ΘΕΜΑ:ΠΡΟΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ 2023 Δήμου Κω,πέρα από πολιτικά κατά συνήθεια ψεύδη.

  

ΝΑ ΑΓΟΡΑΖΟΥΜΕ ΤΟΠΙΚΑ  ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΑ ΠΡΟΙΟΝΤΑ!

        Είναι δρόμος για την ανάπτυξη του νησιού

 

Ο προϋπολογισμός με το πρόγραμμα έργων  2023 της δημοτικής αρχής αποτυπώνουν επιδιώξεις και δυνατότητες της τοπικής μας κοινωνίας. Μας απασχολούν γιατί επηρεάζουν άμεσα την ζωή μας.

Α.Φθάνουμε την τελευταία μέρα του χρόνου σε συνθήκες απόλυτης βιασύνης να συζητιέται το πιο βασικό θέμα του έτουςγια το δημοτικό συμβούλιο Κω. Αυτόδεν τιμά την δημοτική πλειοψηφία. Μπορεί να έχει συμβολή και η μειοψηφία, όμως την απολυτήευθύνη για τον υποβιβασμό του ίδιου του δημοτικού συμβουλίου την έχει η πλειοψηφούσα ομάδα του κ. Νικηταρά.

Το βασικό πρόβλημα βέβαια δεν είναι η διαδικασία. Όμως αυτή επηρεάζειτην ουσία και θα το δούμε διαβάζοντας τα κείμενα που συζητούν‘’ελλειπτικά’’ οι εκπρόσωποι μας στο δημοτικόσυμβούλιο.

Β.Το αριθμητικό-συνολικό ποσό του δημοτικού προϋπολογισμού 2023 είναι 75 εκ. Αφαιρώντας τα χρέη παρελθόντων ετών(17 εκ.), τα χρήματα που λογιστικά περνούν μέσα από  τον προϋπολογισμό και αποδίδονται σε τρίτους (5 εκ.) και το χρηματικό υπόλοιποτων 22 εκ του 2022 το πραγματικό ύψος του προϋπολογισμούείναι 30 εκ.! με αυτά θα πληρωθούν μισθοί, έξοδα και θα γίνουν και έργα!!! Συγκρίνοντας το ίδιο ποσό με τον πρώτοπροϋπολογισμό του ενιαίου Δημου Κω 2012που ανέρχονταν στα 59 εκ, αφαιρούμε τα αντίστοιχα ποσά χρεών στον Δήμο18,0εκ. είσπραξης για άλλους 6,0εκ.  και υπόλοιπο χρήσης 4,0 εκ. προκύπτει πραγματικός προϋπολογισμός 32,0 εκ. Το συμπέρασμα είναι ότι σε  με την πάροδο 12 ετών έχουμε μείωση της συνολικής πραγματικής οικονομικής φέρουσας ικανότητας του Δημου μας. Που οφείλεται αυτό; Γιατί δεν συζητούμε αυτή την προϊούσα κακή εξέλιξη;

Το κοινόν των ωραίων τεχνών

 

ΓΥΝΑΙΚΕΙΟ ΚΙΝΗΜΑ

 

Του Γιάννη Σχίζα

Αυγή 30.12.2022

Tο Σεπτέμβρη  είχαμε το κίνημα των γυναικών στο Ιράν. Ήταν ένα θαρραλέο κίνημα, που ξεκίνησε από τον θάνατο μιας νεαρής Κούρδισσας η οποία παραβίασε τους αυστηρούς ενδυματολογικούς κανόνες του Ισλάμ,  υποστηρίχθηκε από τον ντόπιο πληθυσμό  καθώς και από τη  Διεθνή Κοινή γνώμη.

Το Φεμινιστικό κίνημα του Ιράν  άφησε  βαθιά ίχνη,  μέχρι στιγμής είχε σαν αποτέλεσμα την κατάργηση της Αστυνομίας των Ηθών , ακόμη όμως έφερε στο προσκήνιο μια συζήτηση για την μετατροπή της κάλυψης του προσώπου από τις γυναίκες  σε μη υποχρεωτική.

 Και εκεί που πιστεύαμε πως φτάνουμε σε μια κορύφωση αυτού του   κινήματος, έχουμε εξελίξεις «πισωγυρισματικού» τύπου  στο Αφγανιστάν. Οι Ταλιμπάν  εξέδωσαν εντολή με την οποία απαγορεύεται στις γυναίκες να εργάζονται για εθνικές και διεθνείς μη κυβερνητικές οργανώσεις ,

Διήμερο BAZAAR

 

Γιώργος Ανδρειωμένος στην «Α» / Ο Κουλουφάκος ήταν σπουδαίος και το γνώριζε, όμως ποτέ του δεν καβάλησε το καλάμι

 Ναι, μπορώ να το πω άφοβα, ο Κώστας Κουλουφάκος είναι ένας από τους σημαντικότερους μεταπολεμικούς λογοτέχνες μας.

Συνέδεσε το όνομά του με το πιο ρηξικέλευθο περιοδικό τέχνης στη μεταπολεμική Ελλάδα. Όμως ο Κώστας Κουλουφάκος εκπροσωπούσε πολλά περισσότερα από όσα προϋπέθετε ο ρόλος του στη συντακτική επιτροπή της εμβληματικής Επιθεώρησης Τέχνης. Στιβαρός διανοούμενος και αγνός ιδεολόγος, πληθωρική προσωπικότητα και φορέας γνώσης, ον πολιτικό πάνω απ’ όλα, συγκέντρωνε χαρίσματα ικανά να τον κατατάξουν στις πιο φωτισμένες μορφές της αριστερής διανόησης. Μολονότι σφράγισε την εποχή του, το λογοτεχνικό έργο του παραμένει εν πολλοίς άγνωστο. Αυτό το κενό έρχεται να καλύψει η δίτομη έκδοση «Τα δημοσιευμένα έργα» (εκδόσεις Κίχλη), καθώς συγκεντρώνει όσα δημοσίευσε ο Κουλουφάκος είτε αυτοτελώς είτε σε συλλογικές εκδόσεις, περιοδικά και εφημερίδες, περιλαμβάνοντας και λιγοστά ανέκδοτα κείμενά του. Ο Γιώργος Ανδρειωμένος, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, συνδυάζοντας την επιμονή τού φιλολόγου με το χρέος του εγγονού απέναντι στον θαυμαστό παππού, ανέσυρε τα κείμενά του και φροντίζει να επανασυστήσει την πνευματική παρακαταθήκη του. «Στο πρόσωπο και στη γραφή τού Κώστα Κουλουφάκου ο νέος αναγνώστης θα συναντήσει έναν δημιουργό σμιλεμένο με τα στοιχεία του ήρωα και του αντιήρωα ταυτόχρονα» λέει και εξηγεί πώς η γραφή, η σκέψη του, η πολιτική δράση του καθόρισαν την εποχή του και αξίζουν να ξαναδιαβαστούν στην εποχή μας. Γιατί ο Κουλουφάκος «ήταν σπουδαίος σε πολλά, και το γνώριζε», υπογραμμίζει, «όμως ποτέ του δεν καβάλησε το καλάμι».

