ΣΦΕΤΕΡΙΣΤΕΣ της «ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ»

Ο καθορισμός του υποκειμένου της Κοινωνικής Οικονομίας είναι θέμα των πολιτών και των Οργανώσεων της Κοινωνίας των Πολιτών. Η δραστηριοποίηση της Κοινωνικής Οικονομίας, ανήκει σε όσους καθορισθεί ότι είναι το υποκείμενό της, δεν ιδιωτικοποιείται ούτε κρατικοποιείται. Εάν τελικά αυτό συμβαίνει, τότε αναιρείται και συνιστά κακέκτυπο και πολιτικοοικονομική απάτη.

Κοινωνική Οικονομία είναι μια κοσμοϊστορική ανάγκη ανάλογη όπως για αιώνες και χιλιετηρίδες ήταν η οικιακή οικονομία. Η άδηλη οικονομία που δεν μπορούσε να φορολογήσει και να προσμετρήσει το κράτος, αλλά με αυτό τον αυτόνομο τρόπο μπορούσαν να επιβιώσουν οι οικογένειες και οι κοινότητες υπό δύσκολες συνθήκες. Στη σημερινή εποχή η κοινωνική οικονομία έρχεται να καλύψει το κενό που αφήνει στην οικονομία και την απασχόληση ο δραστικός περιορισμός της άδηλης οικονομίας, λόγω καταναλωτικών προτύπων, αλλά και τα πεπερασμένα όρια του κράτους και η αγοράς. Είναι η οικονομία της άρσης του οικονομικού αποκλεισμού και της φτώχειας. Της οικονομικής δραστηριότητας εκεί που δεν μπορεί να επεκταθεί για αντικειμενικούς λόγους η μισθωτή εργασία.

ΠαραγωγικοΚατανάλωση … δηλαδή ΚΥΓεω

Οι ΠαραγωγικοΚαταναλωτικοί συνεταιρισμοί διεθνώς καλύπτονται με την ορολογία «CSA-Community Supported Agriculture, Κοινωνικά Υποστηριζόμενοι Γεωργία-ΚΥΓεω». Δεν υπάρχουν σχήματα αμιγώς ΚΥΓεω εν λειτουργία στην Ελλάδα. Γίνονται πολλές προσπάθειες, που πιθανόν αργότερα να συγκλίνουν προς ΚΥΓεω, αλλά σήμερα έχουν όλα τα χαρακτηριστικά Fair Trade-Δικαίου Εμπορίου, αλλά έχουν εκχρηματισμένες συναλλαγές μεταξύ των εμπλεκομένων. Οι εμπλεκόμενοι συνήθως έχουν δεσμεύσεις (τυπικές με συμφωνητικό ή άτυπες) για συναλλαγές εκχρηματισμένες και κάποια τροφοδοσία με πολλά νομικά κενά.

Επειδή πάντα υπάρχει μια κάποια απόσταση ανάμεσα στο ιδεατό και στο εφικτό, θα προσπαθήσουμε να σκιαγραφήσουμε το ιδεατό, ευελπιστώντας για το καλύτερο δυνατό:

·      Μια ομάδα συνανθρώπων συνειδητοποιεί ότι έχει κοινές διατροφικές ανάγκες και έχουν αρκετή εμπιστοσύνη και αλληλοβοήθεια για να αποφασίσουν να κάνουν κάτι από κοινού.

Παρουσίαση Ημερολογίου 2019 με έργα Δημοσθένη Κοκκινίδη

Το Μουσείο Ελιάς και Λαδιού Πηλίου είναι ένα μικρό θεματικό Μουσείο στην Άνω Γατζέα Πηλίου, που ιδρύθηκε το 2008. Για δέκατη συνεχή χρονιά εκδίδει Ημερολόγιο με εικαστικούς καλλιτέχνες. Φέτος φιλοξενεί έργα του δασκάλου ζωγραφικής Δημοσθένη Κοκκινίδη, από την τελευταία του σειρά με τίτλο «Κυκλάδες».

