50 χρόνια Εθνικού Δρυμού Σαμαριάς και άλλα τόσα Rolling Stones….

Με αφορμή τα 50χρονα του μεγαλειώδους και πανέμορφου Εθνικού Δρυμού Σαμαριάς, οι «Οικολόγοι Πράσινοι»  αντιπολιτεύονται ελαφρώς τη κυβέρνηση και αναρωτιούνται (αν και  το ερώτημα είναι απαντημένο…) για το αν «οι τοπικοί βουλευτές (που ανήκουν στην Νέα Δημοκρατία…) πρωταγωνιστούν στην απαξίωση ή στην προστασία της Σαμαριάς»…Αξιόλογη  είναι η υπογράμμιση  των  ΟΠ  στη διακοπή της παροχής ιατρικών υπηρεσιών στους επισκέπτες του συγκεκριμένου Εθνικού Δρυμού – ο οποίος δεν λειτουργεί τους χειμερινούς μήνες για λόγους ασφαλείας και στον οποίο έχουν υπάρξει ανθρώπινα θύματα ακόμη και το καλοκαίρι, σε διάφορες έκτακτες  καιρικές συνθήκες…

Ακολουθεί το κείμενο των ΟΠ αφού προηγηθεί μια επεξήγηση για την αναφορά στα άλλα πενηντάχρονα, δηλαδή του διάσημου βρετανικού  συγκροτήματος : ΚΑΙ ο μεν (Δρυμός) ΚΑΙ οι δε , ήσαν υπέροχοι, όμως σε αντίθεση με τους δεύτερους, ο πρώτος, εκμεταλλευόμενος έστω  και το μέχρι στιγμής ατελές καθεστώς προστασίας, έχει ομορφύνει τα τελευταία χρόνια…

«Τα 50 χρόνια από τη δημιουργία του Εθνικού Δρυμού Σαμαριάς «εορτάζονται» από την κυβέρνηση με την υποβάθμισή του: Για πρώτη φορά φέτος το καλοκαίρι ο Εθνικός Δρυμός λειτούργησε χωρίς εποχικό προσωπικό, ενώ οι 150.000 περίπου επισκέπτες του Δρυμού κάθε χρόνο δεν έχουν το δικαίωμα σε γιατρό, αν, ό μη γένοιτο, κάτι τους συμβεί, μιας και η κυβέρνηση δε στέλνει γιατρό κι αφήνει το Δρυμό και τους επισκέπτες στην τύχη τους. Σε αυτά έρχεται να προστεθεί η καταλήστευση των εσόδων του Εθνικού Δρυμού από τα εισιτήρια, τα οποία πηγαίνουν απευθείας στην κυβέρνηση, παλιότερα στο Υπουργείο Γεωργίας, τώρα στο Υπουργείο Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής, και χάνονται στη μαύρη τρύπα του διαβόητου «Πράσινου» Ταμείου (το οποίο μόνο «Πράσινο» δεν είναι, μιας και με νόμο που ψήφισε η μνημονιακή κυβέρνηση, πάνω από 90% των χρημάτων αυτού του ταμείου πηγαίνουν στην εξυπηρέτηση του χρέους και των δανειστών μας!)

Τώρα, με το νομοσχέδιο για τις συγχωνεύσεις φορέων του Δημοσίου, επιχειρείται η συγχώνευση των 27 Φορέων Διαχείρισης προστατευόμενων περιοχών NATURA 2000 της Ελλάδας σε μόλις …7 (!!!), με το πρόσχημα της εξοικονόμησης πόρων. Στην πραγματικότητα, οι Φορείς Διαχείρισης περιοχών NATURA 2000 δουλεύουν σχεδόν εξολοκλήρου με κονδύλια από ευρωπαϊκά κονδύλια, δεν κοστίζουν στον κρατικό προϋπολογισμό, αντιθέτως εξασφαλίζουν ευρωπαϊκή χρηματοδότηση και δημιουργούν θέσεις εργασίας μέσα από την προστασία περιβάλλοντος.

Με το νομοσχέδιο αυτό, ο Φορέας Διαχείρισης Λευκών Ορέων που διαχειρίζεται και τη Σαμαριά, συγχωνεύεται με το Φορέα Διαχείρισης …Καρπάθου! Και ο τελευταίος πολίτης καταλαβαίνει για τι είδους «εξοικονόμηση» κονδυλίων πρόκειται: Μόνο για να πάει κανείς υπεύθυνος του Φορέα Διαχείρισης από τη μια περιοχή στην άλλη, θέλει δυο αεροπλάνα ή δυο καράβια για το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου!

Ὁ φιλόσοφος καὶ ὁ ἄνδρας

Μπονζάϊ διήγημα του   Aντώνη Ζέρβα

ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ὁ πρῶ­τος τυ­χών· ἔ­χω ὄ­νο­μα κι ὁ λό­γος μου βά­ρος», τό­νι­ζε μιὰ μέ­ρα ἕ­νας γνω­στὸς φι­λό­σο­φος τῆς πό­λης μας, κα­θὼς βα­δί­ζα­με, λο­γο­μα­χών­τας γιὰ τὴ δι­α­γω­γὴ κά­ποιου κοι­νοῦ μας φί­λου. Τὸν εἶ­χε ἐκ­θέ­σει, ἐ­πει­δὴ ἀ­θέ­τη­σε ὁ­ρι­σμέ­νες δε­σμεύ­σεις οἰ­κο­νο­μι­κῆς φύ­σε­ως. Ὁ φι­λό­σο­φος εἶ­χε ἐκ­μα­νεῖ, καὶ ὡς φι­λό­σο­φος, ἤ­ξε­ρε πῶς νὰ δι­ο­χε­τεύ­ει τὸ φαρ­μά­κι καὶ νὰ θέ­τει σὲ κί­νη­ση τὴν κα­τα­λα­λιά. Ἤ­ξε­ρε ἐ­πι­πλέ­ον ὅ­τι ὁ μι­κρός μας τό­πος ἦ­ταν πο­λὺ εὐ­ε­πί­φο­ρος στὶς ξι­νὲς γλύ­κες τῶν ἐν­τυ­πώ­σε­ων καὶ ὅ­τι ὁ λό­γος, προ­σαρ­μο­σμέ­νος κα­τάλλη­λα, μπο­ρεῖ νὰ γκρε­μί­σει ὁ­λό­κλη­ρο σπί­τι.

Αὐ­τοῦ ἀ­πέ­βλε­πε ὁ φι­λό­σο­φος, δι­ό­τι ὁ φί­λος ἦ­ταν ἰ­δι­ο­κτή­της χρη­μα­τι­στη­ρια­κοῦ γρα­φεί­ου ποὺ ἕ­να δι­ά­στη­μα ἔ­κα­νε χρυ­σὲς δου­λει­ές, μὰ τώ­ρα ἔ­πρε­πε νὰ κλεί­σει, ἀ­φοῦ στρε­φό­ταν ἐ­ναν­τί­ον τῆς ἀ­ξι­ο­πι­στί­ας τοῦ φι­λο­σό­φου.