Το όνομα Κώστας Κουλουφάκος παραπέμπει κυρίως στην Επιθεώρηση Τέχνης. Ποιος φανταζόταν ότι το προσωπικό του έργο θα απαιτούσε πάνω από 2.000 τυπωμένες σελίδες;

Πάντως εγώ δεν το φανταζόμουν, ειδικά όταν σκέφτομαι ότι σ’ αυτές τις σελίδες δεν περιλαμβάνονται δύο επιπλέον τόμοι με κείμενα και αναλύσεις του καθώς και εκτενείς μεταφράσεις του σπουδαίων λογοτεχνικών έργων, όπως ο «Δον Κιχώτης» του Θερβάντες, η «Μαντάμ Μποβαρί» του Φλομπέρ, ο «Ταράς Μπούλμπα» του Γκόγκολ κ.ά. Τελικά, από την έρευνά μου ανακάλυψα ότι ο Κώστας ζούσε για να γράφει και έγραφε για να ζει.

ΓΑΤΕΣ , ΚΑΛΟΙ ΑΓΩΓΟΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΦΥΣΙΟΛΑΤΡΕΙΑΣ

 

Του Γιάννη Σχίζα

Ποντίκι 21.12.2022

Τώρα που πλησιάζουν οι γιορτές, καιρός να σκεφθούμε τα ζώα. Είναι ο παπουτσωμένος γάτος του παραμυθιού, ο Τομ των Γουϊλιαμ Χάνα και Τζόζεφ Μπάρμπερα  μέσα στην ανεξάντλητη αντιπαλότητα του με τον ποντικό Τζέρυ,  είναι οι γάτες των κόμικς που διαβάζονται από μικρούς και μεγάλους, είναι οι γάτες που ενδημούν στις παιδικές φορεσιές: Που παράγουν εικόνες της «νίκης του καλού» ενώ ταυτόχρονα προσφέρουν το κακό σε μια εξημερωμένη , παιδική έκδοση. Το όλο μήνυμα εκπέμπει  αθωότητα, αφέλεια, τρυφερότητα, καλοσύνη – δηλαδή στοιχεία που λάμπουν δια της απουσίας τους σε ένα  συμφεροντολογικό κοινωνικό περίγυρο. Στοιχεία τόσο συμβολικά ή περιττά όσο και οι ευχές που διατυπώνονται στις περιοδικά επαναλαμβανόμενες γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς,  που είναι  χαρακτηριστικά για όλες τις χώρες.

Γράφει ο ηθολόγος Τζέϊμς Σέρπελ : «Διαπιστώθηκε τελευταία στις ΗΠΑ  ότι τα ¾ των βιβλίων και των παραμυθιών για παιδιά είχαν για ήρωες, ή έστω για κύρια πρόσωπα, ζώα, στα οποία απέδιδαν ανθρώπινα συναισθήματα και σκέψεις καθώς και το σύμβολο του ανθρώπου : Το λόγο».    Όμως το μήνυμα των «γατόμορφων» ή γενικά «ζωόμορφων»  ηρώων προς τους αποδέκτες κάθε ηλικίας ενέχει και ένα δυσδιάκριτο νόημα : Είναι το νόημα της συνόρευσης της παιδικής με τη ζωϊκή φύση , με άλλα λόγια  εκφράζουν το ρόλο της παιδικότητας ως γέφυρας μεταξύ του ανθρώπου και του ζωϊκού βασιλείου.

ΟΙ ΓΑΤΕΣ ΣΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Οι λογοτέχνες έχουν ασχοληθεί επανειλημμένα με τη γάτα. Ο Μπωντλέρ θα στιχουργήσει γι αυτήν : «¨Όταν τα μάτια μου, προς αυτό το γάτο που αγαπώ -  σαν μαγνητισμένα- στρέφονται υπάκουα – και όταν κοιτάζω μέσα μου βαθιά – βλέπω με κατάπληξη τη φωτιά- των αχνόχρωμων ματιών του-  λαμπερά φανάρια ζωντανά πράσινα σμαράγδια – να με παρατηρούν ακίνητα». Ο Στρατής Μυριβήλης θα μιλήσει για τον «Λούλη τον γόη»  στο βιβλίο «Άνθρωποι και ζώα στην νεοελληνική πεζογραφία», (εκδόσεις Ωκεανίδα) μ’ αυτά τα απαράμιλλα λόγια: «Μουστακαλής , παλικαράς και ασίκης. Ένας λεβεντόγατος, τέλος πάντων, ρωμαλέος και καμαρωτός σαν εύζωνος της φρουράς του Αγνώστου μέσα στις χιονάτες του φουστανέλες. Που ήρθε από την Αίγυπτο για να κατακτήσει τις ψωρόγατες του λούμπεν προλεταριάτου των κεραμιδιών».

