Στέφανου Σταμέλλου : Όταν ο λύκος περνούσε

Ούρλιαζαν τα σκυλιά μας, περασμένα μεσάνυχτα, και δεν μας κόλλαγε ο ύπνος. «Τώρα περνάει ο λύκος» έλεγε ο πατέρας. Η λάμπα πετρελαίου έκαιγε κρεμασμένη μπροστά στο τζάκι και το καντήλι κρεμασμένο κι αυτό,κάτω από το τζάκι όμως, γιατί καπνίζει. Το χιόνι έξω μισό μέτρο, παγωμένο. Η αχνή αντιφεγγιά του φεγγαριού τα έκανε όλα περίεργα, σαν βάζαμε το κεφάλι μας στο παραθύρι να κοιτάξουμε,να δούμε τι συμβαίνει. Η αναστάτωση, ανακατεμένη περιέργεια με φόβο, ο παιδικός ο φόβος. Πόσα δεν περνούσαν από το παιδικό μυαλό, αν και είχαμε σκληραγωγηθεί και ατσαλωθεί με τον τρόπο ζωής που κάναμε εκεί στην ερημιά.

Το σπίτι μας ήταν μια ώρα περίπου μακριά απέναντι από το χωριό, κοντά στα τρία χιλιόμετρα, μονοπάτι. Ήμασταν καταγεγραμμένοι ως «εξοχίτες» και το πιο κοντινό σπίτι ήταν στα πεντακόσια μέτρα.Αγροτοκτηνοτροφική οικογένεια με ιδιοπαραγωγή για ιδιοκατανάλωση και αυτάρκεια με ελάχιστο εμπόριο. Να πουλήσουμε κανένα ζωντανό στο χασάπη για να πάρουμε τα απαραίτητα σε ρούχα, λάδι, αλάτι, ζάχαρη, φάρμακα και ό,τι δεν παρήγαγε το δικό μας οικονομικό μοντέλο. Κάναμε και ανταλλακτικό εμπόριο. Δίναμε κάστανα και καρύδια στον Κλειτσό και παίρναμε πατάτες ή μαλλιά και παίρναμε κουβέρτες.

Μήτσος Κασόλας : Συνέντευξη στον Ελπιδοφόρο Ιντζέμπελη

O Mήτσος Kασόλας γεννήθηκε το 1936. Σπούδασε κινηματογράφο και θέατρο. Εργάστηκε ως φωτογράφος και οπερατέρ (1961-1967) στο Κινηματογραφικό Τμήμα του Υπουργείου Παιδείας, απ’ όπου και τον έδιωξε η Xούντα. Για τρία χρόνια στη Φίνος Φιλμ ήταν βοηθός του Ντίνου Δημόπουλου. Ασχολείται με τη συγγραφή βιβλίων και σεναρίων. Παράλληλα, άσκησε και το επάγγελμα του δημοσιογράφου –ως μέλος της EΣHEA– από το 1972 έως το 1992, σε πολλές εφημερίδες. Από το 1964 μέχρι τώρα έχει εκδώσει πέντε ποιητικές συλλογές, ένα χρονικό (H άλλη Αμερική), ένα δοκίμιο (Για ένα μανιφέστο πολιτισμού από τη μικρή μέγιστη Ελλάδα), δύο βιβλία για τον Νίκο Καββαδία και εννέα μυθιστορήματα. Tο 1974 πήρε το A’ Kρατικό Bραβείο για το χρονικό του H άλλη Αμερική και το 1982 τιμήθηκε με το A’ Kρατικό Bραβείο για το μυθιστόρημά του O Πρίγκιπας, που προβλήθηκε ως τηλεοπτική σειρά στην ET-1, σε σκηνοθεσία του Τάσου Ψαρρά. Το μυθιστόρημά του Αγγελίνα μεταφέρθηκε ως σειρά στη ΝΕΤ, επίσης από τον Τάσο Ψαρρά, με τον τίτλο Ο θησαυρός της Αγγελίνας. Το 2018 κυκλοφόρησαν έξι θεατρικά του έργα. Ποιήματά του μελοποίησε ο Γιάννης Μαρκόπουλος και έχουν ενσωματωθεί στην ταινία του Zυλ Ντασέν Δοκιμή. Αποσπάσματα του βιβλίου του H άλλη Αμερική περιέχονταν σε βιβλία της Mέσης Εκπαίδευσης. Mια σειρά από τα έργα του διδασκόταν στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ (Τμήμα Ξένων Γλωσσών). Επιλογή από το ποιητικό του έργο μεταφράστηκε και κυκλοφόρησε στην Αμερική, με τον τίτλο Harvest, το 1971. Το τελευταίο του μυθιστόρημα, Η Γερακίνα (Εκδόσεις Καστανιώτη), μας έδωσε την αφορμή για τη συζήτηση που ακολουθεί.

Ποια ήταν τα πρώτα σας διαβάσματα;

Στρα­τῆς Τσίρ­κας : Τὰ κά­λαν­τα

[Ἕ­να πρω­το­χρο­νι­ά­τι­κο δι­ή­γη­μα τοῦ Στρα­τῆ Τσίρ­κα.