Τα έργα του Ημερολογίου 2019 είναι προσφορά από τον ζωγράφο για το Μουσείο. Ανήκουν στην συλλογή Κυκλάδες και ολοκληρώθηκαν μεταξύ 2017 και 2018. Πρόκειται για πίνακες που είναι ακρυλικοί σε καμβά, μεγάλων διαστάσεων. Στα νέα του έργα, ο Δημοσθένης Κοκκινίδης ενσαρκώνει με το χρώμα τη νοσταλγία του και τη μοιράζεται με τον θεατή. Άλλωστε, έχει χαρακτηριστεί ως ο ζωγράφος του χρώματος.

Η παρουσίαση του Ημερολόγιου στην Αθήνα,  θα γίνει  το Σάββατο 1 Δεκεμβρίου, 12:00 με 15:00 το μεσημέρι, στο Παγκράτι στο χώρο του Εικαστικού Κύκλου Sianti (Βασ. Αλεξάνδρου 2, στο δρόμο για το Κάραβελ, πίσω από την Εθνική Πινακοθήκη) Για τα έργα θα μιλήσει ο καθηγητής Νεοελληνικής Τέχνης στην ΑΣΚΤ, Ανδρέας Ιωαννίδης.

Έγκλημα στον ΙΑΝΟ της Ιούς Τσοκώνα.

Εκτύπωση

 

Οι εκδόσεις Τσουκάτου παρουσιάζουν στον ΙΑΝΟ το βιβλίο Έγκλημα στον ΙΑΝΟ της Ιούς Τσοκώνα.

Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι:

Ρέα Σταθοπούλου συγγραφέας

Θοδωρής Κοντάρας φιλόλογος

Τη συζήτηση θα συντονίσει ο δημοσιογράφος Στέλιος Ελληνιάδης.

Θα συνοδεύσει μουσικά ο Κωνσταντίνος Δολιώτης (πιάνο).

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Τι κοινό μπορεί να έχει ένα στυγερό έγκλημα σε κάποιο αρχοντικό της Πριγκήπου, με ένα αδιάφορο ατύχημα στην Αθήνα του σήμερα; Ή μήπως δεν ήταν ατύχημα; Συνδετικός κρίκος των δύο ιστοριών είναι η Δανάη.

Μια μεταφράστρια, επηρεασμένη από την αστυνομική λογοτεχνία που υπηρετεί από καιρό, βλέπει παντού δολοφονίες. Ακόμα κι ένα ατυχές συμβάν το οποίο λαμβάνει χώρα στον Ιανό, εξελίσσεται γι’ αυτήν σε έμμονη ιδέα. Το τελευταίο μυθιστόρημα που μεταφράζει διαδραματίζεται σε ένα από τα νησιά της Προποντίδας, στην Κωνσταντινούπολη, και είναι αυτό που τροφοδοτεί τις εμμονές της και την οδηγεί σε αχαρτογράφητα για εκείνη μονοπάτια... Ως άτυπο συνεργάτη στην περιπέτειά της βρίσκει τον Νικηφόρο, έναν νεαρό και άπειρο αστυνομικό του Τμήματος Ανθρωποκτονιών.

Η Οδοιπορικό με το «Ηπειρώτικο Μοιρολόι» & τον Κρίστοφερ Κινγκ στην Ελλάδα...

Λίγες μέρες μετά την κυκλοφορία του βιβλίου «Ηπειρώτικο Μοιρολόι: Οδοιπορικό στην αρχαιότερη δημώδη μουσική της Ευρώπης», ο συγγραφέας Κρίστοφερ Κινγκ έρχεται στην Ελλάδα (5.12.2018, Ωδείο Αθηνών, Μάρκου Μουσούρου 22, Μετς) και συζητά με τους εκδότες του Δώματος. Παράλληλα, θα παίξει μουσική από τη συλλογή του με σπάνιους δίσκους γραμμοφώνου.

Αυτή είναι η πρώτη εκδήλωση που διοργανώνει το ΔΩΜΑ.