Εἶ­ναι ἀ­λή­θεια ὅ­τι ὁ φι­λό­σο­φος τῆς πό­λης μας δὲν ἀ­πέ­βλε­πε ἀ­πευ­θεί­ας στὸν πλου­τι­σμό. Ἐ­κεῖ­νο ποὺ τὸν ἔ­νοια­ζε ἦ­ταν ἡ ἀ­πή­χη­ση τῆς σκέ­ψης του ποὺ κιν­δύ­νευ­ε νὰ μει­ω­θεῖ αἰ­σθη­τά, ἂν ἔ­παυ­αν νὰ ἐμ­πι­στεύ­ον­ται τὴν εὐ­φυί­α του, ὁ­ρι­σμέ­νοι ἀ­πὸ ὅ­σους ἔ­χουν τοὺς τρό­πους νὰ ἐ­πη­ρε­ά­ζουν τὴν κοι­νὴ γνώ­μη. Κα­τὰ τὸ πα­ρά­δειγ­μα τοῦ Θα­λῆ λοι­πόν, μπο­ροῦ­σε νὰ τοὺς ἀ­πο­δει­κνύ­ει ὅ­τι ἕ­νας φι­λό­σο­φος δι­α­θέ­τει ὅ­σα προ­σόν­τα χρει­ά­ζε­ται κα­νεὶς γιὰ νὰ πλου­τί­σει καὶ μά­λι­στα γρή­γο­ρα, ἀρ­κεῖ νὰ χρη­σι­μο­ποι­ή­σει τὴν εὐ­φυί­α του γι’ αὐ­τὸ τὸν σκο­πό. Ἔ­τσι, κα­νεὶς δὲν μπο­ροῦ­σε νὰ τὸν πε­ρι­φρο­νή­σει γιὰ τὴν ἐ­πι­δει­κτι­κὴ λι­τό­τη­τα τῆς ζω­ῆς του, οὔ­τε νὰ τοῦ προ­σά­ψει δι­πλὲς προ­θέ­σεις. Ὁ λό­γος ἦ­ταν τὸ μέ­λη­μά του. Τὴν εὐ­φυΐα του τὴ δά­νει­ζε πρὸς ὄ­φε­λος τῶν ἄλ­λων.

— Μὰ δὲν φταῖς κι ἐ­σύ, τοῦ εἶ­πα, ὅ­ταν ξέ­ρεις ὅ­τι τὰ ἠ­θι­κὰ δι­δά­σκον­ται μὲ τὸ προ­σω­πι­κὸ πα­ρά­δειγ­μα; Τό­τε ποὺ τὸ χρη­μα­τι­στή­ριο μοί­ρα­ζε λε­φτά, ὁ ἴ­διος δὲν καυ­χι­ό­σουν πὼς ἦ­ταν μα­θη­τής σου καὶ κέρ­δι­ζε, για­τί ἀ­κο­λου­θοῦ­σε τὶς συμ­βου­λές σου;

Ὁ φι­λό­σο­φος ὀρ­γί­στη­κε, τό­σο ποὺ φο­βή­θη­κα. Ὄ­χι τό­σο μή­πως μὲ ἐ­πι­τι­μή­σει, ἐ­πει­δὴ δὲν ἔ­κα­να τὶς ὀρ­θὲς λο­γι­κὲς δι­α­κρί­σεις ποὺ ἀ­παι­τοῦ­σε τὸ ζή­τη­μά μας. Στὸ κά­τω κά­τω δὲν ἤ­μουν φι­λό­σο­φος. Φο­βή­θη­κα για­τί ἤ­ξε­ρα πὼς ἡ ὀρ­γὴ τοῦ ὀρ­θοῦ λό­γου εἶ­ναι ἐ­ξί­σου πα­ρά­λο­γη καὶ ἀ­φα­νι­στι­κή. Ὁ Σο­πεγ­χά­ου­ερ στά­θη­κε ὁ πρῶ­τος νε­ώ­τε­ρος φι­λό­σο­φος

 

Εν όψει , έργο της Evelyn de Morgan, "Νύχτα και ύπνος"

Χρονοκάψουλα (ή «μαύρο κουτί» ;)

 
Στα πλαίσια του εορτασμού των 100 χρόνων απελευθέρωσης της περιοχής  από τον τουρκικό ζυγό, ο Δήμος Βοΐου (περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας, έδρα η Σιάτιστα)εγκαινιάζει το μνημείο της  "Χρονοκάψουλας", του οποίου τα  αποκαλυπτήρια  θα γίνουν σε ειδική εκδήλωση την Κυριακή 30 Δεκέμβρη 2012 & ώρα 11.30 π.μ. στο Δημαρχείο.

 

Η σύλληψη είναι εξαιρετικά πρωτότυπη, δοθέντος ότι στη «Χρονοκάψουλα» θα φυλαχθεί  τα επόμενα εκατό χρόνια (!)υλικό των εορταστικών εκδηλώσεων για την απελευθέρωση του Βοϊου  +  μηνύματα που θα δώσουν τα σχολεία της πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης  +  ένα έργο του καλλιτέχνη Γιάννη Στρατή . Η «Χρονοκάψουλα»  - σύμφωνα με μια αισιόδοξη εκδοχή - θα ανοίξει στα 200 χρόνια ελευθερίας(;), δηλαδή το σωτήριο έτος 2112 -  με σκοπό οι επόμενες γενιές να έχουν στην κατοχή τους ιστορικά ντοκουμέντα , προς τούτο δε θα υπάρχει  συνδυασμός 3 κλειδιών που θα τελούν υπό τη φύλαξη του  εκάστοτε Δήμαρχου…..
Το εικαστικό έργο-μνημείο, σε σχήμα πλανήτη που συνδυάζει το παρελθόν και το μέλλον,  φιλοτεχνήθηκε από τον Αρχιτέκτονα - Εικαστικό Τσιούμα Στέργιο και κατασκευάστηκε από τον Λαζαρίδη Γιώργο.   

Η «Οικολογική ευαισθησία» της ΔΗΜΑΡ…

 Ο Κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΔΗΜΑΡ κύριος Βασίλης Οικονόμου  παρεμβαίνει με ερώτησή του (4058/16-11-12)στον  Υπουργό Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, κύριο Ευάγγελο  Λιβιεράτο, ζητώντας να εξαιρεθεί η περιοχή «Χέρωμα» του Υμηττού  από τη Β ζώνη Προστασίας του Υμηττού,  έτσι ώστε να υπαχθεί στο υπό αναθεώρηση Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο (ΓΠΣ) της Βάρης….

Υπ’ όψιν ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας με απόφασή του το 1998 ΔΕΝ επέτρεψε την έξοδο της περιοχής από τη Β ζώνη προστασίας, που είχε ήδη θεσπισθεί από το 1978…

Αναρωτιέται κανείς : Μα τι θα πάθουν οι κάτοικοι, όταν σύμφωνα και με κείμενο του ίδιου του κ.Οικονόμου, «με το τελευταίο ΠΔ ρυθμίζεται ότι τα υφιστάμενα νόμιμα κτίρια και εγκαταστάσεις κατοικίας της περιοχής Χέρωμα μπορούν να παραμείνουν και να υφίστανται επισκευαστικές παρεμβάσεις, χωρίς δυνατότητα όμως επεκτάσεως και χωρίς να δίδεται η δυνατότητα ανέγερσης νέων κτιρίων ή κατοικιών παρά μόνο όσα προορίζονται για χρήσεις που επιτρέπονται από το υφιστάμενο ΠΔ….»

Απαντάω εγώ : Δεν θα πάθουν τίποτε, απολύτως. Το μόνο που θα πάθουν είναι ότι δεν θα μπορούν να φυτέψουν κατοικίες και νέο μπετόν  στο προστατευόμενο βουνό….Και αυτή ακριβώς την εξυπηρέτηση αναλαμβάνει να τους την κάνει  ο κ. Οικονόμου, δρώντας στην προκειμένη περίπτωση ως πολιτικός μεσάζων εναντίον του περιβάλλοντος….

