Ημέρες ορειβασίας

Ημέρες ορειβασίας

Πέμπτη 30 Νοεμβρίου 2017

1ο Βραβείο για τους «Τελευταίους των Ασπροπάρηδων»



στο Φεστιβάλ Ελληνικού Ντοκιμαντέρ


 


Οι πιο απειλούμενοι γύπες της  Ευρώπης «πέταξαν ψηλά» στο 11ο Φεστιβάλ Ελληνικού Ντοκιμαντέρ DocFest που διοργανώθηκε, όπως κάθε χρόνο, στη Χαλκίδα, κατακτώντας το 1ο Βραβείο Καλύτερης Ελληνικής Ταινίας Μικρού Μήκους.

Το ντοκιμαντέρ «Οι τελευταίοι των Ασπροπάρηδων» της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας, σε σκηνοθεσία του Γιάννη Φλούλη, συμμετείχε στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ και κέρδισε το πρώτο βραβείο στην κατηγορία του, δίνοντας μεγάλη χαρά στους συντελεστές του και σε όλη την ομάδα του Προγράμματος LIFE+ για τη διάσωση του Ασπροπάρη στην Ελλάδα και τα Βαλκάνια.

Στο ντοκιμαντέρ πρωταγωνιστούν τα τελευταία ζευγάρια Ασπροπάρη στην Ελλάδας που ακροβατούν στο χείλος της εξαφάνισης, δίνοντας μια άνιση μάχη με τα δηλητηριασμένα δολώματα. Ανάμεσά τους, το τελευταίο ζευγάρι της περιοχής των Μετεώρων, που πριν λίγα χρόνια φιλοξενούσε τον μεγαλύτερο πληθυσμό του είδους στη χώρα. Μαζί τους, άνθρωποι της υπαίθρου, ορνιθολόγοι και ειδικοί επιστήμονες, δασικοί υπάλληλοι, μαθητές και εκπαιδευτικοί από τη Θεσσαλία, την Ήπειρο και τη Θράκη ενώνουν τις δυνάμεις τους για τη διάσωση των τελευταίων ζευγαριών του εμβληματικού αυτού μεταναστευτικού γύπα. Αν αφήσουμε «ένα ακόμη» είδος πανίδας να εξαφανιστεί έτσι σιωπηλά και αθόρυβα από την ελληνική ύπαιθρο, τότε ένα ακόμη σημάδι του πολιτισμού και της παράδοσής μας θα έχει χαθεί για πάντα…

Θεατρικός μονόλογος : “Αγγέλικα Νίκλη Σολωμού η Διάφανη ”





   Ο Πολυχώρος Vault παρουσιάζει το μονόλογο “Αγγέλικα Νίκλη Σολωμού η Διάφανη”, σε κείμενο - σκηνοθεσία Περικλή Μοσχολιδάκη με τη Μάγδα Κατσιπάνου στο ρόλο της Αγγέλικας Νίκλης Σολωμού, από την Τετάρτη 6 Δεκεμβρίου 2017, κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 21:00 έως την Πέμπτη 25 Ιανουαρίου 2018.



  Ο Γιος μου Διονύσιος Σολωμός είναι ο τρίτος από τους επτά Μονολόγους που θα παρουσιαστούν αυτή τη σεζόν στον Πολυχώρο Vault, με αφορμή το θεατρικό project "Ο Γιος μου...". Επτά σκηνοθέτες ετοιμάζουν επτά παραστάσεις, στηριγμένες πάνω σε επτά βιογραφίες. Επτά μάνες μιλάνε για τους γιους τους. Επτά γυναίκες ηθοποιοί θα παρουσιάσουν επτά μονολόγους απλών γυναικών που μιλάνε για τα παιδιά τους, που εμείς γνωρίσαμε ως άντρες σπουδαίους και διακεκριμένους, που έλαμψαν με την προσωπικότητα, το έργο, την ευφυΐα, το ταλέντο, την τέχνη ή την επιστήμη τους (Μάντζαρος, Συγγρός, Σολωμός, Ψυχάρης, Μέγας Αλέξανδρος, Μακρυγιάννης, Καβάφης). Επτά σημαντικοί άντρες του παρελθόντος που η ζωή και το έργο τους παραμένει ακόμα πηγή έμπνευσης για τους σύγχρονους, μέσα από μια γυναικεία ματιά.


Πανταζής Ι.Φύσσας : Το χρώμα που αγαπούσες


Μ

εταϊαλάπια, δηλαδή τα ποιήματα που γεννήθηκαν μετά την Ιαλάπη Μιράμπιλις (Αθήνα 2008), την πρώτη

ποιητική συλλογή του Πανταζή Ι. Φύσσα, που επίσης κυκλοφορεί από τις εκδόσεις μας. Χαϊκού, δηλαδή τα ποιήματα που δανείζονται τη γνωστή ιαπωνική ποιητική φόρμα που παραδοσιακά αποτελείται από τρεις ομάδες των 5, 7, 5 συλλαβών, οι οποίες τοποθετούνται σε τρεις στίχους για έμφαση ή σε έναν, χωρισμένο με κενά. Ζαγαρίτικα, δηλαδή τα ποιήματα ή το ένα σπονδυλωτό ποίημα, που γράφτηκαν στον Ζαγαρά, το νοτιότερο βουνό της οροσειράς του Ελικώνα…

Η νέα συλλογή του Πανταζή Ι. Φύσσα Το Χρώμα που Αγαπούσες φαντάζει ετερόκλητη ως προς τη φόρμα και τον τύπο, ως προς την ουσία και την αλήθεια της όμως είναι ένα συμπαγές, στιβαρό ποιητικό υλικό. Ένα στιλπνό μείγμα γεμάτο μνήμη, τόπο, χρόνο, αγάπη, έρωτα, μύθο, ιστορία, παραμύθι, χιούμορ… Όλα αυτά δεμένα άλλοτε με ελλειπτική, τηλεγραφική σχεδόν ποιητική γλώσσα και άλλοτε με ξέχειλο ρομαντισμό και λυρικότητα.

ΤΟ ΧΡΏΜΑ ΠΟΥ ΑΓΑΠΟΥΣΕΣ  ΥΔΑΤΟΓΡΑΦΊΕΣ (ΑΝΑΚΛΗΣΗ ΣΤΊΓΜΏΝ ΣΕ ΤΟΠΟΥΣ)


Κουμπιά θησαύριζες απ’ τα παλιά τα ρούχα μας

σ’ αυτό το μπλε κουτί, οβάλ, μεταλλικό,          Θάλασσα λάδι. στου ντουλαπιού τα βάθη καταχωνιασμένο.         Στο λιόγερμα σαλεύουν Να κάποια μπεζ απ’ των παιδιών μας τα μπουφάν            μόνο αθερίνες και δυο λευκά από τις μπλούζες της δουλειάς μου.      Ούτε καν φλοίσβος.