Τό­πος: στὸ Κά­ϊ­ρο τοῦ πα­λιοῦ και­ροῦ, τρί­α παι­διὰ ποὺ μό­λις ἔ­χουν πεῖ τὰ κά­λαν­τα, πέ­φτουν θύ­μα­τα λη­στεί­ας ἀ­πὸ μιὰ συμ­μο­ρί­α ντα­ή­δων. ΣτΕ]

 ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ τὸ ζή­τη­μα, κα­τα­λα­βαί­νεις, ἦ­ταν τὸ ταμ­ποῦρ­λο: Ἂν εἶ­χες ταμ­ποῦρ­λο, ἡ δου­λειὰ ἦ­ταν τε­λει­ω­μέ­νη. Σύν­τρο­φο ἔ­βρι­σκες ἀ­μέ­σως καὶ τὸ φα­νά­ρι δὲν κό­στι­ζε πα­ρα­πά­νω ἀ­πὸ ἕ­να γρό­σι. Ἐ­κεί­νη τὴ χρο­νιὰ ὁ πα­τέ­ρας ἔ­κα­νε ἕ­να με­γά­λο ἔ­ξο­δο. Τὸ με­ση­μέ­ρι τῆς πα­ρα­μο­νῆς τῆς Πρω­το­χρο­νιᾶς μοῦ ἔ­φε­ρε ἕ­να ταμ­ποῦρ­λο! Μι­κρού­τσι­κο, βέ­βαι­α, καὶ τε­νε­κε­δέ­νιο. — Ἔ­τσι δὲν θὰ τὸ σπά­σεις εὔ­κο­λα, μοῦ εἶ­πε. Μὰ ἐ­γὼ κα­τά­λα­βα πὼς ἦ­ταν ἀ­πὸ οἰ­κο­νο­μί­α. Τὰ πέ­τσι­να ταμ­ποῦρ­λα ἐ­κεῖ­να τὰ πρῶ­τα χρό­νια με­τὰ τὸν πό­λε­μο κό­στι­ζαν ἕ­ναν κό­σμο λε­φτά.

Μι­κρὰ Πα­τε­ρι­κά : Γιὰ ἕναν φρικτὸ φονιά

ΈΛΕΓΟΝ πε­ρί τι­νος Ἀβ­βᾶ Ἀ­πολ­λῶ εἰς Σκῆ­τιν, ὅ­τι ποι­μὴν ἦν ἄ­γροι­κος· καὶ ἰ­δὼν γυ­ναῖ­κα ἐν γα­στρὶ ἔ­χου­σαν ἐν τῷ ἀ­γρῷ, ἐ­νερ­γη­θεὶς ὑ­πὸ τοῦ δι­α­βό­λου εἶ­πε· θέ­λω ἰ­δεῖν πῶς τὸ βρέ­φος κεῖ­ται ἐν τῇ κοι­λί­ᾳ αὐ­τῆς· καὶ ἀ­ναρ­ρή­ξας αὐ­τήν, εἶ­δε τὸ βρέ­φος· καὶ εὐ­θέ­ως ἐ­πά­τα­ξεν αὐ­τὸν ἡ καρ­δί­α αὐ­τοῦ· καὶ κα­τα­νυ­γείς, ἦλ­θεν εἰς Σκῆ­τιν, καὶ ἀ­νήγ­γει­λε τοῖς πα­τρά­σιν ὃ ἐ­ποί­η­σεν· ἤ­κου­σε δὲ αὐ­τῶν ψαλ­λόν­των· αἱ ἡ­μέ­ραι τῶν ἐ­τῶν ἡ­μῶν ἐν αὐ­τοῖς ἑ­βδο­μή­κον­τα ἔ­τη· ἐ­ὰν δὲ ἐν δυ­να­στεί­αις, ὀ­γδο­ή­κον­τα· καὶ τὸ πλεῖ­ον αὐ­τῶν κό­πος καὶ πό­νος· καὶ εἶ­πεν αὐ­τοῖς· εἰ­μὶ τεσ­σα­ρά­κον­τα ἐ­τῶν, μί­αν εὐ­χὴν μὴ ποι­ή­σας· καὶ νῦν ἐ­ὰν ζή­σω ἄλ­λα τεσ­σα­ρά­κον­τα ἔ­τη, οὐ παύ­ο­μαι εὐ­χό­με­νος τῷ Θε­ῷ, ἵ­να συγ­χω­ρή­σῃ μοι τὰς ἁ­μαρ­τί­ας μου· οὐ­δὲ γὰρ ἐρ­γό­χει­ρον ἐ­ποί­ει· ἀλ­λὰ πάν­το­τε ηὔ­χε­το, λέ­γων· ἥ­μαρ­τον ὡς ἄν­θρω­πος, ὡς Θε­ὸς ἱ­λά­σθη­τι· καὶ γέ­γο­νεν αὐ­τῷ ἡ εὐ­χὴ αὕ­τη, εἰς με­λέ­την νυ­κτὸς καὶ ἡ­μέ­ρας· ἦν δὲ ἀ­δελ­φὸς μέ­νων με­τ' αὐ­τοῦ· καὶ ἤ­κου­σεν αὐ­τοῦ λέ­γον­τος· ὤ­χλη­σά σοι Κύ­ρι­ε, ἄ­φες μοι, ἵ­να ἀ­να­παύ­σω­μαι μι­κρόν· καὶ ἐ­γέ­νε­το αὐ­τῷ πλη­ρο­φο­ρί­α, ὅ­τι συ­νε­χώ­ρη­σεν αὐ­τῷ ὁ Θε­ὸς πά­σας τὰς ἁ­μαρ­τί­ας αὐ­τοῦ, καὶ τὸ τῆς γυ­ναι­κός· εἰς δὲ τὸ παι­δί­ον οὐκ ἐ­πλη­ρο­φο­ρή­θη· καὶ εἶ­πεν αὐ­τῷ τις τῶν γε­ρόν­των, ὅ­τι καὶ τὸ τοῦ παι­δί­ου συ­νε­χώ­ρη­σέ σοι ὁ Θε­ός· ἀλ­λὰ ἀ­φί­ει σε ἐν πό­νῳ, ὅ­τι συμ­φέ­ρει τῇ ψυ­χῇ σου.