Υπενθυμίζω ότι σε πρόσφατη περίπτωση που αφορούσε τη διαχείριση του πολύτιμου χώρου του Υμηττού, τρεις βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ (Αλεξόπουλος, Καφαντάρη, Παπαδημούλης ) και ένας Αριστερός Σύμβουλος του Δήμου Γλυφάδας (Τάσος Ταστάνης) http://oikologein.blogspot.gr/2012/12/blog-post_16.html

  αντιστάθηκαν σε  μια  συγκεκριμένη επέμβαση  στη ζώνη Β του Υμηττού, η οποία επέμβαση δεν είχε ιδιωτικό χαρακτήρα  αλλά  σε τελευταία ανάλυση είχε και μια δημόσια χρήση  -   δηλαδή λειτουργούσε ήδη  και προοριζόταν  για Νεκροταφείο !

Τι να πει κανείς; Η «οικολογική ευαισθησία» της ΔΗΜΑΡ ανάγλυφη !  

Σ. Ραυτόπουλος :ΠΙΟ ΧΑΜΗΛΑ, πιο χαμηλά…

Ο Σωτήρης Ραυτόπουλος σχολιάζει το βιβλίο του Γιάννη Χαμηλάκη, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον («Το έθνος και τα ερείπιά του. Αρχαιότητα, αρχαιολογία και εθνικό φαντασιακό στην Ελλάδα») 

  Τώρα στις γιορτές, στο τέλος του ημερολογιακού έτους, που «κλείνουν» και οι (υπηρεσιακές) οικονομικές μας υποχρεώσεις και εκπνέουν οι προθεσμίες, φυσικό είναι, λόγω του φόρτου εργασίας, να «μπαίνουμε» όλο και αραιότερα στις προσωπικές μας ηλεκτρονικές διευθύνσεις. Για ΄μάς τους «παλιούς» (στα χρόνια και στη νοοτροπία), που θεωρούμε λιγότερο σημαντική την παρουσία μας στο διαδίκτυο, δεν «κτυπά», σ’αυτές τις περιπτώσεις, κάποιο «καμπανάκι» του νού… Μέχρι να «μπούμε» ξανά –και να δούμε την εξέλιξη που σημειώθηκε εν τη απουσία μας.

  Συσσωρεύθηκε, λοιπόν, ένα άθροισμα από ώσεις…. Μάς έφθασε και μάς υπερκέρασε… Επιφυλλίδα στο «Βήμα». Κείμενα στα «σάϊτ». Οργάνωση ομάδας στο «φατσοβιβλίο». Μηνύματα στις ηλεκτρονικές μας διευθύνσεις από το Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων. Μηνύματα από την Πρόεδρο του Συλλόγου μας και από συναδέλφους. Μηνύματα για την συμμετοχή των συναδέλφων που θα προλογίσουν την εκδήλωση. Μηνύματα για την ειδική έκπτωση που θα έχουν όσοι επικοινωνήσουν και ζητήσουν να  αγοράσουν το βιβλίο που θα παρουσιασθεί στην εκδήλωση. Τα μισά κείμενα να μου είχαν στείλει για κινητοποιήσεις κατά του μνημονίου, θα πίστευα ότι έχουμε λαϊκή εξέγερση…

  Σίγουρα αποτελεί το γεγονός στον χώρο του «πολιτισμού» που έχει λάβει την ευρύτερη δημοσιότητα τον τελευταίο καιρό.

  Μιλώ, βέβαια, για την παρουσίαση του βιβλίου του κου Γιάννη Χαμηλάκη, καθηγητή εις την αλλοδαπήν (στο Πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον), με τίτλο «Το Έθνος και τα ερείπιά του. Αρχαιότητα, αρχαιολογία και εθνικό φαντασιακό στην Ελλάδα». Μαθαίνουμε ότι το βιβλίο έχει ήδη κυκλοφορήσει το 2007 στα Αγγλικά     –και μόνον πρόσφατα, εντός του 2012, στα Ελληνικά. Ακόμη, μαθαίνουμε ότι είναι ήδη βραβευμένο στο εξωτερικό (το 2009, με το βραβείο Έντμουντ Κίλυ).  

  Ο κος Χαμηλάκης (όπως λέει στην κα Μάρκου  (ΚΕΔΡΟΣ online, 17.12.12/ 8:39π.μ.)) θεωρεί ότι

 «η αρχαιολογία συνέβαλε καθοριστικά στη δόμηση του εθνικού φαντασιακού --όπως συμβαίνει και σε πολλές άλλες χώρες-- αλλά και στη συγκρότησή του ως μια οντολογία με έντονα στοιχεία μονολιθικότητας και σωβινισμού. Αυτό συχνά παίρνει και ρατσιστικά χαρακτηριστικά, στηριγμένα στην υποτιθέμενη πολιτισμική (και για ορισμένους «φυλετική») ανωτερότητα των θεωρουμένων ως προγόνων, αρχαίων Ελλήνων». Ο ίδιος στοχεύει «στην κριτική αποτίμηση και η ιστορικοποίηση τόσο του αρχαιοελληνικού φαινομένου όσο και της δόμησης του νεοελληνικού εθνικού φαντασιακού στηριγμένου στην αρχαιότητα».

Σχολιάζει, ομολογουμένως, αρνητικά την «νεο-αποικιακή ρητορική του Βρετανικού Μουσείου».

Στέλλα Αρκέντη : «Η φόνισσα – η λογική γεννάει τέρατα»…

Μια ποιητική κατάδυση στη προσωπικότητα της  serial killer του 19^ου αιώνα, που έφερε στην επιφάνεια η ιδιότροπη γραφή του Παπαδιαμάντη, επιχειρεί η Σκηνοθέτις Στέλλα Αρκέντη, σε συνεργασία με μια πλειάδα καλών ηθοποιών και καλλιτεχνών. Το έργο έχει ιδιαίτερη σημασία σε μια συγκυρία, όπου η παιδοκτονία του Κονέκτικατ έχει συγκλονίσει ολόκληρο τον κόσμο, καθώς αποτελεί  ερέθισμα  για τη διερεύνηση κάθε αποκλίνουσας, και δυνάμει εγκληματικής, συμπεριφοράς….

Η ταινία της Αρκέντη   θα προβάλλεται από  24 Δεκεμβρίου στον Κινηματογράφο Λαΐς-Ταινιοθήκη της Ελλάδας ( Διεύθυνση: Ιερά Οδός 48 & Μεγάλου Αλεξάνδρου 134-136  Ωρες Παραστάσεων 18:30, 20:15, 22:00)  και η υπόθεσή της αναφέρεται στην Φραγκογιαννού,  μια πολυβασανισμένη και χιλιοτραυματισμένη ψυχικά γυναίκα, με στοιχειωμένη λογική από τις αδικίες και την φτώχεια.

Στο θολωμένο της μυαλό νομίζει πως το ό,τι υπέφερε της δίνει το δικαίωμα, να πάρει τον νόμο στα χέρια της. «Ο νους της ψήλωσε». Η ανθρώπινη λογική εξομοιώνεται με δύναμη Θεού και το αποτέλεσμα οδυνηρό.

