Αλεξάνδρα Σάνδη : Τα γενέθλια

ΣΗΜΕΡΑ ΕΧΕΙ τὰ γε­νέ­θλιά του. Ἀ­πὸ τὸ πρω­ὶ στὸ γρα­φεῖ­ο δὲν ἔ­χει ξε­κολ­λή­σει ἀ­πὸ τὸν ὑ­πο­λο­γι­στή. Δὲ δου­λεύ­ει. Δὲν προ­λα­βαί­νει, ἔ­χει τό­σες εὐ­χὲς νὰ ἀ­παν­τή­σει. Στὸ φέ­ισ­μπουκ, στὸ μέ­ιλ, στὸ κι­νη­τό. Θὰ μπο­ροῦ­σε νὰ ‘χει πά­ρει ἄ­δεια σή­με­ρα ἀλ­λὰ ἡ γυ­ναί­κα του δὲν τὸν ἄ­φη­σε. Ἔ­πρε­πε νὰ κρα­τή­σει τὴν ἡ­μέ­ρα γιὰ τὸ χρι­στου­γεν­νι­ά­τι­κο τα­ξί­δι. Οἱ εὐ­χὲς κα­τα­φθά­νουν ἀ­δι­ά­κο­πα. Ὁ ἦ­χος εἰ­δο­ποί­η­σης εἶ­ναι χα­μη­λω­μέ­νος ἀλ­λὰ ἀρ­κε­τὸς γιὰ νὰ τὸν δι­ε­γεί­ρει. Κά­θε φο­ρὰ ποὺ τὸν ἀ­κού­ει τοῦ γαρ­γα­λᾶ τὸ στο­μά­χι. Γι’ αὐ­τὸν δὲν εἶ­ναι ἁ­πλὸ πράγ­μα νὰ ἀ­παν­τᾶ σὲ εὐ­χές. Εἶ­ναι πο­λὺ προ­σε­κτι­κός. Νὰ μὴν ἀ­δι­κή­σει κα­νέ­ναν, νὰ μὴ φα­νεῖ πε­ρισ­σό­τε­ρο ἢ λι­γό­τε­ρο ἐγ­κάρ­διος, νὰ μὴ δώ­σει δι­και­ώ­μα­τα. Σὲ αὐ­τοὺς ποὺ γρά­φουν τὸ ὄ­νο­μά του στὴν εὐ­χή, γρα­φεῖ κι αὐ­τὸς τὸ δι­κό τους. Ὑ­πο­λο­γί­ζει πά­νω κά­τω τὶς λέ­ξεις καὶ ἀ­παν­τᾶ μὲ ἀν­τί­στοι­χο νού­με­ρο. Ἂν ἡ εὐ­χὴ πε­ρι­λαμ­βά­νει χα­ρι­τω­μέ­να εἰ­κο­νί­δια, καὶ μό­νο τό­τε, προ­σθέ­τει κι αὐ­τός, πάν­τα κά­τι κα­λαί­σθη­το. Με­τρᾶ τὰ θαυ­μα­στι­κὰ καὶ ἀν­τα­πο­δί­δει μὲ ἀ­κρί­βεια. Σὲ γε­νι­κὲς γραμ­μὲς τὰ κα­τα­φέρ­νει μιὰ χα­ρά. Ἔ­χει πιὰ χτί­σει μέ­θο­δο. Ἐ­νί­ο­τε χαί­ρε­ται πε­ρισ­σό­τε­ρο μὲ τὴ μέ­θο­δό του πα­ρὰ μὲ τὸν κό­σμο ποὺ τοῦ εὔ­χε­ται. Συ­χνὰ πυ­κνὰ τσε­κά­ρει τὸ ἰν­μπόξ. Ξέ­ρει πὼς ἂν ἐ­κεί­νη τοῦ στεί­λει θὰ τὸ κά­νει δι­α­κρι­τι­κά, μα­κριὰ ἀ­πὸ τὸ βλέμ­μα τῆς γυ­ναί­κας του. Ἔ­τσι ἐλ­πί­ζει του­λά­χι­στον. Κά­νει συ­νε­χῶς ἀ­να­νέ­ω­ση στὴ σε­λί­δα μή­πως αὐ­τὸ φταί­ει καὶ δὲ φτά­νει τὸ μή­νυ­μα. Κά­θε ἀ­να­νέ­ω­ση καὶ μιὰ νέ­α ἐλ­πί­δα ποὺ σύν­το­μα δι­α­λύ­ε­ται σὲ ἄ­πει­ρα σω­μα­τί­δια σκό­νης μπρο­στὰ ἀ­πὸ τὴν ὀ­θό­νη. Εἶ­ναι ἀ­κό­μα πρω­ί, συ­νε­χί­ζει νὰ ἐλ­πί­ζει.

OINOγραφίες στη Νεμέα

 

Οι δύο χώροι  Τεχνοχώρος και My art box ανοίγουν τις πόρτες τους την ερχόμενη Τρίτη 5 Σεπτεμβρίου και μέχρι τότε η καρδιά μας θα χτυπάει στη Νεμέα σε ρυθμούς τρύγου!

Όπως κάθε χρόνο το πρώτο Σαββατοκύριακο του Σεπτεμβρίου διοργανώνονται οι Μεγάλες Ημέρες της Νεμέας, με πλήθος εκδηλώσεων από όλα τα οινοιποιεία της περιοχής. Η ομάδα του Τεχνοχώρου ανανεώνει το ραντεβού της με τους φίλους του κρασιού στο Κτήμα Παλυβού με την έκθεση ΟΙΝΟγραφίες.

Μικρά ζωγραφικά αλλά και γλυπτικά έργα κοσμούν φιάλες κρασιού ως άλλες ετικέτες και περιμένουν εσάς να διαλέξετε την αγαπημένη σας μέσα από έναν διαγωνισμό που επιφυλάσσει πολλές εκπλήξεις και δώρα.

Το Κτήμα Παλυβού μας περιμένει όλους το Σάββατο και την Κυριακή 2-3 Σεπτεμβρίου με γευσιγνωσίες, κάθετες δοκιμές, σεμινάρια μαγειρικής, ομιλίες, συναυλία και πολλά ακόμα δρώμενα. Μπορείτε να διαβάσετε όλο το πρόγραμμα των εκδηλώσεων για το Κτήμα Παλυβού εδώ: https://palivos.gr/megales-meres-nemeas-2017

 

Παράλληλα μην αμελήσετε να επισκεφτείτε όσα περισσότερα οινοποιεία μπορείτε και αντέχετε(!)

Με αφορμή την εκδήλωση της Land Art στη Σύρο, 28-30 Αυγούστου

1. Δρ Κωνσταντίνος Β. Πρώιμος, Constantinos Proimo...s Διδάσκων στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο και ανεξάρτητος κριτικός τέχνης.
2. Η αίσθηση του τόπου. Δημιουργώντας ένα καλλιτεχνικό τοπίο στο νησί της Σύρου, των Κυκλάδων.
3. Η Land Art (Τέχνη της Γης) είναι ουσιαστικά ένα Αγγλο-Aμερικανικό φαινόμενο που χρονολογείται στα τέλη της δεκαετίας του εξήντα στο πλαίσιο των πειραματισμών της εννοιολογικής τέχνης που κορυφώθηκαν κατά τη διάρκεια της συγκεκριμένης εκείνης δεκαετίας. Η Land Art είχε να κάνει με την αυξανόμενη εναντίωση στην εμπορευματοποίηση της τέχνης, καθώς και με την ανάγκη να επιστρέψει η τέχνη στη πρωταρχική της προέλευση στο φυσικό περιβάλλον, σε αντίθεση με τις αστικές περιοχές στις οποίες είχε κατά κύριο λόγο αναπτυχθεί. Αυτή η επιστροφή στον κόσμο της υπαίθρου ταυτίζεται με την ταυτόχρονη αναζήτηση της αυθεντικότητας, καθώς και με μια αυξημένη επίγνωση της οικολογίας που διαπερνούσε τα έργα των – Richard Long και Robert Smithson και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού.
   Το πείραμα της Σύρου λαμβάνει χώρα πολλά χρόνια μετά την ταραχώδη δεκαετία του εξήντα και φυσικά φέρει τη μνήμη και τη συνείδηση των γεγονότων των χρόνων αυτών. Το πείραμα της Σύρου λαμβάνει χώρα στην Ελλάδα, που δεν έχει παράδοση της Τέχνης της Γης ή καλλιτέχνες του είδους αυτού, εκτός από το μνημειώδες έργο του 1997 Desert Breath, από την ομάδα τέχνης D. A. ST που απαρτίζεται από τις Δανάη Στράτου, Αλεξάνδρα Στράτου και τη Στέλλα Κωνσταντινίδη στην έρημο Σαχάρα, στην Αίγυπτο. Ωστόσο, το κίνητρο πίσω από τους παραπάνω από σαράντα καλλιτέχνες που συμβάλλουν στο πείραμα της Σύρου δεν είναι να παραχθεί ένα έργο μνημειακής κλίμακας, αλλά να δημιουργηθεί η αίσθηση του τόπου ή ενός εικαστικού τοπίου, στο παραθαλάσσιο κτήμα των 12.000 τετραγωνικών μέτρων που έχει προσφερθεί για τη συγκεκριμένη δράση. Οι προσκεκλημένοι καλλιτέχνες από όλη την Ελλάδα που συμμετέχουν στη δράση, πολλοί εκ των οποίων ανήκουν στην ομάδα του Ορίζοντα Γεγονότων, συντονίζονται από την ερευνητή επιμελήτρια Αγγελική Μπρισνόβαλη (Angela Brisnovali) και εμπνέονται από αυτό το συγκεκριμένο κομμάτι γης στη Σύρο, ακριβώς απέναντι από τον πρώτο φάρο της Ελλάδας, απ’ όπου βλέπει κανείς την Τήνο, τη Μύκονο και την Πάρο. Βρίσκεται εκεί στη μέση του Αιγαίου, γεμάτο με ιστορικές και αρχαίες αναμνήσεις από διάφορους πολιτισμούς, εκεί όπου καλλιτέχνες θα προσπαθήσουν να εμποτίσουν το φυσικό χώρο και να δημιουργήσουν ένα καλλιτεχνικό τοπίο, δηλαδή μια διευρυμένη αίσθηση του τόπου που μπορεί να ενσωματωθεί σαν ένα σύνθετο σύνολο στην εποπτεία του θεατή. Η ιδέα είναι ότι πολλές από τις καλλιτεχνικές παρεμβάσεις θα δημιουργηθούν για το συγκεκριμένο χώρο και θα περιλαμβάνουν όλα τα μέσα: γλυπτική, ζωγραφική, εγκαταστάσεις, παραστάσεις και άλλες μορφές καλλιτεχνικής παρέμβασης που μπορούν να ενσωματωθούν στο περιβάλλον. Όλες οι παρεμβάσεις-έργα θα παραμείνουν εκεί, εκτεθειμένα στα στοιχεία της φύσης, τον ήλιο, τον άνεμο, τη γη και το νερό.
   Μπορούν οι καλλιτέχνες να δημιουργήσουν μια αίσθηση τόπου σε ένα ερημικό κτήμα όπου δεν υπάρχει άλλη ανθρώπινη δραστηριότητα;

Φωτογραφικό Project “FEELINGS”στον Πολυχώρο VAULT

Στον “Κύκλο των συναισθημάτων” βασίζεται το νέο Φωτογραφικό Project του Πολυχώρου VAULT “FEELINGS” και προσκαλεί τους φωτογράφους της Αθήνας (κι όχι μόνο) να συμμετέχουν.