Να κάτι κίτρινα, τετράγωνα, εξαντρίκ Μόνο οι κραυγές των γλάρων απ’ το παλτό σου με τη ζώνη τη δερμάτινη·       προτού βουτήξουν κι απ’ το λινό ταγιέρ σου αυτά τα καστανά            Ύπνος στον ήλιο με ιριδισμούς σαν των ματιών σου.         σ’ έρημη ακτή. Μ’ έσκιαξε

Πανσπερμία:    γερακιού ίσκιος σομόν, γαλάζια, κοραλένια, μπλε βαθύ…

Τα μοβ-ροζέ σου μόνο λείπουν.                                                         Οι πεταλίδες

Στα φορέσαμε,                                                                                   εξάνθημα στο βράχο.

και μες στο χώμα πια για πάντα έχουν χαθεί.                                    Θα τον γιατρέψω

Κύμα το κύμα ISBN 978-960-303-244-1 σελ. 64 € 8,00      η θάλασσα την τρώει. http://www.stochastis.gr/Catalogue/logpoe_metaialapia.htm    Αντίο Γλαρέντζα

Επιστολή διαμαρτυρίας φορέων και πολιτών Ελλάδας κατά Βιομηχανικών Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας για τη διοργάνωση σεμιναρίου από ΥΠΕΝ



Απευθύνονται στον Υπουργό Περιβάλλοντος, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και σε συλλογικότητες του Περιβαλλοντικού Κινήματος (δες στο τέλος του κειμένου) διαμαρτυρόμενοι για το "στημένο" σεμινάριο με στόχο τη διαφήμιση των ΒΑΠΕ
Προς:



Κύριοι,

Εμείς οι Σύλλογοι, Δίκτυα και Ομάδες Πολιτών που αγωνιζόμαστε για να εμποδίσουμε την εγκατάσταση αιολικών σταθμών διαλείπουσας και αναξιόπιστης παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στον Ελλαδικό χώρο με σκοπό την προστασία του φυσικού κεφαλαίου, της βιοποικιλότητας, των αισθητικών τοπίων και των αρχαιολογικών χώρων της πατρίδας μας, ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΜΑΣΤΕ για την διοργάνωση του σεμιναρίου με τίτλο: «Καλές πρακτικές για τη διατήρηση και προστασία της βιοποικιλότητας κατά την ανάπτυξη αιολικών πηγών ενέργειας» από το ΥΠΕΝ  για τους εξής παρακάτω λόγους:


·         Ο ίδιος ο τίτλος του σεμιναρίου προϊδεάζει  τους πολίτες αυτής της χώρας και ειδικά τους κατοίκους περιοχών που θα εγκατασταθούν  οι αιολικοί σταθμοί, ότι μπορούν να συμβιώσουν βιοποικιλότητα και αιολικοί σταθμοί.

·         Θεωρούμε ότι η συζήτηση «περί συμβατότητας των αιολικών με τις περιοχές Natura» παρακάμπτει το κύριο ερώτημα που δεν είναι άλλο από το: «Είναι συμβατά τα αιολικά με το ΣΥΝΟΛΙΚΟ ελληνικό τοπίο; Είναι συμβατά τα αιολικά με την τρέχουσα οικονομική δυνατότητα του ‘Έλληνα καταναλωτή; Είναι συμβατά τα αιολικά, με τα τρέχοντα δεδομένα παραγωγής και απορρόφησης ενέργειας του ελληνικού δικτύου, χωρίς υπέρογκες προσαυξήσεις της τιμολόγησης ρεύματος, προκειμένου να γίνει διαχειρίσιμη η στοχαστικότητα της παραγωγής τους;

Τετάρτη 29 Νοεμβρίου 2017

Χρι­στί­να Μπό­τσου : Μὴν κα­πνί­ζεις στὸ κρεβ­βά­τι (διήγημα)






ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΤΡΟΜΑΖΑΝ οἱ ἄν­θρω­ποι ποὺ φο­ροῦν δυ­να­τὰ ἀ­ρώ­μα­τα. Ἐ­κτὸς ἀ­πὸ μιὰ ὕ­πο­πτη μα­ται­ο­δο­ξί­α, εἶ­ναι σὰν νὰ θέ­λουν νὰ κα­λύ­ψουν κά­ποι­α βα­ριὰ πα­ρα­φω­νί­α τῆς φύ­σης τους. Σὰν τὸ ἄ­ρω­μα αὐ­τὸ νὰ συμ­πλη­ρώ­νει μὲ κά­ποι­ο τρό­πο τὴν ὕ­παρ­ξη τους σ’ ­ἕ­να κομ­μά­τι ποὺ μέ­νει γιὰ κεί­νους ἀ­ξε­δι­ά­λυ­το, λει­ψό. Οἱ ὑ­πό­λοι­ποι ἄν­θρω­ποι ἔ­χουν κι ἐ­κεῖ­νοι τὴ χα­ρα­κτη­ρι­στι­κή τους μυ­ρω­διά, ὅ­μως τὴν ἀ­πο­κτοῦν μὲ τρό­πο πιὸ τί­μιο, μέ­σα ἀ­πὸ ἐ­κεῖ­να ποὺ ἀγ­γί­ζουν, καὶ γι’ αὐ­τὸ εἶ­ναι ποὺ ἡ μυ­ρω­διὰ αὐ­τὴ χα­ράσ­σε­ται κά­που πο­λὺ πιὸ βα­θιὰ ἀ­π’ τὸ δέρ­μα. Ὁ πα­τέ­ρας μου θυ­μᾶ­μαι, εἶ­χε κι ἐ­κεῖ­νος τὴν χα­ρα­κτη­ρι­στι­κή του μυ­ρω­διά, νὰ ἀ­ναγ­γέ­λει τὸν ἐρ­χο­μὸ του δευ­τε­ρό­λε­πτα προ­τοῦ φα­νεῖ, μιὰ ἀ­ξε­δι­ά­λυ­τη μυ­ρω­διὰ ἀ­πὸ ταμ­πά­κο καὶ ἁ­γι­ό­κλη­μα, μὲ μι­κρὲς με­ταλ­λι­κὲς νό­τες ἀ­πὸ κά­τι ποὺ θύ­μι­ζε μπα­χα­ρι­κό. Ἤ­μουν πε­ρή­φα­νη γιὰ αὐ­τή του τὴ μι­κρὴ ἐ­πα­νά­στα­ση, δί­πλα στοὺς ἄλ­λους πα­τε­ρά­δες ποὺ μυ­ρί­ζαν φτη­νὸ ἀ­φτερ­σέ­ιβ καὶ ἀλ­κο­όλ. Ἡ μυ­ρω­διά του αὐ­τὴ ἦ­ταν ἀ­πο­τέ­λε­σμα μιᾶς ἀ­πεί­θαρ­χης ζω­ῆς κι ὅ­πως συμ­πε­ραί­νω με­γα­λώ­νον­τας πιά, μιᾶς γε­νι­κό­τε­ρης δυ­σθυ­μί­ας ἀ­πέ­ναν­τι σὲ κά­θε­τι τὸ συμ­βα­τι­κό, μιᾶς ὁ­λι­κῆς ἄρ­νη­σης νὰ ἐν­τα­χθεῖ στὸν κό­σμο τῶν με­γά­λων.