Η Φραγκογιαννού κηρύττει το δικό της ευαγγέλιο. Οδηγημένη από τους δικούς της δαίμονες απομακρύνεται από την πόλη των ανθρώπων αφήνοντας πίσω της, πτώματα μικρών κοριτσιών. Κορίτσια που θα γίνουν γυναίκες σαν και αυτήν δυστυχισμένες. Θα αναζητήσει την ερημιά, κι εκεί, μέσα στους εφιάλτες της, θα χαθεί στην απόγνωση. Ένα κύμα θα την εξαφανίσει… 

Το Σενάριο , που είναι βασισμένο στο  ομότιτλο έργο τουΑλέξανδρου Παπαδιαμάντη, όπως επίσης η Σκηνοθεσία και Παραγωγή, έγιναν από την  Στέλλα Αρκέντη . Παίζουν οι ηθοποιοί Ιωάννα Γκαβάκου(Φόνισσα), Χάρις Συμεωνίδου (Μάνα Φόνισσας), Θανάσης Παπαθανασίου (Παπαδιαμάντης), Τάκης Βογόπουλος και Βαγγέλης Ρήγας(Βοσκοί), Ντένυ Αργυροπούλου (Aμέρσα), Ελεάνα Φινοκαλιώτη (Δελχαρώ), Ιωνάς Νανούρης(π. Ιωάσαφ), Έφη Καμπάνταη (Μαρουσώ), Βίκη Ξάνθη (πεθερά).

Βοηθοί Σκηνοθέτη : Βαγγέλης Ρήγας-Μαρία Βιτσεντζάκη

Μακιγιάζ : Σοφία Νικολοπούλου

Λαδώνοντας Κινέζους….

Δεν πρόκειται γι αυτό που νομίζει κανείς από πρώτη σκέψη, δηλαδή για την μεταφορική χρήση του ρήματος «λαδώνω»  ως δηλωτικού  ενεργητικής δωροδοκίας…..Πρόκειται για μια κυριολεκτική  έκθεση ελαιολάδου, την  ΕΛΑΙΟΤΕΧΝΙΑ 2013, που σε συνεργασία με Κινεζική εταιρεία   διοργανώνει  την China Oil 2013 στο Πεκίνο, στις 7-9 Απριλίου :  Η οποία  «Ελαιοτεχνία», μαζί   με την Ελληνική Πρεσβεία στην Κίνα, προωθεί  κοινή δράση προβολής και δικτύωσης εξαγωγέων ελαιολάδου ,  με επιχειρηματικές συναντήσεις κατά τις μέρες λειτουργίας της έκθεσης.

 

Σε Δελτίο Τύπου της «Ελαιοτεχνίας» (www.eleotexnia.gr)

 γράφονται  διάφορα ενδιαφέροντα στοιχεία  για τη στάση της κινεζικής κοινωνίας  απέναντι σε αυτό το  μαγικό υγρό, που συνδέθηκε με την ελληνική γαστριμαργία,  κοινωνία και  πολιτική, όσο κανένα άλλο : Για να ανακαλέσουμε, έτσι στα πρόχειρα, «επεισόδια» όπως αυτό μεταξύ της Θεάς Αθηνάς και του Ποσειδώνα  για την ονοματοδοσία της πόλης των Αθηνών, που κατακυρώθηκε υπέρ της πρώτης λόγω της προσφοράς της Ελαίας(!) σύμφωνα με τη μυθολογία, ή  για να θυμηθούμε   το «Ελιά-ελιά και Κώτσο Βασιλιά» των Βασιλοφρόνων, που έστω και με αυτό τον στρεβλό τρόπο έδειχνε την ιδιαίτερη σημασία του συγκεκριμένου δένδρου και προϊόντος στην κοινωνική  ζωή….Ή για να επικαλεστούμε την  Τατιάνα Σταύρου, συγγραφέα του βιβλίου «Ελιά-η βιογραφία ενός Δένδρου», η οποία σημείωνε :

«…. Απ' όλα τα δέντρα που περιλαμβάνει η ελληνική χλωρίδα, κανένα δε μας εκφράζει όσο η ελιά. Νομίζεις πως το ελληνικό τοπίο είναι φτιαγμένο για το δέντρο αυτό. Μπορεί κι αυτό που γίναμε, αυτό που είμαστε, η γεύση μας, η ψυχοσύνθεσή μας, η νοημοσύνη μας, νάναι δημιουργήματα του πολύτιμου καρπού της».

 

 Η ιδέα της ελληνοποίησης των Κινέζων  μέσω του overdose  Ελαιολάδου δεν είναι ό,τι το καλύτερο – προφανώς  για τους Κινέζους… Για να αποφύγουμε όμως τις όποιες «ανεδαφικές» και φουτουριστικές σκέψεις, επαναπροσγειωνόμαστε  στις επισημάνσεις του  Δελτίου  Τύπου της «Ελαιοτεχνίας» : 

«Η Κινέζικη αγορά ελαιολάδου αποτελεί μόλις το 1% της αγοράς βρώσιμων φυτικών ελαίων που υπολογίζεται ότι ανέρχεται περίπου στους 42 εκατ. τόνους. Η κατανάλωση ελαιολάδου γίνεται σε αστικές περιοχές και ιδιαίτερα σε πόλεις με υψηλό διαθέσιμο εισόδημα και ισχυρή παρουσία εκπατρισμένων, ενώ η αναλογούσα κατά κεφαλήν κατανάλωση είναι μόλις 10 γραμμάρια.

 Οι Κινέζοι χρησιμοποιούν το ελαιόλαδο ως:

- καλλυντικό, για τη βελτίωση της υφής του δέρματος (από γυναίκες),

- φάρμακο, καθώς σύμφωνα με την παραδοσιακή κινεζική ιατρική βοηθάει στην καταπολέμηση ορισμένων ασθενειών (από μεσήλικες και άτομα τρίτης ηλικίας), και

- μαγειρικό έλαιο (από νοικοκυριά με υψηλότερο εισόδημα και μορφωτικό επίπεδο)……»

ΥΗΕ = ΑΠΕ…..

     Ο Σύλλογος Προστασίας Αράχθου (Πρόεδρος Κ.Δημητρίου, Γραμματέας Ι.Ντούρος ) σχολιάζει το Σχέδιο Νόμου «Ρυθμίσεις θεμάτων Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας[ΑΠΕ] και άλλες διατάξεις » και ιδιαίτερα το άρθρο 4 με τίτλο «Μεγάλοι Υδροηλεκτρικοί Σταθμοί», που έχει τεθεί σε διαβούλευση από το ΥΠΕΚΑ…. 

«Με το άρθρο αυτό το ΥΠΕΚΑ δίνει την πλήρη δυνατότητα για κατασκευή Μεγάλων Υδροηλεκτρικών Έργων [ΥΗΕ] μέσα σε δασικές εκτάσεις. Ανοίγει διάπλατα τις πόρτες και τους νομοθετικούς φραγμούς για την καταστροφή δασικών εκτάσεων. Και μπορεί ίσως αυτή η νομοθετική ρύθμιση να φαίνεται ως ''λογικό'' επακόλουθο του γεγονότος εκείνου το οποίο επισυνέβη με τον νόμο «Ποινική προστασία του περιβάλλοντος...» δηλ. του βαφτίσματος των μεγάλων ΥΗΕ Ως  Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας [ΑΠΕ], το οποίο ήταν κατάληξη μίας σειράς σχεδιασμένων  ενεργειών του ΥΠΕΚΑ να αναδείξει τα μεγάλα ΥΗΕ ως ΑΠΕ, αλλά σε καμία περίπτωση τα μεγάλα ΥΗΕ δεν πρέπει να εξομοιωθούν με τα μικρά ΥΗΕ  σε ότι αφορά την νομοθεσία εγκατάστασης αυτών. Και τούτο διότι ο χαρακτηρισμός των μεγάλων ΥΗΕ ως έργων ΑΠΕ δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Γιατί αυτός ο χαρακτηρισμός ΕΊΝΑΙ ΑΝΤΊΘΕΤΟΣ με την υφιστάμενη πρακτική και αντίληψη η οποία επικρατεί παγκοσμίως για τα μεγάλα ΥΗΕ. Γιατί αυτά δεν θεωρούνται ΑΠΕ στις περισσότερες χώρες του κόσμου  καθώς αναιρούν τα αειφορικά στοιχεία του περιβάλλοντος και οι επιπτώσεις τους είναι μη αντιστρεπτές, γι’ αυτό έχει αναπτυχθεί και το παγκόσμιο κίνημα κατά των μεγάλων φραγμάτων.