Πρόκειται για ένα Project από 8 εκθέσεις φωτογραφίας εμπνευσμένες από τον Κύκλο των Συναισθημάτων, που περιλαμβάνει τα 8 βασικά συναισθήματα που καθορίζουν τη ζωή και την πορεία των ανθρώπων. 

 

Πως αποτυπώνονται η Χαρά, η Θλίψη, η Αγάπη, η Αηδία, ο Φόβος, ο Θυμός, η Έκπληξη και η Ντροπή του σύγχρονου Έλληνα; Πως μπορούν να γίνουν πηγή έμπνευσης τα συγκεκριμένα συναισθήματα σε έναν καλλιτέχνη που ζει στην Ελλάδα;

Με τι χαιρόμαστε, τι μας προξενεί θλίψη, τι αγαπάμε, τι μας αηδιάζει, τι μας φοβίζει, τι μας θυμώνει, τι ακόμη μπορεί να μας εκπλήξει και με τι ντρεπόμαστε στην χώρα μας σήμερα;

 

   Το Project έχει διάρκεια 8 μήνες, από τον Οκτώβριο του 2017 έως και τον Μάιο του 2018. Κάθε μήνα θα παρουσιάζεται για 8 ημέρες στον Πολυχώρο VAULT μία έκθεση φωτογραφίας, εμπνευσμένη από κάποιο από τα 8 συναισθήματα.

Πρόδρομος Χ. Μάρκογλου : Επεισόδιο

 

ΤΟ ΣΠΙΤΙ ἦ­ταν ἀ­νά­με­σα στὸ καρ­βου­νά­δι­κο καὶ τὴ γω­νί­α τῆς στε­νῆς γέ­φυ­ρας πά­νω ἀ­πὸ τὸ χεί­μαρ­ρο ποὺ κα­τε­βαί­νει ἀ­πὸ τοὺς βο­ρι­νοὺς λό­φους τῆς πό­λης. Σπί­τι ξύ­λι­νο, σὲ κα­λὴ κα­τά­στα­ση, δί­πα­το, ἀ­πὸ τὸν και­ρὸ τῆς Τουρ­κί­ας. Σφα­λι­σμέ­να τὰ παν­τζού­ρια. Ἕ­να πεῦ­κο πί­σω ἀ­πὸ τὸ σπί­τι καὶ ἕ­να λι­γνὸ πλα­τά­νι, ποὺ ἔ­βγαι­νε μέ­σα ἀ­πὸ τὸ ρέ­μα, ρί­χναν τὸν ἴ­σκιο τους πά­νω στὰ κε­ρα­μί­δια, κα­θὼς τὸ φεγ­γά­ρι, σχε­δὸν γε­μά­το, φώ­τι­ζε ἀ­πέ­ναν­τι ἀ­πὸ τὸ σπί­τι, στὴν ἄλ­λη ὄ­χθη, κα­πνα­πο­θῆ­κες.

       Μιὰ πα­λιὰ Μερ­σεν­τὲς ἦρ­θε ἀ­πὸ τὸ δρό­μο τοῦ Ἁ­γί­ου Παύ­λου. Κα­τέ­βη­καν τρεῖς. Στά­θη­καν γιὰ λί­γο στὴ γω­νιὰ ἀ­πέ­ναν­τι ἀ­πὸ τὸ σπί­τι, με­τὰ ὁ ἕ­νας πῆ­γε καὶ στά­θη­κε στὴ γω­νιὰ τοῦ καρ­βου­νά­δι­κου κι ὕ­στε­ρα ἀ­πὸ νό­η­μα τῶν ἄλ­λων πέ­ρα­σε ἀ­πὸ ἕ­να δι­πλα­νὸ τοῖ­χο καὶ πῆ­γε πί­σω ἀ­πὸ τὸ σπί­τι. Τὸ σπί­τι κα­τά­κλει­στο φάν­τα­ζε ἔ­ρη­μο. Ὁ ἄλ­λος ἔ­φτα­σε στὴ γέ­φυ­ρα, στά­θη­κε στὴ γω­νιὰ τῆς κα­πνα­πο­θή­κης πά­νω ἀ­πὸ τὸ ρέ­μα. Αὐ­τὸς ποὺ ἔ­μει­νε κοί­τα­ζε ἐ­πί­μο­να τὸ σπί­τι, ἀ­πὸ τὸ δρό­μο ποὺ πά­ει γιὰ τὸν Προ­φή­τη Ἠ­λί­α πέ­ρα­σαν ἄν­θρω­ποι, αὐ­τὸς γύ­ρι­σε τὴν πλά­τη του κι ἔ­κα­νε πὼς κά­τι ψά­χνει στὸ αὐ­το­κί­νη­το. Ὁ ἄλ­λος τοῦ ἔ­κα­νε νό­η­μα πὼς ὁ πρῶ­τος εἶ­χε τὴ θέ­ση του πί­σω ἀ­πὸ τὸ σπί­τι. Τό­τε μὲ ἀρ­γὰ βή­μα­τα προ­χώ­ρη­σε, στὸ χέ­ρι κρα­τοῦ­σε πε­ρί­στρο­φο. Τὸ φεγ­γά­ρι στὸν οὐ­ρα­νὸ λι­ω­μέ­νος ἀ­σβέ­στης. Χτύ­πη­σε τὸ ἐ­πι­θύ­ριο χε­ρά­κι τῆς πόρ­τας καὶ ἔ­κα­νε λί­γο πί­σω, κα­μιὰ κί­νη­ση μέ­σα στὸ σπί­τι, χτύ­πη­σε μὲ κλο­τσιὰ αὐ­τὴ τὴ φο­ρὰ τὴν πόρ­τα, ψυ­χή, ἀ­πο­μα­κρύν­θη­κε λί­γο καὶ ξα­να­χτύ­πη­σε πά­λι μὲ κλο­τσιά, πιὸ δυ­να­τὰ αὐ­τὴ τὴ φο­ρά. Ἡ πόρ­τα ἦ­ταν ἕ­τοι­μη νὰ γκρε­μι­στεῖ, ὅ­ταν φά­νη­κε στὸ βά­θος, ἀ­πὸ τὸ πα­ρά­θυ­ρο τῆς πόρ­τας, ἕ­να ἀ­μυ­δρὸ φῶς, ἀλ­λὰ τὴν ἴ­δια στιγ­μὴ αὐ­τὸς ποὺ στε­κό­ταν στὴ γω­νιὰ τοῦ κα­πνο­μά­γα­ζου φώ­να­ξε: «Πή­δη­ξε στὸ ρέ­μα.» Κά­ποι­ος ἀ­πὸ ἕ­να μι­κρὸ χα­μη­λὸ πα­ρά­θυ­ρο τοῦ σπι­τιοῦ πή­δη­ξε μ' ὁρ­μὴ στὰ νε­ρὰ καὶ τὰ σκου­πί­δια. Ἀ­μέ­σως αὐ­τὸς ποὺ φώ­να­ξε πι­ά­στη­κε ἀ­πὸ τὰ σι­δε­ρέ­νια κάγ­κε­λα τῆς γέ­φυ­ρας κι ἄρ­χι­σε νὰ κα­τε­βαί­νει στὸ ρέ­μα. Ὁ κυ­νη­γη­μέ­νος ἤ­δη ἔ­τρε­χε γρή­γο­ρα πα­τών­τας σὲ μέ­ρη ποὺ θὰ '­πρε­πε νὰ γνω­ρί­ζει κα­λά. Ὁ ἄλ­λος, ποὺ ἦ­ταν στὸ πί­σω μέ­ρος τοῦ σπι­τιοῦ, περ­νών­τας ἕ­να τοι­χά­κι, μπῆ­κε στὸ ρέ­μα. Αὐ­τὸς ποὺ χτυ­ποῦ­σε θέ­λον­τας νὰ πα­ρα­βιά­σει τὴν πόρ­τα, μό­λις ἄ­κου­σε πὼς κά­ποι­ος πή­δη­ξε στὸ ρέ­μα, ἔ­τρε­ξε στὴν ἄλ­λη πλευ­ρὰ τῆς γέ­φυ­ρας, προ­σπα­θοῦ­σε νὰ δεῖ τί γί­νε­ται, φω­νά­ζον­τας: «Στα­μα­τῆστε τον.» Στὸ ἄ­σπρο φῶς φαι­νό­ταν κα­θα­ρὰ ὁ ἄν­θρω­πος ποὺ ἔ­τρε­χε μὲς στὸ ρέ­μα, «Γα­μη­μέ­νε, θὰ πε­θά­νεις», φώ­να­ξε καὶ πυ­ρο­βό­λη­σε ἀ­πὸ τὴ γέ­φυ­ρα.

