Του Γιάννη Σχίζα
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ...
Παλιά η διάνοιξη δρόμων ήταν σημείο αντιλεγόμενο.
Υπήρχε δικαστική απόφαση που χαρακτήριζε αυτή τη διάνοιξη θέμα δημόσιου ενδιαφέροντος και προσέφερε τη δυνατότητα δικαστικής προσφυγής σε κάθε ενδιαφερόμενο. Όμως τα τελευταία χρόνια , με τις ανεμογεννήτριες να σκαρφαλώνουν στα ελληνικά βουνά, το θέμα των περιβαλλοντικών οχλήσεων των δρόμων έχει ξεχαστεί. Κυριαρχεί πλέον η ιδέα του «Φαινομένου του θερμοκηπίου», που κάνει να ξεχνιούνται οι κορυφές : λες και δεν θα μπορούσαν να εγκαταστήσουν τις ανεμογεννήτριες σε άλλες περιοχές του χώρου - πεδινές, παράκτιες, επιθαλάσσιες -, για να αντλήσουν τα ίδια ή και περισσότερα οφέλη.
Η Ελλάδα «φέρεται» ως έχουσα 16.000 χιλιόμετρα παραλιακού χώρου, επίσης δε ότι έχει 6 μίλια χωρικά ύδατα. Αν πολλαπλασιάσουμε αυτά τα δύο μεγέθη, έχουμε εξαγόμενο 96.000 τετραγωνικά μίλια – μια έκταση που υπερβαίνει το μέγεθος της χώρας. Σ’ αυτή την έκταση μπορούμε να βάλουμε ανεμογεννήτριες και να εισπράξουμε το αιολικό δυναμικό, χωρίς να «δαπανήσουμε» τα βουνά μας.
Λέω να «δαπανήσουμε» γιατί τα βουνά μας είναι το μεγάλο πολιτιστικό και τουριστικό κεφάλαιο, που σήμερα σε μεγάλο βαθμό τελεί εν υπνώσει.
Οι ομορφιές του Ταϋγέτου, του Πάρνωνα, της ορεινής Ναυπακτίας , της Πίνδου και της Στερεάς Ελλάδας, έχουν ελάχιστα αξιοποιηθεί. Ενώ μιλάμε για επέκταση της τουριστικής περιόδου από χρονική αλλά και χωρική άποψη, ταυτόχρονα με τις πρακτικές μας πριονίζουμε το κλαδί πάνω στο οποίο στεκόμαστε. Τα βουνά μας είναι απαράμιλλα από την άποψη του πρασίνου, των εναλλαγών της φύσης, των βραχώσεων που ανεβαίνουν τολμηρά ως τον ουρανό, των γκρεμών που θυμίζουν την άβυσσο. Τα βουνά μέσα στην ακεραιότητά τους είναι πρόσφορο μέσο για χαλάρωση και ένταση ταυτόχρονα, για διακοπές ήπιες αλλά και για σωματική προσπάθεια, για σιωπηλούς στοχαστές αλλά και για αθλητές...
Πρέπει να αποφύγουμε τις συγκρούσεις με το τοπίο, την αισθητική, τον τουρισμό , τα οικοσυστήματα πανίδας της περιοχής: Ειδικά για τα τελευταία, οι ανθρώπινες δραστηριότητες στα ψηλά βουνά καταλήγουν στην έξωση και προσφυγοποίηση των άγριων ζώων.
Μας ενδιαφέρει η βιοποικιλότητα, ή μένουμε στους ατάλαντους τεχνοκράτες και στο αποτυχημένο χωροταξικό σχεδιασμό – δες ανακοίνωση της Ορνιθολογικής Εταιρείας – που ταλανίζουν τη χώρα μας και θέτουν σε κίνδυνο την ορεινή της φύση;…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου