Κων­σταν­τίνος Που­λῆς: Κάμ­πινγκ στὴν πλα­τεί­α Συν­τάγ­μα­τος

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ πιὸ ὡ­ραί­α φά­ση ἀ­πὸ τὸ ἐ­λεύ­θε­ρο κάμ­πινγκ. Ἐ­γὼ δὲν μέ­νω σὲ δω­μά­τια, ξε­νο­δο­χεῖ­α κι ἔ­τσι. Μοῦ ἀ­ρέ­σει νὰ στή­νω σκη­νού­λα ὅ­που γου­στά­ρω. Ἅ­μα εἶ­μαι στὴ θά­λασ­σα κρε­μά­ω καὶ τὸ μα­γι­ὼ στὸ κλα­δὶ καὶ δὲν κα­τα­λα­βαί­νω τί­πο­τα. Ἐ­λευ­θε­ρί­α: πα­τρί­δα μου εἶ­ναι ὅ­που κρε­μά­ω τὸ μα­γι­ώ μου.        Τὸ μό­νο ποὺ δὲν πε­ρί­με­να ὅ­ταν ἔ­φτα­σα στὴν Ἀ­θή­να ἦ­ταν νὰ βρῶ τό­σο κό­σμο νὰ κά­νει φρὴ-κάμ­πινγκ. Τέ­λεια κα­βά­τζα, στὴν πλα­τεί­α Συν­τάγ­μα­τος, ἀ­πέ­ναν­τι ἀ­πὸ τὴ βου­λή, του­α­λέ­τα στὰ μα­γα­ζιὰ στὸ κά­τω μέ­ρος τῆς πλα­τεί­ας, δεν­τρά­κι γιὰ ἴ­σκιο, πε­ρί­πτε­ρο γιὰ τσι­γά­ρα καὶ μπύ­ρες. Πα­ρά­δει­σος. Καὶ ἐ­πει­δὴ ἐ­μέ­να μ’ ἀ­ρέ­σει νὰ περ­πα­τά­ω, φτά­νεις μὲ τὰ πό­δια Μο­να­στη­ρά­κι, Πλά­κα, ὅ­που θέ­λεις. Ὅ­ταν ἄ­ρα­ξα τὸ πρῶ­το βρά­δυ, δὲν τὸ πί­στευ­α. Ἀ­φή­νω κά­τω τὸ σακ­κί­διο, πιά­νω νὰ στή­σω καὶ ἀ­μέ­σως μα­ζεύ­ον­ται κά­τι τυ­πά­κια, γα­μῶ τὰ παι­διά. Κου­βεν­τού­λα, νὰ μὲ βο­η­θή­σουν, κι­θα­ρί­τσα τὸ βρά­δυ, τσι­γά­ρα πολ­λά, δὲν τὸ πί­στευ­α ὅ­τι παί­ζει τέ­τοι­α φά­ση μέσ’ στὴν Ἀ­θή­να. Εἶ­χε καὶ μιὰ λι­μνού­λα, νε­ρὸ ὄ­χι πό­σι­μο, ἀλ­λὰ στὴ ζέ­στη μπο­ροῦ­σες νὰ βου­τή­ξεις τὸ πο­δά­ρι μέ­σα νὰ δρο­σι­στεῖς, για­τὶ ἦ­ταν Ἰ­ού­λιος.

Οι Κτηνοτρόφοι της Αττικής ζητούν …

 ......Οι κτηνοτρόφοι της Αττικής ζητούν το δικαίωμα στην δουλειά τους (που έχουν), το δικαίωμα στην επιλογή του τρόπου ζωής τους, το δικαίωμα στην διατήρηση των μέσων παραγωγής τους και τουλάχιστον το δικαίωμα στην συμβίωση με την «βάρβαρη» οικιστική επέκταση που «ήρθε» και τους βρήκε στις πατροπαράδοτες δραστηριότητές τους.......

Κατά το ανοικτό Διοικητικό Συμβούλιο του Κτηνοτροφικού Συλλόγου Αττικής «Άγιος Γεώργιο» της Τετάρτης 14/7/2016, για μια ακόμα φορά επισημάνθηκε η αναποτελεσματικότητα των δομών και επιλογών της πολιτείας στην προστασία του παραγωγικού ιστού της χώρας και ιδιαίτερα στον κτηνοτροφικό κλάδο και μάλιστα στην Αττική, όπου παρατηρείται μια επιλεκτική «προσήλωση στο γράμμα» ορισμένων υπαλλήλων και επιλογών της διοίκησης, που έχουν όλα τα χαρακτηριστικά συντεχνιακής αντιμετώπισης από μια ανεξέλεγκτη γραφειοκρατία.

Έχει ενημερωθεί η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων με επιστολές καθώς και η Περιφέρεια Αττικής.

Ο Κτηνοτροφικός Σύλλογος Αττικής ενημέρωσε ήδη με επιστολές όλους τους βουλευτές της υπαίθρου της Αττικής και αποφάσισε να επισκεφθεί όλους τους εκλεγμένους βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου της Υπαίθρου της Αττικής και όλους τους πιθανούς εμπλεκόμενους στην απαράδεκτη κατάσταση της διαδικασίας αδειοδότησης (ή δίωξης και αποβολής?) των σταβλικών εγκαταστάσεων των κτηνοτρόφων της Αττικής.