Χαιρετίζεται από την Κυνηγητική Συνομοσπονδία/ καταγγέλλεται από το Ελληνικό Δίκτυο ΦΙΛΟΙ της ΦΥΣΗΣ

 

Η νέα ρυθμιστική διάταξη θήρας 2017-18 που υπέγραψε ο ΥΠΕΝ κ.Φάμελλος

χαιρετίζεται από την Κυνηγητική Συνομοσπονδία

καταγγέλλεται από το Ελληνικό Δίκτυο ΦΙΛΟΙ της ΦΥΣΗΣ/ Naturefriends Greece

 

Η ανακοίνωση του ΥΠΕΝ μεταξύ των άλλων αναφέρει ότι «Όπως και πέρυσι, φέτος η δραστηριότητα διαρκεί, ανάλογα με τα επιτρεπόμενα είδη κάθε φορά, από τις 20/8/17 έως 10/3/2018. Μοναδικές αλλαγές φέτος είναι η αύξηση του ημερήσιου ορίου κάρπωσης του αγριόχοιρου στη Δυτική Μακεδονία και την ΠΕ Ιωαννίνων, η δυνατότητα αύξησης της κάρπωσης του είδους σε άλλες περιοχές της χώρας μετά από απόφαση του Αναπληρωτή Υπουργού και σύμφωνα με την εισήγηση της οικείας Δασικής Αρχής, καθώς και ο περιορισμός της δραστηριότητας κοντά σε ενεργές κατασκηνώσεις¹.»

 

Η ανακοίνωση της Κυνηγητικής Συνομοσπονδίας Ελλάδος χαιρετίζει την απόφαση και αναφέρει «ο κ. Φάμελλος δεν υιοθέτησε ουδεμία περικοπή από το πλήθος των παντελώς ατεκμηρίωτων περικοπών και περιορισμών της θήρας που ζητούν σε κάθε ευκαιρία οι αντικυνηγετικές ΜΚΟ, πράγμα για το οποίο οι κυνηγοί ευχαριστούν ιδιαίτερα τον κ. Υπουργό².»

 

Το Ελληνικό Δίκτυο ΦΙΛΟΙ της ΦΥΣΗΣ/ Naturefriends Greece καταγγέλλει τα εξής:

1.       Η νέα ρυθμιστική διάταξη θήρας 2017-2018 δεν έλαβε υπόψη του  το Πόρισμα της Ομάδας Εργασίας Αξιολόγησης απόψεων του Εθνικού Διαλόγου για το Κυνήγι, το οποίο θα έπρεπε να ισχύει για την τρέχουσα κυνηγητική περίοδο.

2.       Η έναρξη και φέτος της κυνηγητικής περιόδου ορίζεται την Κυριακή 20 Αυγούστου. Δυστυχώς ο κ.Φάμελλος  «δεν υιοθέτησε ουδεμία²» πρόταση, ούτε εκείνη  για τη μετάθεση της έναρξης του κυνηγιού  για την  1^η Οκτωβρίου.

 

Το Ελληνικό Δίκτυο ΦΙΛΟΙ της ΦΥΣΗΣ/ Naturefriends Greece καλεί το ΥΠΕΝ να πάρει υπόψη του τις πιέσεις που δέχεται το φυσικό περιβάλλον στη χώρα μας και όχι τις πιέσεις του  λόμπυ των κυνηγών.

 

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

1.        http://www.ypeka.gr/Default.aspx?tabid=389&sni[524]=5089&language=el-GR

2.        http://www.ksellas.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=248&lang=el

 

 

Γκαλερύ CITRONE : ΟΡΙΑ-ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2017

Η γκαλερί CITRONNE κλείνει  το εκθεσιακό πρόγραμμα  "ΟΡΙΑ" - ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2017, με την ατομική έκθεση της Αλεξάνδρας Αθανασιάδη. Η Αλεξάνδρα Αθανασιάδη εστιάζει στο αποσπασματικό, στο θραύσμα. Η φθορά της ύλης προμηθεύει τα υλικά: ένα κομμάτι σπασμένο αλλοιωμένο ξύλο, ένα απομονωμένο τμήμα από ένα αρχαίο άγαλμα, ένα φθαρμένο χαρτί. Στην έκθεση στην γκαλερί CITRONNE, παράλληλα με τα τρισδιάστατα γλυπτά, παρουσιάζονται και έργα νέα, δυσδιάστατα, πάνω σε χαρτί. Πρόκειται για αποτυπώματα, "ίχνη" από προγενέστερα γλυπτά της Αλεξάνδρας Αθανασιάδη, τα οποία επιδιώκουν μία συνεχή εικαστική συνομιλία ανάμεσα στα υλικά της Τέχνης. Θα χαρούμε να σας δούμε στον Πόρο. Τατιάνα Σπινάρη - Πολλάλη

Θα χαρούμε να σας δούμε στον Πόρο. Τατιάνα Σπινάρη - Πολλάλη               .

Σπίτι στο δάσος

του Γιάννη Σχίζα

ΑΥΓΗ 19.8.17

Παλιά  με είχαν καλέσει σε μια εκπομπή  "Μάπετ Σόου", για να "παίξω" στην τηλεόραση  δίπλα σε κάτι "ζωάκια" που θα μου έθεταν ερωτήσεις για  τις πυρκαγιές και τον εποικισμό των δασών. Η εναρκτήρια ερώτηση ήταν για  τον εποικισμό : "Είναι κακό να χτίζουμε μέσα στα δάση;" . Τότε  εγώ πήρα το πιο σοφολογιότατο ύφος που μπορούσα και απάντησα στην ερώτηση   με μια άλλη   ερώτηση : "Ο κοντορεβιθούλης...η κοκκινοσκουφίτσα...η Χιονάτη και η επτά νάνοι...Τί ήταν όλοι αυτοί;" Και καθώς οι συμπαίκτες  μου  σίγησαν και με κοιτούσαν με απορία, απάντησα  : "Μα φυσικά, ήταν οικιστές  δασικών περιοχών, που σε αντίθεση με τους σημερινούς δεν είχαν δρόμους, αυτοκίνητα, δίκτυα φωτισμού,  μπάρμπεκιου   και άλλες  δραστηριότητες. Μπορούσαν επομένως να μένουν στο δάσος χωρίς  συνέπειες για το δάσος...

Η συνέχεια αυτής της ιστορίας στον πραγματικό χρόνο που βιώσαμε   ήταν η γνωστή. Οι  εξοχικοί οικισμοί αναπτύχθηκαν άλλοτε στων δασών την ολόμαυρη ράχη και άλλοτε σε καταπράσινες περιοχές, συνήθως με τη μεταφυσική βεβαιότητα ότι δεν θα υπάρξουν νέες πυρκαγιές. Στην πορεία αυτού του ιδεολογήματος εμφανίστηκε κάτι ακόμη πιο ακραίο, που ήταν η υποστήριξη του εποικισμού των δασών λόγω της υποτιθέμενης προστασίας που παρείχε στη βλάστηση. Στη δεκαετία του 80 το συγκεκριμένο ιδεολόγημα υποστηρίχθηκε ακόμη και από κάποιους δασολόγους, με αποτέλεσμα να υπάρξουν αντεγκλήσεις και να χρειαστούν ικανές δόσεις σαρκασμού  από τις στήλες της "Νέας Οικολογίας", για να σιγήσουν οι θιασώτες της συγκεκριμένης "προστασίας".

Τα τρία επίπεδα πυροπροστασίας των δασικών εκτάσεων

 

Του Σπύρου  Ντάφη*

Παρακολουθώντας τις δηλώσεις του καθ' ύλην αρμόδιου υπουργού Δημόσιας Τάξης, στον οποίο υπάγεται η Πυροσβεστική Υπηρεσία και συνεπώς η ευθύνη δασοπυρόσβεσης, αναρωτήθηκα αν είναι δυνατόν μετά τα όσα τραγελαφικά συνέβησαν τα προηγούμενα έτη, από το 1998 που μεταφέρθηκε κατά τον πιο άγαρμπο και χωρίς κανέναν σχεδιασμό η ευθύνη της δασοπυρόσβεσης από τη Δασική στην Πυροσβεστική Υπηρεσία, να μην έχουν διδαχθεί οι πολιτικοί μας απολύτως τίποτε. Το λιγότερο που θα περίμενε κανείς να αντιληφθεί η Πολιτεία, μετά και την εμπειρία τόσων ετών δασικών πυρκαγιών, είναι ότι οι δασικές πυρκαγιές, όταν πάρουν διαστάσεις, δεν σβήνονται όσα μέσα κι αν διατίθενται αλλά σβήνουν από μόνες τους αφού έχουν ολοκληρώσει την καταστροφή. Δεν το μπόρεσαν οι Αυστραλοί, οι Αμερικανοί στη Φλώριδα όπου τα δάση καίγονταν επί εβδομάδες, οι Καναδοί, οι Ισπανοί, με ποια λογική θα το μπορούσαμε εμείς;

Η πυροπροστασία των δασών μας, γιατί για πυροπροστασία πρέπει να μιλάμε και όχι για δασοπυρόσβεση, έχει τρία διακριτά επίπεδα ή φάσεις.

Πυροπροστασία ίσον πρόληψη. Το πρώτο επίπεδο, το σημαντικότερο, αποτελεσματικότερο και το λιγότερο δαπανηρό είναι η πρόληψη. Οι πυρκαγιές πρέπει να προλαβαίνονται. Για τον σκοπό αυτόν παίρνονται:

1. Καθαρά δασοκομικά μέτρα όπως ο κατάλληλος χειρισμός των εύφλεκτων δασών της μεσογειακής ζώνης με κατάλληλες αραιώσεις, κλαδεύσεις και απομάκρυνση του εύφλεκτου υπόροφου κατά μήκος των δρόμων ώστε να καταστούν λιγότερο εύφλεκτα και να εμποδίζεται η μετατροπή των έρπουσων πυρκαγιών σε επικόρυφες. Η διάνοιξη αντιπυρικών λωρίδων που απαιτείται από ορισμένους ανίδεους το μόνο που καταφέρνουν είναι να προσβάλλουν βάναυσα το τοπίο και να προκαλούν τη διάβρωσή του εδάφους χωρίς να αποτρέπουν τη διάδοση της πυρκαγιάς.

