Μ
|
εταϊαλάπια,
δηλαδή τα ποιήματα που γεννήθηκαν μετά την Ιαλάπη
Μιράμπιλις (Αθήνα 2008), την πρώτη
ποιητική συλλογή του Πανταζή Ι. Φύσσα, που
επίσης κυκλοφορεί από τις εκδόσεις μας. Χαϊκού,
δηλαδή τα ποιήματα που δανείζονται τη γνωστή ιαπωνική ποιητική φόρμα που
παραδοσιακά αποτελείται από τρεις ομάδες των 5, 7, 5 συλλαβών, οι οποίες
τοποθετούνται σε τρεις στίχους για έμφαση ή σε έναν, χωρισμένο με κενά. Ζαγαρίτικα, δηλαδή τα ποιήματα ή το ένα
σπονδυλωτό ποίημα, που γράφτηκαν στον Ζαγαρά, το νοτιότερο βουνό της οροσειράς
του Ελικώνα…
Η
νέα συλλογή του Πανταζή Ι. Φύσσα Το Χρώμα
που Αγαπούσες φαντάζει ετερόκλητη ως προς τη φόρμα και τον τύπο, ως προς
την ουσία και την αλήθεια της όμως είναι ένα συμπαγές, στιβαρό ποιητικό υλικό.
Ένα στιλπνό μείγμα γεμάτο μνήμη, τόπο, χρόνο, αγάπη, έρωτα, μύθο, ιστορία,
παραμύθι, χιούμορ… Όλα αυτά δεμένα άλλοτε με ελλειπτική, τηλεγραφική σχεδόν
ποιητική γλώσσα και άλλοτε με ξέχειλο ρομαντισμό και λυρικότητα.
ΤΟ ΧΡΏΜΑ ΠΟΥ ΑΓΑΠΟΥΣΕΣ ΥΔΑΤΟΓΡΑΦΊΕΣ (ΑΝΑΚΛΗΣΗ ΣΤΊΓΜΏΝ ΣΕ ΤΟΠΟΥΣ)
Κουμπιά θησαύριζες απ’ τα παλιά τα ρούχα μας
σ’ αυτό το μπλε κουτί, οβάλ, μεταλλικό, Θάλασσα λάδι. στου ντουλαπιού τα βάθη
καταχωνιασμένο. Στο λιόγερμα
σαλεύουν Να κάποια μπεζ απ’ των παιδιών μας τα μπουφάν μόνο αθερίνες και δυο λευκά από τις μπλούζες της δουλειάς
μου. Ούτε καν φλοίσβος.
Να κάτι κίτρινα, τετράγωνα, εξαντρίκ Μόνο οι κραυγές των γλάρων απ’ το παλτό σου με
τη ζώνη τη δερμάτινη· προτού
βουτήξουν κι απ’ το λινό ταγιέρ σου αυτά τα καστανά Ύπνος στον ήλιο με ιριδισμούς σαν των ματιών σου. σ’ έρημη ακτή. Μ’ έσκιαξε
Πανσπερμία: γερακιού
ίσκιος σομόν, γαλάζια, κοραλένια, μπλε βαθύ…
Τα μοβ-ροζέ σου μόνο λείπουν. Οι
πεταλίδες
Στα φορέσαμε, εξάνθημα
στο βράχο.
και μες στο χώμα πια για πάντα έχουν χαθεί. Θα τον
γιατρέψω
Κύμα το κύμα ISBN 978-960-303-244-1 ●
σελ. 64 ● € 8,00 η
θάλασσα την τρώει. http://www.stochastis.gr/Catalogue/logpoe_metaialapia.htm Αντίο Γλαρέντζα
Ευχαριστώ (και χαίρομαι) για την ευμενή κριτική σας, δεν καταφέρνω όμως να σας παρακολουθήσω στον τρόπο παρουσίασης κάποιων αποσπασμάτων/παραδειγμάτων των ποιημάτων μου. Έτσι όπως έχουν ανακατευτεί, συνθέτουν ένα συνονθύλευμα που ακόμη κι εγώ δεν μπορώ να το ξεδιαλύνω. Υποθέτω ότι μας την έσκασε ο κ. Ηλεκτρονικός Υπολογιστής σας, και δεν το πήρατε χαμπάρι να το διορθώσετε. Πανταζής Ι. Φύσσας
ΑπάντησηΔιαγραφή