Ο ψωμόλυσσας

Του Γιάννη Σχίζα

Δημοσιεύεται στην ΑΥΓΗ της 30.7.16

Σε ένα άλμπουμ διαδικτυακής κυκλοφορίας (www.dinfo.gr) κάποιες παλιές φωτογραφίες  επιχειρούν να  μιλήσουν για τη διαδρομή του ψωμιού στην Ελλάδα του 20^ου αιώνα. Το άλμπουμ  συνοδεύεται  από ιστορικές αναφορές, ιδιαίτερα  στη νεολιθική εποχή και στη μετατροπή του νομάδα τροφοσυλλέκτη σε γεωργό, όμως   δεν εστιάζει σε  κάποιες κρίσιμες φάσεις αυτής της  πορείας.  Εννοώ   την πρώτη  μεταπολεμική φάση,  του μεταφυσικού σχεδόν σεβασμού για το ψωμί, όταν η συμπερίληψή του στα απόβλητα ήταν αδιανόητη, η πλήρης κατανάλωσή του υποχρεωτική, η περιφρόνησή του απολύτως περιφρονητέα. Για πολλά, μετακατοχικά χρόνια, υπήρχε  το σύνδρομο της στέρησης, υπήρχαν νοικοκυρές που μιλούσαν για την «αμαρτία»  όσων  πετούσαν το ψωμί, κι άλλες που μάζευαν τα ψίχουλα μιας ολόκληρης εβδομάδας για να τα διοχετεύσουν στη θάλασσα, στη διάθεση των ψαριών. Τότε οι «δημόσιοι παράγοντες» μιλούσαν για αγώνα επίτευξης σιτικής επάρκειας,  αφού προηγουμένως στο μεσοπόλεμο, το δικτατορικό καθεστώς του Μεταξά είχε ζητήσει από τους πολίτες να φυτεύουν πατάτες ακόμη και σε μπαλκόνια, για την αντιμετώπιση του ελλείποντος αμύλου…

«Ανοικτή συζήτηση» της Περιφέρειας Αττικής σχετικά με το ρέμα Πικροδάφνης….

Ανακοίνωση του «Δικτύου  Πολιτών για τη διάσωση του Ρέματος της Πικροδάφνης»

Email: RemaPikrodafnis.SOS@gmail.com

Facebook: https://www.facebook.com/RemaPikrodafnis.SOS

                                                                                                              

Θέμα: Σχετικά με την ¨Ανοιχτή  Συζήτηση  της Περιφέρειας Αττικής¨, για την Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) του έργου «Ανάπλαση Ρέματος Πικροδάφνης (από Λεωφόρο Βουλιαγμένης εως εκβολή)».  Πέμπτη  28 Ιουλίου 2016

Την Πέμπτη 14 Ιουλίου 2016, στην αίθουσα Συνεδριάσεων της Περιφέρειας Αττικής, Μεσογείων 156, μετά την Αρ..Πρ.. οικ.132842-16/11-7-2016 πρόσκληση του Περιφερειακού Συμβούλου σε θέματα περιβάλλοντος κ. Αθανασίου Αναγνωστόπουλου, συμμετείχαμε στην «ανοιχτή συζήτηση» για το παραπάνω θέμα.

Μετά λύπης μας διαπιστώσαμε ότι:

 α) Η «ανοικτή συζήτηση» έγινε «κεκλεισμένων των θυρών», αφού δεν είχαν προσκληθεί και παραβρεθεί οι Περιφερειακοί Σύμβουλοι, οι οποίοι θα κληθούν να ψηφίσουν την Γνωμοδότηση για την έγκριση της  ΜΠΕ, ως βασικοί αποδέκτες των υπέρμαχων απόψεων, των ενστάσεων και των αντιρρήσεων, των φορέων και των συλλογικοτήτων

β) η πρόσκληση εστάλη το απόγευμα της Δευτέρας 11/7/2016, δηλ 2 μέρες πριν, οπότε οι συμμετέχοντες δεν είχαμε την δυνατότητα μιας καλύτερης προετοιμασίας

Λόγια μουσική και όνειρα θερινής νυκτός..

Μετά την επιτυχημένη σειρά συναυλιών τους στην Αθήνα, ο συνθέτης Σωτήρης-Νικόλας Κάσσος και το μουσικό σύνολο Ιέραξ «κλείνουν» στις αποσκευές τους τις καλύτερες τους μελωδίες και ταξιδεύουν στη Πρέβεζα. Συγκεκριμένα, δίνουν ραντεβού με το κοινό στο πιο μαγευτικό σημείο της πόλης, την Πλωτή Εξέδρα «Όπερα του Νερού και του Ονείρου», το Σάββατο 28 Αυγούστου και ώρα 20:45. Το κονσέρτο τους με τίτλο «Όνειρα Θερινής Νυκτός» περιλαμβάνει έργα του Σωτήρη-Νίκολα Κάσσου, καθώς και πολλών αγαπημένων του συνθετών. Δεν θα λείψουν, φυσικά, και οι αυτοσχεδιασμοί- σήμα κατατεθέν, πλέον, του μουσικού συνόλου Ιέραξ, ένα δείγμα της ερευνητικής δουλειάς τους πάνω στην μουσική και την εξέλιξή της.

Το «Όνειρο Θερινής Νυκτός» θα είναι από τις πρώτες συναυλίες που θα φιλοξενηθούν στην νεοσύστατη Πλωτή Εξέδρα, η οποία είναι φτιαγμένη αποκλειστικά από ανακυκλώσιμα υλικά (τενεκεδένια κουτάκια και κόντρα πλακέ θαλάσσης) από τον Πρεβεζάνο Λέανδρο Σπαρτιώτη.