Βασίλης Τσιαμπούσης :  Πούρα γεμιστά  ( Διηγήματα)



Ένας πατέρας χτίζει υπόστεγο πάνω από το μνήμα του γιου του και προσπαθεί να το νομιμοποιήσει με τον νόμο περί αυθαιρέτων κατασκευών∙ τρία «νεραϊδέλια» έχουν ταράξει τον αντρικό πληθυσμό ενός χωριού και γίνονται αιτία να ανεγερθεί στο «τραφί» ένα ναΐδριο∙ τρεις φοιτητές –ένας άθεος Γάλλος, ένας κνίτης κι ένας συντηρητικός χριστιανός– επισκέπτονται το Άγιον Όρος και γίνονται μάρτυρες θαυμαστών συμβάντων∙ ένας δεκαπεντάχρονος φέρνει λουλούδια σε μια τραγουδίστρια μπουζουξίδικου κι εκείνη του ζητά να της ξεκουμπώσει το φόρεμα∙ μια ομάδα ακροδεξιών περιφρουρεί τη λιτανεία του Δεκαπενταύγουστου για να εμποδίσει τους μετανάστες να την ακολουθήσουν∙ ένας σιδηροδρομικός «στα Ιμαλάια» περνά τις ώρες του παίζοντας κίνο∙ ένας γέρος που κόντυνε απ’ τα χρόνια απαιτεί από την αστυνομικό να του γράψει στη νέα του ταυτότητα το παλιό του ύψος∙ ένα δεκάχρονο αγόρι τα βάζει με μια αρκούδα που καταστρέφει τις κυψέλες και τρώει το μέλι…



Στη νέα συλλογή διηγημάτων του συγγραφέα το χιούμορ και η συγκίνηση, η χαρμολύπη και η ειρωνεία, το απροσδόκητο και το τυχαίο εναλλάσσονται και αλληλοϋπονομεύονται.

Κατεδαφίζουν φράγματα


Δύο μεγάλα φράγματα σε ένα ποτάμι στη βόρεια Γαλλία θα κατεδαφιστούν μετά την απόφαση της γαλλικής κυβέρνησης για την απελευθέρωση της υδάτινης οδού. Η σπάνια απόφαση, η οποία βρισκόταν υπό διαπραγμάτευση τα τελευταία οκτώ χρόνια, έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από τις περιβαλλοντικές ομάδες.

Μετά από σχεδόν έναν αιώνα παραγωγής υδροηλεκτρικής ενέργειας, στις αρχές του 2018 θα ξεκινήσουν οι εργασίες για την κατεδάφιση των δύο φραγμάτων ύψους 35 και 15 μέτρων στον ποταμό Σελίν στη Νορμανδία.

«Η αποκατάσταση της οικολογικής συνέχειας του ποταμού δείχνει τη δέσμευση αυτού του υπουργείου για την ανάκτηση της βιοποικιλότητας», δήλωσε ο Γάλλος υπουργός Περιβάλλοντος Χούλοτ, προσθέτοντας ότι αυτά τα έργα θα πρέπει να αποτελούν προτεραιότητα στις προσπάθειες της κυβέρνησης να αμβλύνει τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής.

Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι δεν υπάρχει κίνδυνος πλημμυρών αλλά θα εξακολουθήσουν να διεξάγονται αξιολογήσεις ασφαλείας κατά τη διάρκεια των έργων και μετά από την ολοκλήρωσή τους.

Διάφορες περιβαλλοντικές ομάδες, συμπεριλαμβανομένης της WWF, έχουν επιδοκιμάσει την απόφαση, καθώς τα δύο φράγματα εμποδίζουν τη μετανάστευση του σολομού και άλλων θαλάσσιων ζώων κατά μήκος της πλωτής οδού, μειώνοντας τη βιοποικιλότητα του οικοσυστήματος γύρω από τα 90 χιλιόμετρα μήκους του ποταμού.

Μετά την απομάκρυνση των φραγμάτων, η οποία πρόκειται να ολοκληρωθεί το φθινόπωρο του 2019 το νωρίτερο, οι περιοχές κατά μήκος του ποταμού μπορούν να επωφεληθούν από τις αυξημένες ευκαιρίες τουρισμού, συμπεριλαμβανομένου του ψαρέματος και των θαλάσσιων σπορ.
ΠΗΓΗ : ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ

ΠΑΤΡΑ : ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΒΑΡΣΟΥ "ΜΙΑ ΦΛΟΓΑ ΣΤΗ ΣΚΟΤΕΙΝΟΥΠΟΛΗ"


Ομαδική έκθεση ζωγραφικής Van Gogh Revisited




Γιατί ακριβώς αυτό είναι όλος ο Βαν Γκογκ. Αυτή η μοναδική σεμνότητα της πινελιάς που αφήνεται αθόρυβα και παθητικά. Δείχνει τα πράγματα με το κοινό τους χρώμα, αλλά με τέτοια ακρίβεια, με τέτοιο έρωτα, που δεν υπάρχει πολύτιμος λίθος που να μπορεί να φτάσει τη σπανιότητά του.
(Αντονέν Αρτώ, Βαν Γκογκ, ο αυτόχειρας της κοινωνίας, Αιγόκερως, Αθήνα, 1986, 60
)




Η αίθουσα τέχνης Τεχνοχώρος και το
My Art Box by Technohoros παρουσιάζουν την ομαδική έκθεση ζωγραφικής Van Gogh Revisited, που εγκαινιάζεται την Παρασκευή 1η Δεκεμβρίου και θα διαρκέσει μέχρι το τέλος του μήνα, σε επιμέλεια των Άλκηστης Κοντοπούλου και Σοφίας Χρυσαφοπούλου. Η πολυτάραχη ζωή  καθώς και το εντυπωσιακό έργο του Vincent Van Gogh έχουν εμπνεύσει πολλούς καλλιτέχνες κατά καιρούς με διαφορετικούς τρόπους. Αυτό αποδεικνύει και η πληθώρα εκθέσεων και δράσεων που σε παγκόσμιο επίπεδο λαμβάνουν χώρα το τελευταίο διάστημα.

Η πρωτοτυπία της παρούσας έκθεσης έγκειται στο γεγονός ότι οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες, μέσα από την πρόσφατη εργασία τους για την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία animation με 65.000 καρέ-ελαιογραφίες, ζωγραφισμένες στο χέρι, αφιερωμένη στον Van Gogh πέρασαν ένα μεγάλο χρονικό διάστημα μελετώντας την τεχνική του σπουδαίου ζωγράφου. Ταυτόχρονα ήρθαν σε επαφή με την ιστορία του ιδιαίτερου αυτού ανθρώπου, τη βιογραφία του και το τραγικό του τέλος.