2. Αστυνομικά μέτρα δηλ. μέτρα αστυνόμευσης και επιτήρησης της περιοχής με συνεχείς περιπολίες για την αποτροπή εμπρησμών, αλλά και την έγκαιρη ανίχνευση εστιών πυρκαγιάς και την άμεση κατάσβεσή τους.

3. Μέτρα ενημέρωσης του κοινού και κυρίως των επισκεπτών για τους κινδύνους εκδήλωσης πυρκαγιών.

Σε όλον τον κόσμο την ευθύνη πρόληψης των πυρκαγιών την έχουν οι δασικές υπηρεσίες. Στις μεσογειακές χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης όπως η Ιταλία και η Πορτογαλία υπάρχουν ειδικά ένστολα και ένοπλα σώματα, όπως η Guarda Forestale της Ιταλίας και το Corpo Florestal της Πορτογαλίας, τα οποία έχουν την ευθύνη εφαρμογής της Δασικής Νομοθεσίας και της προστασίας του δάσους.


Στην Ισπανία την ευθύνη αυτή είχε το Ινστιτούτο Προστασίας της Φύσης (ICONA), το οποίο ανήκε στο υπουργείο Γεωργίας (Δασική Υπηρεσία) και τώρα μεταφέρθηκε ως Γενική Γραμματεία Προστασίας της Φύσης στο υπουργείο Περιβάλλοντος. Υπό τη Γενική Γραμματεία Προστασίας της Φύσης υπάγεται ειδική Υπηρεσία πρόληψης και κατάσβεσης δασικών πυρκαγιών (Servicio de prevencion y extincion de incendios forestales), η οποία συνεργάζεται στενά με τη Δασική Υπηρεσία. Με το αποκεντρωτικό σύστημα της Ισπανίας η ευθύνη έχει μεταφερθεί στις αυτόνομες περιφέρειες σε συνεργασία πάντοτε με την Υπηρεσία πρόληψης και κατάσβεσης Δασικών Πυρκαγιών και τις περιφερειακές δασικές υπηρεσίες.

Η άμεση πυρανίχνευση. Το δεύτερο επίπεδο αφορά την άμεση πυρανίχνευση, την έγκαιρη αναγγελία της πυρκαγιάς και την άμεση παρέμβαση, το αργότερο σε 15 λεπτά από την εκδήλωση της πυρκαγιάς. Για τον σκοπό αυτόν απαιτείται ένα ικανοποιητικό δίκτυο παρατηρητηρίων (πυροφυλακίων) κατάλληλα εξοπλισμένων με όργανα κατόπτευσης, πυρανίχνευσης και επικοινωνίας, επαρκώς επανδρωμένων με εξειδικευμένο προσωπικό και η διάθεση και διασπορά επαρκών σε αριθμό, ευκίνητων πυροσβεστικών μέσων και ομάδων δασοκομάντος που θα είναι σε θέση να βρίσκονται στην εστία της εκδηλωθείσης πυρκαγιάς σε διάστημα μικρότερο των 15' το αργότερο.

Η Δασική Υπηρεσία είχε δημιουργήσει ένα τέτοιο δίκτυο πυροφυλακίων, κατασκευασμένων με ξύλο και συνεπώς προσαρμοσμένων στο περιβάλλον, δεν είχε όμως πάντοτε τη δυνατότητα επαρκούς επάνδρωσής τους λόγω έλλειψης προσωπικού και πιστώσεων. Επίσης είχε διασπείρει τα, έστω λίγα, πυροσβεστικά της μέσα σε κρίσιμα σημεία ώστε να είναι δυνατή μια άμεση παρέμβαση.

Τη σημασία αυτού του επιπέδου πυροπροστασίας μας τη δίνει το παράδειγμα της Κασσάνδρας Χαλκιδικής. Το 1997 είχαν εκδηλωθεί κατά τη διάρκεια του θέρους 187 πυρκαγιές, οι οποίες χάρη στην άρτια οργάνωση της πυρανίχνευσης, έγκαιρης αναγγελίας και άμεσης παρέμβασης από τα διάσπαρτα ευκίνητα πυροσβεστικά μέσα έσβησαν όλες εν τη γενέσει τους χωρίς να αντιληφθεί κανείς τρίτος τίποτε. Το 1998 εκδηλώθηκαν δύο μόνο πυρκαγιές οι οποίες πήραν διαστάσεις και έκαψαν σχεδόν τα μισά δάση της Κασσάνδρας, διότι απλούστατα με τη μεταφορά της ευθύνης πυροπροστασίας από τη Δασική Υπηρεσία στην Πυροσβεστική το σύστημα δεν λειτούργησε όχι μόνο στην Κασσάνδρα αλλά παντού. Τα αποτελέσματα είναι πια γνωστά.

Στη χώρα μας η Δασική Υπηρεσία μετά τον παροπλισμό της και τη μεταβίβαση των αρμοδιοτήτων πυροπροστασίας στην Πυροσβεστική Υπηρεσία έχει καταστεί «αδρανής και απλός θεατής». Το ερώτημα που τίθεται είναι γιατί και για ποιους λόγους, πέρα από το καπρίτσιο κάποιου υπουργού, το κράτος απαρνήθηκε αν δεν απαγόρευσε την προσφορά των υπηρεσιών εκατοντάδων ανθρώπων, οι οποίοι είναι γνώστες του χώρου, αφού ζουν και εργάζονται σ' αυτόν και διαθέτουν μακροχρόνιες γνώσεις και εμπειρία στα θέματα των δασικών πυρκαγιών και οι οποίοι στο κάτω κάτω πληρώνονται εκτός των άλλων και για να προστατεύουν τα δάση!!!

Συντονισμός από δασάρχη. Το τρίτο επίπεδο αφορά τη δασοπυρόσβεση αυτή καθαυτή. Εάν παρόλες τις προσπάθειες πρόληψης και άμεσης παρέμβασης η πυρκαγιά δεν μπόρεσε να τεθεί υπό έλεγχο και πάρει διαστάσεις τότε αρχίζει το πλέον δύσκολο, σύνθετο και πολυδάπανο έργο της δασοπυρόσβεσης ή καλύτερα της αναχαίτισης της πυρκαγιάς.

Στη φάση αυτή μετέχει, οφείλει να μετέχει, η Δασική Υπηρεσία με τον κατάλληλο, ευκίνητο, εξοπλισμό της και το ειδικά εκπαιδευμένο και έμπειρο προσωπικό της, η Πυροσβεστική Υπηρεσία η οποία πρέπει να εφοδιασθεί με περισσότερο ευκίνητα μέσα γιατί τα βαριά και δυσκίνητα οχήματα που διαθέτει είναι ακατάλληλα για κίνηση σε δασικούς δρόμους γι' αυτό η κυρία αποστολή της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας συνίσταται στην προστασία κτιριακών εγκαταστάσεων και οικισμών που βρίσκονται εντός της απειλούμενης περιοχής, η αεροπορία με τα πυροσβεστικά αεροπλάνα και ελικόπτερα των οποίων κύρια αποστολή είναι έγκαιρη κατάσβεση και η αναχαίτιση της εν εξελίξει πυρκαγιάς και χερσαίες δυνάμεις από δασοπυροσβέστες, δασεργάτες, δυνάμεις του στρατού, εθελοντές, των οποίων αποστολή είναι το τελικό σβήσιμο της πυρκαγιάς που έχει ήδη τεθεί υπό έλεγχο και κυρίως η επαγρύπνηση από τυχόν αναζωπυρώσεις.

Το δυσκολότερο μέρος της επιχείρησης είναι ο συντονισμός. Και εδώ είναι που γίνεται το «μπάχαλο» στη χώρα μας, γιατί ο καθένας, υπουργός, γενικός γραμματεύς, περιφερειάρχης, νομάρχης, στρατηγός θεωρεί τον εαυτό του ως αυτονοήτως ικανό να συντονίσει μια τόσο δύσκολη και σύνθετη επιχείρηση. Σε όλον τον κόσμο, ανεξάρτητα από το ποιες δυνάμεις μετέχουν στη δασοπυρόσβεση, την ευθύνη συντονισμού την έχει ο τοπικός δασάρχης. Αυτός γνωρίζει καλύτερα από κάθε άλλον το ανάγλυφο της περιοχής του, το οδικό δίκτυο, τις θέσεις υδροληψίας, την ευφλεκτότητα των οικοσυστημάτων της περιοχής δικαιοδοσίας του, τις πιθανές κατάλληλες θέσεις αναχαίτισης της πυρκαγιάς, τις θέσεις που επιδέχονται την εφαρμογή του αντίπυρος, το διαθέσιμο προσωπικό σε δασικούς υπαλλήλους, δασοπυροσβέστες και δασεργάτες, τις τυχόν απειλούμενες κτιριακές εγκαταστάσεις και οικισμούς ενώ γνωρίζει την οικολογία και τις ιδιαιτερότητες των δασικών πυρκαγιών.