Σκέψεις για το Τατόι

 

  Της Μαργαρίτας Πουρνάρα
πηγή : ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 
Ας υποθέσουμε ότι κάτοικος της πρωτεύουσας που δεν έχει φύγει ακόμα για διακοπές, αποφασίζει να περάσει μια ζεστή καλοκαιρινή Κυριακή όχι σε κάποια παραλία της Αττικής αλλά στο βουνό. Το Τατόι φαντάζει ιδεώδης λύση: ο δρόμος προς τα βόρεια προάστια είναι άδειος και η απόσταση είναι κοντινή. Πράγματι, μέσα σε 20 λεπτά από το κέντρο της Αθήνας βρίσκεται κανείς στις πύλες του πρώην βασιλικού κτήματος. Και μόλις τις διαβεί, αρχίζει η αβάσταχτη μελαγχολία.
Σκέψη πρώτη: το 2017, συμπληρώνεται μισός αιώνας από την αποχώρηση της τέως βασιλικής οικογένειας στις 13 Δεκεμβρίου του 1967. Επίσης έχουν κλείσει 13 έτη από την ημέρα που το κτήμα περιήλθε στα χέρια του ελληνικού κράτους, το οποίο κατέβαλε μεγάλο οικονομικό αντίτιμο. Τι αντικρίζει κανείς σήμερα; Σε ορισμένα κτίσματα η στέγη έχει αντικατασταθεί, άλλα χάσκουν ερειπωμένα. Οι βανδαλισμοί συνεχίζονται και ο χρόνος ολοκληρώνει την καταστροφή. Αγελάδες βόσκουν ανάμεσα στα κοντέινερ και τα κουδουνάκια στον λαιμό τους, είναι ο μόνος ήχος μέσα στη σιωπή.

Περί νευρικής ανορεξίας…

Της Μαρίας Τσιάκα

Διευθύντρια Ελληνικού Κέντρου Διατροφικών Διαταραχών
Υποψήφια Διδάκτορας, Psychological Medicine, Section of Eating Disorders, Κing’s College ,London.
Οικογενειακή Θεραπεύτρια εξειδικευμένη στις διατροφικές διαταραχές

Με αφορμή την επείγουσα νοσηλεία της Νανάς Καραγιάννη στην εντατική μονάδα, αποφάσισα να γράψω αυτό το άρθρο επιστολή, ορμώμενη από τα διάφορα σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τις δηλώσεις ατόμων που την γνωρίζουν.

Πολλοί αναρωτιούνται «γιατί συνέβη αυτό, γιατί δεν προσπάθησε αρκετά, γιατί οι φίλοι της δεν την βοήθησαν, και ποιος φταίει;»… Πολλά τα αναπάντητα ερωτήματα γύρω από την νόσο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η διασωλήνωση και καταστολή της Νανάς μας ξυπνάει από το λήθαργο μας ως κοινωνία! Μέσα από την εντατική, μας υποδεικνύει να κοιτάξουμε γύρω μας και να δούμε και άλλες Νανάδες που υποφέρουν από την ασθένεια. Αλήθεια πιστεύετε ότι είναι λίγα τα περιστατικά που νοσούν και νοσηλεύονται κεκλεισμένων των θυρών; H απάντηση είναι γνώστη. Μέσα σε δυο μέρες έχουν εμφανιστεί ασθενείς 13 ετών που χρίζουν άμεσης νοσηλείας στο κέντρο μας. Το πόσο γρήγορα η αργά ένας ασθενής φτάνει στο σημείο καμπής είναι θέμα πολλών παραγόντων και δεν είναι της παρούσης να το αναλύσω.

Ποιοι είναι επιτέλους αυτοί οι δωδεκαθεϊστές;

 

Το Λιτόχωρο των πολυθεϊστών

της Ρομίνας Ξύδα

Στην ημιορεινή κωμόπολη του Νομού Πιερίας πριν από λίγες ημέρες χιλιάδες επισκέπτες από την Ελλάδα και το εξωτερικό αντάμωσαν κάτω από τον Ολυμπο για να γίνουν ένα με το ελληνικό πνεύμα και «να νιώσουμε με κατάνυξη την πατρώα ψυχή ερχόμενοι σε επαφή με την κοσμοθέαση των προγόνων μας»

Παγανιστές, νεοπαγανιστές, αρχαιοελληνιστές, ετεροχρονιστές, ειδωλολάτρες, δωδεκαθεϊστές, αρχαιολάτρες, εθνικοί ή πολυθεϊστές, υπάρχουν διάφορα ονόματα για να αποδώσει κάποιος στους τύπους που κάθε λίγο και λιγάκι παίρνουν τα όρη και τα βουνά κρατώντας παραμάσχαλα χλαμύδες, σανδάλια, στάρι, ξηρούς καρπούς και «ανθόσπαρτα» στεφάνια για να εκφράσουν την πίστη τους στους αρχαίους Ελληνες θεούς. Αυτή που κατατέθηκε προσφάτως στο Λιτόχωρο Πιερίας με αφορμή τα Προμήθεια ή, αλλιώς, τη μεγάλη ετήσια γιορτή όλων όσοι δεν πιστεύουν στο δικό μας θεό...

Στο Λιτόχωρο, την ημιορεινή κωμόπολη του Νομού Πιερίας με τους 7.000 κατοίκους που βρίσκεται στις ανατολικές απολήξεις του Ολύμπου, πριν από λίγες ημέρες, συγκεκριμένα στις 7 Ιουλίου, είχε γιορτή! Οχι για πρώτη, αλλά για 21η φορά χιλιάδες επισκέπτες από την Ελλάδα και το εξωτερικό αντάμωσαν κάτω από το Ορος των Θεών υπό το βλέμμα δεκάδων χριστιανών που όλα αυτά τα χρόνια αντιμετωπίζουν την εν λόγω γιορτή κάτι σαν απαραίτητη θερινή ατραξιόν. Οι μεν στέκουν καμαρωτοί στους πρόποδες του Ολύμπου για να γίνουν ένα με το ελληνικό πνεύμα, να τιμήσουν τους αρχαίους φιλοσόφους με δημόσιες εκδηλώσεις και βαθυστόχαστες συζητήσεις, να λάβουν μέρος σε τελεστικά δρώμενα και «να νιώσουμε με κατάνυξη την πατρώα ψυχή ερχόμενοι σε επαφή με την κοσμοθέαση των προγόνων μας όπως λένε οι ίδιοι». Οι δε, κάθονται λίγο πιο πίσω για να περάσουν την ώρα τους, να κάνουν χάζι, ή να απολαύσουν δωρεάν ένα θέαμα που έχει τα πάντα: και όμορφες γυναίκες και περίεργα ήθη και αξιοπρόσεκτα έθιμα και χορό και ποτό σε ένα «γλέντι» που διαρκεί τρεις ολόκληρες ημέρες!