Το χωριό που αν μείνεις 1¨ λεπτό έξω πεθαίνεις

Και στο ρωσικό χωριό Οϊμιάκον (εκεί που σταματάει η λογική ξεκινάει το αρκτικό ψύχος)δεν ζουν ένας και δύο, αλλά περίπου 500 γενναίοι, που τους ενώνει η μάχη για την επιβίωση και την εξασφάλιση στοιχειωδών κανόνων διαβίωσης. 

Η ονομασία του χωριού προέρχεται από τον ποταμό Οϊμιάκον και εντελώς ειρωνικά σημαίνει «νερό που δεν έχει παγώσει», λόγω των θερμών ιαματικών νερών που έχει το χωριό. 

Κατά τη διάρκεια του χειμώνα, η νύχτα διαρκεί 21 ώρες το 24ωρο και η μέση θερμοκρασία κυμαίνεται στους -50°C. Εκεί, έχει καταγραφεί η χαμηλότερη ποτέ θερμοκρασία σε ανθρώπινο οικισμό, οι -67,7 βαθμοί Κελσίου που άγγιξε ο υδράργυρος το 1933. Θεωρείται το πιο παγωμένο κατοικήσιμο μέρος της Γης, καθότι στην Ανταρκτική δεν ζει μόνιμα κανείς.

Το χωριό προσελκύει παράτολμους τουρίστες που θέλουν να καυχιούνται ότι ταξίδεψαν σε ένα από τα πιο ιδιαίτερα μέρη του κόσμου.

Γε­ωρ­γί­α Σό­φη : Μὲ ἕ­να πα­γά­κι

ι

       — ΚΙΡΡΩΣΗ.

       — Μὰ εἶ­ναι...

       — Εἶ­ναι πραγ­μα­τι­κὰ πε­ρί­ερ­γο. Ἡ ἡ­λι­κί­α του δὲν τὸ δι­και­ο­λο­γεῖ. Δυ­στυ­χῶς δὲ δι­α­γνώ­στη­κε ἐγ­καί­ρως.

       — Μοῦ λέ­τε...

       — Η πε­ρί­πτω­ση νὰ τὸν σώ­σου­με εἶ­ναι μι­κρή. Θὰ σᾶς δώ­σω ὁ­δη­γί­ες. Ἐ­ὰν δὲ δοῦ­με βελ­τί­ω­ση, κα­λὸ θὰ εἶ­ναι νὰ τὸν ἀ­παλ­λά­ξου­με. Φαί­νε­ται κα­τα­βε­βλη­μέ­νος.

       Ἅρ­πα­ξε τὸ χαρ­τὶ ἀ­πὸ τὸ χέ­ρι τοῦ κτη­νί­α­τρου καὶ τὸ ἔ­χω­σε στὴν τσάν­τα της. Ὅ­ση ὥ­ρα κρά­τη­σε ἡ ἀ­νά­λυ­ση, ἔ­νι­ω­θε τὸν ἱ­δρώ­τα νὰ κα­τε­βαί­νει στὴ ρα­χο­κο­κα­λιά της. Ὁ Μάρ­κος, μὲ ἀ­φη­μέ­νο τὸ κε­φά­λι στὸ πά­τω­μα, τὴν πε­ρί­με­νε.

       Ἔ­ξω εἶ­χε βρέ­ξει. Τώ­ρα περ­πα­τοῦ­σε μὲ ἔν­τα­ση. Κά­θε τό­σο ἀ­πέ­φευ­γε τὶς ὑ­γρὲς πα­γί­δες, ἀ­να­κα­τεύ­ον­τας νευ­ρι­κὰ τὰ μαλ­λιά της. Ὁ Μάρ­κος πιὸ πί­σω ἀγ­κο­μα­χοῦ­σε στὸ ρυθ­μό της. Ποῦ καὶ ποῦ τὸν κοί­τα­ζε. Τὸ τρί­χω­μά του ἦ­ταν γε­μά­το φα­λα­κρὰ μπα­λώ­μα­τα καὶ φυλ­λα­ρά­κια ἀ­πὸ τὶς ἀ­κα­κί­ες.

       Δι­α­σχί­σα­νε τὴ λε­ω­φό­ρο χω­ρὶς νὰ γλι­τώ­σει τὴν πτώ­ση. Φθά­σα­νε σπί­τι κι οἱ δύ­ο ἐ­ξαν­τλη­μέ­νοι. Μπαί­νον­τας ἐκ­σφεν­δό­νι­σε τὰ κλει­διὰ στὸν τοῖ­χο καὶ κλει­δώ­θη­κε στὸ μπά­νιο. Ὁ Μάρ­κος ἀ­πό­μει­νε, μὲ τὸ λου­ρὶ πε­ρα­σμέ­νο στὸ λαι­μό, μπρο­στὰ στὴ μι­σά­νοι­χτη μπαλ­κο­νό­πορ­τα ποὺ ἔ­φερ­νε τὴ μυ­ρω­διὰ τοῦ ἀ­πό­βρο­χου.

ΓΙΟΡΤΕΣ ΚΑΙ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ

Του Γιάννη Σχίζα



     Υπάρχει μια μερίδα της κοινής γνώμης  που αφήνεται στο πνεύμα των ημερών :  Που  δεν αποδέχεται κανένα  κριτικό σχόλιο πάνω στο «συστημικό μόρφωμα» των εορτών» - θα λέγαμε επί το βαρυγδουπότερον και ακαδημαϊκότερον , έτσι  για να σνομπάρουμε διάφορους που τα θέλει ο εγκέφαλός τους ....Είναι η μερίδα που αποδέχεται τις γιορτές  ως έχουν,  με  δόσεις νοσταλγίας για τις κοντινότερες   μνήμες  αλλά και «ολίγη» μερίδα Παπαδιαμάντη  για τις  καταστάσεις  της παραδοσιακής  Ελληνικής κοινωνίας. ...  Γράφει ο Σκιαθίτης διανοούμενος στην «Ντελησυφέρω» :  «Πως εβιάσθη κι εσήμαινε τόσον ενωρίς, ο παπα-Μανώλης  ο Σιρέτης,την ακολουθίαν των Χριστουγέννων; Ή ύπνον δεν θα είχε ή τ’ ωρολόγι του είχε σταματήσει, ή το ξυπνητήρι του τον εγέλασε. Άλλες χρονιές η  καμπάνα εβαρούσε τέσσερες ώρες να φέξη, τώρα εχτύπησε βαθιά τα μεσάνυκτα»… Ο παπα-Μανώλης προφανώς δεν είχε «κινητό» , για ένα εγγυημένο   ξύπνημα   εαυτού  και αλλήλων ......