Ἕ­λε­να Πέγ­κα : Μickael

 

ΔΕΝ ΤΟΝ ΗΞΕΡΑ. Ἦ­ταν ὁ τα­ξι­θέ­της σὲ ἕ­να ἐ­ναλ­λα­κτι­κὸ σι­νε­μὰ στὸ Βό­ρει­ο Λον­δί­νο. Εἶ­χα πά­ει μό­νη μου ἕ­να ἀ­πό­γευ­μα ἐ­κεῖ νὰ πα­ρα­κο­λου­θή­σω ἕ­να ἀ­φι­έ­ρω­μα στὴν Pina Bausch, νὰ δῶ σὲ βίν­τε­ο πα­ρα­στά­σεις της. Ἔ­παι­ζε τὸ «Cafe Muler». Ἦ­ταν πο­λὺ ὄ­μορ­φος, καὶ ὅ­ταν τε­λεί­ω­σε ἡ προ­βο­λή, πή­γα­με μα­ζὶ στὸ δι­πλα­νὸ μπὰρ γιὰ ἕ­να πο­τό. Μὲ φλέρ­τα­ρε, ἦ­ταν εὐ­χά­ρι­στα μα­ζί του, τοῦ ἔ­δω­σα τὸ τη­λέ­φω­νό μου. Μὲ πῆ­ρε τὴν ἄλ­λη μέ­ρα καὶ μοῦ πρό­τει­νε νὰ τὸν συ­ναν­τή­σω τὰ με­σά­νυ­χτα, στὴν ἄ­κρη τῆς πό­λης, στὸ Hackney. Δέ­χτη­κα. Τὸ Hackney εἶ­ναι κα­κὴ γει­το­νιά, φτω­χὴ καὶ ἐ­πι­κίν­δυ­νη, καὶ τὸ με­τρὸ τοῦ Λον­δί­νου κλεί­νει με­τὰ τὰ με­σά­νυ­χτα. Ὑ­πάρ­χουν λε­ω­φο­ρεῖ­α. Μό­νο μὲ λε­ω­φο­ρεῖ­ο θὰ μπο­ροῦ­σα ἀρ­γὰ τὴ νύ­χτα νὰ ἐ­πι­στρέ­ψω ἀ­πὸ κεῖ στὸ κέν­τρο ὅ­που ἔ­με­να. Ἤ­μουν μό­νη στὸ Λον­δί­νο, δὲν δού­λευ­α, καὶ ἡ συγ­κά­τοι­κός μου ἔ­λει­πε σὲ δι­α­κο­πές. Δὲν εἶ­χα ἄλ­λους φί­λους ἐ­κεί­νη τὴν ἐ­πο­χή, καὶ δὲν χρει­α­ζό­ταν νὰ δώ­σω σὲ κα­νέ­ναν λο­γα­ρια­σμὸ γιὰ τὸ τί ἔ­κα­να, ποῦ πή­γαι­να, μὲ ποι­όν. Στὸ τη­λέ­φω­νο μοῦ ζή­τη­σε νὰ φο­ρέ­σω κά­τι σέ­ξυ, νὰ πῶ τὸ ὄ­νο­μά μου στὸν πορ­τι­έ­ρη τοῦ πάμπ, ἐ­κεῖ­νος θὰ μὲ πε­ρί­με­νε μέ­σα.

"Σκάνδαλο Αυγών – και όχι μόνο – στη Β. Ευρώπη"

της Καίτης Μυλωνά

 

Κτηνίατρου, Σύμβουλου Ανάπτυξης Κτηνοτροφίας

aikmilona@3volve.io

Από τις 22 Ιουλίου, όπου η ολλανδική αρχή για την ασφάλεια των τροφίμων δήλωσε ότι έθεσε επτά εταιρείες πουλερικών υπό έρευνα, αφού διαπίστωσαν την ύπαρξη της ουσίας fipronil σε παρτίδα αυγών, το σκάνδαλο με τα μολυσμένα αυγά έχει περάσει τα σύνορα της Ολλανδίας και έχει εξελιχθεί σε σκάνδαλο των χωρών της Βόρειας Ευρώπης.

Το ζήτημα που προκύπτει είναι ότι όλα τα διατροφικά σκάνδαλα των τελευταίων ετών συμβαίνουν και διαπιστώνονται σε χώρες της Β. Ευρώπης. Συμβαίνουν σε χώρες, όπως η Ολλανδία και η Γερμανία όπου σκοπός της παραγωγικής διαδικασίας στον αγροτικό τομέα δεν είναι μόνο, ούτε κυρίως, η επάρκεια στη διατροφή των πολιτών τους, αλλά οι εξαγωγές. Έτσι, και ο τρόπος εκτροφής των ζώων και επεξεργασίας των κτηνοτροφικών προϊόντων για την παρασκευή τροφίμων είναι στην κατεύθυνση της ποσότητας και όχι της ποιότητας. Αυτή εξάλλου είναι και η κεντρική κατεύθυνση της ΚΑΠ.

Ο τρόπος αυτός της παραγωγής, που βασίζεται, εκτός από τα παραπάνω, στην απόκτηση όσο το δυνατόν μεγαλύτερου κέρδους σε όσο το δυνατόν μικρότερο χρονικό διάστημα και με όσο το δυνατόν χαμηλότερο κόστος, είναι η φιλοσοφία των επιχειρήσεων σε όλη την αλυσίδα της διατροφής στις βορειοευρωπαϊκές χώρες και είναι αυτή η αιτία όλων των σκανδάλων στον τομέα της διατροφής.

Είναι η ίδια αντίληψη που εμπεριέχεται στις Συμφωνίες Ελεύθερου Εμπορίου και που θεωρεί εμπόδιο οτιδήποτε αναφέρεται σε προδιαγραφές υγιεινής και πρότυπα ποιότητας. Γι’ αυτό, εξάλλου, οι Ενώσεις των Γεωργών και των Κτηνοτρόφων (με επικεφαλής τις Copa – Cogeca) και οι Ενώσεις των Βιομηχανιών Ζωοτροφών και Τροφίμων είναι υπέρ των Συμφωνιών αυτών.

Δήμητρα Παναγιωτοπούλου :Ὁ κῆ­πος τῆς Νό­νας

 

ΣΤΗΝ ΠΙΣΩ ΑΥΛΗ ἡ Νό­να σκα­λί­ζει τ’ ἀ­γρι­ό­χορ­τα κό­βει μὲ τὸ τσα­πί της στὴ μέ­ση τα σκου­λή­κια πα­τά­ει μὲ τὸ πό­δι της τοὺς γυ­μνο­σά­λια­γκες τρα­βά­ει μὲ τὸ χέ­ρι τὰ σέ­σκου­λα τοὺς μά­ρα­θους καὶ τὶς ἀν­τρά­κλες γί­νον­ται πρά­σι­να τὰ νύ­χια καὶ κα­φὲ σὰ νὰ φυ­τρώ­νουν στὰ δά­χτυ­λά της ἀ­γρι­ό­χορ­τα εἶ­ναι ἔρ­χον­ται κα­τὰ πά­νω της οἱ μέ­λισ­σες κι οἱ πε­τα­λοῦ­δες βλέ­πεις ἐ­κεῖ τὸν τρυ­πο­φρά­χτη λέ­ει στὸ γέ­ρο της ἡ Νό­να ἀ­κοῦς ποὺ κε­λα­η­δά­ει μέ­σα στὰ χόρ­τα; ὅ­ταν ἦ­ταν παι­δὶ ὁ τρυ­πο­φρά­χτης λέ­ει ἡ Νό­να μιὰ μέ­ρα ἔ­φα­γε ὅ­λες τὶς λι­βε­λοῦ­λες καὶ τὶς κάμ­πι­ες τῆς αὐ­λῆς κι ἄρ­χι­σε νὰ τσιμ­πο­λο­γά­ει καὶ τὰ μυρ­μήγ­κια τά ‘ψά­χνε μὲ μα­νί­α μέ­σα στὶς φλοῦ­δες τῆς κυ­δω­νιᾶς πή­γαι­νε πά­νω-κά­τω στὸν κορ­μὸ στα­μα­τη­μὸ δὲν εἶ­χε καὶ τί θὰ γί­νεις τοῦ λέ­ει ἡ μά­να του γιὰ ποῦ τὸ πᾶς νὰ γί­νεις μιὰ τε­ρά­στια μπά­λα; γιὰ πή­γαι­νε στὸ τζά­μι τῆς κου­ζί­νας νὰ δεῖς κα­η­μέ­νε μου πῶς εἶ­σαι κα­λὰ λέ­ει ὁ μι­κρὸς ἀλ­λὰ ἄ­φη­νέ με νὰ τοὺς ξυ­πνά­ω ἐ­γὼ κά­θε πρω­ὶ καὶ νὰ ἔ­χω τὸν ἔ­λεγ­χο ποι­ός μπαί­νει καὶ ποιός βγαί­νει ἀ­π’ τὸ σπί­τι κα­νέ­να πρό­βλη­μα τοῦ λέ­ει ἡ μά­να του ἂς γί­νεις ὁ πορ­τι­έ­ρης τοῦ σπι­τιοῦ ἔ­τσι εἶ­πε ἡ Νό­να καὶ γε­λοῦ­σε δεί­χνον­τας πρὸς τὸ φρά­χτη μὲ τὰ πρα­σι­νι­σμέ­να νύ­χια της ἄ­α! λέ­ει τό­τε ὁ γέ­ρος της ἄ­α! λέ­ει καὶ τὴν κυ­ρὰ χε­λώ­να ἐ­κεῖ τὴ βλέ­πεις μὲ τί βι­α­σύ­νη κα­βα­λά­ει τὰ σύρ­μα­τα; θέ­λει νὰ φύ­γει δί­χως ἄλ­λο ἀ­πὸ τὸν κῆ­πο νὰ πά­ει στὸ σταθ­μὸ καὶ νὰ προ­λά­βει τὸ τραῖ­νο τῶν ἑ­φτὰ κοί­τα μὲ τί βι­α­σύ­νη σκαρ­φα­λώ­νει δὲν ξέ­ρει ἡ δό­λια φαί­νε­ται ὅ­τι ὁ σταθ­μάρ­χης τό ‘σκά­σε μὲ τὴ γυ­ναί­κα τοῦ ἐ­φο­ρια­κοῦ καὶ στὸ σταθ­μὸ πη­γαί­νουν τώ­ρα ὅ­σοι ἔ­χουν εἰ­σι­τή­ριο ἀ­πὸ πρὶν ἀλ­λι­ῶς δὲ στα­μα­τά­ει τὸ τραῖ­νο καὶ ποῦ νὰ πά­ει θὰ μοῦ πεῖς μί­α γριὰ χε­λώ­να μὲ τὸ κα­βού­κι της ἔ­τσι βα­ρὺ ποὺ εἶ­ναι τί ἄλ­λο σπί­τι νὰ βρεῖ πέ­ρα ἀ­π’ αὐ­τὸ ποὺ κου­βα­λά­ει; ἔ­τσι εἶ­πε ὁ γέ­ρος κι ἡ Νό­να φέρ­νει δα­μά­σκη­να κε­ρά­σια καὶ κα­ΐ­σια σ’ ἕ­να πλε­κτὸ κα­λά­θι γιὰ νὰ φᾶ­νε.

Δη­μή­τρης Πα­στουρ­μα­τζῆς «... ἔ­τσι κι ἀλ­λι­ῶς, χα­μέ­νοι εἴ­μα­στε...»