Νών­τας Τσίγ­κας Χρι­στου­γεν­νι­ά­τι­κη ἱ­στο­ρί­α σὲ μπλὲ φόν­το

 

στὸν ἐκ Νε­βέ­σκης Λυγ­κη­στί­δος Κω­στά­κη Λού­στα τὸν ΙΙΙ Θε­ο­δώ­ρου τοῦ ΙΙ, τῆς Πε­λα­γο­νί­ας καὶ τῆς Ἄ­νω Δυ­τι­κῆς Μα­κε­δο­νί­ας Ἔ­ξαρ­χον MΙΣΩ αὐ­τὸ τὸ μπλέ. Βρί­σκε­ται παν­τοῦ ἁ­πλω­μέ­νο σὰν ἐ­κτό­πλα­σμα κι ἔ­χει κα­λύ­ψει τὰ πάν­τα ἀ­πὸ τό­τε ποὺ πρω­τομ­πῆ­κα δῶ μέ­σα. Ἕ­να κομ­μά­τι ἀ­πὸ μπλὲ χον­τρὸ χαρ­τὶ μὲ κά­πως γυ­α­λι­σμέ­νη τὴ μιά του ἐ­πι­φά­νεια. Κα­λύ­πτει φυ­ρὰ πα­ρα­θύ­ρια σὰν σκιά­διο. Κά­πο­τε ἀν­τι­κα­θι­στᾶ ἀ­κό­μα καὶ τζά­μια ποὺ λεί­πουν. Στὴν ἕ­δρα τῆς δα­σκά­λας κά­τω ἀ­πὸ τὸ γυ­ά­λι­νο ἀν­θο­δο­χεῖ­ο, μὲ τὰ χρυ­σάν­θε­μα τὸ Φθι­νό­πω­ρο ἢ τὰ τρι­αν­τά­φυλ­λα καὶ τὶς μαρ­γα­ρί­τες τὴν Ἄ­νοι­ξη, στέ­κει τσι­τω­μέ­νο ὁ­λο­καί­νουρ­γιο ἀ­τσα­λά­κω­το ἀ­θάμ­πω­το. Κα­θη­λω­μέ­νο μὲ ἀ­ό­ρα­τες πι­νέ­ζες στὶς γω­νί­ες παίρ­νει τὴ μορ­φὴ τοῦ ξύ­λι­νου τρα­πε­ζιοῦ ποὺ κα­λύ­πτει. Στὰ τε­τρά­δια καὶ τὰ σχο­λι­κὰ βι­βλί­α σὰν τὸ ἀ­πα­ραί­τη­το καὶ ἐ­πί­ση­μο κα­πλάν­τι­σμα.        Νό­μος τῆς ὁ­μοι­ο­μορ­φί­ας. Βά­φει μὲ μπλὲ ρου­ὰ καὶ τὶς πο­δι­ὲς τῶν κο­ρι­τσι­ῶν. Ἕ­να λευ­κὸ κο­λά­ρο μὲ πρι­ο­νω­τὴ πε­ρι­φέ­ρεια τυ­λί­γε­ται γύ­ρω ἀ­πὸ τὸ λαι­μὸ κι ἀ­πο­δε­σμεύ­ει τὸ πρό­σω­πο ἀ­πὸ τὸ ὑ­πό­λοι­πο σῶ­μα. Τὸ κά­νει νὰ κεί­τε­ται πα­ρα­δο­μέ­νο σὲ ὁ­λο­στρόγ­γυ­λο τά­σι. Καὶ τὰ πρῶ­τα χάρ­τι­να δη­μι­ουρ­γή­μα­τα στὴ χαρ­το­κο­πτι­κὴ ἦ­σαν μπλὲ κου­νε­λά­κια ποὺ κου­νοῦ­σαν τ’ αὐ­τιά τους καὶ μπλὲ ἐ­πί­σης οἱ ἀ­τα­ξί­δευ­τες βαρ­κοῦ­λες. Τί γύ­ρευ­αν αὐ­τὲς οἱ ἔρ­μες στὰ ὀ­κτα­κό­σια μέ­τρα ὑ­ψό­με­τρο;

ΕΛΛΕΤ – Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών 2022

 

Μια σπουδαία αναγνώριση για τα 50 χρόνια δράσης

στην προστασία του περιβάλλοντος και της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.

 

23 Δεκεμβρίου 2022

 

 

 

«Η Ακαδημία Αθηνών αποφάσισε ομοφώνως να απονεμηθεί στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ Περιβάλλοντος και Πολιτισμού (ΕΛΛΕΤ) Οίκοθεν Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών «για τα 50 χρόνια συνεχών και επιτυχών δράσεων για την προστασία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και του περιβάλλοντος της Ελλάδας γενικότερα»» ανέφερε η επιστολή της Ακαδημίας που ανακοίνωσε την φετινή βράβευση της ΕΛΛΕΤ.

 

Ήταν μια σπουδαία αναγνώριση για την συνεχή και συνεπή δουλειά της ΕΛΛΕΤ όλα αυτά τα χρόνια, αλλά και μια ένδειξη  ότι το περιβάλλον και η πολιτιστική μας κληρονομιά, ως δίπολο βασικών  ανθρώπινων αξιών, πρέπει πλέον να πάρουν την θέση που τους αξίζει στις προτεραιότητές μας, θεσμικές, πολιτειακές και ατομικές.

 

Το Βραβείο στην Πανηγυρική Συνεδρία της Τρίτης 20/12/2022 στην Ακαδημία Αθηνών παρέλαβε η Πρόεδρος της ΕΛΛΕΤ Λυδία Καρρά μαζί με τον Αντιπρόεδρο Γιάννη Μιχαήλ.

 

Την ίδια ώρα στα γραφεία της ΕΛΛΕΤ στο ιστορικό κτήριο της οδού Τριπόδων, συνεργάτες, μέλη, φίλοι και υποστηρικτές γιόρταζαν την βράβευση που κλείνει με τον καλύτερο τρόπο μια δύσκολη και απαιτητική χρονιά και σηματοδοτεί μια νέα δέσμευση της ΕΛΛΕΤ για συνέχιση της δράσης της με την ίδια συνέπεια και μαχητικότητα στα χρόνια που έρχονται. 

 

Το Βραβείο αφιερώνεται στον πρόσφατα εκλιπόντα ιδρυτή της ΕΛΛΕΤ, Κώστα Καρρά, αλλά και σε όλους εκείνους που στήριξαν το έργο της με όποιο τρόπο μπορούσαν.  Όπως ανέφερε η Λυδία Καρρά στον σύντομο χαιρετισμό της «…Η βράβευση αυτή ανήκει σε όλους μας! Γιατί η προσπάθεια από το ξεκίνημα ήταν συλλογική».