Xένρυ Τζαίημς, ένας ανατόμος των γυναικείων παθών

 Για το μυθιστόρημα του Henry James, Οι βοστονέζες (μτφρ. Μιχάλης Μακρόπουλος, εκδ. Gutenberg)

Της Αργυρώς Μαντόγλου

Πηγή  BOOKPRESS

Έχοντας ολοκληρώσει την ανάγνωση των «Βοστονέζων», δεν μπορώ, για μια ακόμα φορά, να μη θαυμάζω την οξύνοια και τη διορατικότητα του Χένρι Τζέιμς, τόσο στην επιλογή του θέματος και των χαρακτήρων (κεντρικών και δευτερευόντων), όσο και στον τρόπο που τους παρουσιάζει. Επιπλέον, το ρίσκο που πήρε γράφοντας εν έτει 1886 για τη «χειραφέτηση των γυναικών» –θέμα το οποίο έκτοτε έχουν «διαπραγματευθεί» πλήθος λογοτεχνών και θεωρητικών– γράφοντας με τον δικό του διεισδυτικό τρόπο και θέτοντας ένα ερώτημα το οποίο δεν έχει απαντηθεί ακόμα και στις μέρες μας. 

Επιγραμματικά, το ερώτημα που θέτει ο μεγάλος συγγραφέας στο Βοστονέζες είναι: Τι είναι αυτό που συγκρατεί και περιορίζει γυναίκες προικισμένες και ξεχωριστές να εγκαταλείψουν τα όνειρά τους, να περιφρονήσουν το χάρισμά τους και να μην το καλλιεργήσουν, μόλις ένας άντρας φανεί στον ορίζοντα;

Ἀγαθοκλῆς Ἀζέλης : Δι­α­γώ­νιος ὀρ­θοῦ χρό­νου

ΟΙ ΛΗΣΤΕΣ δι­έ­θε­ταν ἀ­κό­μη ἕ­ναν μο­νο­με­ρῆ κώ­δι­κα ἀρ­χῶν. Ὅ­ταν ὁ τσέ­λιγ­κας πα­ρα­βί­α­σε τοὺς ὅ­ρους τῆς συμ­φω­νί­ας πλη­ρω­μῆς δο­σί­μα­τος καὶ μέ­λη τῆς συμ­μο­ρί­ας πέ­σα­νε στὰ χέ­ρια τῆς χω­ρο­φυ­λα­κῆς, ὁ λή­σταρ­χος πῆ­ρε ὅ­μη­ρους τρί­α πα­λι­κά­ρια, με­τα­ξύ τῶν ὁ­ποί­ων ἕ­ναν γιὸ τοῦ πα­ρα­βά­τη, μὲ τὴν ἀ­παί­τη­ση νὰ πα­ρου­σια­στεῖ ὁ τε­λευ­ταῖ­ος μπρο­στά του. Ὁ Κό­λας πῆ­ρε τὴν πρω­το­βου­λί­α νὰ μι­λή­σει στοὺς λη­στὲς ζη­τών­τας τὴν ἀ­πε­λευ­θέ­ρω­ση. Βρέ­θη­κε κι ἐ­κεῖ­νος αἰχ­μά­λω­τος. Ὁ τσέ­λιγ­κας δὲν ἐμ­φα­νι­ζό­ταν κι ὁ λή­σταρ­χος ἀ­πο­φά­σι­σε νὰ σκο­τώ­σουν τοὺς ὁ­μή­ρους, ρί­χνον­τας στὸν κλῆ­ρο ποι­ὸς θὰ ξε­κά­νει ποι­όν. Ὁ ἕ­νας λη­στής, γνω­στός τοῦ Κό­λα, τοῦ ψι­θύ­ρι­σε τὰ κα­θέ­κα­στα. Τοῦ εἶ­πε ὅ­τι θὰ τὸν χτυ­ποῦ­σε ξώ­φαλ­τσα κι ἐ­κεῖ­νος ἂς ἔ­κα­νε τὸν πε­θα­μέ­νο, μέ­χρι νὰ ἀ­πο­μα­κρυν­θοῦ­νε ὅ­λοι. Σ’ αὐ­τὸν τόλ­μη­σε νὰ προ­τεί­νει τέ­τοι­ο πράγ­μα, ποὺ δὲν φο­βή­θη­κε τὸν Κε­μάλ; φώ­να­ξε ὁ Κό­λας ἀρ­πά­ζον­τας τὸ ὁ­πλι­σμέ­νο χέ­ρι. Ὅ­ταν βρῆ­καν τὰ κορ­μιά τους, ὁ Κό­λας ψυ­χορ­ρα­γοῦ­σε ἀ­κό­μη τὴν ἀ­πό­κο­τη ψυ­χή. Τοὺς ἔ­θα­ψαν ἐ­πι­τό­που στὸ Ἰ­ά­κω­βο Τρι­κά­λων, στὸ μέ­ρος ποὺ ἔ­μει­νε τὸ ὄ­νο­μα «μνῆ­μα τῶν πα­λι­κα­ρι­ῶν». Ὁ λή­σταρ­χος ἐ­κτε­λέ­στη­κε ἀρ­γό­τε­ρα. Ὁ τσέ­λιγ­κας κλη­ρο­νό­μη­σε τὴ μνή­μη τοῦ πα­λι­κα­ριοῦ του κι ἔ­χα­σε τὸ με­γά­λο βιός του στὴν Κα­το­χή. Ὁ Κό­λας ἄ­φη­σε πί­σω ἀρ­ρα­βω­νι­α­στι­κιά. Ὅ­ταν ἔ­μα­θε τὴν καλ­μα­λί­νη, κα­τά­φερ­νε κά­πως νὰ ἀν­τι­με­τω­πί­ζει τὶς συ­νέ­πει­ες τοῦ νευ­ρι­κοῦ κλο­νι­σμοῦ της ποὺ πα­λιν­δρο­μοῦ­σε. Τὴν παν­τρεύ­τη­κε ἀ­πὸ κα­θῆ­κον ὁ κου­νιά­δος της ὁ Ντά­σιος. Ἔ­κα­ναν τρί­α παι­διά. Τὸν μι­κρό­τε­ρο γιὸ τὸν ὀ­νό­μα­σαν Κό­λα. Με­τεμ­ψύ­χω­ση τοῦ θεί­ου, χά­θη­κε ἀ­πὸ βό­λι στὰ εἰ­κο­σι­πέν­τε του. Ὁ με­γα­λύ­τε­ρος ἔ­ζη­σε πε­ρισ­σό­τε­ρο. Ἔ­φυ­γε ἀρ­γό­τε­ρα σὲ τρο­χαῖ­ο. Ὁ γιὸς του, τε­λευ­ταῖ­ος ἀρ­σε­νι­κὸς στὴν οἰ­κο­γέ­νεια, ἔ­μει­νε ν’ ἀ­φη­γεῖ­ται.