Λίγα λόγια για το βιβλίο

«Συνηθίζουμε ν’ αντιλαμβανόμαστε τη μουσική σαν μια μορφή ψυχαγωγίας ― σαν μια πολυτέλεια, τελικά σαν κάτι το περιττό. Και πράγματι η μουσική που συνήθως ακούμε αυτόν το σκοπό έχει: να διασκεδάσει. Ποια ήταν όμως η πρωταρχική λειτουργία της μουσικής; Για ποιο λόγο άρχισαν κάποτε οι άνθρωποι να τραγουδούν και να χορεύουν;

Με θέμα το πολιτικό τραγούδι

Δώρα Μέντη : Συνέντευξη στον Ελπιδιφόρο Ιζέμπελη

Η Δώρα Μέντη γεννήθηκε στα Κύθηρα το 1966. Σπούδασε Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, όπου και ανακηρύχθηκε διδάκτορας (1991). Εργάστηκε για πολλά χρόνια στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Διδάσκει Νεοελληνική Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο. Στο βασικό συγγραφικό της έργο συγκαταλέγονται τα βιβλία: Μεταπολεμική πολιτική ποίηση (Εκδόσεις Κέδρος, 1995), Ο προσωπικός μύθος (Εκδόσεις Καστανιώτη, 2004), Πρόσωπα και προσωπεία (Εκδόσεις Gutenberg, 2007). Πρόσφατα, επιμελήθηκε τις ποιητικές ανθολογίες Και με τον ήχον των για μια στιγμή επιστρέφουν (Εκδόσεις Gutenberg, 2016) και Το γλωσσάριο των ανθέων (Εκδόσεις Πικραμένος, 2018). Η συνέντευξη δόθηκε με αφορμή το τελευταίο της βιβλίο, Η Αθήνα από τον 19ο στον 20ό αιώνα, που κυκλοφόρησε φέτος από τις Εκδόσεις Gutenberg.

Πώς ξεκίνησε η ιδέα της συγγραφής του βιβλίου Η Αθήνα από τον 19ο στον 20ό αιώνα;

Η αρχική ιδέα συνδέεται ασφαλώς με την παλαιότερη θεματική ανθολογία μου Η Αθήνα από τον 19ο στον 21ο αιώνα (Εκδόσεις Πατάκη, 2009). Tο νέο μου βιβλίο αποτελεί καρπό δεκάχρονης ερευνητικής εργασίας γύρω από τη λογοτεχνική μνήμη που διαθέτει η πόλη και συγκροτείται από οκτώ δοκίμια, τα περισσότερα από τα οποία έχουν ανακοινωθεί σε επιστημονικά συνέδρια. Μέσα από επιλεγμένα λογοτεχνικά κείμενα μελετώ διάφορα στάδια από τα οποία πέρασε η Αθήνα αρχικά ως τοπόσημο και στη συνέχεια ως πρωτεύουσα πόλη με ρυθμιστικό ρόλο στη ζωή των Νεοελλήνων. Το ενδιαφέρον είναι στραμμένο κυρίως στη μεταπολεμική περίοδο, εστιάζοντας στην ηλικία της διαμόρφωσης σε δεκαετίες κρίσιμων κοινωνικοπολιτικών συγκρούσεων, όπως του ’60 και του ’70.

Μουσείο Περιβάλλοντος Στυμφαλίας

Το Μουσείο Περιβάλλοντος Στυμφαλίας, που επιδιώκει να καταδείξει την αλληλεξάρτηση ανθρώπου και φύσης, εστιάζει στην αρμονική συνύπαρξή τους στη λεκάνη της Στυμφαλίας. Στόχος του είναι η οικολογική ευαισθητοποίηση του κοινού και η διάσωση της γνώσης για την παραδοσιακή τεχνολογία της περιοχής.

Στην πρώτη ενότητα του Μουσείου θα βρούμε στοιχεία για το περιβάλλον της περιοχής και τη σημασία του. 