     Πέρα όμως από αυτό το γεγονός δηλ. του βαφτίσματος των μεγάλων ΥΗΕ ως ΑΠΕ, γιατί πρέπει να δοθεί η δυνατότητα κατασκευής τέτοιων έργων μέσα σε δάση;

Κοινή ανακοίνωση 10 Περιβαλλοντικών Οργανώσεων

 

Η Κυβέρνηση κλείνει ένα εξάμηνο στο τιμόνι της χώρας. Μαζί με τις επώδυνες για την κοινωνία πολιτικές που θεσμοθετήθηκαν μέσα σε αυτό το διάστημα, σημειώθηκαν και πολλές αλλαγές στην περιβαλλοντική νομοθεσία οι οποίες έχουν επιφέρει επιπλέον επιδείνωση στην εθνική περιβαλλοντική πολιτική και σε κάθε προοπτική για οικολογικά, κοινωνικά και οικονομικά βιώσιμη διέξοδο της χώρας από την κρίση.

Συγκεκριμένα, οι περιβαλλοντικές οργανώσεις Αρκτούρος, Αρχέλων, Δίκτυο Μεσόγειος SOS, Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, Καλλιστώ, Greenpeace, MOm και WWF Ελλάς, έχουν καταγράψει τις εξής αρνητικές και ανησυχητικές εξελίξεις μέσα στο τελευταίο εξάμηνο:

- Νέα επιδείνωση του καθεστώτος παραχώρησης δημόσιων φυσικών εκτάσεων, μέσα από τον ν. 4092/2012 του Υπουργείου Οικονομικών. Στο στόχαστρο του συγκεκριμένου νόμου είναι η οικολογικά ευαίσθητη και οικονομικά πολύτιμη παρόχθια ζώνη και ο αιγιαλός που μπορούν πλέον με συνοπτικές διαδικασίες, και κατά παρέκκλιση από τις ισχύουσες για τις περιοχές αυτές ρυθμίσεις, να παραχωρούνται για κατασκευή λιμενικών εγκαταστάσεων και τουριστικών επενδύσεων.

- Ανατροπή της πολεοδομικής νομοθεσίας για κατά παραγγελία χωροθέτηση «παραθεριστικών χωριών» αμφίβολης οικονομικής αξίας για τις τοπικές κοινωνίες και την εθνική οικονομία, πάλι μέσα από τον ν. 4092/2012, αλλά και περαιτέρω περιβαλλοντική υποβάθμιση της υπαίθρου.

- Πρόσθετη συρρίκνωση του Πράσινου Ταμείου. Συγκεκριμένα, μέσα από πρόσφατη πράξη νομοθετικού περιεχομένου (ΦΕΚ Α’ 229/2012), το Πράσινο Ταμείο δικαιούται να εκταμιεύσει μόνο το 2,5% των διαθεσίμων του ανά έτος (το ποσοστό αυτό ήταν 5% σύμφωνα με νόμο του 2011, ενώ ο ιδρυτικός του νόμος προέβλεπε διάθεση του συνόλου των πόρων του Ταμείου για περιβαλλοντικές δράσεις). Με την αλλαγή αυτή το Πράσινο Ταμείο πλέον αδυνατεί να ανταποκριθεί στον ρόλο του και να καλύψει π.χ. τις τεράστιες ανάγκες στήριξης των κρατικών υπηρεσιών για δασοπροστασία και διαχείριση του φυσικού περιβάλλοντος, αλλά και τη θεσμικά δεσμευτική υποχρέωση για αστικές αναπλάσεις, ώστε να επιτευχθεί περιβαλλοντικό ισοζύγιο στην περιβαλλοντική επιβάρυνση που προκλήθηκε από την τακτοποίηση αυθαιρέτων κτισμάτων και λοιπών πολεοδομικών παραβάσεων.

- Παράλογη κατάργηση φορέων διαχείρισης προστατευόμενων περιοχών η οποία σχεδιάζεται χωρίς κανένα οικονομικό όφελος για το δημόσιο προϋπολογισμό και δίχως εγγυήσεις για τη σωστή διαχείριση των οικολογικά σημαντικών περιοχών που οι φορείς είχαν στη δικαιοδοσία τους.

Εν όψει, ο σκηνοθέτης Νίκος Αλευράς διαμαρτύρεται με αυτό τον πρωτότυπο τρόπο για την κυρίαρχη γουρουνοποίηση, που δεν έχει αφήσει φύλλο και φτερό επί γης...

20+20 : Από το Κονέκτικατ στη Λέσβο

της Μαρίας Αρβανίτη- Σωτηροπούλου

 Αν ξαναγγίζαμε τον ηρωισμό, τη σοφία και την τρέλα.....αν  αποδεχόμασταν με ταπεινότητα τα ανθρώπινα όρια καταδικάζοντας την ύβρη της πλεονεξίας.... ίσως ξανά επιβιώσουμε σαν έθνος από τον οδοστρωτήρα της παγκοσμιοποιημένης φτωχοποίησης, που επιβάλουν βάρβαρα οι αγορές σήμερα.  Μ.Α.Σ.

    15 Δεκέμβρη 2012.         Από τη μακρινή Αμερική μας ξύπνησαν οι ήχοι των όπλων στο δημοτικό σχολείο. 20 παιδιά νεκρά, από το χέρι 20χρονου.

        -Οχι πρωτοφανέρωτη τραγωδία,  θα πουν οι κυνικοί. Αναμενόμενη. Με τόση οπλοκατοχή καλά να πάθουν! -   ίσως προσθέσουν κάποιοι άλλοι. Και τι να πούνε οι γονιοί  στο Μπεσλάν; Μα βέβαια ποιος το θυμάται πια! Τις εκατοντάδες παιδιών, που, μόλις το 2004, αφού βασανίστηκαν, από τσετσένους τρομοκράτες, με μακροχρόνια επίπονη ομηρία κατέληξαν φρικτά διαμελισμένα από τα εκρηκτικά στο ίδιο το σχολειό τους, τη χαρμόσυνη μέρα του αγιασμού .

        Λίγο πριν κλείσει η μέρα νέος θλιβερός απολογισμός. 20 νεκροί λαθρομετανάστες ανασύρθηκαν από την παγωμένη μας θάλασσα στ' ανοιχτά της Λέσβου. Ανώνυμοι, άγνωστης εθνικότητας, ούτε οι πρώτοι, ούτε οι στερνοί, κυνηγημένοι  από τον πόλεμο και την ανέχεια, κάνουν ρεσάλτο στα τείχη της εικονικής ευημερίας μιας Ευρώπης, που διαλύεται στον τυφώνα της οικονομικής κρίσης.

        Παραμονές Χριστούγεννα και οι άνθρωποι ετοιμάζονται να γιορτάσουν την ανατολή της ελπίδας. Μάταια! 2012 χρόνια μετά το Χριστό ο Ηρώδης του δυτικού “πολιτισμού” μας δεν παύει να σφαγιάζει τους αθώους, όπου γης με κάθε πρόσχημα.

        Η βία κι η απανθρωπιά θριαμβεύουν. Η Ιστορία επαναλαμβάνεται. Δε μπορώ να μη θυμηθώ τια φαμφάρες με τις οποίες γιορτάστηκε το Μιλλένιουμ σε όλο τον κόσμο. 