Προσεχώς η πυξίδα θα δείχνει Ρωσσία

του Πέτρου Παπακωνσταντίνου 

O Γαλάζιος Πλανήτης βρίσκεται σε διαρκή κίνηση και μεταβολή, αλλά ο άξονας περιστροφής του, που καθορίζει τον γεωγραφικό Βορρά και Νότο, μένει πρακτικά αμετάβλητος. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με τον μαγνητικό Βορρά, ο οποίος, όπως γνωρίζουμε από το 1831, μετατοπίζεται διαρκώς, αναγκάζοντας τους επιστήμονες να αναθεωρούν ανά πενταετία το παγκόσμιο μαγνητικό μοντέλο (WMD) βάσει του οποίου ρυθμίζονται οι διεθνείς ναυτικές και αεροπορικές μεταφορές.

Την περασμένη χρονιά έγινε γνωστό ότι οι αρμόδιες υπηρεσίες αναγκάστηκαν να επισπεύσουν κατά ένα χρόνο την τακτική αναθεώρηση του WMD εξαιτίας μιας απροσδόκητης ανωμαλίας, για την οποία οι ειδικοί δεν διαθέτουν ακόμη ικανοποιητική εξήγηση: Ο μαγνητικός Βορράς, ο οποίος για την ώρα εντοπίζεται στη νήσο Ελσμερ του Καναδά, στον Αρκτικό Κύκλο, μετατοπίζεται προς δυσμάς με ταχύτητα μεγαλύτερη του προβλεπομένου και, αν συνεχίσει με τους σημερινούς ρυθμούς, σε κάποια χρόνια θα βρίσκεται στη Σιβηρία. Η είδηση προκάλεσε αρκετό θόρυβο στα διεθνή μίντια. Κάποιες ιστοσελίδες με ροπή σε προφητείες Αποκάλυψης μίλησαν για τον κίνδυνο εξασθένησης του μαγνητικού πεδίου της Γης, κάτι που θα μπορούσε να μας εκθέσει σε επιβλαβείς ακτινοβολίες που έρχονται από το Διάστημα, με ανυπολόγιστες επιπτώσεις στην υγεία των ζώντων οργανισμών. Στην πραγματικότητα, οι διακυμάνσεις του γήινου μαγνητισμού αποτελούν έναν συναρπαστικό επιστημονικό γρίφο, αλλά δεν αναμένεται να θέσουν επιτακτικούς κινδύνους για πολλές πολλές γενιές.

Peter Frankopan: Η πρώτη σταυροφορία – Το κάλεσμα της Ανατολής

 μτφρ. Γιάννης Βογιατζής, εκδόσεις  Αλεξάνδρεια

Η πρώτη σταυροφορία ήταν απλά το χρονικό της ανάκτησης της Ιερουσαλήμ τον 11o αιώνα από τους ιππότες του Πάπα Ουρβάνου Β'. Ο γνωστός Βρετανός ιστορικός, κροατικής καταγωγής, Πέτερ Φρανκοπάν τονίζει ότι τα πράγματα είναι πολύ πιο σύνθετα απ’ αυτήν την αντίληψη. Στη δική του αφήγηση το Βυζάντιο δεν είναι ένας τόπος απλής στάσης των σταυροφόρων. Είναι ο βυζαντινός Αυτοκράτορας Αλέξιος Α’ ο Κομνηνός που λόγω της επιδεινούμενης κατάστασης στη Μικρά Ασία επεδίωξε, ζήτησε, έθεσε σε κίνηση και στη συνέχεια υποστήριξε ενεργά αυτή τη σταυροφορία. Αυτή η ανάμειξη και «το κάλεσμα της Ανατολής» οδήγησε στην αναδιαμόρφωση ολόκληρου του μεσαιωνικού κόσμου, άλλαξε τους συσχετισμούς αλλά και τις κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές δομές της Ευρώπης. Εδώ η Ασία δεν συναντά απλά την Ευρώπη. Ασία και Ευρώπη αλληλοδιαμορφώνονται. Και όλα αυτά περνούν μέσα από μια ιδιαιτέρως συναρπαστική γραφή.  

Για την ανακήρυξη της Ευρυτανίας ως Περιφερειακού Πάρκου Ορεινής Αμιγούς Φύσης

Του Στέφανου Σταμέλλου*

Με το αναθεωρημένο Περιφερειακό Χωροταξικό Πλαίσιο Στερεάς Ελλάδας (ΦΕΚ 299/14.12.2018) η Ευρυτανία χαρακτηρίζεται ως Περιφερειακό Πάρκο Ορεινής Αμιγούς Φύσης και Ορεινής Μεσογειακής Παραδοσιακής Κληρονομιάς. Όταν έγινε αυτό πέρυσι, το θεωρήσαμε ως μια ευχάριστη είδηση και μια άκρως ενδιαφέρουσα εξέλιξη. Είμαστε ένα χρόνο μετά και περιμένουμε τις ενέργειες της αυτοδιοίκησης…

Συγκεκριμένα στο Άρθρο 12 «Φυσική και πολιτιστική κληρονομιά και πόροι και κλιματική αλλαγή» το Περιφερειακό Χωροταξικό Πλαίσιο της Στερεάς αναφέρει:

Έφυγε από τη ζωή ο Θάνος Μικρούτσικος.