Στη δεύτερη ενότητα θα δούμε πώς το περιβάλλον της περιοχής επηρέασε την ανάπτυξη της ανθρώπινης δραστηριότητας, και ειδικότερα των παραδοσιακών επαγγελμάτων.

Ἀγαθοκλῆς Ἀζέλης: Ἡ κα­τὰ λά­θος δι­α­κο­νιά­ρα

ΕΦΕΡΕ ἀ­κό­μη ἕ­ναν γύ­ρο τὴν ἐκ­κλη­σί­α, ὅ­μως ἐ­κεί­νη ἄ­φαν­τη. Ἕ­να μού­δια­σμα πα­ρέ­λυ­σε τὸ σῶ­μα καὶ τὴ σκέ­ψη τῆς νε­α­ρῆς κο­πέ­λας. Ἀ­συ­ναί­σθη­τα τι­νά­χτη­κε καὶ βρέ­θη­κε νὰ τρέ­χει κα­τὰ μῆ­κος τῆς ὁ­δοῦ Θη­σέ­ως. Δὲν εἶ­χε στό­χο, ὅ­μως κι ὁ στό­χος θέ­λει σκέ­ψη. Κι ἐ­κεί­νης τὸ μυα­λὸ πλημ­μύ­ρι­ζαν ἀ­σύν­δε­τες εἰ­κό­νες κα­ται­γί­δα. Ὁ πα­νι­κὸς τῆς ἀ­πρό­σμε­νης ἀ­πώ­λειας ἐ­ναλ­λασ­σό­ταν μὲ τὸν τρό­μο τῆς τι­μω­ρί­ας. Ἡ ὑ­πε­ρή­λι­κη για­γιά της, πρὶν λί­γα χρό­νια φερ­μέ­νη στὴν Ἀ­θή­να, δὲν μπο­ροῦ­σε νὰ προ­σα­να­το­λι­στεῖ στοὺς δρό­μους τῆς Καλ­λι­θέ­ας. Τὰ σπί­τια ἔ­μοια­ζαν με­τα­ξύ τους, ὁ­ρί­ζον­τας δὲν φαι­νό­ταν που­θε­νά, ὅ­σο γιὰ γράμ­μα­τα δὲν γνώ­ρι­ζε, γιὰ νὰ δι­α­βά­ζει τὰ ὀ­νό­μα­τα τῶν δρό­μων. Ἤ­ξε­ρε νὰ προ­σα­να­το­λί­ζε­ται νύ­χτα χω­ρὶς φεγ­γά­ρι στὸ ὀ­ρει­νὸ δά­σος, ὅ­μως στὸ ἀ­στι­κὸ το­πί­ο ἦ­ταν ἀ­ναλ­φά­βη­τη. Κά­θε φο­ρὰ λοι­πὸν ἔ­πρε­πε νὰ τὴ συ­νο­δέ­ψει κά­ποι­ος στὴν ἐκ­κλη­σί­α. Σή­με­ρα ἦ­ταν πά­λι ἡ σει­ρὰ τῆς Μ.. Κα­θὼς ὅ­μως ἔ­πρε­πε νὰ πά­ει ἐν­δι­α­μέ­σως φρον­τι­στή­ριο, τῆς εἶ­πε νὰ τὴν πε­ρι­μέ­νει στὴν εἴ­σο­δο τῆς ἐκ­κλη­σί­ας. Καὶ τώ­ρα ἔ­γι­νε ἄ­φαν­τη.

Η Προκυμαία της Σμύρνης

Συμβαίνουν εις Κύπρον...