Ερευνα: Αμυνα εναντια στις πλημμυρες με «πρασινες» υποδομες


του Δημήτρη Διαμαντίδη

Οι επενδύσεις σε «πράσινες υποδομές» όπως η αποκατάσταση της κοίτης ποταμών ή υγροτόπων αποτελούν παρεμβάσεις που παράγουν όχι μόνο περιβαλλοντικά και κοινωνικοοικονομικά οφέλη μακροπρόθεσμα, αλλά συρρικνώνουν και τα κονδύλια που απαιτούνται για άμυνα ενάντια στις πλημμύρες.

Στο συμπέρασμα αυτό μεταξύ άλλων καταλήγει επίκαιρη έρευνα του European Environment Agency (EEA), η οποία έρχεται λίγες ημέρες μετά τα πρόσφατα γεγονότα με τις πλημμύρες στην Αττική.

Ειδικότερα, η έρευνα αναδεικνύει εκείνες τις «πράσινες επενδύσεις», οι οποίες με μία πολύ ικανοποιητική σχέση κόστους-οφέλους, μπορούν να αποτελέσουν ένα ανάχωμα στις πλημμύρες και στις εκτεταμένες ζημιές που προκαλούν.

Οι πλημμύρες ποταμών είναι σήμερα μία από τις συνηθέστερες φυσικές καταστροφές στην Ευρώπη και βέβαια δεν είναι μόνο αποτέλεσμα της κλιματικής αλλαγής των τελευταίων ετών, αλλά συμβαίνουν εδώ και αιώνες, όπως επισημαίνεται στην έρευνα.

Τρίτη 28 Νοεμβρίου 2017

Ο τραγουδιδτής του Άουσβιτς Εστρόγκο Ναχάμα




ΘΕσσαλοΝIκη 1918 ΒΕρολIΝο 2000

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΟΙΚΟΝΟΜΑΚΟΥ


Ποιος ήταν ο Εστρόγκο Ναχάμα; Ποιος ήταν ο σεβάσμιος κάντορας  της εβραϊκής κοινότητας του δυτικού βερολίνου που άφησε εποχή με την υπέροχη φωνή του; Ποιος ήταν ο συγκλονιστικός ψάλτης στην ταινία «Καμπαρέ» του Bob Fosse; Ήταν ένας νεαρός Εβραίος από τη Θεσσαλονίκη. Ένα θύμα του ναζισμού. Ένας κρατούμενος του Άουσβιτς, που επιβίωσε χάρη στη φωνή του.

Ο Εστρόγκο Ναχάμα γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1918 και εκτοπίστηκε στο Άουσβιτς τον Μάρτιο του 1943. Το σπάνιο ταλέντο του τον έσωσε από τον θάνατο. «“γέμισε πέτρες το καρότσι, τραγουδιστή;” “Ναι.” “E, τότε έλα εδώ και πες μας ένα τραγούδι”», θα αφηγηθεί χρόνια αργότερα. «Κι εγώ τραγουδούσα για τους κάπο, για τους γιατρούς του στρατοπέδου, για τους άνδρες των Ες Ες.» Η ανταμοιβή του, ένα κομμάτι ψωμί πεταμένο στις λάσπες. «Αυτό με κράτησε στη ζωή. Έτσι επέζησα στο Άουσβιτς. Μόνο χάρη σ' αυτό.»

Τα οπωροφόρα της Αθήνας…






Θεωρητικά, η μπροστινή μας πόρτα θάπρεπε να βλέπει σε μια πολυσύχναστη πλατεία και η πίσω σε ένα απομονωμένο πάρκο

Κέβιν Λυντς , πολεοδόμος



Ένας διάλογος στο  site των  γεωτεχνικών (PEEGEP) σχετικά με τα οπωροφόρα δένδρα  στις πόλεις, είναι επόμενο να «τσιγκλίζει» τον πάσα ένα  για τη γενικότερη σχέση πόλης και φύσης : Σχέση που ενυπήρχε στις   σοσιαλ-ουτοπίες των Όουεν και Φουριέ, στη  Garden city  του  Ebenezer Howard,   ακόμη στις  ιδέες του ρεύματος των απολεοδομιστών στις πρώτες φάσεις της Σοβιετικής Ένωσης(με αφορμή τα 100 χρονα !) , που υποστήριζαν την προγραμματισμένη «σχάση» των πόλεων και τη διάχυσή τους στην ύπαιθρο. Το υβρίδιο φύσης και πόλης ουσιαστικά διαπότιζε το έργο του Λε  Κορμπυζιέ, που  υποστήριζε ότι «ο ήλιος το πράσινο και ο χώρος είναι τα πρώτα υλικά της πολεοδομίας»

Σήμερα η παρουσία της  φύσης  στον αστικό ιστό, σε «δοσολογία», ποιότητα και διάταξη φιλική με  το αστικό τοπίο, με την απορρύπανση και γενικά  την ευζωϊα των πολιτών, κρίνεται οπωσδήποτε  απαραίτητη. H «κηποτεχνική»  στον αστικό χώρο   καλείται να συνυπηρετήσει – μαζί με άλλους κλάδους-     το κοινωνικό και πολιτικό αίτημα μιας πόλης πλουραλιστικής, χωρίς  τη μονοκρατορία του τσιμέντου, της ασφάλτου, των ορθογώνιων σχημάτων και των ευθυγραμμίσεων.

Φυσικά στην πόλη το οτιδήποτε δεν είναι συμβατό με το οτιδήποτε. Τα οπωροφόρα που τυχόν εμφιλοχωρούν στο πυκνοκατοικημένο λεκανοπέδιο μπορεί να μην είναι  άμοιρα προβλημάτων – όσο ήταν στην ταινία του Νίκου Παναγιωτόπουλου «Τα οπωροφόρα της Αθήνας» ,  πάνω στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Σωτήρη Δημητρίου. . «Κινηματογραφική αδεία» μπορεί να παρακάμπτονται προβλήματα όπως αυτά  με τα βαρέα μέταλλα, τα αιωρούμενα σωματίδια, ακόμη και με τις διενέξεις των διεκδικητών κάποιων καρπών ! Όμως το πράσινο στις πόλεις δεν είναι  απλό σκηνικό, απλός συντελεστής απορρύπανσης,  σκέτο πλαίσιο αναψυχής : Ταυτόχρονα είναι και  πεδίο εμπειρίας, «κάρπωσης» προϊόντων και μικρο-αξιοποίησής τους, υπενθυμίζοντας κατ’ αυτό τον τρόπο το παρελθόν και  κάνοντας  απαιτητικότερο το παρόν.

Ευχαρίστως λοιπόν παραπέμπω σε ένα ευρετήριο «αστικών φρούτων» (κορομηλιές, κλήματα, μουσμουλιές, τζιτζιφιές κλπ) σε παρέμβαση της γεωπόνου Σταυρούλας  Κατσογιάννη. Κι ακόμη παραπέμπω στον εαυτό μου (!)– υπενθυμίζοντας  τη συλλογή ελαιών από τυχαίους πολίτες στο Αττικό άλσος αλλά και μια σειρά καταναλώσιμα φυτά «ελευθέρας βοσκής», όπως η κάπαρη, το δενδρολίβανο και η δάφνη της Κυψέλης – άκρως ωφέλιμη για τις απανταχού φακές.