Ο μεγάλος μουσικός κατέληξε, σε ηλικία 72 ετών, από καρδιοαναπνευστική ανακοπή στο νοσοκομείο Μετροπόλιταν όπου νοσηλευόταν τις τελευταίες εβδομάδες όπου έδινε μάχη με τον με τον καρκίνο.

Εμβληματική μορφή της μουσικής συνεργάστηκε με κορυφαία ονόματα του ελληνικού πενταγράμμου, αφήνοντας ανεξίτηλο το στίγμα του.

Στο τελευταίο του δημόσιο μήνυμα στο Facebook είχε γράψει τα εξής συγκινητικά λόγια:

«Αυτές τις μέρες στο νοσοκομείο χρειάστηκε πολλές φορές να κάνω μετάγγιση αίματος. Το ίδιο και οι άνθρωποι στους διπλανούς θαλάμους. Σκεφτόμουνα αντί για δώρο φέτος να δώσετε αίμα. Για τον Θ.Μ. Για κάποιον που το έχει ανάγκη. Αυτές τις γιορτές σκεφτείτε τους άλλους και γίνετε αιμοδότες...»

Γι­ῶρ­γος Χου­λιά­ρας : Καλα-ντέ

Κώστας Δαύλιας, Μαρὼ Τριαντα­φύλλου, Καλα­ντι­στές, Ἡρὼ Νικο­πού­λου (Νέα Σμύρ­νη, 24.12.2019) ΣΤΙΣ ΓΙΟΡΤΕΣ χρει­ά­ζε­ται με­γά­λη προ­σο­χή, κα­θὼς συμ­μο­ρί­ες ἀ­νη­λί­κων πε­ρι­φέ­ρον­ται ἀ­πὸ σπί­τι σὲ σπί­τι, χτυ­ποῦν κου­δού­νια καί, μὲ τὴν πρό­φα­ση λη­στεί­ας καὶ κα­κο­ποί­η­σης, ἀ­κι­νη­το­ποι­οῦν τοὺς ἐ­νοί­κους καὶ τοὺς ἐ­ξα­ναγ­κά­ζουν νὰ ἀ­κοῦ­νε ὕ­μνους σὲ ἐρ­γο­λά­βους καὶ εὐ­χὲς νὰ μὴν πέ­σει τὸ σπί­τι τὸ ὁ­ποῖ­ο ξε­φω­νί­ζουν. Τὰ παι­διὰ αὐ­τὰ εἶ­ναι ἀ­δί­στα­κτα καὶ ἱ­κα­νὰ νὰ κα­λαν­τί­ζουν ἀν­θρώ­πους πα­γι­δευ­μέ­νους σὲ ἐ­ρεί­πια κα­τοι­κι­ῶν ποὺ προ­κά­λε­σαν σει­σμοὶ καὶ ἄλ­λες οἰ­κο­γε­νεια­κὲς δυ­σκο­λί­ες. Χρει­ά­ζε­ται με­γά­λη προ­σο­χή, κα­θὼς πα­ρὰ τὰ δια­ρκῆ αἰ­τή­μα­τα ἀρ­νεῖ­ται νὰ συλ­λά­βει τὰ μέ­λη αὐ­τῶν τῶν συμ­μο­ρι­ῶν ἡ ἀ­στυ­νο­μί­α, ποὺ ἔ­χει μο­λυν­θεῖ ἀ­πὸ ἀ­νυ­πό­στα­τες ἀ­πό­ψεις πε­ρὶ ἀν­θρω­πί­νων δι­και­ω­μά­των, λὲς καὶ τὰ παι­διὰ εἶ­ναι ἄν­θρω­ποι. Ἔ­νοι­κοι ποὺ δὲν ἔ­χουν τὴν τύ­χη νὰ ἔ­χουν κου­φα­θεῖ ἀ­κό­μη, ὥ­στε νὰ μὴν ἀ­κοῦ­νε κου­δού­νια ποὺ χτυ­ποῦν, ἀ­ναγ­κά­ζον­ται νὰ βά­ζουν στὴ δι­α­πα­σῶν τὸν ἦ­χο τη­λε­ο­ρά­σε­ων, ποὺ προ­βάλ­λουν ἑ­ορ­τα­στι­κὲς λη­στεῖ­ες καὶ κα­κο­ποι­ή­σεις, νὰ ἀ­νοί­γουν ὅ­λες τὶς βρύ­σες ὥ­στε μὲ θό­ρυ­βο ἐ­λεύ­θε­ρα νὰ τρέ­χει νε­ρό, ποὺ δὲν χρε­ώ­νε­ται ὅ­σο ἐ­πι­βάλ­λει ἡ ξη­ρα­σί­α, καὶ γε­νι­κό­τε­ρα νὰ θο­ρυ­βοῦν μὲ κά­θε τρό­πο ποὺ ἐ­πι­τρέ­πουν ἡ εὐ­γέ­νεια, ἡ εὐ­γλωτ­τί­α καὶ ἡ εὐ­γο­νι­κή. Πη­γή: Πρώ­τη δη­μο­σί­ευ­ση.ΠΛΑΝΟΔΙΟΝ Γι­ῶρ­γος Χου­λιά­ρας (Θεσ­σα­λο­νί­κη, 1951). Σπού­δα­σε στὸ Ὄ­ρεγ­κον καὶ στὴ Νέα Ὑ­όρ­κη, ἐρ­γά­στη­κε ὡς πα­νε­πι­στη­μια­κὸς λέ­κτο­ρας, σύμ­βου­λος πο­λι­τι­στι­κῶν φο­ρέ­ων καὶ ἀ­κό­λου­θος τύ­που. Συ­νερ­γά­στη­κε μὲ τὰ λο­γο­τε­χνι­κὰ πε­ρι­ο­δι­κὰ Τρά­μ καὶ Χάρ­της, κα­θώς καὶ μὲ ἀγ­γλό­φω­να πε­ρι­ο­δι­κά. Τε­λευ­ταῖ­ο του βι­βλί­ο: Λεξικὸ ἀναμνήσεων (ἐκδ. Μελάνι, 2013). ​