Ανθολογώντας Αρχαία Ελληνικά ανέκδοτα...

1.   Ο Μ. Αλέξανδρος έστειλε στο Φωκίωνα 100 τάλαντα. Ο Αθηναίος πολιτικός ρώτησε τους ανθρώπους που του έφεραν το μεγάλο αυτό ποσό: “Γιατί ο Αλέξανδρος διάλεξε εμένα απ’ όλους τους Αθηναίους για να μου χαρίσει 100 τάλαντα; “ Οι απεσταλμένοι απάντησαν: «Γιατί μόνο εσένα θεωρεί έντιμο άνθρωπο». Ο Φωκίωνας αρνήθηκε το δώρο λέγοντας: «Ας μ’ αφήσει λοιπόν και να είμαι και να φαίνομαι έντιμος».

2.    Είπε κάποιος στον Αρίστιππο ότι η Λαΐδα δεν τον αγαπά, αλλά προσποιείται ότι τον αγαπά. Ο Αρίστιππος απάντησε: «Ούτε το κρασί ή το ψάρι με αγαπούν, εγώ όμως τα απολαμβάνω»

3 . Είπε κάποιος στον Διογένη: «Οι συμπολίτες σου σε καταδίκασαν σε εξορία». ο φιλόσοφος απάντησε: «Κι εγώ τους καταδίκασα να μένουν στον τόπο τους».

 4. Ο Διογένης ζητούσε ελεημοσύνη από ένα άγαλμα. Όταν τον ρώτησαν γιατί κάνει κάτι τέτοιο απάντησε: «Εξασκούμαι στο να μην απογοητεύομαι από την αναισθησία των ανθρώπων».

5. Παρακινούσαν τον Φίλιππο τον Μακεδόνα να εξορίσει κάποιον που τον κακολογούσε. Ο Φίλιππος απάντησε: «Δεν είστε καλά!! Θέλετε να τον στείλω να με κατηγορεί και σ’ άλλα μέρη;»

6. Πληροφορήθηκε ο Αριστοτέλης από κάποιον ότι μερικοί τον έβριζαν. Ο φιλόσοφος απάντησε: «Καθόλου δεν με νοιάζει. Όταν είμαι απών, δέχομαι ακόμα και να με μαστιγώνουν».

Ο Χάμπερμας και εμείς

Του Θεόδωρου Γεωργίου*

Στις 18 Ιουνίου ο μεγάλος φιλόσοφος Γιούργκεν Χάμπερμας έγινε 87 ετών (γεννήθηκε το 1929). Μπορεί κανείς να απαριθμήσει τα εργοβιογραφικά στοιχεία του και να υποκλιθεί μπροστά στο μεγαλείο της δημιουργίας του. Η σκέψη του και η πολιτική του παρέμβαση διαμόρφωσαν επί έναν ολόκληρο αιώνα νέες καταστάσεις και στο επίπεδο της πολιτικής πρακτικής και στο επίπεδο της γνωστικής και συνειδησιακής αυτογνωσίας του ανθρώπου.

Ποτέ κανένας φιλόσοφος δεν υπήρξε τόσο ένθερμος υποστηρικτής της Ενωμένης Ευρώπης όσο ο Χάμπερμας. Ήταν από τους πρώτους στοχαστές και φιλοσόφους, οι οποίοι προειδοποίησαν ότι η τεχνοκρατική έκπτωση και εκτροπή της ευρωπαϊκής πολιτικής ολοκλήρωσης θα δημιουργήσει την υπαρκτική κατάσταση του πολιτικού αδιεξόδου που ζούμε σήμερα σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.

Το βιβλίο του με τον χαρακτηριστικό και εμβληματικό τίτλο: «Αχ, Ευρώπη» (Ach, Europa, 2008) απηχεί την έλλογη κραυγή του διανοούμενου Χάμπερμας, αλλά και όλων των Ευρωπαίων πολιτικών, οι οποίοι απεγνωσμένα επιχειρούν να αυτοπροσδιορίζονται ως πεφωτισμένοι πολίτες μέσα σε ανορθολογικά καθεστώτα ανεξέλεγκτης ισχύος και συμφερόντων.

Ηλίας Κουτσούκος : Μάθημα ανατομίας

ΠΗΓΗ : ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ  ΚΟΖΑΝΗΣ

Ο καθηγητής Ιατρικής Διαμαντής Καρλάφτης έχει για τους φοιτητές του το παρατσούκλι ‘ο κόφτης’ γιατί διδάσκει Ανατομία, μάθημα δηλαδή που θα το δώσεις τουλάχιστον δυο φορές και θα είσαι τυχερός αν το περάσεις με 5.