 

 

 

Για περισσότερες πληροφορίες, επικοινωνήστε με τα γραφεία της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ Περιβάλλοντος & Πολιτισμού: κα Κ. Στεμπίλη - Τηλ: 210 - 32 25 245 & 210 - 32 26 693 / E-mail: sepi@ellinikietairia.gr / www.ellet.gr

 

 

 

 

ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ*

 

Του Γιάννη Σχίζα

ΑΥΓΗ 23.12.2022

Έχω υπόψη μου δυο ιστορίες : Η μια είναι από τους  «Αδελφούς Μαρξ στην άγρια δύση», έργο που   είδα σε δεύτερη προβολή και δεν μπορώ  να ξεχάσω τα δάκρυα που  έτρεχαν από τα μάτια των θεατών καθώς  έβγαιναν από τον κινηματογράφο – πλην όμως δάκρυα χαράς και απίθανου κεφιού! Στη ταινία ο ένας εκ των αδελφών παράγγελνε στον άλλο  να τηλεφωνήσει στο σερίφη γιατί διαδραματίζονταν ληστεία, για να πάρει την απάντηση : «Μα το τηλέφωνο δεν έχει ανακαλυφθεί ακόμη» !

Η δεύτερη   ιστορία υποτίθεται ότι προέκυψε από τον Γούντυ Άλλεν, ο οποίος   ήθελε την επόμενη ζωή του να τη ζήσει ανάποδα  :

«Ξεκινάς από νεκρός….….Μετά ξυπνάς σε ένα γηροκομείο και αισθάνεσαι κάθε μέρα και καλύτερα…. Μετά γίνεσαι νέος χαίρεσαι  τη ζωή ….Μετά είσαι έτοιμος για το γυμνάσιο….Μετά πας στο δημοτικό, γίνεσαι παιδί, παίζεις….Μπουσουλάς,  γίνεσαι βρέφος μέχρι τη στιγμή που γεννιέσαι….Μετά περνάς 9 μήνες κολυμπώντας σε ένα πολυτελές σπα με  κεντρική θέρμανση , μεγαλύτερο χώρο κάθε μέρα και-  τελειώνεις σαν  οργασμός ! »…

 

Είναι φανερό ότι η πρώτη ιστορία είναι «μελλοντοδρομική», ενώ η δεύτερη «οπισθοδρομική». Εγώ βίωσα έναν άνθρωπο που ζούσε  στο παρελθόν, που φαντάζονταν   και επιζητούσε τις  στιγμές που  είχε περάσει ο ίδιος .. Ο Μίλαν Κούντερα βλέπει αυτές τις στιγμές μάταιες, σε ένα στοχασμό  επί της νοσταλγίας που γίνεται στο μυθιστόρημα «Άγνοια», αλλά ποιος τον ακούει! Και ο  αδελφός μου ήταν γεμάτος από την αίσθηση  μιας επιστροφής που δεν έγινε ποτέ. 

Οι συζητήσεις του περιστρέφονταν γύρω από παλιούς φίλους στη γενέθλια πόλη μας, θυμόταν όλες τις εκδοχές ανθρώπων, τα παλιά γήπεδα του ποδοσφαίρου,   κάποιον  γνωστό που συνάντησε στην Ομόνοια να ζητιανεύει. Θυμόταν ένα παλιό μαγέρικο στη κεντρική πλατεία της Ηλιούπολης,  

Ιωάννης Πανουτσόπουλος : Πράξεις των Αποστόλων

 

Τιμή: 12,00 ευρώ, Σελίδες: 128

Διαστάσεις: 15x24

ISBN: 978-960-499-405-2

Εκδόσεις Τόπος

 

Οι «Πράξεις των Αποστόλων» αποτελούν τερματικό σταθμό μιας ποιητικής κυοφορίας τριάντα ετών. Σ’ αυτή τη διαδρομή ο Ιωάννης Πανουτσόπουλος διακρίνει πρωταρχικά στοιχεία της ζωής και της ύπαρξης. Προσεγγίζει το πεδίο των κοινωνικών συγκρούσεων για να διαπιστώσει πως «Σε αυτόν τον κόσμο είναι όλα τόσο τακτοποιημένα/ Τόσο εξασφαλισμένο ότι ο σπινθήρας δεν θα βάλει φωτιά/ Η επανάσταση έχει τόσο πολύ αντιγράψει τη συντήρηση/ Τα πνευματικά δικαιώματα του επιτηρούμενου καταλήγουν/ Απρόσκοπτα στην τσέπη του επιτηρητή…».

 

Ο ποιητής εξεγείρεται ενάντια στην τακτοποιημένη σκέψη και τις αδιαβάθμητες φιλοδοξίες. Η ποίησή του δεν παραμερίζει για να περάσει η πραγματικότητα. Γνωρίζει πως «Ικανοποιώντας το ανικανοποίητο το καταστήσαμε αδηφάγο/ Στο οικοδόμημά της Βαβέλ το ρετιρέ περιζήτητο/ Η εργαστηριακή αλαζονεία πειραματίζεται/ Το ποντίκι της υπεροψίας βρυχάται/ Ξανανοίγω το μαραγκούδικο του Νώε και μαζεύω ξυλεία/Δεν προσθέτω γρανάζια στην ατέρμονη μηχανική».

 

Ταξιδεύοντας µε την κιβωτό των λέξεων, ο Ιωάννης Πανουτσόπουλος µας παρέχει τη συνταγή της αισιοδοξίας του:

Λόφος Στρέφη - πρεμούρα Δήμου

 Στις 27 Δεκεμβρίου εκδικάζεται το αίτημα του Δήμου Αθηναίων για επανέναρξη των εργασιών ανάπλασης στο λόφο Στρέφη

Τη βιασύνη του δημάρχου Αθηναίων, Κώστα Μπακογιάννη να ανακληθεί η προσωρινή διαταγή για διακοπή των εργασιών στον λόφο Στρέφη στηλιτεύει, η Ανοιχτή Πόλη αναφορικά με την επικείμενη εκδίκαση των ασφαλιστικών μέτρων που έχουν αιτηθεί κάτοικοι της περιοχής των Εξαρχείων, στις 27 Δεκεμβρίου.