του Άντη Ροδίτη 

Σε κάτι καλλιστεία για κορίτσια μασκάρεψαν και το αγόρι του Δημάρχου κορίτσι να πάρει τη χαρά της νίκης, αφού ήταν και η Επιτροπή δική τους ή κάπως έτσι. Κλασσικός μύθος… στα παγκόσμια χρονικά! Εμείς θα κόβαμε πίσω, οι δημιουργοί του καλύτερου πολιτισμού ever και μετά οι καλύτεροι μίμοι άλλων πολιτισμών ever ;

Κάπως έτσι έδρασε και η Κριτική Επιτροπή βιβλίων των Πολιτιστικών Υπηρεσιών του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού. Εκεί που μια ανθολογία δεν ήταν καν καταχωρημένη στα υποψήφια βιβλία για βράβευση (αφού δεν υπήρχε «βραβείο ανθολογίας»), τη βάφτισαν στα γρήγορα, στον αέρα, «μελέτη», όπως κάνουν με τα ετοιμοθάνατα, και την έσπρωξαν μπροστά-μπροστά. Η υψηλής περιωπής Κριτική Επιτροπή ήταν μιλημένη. Μαντέψτε τι! Η ανθολογία σούφρωσε το βραβείο της μελέτης!

Ατε ρε που τζαμαί!

Λόγω τιμής, αφού και η Επίτροπος Διοικήσεως, ατσίδα στα νομικά, παραδέχτηκε ήττα: «και πού να ξέρω εγώ, νομικός άνθρωπος, σε τι διαφέρει μια ανθολογία από μια μελέτη;», δήλωσε.

– Μια ανθολογία έχει μέσα μόνο ποιήματα, άντε και μια εισαγωγή του ανθολόγου!

Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΕΛΙΑΣ

του Αντωνιου Β. Καπετάνιου

 Δασολόγος-Περιβαλλοντολόγος

         Ο κορμός της ελιάς αποτελεί εν εργαστήρι τέχνης, καθώς εκεί συντελείται μια φυσική καλλιτεχνική δημιουργία, που δίνει τα μοναδικά έργα τέχνης της ελιάς: τους υπέροχους κορμούς της, τους διαμορφωμένους θαρρείς από εμπνευσμένο γλύπτη, μα μολοντούτο αποτελούν προϊόν φυσικής δημιουργίας, αποτέλεσμα λειτουργίας της ίδιας της ελιάς. Δέστε πώς: 

         Ο κορμός της ελιάς περιλαμβάνει σχετικά ανεξάρτητα αγγειακά συστήματα, που συνδέουν τους βραχίονες με τις αντίστοιχες ρίζες. Γι’ αυτό και παρουσιάζει ασύμετρη ανάπτυξη προς διάφορες κατευθύνσεις, εξαρτώμενη από τον ταχύτερο ή βραδύτερο ρυθμό ανάπτυξης των διαφόρων βραχιόνων και των αντίστοιχων ριζών.

Ανοικτός Καφές στην Κηφισιά: Ιστορίες Επιχειρηματικής Επιτυχίας

Τη Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου στις 6μ.μ. θα πραγματοποιηθεί ο Ανοικτός Καφές στην Κηφισιά: Ιστορίες Επιχειρηματικής Επιτυχίας στην καφετέρια The Mandarin, Κων/νου Παλαιολόγου 1 στην Πολιτεία. Αυτή τη φορά ο Ανοικτός Καφές θα είναι αφιερωμένος στο «Επιχειρείν στην Ανθοκομία». 
Το πρόγραμμα της Δράσης θα διαμορφωθεί ως εξής:

1. Η κα.Μαρία Παπαφωτίου (Ph.D.), θα μας μιλήσει για την «Αξιοποίηση αυτοφυών ειδών της Ελληνικής χλωρίδας ως ανθοκομικά με έμφαση στη χρήση τους στο αστικό πράσινο».

2. Η κα.Αγγελική Παρασκευοπούλου (Ph.D.), θα αναφερθεί στις «Σύχγρονες τάσεις στην Αρχιτεκτονική Τοπίου και την Ανθοκομία».