Είναι πέντε το απόγευμα, και στο αμφιθέατρο της Ανατομίας ο καθηγητής βρίσκεται μπροστά στο μακρόστενο τραπέζι επίδειξης, όπου επάνω του κείτεται το πτώμα ενός άντρα 75 περίπου ετών. Με το νυστέρι του, έχει ανοίξει το στέρνο μέχρι το κάτω μέρος της κοιλίας και με τα επιδέξια χέρια του ανασύρει τους δύο πνεύμονες σε σχήμα κώνου, τονίζοντας  στους επτά φοιτητές γύρω του, πως ‘ο δεξιός πνεύμων είναι πιο ογκώδης  του αριστερού’… Ρωτάει με ειρωνικό ύφος, μήπως ξέρει κάποιος απ τους φοιτητές γιατί είναι πιο ογκώδης ο δεξιός πνεύμων, δεν παίρνει απάντηση, οπότε τους λέει με υποκρυπτόμενο σαρκασμό πως…’ ο δεξιός πνεύμων είναι ταυτόσημος με τη πολιτική, άρα εκπροσωπεί τη Δεξιά…’ και γελά πρώτος πριν αρχίσουν να γελούν δειλά οι φοιτητές…

Όλοι φορούν άσπρες μάσκες και μπλε γάντια στα χέρια, ώστε η φαινόλη και η φορμαλδεύδη του πτώματος, να μην ενοχλεί την εκπαιδευτική ομήγυρη, παρά το γεγονός πως το μάθημα Ανατομίας είναι το πλέον σιχαμερό και ανάλογο του πόσο προετοιμασμένος είναι ψυχολογικά ο εκπαιδευόμενος να το αντέξει.

Η αδιαφορία σκοτώνει την άγρια ζωή στο Πάρκο Α. Τρίτση

Της ΟΡΝΙΘΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ  Μετά από πλήθος καταγγελιών που έγιναν τις τελευταίες ημέρες στην Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, πραγματοποιήθηκε αυτοψία στο Πάρκο Περιβαλλοντικής Ευαισθητοποίησης «Α.Τρίτσης» και διαπιστώθηκε η  πρωτοφανής κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το Πάρκο. Η θλιβερή και άκρως ανησυχητική κατάσταση αφορά τη σχεδόν ολική καταστροφή και αποξήρανση των λιμνών και του καναλιού του Πάρκου, η οποία έχει ήδη οδηγήσει σε πλήθος νεκρών ζώων. Η χωρίς προηγούμενο εγκατάλειψη και αδιαφορία της Πολιτείας και των αρμόδιων φορέων έχουν φτάσει σε σημείο όχι μόνο να αναιρούν τον χαρακτήρα και τον σκοπό δημιουργίας του Πάρκου, έναν από τους μεγαλύτερους αδόμητους δημόσιους χώρους του λεκανοπεδίου, αλλά να οδηγούν και στην ολική καταστροφή του.

Τζαίημς Ελρόϋ : Έγκλημα, Ιστορία και ποίηση

του ΦΙΛΙΠΠΑ ΦΙΛΙΠΠΟΥ 
από το DIASTIHO.GR

Είναι γιος μιας δολοφονημένης γυναίκας, δηλαδή κουβαλάει μέσα του ένα φορτίο από τραύματα και φριχτές μνήμες. Προικισμένος από τη φύση, μα κυρίως άνθρωπος μαχητικός, επίμονος, δραστήριος, δημιουργικός, ο Τζέιμς Ελρόι (Λος Άντζελες, 1948), κατάφερε να γίνει σπουδαίος συγγραφέας. Ξεκίνησε τη συγγραφική του σταδιοδρομία με το μυθιστόρημα Ρέκβιεμ για τον Μπράουν (1981). Έγραψε μετά το Clandestine (1982) και το Οι δρόμοι του δολοφόνου (1986). Και στα τρία είναι εμφανείς οι επιρροές που άσκησαν πάνω του οι Ντάσιελ Χάμετ και Ρέιμοντ Τσάντλερ, οι συγγραφείς που ανανέωσαν το αστυνομικό μυθιστόρημα και του έδωσαν παγκόσμια αίγλη.

Ο Ελρόι ξαναγράφει με τον δικό του τρόπο σημαντικά ιστορικά γεγονότα που αφορούν τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Κάποια στιγμή, ο Ελρόι αποφάσισε να χαράξει τη δική πορεία, να γράψει με δικό του στιλ. Το πρώτο μυθιστόρημα με την προσωπική του σφραγίδα, Η Μαύρη Ντάλια (εκδόσεις Κλειδάριθμος), βασίστηκε σ’ ένα πραγματικό γεγονός κι εκδόθηκε το 1987. Σε αυτό, αφηγείται την έρευνα για τη δολοφονία (τον Ιανουάριο του 1947) μιας όμορφης 23χρονης, της Ελίζαμπεθ (Μπέτι) Σορτ. Η κοπέλα, γνωστή στον κόσμο της νύχτας ως «Μαύρη Ντάλια» επειδή ντυνόταν με μαύρα ρούχα, βρέθηκε γυμνή και τεμαχισμένη σε μια αλάνα του Λος Άντζελες.