Ένα νεκροταφείο - προϊόν χωροταξικού πραξικοπήματος…

Στην υπόθεση του αυθαίρετου νεκροταφείου της Γλυφάδας, στο οποίο είχαμε αναφερθεί στο http://oikologein.blogspot.gr/2012/10/blog-post_27.html, επανέρχεται με δήλωσή του ο Τάσος Ταστάνης, Δημοτικός Σύμβουλος της Αριστερής Ριζοσπαστικής Πρωτοβουλίας Γλυφάδας. Ο Ταστάνης θυμίζει   πρόσφατη ερώτηση επί του θέματος  τριών βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ (Αλεξόπουλος, Καφαντάρη, Παπαδημούλης) και αναφέρει  ότι ο  Δήμαρχος Γλυφάδας,  «…..ενοχλημένος από την εν λόγω ερώτηση κοινοβουλευτικού ελέγχου του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, διαμαρτυρήθηκε με απαράδεκτο τρόπο σε εκπροσώπους της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ  γιατί τάχα παρασύρονται από τις δήθεν ανεύθυνες εισηγήσεις της παράταξης μας σχετικά με το σοβαρό θέμα του παράνομου και αυθαίρετου νεκροταφείου στον Υμηττο»…

Οι γύρω από τον Υμηττό δήμοι είχαν πάντοτε αιτίες ή δικαιολογίες για να μεταφέρουν στον Υμηττό διάφορες οχληρές χρήσεις – επικουρούμενοι μάλιστα από άλλους φορείς  και υπηρετώντας τοπικά μικροσυμφέροντα εις βάρος του ευρύτερου δημοσίου συμφέροντος. Το πνεύμα αυτό οδήγησε στη σημερινή τραγελαφική μορφολογία του βουνού σε αρκετές περιοχές και στην απαρτίωση ενός σημαντικού πόλου φυσικής  αναψυχής για τους κατοίκους του λεκανοπεδίου…Υποθέτω ότι ο Δήμαρχος της Γλυφάδας επικαλέστηκε την ανάγκη της  σχετικής εγγύτητας του χώρου ταφής προς τον κατοικημένο χώρο – για τις συναισθηματικές ανάγκες των οικείων των νεκρών -  όμως όλα τα χωροταξικά προβλήματα  πρέπει να προσεγγίζονται με βάση την ολότητα των παραμέτρων τους, και προφανώς  να μην επιλύονται με (χωροταξικά) πραξικοπήματα…

Λέει  ο Ταστάνης :

    «Από τις απαντήσεις όμως που έχουν δοθεί από τα αρμόδια Υπουργεία, ξεκαθαρίζεται πλήρως το τοπίο σε βάρος των παράνομων ενεργειών του κ. Δημάρχου οι οποίες και του καταλογίζονται… καλείται η Δημοτική αρχή να αναζητήσει άλλη λύση εκτός του βουνού. Μετά και τις ξεκάθαρες αυτές απαντήσεις των αρμόδιων Υπουργείων καλούμε τον κ. Δήμαρχο: 

         Να εγκαταλείψει τις όποιες ελπίδες έτρεφε (ή τεχνηέντως καλλιεργούσε) για την νομιμοποίηση του αυθαίρετου νεκροταφείου που κατασκεύασε νύχτα μέσα στον δεκαπεντάγουστο…. Θα πρέπει επιτέλους να ασχοληθεί με την δημιουργία ενός σύγχρονου και επαρκούς νεκροταφείου, σε νόμιμο για την λειτουργία αυτή χώρο στα όρια του δήμου μας.

·         Να προχωρήσει σε συνεργασία με τους όμορους δήμους στην δημιουργία σύγχρονης εγκατάστασης για την καύση των νεκρών όπως γίνεται σε όλες τις χώρες της Ευρωπης.»

«Η ένταση είναι απλά ένταση»

 

Έκθεση ζωγραφικής και χαρακτικής στα ΑΡΧΕΙΑ ΤΟΥ ΜΟΝΤΕΡΝΟΥ, Υμηττού 64 Χολαργός, στάση Μετρό, www.archiv.gr ,από το Σάββατο 15 Δεκεμβρίου έως την Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2013 . Ώρες λειτουργίας : Τρίτη έως Παρασκευή,1800-2200, Σάββατο και Κυριακή, 1130-1430, ξεναγήσεις πρωϊνά  Τρίτης-Πέμπτης, κατόπιν συνεννοήσεως.  

Παρουσιάζονται έργα των: Αλέξη Ακριθάκη, Γιώργου Βακαλό, Γιάννη Βαλαβανίδη, Λουκά Γεραλή, Δημήτρη Δαρζέντα, Βαγγέλη Δημητρέα, Δημήτρη Κόκκορη, Φώτη Κόντογλου, Κώστα Κουνάδη, Περικλή Λύτρα, Θεόδωρου Μάρκελλου, Νικόλαου Ματσάκη, Γιώργου Μαυροΐδη, Νίκου Νάκη, Τόνιας Νικολαίδη, Ευθύμη Παπαδημητρίου, Κωνσταντίνου Παρθένη, Θεόδωρου Στάμου, Θεόφραστου Τριανταφυλλίδη.

Εν όψει, έργα των Κώστα Κουνάδη(1) και Μίκη Μητσάκη(2)

Σημειώνει το Δελτίο Τύπου των «Αρχείων του Μοντέρνου» :

   « Μελετώ την ένταση σημαίνει να προσδιορίζω το έργο ως ένα χώρο συγκρούσεων, ως ένα χώρο εν κινήσει. Η ένταση στο πληθυντικό δηλώνει ότι κάθε εποχή, κάθε εικαστικό ρεύμα δημιουργούν διαφορετικούς κώδικες ώστε να ενεργοποιηθεί το έργο. Κάθε φορά χρησιμοποιούνται διαφορετικά εκφραστικά εργαλεία. Σε κάθε εποχή, η σύγκρουση μέσα στο έργο βρίσκεται στη σχέση ανάμεσα στα μέρη και το όλον.

Μαύρη πεύκη εναντίον χρυσωρυχείων…..

Μου φαίνεται πολύ απλή  και βολική, για να μπορεί κάποιος να επαναπαύεται στη λήψη της… Είναι η (ομόφωνη!) απόφαση του περιφερειακού Συμβουλίου Ανατ. Μακεδονίας - Θράκης  για την  κήρυξη του δάσους Μαύρης Πεύκης στο Πέραμα Έβρου, ως διατηρητέου μνημείου της φύσης, με στόχο την παρεμπόδιση της  ανάπτυξης δραστηριοτήτων εξόρυξης χρυσού στην περιοχή….

Το μέλος της Οικολογικής Εταιρίας Έβρου, Γιώργος Δεμερίδης, ο οποίος και εισηγήθηκε το θέμα στο Περιφερειακό Συμβούλιο, υποστήριξε ότι η κήρυξη του δάσους Μαύρης Πεύκης ως διατηρητέου μνημείου της φύσης   είναι σύμφωνη με τη δασική νομοθεσία  και τη δασολογική επιστήμη ...

Όπως εξήγησε ο Δεμερίδης,  το δάσος αυτό συνιστά σπάνιο φυτογεωγραφικό παράδοξο γιατί βρίσκεται σε υψόμετρο 100 με 200 μέτρα και σε απόσταση 2 - 3 χιλιομέτρων από τη θάλασσα. Η μαύρη πεύκη θεωρείται ψυχρόβιο κωνοφόρο και απαντάται σε υψόμετρα άνω των 500 μέτρων, όπως στο Καρά Ντερέ, στη Δράμα, στη Βάλια Κάλντα, στα Γρεβενά και στον Όλυμπο.