Δύο βδομάδες μετά την προσωρινή απόφαση του Πρωτοδικείου, που δικαιώνει τους κατοίκους, δίνοντας εντολή για παύση των εργασιών έως τις 2/3/23 όπου θα εκδικαστούν τα ασφαλιστικά μέτρα κατά της Prodea, ο Δήμος Αθηναίων κατέθεσε αιφνιδιαστικά μέσα στις γιορτές αίτημα για αναστολή της εν λόγω απόφασης.

Οσημέραι Τζίμης

Του Γιάννη Σχίζα

«Το αυτοκίνητρο», ποιήματα, Τζίμης Ευθυμίου, έκδοση ΟΡΙΖΟΝΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ

Στα  35 ποιήματά του ο Τζίμης Ευθυμίου  μας προκαλεί δευτερευόντως    να γελάσουμε , αλλά πρωτίστως  είναι ποιήματα   γελωστοχασμού – αν  μου επιτρέπεται  ο όρος. Κατ’ αρχήν το όνομα Τζίμης μας δυσκολεύει, γιατί ανακαλεί στη μνήμη τον  για πολλούς αξέχαστο ή ημιξεχασμένο  Τζίμη Πανούση, αλλά never mind, το ξεπερνάμε μια και ο δημιουργός του «αυτοκίνητρου» υπερέχει σαφώς του  δεύτερου, που ως συγγραφέας με το «Κυνήγι της γκόμενας» έδειξε  τις αντοχές του.

Οι ιδέες του  Ευθυμίου   είναι εξαντρίκ και  δεν πιάνονται από πουθενά γιατί πιάνονται από παντού:  Ανήκουν δηλαδή σ’ εκείνη την κατηγορία των γυναικών που υπαινίσσεται ο αείμνηστος Κάρολος χρησιμοποιώντας τον Σαίξπηρ («Οι  εύθυμες κυράτσες του Ουϊνδωρ»), οι οποίες γυναίκες λόγω πάχους δεν προσφέρονται για ολοκληρωτικά πιασίματα ….

Ο Τζίμης κάνει  ποιήματα με σκέψεις όταν οι άλλοι επιστρατεύουν  εικόνες, ηλιοβασιλέματα  και ουρανούς, κι αυτό  για να βγάλουν μισό κιλό ποίηση- κι αυτή κλεμμένη στο ζύγι : Μάλιστα, το λέει εμμέσως στο «Ποιήματα στη λαδόκολα».

Τα σχέδια για ανεμογεννήτριες στην Οίτη δεν θα περάσουν!

 

 

Λαμία, 22.12.2022

 

Ως «Κίνηση Πολιτών για την Προστασία της Οίτης» θεωρούμε υποχρέωσή μας να ενημερώσουμε για τις προσφυγές και την πορεία των νομικών προσπαθειών αναφορικά με την ακύρωση των σχεδίων για την εγκατάσταση των ανεμογεννητριών στην Οίτη.

 

Η Αίτηση Ακύρωσης του Δήμου Λαμίας κατά της ΑΕΠΟ της εταιρείας «ΑΙΟΛΙΚΗ ΟΙΤΗΣ ΕΠΕ» - είναι η εταιρεία που μεθοδεύει την εγκατάσταση επτά (7) ανεμογεννητριών συνολικής ισχύος 35,5 MW στη θέση «ΤΟΥΡΛΑ-ΒΛΙΤΟΤΣΟΥΜΑΡΟ» - ενώπιον του ΣτΕ, προσδιορίστηκε να εκδικασθεί στις 14.6.2023. Η Αίτηση Ακύρωσης των συλλόγων και των πολιτών κατά της ίδιας ΑΕΠΟ προσδιορίστηκε να εκδικασθεί στις 20.9.2023. Παράλληλα, προσδιορίστηκε η Αίτηση Ακύρωσης του Δήμου  κατά της Τροποποιητικής Βεβαίωσης Παραγωγού της ίδιας εταιρείας «ΑΙΟΛΙΚΗ ΟΙΤΗΣ ΕΠΕ» ενώπιον του Διοικητικού Εφετείου για τις 17.2.2023.

 

Ως προς την τροποποιητική Βεβαίωση Παραγωγού  - με την οποία η εταιρεία αύξησε την εγκατεστημένη ισχύ του ΑΣΠΗΕ από 34,5 MW σε 35 MW και άλλαξε τον αριθμό και τον τύπο των ανεμογεννητριών του αιολικού σταθμού, από δεκαπέντε (15) α/γ ισχύος 2,3 MW εκάστη με διάμετρο πτερωτής 82,0 μέτρα, σε επτά (7) α/γ ισχύος 5,0 MW εκάστη με διάμετρο πτερωτής 158,0 μέτρα. Οι προηγούμενες α/γ είχαν ύψος πυλώνα 78 μέτρα. Εννοείται ότι ανάλογα αυξάνεται και το ύψος του πυλώνα, που σημαίνει ότι το συνολικό ύψος κάθε ανεμογεννήτριας θα περάσει τα 200 μέτρα, με τα αντίστοιχα συνοδά έργα και τους δρόμους πρόσβασης! -  θα πρέπει να υποβληθεί καινούργια Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων. Η καινούργια Μελέτη θα πρέπει να τεθεί ξανά σε δημόσια διαβούλευση, δεδομένου ότι οι τροποποιήσεις είναι το ίδιο σημαντικές ως προς τα μεγέθη και τις επιπτώσεις.