Μικρά Υδροηλεκτρικά, NAI, αλλά ΠΩΣ;

Του Στέφανου Σταμέλλου*

Δημοσιεύτηκε πρόσφατα ο κατάλογος των 42+1 έργων που περιλαμβάνονται στο «πακέτο Γιούνκερ». Ανάμεσα στα μεγάλα και σπουδαία έργα χρηματοδοτούνται και πέντε Μικρά ΥδροΗλεκτρικά(ΜΥΗΕ) στη γειτονιά μας: τέσσερα στην Καρδίτσα και ένα στα Άγραφα Ευρυτανίας.  Ήδη τα έργα της Καρδίτσας προκάλεσαν την  ερώτηση⁽¹⁾   του βουλευτή του Σύριζα Σπύρου Λάππα προς τον υπουργό Περιβάλλοντος σχετικά με τις επιπτώσεις τους και τις ανησυχίες των τοπικών κοινωνιών.  Με αφορμή αυτά, μου ήρθε στο μυαλό ένα μικρό υδροηλεκτρικό, που κατασκευάζεται εδώ και δυο χρόνια στην πατρίδα μου, στο Αγιατριαδίτικο ρέμα κοντά στους Δομιανούς Ευρυτανίας. Η κατασκευή του έχει δημιουργήσει πολλές αντιπαραθέσεις και φαίνεται ότι κάτι πάει στραβά.

Με δεδομένο ότι η οικολογία προωθεί τις ΑΠΕ και συμμετέχει στο δημιουργικό διάλογο για τη βελτίωση στο σχεδιασμό και για τη μείωση των επιπτώσεων από τα έργα, πιστεύουμε ότι μπορούμε να συμβάλλουμε και στη μεγαλύτερη συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών και της τοπικής αυτοδιοίκησης στα επενδυτικά σχέδια, με παράλληλα καλύτερο περιβαλλοντικό έλεγχο.

Αναφορικά με το ΜΥΗΕ στο Αγιατριαδίτικο, πρώτον, σημειώθηκε σωρεία περιβαλλοντικών παραβάσεων όπως αποτυπώθηκαν στην Έκθεση Ελέγχου των Επιθεωρητών Περιβάλλοντος, που επενέβησαν κατόπιν καταγγελίας.  Υπέρβαση του ύψους του φράγματος, η ιχθυόσκαλα δεν φθάνει στο ύψος του φράγματος κατά ένα μέτρο - προφανώς οι άγριες πέστροφες καλούνται να ασκηθούν στο άλμα επί κοντώ – απουσία οριοθέτησης, παράνομη εκχέρσωση, διέλευση βαρέων οχημάτων μέσα από την κοίτη και ο κατάλογος συνεχίζεται με πλούσιο φωτογραφικό αποδεικτικό υλικό. 

Zητούν ποινική δίωξη για «την υπαίθρια σφαγή ζώων»

Στον εισαγγελέα Μυτιλήνης καταφεύγει η φιλοζωική οργάνωση «Κιβωτός Μυτιλήνης» ζητώντας την ταυτοποίηση και την ποινική δίωξη ντόπιων οι οποίοι κάθε χρόνο στις 16 Ιουλίου πραγματοποιούν υπαίθρια σφαγή ζώων στο πλαίσιο του πολυσυζητημένου τοπικού πανηγυριού στο χωριό Πηγή Λέσβου.

«Ήδη από πέρυσι, η Εισαγγελία Μυτιλήνης είχε καταστήσει σαφές ότι η δημόσια σφαγή ζώων αποτελεί παράβαση της Ελληνικής νομοθεσίας περί κακοποίησης των ζώων (Ν.4039/2012, Άρθρο 16) και περί σφαγής ζώων (Π.Δ. 327/1999)» τονίζει σε ανακοίνωση της η «Κιβωτός Μυτιλήνης» και επικαλούμενη σχετικά βίντεο και φωτογραφίες απευθύνεται στις δικαστικές αρχές με το παραπάνω αίτημα.

«Προφανώς κάποιοι θεωρούν ότι είναι υπεράνω του νόμου. Αλλά κάνουν λάθος!

Βά­νια Ζα­φει­ρο­πού­λου : Γιὰ λί­γο, γιὰ πο­λὺ λί­γο

ΠΕΡΝΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΛΑΪ με­γά­λης τρά­πε­ζας. Ἴ­σως ἔ­χουν πα­γι­δέ­ψει τὸ ση­μεῖ­ο μὲ κά­ποι­ον ἐ­κρη­κτι­κὸ μη­χα­νι­σμό. Ἂν κά­νει γρή­γο­ρα θὰ προ­λά­βει νὰ ἀ­πο­μα­κρυν­θεῖ, ἂν στρί­ψει κι­ό­λας εἶ­ναι μι­κρό­τε­ρη ἡ πι­θα­νό­τη­τα νὰ τὸν βροῦν κομ­μά­τια τῆς φο­νι­κῆς ὕ­λης. Ὅ­σο προ­χω­ρᾶ ἐ­πι­τα­χύ­νον­τας, αὐ­τὸς φαί­νε­ται πὼς τὴ γλυ­τώ­νει, οἱ ἄλ­λοι θὰ φᾶ­νε τὸ με­γά­λο πα­κέ­το τῆς καυ­τῆς δι­ά­σπαρ­της οὐ­σί­ας. Ὁ δρό­μος εἶ­ναι τὸ μό­νο ποὺ τὸν ἠ­ρε­μεῖ. Κα­λύ­πτον­τας χι­λι­ό­με­τρα καὶ νι­ώ­θον­τας τὴν ἀ­τμό­σφαι­ρα στὸ πρό­σω­πό του ἡ καρ­διὰ ἠ­ρε­μεῖ, βρί­σκει τὸ ρυθ­μὸ ποὺ ἔ­χα­σε ἀπ΄ὅ­σα τοῦ προ­κα­λοῦν ἀ­πέ­χθεια. Μὲ τὸ ποὺ πα­τά­ει στὸ πλα­κό­στρω­το τοῦ πε­ζο­δρο­μί­ου, μιὰ ἄλ­λη ζωή, ἕ­νας ἄλ­λος δι­κός του κό­σμος, ἀ­νε­κτὸς καὶ ἤ­ρε­μος μό­νον ἐ­φό­σον εἶ­ναι καὶ μο­να­χι­κός. Καὶ πά­λι, δὲν περ­πα­τά­ει παν­τοῦ στὰ πε­ζο­δρό­μια, ἀ­πο­φεύ­γει τὶς ἔν­το­να ρι­γω­τὲς πλά­κες γιὰ ἄ­το­μα μει­ω­μέ­νης ὅ­ρα­σης, οἱ πα­τοῦ­σες του εἶ­ναι ἀρ­κε­τὰ πα­ρα­μορ­φω­μέ­νες ἀ­πὸ τὰ χι­λι­ό­με­τρα ποὺ κα­τα­πί­νει κα­θη­με­ρι­νά, ἀλ­λὰ σχε­δὸν πιὰ δὲν νι­ώ­θει τὸν πό­νο. Ἀ­πο­φεύ­γον­τας συ­στη­μα­τι­κὰ τὶς πλά­κες τὶς στρω­μέ­νες μὲ φτω­χὴ φαν­τα­σί­α κι ἀ­πο­τυ­χη­μέ­νη δι­ά­τα­ξη, συ­χνὰ βρί­σκει σὰν κα­λύ­τε­ρη λύ­ση τὸ μέ­σον τοῦ δρό­μου, ἐ­κεῖ ποὺ εἶ­ναι τὸ κα­λύ­τε­ρο ὁ­δό­στρω­μα γιὰ τὰ πό­δια του.