«Η πόλις σε ακολουθεί» -  στιχουργούσε ο Καβάφης. Παρέλειψε να πει ότι και η φύση ακολουθεί τον πολίτη μιας αστικοποιημένης ζωής,  όχι μόνο σαν νοσταλγία.
Γιάννης Σχίζας

   


Δευτέρα 27 Νοεμβρίου 2017

  ΡΩΣΙΚΟΣ ΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ 


        Η ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΚΡΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ

                                          Cine Αλκυονίς, 22 Νοεμβρίου 2017,

                       100 χρόνια από την οκτωβριανή Επανάσταση



 Της Νάντιας Βαλαβάνη



Δυο εισαγωγικές επισημάνσεις:



Πρώτη: Επειδή το υλικό είναι τεράστιο, θα περιοριστώ σε ορισμένες ιστορικές πλευρές παραλείποντας άλλες, καθώς δεν υπάρχει χρονικά η δυνατότητα να σας διαβάσω αποσπάσματα από τον τεράστιο πλούτο των μανιφέστων τέχνης ούτε ν'  αναφερθώ σε ανέκδοτες ιστορίες-μάρτυρες μιας συγκλονιστικής εποχής. Πολύ περισσότερο που από τις τρεις βασικότερες πλατφόρμες πολυμέσων για μια «επαναπεικόνιση της Επανάστασης μέσω του διαδικτύου» που δημιουργήθηκαν φέτος στη Ρωσία – σήμα της μια απ’  αυτές, αυτή της Russia Today, «Η Επανάσταση 100 χρόνια νέα» -, έχει διοχετευτεί ένας τεράστιος όγκος πληροφοριών, παλιότερων και νέων:  Εγγράφων των κρατικών αρχείων, αλλά και ημερολογίων, επιστολών, σημειωμάτων, παιδικών ζωγραφιών εν μέσει επανάστασης κι εμφυλίου, μαγνητοφωνημένων ήχων της περιόδου κλπ, που καταγράφουν τις αντιδράσεις όχι μόνο των κεντρικών προσώπων της επανάστασης, αλλά και της καλλιτεχνικής πρωτοπορίας όσο και των καθημερινών ανθρώπων.   



Δεύτερη: Όχι μόνο η Οκτωβριανή Επανάσταση αλλά και η ρωσική πρωτοπορία αποτέλεσαν εκφράσεις, στις ιδιαίτερες συνθήκες της ρωσικής πραγματικότητας, διεθνών φαινομένων και διαδικασιών. Οι δρόμοι έντονα πειραματικού χαρακτήρα στους οποίους, με σημείο τομής την εμφάνιση του κυβισμού και δημιουργώντας τη σημαντικότερη επανάσταση στις τέχνες από την εποχή της Αναγέννησης, περιπλανιόταν από τις αρχές του 20ου αιώνα η ευρωπαϊκή «ιστορική πρωτοπορία», στη Ρωσία διασταυρώθηκαν με το σημαντικότερο κοινωνικό πείραμα όλων των εποχών: Tον Οκτώβρη και το νεαρό εργατοαγροτικό κράτος. Αποτέλεσμα; Επί μία δεκαπενταετία, ακόμα και την περίοδο 1917-1920 που μαίνονταν οι μάχες της επανάστασης, του εμφύλιου και της ξένης εισβολής, σε συνθήκες πείνας, παγωνιάς και έλλειψης και των στοιχειωδών, συμπεριλαμβανομένου χαρτιού και φιλμ, υπήρξε μια πρωτοφανής καλλιτεχνική έκρηξη σ’ όλους τους τομείς των τεχνών. Συνοδευόμενη από θυελλώδεις συζητήσεις για θέματα αισθητικής και πολιτικής, σε συνθήκες απόλυτης καλλιτεχνικής ελευθερίας και σε σύζευξη με μια στάση πραγματικά αξιοθαύμαστης κοινωνικής υπευθυνότητας των ίδιων των δημιουργών, δημιουργήθηκε ό,τι πιο προωθημένο καλλιτεχνικά στον τότε κόσμο. 

Για το σημείο Μηδέν





[Κυ­κλο­φό­ρη­σε στὶς ἀρ­χὲς Σε­πτεμ­βρί­ου 2017 ἀ­πὸ τὶς ἐκ­δό­σεις Μι­χά­λη Σι­δέ­ρη ὁ τό­μος 83 Ἱ­στο­ρί­ες Μπον­ζά­ι γιὰ τὸ Ση­μεῖ­ο Μη­δέν (σελ. 288), μὲ ἀ­φορ­μὴ τὴν δε­κα­πεν­τα­ε­τί­α ἀ­πὸ τὴν τρο­μο­κρα­τι­κὴ ἐ­πί­θε­ση στοὺς Δί­δυ­μους Πύρ­γους τῆς Νέ­ας Ὑ­όρ­κης: μιὰ ἀν­θο­λο­γί­α ἀ­πὸ τὴν ἑλ­λη­νι­κὴ καὶ παγ­κό­σμια δι­η­γη­μα­το­γρα­φί­α γιὰ τὸ γε­γο­νός, προ­ϊ­ὸν συ­νερ­γα­σί­ας τοῦ Ἱ­στο­λο­γί­ου μας μὲ τὴν μη­νια­ία ἐ­πι­θε­ώ­ρη­ση γιὰ τὸ βι­βλί­ο The Books’ Journal. Τὸν τό­μο μπο­ρεῖ­τε νὰ τὸν ἀ­να­ζη­τή­σε­τε στὰ κεν­τρι­κὰ βι­βλι­ο­πω­λεῖα κα­θὼς καὶ ἀ­πὸ τὸ βι­βλι­ο­πω­λεῖ­ο τῶν ἐκ­δό­σε­ων Μι­χά­λη Σι­δέ­ρη (Ἀν­δρέ­α Με­τα­ξᾶ 28 & Θε­μι­στο­κλέ­ους, Ἐ­ξάρ­χεια) (δεῖ­τε καὶ «Ἡ­με­ρο­λό­γιο Κα­τα­στρώ­μα­τος», ἐγ­γρα­φὴ 26-11-2017). Ἐ­δῶ, πρὸς ἐ­νη­μέ­ρω­ση τῶν ἀ­να­γνω­στῶν μας, ἀ­να­δη­μο­σι­εύ­ου­με τὸ «Εἰ­σα­γω­γι­κὸ ση­μεί­ω­μα» τῶν ἀν­θο­λό­γων:]

83 Ἱ­στο­ρί­ες Μπον­ζά­ι γιὰ τὸ Ση­μεῖ­ο Μη­δέν

[«...Ὁ βομ­βι­στὴς γί­νε­ται κομ­μά­τια, στὴν κυ­ρι­ο­λε­ξί­α κομ­μα­τά­κια, καὶ θραύ­σμα­τα τῆς σάρ­κας καὶ τῶν ὀ­στῶν του ἐ­κτο­ξεύ­ον­ται μὲ τέ­τοι­α δύ­να­μη καὶ τα­χύ­τη­τα ποὺ σφη­νώ­νον­ται, πα­γι­δεύ­ον­ται στὸ σῶ­μα ὅ­ποι­ου βρί­σκε­ται σὲ ἀ­κτί­να βο­λῆς... Αὐ­τὰ ὀ­νο­μά­ζον­ται ὀρ­γα­νι­κὰ θραύ­σμα­τα.»]