 

ΤΑΙΣΤΡΕΣ για τα ΠΟΥΛΙΑ στη ΜΟΝΗ ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗΣ

 

ΓΙΟΡΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑΙΣΤΡΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ Κατασκευή ταΐστρας για τους φτερωτούς μας φίλους Αγαπητοί γονείς, Σας ευχόμαστε να περάσετε όμορφα τις Γιορτές και να χαρείτε τις στιγμές που μας προσφέρουν οι επόμενες ημέρες! Ωστόσο ένας τρόπος να γιορτάσουμε, είναι η επαφή με τη φύση και την ομορφιά του χειμώνα, που παρά τις αλλαγές του καιρού μας συντροφεύει με σχετικά καλές ημέρες και προς το παρόν χωρίς καθόλου βροχή… Οπότε πάμε για κατασκευές ταΐστρας για τα πουλιά της πόλης; Μην ξεχνάμε ότι η πόλη έχει πάντα πουλιά είτε μόνιμα όπως τα σπουργίτια, τα περιστέρια οι δεκοχτούρες, οι καλόγεροι, οι καρακάξες και τα κοτσύφια που βλέπουμε συχνά στα πάρκα είτε τα χειμωνιάτικα, όπως οι σπίνοι, οι κοκκινολαίμηδες, οι σουσουράδες, οι δεντροφυλλοσκόποι και τα ψαρόνια.

Μαρία Μαλεγιαννάκη : Μέλπω βαθιά

 

Μυθιστόρημα

Σελ.: 216, Τιμή: 16,00 Ευρώ

ISBN: 978-618-201-452-3

Εκδόσεις 24γράμματα

 

Ξαπλωμένη στο δωμάτιο 29, το σύνορο της ανέμελης νιότης, η Μέλπω ονειρεύεται να μπει στο άβατο του περίφημου κάστρου της Πατησίων. Ανίδεη αρχικά για το τι θα σήμαινε κάτι τέτοιο, μια δύσκολη νύχτα το διαπιστώνει.

Η επίδοξη νεαρή συνθέτρια, καθισμένη τις νύχτες πάνω από το πιάνο με ουρά στο άδειο μεταφορικά σαλόνι του Κυψελιώτικου νεοκλασικού, του πατρικού της, σκηνοθετεί με νότες το σκοτάδι της. Νότες και μελωδικές γραμμές δικές της αναζητούν το μυστικό μιας πρωτότυπης σύνθεσης. Και συνάμα κάπου ανάμεσα στα ζωντανά όνειρα και την πεζή πραγματικότητα.

Η Μέλπω και οι σπουδές Αντίστιξης και Φυγής. Οι φόβοι για το μεγάλο βήμα, μέσα και έξω από το πεντάγραμμο. Η τέχνη ως επιβίωση. Η Μέλπω και το κίνημα των συντρόφων, ένα θεατρικό παιχνίδι με φόντο τις κεραίες και τα μπαλκόνια της πόλης.

Κάλαντα με τη Χορωδία Δόμνα Σαμίου

 

Κάρμεν Μαρία Ματσάδο, Στο σπίτι των ονείρων

 

Κυκλοφορεί από σήμερα το καινούργιο βιβλίο της Κάρμεν Μαρία Ματσάδο, Στο σπίτι των ονείρων (μτφρ. Άγγελος Αγγελίδης, Μαρία Αγγελίδου).

 

 

ISBN: 978-618-5267-66-7  Σελ.: 368 Σχήμα: 12x20 εκ. Τιμή: 17,70€

 

 

Αν το χρειάζεσαι,  τότε αυτό το βιβλίο είναι για σένα. Το Σπίτι των Ονείρων είναι η παθιασμένη ερωτική ιστορία, η κοινή ζωή, η πνευματική και σωματική σύνδεση δύο γυναικών, που σταδιακά μετατρέπεται σε φυλακή και σε εφιάλτη. Η Κάρμεν Μαρία Ματσάδο αφηγείται την κακοποιητική σχέση που βίωσε, από την ενθουσιώδη αρχή της μέχρι το επώδυνο τέλος της, προσπαθώντας να κατανοήσει αυτό που της συμβαίνει και αναζητώντας μια έξοδο διαφυγής. Περιγράφει την τρυφερότητα και την ένταση, τις αυταπάτες και το ψέμα, την αίσθηση της μοναδικότητας και της κοινοτοπίας, συνδέοντας το προσωπικό της βίωμα με το παραμύθι, τη λογοτεχνία, την κουήρ θεωρία και την ποπ κουλτούρα. Μετατρέποντας κάθε κεφάλαιο αυτής της ιστορίας σε άσκηση ύφους, με μια γλώσσα που παραμένει πάντα βαθιά συναισθηματική, η Ματσάδο ανατρέπει τις αντιλήψεις μας για το τι είναι και τι μπορεί να κάνει η αυτοβιογραφία.

 

 

Βά­νια Σύρ­μου : Γυ­ναί­κα στὴ σκά­λα

 

planodion Δεκ. 20 ΑΝΟΙΓΩ ΤΑ ΠΑΡΑΘΥΡΑ νὰ μπεῖ τὸ φῶς τῆς μέ­ρας κι ἐ­κεῖ­νο περ­νᾶ δι­στα­κτι­κὰ μέ­σα ἀ­πὸ μι­κροὺς ἱ­στοὺς ἀ­ρά­χνης ποὺ ἔ­χουν ἀγ­κι­στρω­θεῖ στὰ παν­τζού­ρια. Πάν­τα προ­τι­μοῦ­σα τὸ φυ­σι­κὸ φῶς. Μὲ βο­η­θᾶ νὰ βλέ­πω τὰ πράγ­μα­τα πιὸ ζων­τα­νά. Ἀ­φή­νω τὴ μα­τιά μου νὰ γλι­στρή­σει στὸ ἀν­τι­κρι­νὸ μπαλ­κό­νι μὲ τὰ πο­λύ­χρω­μα γε­ρά­νια στὶς γλά­στρες. Μῆ­νες ἔ­χω νὰ πα­τή­σω τὸ πό­δι μου ἐ­δῶ μέ­σα. Ἂπ΄ τὴν πρώ­τη κι­ό­λας στιγ­μὴ ποὺ μπῆ­κα,  νι­ώ­θω πὼς πα­ρα­κο­λου­θεῖ κά­θε μου κί­νη­ση. Γι’ αὐ­τὴν ἔ­χω ἔρ­θει. Φέρ­νω ἀ­μή­χα­να ἕ­να γύ­ρο στὸ χῶ­ρο κι ἔ­πει­τα παίρ­νω τὴν ἀ­πό­φα­ση νὰ τὴν πλη­σιά­σω.  Εἶ­ναι ἐ­κεῖ, ὅ­πως τὴν ἄ­φη­σα.

