Τον Αύγουστο του 1933, το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, πριν ακόμα συμπληρώσει έναν αιώνα ζωής, φιλοξένησε το σημαντικό 4ο συνέδριο για τη μοντέρνα αρχιτεκτονική. Ανάμεσα στους επιφανείς ομιλητές ήταν ο Λε Κορμπιζιέ, ο Καρλ Μόζερ, ο Ζίγκφριντ Γκίντιον. Ενενήντα χρόνια αργότερα, το κτίριο Αβέρωφ υποδέχθηκε σ’ ένα πάνελ τον σερ Ντέιβιντ Αλαν Τσίπερφιλντ, την Αν Λακατόν, τον Ζαν-Φιλίπ Βασάλ, τον Φράνσις Κερέ· τέσσερις σπουδαίους εκπροσώπους της σύγχρονης αρχιτεκτονικής, με ξεχωριστή γραφή, διεθνή ακτινοβολία και βραβευμένοι με το «Νομπέλ» της αρχιτεκτονικής.

Η αίθουσα Καυταντζόγλου από το όνομα του αρχιτέκτονα που σχεδίασε το κεντρικό, διώροφο κτίριο της σχολής, ήταν κατάμεστη από κόσμο. Καθηγητές, designers, αρχιτέκτονες και πολλοί προπτυχιακοί και μεταπτυχιακοί φοιτητές περίμεναν να ανέβει στο βήμα ο σερ Ντέιβιντ Αλαν Τσίπερφιλντ, ο διάσημος «μαέστρος» που απόψε το βράδυ στην Αρχαία Αγορά θα προσθέσει και το βραβείο Pritzker στις διακρίσεις του. Τον προλόγισε ο πρόεδρος της επιτροπής του βραβείου και αρχιτέκτονας Αλεχάντρο Αραβένα, σε μια συζήτηση που διοργάνωσε το βραβείο Pritzker σε συνεργασία με τη Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης, της Πάτρας και το Πολυτεχνείο Κρήτης.

Ο Τσίπερφιλντ ξεκίνησε την ομιλία του με τις κατευθυντήριες γραμμές του αστικού σχεδιασμού, θεματική που διέτρεχε και το συνέδριο που διοργανώθηκε σχεδόν έναν αιώνα πίσω. Ο όρος πολεοδομικός σχεδιασμός δεν είχε επινοηθεί ακόμα, είπε, ωστόσο οι ανάγκες που τον γέννησαν δεν έχουν εκλείψει και έτσι βρισκόμαστε και εμείς σήμερα εδώ, στον ίδιο χώρο –όντας, ωστόσο, σε πολύ πιο δυσμενή θέση λόγω περιβαλλοντικής κρίσης– αντιμέτωποι με τις ίδιες ακριβώς προκλήσεις. Πρέπει να διασφαλίσουμε καλές συνθήκες διαβίωσης για όλους, να μιλήσουμε για τη σημασία του πράσινου στις ζωές μας, για τη σχέση του φυσικού φωτός με την αρχιτεκτονική.

Συζήτηση τεσσάρων σταρ της αρχιτεκτονικής στο Μετσόβιο-1