο ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια ποὺ τὸν γηροκομεῖ ἡ γιαγιά
σου. Σὲ λένε Ἰωάννα. Θὰ πλησιάσεις καὶ θὰ σταθεῖς μπροστά του, κάπως
μακριά, πότε στὸ ἕνα πόδι, πότε στὸ ἄλλο. Σὲ λένε Γεωργία. Μὲ τὰ μάτια
θὰ ὀργώσεις τὸν κορμὸ τοῦ δέντρου. Σὲ λένε Ἐλπίδα. Ἄραγε τί ἀπέγινε
ἡ περσινὴ ἀράχνη ποὺ εἶχες ἐντοπίσει στὸ κλαδὶ νὰ στριφογυρίζει
τρελαμένη; Σὲ λένε Φατίμα. Δυὸ πόδια ποὺ σὲ κλείνουν, ὁ ὁρίζοντας θὰ
γίνει μουστάκι, μιὰ κίτρινη γραμμὴ στὴ μέση, σὰν οὐρὰ παστωμένη. Σὲ
πιάνει ἡ λίγδα. Νικοτίνη καὶ κρασί. Σὲ λένε Λιούμπα. Τὰ ζαρωμένα δάχτυλα
θὰ ἀνέβουν ἀργὰ κάτω ἀπὸ τὸ φουστανάκι. Σὲ λένε Ντενίσα. Θὰ γρατζουνήσουν
τὸ πλακὲ στῆθος, θὰ τρέμουν πάνω ἀπὸ τὶς ρῶγες, θὰ τὶς τσιμπήσουν ἐλαφρά,
κάθε ποὺ τραβιέσαι τὰ πόδια θὰ σφίγγουν, μιὰ μέγγενη σὲ κλειδώνει. Σὲ
λένε Κιράμπο. Πάνω ποὺ κάνεις νὰ φύγεις, μπροστά σου τὰ αὐστηρὰ μάτια
τῆς μάνας. Στά ΄κοψα ἀπ’ τὴ ρίζα, ἂν κάνεις ὅτι ἁπλώνεις χέρι σὲ κέρασμα.
Μὴ κάνεις σὰ λιμασμένο. Ὅταν σοῦ ζητᾶνε βοήθεια νὰ λὲς μάλιστα. Ὄχι
ναί. Μάλιστα. Μὴν ἀντιμιλᾶς. Νὰ εἶσαι φρόνιμη καὶ νὰ ἀκοῦς τοὺς μεγαλύτερους.
Πάντως σύκα δὲ θὰ ξαναφᾶς. Σοῦ φέρνουν ἐμετό. Κι ἄς μὴ σὲ λένε Σοφία.
ΟΤΑΝ Ο ΜΑΡΚΟΣ ΜΠΟΤΣΑΡΗΣ ἀνταμώθηκε
πρώτη φορά, ἀρχὲς τοῦ 1822, μὲ τὸν Κολοκοτρώνη στὴν Κόρινθο, πρῶτα
τονὲ ρώτησε γιὰ τοῦ Μωριᾶ ὅλα τὰ περιστατικά, γιὰ τὰ δικά του ὅμως
τίποτε δὲ μίλησε, καὶ μάλιστα κοκκίνιζε σὰν τὸ κορίτσι ἅμα ὁ Κολοκοτρώνης
τοῦ παινοῦσε τὴν παληκαριά του. (Ἦταν ἀδερφοποιτοὶ παλιοί.) Ὕστερα
ὁ Μάρκος εἶπε:
— Ἀδερφέ, γιατί ἄφησες [στὴν Τριπολιτσὰ] νὰ γίνουν τόσα κακά,
ποὺ κακοσυσταίνουν τὸν ἀγῶνα μας; Ἀντὶ νὰ θυσιαστοῦν τόσες ἀδύνατες
ψυχές, γυναῖκες καὶ παιδιὰ καὶ γέροι, δὲν ἤτανε καλύτερα νὰ τοὺς
στείλετε στὴν Πάτρα καὶ στὰ Μοθοκόρωνα, ὅπου οἱ κλεισμένοι Τοῦρκοι
θὰ σώνανε πειὸ γλήγορα τὴς θροφές τους, κ' ἡ Εὐρώπη δὲ θὰ μᾶς ἔρριχνε
τόσες κατηγόριες;
Κι' ὁ Κολοκοτρώνης ἤτανε φιλάνθρωπος, ὅμως οὔτε αὐτὸς οὔτε
ἄλλος κανεὶς θὰ μποροῦσε νὰ κρατήσῃ τὸ χέρι τοῦ χωριάτη, ποὺ βγῆκε ἄξαφνα
ἀπὸ τὴ σκλαβιὰ καὶ διψοῦσε νὰ πάρῃ τὸ αἷμα, ὅμως καὶ τοὺς θησαυροὺς
τοῦ παλιοῦ σου ἀφέντη καὶ τυράννου.
Τὰ λόγια τοῦ Μάρκου παρμένα ἀπὸ τὸ στόμα αὐτήκοου μάρτυρα. |