Ἰσμήνη Μαρία Τσοχαλῆ : Βρέ, παι­δί

ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΠΗΡΑΝ τὸ δί­πλω­μα ὁ­δή­γη­σης, κι ὅ­ταν πή­γαι­να μὲ τοὺς ἄλ­λου­ς στὸ χω­ριό, μοῦ ’­λε­γε νὰ γρά­φω σ' ἕ­να χαρ­τά­κι τί χρει­α­ζό­ταν νὰ τοῦ φέ­ρου­με. Μιὰ φο­ρά, τὸ τε­λευ­ταῖ­ο κα­λο­καί­ρι, μὲς στὰ πολ­λά, ἦ­ταν κι ἕ­να ἀ­πο­σμη­τι­κό, καὶ τοῦ τὸ πῆ­ρα σὲ σπρέ­ι καὶ πο­λὺ μον­τέρ­νο, νὰ γε­λά­σει. Μέ­ρες με­τά, στό­μω­σε χω­ρὶς λό­γο – τὸν βρῆ­κα μὲ μιὰ βε­λό­να νὰ πα­λεύ­ει νὰ ξε­βου­λώ­σει τὴν τρυ­πί­τσα. Δὲν τὰ κα­τά­φερ­νε καὶ μοῦ ’­πε: «Βρέ, παι­δί, ὅ­ταν ξα­να­κα­τέ­βε­τε, πά­ρε μου ἕ­να ἄλ­λο.» Με­τὰ τὸ ξέ­χα­σα, ἔ­φυ­γαν κι οἱ ἄλ­λοι μὲ τὸ αὐ­το­κί­νη­το γιὰ τὴν Ἀ­θή­να —ἐ­γὼ εἶ­χα πεῖ ὅ­τι θὰ κά­τσω μέ­χρι τὸν Σε­πτέμ­βρη– καὶ μεί­να­με στὸ σπί­τι οἱ δυ­ό μας. Πή­γαι­να στὴ θά­λασ­σα, ξε­νυ­χτοῦ­σα κα­μιὰ φο­ρὰ μὲ τὰ παι­διά, ξυ­πνοῦ­σα ἀρ­γὰ καὶ κα­θό­μα­σταν μα­ζὶ νὰ φᾶ­με.

«The Bomber»

 

Ο Johnny O. σκηνοθέτης της ομάδας Splish-Splash επανέρχεται με την κωμωδία “The Bomber”, μια σόλο παράσταση που κινείται στους ρυθμούς του βωβού κινηματογράφου. Από την Τετάρτη 23 Οκτωβρίου, κάθε Τετάρτη στις 21:00 έως την Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου (τις Τετάρτες του Δεκέμβρη η παράσταση θα παρουσιάζεται στις 19:00) στον Πολυχώρο VAULT, για 8 μόνο παραστάσεις.

Ένας αρχιτέκτονας γνωρίζει τον οδηγό της εταιρίας του, ο οποίος του δείχνει το δρόμο της απελευθέρωσής του, μια βόμβα. Την ίδια ριψοκίνδυνη διαδρομή ακολουθεί -ίσως όχι τυχαία- κι ένας διάσημος μαέστρος.

Λίγα λόγια για τους Splish-Splash

Η θεατρική ομάδα Splish-Splash ιδρύθηκε το 2003 από τον ηθοποιό και σκηνοθέτη Γιάννη Οικονομίδη (Johnny O.) και ξεκίνησε την καλλιτεχνική της δράση διασκευάζοντας κλασικά κινηματογραφικά έργα,

Γλεντάνε, άρα υπάρχουν

Μιχαήλ Έντε : Το μαγικό φίλτρο

«Το μαγικό φίλτρο»: το αριστούργημα του Μίχαελ Έντε για την κλιματική αλλαγή
στην «παιδική» σκηνή του Θεάτρου Κάτω απ' τη Γέφυρα (από 03/11)

 

Μπαίνοντας στον 23ο χρόνο λειτουργίας του ο Θεατρικός Οργανισμός Κάτω απ’ τη Γέφυρα και έχοντας κερδίσει την εκτίμηση του κοινού και της εκπαιδευτικής κοινότητας, παρουσιάζει το αριστούργημα του Μίχαελ Έντε «Το μαγικό φίλτρο».

Το έργο του σημαντικού συγγραφέα, δημοσιογράφου και παιδαγωγού μιλάει για την κλιματική αλλαγή, το καθοριστικό ζήτημα της εποχής μας, και μας επισημαίνει με τον καλύτερο τρόπο πως τώρα είναι η ώρα να δράσουμε για ένα καλύτερο αύριο!

Λίγα λόγια για το έργο:

Οι δυνάμεις του κακού, έχοντας στην υπηρεσία τους τον «πλούτο» και την «επιστήμη» βρίσκονται ένα βήμα πριν τον τελειωτικό αφανισμό της ανθρωπότητας.