 

ΓΡΗΓΟΡΑ! Τὸ ὀ­ξυ­γό­νο καὶ μιὰ καρ­δι­ο­το­νω­τι­κή!... Ἑ­τοί­μα­σε καὶ τὸν ὀ­ρό! Στὴν ἄ­κρη, κάν­τε χῶ­ρο... Ἔ­λα, μὴ χα­ζεύ­εις, πιά­σε τὸ οἰ­νό­πνευ­μα...

         Πα­νι­κὸς ἐ­πι­κρα­τοῦ­σε στὴν ἀ­σφυ­κτι­κὰ μι­κρὴ κά­μα­ρη μὲ τὴν ἔν­το­νη μυ­ρω­διὰ τοῦ ἀν­τι­ση­πτι­κοῦ – ἰ­α­τρεῖ­ο, ἔ­γρα­φε μὲ κόκ­κι­να, κε­φα­λαῖ­α γράμ­μα­τα ἡ στρα­βο­καρφω­μέ­νη ξύ­λι­νη πι­να­κί­δα στὴν πόρ­τα. Φύ­λα­κες καὶ φυ­λα­κι­σμέ­νοι. Ὁ ἕ­νας φώ­να­ζε στὸν ἄλ­λον καὶ ὅ­λοι μα­ζὶ στὸ που­θε­νά. Μό­νον ὁ κρα­τού­με­νος ποὺ ἐρ­γα­ζό­ταν σὰν νο­σο­κό­μος φαι­νό­ταν νὰ ξέ­ρει κά­πως τί τοῦ γί­νε­ται καὶ κα­τά­φερ­νε νὰ κά­νει κά­τι ἀ­πὸ αὐ­τὰ ποὺ ἴ­σως ἔ­πρε­πε νὰ γί­νουν.

         — Ἐ­σὺ νὰ τοῦ τρί­βεις συ­νέ­χεια τὰ πό­δια, γιὰ νὰ το­νώ­σου­με τὴν κυ­κλο­φο­ρί­α τοῦ αἵ­μα­τος, εἶ­πε σὲ μέ­να, ποὺ εἶ­χα μεί­νει ἀ­πο­σβο­λω­μέ­νος μπρο­στὰ σ' ὅ­λο αὐ­τὸ τὸ χά­ος γύ­ρω ἀ­πὸ τὸ ἀ­ναί­σθη­το σῶ­μα.

          Τὶς σα­που­νά­δες ξέ­πλε­να ἀ­πὸ τὸ κε­φά­λι μου ὅ­ταν τὸν εἶ­δα, γυ­μνό, νὰ σπαρ­τα­ρά­ει σὰν ψά­ρι στὸ βρό­μι­κο πά­τω­μα, μπρο­στὰ ἀ­πὸ τὸ δι­α­χω­ρι­στι­κὸ τῶν λου­τή­ρων. Στὴν ἀρ­χὴ τά '­χα­σα —γιὰ μπά­νιο εἴ­χα­με ἔρ­θει—, με­τὰ εἶ­δα τὴ σύ­ριγ­γα μέ­σα στὰ νε­ρά. Προ­σπά­θη­σα νὰ τὸν ση­κώ­σω μὰ δὲν τὰ κα­τά­φε­ρα κι ἔ­πε­σα πά­νω του· ἔ­βα­λα τὶς φω­νές...

Βελτίωση της προστασίας της Caretta caretta στον κόλπο Ρεθύμνου για το 2017

                                                                                   

Με την ενεργή συμβολή της Περιφερειακής Ενότητας Ρεθύμνου ο Σύλλογος ΑΡΧΕΛΩΝ εντοπίζει ότι κατά την τρέχουσα θερινή περίοδο υπάρχει βελτίωση της τήρησης ορισμένων μέτρων διαχείρισης για την προστασία της θαλάσσιας χελώνας Caretta caretta στον κόλπο του Ρεθύμνου.

Ειδικότερα, ενώ το 2016 το ποσοστό των επιχειρήσεων που τήρησαν την διαχείριση των επίπλων θαλάσσης κατά τις νυχτερινές ώρες ανήλθε σε ποσοστό 25%, το 2017 το αντίστοιχο ποσοστό ανέρχεται σε ποσοστό περίπου 50% στο σύνολο του κόλπου  δηλαδή από την Σκαλέτα έως το Δελφίνι (το αντίστοιχό ποσοστό στην παραλία που βρίσκεται μέσα στην πόλη του Ρεθύμνου, δηλαδή από το ξενοδοχείο Pearl Beach έως το Δελφίνι, ανέρχεται σε 80%).

Η παρατηρούμενη αύξηση του ποσοστού των επιχειρηματιών που συνεργάζονται για την προστασία της θαλάσσιας χελώνας είναι πολύ ενθαρρυντική, σε κάθε περίπτωση όμως αν αναλογιστεί κανείς την παρατηρούμενη μείωση του μέσου όρου των φωλιών του είδους την τελευταία δεκαπενταετία (που ανέρχεται σε ποσοστό 46% την περίοδο 2000-2015 σε σχέση με την περίοδο 1990-1999) καθίσταται σαφές ότι πρέπει άμεσα το σύνολο των επιχειρηματιών που δραστηριοποιούνται στον βιότοπο ωοτοκίας του είδους στον κόλπο  να συμμορφωθεί με τα προτεινόμενα μέτρα διαχείρισης τα οποία μάλιστα δεν περιορίζονται στην απομάκρυνση των επίπλων θαλάσσης αλλά αφορούν την ολική βιώσιμη διαχείριση του κόλπου του βιότοπου αναπαραγωγής της Καρέτα.

Ὄλ­γα Ἰ­ορ­δα­νί­δου : Τὸ μέ­τρη­μα

ΣΤΙΣ ΠΑΡΥΦΕΣ τῆς μέ­ρας τὰ φύλ­λα τῆς λεύ­κας πέ­φτουν. Τὰ πα­ρα­κο­λου­θεῖ ἔ­τσι κα­θὼς ἀ­πο­σπῶν­ται ἀ­πὸ τὸ κλα­δὶ καὶ μὲ ἁ­πα­λὲς χο­ρευ­τι­κὲς κι­νή­σεις, δι­α­γρά­φον­τας ἀρ­γοὺς αἰ­σθη­σια­κοὺς κύ­κλους, προ­σγει­ώ­νον­ται στὸ ἔ­δα­φος. Ὥ­ρα τώ­ρα. Μέ­χρι ποὺ ἔρ­χε­ται τὸ σκο­τά­δι. Τό­τε ἀρ­χί­ζει νὰ με­τρά­ει. «Ἕ­να, δύ­ο, τρί­α… τριά­ντα-ἑ­φτά, τριά­ντα-ὀ­χτώ…». «Δε­κα­τρί­α» τὴν δι­α­κό­πτει ὁ Κυ­ριά­κος, αἰφ­νι­δι­ά­ζον­τάς την γιὰ ἄλ­λη μιὰ φο­ρὰ καὶ κεί­νη πι­ά­νον­τας τὸ νῆ­μα ἀ­πὸ τὸ και­νούρ­γιο ση­μεῖ­ο ἐκ­κί­νη­σης συ­νε­χί­ζει: «Δε­κα­τέσ­σε­ρα, δε­κα­πέν­τε…». «Κα­λη­σπέ­ρα Με­ρο­πά­κι» τῆς λέ­ει καὶ ἐ­νῶ περ­νά­ει τὰ χέ­ρια του κά­τω ἀ­πὸ τοὺς ἀ­σθε­νι­κούς της ὤ­μους, τρα­βών­τας την ἁ­πα­λὰ πρὸς τὰ πά­νω, τῆς σκά­ει ἕ­να φι­λὶ στὸ μά­γου­λο. «Εἴ­κο­σι ἑ­φτά, εἴ­κο­σι ὀ­χτώ…». « Κα­τά­λα­βα» μο­νο­λο­γεῖ ὁ Κυ­ριά­κος, « λευ­κὴ νύ­χτα θὰ πε­ρά­σου­με πά­λι ἀ­πό­ψε». Τὴν συμ­πα­θεῖ. Ἔ­τσι κα­θὼς κουρ­νιά­ζει συρ­ρι­κνω­μέ­νη μέ­σα στὰ σεν­τό­νια, μὲ τὰ ἀ­σθε­νι­κά της χέ­ρια σταυ­ρω­μέ­να στὸ στῆ­θος καὶ τὰ γό­να­τα λυ­γι­σμέ­να πρὸς τὴν κοι­λιά. «Δε­κα­εν­νιὰ Με­ρό­πη» τῆς φω­νά­ζει ἐ­νῶ ἀ­πο­μα­κρύ­νε­ται ἔ­ξω ἀ­πὸ τὸν θά­λα­μο, δε­κα­εν­νιά». Ἔ­χει συ­χνὰ ἀ­να­ρω­τη­θεῖ, ἀ­πὸ ποι­ό βρα­χυ­κύ­κλω­μα ὁρ­μώ­με­νη τὸ κά­νει αὐ­τό. Στὴν ἀρ­χὴ τὸν ἐ­κνεύ­ρι­ζε ὅ­πως καὶ τοὺς πε­ρισ­σό­τε­ρους στὴν κλι­νι­κὴ δη­λα­δή. Τοῦ δη­μι­ουρ­γοῦ­σε ἕ­να ἄγ­χος αὐ­τὸ τὸ ἀ­στα­μά­τη­το καὶ ἀ­δι­και­ο­λό­γη­το μέ­τρη­μα. Δού­λευ­ε καὶ τὴν ἄ­κου­γε, μί­α ἐ­πί­μο­νη ὑ­πό­κρου­ση ποὺ ἔ­κα­νε τοὺς χτύ­πους τῆς καρ­διᾶς του νὰ ἐ­πι­τα­χύ­νον­ται, τοῦ ἐ­πι­βαλ­λό­ταν μὲ τὸν τρό­πο της, τὸν τρέ­λαι­νε. Κά­πο­τε τῆς ἔ­βα­λε τὶς φω­νὲς μὰ τὸ με­τά­νι­ω­σε, εὐ­θὺς μό­λις εἶ­δε τὰ μά­τια της νὰ ὑ­γραί­νον­ται, ἐ­νῶ συ­νέ­χι­ζε, ἐγ­κλω­βι­σμέ­νη σὰν τὸν πον­τι­κὸ στὴ φά­κα, νὰ με­τρᾶ. «Ἑ­ξήν­τα- ἕ­ξι, ἑ­ξήν­τα- ἑ­φτά…». Οἱ συ­νά­δελ­φοι τὸν ἐ­πέ­πλητ­ταν. «Ἄ­σε την ρὲ σὺ τὴν κα­κο­μοί­ρα, τά ’χει χα­μέ­να, δὲν τὸ βλέ­πεις; Τὴν πα­ρη­γο­ρεῖ.» Κά­ποι­οι γε­λοῦ­σαν κρυ­φὰ μὲ τὴν ἐμ­μο­νή του ἀλ­λὰ δὲν τολ­μοῦ­σαν νὰ τὸ σχο­λιά­σουν φα­νε­ρά. Τὴν ἴ­δια δὲ φαι­νό­ταν νὰ τὴν ἐ­νο­χλεῖ. Ἁ­πλῶς συ­νέ­χι­ζε μὲ σι­σύ­φεια ἐ­πι­μο­νή, μέ­χρι ποὺ τὴν ἔ­παιρ­νε ὁ ὕ­πνος καὶ ἡ­σύ­χα­ζαν καὶ οἱ δύ­ο. Κι ἕ­να βρά­δυ ψη­νό­ταν στὸν πυ­ρε­τό. Τῆς ἀλ­λά­ζει τὰ σεν­τό­νια, τῆς βά­ζει κομ­πρέ­σες στὸ μέ­τω­πο νὰ δρο­σι­στεῖ. «Μέ­τρα μου λί­γο» τοῦ λέ­ει, κι αὐ­τὸς ἀρ­χί­ζει: «ἕ­να, δύ­ο, τρί­α,… , εἴ­κο­σι ἕ­να, εἴ­κο­σι δύ­ο…». « Πέν­τε… Κυ­ριά­κο». «Τί πέν­τε;» τὴ ρω­τά­ει. «Πέν­τε μῆ­νες κλεί­νω σή­με­ρα ἐ­δῶ» τοῦ ἀ­παν­τά­ει ἡ Με­ρό­πη καὶ γυ­ρί­ζει πλευ­ρὸ νὰ κοι­μη­θεῖ.