Διαγωνισμός σκανδάλων

 

Του Γιάννη Σχίζα

Δρόμος της Αριστεράς 17.12.22

 

Τώρα που ξέσπασε το σκάνδαλο Καϊλή , γελάσαμε πολύ και έχουμε να γελάσουμε  περισσότερο  με τη λαϊκή μούσα, που εκφράζεται  στο φέϊσμπουκ  και αλλαχού με στίχους  και παντός είδους χιουμοριστικά ευρήματα.  Η Καϊλή κατηγορείται ότι  έκανε προμόσιον επί αμοιβή    στην μεταναστευτική  και ενεργειακή πολιτική του Κατάρ , επίσης δε γιατί  βάρεσε σιωπητήριο   στους 6500 νεκρούς  από τα έργα για το παγκόσμιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου. Παρ’ όλα αυτά όμως το σκάνδαλο που αυτή και οι συν αυτή (υποτίθεται ότι) παρήγαγαν υπολείπεται κατά πολύ του σκανδάλου  του  Χρήστου Παπαδόπουλου της  εταιρείας δολοφόνων… 

Η συμμορία  του Παπαδόπουλου έδρασε μεταξύ των ετών 1981-1987 , με «βασικό κόλπο» την πλαστογράφηση των διαθηκών των υπερήλικων θυμάτων και στη συνέχεια την εκτέλεση της θανατικής καταδίκης των ,

Αειφορικοί επικήδειοι

 

Του Γιάννη Σχίζα

Αυγή 17.12.22

Θυμάμαι  παλιά, όταν τα έργα στη Κακιά Σκάλα ήταν σε εξέλιξη, ένας βράχος που αποσπάστηκε από τα πρανή  έκοψε  τη ζωή μιας γυναίκας  οδηγού…Έκτοτε έγιναν πολλές επεμβάσεις, μέχρις ότου κρίθηκε ότι το  πέρασμα  στο 46^ο  με 48 χιλιόμετρο δεν είχε  προβλήματα, αλλά προ ημερών ήλθε μια νέα κατάπτωση βράχων. To αποτέλεσμα  ήταν  η πολύωρη καθυστέρηση  των οδηγών – που δημιούργησε σκηνές  σαν αυτές του  μακαρίτη  Γκοντάρ σε ένα εμβληματικό του  έργο, το «Σαβατοκύριακο»(Weekend) : Οι σκηνές έδειχναν εκατοντάδες  αυτοκίνητα  ακινητοποιημένα  και είχαν σαν κύριο θέμα την ασυναρτησία και αδιαφορία του καθενός για τα αλλότρια και τα συλλογικά. Το μόνο καλό στη δική μας περίπτωση ήταν ότι  περάσαμε τα διόδια τζάμπα…

 

Σε όσους πάντως κινούνται στις εθνικές οδούς  οι βράχοι δεν είναι ο κανόνας αλλά η εξαίρεση, ενώ  υπάρχουν  και οι «ανεξάρτητες» πέτρες…. Θυμίζω το περιστατικό που μου είχε δώσει  την ευκαιρία να γράψω στην ΑΥΓΗ στις 21.3.22  ένα άρθρο υπό τον τίτλο «Επιστρέφοντας από μια εκδρομή» :  Εκεί αναφέρθηκα σε μια επιστροφή στην Αθήνα  , όπου  δεχθήκαμε κοντά στη Λαμία μια πέτρα από τσιγγάνους

Νάν­συ Ἀγ­γε­λῆ : στὴ χώ­ρα αὐ­τή

 

planodion posted: " Νάν­συ Ἀγ­γε­λῆ στὴ χώ­ρα αὐ­τή ΤΗ ΧΩΡΑ ΑΥΤΗ οἱ ἄν­θρω­ποι με­τὰ βί­ας σκέ­φτον­ται τὸ θά­να­το. Δὲν κα­τα­λαμ­βά­νει αὐ­τὸς τὶς κα­θη­με­ρι­νὲς σκέ­ψεις τῶν ἀν­θρώ­πων στὴ χώ­ρα αὐ­τή, οὔ­τε καν τὶς βρα­δι­νές. Οἱ σκέ­ψεις τῶν ἀν­θρώ­πων στὴ " Πλανόδιον - Ιστορίες Μπονζάι Ὀκτ. 13 ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΑΥΤΗ οἱ ἄν­θρω­ποι με­τὰ βί­ας σκέ­φτον­ται τὸ θά­να­το. Δὲν κα­τα­λαμ­βά­νει αὐ­τὸς τὶς κα­θη­με­ρι­νὲς σκέ­ψεις τῶν ἀν­θρώ­πων στὴ χώ­ρα αὐ­τή, οὔ­τε καν τὶς βρα­δι­νές. Οἱ σκέ­ψεις τῶν ἀν­θρώ­πων στὴ χώ­ρα αὐ­τὴ εἶ­ναι μα­κρὰν πο­λὺ πε­ρί­πλο­κες γι’ αὐ­τόν, δι­α­δέ­χον­ται ἡ μιὰ τὴν ἄλ­λη μὲ ρυθ­μὸ ἐ­ξον­τω­τι­κό. Τό­σο γρή­γο­ρα τρέ­χουν οἱ σκέ­ψεις τῶν ἀν­θρώ­πων στὴ χώ­ρα αὐ­τὴ ποὺ ξε­περ­νοῦν σὲ τα­χύ­τη­τα ἀ­κό­μα καὶ τὸν ἠ­λε­κτρι­κὸ συρ­μό, τὰ σύν­νε­φα ἢ τὰ ἀ­πο­δη­μη­τι­κὰ που­λιά. Μέ­σα σ’ αὐ­τὸ τὸ θυ­ελ­λῶ­δες κου­βά­ρι εὔ­κο­λα ξε­χνᾶ κα­νεὶς τί ἔ­φα­γε χτές, ποι­όν συ­νάν­τη­σε τυ­χαῖ­α προ­χτὲς ἢ τί ψή­φι­σαν οἱ συμ­πα­τρι­ῶ­τες του στὶς τε­λευ­ταῖ­ες ἐ­θνι­κὲς ἐ­κλο­γές.