Η παρασκευή ενός φίλτρου θα επιταχύνει την καταστροφή.

Το περιβάλλον βαθιά πληγωμένο. Φωτιές, πλημμύρες, φυσικές καταστροφές.

Ψευδάνθρακας και άλλες ιστορίες στη Βιβλιοθήκη του Διονύσου

Οι εκδόσεις Βακχικόν και η Δημοτική Βιβλιοθήθη Διονύσου σας προσκαλούν στην παρουσίαση της συλλογής διηγημάτων της Ευγενίας Μακαριάδη Ψευδάνθρακας και άλλες ιστορίες στη αίθουσα του Πολιτιστικού Κέντρου Κοινότητας Διονύσου (Πλαστήρα 50 Διόνυσος), το Σάββατο 9 Νοεμβρίου στις 6.00 μ.μ. Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι Έμιλυ Αθανασιάδη, Χριστίνα Γιαννέτου και Αφροδίτη Σφαιροπούλου.

Το θαύμα της Άννυ Σάλιβαν

Το θέατρο Μεταξουργείο συμπληρώνει φέτος 20 χρόνια λειτουργίας. Δύο δεκαετίες κατά τις οποίες ανέβηκαν περισσότερες από 30 προσεκτικά επιλεγμένες παραστάσεις που παρακολούθησαν χιλιάδες θεατές. Η Άννα Βαγενά, πιστή στο όραμά της αλλά και το όραμα του Λουκιανού Κηλαηδόνη για τη δημιουργία ενός χώρου έκφρασης και επικοινωνίας, γιορτάζει αυτή την επέτειο παρουσιάζοντας, σε συνεργασία με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Λάρισας, το εμβληματικό έργο «Το θαύμα της Άννυ Σάλιβαν» του Γουίλιαμ Γκίμπσον. Η μετάφραση είναι του Μάριου Πλωρίτη, η δραματουργική επεξεργασία του Βασίλη Κατσικονούρη και η σκηνοθεσία της Νικαίτης Κοντούρη. Προγραμματισμένη πρεμιέρα: Σάββατο 2 Νοεμβρίου 2019.

Η ζωή, το πιο δυνατό σενάριο «Το θαύμα της Άννυ Σάλιβαν» είναι ένα από τα πιο γνωστά θεατρικά έργα σ’ όλο τον κόσμο. Εμπνευσμένο από μια αληθινή ιστορία που συνέβη στον αμερικανικό νότο στα τέλη του 19ου αιώνα. Ηρωίδες, δύο γυναίκες -πρότυπα θέλησης και πίστης- η Έλεν Κέλλερ και η δασκάλα της, Άννυ Σάλιβαν.

Παιδική Παράσταση

Το ΜΕΓΑΛΟ ΜΑΣ ΣΠΙΤΙ, Μη Κερδοσκοπικό Σωματείο, σας προσκαλεί στην παράσταση Σούπα με Σούμαν από την καλλιτεχνική ομάδα ‘thea-tree’, στο Ίδρυμα Β & Μ Θεοχαράκη, Βασιλίσσης Σοφίας 9 & Μέρλιν στην Αθήνα,  την Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2019 και ώρα 13:30.

Η παράσταση αναφέρεται σε μια καθημερινή, ανθρώπινη ιστορία, την οποία η παιδική φαντασία και το χιούμορ μεταμορφώνουν σε ένα ιδιαίτερο ρεσιτάλ πιάνου. Το εισιτήριο είναι 10 ευρώ και όλα τα έσοδα θα διατεθούν στο Σωματείο για την ενίσχυση των σκοπών του.

Το ΜΕΓΑΛΟ ΜΑΣ ΣΠΙΤΙ λειτουργεί από το 2015 και δημιουργήθηκε από μια ομάδα επαγγελματιών ψυχικής υγείας, με σκοπό να αποτελέσει ένα χώρο υποδοχής, συνάντησης και πρώιμης κοινωνικοποίησης  βρεφών και μικρών παιδιών 0-4 ετών, που τον επισκέπτονται με τους συνοδούς τους (γονείς ή πρόσωπα φροντίδας) χωρίς οικονομική επιβάρυνση.

Σάββας Σαββόπουλος: «Το μυστηριώδες "άλμα" από τον ψυχικό χώρο σε εκείνον του σώματος»

Συνέντευξη με τον ψυχίατρο - ψυχαναλυτή Σάββα Σαββόπουλο με αφορμή την έκδοση του βιβλίου του «Επτά παραμύθια ζωής – Είναι η νόσος ένα αμετάφραστο μήνυμα;» (εκδ. Αρμός).