Ντὸν Ντε­Λίλ­λο, Ἄν­θρω­πος σὲ πτώ­ση (μτφ. Ἔ­φη Φρυ­δᾶ)

Οἱ «83 Ἱ­στο­ρί­ες Μπον­ζά­ι γιὰ τὸ Ση­μεῖ­ο Μη­δὲν» εἶ­ναι ἡ πρώ­τη ἀν­θο­λο­γί­α λο­γο­τε­χνι­κῶν κει­μέ­νων στὰ ἑλ­λη­νι­κὰ ποὺ πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε μὲ θέ­μα ἢ ἀ­φορ­μὴ τὴν ἐ­πέ­τει­ο τῶν δε­κα­πέν­τε χρό­νων ἀ­πὸ τὴν μοι­ραί­α 11/09/2001 καὶ τὴν πτώ­ση τῶν Δί­δυ­μων Πύρ­γων τῆς Νέ­ας Ὑ­όρ­κης

Ένα άλλο κυνήγι


Κυριακή 26 Νοεμβρίου 2017

2ος ΧΡΟΝΟΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ     για τον   “Γιοσίρου Γιαμαγκούσι”










Μετά από μια επιτυχημένη σεζόν με sold out παραστάσεις στο VAULT και τη συμμετοχή της στο Bob Theater Festival υπό την αιγίδα του Φεστιβάλ Αθηνών, η παράσταση Γιοσίρου Γιαμαγκούσι των Lorem Ipsum επιστρέφει στον Πολυχώρο VAULT για 2ο χρονιά. Από Παρασκευή 8 Δεκεμβρίου, κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 21:15, ως το Σάββατο 30 Δεκεμβρίου. Μια μαύρη κωμωδία, αν και κανονικά τίποτα από αυτά που λέγονται δεν θα έπρεπε να προκαλούν γέλιο…





H υπόθεση:

Σάββατο 25 Νοεμβρίου 2017

Έκθεση : Το εξοχικό μας στην ουτοπία

Η ουτοπία βρίσκεται στον ορίζοντα Όποτε κάνω δυο βήματα να την πλησιάσω
αυτή απομακρύνεται δυο βήματα.
Αν προχωρήσω δέκα βήματα μπροστά
αυτή ξεγλιστράει δέκα βήματα ακόμη πιο πέρα.
Όσο μακριά κι αν πάω
ποτέ δεν τη φτάνω.
Τότε, σε τι χρησιμεύει η ουτοπία;
Ακριβώς σε αυτό, στο να μας κάνει να προχωράμε μπροστά.”
Eduardo Calcano




Έχοντας αυτό κατά νου οι καλλιτεχνικοί φορείς «Ορίζοντας Γεγονότων» από την Αθήνα και «4ΑΡΤ +» από την Πάτρα επέλεξαν ως θέμα της έκθεσης «Το εξοχικό μας στην ουτοπία» η οποία θα γίνει στην «Αγορά Αργύρη», από 1-15 Δεκεμβρίου 2017 με συμμετοχή Εικαστικών Καλλιτεχνών, αλλά και Αρχιτεκτόνων, Φωτογράφων και Κεραμιστών από όλη την Ελλάδα.
Η έκθεση θα είναι ελεύθερα επισκέψιμη καθημερινά από 9:00 έως 13:00 και από 17: έως 21:00.
Συμμετέχουν 99 εικαστικοί καλλιτέχνες:

"Διάσπαση προσευχής"


Σταμάτης Κριμιζής : "Ταξίδι στο ηλιακό σύστημα"

«


Τη συναρπαστική περιπέτεια εξερεύνησης του διαστήματος, από τον Ερμή μέχρι πέρα από τα σύνορα του ηλιακού μας συστήματος, αφηγείται στο νέο βιβλίο του ο Σταμάτης Κριμιζής.
Στο βιβλίο με τίτλο «Ταξίδι στο Ηλιακό Σύστημα: Από τον Ερμή στον Πλούτωνα σε 50 χρόνια», από τις Εκδόσεις Παπαδόπουλος, το οποίο γράφτηκε σε συνεργασία με τον Βαγγέλη Πρατικάκη, ο ομότιμος διευθυντής διαστημικών προγραμμάτων της NASA στο πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς των ΗΠΑ και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών παρουσιάζει από «πρώτο χέρι» τις ιστορικές διαστημικές αποστολές των Voyager 1 και 2, Galileo, Ulysses, Cassini και New Horizons, στις οποίες ο ίδιος είχε -και σε μερικές έχει ακόμη- προσωπική συμβολή.
Το βιβλίο βασίζεται στο υλικό των παρουσιάσεων που ο συγγραφέας πραγματοποιεί σε σχολεία όλης της Ελλάδας. Ανήκει στην κατηγορία των «βιβλίων γνώσεων»,  είναι κατάλληλο για παιδιά άνω των 12 ετών και συνοδεύεται από γλωσσάρι + ένα ένθετο με εντυπωσιακές διαστημικές φωτογραφίες.

ΗΜΕΡΑ ΑΝΘΟΠΑΡΑΓΩΓΟΥ στην Ανθαγορά





Πραγματοποιήθηκε η ΗΜΕΡΑ ΑΝΘΟΠΑΡΑΓΩΓΟΥ, στις 22/11/2017, μια ευκαιρία σε όσους θέλουν να τιμήσουν την προσφορά του Έλληνα Ανθοπαραγωγού στην εθνική οικονομία και τον ρόλο του στην φροντίδα του περιβάλλοντος. Η ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΑΝΘΑΓΟΡΑ ΑΘΗΝΩΝ (Ανθεων 21, Άνω Πατήσια, ΑΘΗΝΑ, 210 2584680) κατέγραψε 100 περίπου Ανθοπώλες, Ανθέμπορους και εκπρόσωπους της κοινωνίας.

Η κανονικότητα της ημέρας δεν διαταράχθηκε και η ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΑΓΟΡΑ ΑΘΗΝΩΝ λειτούργησε κανονικά ακριβώς όπως κάθε ημέρα, ενώ το νέο δόγμα «αδαπάνως για τον Συνεταιρισμό», όπως δήλωσε ο πρόεδρος κ Αθανάσιος Κελμάγερ, είναι η επιδίωξη όλων σε κάθε δραστηριότητα του Συνεταιρισμού Ανθοπαραγωγών.