Ντοκυμανταίρ "ΒΥΖΙΑ"

σ

Ιδέα-Έρευνα: Λιόπη Αμπατζή Σκηνοθεσία: Ανιές Σκλάβου – Στέλιος Τατάκης

Το ντοκιμαντέρ “ΒΥΖΙΑ” των Ανιές Σκλάβου και Στέλιου Τατάκη, βασισμένο σε μια ιδέα της ανθρωπολόγου Λιόπης Αμπατζή, θα παρουσιαστεί σε μία ειδική προβολή στον κιν/φο ΟΡΦΕΑ στη Σαρωνίδα στις 23 Αυγούστου στις 21:30.

Στην ταινία, γυναίκες και άντρες μοιράζονται μαζί μας προσωπικές τους στιγμές, που αφορούν το στήθος. Μικρές ιστορίες που όλοι τις ζούμε καθημερινά αλλά δεν τις εκφράζουμε γιατί νιώθουμε άβολα να μιλάμε για αυτό.
Η μεγάλη ιστορία, ο καρκίνος του στήθους. Οι αλλαγές στη ζωή μιας γυναίκας, οι στιγμές αδυναμίας αλλά και η δύναμη ψυχής που χρειάζεται για να τον αντιμετωπίσει.
Τα ίδια τα Βυζιά για πρώτη φορά μας λένε όσα σκέφτονται, νιώθουν, διεκδικούν και μας παρακινούν να μοιραζόμαστε τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας με τους άλλους.
Το ντοκιμαντέρ ΒΥΖΙΑ συμμετείχε στο 19ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης όπου εκτιμήθηκε από κοινό και κριτικούς:

“Οι ρόλοι που διαδραματίζει το στήθος δεν περιορίζονται σε αυτόν του μέλους ενός σώματος. Η ευφυής σκηνοθεσία των Σκλάβου και Τατάκη παρουσιάζει αρχικά την πολύπλοκη κοινωνική του θέση για να οδηγηθεί στον καρκίνο του μαστού, κεντρικό θέμα της ταινίας. Δίχως συναισθηματικούς εκβιασμούς, απεικονίζονται τόσο οι δυσκολίες της ασθένειας, όσο και οι τρόποι έγκαιρης διάγνωσής της, το σημαντικότερο κομμάτι του ντοκιμαντέρ. Χιουμοριστικό, αλλά ταυτόχρονα βαθιά συγκινητικό, επιτυγχάνει απόλυτα το στόχο του.”

Χρ. Μήτσης, Αθηνόραμα

Λί­λη Μι­χα­ηλί­δου: Γυάλινος δίσκος

 

[…Τὸ ἄγγιγμα ἑ­νὸς πο­λύ­τι­μου βι­βλί­ου ἰ­σο­δυ­να­μοῦ­σε γιὰ τὸν Μέντελ

ὅ,­τι γιὰ κά­ποι­ον ἄλ­λο ἡ συ­νεύ­ρε­ση μὲ μιὰ γυ­ναί­κα…]

Στέ­φαν Τσβά­ιχ

Ὁ πα­λαι­ο­βι­βλι­ο­πώ­λης Μέν­τελ

ΚΑΘΕΤΑΙ ΠΙΣΩ ἀπὸ τὸν πάγ­κο, ἀ­νά­με­σα στὰ ρά­φια τοῦ βι­βλι­ο­πω­λεί­ου. Ὑ­πο­λο­γί­ζω τὸ ὕ­ψος του, ἕ­να καὶ ἑ­βδο­μήν­τα πέν­τε, ἴ­σως καὶ ὀ­γδόν­τα, λε­πτός, κα­στα­νὰ μαλ­λιὰ ἕ­ως τοὺς ὤ­μους· κά­ποι­ες στιγ­μὲς τοῦ­φες ξε­φεύ­γουν καὶ πέ­φτουν στὸ πρό­σω­πό του, τὶς παίρ­νει ἁ­πα­λὰ καὶ τὶς στε­ρε­ώ­νει πί­σω ἀ­πὸ τ’ ἀ­φτιά. Τὰ μά­τια του ἔ­χουν τὴν σπιρ­τά­δα τῆς νι­ό­της καὶ ἐκ­πέμ­πουν τὴ σι­γου­ριὰ πὼς κα­τέ­χουν αὐ­τὸ ποὺ κοι­τά­ζουν. Οἱ κι­νή­σεις του γρή­γο­ρες, σβέλ­τες σὰν θε­ρι­στῆ· τὰ δά­χτυ­λά του μὲ μα­ε­στρί­α χα­ϊ­δεύ­ουν τὰ πλῆ­κτρα τοῦ ὑ­πο­λο­γι­στῆ, ὅ­πως θὰ χά­ι­δευ­αν ἕ­να γυ­ναι­κεῖ­ο σῶ­μα, ἐ­νῶ ταυ­τό­χρο­να δί­νει πλη­ρο­φο­ρί­ες στοὺς πε­λά­τες γιὰ τὸ ποῦ θὰ βροῦν, ποι­ὸ βι­βλί­ο.

        Ἀ­παν­τᾶ σὲ ἐ­ρω­τή­σεις γιὰ βι­βλί­α, γιὰ συγ­γρα­φεῖς, γιὰ λο­γο­τε­χνι­κὰ πε­ρι­ο­δι­κά, γιὰ συγ­γράμ­μα­τα, ἐγ­κυ­κλο­παί­δει­ες, ὁ­δη­γούς, λε­ξι­κά· ση­κώ­νε­ται πά­ει στὰ ρά­φια, προ­σθέ­τει νέ­α βι­βλί­α, με­τα­κι­νεῖ τὰ πα­λιά. Τὸ ὅ­λο πα­ρου­σι­α­στι­κό του μοιά­ζει μὲ ἐ­ξώ­φυλ­λο ἑ­νὸς ἄλ­λου βι­βλί­ου ποὺ δὲν τὸ βρί­σκεις στὰ ρά­φια, οὔ­τε εἶ­ναι δι­α­θέ­σι­μο γιὰ δι­ά­βα­σμα.

        Ἀ­πὸ μι­κρὸς μπαι­νό­βγαι­νε σὲ βι­βλι­ο­πω­λεῖ­α κι ἐ­ρω­τεύ­τη­κε τὴ γεύ­ση τῶν βι­βλί­ων. Ὅ­ταν ἄρ­χι­σε νὰ δου­λεύ­ει, βρῆ­κε ἀ­κρι­βῶς αὐ­τὸ ποὺ ζη­τοῦ­σε. Ἡ ὑ­περ­βο­λι­κὴ ἀ­γά­πη καὶ ἡ ἔ­γνοι­α του, προ­σέ­δι­δε στὰ βι­βλί­α μιὰ δι­κή τους, ξε­χω­ρι­στὴ ζω­ή. Τὶς ὧ­ρες ἐρ­γα­σί­ας δὲν ἦ­ταν μό­νος, ἔ­νι­ω­θε ὅ­λων τῶν συγ­γρα­φέ­ων τὰ μά­τια καρ­φω­μέ­να πά­νω του· οἱ πε­λά­τες δὲν στα­μα­τοῦ­σαν νὰ μπαι­νο­βγαί­νουν, νὰ ψά­χνουν, νὰ ρω­τοῦν, νὰ δι­α­βά­ζουν, νὰ ἀ­γο­ρά­ζουν, νὰ πα­ραγ­γέλ­νουν, νὰ συ­ζη­τοῦν, νὰ ἀ­να­λύ­ουν, νὰ ἀ­πορ­ρο­φοῦν καὶ νὰ χορ­ταί­νουν μὲ νέ­ες καὶ πα­λι­ὲς ἐκ­δό­σεις, ποὺ δὲν γνώ­ρι­ζαν. Τὰ βι­βλί­α, ἔ­λε­γε, συν­δέ­ουν τοὺς ἀν­θρώ­πους μὲ ἕ­ναν ἄλ­λο κό­σμο, τοὺς βο­η­θοῦν νὰ ξε­περ­νοῦν τὴ γεύ­ση τοῦ ἐ­φή­με­ρου καὶ τῆς λή­θης.