Το βιβλίο που ξεσκεπάζει έναν απατεώνα δημοσιογράφο

Μία από τις μεγαλύτερες απάτες στη σύγχρονη ιστορία των ΜΜΕ ξετυλίγεται στο βιβλίο Tausend Zeilen Lüge (Χίλιες σειρές ψέματα) του Juan Moreno. Πρόκειται για το λεγόμενο «σκάνδαλο Relotius», με πρωταγωνιστή έναν βραβευμένο δημοσιογράφο που, όπως αποδείχθηκε, διάνθιζε τα ρεπορτάζ του με ανύπαρκτους χαρακτήρες και φανταστικές διηγήσεις.

Η απάτη του δημοσιογράφου Claas Relotius αποκαλύφθηκε από τον ίδιο τον Moreno, ο οποίος συνεργάστηκε μαζί του σε ένα ρεπορτάζ το 2018 για τα καραβάνια των μεταναστών που ξεκινούσαν από την κεντρική Αμερική με προορισμό της ΗΠΑ. Στη διάρκεια εκείνου του ρεπορτάζ, η συμπεριφορά του Relotius κίνησε την περιέργεια του Moreno, ο οποίος κατάλαβε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με αυτόν και, έπειτα από δύο μήνες ερευνών, οι υποψίες του επιβεβαιώθηκαν. Οι αποκαλύψεις για τα ψεύτικα ρεπορτάζ του Relotius πήραν στη συνέχεια μορφή χιονοστιβάδας.

Μεταξύ των «επιτυχιών» του Relotius, που του χάρισαν και δημοσιογραφικά βραβεία στη Γερμανία, ήταν ένα ρεπορτάζ για το πώς από το γκράφιτι ενός αγοριού ξέσπασε ο πόλεμος στη Συρία, καθώς και μία περιγραφή τού πώς είναι η ζωή σε μία φυλακή υψίστης ασφαλείας στην Καλιφόρνια.

ΠΗΓΗ  diastiho

Δημήτρης Φύσσας

Η "Εστία" κυκλοφόρησε αυτό το μήνα το καινούργιο μου βιβλίο, μια συλλογή με "Διηγήματα και δυσταξινόμητα πεζά". 

Είναι μόλις το δεύτερό μου με διηγήματα, έχουν προηγηθεί μερικά μυθιστορήματα, τρία ποιητικά, μια νουβέλα, έρευνες, η μεταγραφή μου στις μελέτες του Ροϊδη και οι συμμετοχές μου σε τέσσερις συλλογικούς τόμους.

Πρόκειται  μυστήρια έκδοση, αφού είναι τρία βιβλία σε συσκευασία ενός, τρία μέρη σαφέστατα χωρισμένα μεταξύ τους:

Α. Το πρώτο αποτελείται από κομμάτια ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ και ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ

Β. Το δεύτερο έχει διηγήματα ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΚΑΝΟΝΙΚΑ (με αρχή, μέση και τέλος).

Carlos Fonseca: συνέντευξη στον Ελπιδοφόρο Ιντζέμπελη

 

Ο Κάρλος Φονσέκα Σουάρες γεννήθηκε το 1987 στο Σαν Χοσέ της Κόστα Ρίκα. Πέρασε μεγάλο μέρος της παιδικής ηλικίας και της εφηβείας του στο Πουέρτο Ρίκο. Σπούδασε στις ΗΠΑ, αρχικά στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ, απ’ όπου έλαβε το πτυχίο του στη Συγκριτική Λογοτεχνία. Ο επόμενος σταθμός στην ακαδημαϊκή του πορεία ήταν το Πανεπιστήμιο Πρίνστον και το διδακτορικό του πάνω στη Λατινοαμερικανική Λογοτεχνία και Κουλτούρα. Σήμερα ζει στο Λονδίνο και εργάζεται στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ. Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί σε σημαντικά έντυπα του ισπανόφωνου και του αγγλόφωνου κόσμου. Το 2014 κυκλοφόρησε το πρώτο του μυθιστόρημα, Ο συνταγματάρχης δεν έχει πού να κλάψει (πρωτότυπος τίτλος: Coronel Lagrimas) και ο ίδιος έγινε ο νεότερος συγγραφέας που εξέδωσε ποτέ ο ποιοτικός οίκος Anagrama. Το 2017 βρέθηκε στην επίλεκτη λίστα Bogotá39 με τους καλύτερους συγγραφείς της Λατινικής Αμερικής κάτω των 40 ετών. Την ίδια χρονιά εκδόθηκε το δεύτερο μυθιστόρημά του, Museo animal, που απέσπασε διθυραμβικές κριτικές.

Πώς ξεκίνησε η ιδέα της συγγραφής του βιβλίου Ο συνταγματάρχης δεν έχει πού να κλάψει;

Ἄ­λαν Τζίγ­κλερ (Alan Ziegler) : Φι­λί­α καὶ τέ­χνη (Friendship and Art)

ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ σχε­δόν, χτυ­πά­ει τὸ κου­δού­νι. Εἶ­ναι ὁ Ρόμ­περτ, ἀ­νά­στα­τος. Μά­λω­σε μὲ τὴν κο­πέ­λα του κι ἔ­φυ­γε ἀ­π’ τὸ σπί­τι. Μή­πως μπο­ρεῖ νὰ μεί­νει σὲ μέ­να;

       Ἐν­νο­εῖ­ται, λέ­ω, καὶ τοῦ βά­ζω ἕ­να φλυ­τζά­νι τσά­ι. Κου­βεν­τι­ά­ζου­με λι­γά­κι. Τε­λι­κὰ φεύ­γει καί, ὅ­ταν τὸν ξα­να­βλέ­πω, μοῦ λέ­ει πὼς ὅ­λα πῆ­γαν κα­λά. Χαί­ρο­μαι ποὺ βο­ή­θη­σα νὰ σω­θεῖ μιὰ σχέ­ση.