Η παρουσία μερικών εκλεγμένων εκπροσώπων έδωσε την ευκαιρία στα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου να προωθήσουν τους καταγεγραμμένους συλλογικούς στόχους του Αγροτικού Ανθοπαραγωγικού Συνεταιρισμού Αθηνών, σύμφωνα με τις προτεραιότητες που συζητούνται στα Διοικητικά Συμβούλια, στις τακτικές και γνωστές σε όλους ΑΝΘΟΤετάρτες.

Παρασκευή 24 Νοεμβρίου 2017

Βραβείο "Διδώ Σωτηρίου" στην Χριστιάνα Λαμπρινίδη




Το βραβείο ΔΙΔΩ ΣΩΤΗΡΙΟΥ απονεμήθηκε σήμερα από την ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝ           ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ στην                 Χριστιάνα

Λαμπρινίδη, για την πολύπλευρη προσφορά της στα γράμματα και στον πολιτισμό τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.



Το θεατρικό της έργο "B.OUND - ΤΟ ΣΚΗΝΙΚΟ ΠΟΥ ΦΟΒΑΤΑΙ" κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άπαρσις σε όλα τα βιβλιοπωλεία. Σε περίπτωση εξάντλησης aparsis.books@gmail.com- 2155155600.



«Το  B.OUND: ΤΟ ΣΚΗΝΙΚΟ ΠΟΥ ΦΟΒΑΤΑΙ  είναι ένα θέατρο που δρα. Είναι ένα θέατρο που εκπαιδεύει τη κοινωνία. Είναι η κοινωνία των πολιτών  που δημιουργεί. Δείχνει τρόπο και αποτέλεσμα. Κυρίως αποτέλεσμα, αυτό έχουμε ανάγκη, το αποτέλεσμα. Η πολυπρισματικότητα του, η πολυφωνία του, η πολλαπλή αντιμετώπιση της εξουσίας, η γεωπολιτική συνείδηση που παράγει μοιράζονται, συνδιαλέγονται, ανοίγουν νέους τόπους διαλόγου που μοιράζεται και παράγεται ισότιμα, ισότροπα ενώ θα ανεβαίνει.» Χ.Λ.

Η Χριστιάνα Λαμπρινίδη γεννήθηκε το 1958 στην Αθήνα και είναι συγγραφέας, σκηνοθέτης και ακτιβίστρια. Σπούδασε στο Brown

University (Η.Π.Α.) και στο Wellesley College (Η.Π.Α.).  Για το έργο της έχει βραβευθεί με το διεθνές βραβείο Human Rights Watch: Lillian Helmann & Dashiel Hammett Award, και έχει προταθεί δύο φορές για το Right Livelihood Award [Εναλλακτικό Νόμπελ]. Eισήγαγε τη δημιουργική γραφή στην Ελλάδα, ειδικεύεται στην επίλυση συγκρούσεων και συνεργάζεται με διεθνείς οργανισμούς, ενώ παράλληλα διδάσκει και οργανώνει προγράμματα γραφής/σκέψης σύμφωνα με την προσωπική της μεθοδολογία, καθώς και παραστάσεις με στόχο την κοινωνική αλλαγή σε εγγράμματες και αγράμματες γυναίκες, σε συνοριακούς πληθυσμούς που βρίσκονται σε σύγκρουση, εφήβους, πανεπιστημιακούς καθηγητές, παιδιά του δρόμου κ.ά. Θεατρικά της έργα έχουν παρουσιαστεί σε πανεπιστήμια και ιδρύματα σε όλο τον κόσμο. Έχει συμμετάσχει σε διεθνή συνέδρια και είναι η πρώτη ελληνίδα συγγραφέας που κατείχε τη θέση της Writer-In-Residence, Harvard University (1990-91).  

Σε λίγες μέρες είναι τιμή μας που θα εκδώσουμε και το δεύτερο θεατρικό της έργο "PEACE TALK", που ήδη παίχτηκε με τεράστια επιτυχία στη Κομοτηνή, στην Ξάνθη και στην Αλεξανδρούπολη.

Εκδόσεις Άπαρσις, Μυκηνών 9, Κεραμεικός,215-5155600/ www.aparsis.gr/ aparsis.books@gmail.com / https://www.facebook.com/aparsispublications/

Land Art,  μια τέχνη χωρίς συμβατικό κάδρο




Το κάδρο στη ζωγραφική- όπως  το πλαίσιο στη περφόρμανς- οριοθετεί την τέχνη  από την μη-τέχνη :  Όμως  και αυτό  συνιστά περίγυρο του έργου τέχνης και   βρίσκεται σε αλληλεπίδραση μαζί του . Η Χάρτα της Βενετίας του 1964 μιλάει  για το ευρύτερο «κάδρο» μιας  συγκεκριμένης τέχνης όπως  η αρχιτεκτονική, για έναν περίγυρο οιονεί καλλιτεχνικό και προστατευτικό της δημιουργίας . Σήμερα η τέχνη υπόκειται στην προστασία  των  γκαλερύ, των μουσείων, των ιδιωτικών συλλογών , των εποπτευόμενων ή φυλασσόμενων σημείων στον ανοιχτό χώρο, όμως όλα αυτά έχουν μια παράπλευρη απώλεια : Η τέχνη εμπορευματοποιείται, διαμεσολαβείται,  αποκλείεται από το ευρύτερο  κοινό. Το προστατευτικό πλαίσιο αποδεικνύεται συχνά κλουβί, όπου δεσπόζει ο Μαικήνας, ο χορηγός, ο επιμελητής, ο «ανιδιοτελής» κριτικός, ο κονφορμιστής  φιλότεχνος, ο κυνηγός επενδυτικών ευκαιριών…


Σ’ αυτή την εποχή των μεγάλων μετακινήσεων, των απεξαρτήσεων από τα στενά εδαφικά όρια  , των διαστημικών ενοράσεων, κάποιοι θεωρούν  χαμένη υπόθεση τη ζεύξη της τέχνης με την εδαφικότητα, την αναζήτηση συναρτήσεων μεταξύ καλλιτεχνικής δημιουργίας, υπαίθρου και περιβάλλοντος. Όμως ο άπειρος χαρακτήρας της εδαφικότητας σε συνδυασμό με την άπειρη ευρηματικότητα του καλλιτέχνη δίνουν τρομερές ευκαιρίες για μια δημιουργία in situ, ενδεχομένως ευάλωτη στους καιρούς αλλά πάντοτε αναπαράξιμη , φωτογραφίσιμη, βιντεοσκοπίσιμη.