Επιδάφια τέχνη

του Γιάννη Σχίζα

ΑΥΓΗ 12.8.17 

 Το καλοκαίρι είναι γενικώς μια εποχή πιό οικολογική, πιο καλλιτεχνική,  πιο ελευθεριάζουσα και  νεωτερίζουσα. Οι αισθητικές κρίσεις για τη μορφολογία της υπαίθρου και των κατασκευών δίνουν και παίρνουν, τουλάχιστον από αυτούς που εκτός από νοημοσύνη διαθέτουν και  διακοπές - και που δεν αποτελούν παραπάνω από το 47% του πληθυσμού, σύμφωνα με εκτίμηση της Eurostat.  Σε  αυτή την "τάξη πνευμάτων" το κιτς είναι επόμενο να εκτίθεται σε ποικίλες κριτικές . Έχω υπόψη μου ένα "θαλασσοκένταυρο" σε παραλία  της Νότιας Εύβοιας, που είναι τόσο σχετικός με το  περιβάλλον όσο  μια γοργόνα λαξευμένη στα κορφοβούνια της Πίνδου: Δοθέντος ότι και οι δυο αυτές ζεύξεις - άνθρωπος και άλογο, άνθρωπος και ψάρι - είναι αρχαϊκές φαντασιώσεις που ενδημούν σε ειδικά σκηνικά.....

 Φυσικά το ωραίο διαθέτει μια υπερβατικότητα και μπορεί να καινοτομεί στο υπαίθριο ή στο αστικό περιβάλλον, δεν μπορεί όμως να μην συναρτάται μαζί τους.

Λέ­να Κο­μί­νη : Τὸ ἄ­λο­γο

ΤΟ ΑΛΟΓΟ ΑΓΚΟΜΑΧΟΥΣΕ ἀ­πὸ τὸ βά­ρος τοῦ κά­ρου καὶ τοῦ ἀν­θρώ­που.

            Προ­χω­ροῦ­σε μὲ σκυμ­μέ­νο κε­φά­λι ποὺ σχε­δὸν ἄγ­γι­ζε τὴ γῆ.

            Ὁ ἄν­τρας χω­μέ­νος μέ­σα στὸ παλ­τό του προ­σπα­θοῦ­σε νὰ προ­στα­τευ­τεῖ ἀ­πὸ τὸν πα­γω­μέ­νο ἀ­έ­ρα καὶ τὸ χι­ό­νι ποὺ τοὺς μα­στί­γω­νε.

            Κρα­τοῦ­σε τὰ γκέ­μια καὶ κά­πο­τε ἔ­δι­νε μιὰ κα­μου­τσιὰ στὰ ὀ­πί­σθια τοῦ ζώ­ου.

            Ἐ­κεῖ­νο ἔ­κα­νε προ­σπά­θεια νὰ τα­χύ­νει τὸ βη­μα­τι­σμό του.

            Ὁ δρό­μος ἦ­ταν ἀ­νη­φο­ρι­κός.

            Μέ­σα στὸ μι­σο­σκό­τα­δο οἱ δυ­ό τους ἔ­μοια­ζαν ἑ­νω­μέ­νοι, σὰν ἕ­νας μαυ­ρι­δε­ρὸς ὄγ­κος ποὺ κι­νι­ό­ταν ἀρ­γὰ ἀλ­λὰ στα­θε­ρὰ ἐ­νάν­τια στὴ χι­ο­νο­θύ­ελ­λα καὶ τὸν κρύ­ο ἀ­έ­ρα ποὺ τοὺς δι­α­περ­νοῦ­σε.

            Τὸ ἄ­λο­γο ἔ­στρε­φε ποὺ καὶ ποὺ τὸ κε­φά­λι πρὸς τὸ πλά­ι, σὰν νὰ ἤ­θε­λε νὰ τὸν δεῖ, σὰν νὰ ἤ­θε­λε νὰ τὸ δεῖ.

            Ἐ­κεῖ­νος κοι­τοῦ­σε μό­νο κά­τω, τὸ ἄ­λο­γο ἤ­ξε­ρε τὸν δρό­μο.

            Σκε­φτό­ταν πὼς δὲν ὑ­πῆρ­χε κα­νέ­να νό­η­μα σὲ αὐ­τὴ τὴν προ­σπά­θεια χω­ρὶς προ­ο­ρι­σμό.

            Δὲν εἶ­χαν νὰ πᾶ­νε που­θε­νά, δὲν ὑ­πῆρ­χε κα­νεὶς νὰ τοὺς πε­ρι­μέ­νει.

            Τὸ ἄ­λο­γο στα­μά­τη­σε ἀ­πό­το­μα. Λύ­γι­σε τὰ μπρο­στι­νά του πό­δια.

Έβαζαν φωτιές για να τις σβήσουν οι ίδιοι, με το αζημίωτο

Σημ. ΟΙΚΟΛΟΓΕΙΝ : Αυτή η ιστορία θυμίζει ένα διήγημα φρίκης του Έντγκαρ Άλλαν Πόου, που έγινε ταινία (φυσικά) με τον αξέχαστο Βίνσεντ Πράϊς : Δυο εργολάβοι κηδειών ξαπόστελναν στον άλλο κόσμο τους γέρους μιας πολιτείας, σπεύδοντας αμέσως να πάρουν την εργολαβία...

Η ιταλική αστυνομία εξάρθρωσε δίκτυο 15 εθελοντών πυροσβεστών που ξεκινούσε πυρκαγιές για να εισπράττει μετά  αποζημίωση ως  συνδρομή  στις κατασβεστικές επιχειρήσεις. 

Αυτό αποδεικνύει  η υπόθεση που διαλεύκανε η αστυνομία της πόλης Ραγκούζα στη Σικελία, η οποία εξάρθρωσε ένα δίκτυο 15 εθελοντών πυροσβεστών, οι οποίοι έβαζαν συστηματικά φωτιές και κατόπιν τηλεφωνούσαν στην έκτακτη γραμμή για βοήθεια, προκειμένου να ενθυλακώνουν τα 10 ευρώ/ώρα που προβλέπονται για τη συμμετοχή τους στην κατάσβεση.

3 βραβεία ποιότητας οίνου...

Ο Βιολογικός Πιστοποιημένος Αμπελώνας ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΣ VINEYARDS από το 2005 δημιουργεί πιστοποιημένα βιολογικά προϊόντα μοναδικής ποιότητας. Ο  αμπελώνας βρίσκεται στην περιοχή των Αβδήρων της Ξάνθης, στη Θράκη, είναι δε  ο βορειότερος παραθαλάσσιος βιολογικός αμπελώνας στην Ελλάδα. Τα βραβεία που απένειμε :

Olymp Awards 2017, πλατινένιο βραβείο:

fine MV Μαυρούδι Θράκης ερυθρός ξηρός, Ποικιλιακή Σύνθεση: 100% Μαντούδι

Olymp Awards 2017, χάλκινο βραβείo:

Fine Rose, Ποικιλιακή Σύνθεση: Μαυρούδι Θράκης 60%, Ασύρτικο 40%

Olymp Awards 2017, χάλκινο βραβείο:

MV Μαυρούδι Θράκης ερυθρός ξηρός, Ποικιλιακή Σύνθεση: Μαυρούδι 60%, Merlot 20% και Cabernet Sauvignon 20%

Στα Άβδηρα, τη γνωστή από την αρχαϊκή εποχή πόλη της Θράκης, άρχισε το 2000 η προσπάθεια για την αναβίωση του φημισμένου από την αρχαιότητα αμπελώνα. Συμμετέχοντας σε αυτή την πρωτοβουλία η  "ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΣ VINEYARDS" ξεκίνησε το 2005 την καλλιέργεια ελληνικών και διεθνών ποικιλιών αμπέλου, εφαρμόζοντας τις αρχές της βιολογικής γεωργίας. Η θέση του αμπελώνα στους άνυδρους λόφους των Αβδήρων, σε υψόμετρο που κυμαίνεται από 50-70 μέτρα και σε απόστασή 2 περίπου χιλιομέτρων από το Θρακικό Πέλαγος, το αμμώδες έδαφος, οι συνεχείς δροσεροί βορειοανατολικοί άνεμοι και η διαφορά θερμοκρασίας ημέρας με νύχτας 13-15 C και το μικροκλίμα της περιοχής των Αβδήρων συμβάλλουν καθοριστικά στη δημιουργία προϊόντων υψηλής ποιότητας.

Micro μ, δεκαπέντε ταινίες ταξιδεύουν

Το Micro μ ανακοίνωσε τις ταινίες μικρού μήκους που  θα συμμετάσχουν στην έβδομη διοργάνωση του φεστιβάλ στις 14 Οκτωβρίου 2017.

Η ανακοίνωση των ταινιών αποτελεί κάθε χρόνο από τις σημαντικότερες στιγμές της διοργάνωσης καθώς η προκριματική επιτροπή του φεστιβάλ, επιτελώντας ίσως το δυσκολότερο έργο αντίστοιχης επιτροπής στην Ελλάδα,   καλείται να επιλέξει δεκαπέντε μόνο ταινίες. Φέτος, αξίζει να σημειωθεί ότι οι αιτήσεις συμμετοχής άγγιξαν σχεδόν τριψήφιο αριθμό υπογραμμίζοντας την αγάπη και το πείσμα έναντι των καιρών που έχουν οι Έλληνες μικρομηκάδες.

Οι ταινίες όπως κάθε χρόνο, θα προβληθούν σε πάνω από δέκα πόλεις  ταυτόχρονα, με στόχο να επικοινωνήσουν το έργο των κινηματογραφιστών στην ελληνική περιφέρεια και το εξωτερικό. Παράλληλα, η αγαπημένη ταινία του κοινού συνολικά, θα σηκώσει το «τρόπαιο» σε ζωντανή σύνδεση μεταξύ των πόλεων στο τέλος της βραδιάς του φεστιβάλ.

Φέτος, πληροφορίες θέλουν το εξωτερικό να βρίσκεται σε πρώτο πλάνο αλλά οι διοργανωτές τις κρατούν προς το παρόν και για λίγο ακόμα, όπως λένε, ως επτασφράγιστο μυστικό.

 

Οι ταινίες που πήραν το εισιτήριο για να ταξιδέψουν με το φεστιβάλ είναι οι εξής:

(αλφαβητικά)