Να σημειωθεί ότι το 1999 με απόφασή του ο Διευθυντής Δασών Αν. Μακεδονίας και Θράκης όρισε τριμελή επιτροπή δασολόγων για σύνταξη ειδικής μελέτης διαχείρισης και ΜΠΕ για τα 1.943 στρέμματα Μαύρης Πεύκης. Προτάθηκε να γίνει με προμελέτη η αναγόρευση σε μνημείο της φύσης. Η εισήγηση έγινε αποδεκτή από την Διεύθυνση Δασών Έβρου και εστάλη έγγραφο τον Ιούλιο του 1999 στη Γενική Διεύθυνση Δασών Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης.

Η Οικολογική Εταιρεία Έβρου απέστειλε έγγραφο το Μάρτιο του 2003 σε πολιτικούς φορείς του Έβρου για το θέμα, το οποίο αποδέχθηκε ο τότε νομάρχης Έβρου κ. Ζαμπουνίδης και τον Απρίλιο του 2003 με ομόφωνη απόφασή του το Νομαρχιακό Συμβούλιο Έβρου έκρινε ότι θα πρέπει να κηρυχθεί το Δάσος της Μαύρης Πεύκης σε μνημείο της Φύσης. Ωστόσο, λόγω της ατέρμονης γραφειοκρατίας, το θέμα καθυστέρησε απελπιστικά. Το ζήτημα επανέρχεται τώρα με δυναμικότερο τρόπο μετά την απόφαση του Περιφερειακού Συμβουλίου.

Εν όψει, εθελοντές του WWF "περικυκλώνουν" μια βελανιδιά.....

Η λύσσα να μη σκοτώσει ανθρώπους και κάποιες αλήθειες…

Η τελευταία συμβολή των κυνηγών στην υπογράμμιση των κρουσμάτων λύσσας, που επανακάμπτουν στη χώρα μας μετά από μια περίοδο εξάλειψής της , είναι αναμφίβολα σημαντική. Μόνο που θα ήταν πολύ καλύτερο αν οι κυνηγοί  περιόριζαν την παρέμβασή τους στο συγκεκριμένο ζήτημα, χωρίς να θέλουν να το «μοσχοπουλήσουν» σετ με διάφορες κακοήθεις βολές εναντίον των οικολογικών ΜΚΟ. Κατά τα άλλα, εμείς οι οικολογούντες είμαστε ανυποχώρητα αντίθετοι με το «χόμπυ» τους να σκοτώνουν άγρια ζώα – δηλαδή με μια δραστηριότητα  που δεν έχει οικονομικό χαρακτήρα και συχνά-πυκνά απειλεί πληθυσμούς ζώων κοντά στα κρίσιμα μεγέθη επιβίωσης…Για να μη ξεχνιόμαστε επίσης, θα σημειώσουμε ότι το κυνήγι δεν έχει σχέση με τη κτηνοτροφία, γιατί η δεύτερη αξιοποιεί ζωές ζώων όχι χάριν παιδιάς,  αλλά  για να τις εντάξει στο δικό μας κύκλωμα ζωής….
Εν όψει, αλεπουδάκι στα χέρια της  ζωοφιλικής οργάνωσης ΑΝΙΜΑ

Όλο το αξιόλογο κείμενο των κυνηγών

Οδυσσέας Ελύτης

Χάρις στο εύρημα του Στέφανου Σάλτου,  που κατατίθεται στον δικτυακό τόπο του ΑΡΔΗΝ, μπορούμε  με τη βοήθεια του Ελύτη να  φέρουμε στο νου μας  παλιά ερωτηματικά , από εποχές παχιών αγελάδων, όταν δυναστευόμασταν όχι από τη στέρηση αλλά από τη πλεονεξία…Ίσως τα χρειαστούμε στο μέλλον…ΓΣχ    Οδυσσέας Ελύτης : Αναρωτιέμαι μερικές φορές: Είμαι εγώ που σκέφτομαι καθημερινά ,πως η ζωή μου είναι μία; Όλοι οι υπόλοιποι το ξεχνούν; Ή πιστεύουν πως θα έχουν κι άλλες, πολλές ζωές, για να κερδίσουν τον χρόνο που σπαταλούν;    Ν' αντικρίζεις τη ζωή με μούτρα.  Να περιμένεις την Παρασκευή που θα φέρει το Σάββατο και την Κυριακή για να ζήσεις. Κι ύστερα να μη φτάνει ούτε κι αυτό, να χρειάζεται να περιμένεις τις διακοπές. Και μετά ούτε κι αυτές να είναι αρκετές. Να περιμένεις μεγάλες στιγμές. Να μην τις επιδιώκεις, να τις περιμένεις.  Κι ύστερα να λες πως είσαι άτυχος και πως η ζωή ήταν άδικη μαζί σου.   Και να μη βλέπεις ,πως ακριβώς δίπλα σου συμβαίνουν αληθινές δυστυχίες που η ζωή κλήρωσε σε άλλους ανθρώπους. Σ' εκείνους που δεν το βάζουν κάτω και αγωνίζονται. Και να μην μαθαίνεις από το μάθημά τους. Και να μη νιώθεις καμία φορά ευλογημένος που μπορείς να χαίρεσαι τρία πράγματα στη ζωή σου, την καλή υγεία, δυο φίλους, μια αγάπη, μια δουλειά, μια δραστηριότητα που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι δημιουργείς, ότι έχει λόγο η ύπαρξή σου.   Να κλαίγεσαι που δεν έχεις πολλά. Που κι αν τα είχες, θα ήθελες περισσότερα. Να πιστεύεις ότι τα ξέρεις όλα και να μην ακούς. Να μαζεύεις λύπες και απελπισίες, να ξυπνάς κάθε μέρα ακόμη πιο βαρύς. Λες και ο χρόνος σου είναι απεριόριστος.   Κάθε μέρα προσπαθώ να μπω στη θέση σου. Κάθε μέρα αποτυγχάνω. Γιατί αγαπάω εκείνους που αγαπούν τη ζωή. Και που η λύπη τους είναι η δύναμή τους. Που κοιτάζουν με μάτια άδολα και αθώα, ακόμα κι αν πέρασε ο χρόνος αδυσώπητος από πάνω τους. Που γνωρίζουν ότι δεν τα ξέρουν όλα, γιατί δεν μαθαίνονται όλα.    Που στύβουν το λίγο και βγάζουν το πολύ. Για τους εαυτούς τους και για όσους αγαπούν. Και δεν κουράζονται να αναζητούν την ομορφιά στην κάθε μέρα, στα χαμόγελα των ανθρώπων, στα χάδια των ζώων, σε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία, σε μια πολύχρωμη μπουγάδα.   Όσο κι αν κανείς προσέχει όσο κι αν το κυνηγά πάντα, πάντα θα 'ναι αργά δεύτερη ζωή δεν έχει.    (από Το Παράπονο, του Οδ. Ελύτη)

Εν όψει : Έργο του R. OLBINSKY

11 Δεκεμβρίου, «Ημέρα των βουνών»

«Και ο ποιητής είναι ορειβάτης

Ένα τραχύ σκαρφάλωμα προς τα ύψη

Και η ποιητική ενέργεια είναι»

Κωστής  Παλαμάς 

Ο Νtέρεκ Ντένιστον του Ινστιτούτου Worldwatch (1)  υποστηρίζει ότι τα βουνά καταλαμβάνουν το 23% περίπου της γήϊνης επιφάνειας, αν γίνει αποδεκτός ο  «οικολογικός  ορισμός»  σύμφωνα με τον οποίο βουνό δεν είναι μια οποιαδήποτε εδαφική έξαρση, αλλά μια «υψηλή» περιοχή  που δημιουργεί ιδιαίτερη κλιματική ζώνη,   ιδιαίτερους εδαφικούς τύπους και συνθήκες βλάστησης.  Ανεξάρτητα πάντως από τον  συγκεκριμένο οικολογικό ορισμό ή τους παράλληλους ορισμούς - τον αμερικανικό  που έχει ως βασικό κριτήριο τα 300 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας ή τον ευρωπαϊκό των 900 μέτρων -   το βέβαιο είναι ότι η συνολική έκταση των βουνών υστερεί  σε σχέση με τις επιφάνειες των πεδινών τμημάτων του πλανήτη. 