Iωάννα Καρυστιάνη : "Λειτουργώ σαν παλμογράφος αισθημάτων"

Της Αργυρώς Μποζώνη*

Αν κάποιος γνωρίσει την Ιωάννα Καρυστιάνη έστω και λίγο, θα διαπιστώσει ότι δουλεύει ασταμάτητα. Και όπως λέει η ίδια, όταν είναι πολύ μπλοκαρισμένη και ψυχοπλακωμένη και θέλει να τα πετάξει όλα στην ανακύκλωση και τα χαρτιά και τα μολύβια, ξεσπάει στην κουζίνα. Το τραπέζι που καθόμαστε γεμίζει σχεδόν μαγικά με γλυκά, καλούδια της Άνδρου, δίπλα σε στοίβες χαρτιά, χαρτάκια και μολύβια, καινούργιες εκδόσεις και βιβλία νέων συγγραφέων. 

Αν σας ρωτήσω ποιοί συγγραφείς σας αρέσουν θα μου πείτε ή θα φοβηθείτε μήπως ξεχάσετε κάποιον; 

Αν ερωτηθώ θα πω ότι λατρεύω τον Παπαδιαμάντη, τον Βιζυηνό, τον Αλεξάνδρου, τον Τσίρκα αλλά αισθάνομαι ευγνωμοσύνη που μιλάω και για τους σημερινούς, τον πατριάρχη του διηγήματος τον Παπαδημητρακόπουλο, τον Δημητρίου, τη Δούκα... 

Άρωμα γυναίκας, κλεφτή ματιά στην ελληνική κοινωνία

aroma-gynaikas-nikiforos-lytras.jpg

της Αρχοντίας Κάτσουρα 

 

Πώς να μιλήσεις για την ελληνική κοινωνία, από την ίδρυση του ελληνικού κράτους μέχρι σήμερα; Ποια ήταν και είναι η θέση της γυναίκας; Οι ρόλοι της; Έχει αλλάξει κάτι; Και πώς η τέχνη μπορεί να το αποδώσει αυτό;

Πολλά τα ερωτήματα και σίγουρα οι απαντήσεις μπορούν να ποικίλλουν. Άλλωστε ό,τι σχετίζεται με την ανθρώπινη κοινωνία πάντα εμπεριέχει διττές και πολλαπλές αναγνώσεις.

Ο επισκέπτης της έκθεσης «Άρωμα Γυναίκας στη Ελληνική Ζωγραφική» στο ίδρυμα Β. & Μ. Θεοχαράκη, η οποία περιλαμβάνει έργα από τις συλλογές της Εθνικής Πινακοθήκης και του Ιδρύματος Ε. Κουτλίδη, βρίσκεται μπροστά σε μια πανδαισία έργων εξαιρετικής ομορφιάς, δύναμης και εκφραστικότητας.

Η Αθήνα, τα σπίτια της, οι άνθρωποί της

• 

Η πλατεία Ομονοίας στα μέσα της δεκαετίας του ’30, όταν είχαν τοποθετηθεί οι στύλοι με τις Μούσες. Στο βάθος, η οδός Πειραιώς.

ΕΤΙΚΕΤΕΣ:

του Νίκου Βατόπουλου 

H μελέτη και το ενδιαφέρον για την Αθήνα υπηρετείται και ενισχύεται τα πρόσφατα χρόνια από τη συγκυρία και το περιβάλλον της κρίσης, αλλά οι σταθεροί μελετητές της, όσοι δηλαδή ερευνούν τα αθηναϊκά θέματα ως προέκταση της ζωής τους, μας τροφοδοτούν διαρκώς με νέα πονήματα. Τους τελευταίους μήνες είδαμε νέες εκδόσεις από αξιόπιστους και έγκυρους μελετητές που εμπλουτίζουν τη διαρκώς αυξανόμενη βιβλιογραφία για την Αθήνα.

Το νέο βιβλίο του Θωμά Σιταρά «Ξεφυλλίζοντας παλιές εφημερίδες» (υπότιτλος: τα καλύτερα της παλιάς Αθήνας) κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Μίνωας και είναι ένα εικονογραφημένο άνω των 400 σελίδων απάνθισμα γραμμένο με τον εξαιρετικό και πάντα προσωπικό τρόπο του συγγραφέα.