       Ὕ­στε­ρα ἀ­πὸ δυ­ὸ χρό­νια τὸν συ­ναν­τῶ τυ­χαῖ­α στὸ με­τρό. Μοῦ λέ­ει ὅ­τι γρά­φει ποι­ή­μα­τα. Ρω­τά­ει ἂν θέ­λω νὰ δι­α­βά­σω ἕ­να. Κα­θὼς τὸ δι­α­βά­ζω, συ­νει­δη­το­ποι­ῶ ὅ­τι πε­ρι­γρά­φει ἐ­κεί­νη τὴ βρα­διά. Τὸ ποί­η­μα μὲ πα­ρου­σιά­ζει σὰν ἄν­θρω­πο ψυ­χρό, ποὺ με­τὰ βί­ας ἀ­νέ­χε­ται τὴν εἰ­σβο­λὴ καὶ ἀ­ρα­διά­ζει πα­ρη­γο­ρη­τι­κὰ λό­για ἁ­πλῶς καὶ μό­νο γιὰ νὰ τὸν ξε­φορ­τω­θεῖ.

       «Πῶς σοῦ φαί­νε­ται;» ρω­τά­ει ὁ Ρόμ­περτ, λὲς καὶ τὸ ποί­η­μα μι­λοῦ­σε γιὰ ρο­δῶ­νες τὸν χει­μώ­να.

       «Κα­λὸ εἶ­ναι», ἀ­παν­τῶ – ἡ ἀ­πάν­τη­ση ποὺ δί­νου­με ὅ­ταν θέ­λου­με νὰ κάμ­ψου­με τὸ ἠ­θι­κὸ ἑ­νὸς ποι­η­τῆ.

ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ : STEWART CHARLES

Στο βιβλίο αυτό, ο ιστορικός ανθρωπολόγος Charles Stewart υποστηρίζει ότι ο ορισμός μας για την ιστορία θα πρέπει να διευρυνθεί. Η κίνηση αυτή είναι ζωτικής σημασίας σε ένα παγκόσμιο περιβάλλον όπου εναλλακτικές ιστορικές πρακτικές απαιτούν να επανεκτιμήσουμε διάφορα συστήματα σκέψης παρά να τα απορρίψουμε ως κατώτερα είδη γνώσης. Οι κάτοικοι της Νάξου, και συγκεκριμένα της ορεινής Κορώνου, έχουν μακρά εμπειρία με όνειρα με αγίους οι οποίοι υποτίθεται ότι τους κατηύθυναν να σκάψουν σε αναζήτηση Θαμμένων αντικειμένων. Αυτά τα όνειρα ώθησαν τους κατοίκους του χωριού να γίνουν μαζί αρχαιολόγοι και ιστορικοί, προσπαθώντας να αποκαλύψουν ένα παρελθόν που θα άλλαζε το μέλλον τους. Όνειρα και ιστορική συνείδηση διαμόρφωσαν εντέλει μια άλλη σχέση παρελθόντος-παρόντος-μέλλοντος

Στέφαν Κλάϊν : ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ Ένα ταξίδι στην εσωτερική μας πραγματικότητα

Ας αφήσουμε πίσω μας ό,τι γνωρίζαμε για τα όνειρα κι ας ξεκινήσουμε πάλι απ’ την αρχή!
Όπως έδειξε πρόσφατα η επιστημονική έρευνα, ο ύπνος –σε κάθε φάση του– συνοδεύεται από όνειρα. Ονειρευόμαστε, λοιπόν, στο ένα τρίτο της ζωής μας. Και τούτη η παράλληλη πραγματικότητα γεννιέται από εμάς, είναι μια πραγματικότητα στην οποία εμείς πρωταγωνιστούμε. Επιπλέον, η σημασία της για την ανθρώπινη ζωή και την ανθρώπινη μοίρα είναι κάτι που ο άνθρωπος αντιλήφθηκε ήδη από την αυγή της ιστορίας του. Αυτό δείχνουν οι σπηλαιογραφίες με κοιμώμενους που ονειρεύονται, οι λαϊκοί ονειροκρίτες της αρχαιότητας και των νεότερων χρόνων, οι ιστορικές αναφορές σε όνειρα-οιωνούς, αλλά και η κεντρική θέση που κατέχουν τα όνειρα στη σύγχρονη ψυχανάλυση.

Λεύ­κιος Ζα­φει­ρί­ου : Μ' εὐλάβεια καὶ μὲ λύπη

ΚΟΙΤΟΥΣΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ἕ­να γύ­ρω ποὺ ἀ­κο­λου­θοῦ­σε τὴν πομ­πὴ τῶν αὐ­το­κι­νή­των στὸν δρό­μο. Εἶ­χαν κλεί­σει τὰ μα­γα­ζιὰ ἀ­πὸ νω­ρὶς κι ὅ­λοι ἀ­πο­χαι­ρε­τοῦ­σαν τὸν στρα­τι­ώ­τη ποὺ σκο­τώ­θη­κε στὸ Ἀφ­γα­νι­στὰν καὶ τὸν ἔ­φε­ραν στὸ χω­ριὸ ἀ­πὸ τὸ Σέ­φιλντ, ὅ­που εἶ­χε γί­νει στὸν κα­θε­δρι­κὸ να­ὸ ἡ νε­κρώ­σι­μη ἀ­κο­λου­θί­α.