Όμως τα βουνά  σε αντίθεση με τις πεδιάδες (!),είχαν και έχουν την τιμητική τους – το 2002 λόγου χάρη μοιράζονταν με τον οικοτουρισμό ένα ολόκληρο «τιμητικό έτος», ενώ δεν άργησαν  να αποκτήσουν και μια τιμητική «Ημέρα» όπως η σημερινή !  Τα βουνά της γης με επικεφαλής  το Έβερεστ των 8848 μέτρων, θα μπορούσαν να θεωρηθούν κορυφαία του πλανητικού συστήματος, αν δεν υπήρχε το Olympus Mons του Άρη, ύψους 21.300 μέτρων πάνω από την μέση επιφάνειά του…

 Τα βουνά έγιναν χορηγοί αναψυχής, εκστατικών παραστάσεων,  παράτολμων αλλά στοχευμένων εμπειριών, αφού για μερικές χιλιάδες χρόνια ήταν καταραμένα,  απωθητικά, στοιχεία διαχωρισμών κοινωνιών από κοινωνίες.  Λόγω αυτής ακριβώς της φύσης τους  ο πολέμαρχος Αννίβας θα περάσει (282πΧ) τον Καρχηδονιακό στρατό – συμπεριλαμβανομένων και πολεμικών ελεφάντων !   - από τις Άλπεις,  για να καταφέρει θανάσιμο  πλήγμα εκ των όπισθεν στους Ρωμαίους. Για αιώνες οι προβληματικοί  «βιότοποι» των βουνών έγιναν εστίες κλεφτών και αντιρρησιών  της  εξουσίας : Οι Ρομπέν των Δασών, οι Κατσαντώνηδες, οι Τσακιντζήδες, οι Ελασίτες ,οι Φιντέλ Κάστρο, πέρασαν δύσκολες μέρες στα πετρώδη μονοπάτια και στους αφόρητους  χιονιάδες τους, όμως όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου τα υψίπεδα του Γράμμου έγιναν πεδία ορειβασίας και σικάτων  διαδρομών για τους αναχωρητές των πόλεων….

Στις νέες συνέχειες της ιστορίας άρχισε ένα είδος «εξημέρωσης».  Άρχισε ένα είδος οδοποιϊας  στους ορεινούς όγκους,  που παρέπεμπε επίμονα στο χωριάτικο γνωμικό «τώρα που βρήκαμε Παπά να θάψουμε και τους ζωντανούς»…. Αυτή η υπερβολική και «υπερδοσολογημένη» (overdose…) πρακτική,  έκανε κάποτε τον αξέχαστο  Ντούρο, δασολόγο, επιστήμονα , καλλιτέχνη και μεγάλο  ακτιβιστή,  να  υψώσει ως αγωνιστικό πανώ ένα στίχο των χαιρετισμών προς τη Θεοτόκο : ΧΑΙΡΕ ΟΡΟC  ΑΛΑΤΟΜΗΤΟΝ… Ο Ντούρος εννοούσε  ότι όπως ο εκκλησιαστικός ποιητής, σε ένα πολύ παρελθόντα χρόνο,  ύφαινε εγκώμια προς τη μητέρα του Χριστού χρησιμοποιώντας  ως  στοιχείο επιδοκιμασίας την αρτιότητα ενός όρους, έτσι κι εμείς σήμερα θα έπρεπε να αναγνωρίζουμε την σημασία και αξία της αρτιότητας. Αν και  αντίπαλος της Μεταφυσικής,  ουδέποτε  εντυπωσιάσθηκα περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη φιλοφρόνηση προς τη μαγεία των βουνών…

 Μέχρι πριν λίγα χρόνια κρατούσα  σαν θησαυρό τον τίτλο ενός άρθρου του Πανεπιστημιακού Ζήση Κοτιώνη : «Πρέπει οι δρόμοι να οδηγούν παντού;» Ήμουν κι εγώ κριτικός της  βλακώδους υπερκινητικότητας, του «πηγαίνειν οπουδήποτε παντοιοτρόπως», όμως δεν μπορούσα να φανταστώ αυτό που θα συνέβαινε κάποτε  με τις ανεμογεννήτριες :  Δηλαδή  τον τερατώδη οδικό διαμελισμό πολλών  ορεινών   επιφανειών, το θλιβερό μαγάρισμα του τοπίου,  την έξωση της πανίδας και ιδιαίτερα των πουλιών,  τις καλωδιώσεις μεταφοράς ηλεκτρικού διάχυτες - και μη καταπόσιμες με τίποτε…. Αλήθεια, τι θάλεγε ο Μπουασονά -  πρωτοαναρριχητής στον Όλυμπο το 1913 και  μέγας εραστής της ελληνικής φύσης,  που για χατήρι της έστρεψε τη πλάτη στα ένδοξα ερείπια  της χώρας μας -  αν επανερχόταν για μια στιγμή στη ζωή;  

Κι από κοντά στο τεχνομπάχαλο των ανεμογεννητριών,  οι κεραίες της κινητής τηλεφωνίας, οι αποψιλώσεις, οι πυρκαγιές,  η   διάλυση των δασικών υπηρεσιών, η λαθραία υλοτομία, οι απορρίψεις σκουπιδιών, το υπό εξάλειψη «δασικό μνημείο» - ήγουν  αρχέγονο δάσος του όρους Σάος (Σαμοθράκη) – και ο απειλούμενος με εξαφάνιση Καστανόλογγος του όρους «Όχη».....

Μπορείς να αντιπαρέλθει κανείς  όλα αυτά, δίκην χαζοχαρούμενου περιπατητή;

Έχουμε χάσει πολλά και κινδυνεύουμε να χάσουμε περισσότερα, αν και παραμένει αλώβητη η δυνατότητα της παρατήρησης έναστρου ουρανού από κάποια κορυφή, κάποια ανέφελη νύχτα. Σε ένα τέτοιο «εργοτάξιο εξαιρετικών αισθημάτων»,  στο καταφύγιο Φλαμπούρι της Πάρνηθας, σε μια εσπερίδα (και εν συνεχεία κρασοκατάνυξη) της Εναλλακτικής Κίνησης Οικολόγων,  βρεθήκαμε  ένα βράδυ της δεκαετίας του 80 με τον αξέχαστο Σπύρο Σγούρο και «άλλες οικολογικές δυνάμεις». Εύχομαι σε όλους να προσλάβουν τη συγκεκριμένη «κορυφαία» αισθητική εμπειρία, που και μόνο  αυτή  δείχνει ότι οι αγώνες αξίζουν….

1.   Τα στοιχεία του κειμένου προέρχονται από το βιβλίο μου «Τα βουνά του κόσμου», Εκδόσεις Οικοτοπία, 2003.