Το έργο του Λεονάρντο Ντα Βίντσι στην Αθήνα

Τρεις διαφορετικές εκθέσεις για τη ζωή και το έργο του μεγάλου Ιταλού Λεονάρντο Nτα Βίντσι συνενώνονται για πρώτη φορά και έρχονται στην Αθήνα, δημιουργώντας μία έκθεση-αποκάλυψη.

Ένα κτίριο του κέντρου της Αθήνας, το Παλιό Αμαξοστάσιο του ΟΣΥ στο Γκάζι, μεταμορφώνεται για να φιλοξενήσει τη μεγαλειώδη έκθεση Leonardo Da Vinci – 500 Years of Genius.

Με τη συνδρομή του Μουσείου Leonardo da Vinci στη Ρώμη, του Ινστιτούτου Lumiere Technology στο Παρίσι, αλλά και ειδικών από την Ιταλία και τη Γαλλία, η έκθεση Leonardo Da Vinci – 500 Years of Genius επιδεικνύει το πλήρες φάσμα των επιτευγμάτων του, τιμώντας έτσι τη μεγαλύτερη διάνοια όλων των εποχών, 500 χρόνια μετά το θάνατό του.

Ο Θανάσης Βαλτινός, στο ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ

Πολυχώρος VAULT : “Αγγέλικα Νίκλη Σολωμού η Διάφανη”

σε κείμενο - σκηνοθεσία Περικλή Μοσχολιδάκη

από το Σάββατο 8 Δεκεμβρίου,

κάθε Σάββατο στις 18:15 και Κυριακή στις 21:00

έως την Κυριακή 24 Φεβρουαρίου

για 22 ακόμη παραστάσεις,

   Νέος κύκλος παραστάσεων μετά από τη μεγάλη αποδοχή από κοινό και κριτικούς, για την “Αγγέλικα Νίκλη Σολωμού η Διάφανη”, σε κείμενο - σκηνοθεσία Περικλή Μοσχολιδάκη με τη Μάγδα Κατσιπάνου στο ρόλο της Αγγέλικας Νίκλης Σολωμού.

   Μετά τη μεγάλη επιτυχία της παράστασης την προηγούμενη σεζόν στον Πολυχώρο VAULT, με το γεμάτο θέατρο και τις αλλεπάλληλες παρατάσεις, την εξαιρετική πορεία στο Θέατρο Βράχων του Βύρωνα τον Σεπτέμβριο, στη Ζάκυνθο, το νησί του Διονύσιου Σολωμού τον Οκτώβριο αλλά και τη θερμή υποδοχή από το κοινό του Λονδίνου τον Νοέμβριο, η “Αγγέλικα Νίκλη Σολωμού η Διάφανη”, επιστρέφει για 2η χρονιά στη σκηνή του VAULT. Από το Σάββατο 8 Δεκεμβρίου, κάθε Σάββατο στις 18:15 και Κυριακή στις 21:00, έως την Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2019, για 22 ακόμη παραστάσεις.

Αυτό που βλέπετε θα ορκιζόσασταν πως είναι πίνακας ζωγραφικής

H καλλιτέχνης Alexa Meade έχει αρχίσει να γίνεται ιδιαίτερα γνωστή τα τελευταία χρόνια.
Και πως να μην συμβεί αυτό, αφού αυτά που κάνει η Καλιφορνέζα μοιάζουν απίστευτα.Η Meade χρησιμοποιώντας τις ακρυλικές μπογιές της, ζωγραφίζει το δέρμα των «μοντέλων» της, με τέτοιο τρόπο ώστε να μοιάζουν δισδιάστατοι!
Η δουλειά της Meade έχει παρουσιαστεί σε πολλές γκαλερί ανά τον κόσμο -Saatchi Gallery, Smithsonian National Portrait Gallery, Postmasters Gallery κλπ.- ενώ "αφιερώματα γι” αυτή έχουν φιλοξενηθεί στα WIRED, The Wall Street Journal, The Washington Post και The Guardian.