       — Ἦ­ταν ἀ­πὸ οἰ­κο­γέ­νεια ἀν­θρα­κω­ρύ­χων. Δι­ά­λε­ξε αὐ­τὸ τὸ ἐ­πάγ­γελ­μα κι ὅ­ταν βρέ­θη­κε στὸν στρα­τό, δὲν ἤ­ξε­ρε κἄν ποῦ βρι­σκό­ταν αὐ­τὴ ἡ χώ­ρα, μοῦ '­λεγε ὁ Νέ­στο­ρας ποὺ τὸν ἤ­ξε­ρε ἀ­πὸ παι­δί. Ἐρ­χό­ταν ποῦ καὶ ποῦ στὸ μα­γα­ζί μου κι ἀ­γό­ρα­ζε φρέ­σκο ψά­ρι.

       Στα­μά­τη­σε γιὰ λί­γο ἡ πομ­πὴ ἔ­ξω ἀ­πὸ τὸ σπί­τι τοῦ νε­κροῦ, εἶ­πε δυ­ὸ λό­για ἕ­νας κύ­ριος. Ἄρ­χι­σε νὰ ψι­χα­λί­ζει, πῆ­ραν τὸν δρό­μο γιὰ τὸ κοι­μη­τή­ριο. Ἦ­ταν κά­τι πι­τσι­ρί­κια, πῆ­γαν κον­τὰ στὴ νε­κρο­φό­ρα καὶ κοι­τοῦ­σαν τὸ φέ­ρε­τρο κα­λυμ­μέ­νο μὲ τὴ ση­μαί­α. Κι ἄλ­λες ση­μαῖ­ες ἀ­νέ­μι­ζαν στὰ σπί­τια τρι­γύ­ρω. Τὸ χω­ριὸ εἶ­χε πιὰ τὸν ἥ­ρω­ά του, ὅ­πως συμ­βαί­νει σὲ κά­θε χώ­ρα σὲ τέ­τοι­ες πε­ρι­πτώ­σεις.

Απόφαση Αναστολής Εκτελέσεως κατά της Ανέγερσης Ξενοδοχειακής Μονάδας στην Βλυχάδα

Η Βλυχάδα: Περιοχή Ιδιαίτερου Φυσικού Κάλλους

Προστατευόμενο Τοπίο και Φυσικοί Σχηματισμοί 

Δευτέρα, 23 Δεκεμβρίου 2019

Την Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου κοινοποιήθηκε στην Υπηρεσία Δόμησης του Δήμου Θήρας η απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Πειραιά, με την οποία έκανε δεκτή την αίτηση της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ για αναστολή εκτέλεσης των αδειών, βάσει των οποίων εκτελούνται οι εργασίες κατασκευής του ξενοδοχείου της ανώνυμης εταιρείας ΜΑΡΜΑΡΙ Α.Ε. στην περιοχή της Βλυχάδας στην νότια Σαντορίνη.

Η αναστολή εκτέλεσης των αδειών έχει ισχύ μέχρι την έκδοση απόφασης του Δικαστηρίου επί της αιτήσεως ακυρώσεως της υπ’αριθμόν 173/2009 οικοδομικής αδείας (με τις αναθεωρήσεις της) που έχει προσβληθεί με την ΑΚ 255/12.06.2019 αίτηση ακυρώσεως του Σωματείου, μετά από παρατυπίες που διαπιστώθηκαν στην εκδοθείσα άδεια.

Patrick Boucheron : Λεονάρντο & Μακιαβέλι

Η σκηνή εκτυλίσσεται στο Ουρμπίνο, στο δουκικό ανάκτορο, στα τέλη Ιουνίου του 1502. Τρεις είναι οι βασικοί χαρακτήρες που συναντιούνται και ανακαλύπτει ο ένας τον άλλο. Ο πρώτος είναι είκοσι επτά χρονών και έχει μόλις εγκατασταθεί στο παλάτι, με τέτοια τόλμη και τόσο θράσος που ο πάταγος της φήμης του αντηχεί ήδη σε όλη την Ιταλία. Ο Καίσαρας Βοργίας είναι ο ισχυρός άνδρας, ο νέος ηγεμόνας στην Κεντρική Ιταλία -ορισμένοι μάλιστα τον αποκαλούν ηγεμόνα της νέας εποχής. Ο δεύτερος πρωταγωνιστής της σκηνής βρίσκεται εδώ ως παρατηρητής, απεσταλμένος της Σινιορίας (Signoria) της Φλωρεντίας, για να εκτιμήσει από κοντά τους κινδύνους και τις ευκαιρίες που συνδέονται με τις "απαιτήσεις" της νέας εποχής, εμπνευστής της οποίας είναι ο Βοργίας

Ποιά είναι η ηλικία της γης;

Ποια είναι η ηλικία της Γης; Τι είναι το Big Bang (μικρό σπόιλερ: Πάντως όχι έκρηξη) Πόσα αστέρια έχει ο γαλαξίας μας; Αν γνωρίζετε όλες τις απαντήσεις, αυτή η εκπομπή δεν είναι για εσάς. Αν, όμως, οτιδήποτε σχετίζεται με την επιστήμη και την τεχνολογία δημιουργεί σε σας ή τα παιδιά σας αποστροφή, σας φαίνεται πιο δυσνόητο κι από αλαμπουρνέζικα ή σας τρομάζει, έφτασε η ώρα να αναθεωρήσετε! Το Celebrity Science, το νέο project του οργανισμού SciCo (Science Communication), κάνει την επιστήμη πιο προσιτή σ΄ εκείνους που δεν την αγαπάνε ή τη φοβούνται. Πώς; Μέσα από μια σειρά διασκεδαστικών επεισοδίων με επώνυμους στο YouTube.

Τι είναι το Celebrity Science