Πέμπτη 23 Νοεμβρίου 2017

Εκδήλωση για τους σπόρους


“Ο Γιος μου Νικόλαος Μάντζαρος” της Χρύσας Σπηλιώτη





Ο Πολυχώρος Vault παρουσιάζει το μονόλογο της Χρύσας Σπηλιώτη “Ο Γιος μου Νικόλαος Μάντζαρος”, σε σκηνοθεσία Αυγουστίνου Ρεμούνδου με τη Χρύσα Σπηλιώτη στο ρόλο της Ρεγγίνας Μάντζαρου, κάθε Σάββατο στις 19:15 και Κυριακή στις 21:15, έως την Κυριακή 7 Ιανουαρίου 2018.



Ο Γιος μου Νικόλαος Μάντζαρος ήταν ο πρώτος από τους επτά Μονολόγους που θα παρουσιαστούν τη νέα θεατρική περίοδο στον Πολυχώρο Vault, με αφορμή το θεατρικό project "Ο Γιος μου...". Επτά σκηνοθέτες ετοιμάζουν επτά παραστάσεις, στηριγμένες πάνω σε επτά βιογραφίες. Επτά μάνες μιλάνε για τους γιους τους. Επτά γυναίκες ηθοποιοί θα παρουσιάσουν επτά μονολόγους απλών γυναικών που μιλάνε για τα παιδιά τους, που εμείς γνωρίσαμε ως άντρες σπουδαίους και διακεκριμένους, που έλαμψαν με την προσωπικότητα, το έργο, την ευφυΐα, το ταλέντο, την τέχνη ή την επιστήμη τους (Μάντζαρος, Συγγρός,  Σολωμός, Ψυχάρης, Μέγας Αλέξανδρος, Μακρυγιάννης, Καβάφης,). Επτά σημαντικοί άντρες του παρελθόντος που η ζωή και το έργο τους παραμένει ακόμα πηγή έμπνευσης για τους σύγχρονους, μέσα από μια γυναικεία ματιά.



Παράλληλα παρουσιάζεται στη δεύτερη σκηνή του VAULT και ο μονόλογος «Νικολέτα Νομικού Συγγρού: Ο Ανδρέας μου» σε κείμενο - σκηνοθεσία Σίμου Παπαναστασόπουλου, με την Ιωάννα Γκαβάκου στο ρόλο της Νικολέτας Νομικού-Συγγρού και μουσική της Νένας Βενετσάνου, κάθε Σάββατο στις 19:00 και Κυριακή στις 21:00, ως την Κυριακή 7 Ιανουαρίου.

Τετάρτη 22 Νοεμβρίου 2017

Τα κρασιά της Κεντρικής Ελλάδας και πάλι στην Αθήνα  




Για δεύτερη συνεχή χρονιά, τα κρασιά της Κεντρικής Ελλάδας έρχονται στην πρωτεύουσα. Τα συνοδεύουν  οι ίδιοι οι οινοποιοί τους, μέλη της Ένωσης Οινοπαραγωγών του Αμπελώνα της Κεντρικής Ελλάδας (ΕΝΟΑΚΕ), στην εκδήλωση γευσιγνωσίας «ΟινοΚεντρικά». Η εκδήλωση θα λάβει χώρα στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρεταννία, την Κυριακή 26 Νοεμβρίου 2017, με ώρες λειτουργίας 12:00 – 14:00 για τους επαγγελματίες και 14:00 – 20:00 για τους καταναλωτές. Τα «ΟινοΚεντρικά 2017» αποτελούν συνδιοργάνωση της ΕΝΟΑΚΕ, της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας, η οποία στηρίζει υποδειγματικά πρωτοβουλίες όπως αυτή η εκδήλωση, ούσα πολύτιμος αρωγός αξιόλογων επιχειρημάτων της περιοχής δράσης και της Αγροδιατροφικής Σύμπραξης Στερεάς Ελλάδας.



Τα κρασιά της Κεντρικής Ελλάδας είναι ιδιαιτέρως εντυπωσιακά και οι αμπελώνες παραγωγής τους βρίσκονται πάνω ή γύρω στα άφθονα βουνά της περιοχής. Εκεί αξιοποιούνται επιτυχώς γηγενείς και διεθνείς ποικιλίες αμπέλου, δίνοντας κρασιά με δική τους οντότητα: από καθημερινά έως σπουδαία, συχνά με κοινό παρονομαστή έναν ογκώδη, στιβαρό και πληθωρικό χαρακτήρα, ανάλογο με τους ορεινούς όγκους προέλευσής τους.

  Η  ΜΑΓΕΙΑ  ΤΩΝ  ΠΡΕΣΠΩΝ


του  Γιάννη Ζήβα


 «Σαν  πρωινή  μαγική  οπτασία

  ο  πελεκάνος   με  το  φτέρωμα  το  ασημί

Το   γαλήνιο   νερό  θα  γευτεί

Και  της   Πρέσπας  το  πέπλο  θα  ντυθεί»



  Κάποτε  στο  μακρινό  παρελθόν  αποφάσισα  να  περιηγηθώ  σε  έναν  τόπο  μυστηριακό, εικόνα  που  μου  δημιουργήθηκε  από  τις  αφηγήσεις  φίλων  μου  που  έτυχε  να  τον  επισκεφθούν. Δεν  πίστευα  στα  μάτια  μου  από  την  ομορφιά  και  την  γαλήνη  του  τοπίου.  

  Οι   Πρέσπες (σλαβική  λέξη  που  σημαίνει  τόπος  που  ησυχάζει  ή  κοιμάται  γαλήνια)  εκτείνονται  στην  βορειοδυτική  εσχατιά  της      χώρας. Ή  λεκάνη  των  Πρεσπών  περιβάλλεται  από  τα  όρη  Βαρνούντας  ή  Περιστέρι  στα  βόρεια, Τρικλάριο  στα  ανατολικά  και  νότια  και  Ντέβα  στα  δυτικά. Το  μέσο  υψόμετρο  του  λεκανοπεδίου  είναι  900-950 περίπου  μέτρα  και  σ’ αυτό  δεσπόζουν  οι  δύο  λίμνες , Μεγάλη (Βρυγηίς)  και  Μικρή  Πρέσπα. Η  Μεγάλη  Πρέσπα  μοιράζεται  στην  Ελλάδα, στην  Αλβανία  και  στην  ΠΓΔΜ.


 Παλαιότερα  ο  χώρος  έσφυζε  από  ζωή  και  προπολεμικά  αριθμούσε  γύρω  στις   50.000  κατοίκους. Οι  ασχολίες  των  κατοίκων  επικεντρώνονται   στην  καλλιέργεια  φασολιών  εξαιρετικής  ποιότητας  αλλά  και  πιπεριών, από  όπου  λαμβάνεται  το  περίφημο  κόκκινο  πιπέρι   ( μπούκοβο), στην  αλιεία  και  τον  τουρισμό.  Στην  περιοχή  συναντούμε  επίσης  και  έναν  αρκετά  μεγάλο  πληθυσμό  μικρόσωμης  αγελάδας  ιδιαίτερα  ανθεκτικής  στο  κρύο  και  με  εξαιρετικής  ποιότητας  γάλα.

"Ο Κίτσος ο λεβέντης" στον Παρνασσό