Μ ι κ ρ ο α σ τ ι κ ὴ Κ α τ α σ τ ρ ο φ ή Τζί­μης Πα­νού­σης (Ἀφιέρωμα, 1/6) Ἱ­στο­ρί­α γιὰ ἀ­γρί­ους

 

planodion posted: " Μ ι κ ρ ο α σ τ ι κ ὴ  Κ α τ α σ τ ρ ο φ ή Τζί­μης Πα­νού­σης  (Ἀφιέρωμα, 1/6) Ἱ­στο­ρί­α γιὰ ἀ­γρί­ους Ν ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ κα­λὰ τὸν Σω­τή­ρη, δὲν θὰ πί­στευ­α λέ­ξη ἀ­π' τὴν ἀ­πί­θα­νη ἱ­στο­ρί­α ποὺ μοῦ με­τέ­φε­ρε. Ὄ­χι ὅ­τι δὲν λέ­ει κι αὐ" Πλανόδιον - Ιστορίες Μπονζάι Τζίμης Πανούσης: Ἱστορία γιὰ ἀγρίους planodion Δεκ. 18 AΝ ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ κα­λὰ τὸν Σω­τή­ρη, δὲν θὰ πί­στευ­α λέ­ξη ἀ­π' τὴν ἀ­πί­θα­νη ἱ­στο­ρί­α ποὺ μοῦ με­τέ­φε­ρε. Ὄ­χι ὅ­τι δὲν λέ­ει κι αὐ­τὸς τὶς ὑ­περ­βο­λές του, ἀλ­λὰ ἐ­δῶ πρό­κει­ται γιὰ γε­γο­νό­τα τεκ­μη­ρι­ω­μέ­να. Ὁ θεῖ­ος του, ποὺ τὸν εἶ­χα δεῖ κά­να-δυ­ὸ φο­ρὲς στὸ σπί­τι τοῦ Σω­τή­ρη, εἶ­χε ἕ­να οἰ­κό­πε­δο στὴν Πε­λο­πόν­νη­σο. Εἶ­χε στή­σει κι ἕ­να λυ­ό­με­νο, κι ἐ­πει­δὴ εἶ­χε πρό­βλη­μα μὲ τὸ νε­ρὸ ἔ­κα­νε γε­ώ­τρη­ση νὰ φτιά­ξει πη­γά­δι. Εἴ­χα­νε κά­νει κι ἄλ­λοι στὴν πε­ρι­ο­χὴ κι οἱ πε­ρισ­σό­τε­ροι εἴ­χα­νε ἐ­πι­τυ­χί­α. Τὸ νε­ρό, ὅ­μως, ποὺ βρῆ­κε ὁ θεῖ­ος, ἤ­τα­νε κόκ­κι­νο, καὶ δὲν ἤ­τα­νε νε­ρό, ἦ­ταν αἷ­μα. Κου­βά­δες ὁ­λό­κλη­ρους ἔ­βγα­λε, λέ­ει, ὁ θεῖ­ος ποὺ τά '­χε χα­μέ­να, καὶ δὲν στέ­ρευ­ε μὲ τί­πο­τα. Εἶ­χε πέ­σει σὲ φλέ­βα. Πῆ­ρε καὶ δεῖγ­μα καὶ τὸ πῆ­γε στὸ χη­μεῖ­ο γιὰ ἀ­νά­λυ­ση. Τρε­λά­θη­κε. Αἷ­μα, λέ­ει, ἦ­ταν, κα­νο­νι­κό, ἀν­θρώ­πι­νο, ἀ­να­κα­τε­μέ­νο πολ­λὲς ὁ­μά­δες μα­ζί. Εἶ­χε, ὅ­μως, τοῦ '­πάνε, καὶ κά­τι κομ­μά­τια μέ­ταλ­λο μέ­σα. Ξα­νά­ρι­ξε τὸν κου­βά, καὶ τὸ μυ­στή­ριο λύ­θη­κε. Ἔ­χυ­σε τὸ πη­χτὸ αἷ­μα καὶ στὸν πά­το βρῆ­κε ἕ­να κον­σερ­βο­κού­τι ἀ­νέ­πα­φο. Δὲν ἤ­θε­λε καὶ πο­λὺ νὰ κα­τα­λά­βει, ἤ­τα­νε καὶ τὸ οἰ­κό­πε­δο δυ­ὸ-τρί­α χι­λι­ό­με­τρα ἀ­π' τὸν Με­λι­γα­λᾶ, κά­τι γι­νό­τα­νε, λοι­πόν, μὲ τὴν ὁ­μώ­νυ­μη πη­γά­δα. Μα­θεύ­τη­κε καὶ στὸ χω­ριὸ καὶ γι­νό­τα­νε δι­α­δή­λω­ση μέ­ρα-νύ­χτα. Μαῦ­ρο κα­λο­καί­ρι πέρ­να­γε ὁ θεῖ­ος. Ἤρ­θα­νε καὶ ἀ­πὸ τὴ Νέ­α Δη­μο­κρα­τί­α καὶ τοῦ δί­να­νε ὅ­σο ὅ­σο νὰ τὸ ἀ­γο­ρά­σου­νε τὸ οἰ­κό­πε­δο, νὰ φτι­ά­ξου­νε καὶ ἐκ­κλη­σί­α καὶ νὰ τὴν ἀ­φι­ε­ρώ­σου­νε στὴν Ἁ­γί­α Βαρ­βά­ρα, τὴν προ­στά­τι­δα τῆς χω­ρο­φυ­λα­κῆς, ἀλ­λὰ ὁ θεῖ­ος ἤ­τα­νε ἀ­νέν­δο­τος. Πα­λιὸς ἀ­ρι­στε­ρός, βλέ­πεις, δὲ σή­κω­νε κου­βέν­τα. Τὸ σφρά­γι­σε τὸ πη­γά­δι, κλεί­δω­σε καὶ τὸ σπί­τι κι ἦρ­θε στὴν Ἀ­θή­να. Ὁ θεῖ­ος τό '­χε λύ­σει τὸ μυ­στή­ριο. Τό '­πε κα­μα­ρώ­νον­τας καὶ στὸν ἀ­νι­ψιό του: «Προ­βο­κά­τσια, Σω­τή­ρη μου! Προ­βο­κά­τσια!»