Μουσική σε επαγγελματικούς χώρους

Του Ευτύχιου Καλαβρυτινού

Για τον επιχειρηματία στην Ελλάδα, είτε έχει, είτε πρόκειται να ανοίξει μια νέα επιχείριση, το τοπίο γίνεται ολοένα και πιο σκοτεινό. Νέοι άμεσοι και έμμεσοι φόροι, ανασφάλεια και καθημερινές αλλαγές σε όλα τα επίπεδα. Κάπως έτσι ανακόλουθα και με περίεργους κανόνες διεξάγεται και ο αγώνας του επιχειρηματία στον τομέα της αδειοδότησης για την εκτέλεση της μουσικής στους επαγγελματικούς χώρους. Εδώ επικρατεί το αξιοπερίεργο σενάριο, πρώτα να επέρχεται η τιμωρία και μετά η εκπαίδευση. Κοινώς αν δεν πάθεις, δεν θα μάθεις.
Είναι κοινά αποδεκτό πως όταν κάποιος παίζει μουσική για τον ίδιον, τους πελάτες του και το προσωπικό του, είναι δίκαιο να πληρώνει για τα δικαιώματα αυτής της μουσικής. Είναι απόλυτα θεμιτό ότι και οι μουσικοί παράγουν ένα έργο και θα πρέπει φυσικά να ζήσουν. Στην Ελλάδα της κρίσης όμως, τα ποσά αυτά είναι μεγάλα και συχνά φτάνουν σε χιλιάδες ευρώ το χρόνο, κόστος που είναι πραγματικά δυσβάστακτο.
Εκτός από την ΑΕΠΙ ( Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Πνευματικής Ιδιοκτησίας ), αν έχει κάποιος επιχείρηση αναπαράγει μουσική στους χώρου του ακόμη και για τον εαυτό του, οφείλει να πληρώσει παράλληλα, εκτός από την ΑΕΠΙ και την Αυτοδιαχείριση για τα πνευματικά δικαιώματα (συνθέτες, στιχουργοί). Για τα συγγενικά δικαιώματα (τραγουδιστές και μουσικοί) η πληρωμή γίνεται προς τον τον G.E.A (Grammo, Ερατώ, Απόλλων) του οποίου τα κοστολόγια συχνά είναι μεγαλύτερα από τα αντίστοιχα της ΑΕΠΙ.
Το δεδομένο πάντως είναι πως, είτε ανοίγετε το ραδιόφωνο, είτε έχετε αγοράσει κάποια cds, είτε παίζετε από Youtube ή από Spotify, ή από οποιαδήποτε πηγή, αν δεν πληρώσατε και τους τρεις αυτούς διαχειριστές, είστε παράνομοι.

Το λιγνιταέριο, νέα ενεργειακή λύση;

Mετά το δημοσίευμα μου «Λιγνίτης-κατέρρευσε το δόγμα το «των γεμάτων αυλών» προχώρησα ένα βήμα πιο μπροστά και δημοσίευσα ΠΡΟΤΑΣΗ βασισμένη στην θεωρητική επεξεργασία του αείμνηστου Κ.Λεφα «Αν όχι το λιγνιταέριο τι; 

(του Ν. Δ. Στεφανή) http://www.kozan.gr/post/269811 .)Oι παλαιότερες γενιές έχτισαν το θαύμα της ΔΕΗ με τον λιγνίτη, καθιστώντας την χώρα μας ενεργειακά αυτάρκη στον τομέα της ηλεκτροπαραγωγής. Σήμερα καλούνται οι δικές μας και οι επερχόμενες γενιές να δώσουμε νέες λύσεις ενεργειακής αυτάρκειας!!!

Αν όχι το λιγνιταέριο τι; Πως και που θα ανοίξουμε νέα λιγνιτικά πεδία με σκάμματα ανοιχτής εξορύξεως μετατρέποντας την περιοχή σε σεληνιακό τοπίο; Η μόνη περιβαλλοντική επίπτωση του λιγνιταερίου είναι μία πιθανή αλλά και μικρή καθίζηση εδάφους, το οποίο κατά τα άλλα παραμένει ανέπαφο μετά την εκμετάλλευση!!! Πως μπορεί να συγκριθεί η μέθοδος της επιτόπου αεριοποιήσεως των λιγνιτών με οποιαδήποτε άλλη μέθοδο επιφανειακής ή έστω υπόγειας εξορύξεως!!!»

Η υπόθεση έχει πολύ βάθος. Της αξίζει επομένως  ένα συνέδριο !

ν.δ.στεφανής, κατόπιν πρωτοβουλίας του Δρα. Μηχανικού Απόστολου Ευθυμιάδη