Της Στεφανίας Τζακώστα

Τι τελευταίες δεκαετίες όλο και περισσότερες έρευνες και μελέτες συνδέουν τις χρόνιες νόσους, όπως ο καρκίνος, με τις βαθύτερες μεταπτώσεις της ψυχικής μας ζωής (τραύματα, απώλειες, κατάθλιψη κ.λπ). Μιλήσαμε με έναν από τους ανθρώπους που έχουν ασχοληθεί περισσότερο με αυτά τα ζητήματα στη χώρα μας, τον ψυχίατρο-ψυχαναλυτή Σάββα Σαββόπουλο, με αφορμή την έκδοση του τελευταίου βιβλίου του.

Πώς και πόσο συνδέεται η εμφάνιση καρκίνου με τα βιώματα της παιδικής μας ηλικίας; Μπορεί μια απώλεια ή ένας αποχωρισμός να είναι καθοριστικός παράγοντας;

Οι πρώιμες συναισθηματικές εμπειρίες μας στις σχέσεις με το περιβάλλον μας –ήδη από την ενδομήτριο ζωή– παίζουν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση και τη λειτουργία του ψυχισμού μας. Οι τραυματικές καταστάσεις, όπως η απώλεια, η απόρριψη, αλλά και η παραμέληση ή η ελλιπής φροντίδα μπορούν να πλήξουν τον ψυχισμό, ο οποίος ωστόσο θα προσπαθήσει να επανοργανωθεί, αλλά έχοντας χάσει κομμάτια του. Η ανεπαρκής ψυχική λειτουργία που θα προκύψει έχει ενοχοποιηθεί ότι προδιαθέτει σε σωματικές προσβολές, ιδιαίτερα σε εξελικτικές νόσους, στις οποίες περιλαμβάνεται και ο καρκίνος.

Ηλίας Βενέζης : Ελληνική διάρκεια

 

Μορφές και θέματα των γραμμάτων και των τεχνών Α' (1924-1952)

 

Φιλολογική Επιμέλεια

Χ. Λ. Καράογλου - Κατερίνα Καρβέλα

 

(Σελ.: 724, τιμή: 28 ευρώ)

  

Ο Ηλίας Βενέζης (Αϊβαλί, 4/17 Μαρτίου 1904 -­ Αθήνα, 3 Αυγούστου 1973), στα πενήντα χρόνια (1924-1973) της πλούσιας συγγραφικής παραγωγής του, εξέδωσε, όσο ζούσε, είκοσι δύο βιβλία: επτά συλλογές διηγημάτων, τέσσερα μυθιστορήματα, ένα θεατρικό έργο, τέσσερα ταξιδιωτικά και έξι ακόμα έργα («αφηγήσεις» και «χρονικά»). Δεν πρόλαβε να δει τυπωμένο το τελευταίο βιβλίο που είχε ετοιμάσει, το "Μικρασία, χαίρε", το οποίο κυκλοφόρησε λίγο μετά τον θάνατό του.

Σω­τή­ρης Πα­στά­κας : New York, New York ἐξ ἀ­να­βο­λῆς

ΔΕΝ ΘΑ ΣΥΜΜΟΡΦΩΝΟΜΟΥΝ μὲ τὴν προ­ο­πτι­κή τῆς κα­τα­στρο­φῆς. Τὸ Αἰ­γαῖ­ο, βα­θὺ μπλέ, ἀ­σά­λευ­τα στίγ­μα­τα τὰ κα­ρά­βια καὶ τὸ ἄ­σπι­λο λευ­κὸ νὰ συμ­πλη­ρώ­νει χρω­μα­τι­κὰ τοὺς γκρί­ζους ὄγ­κους τῶν νη­σι­ῶν, ἁ­πλώ­νον­ταν σὰν κεν­τη­μέ­νο χρά­μι. Χρώ­μα­τα καὶ σχή­μα­τα αἰχ­μά­λω­τα τῆς ἀ­σά­φειας ποὺ δη­μι­ουρ­γοῦ­σε ἡ ἐ­ξά­τμι­ση τοῦ νε­ροῦ καὶ ἡ φυ­σι­κὴ κού­ρα­ση τῆς μα­τιᾶς ποὺ πα­ρα­τη­ρεῖ ἢ κα­λύ­τε­ρα, ποὺ προ­σπα­θεῖ νὰ ἐν­το­πί­σει μέ­σα στὸ χά­ος μιὰ γνώ­ρι­μη μορ­φή, μιὰ πα­τρί­δα. Ναί, μιὰ πα­τρί­δα ποὺ τὴν μπό­λια­σαν οἱ ὑ­γρα­σί­ες τοῦ πόν­του μὲ τὰ βα­λαν­τω­μέ­να ἀ­νε­μο­σού­ρια καὶ τὴν πυ­ρί­καυ­στη ἐ­πι­φά­νεια τῶν βρά­χων, θρυμ­μα­τι­σμέ­νη στὴν πρέ­σα τοῦ δι­ά­πυ­ρου μύ­δρου νὰ γί­νε­ται σκό­νη κι ἄλ­λη σκό­νη φερ­μέ­νη ἀ­πὸ τὶς κον­τι­νὲς στε­ρι­ές, ἀ­φρά­το βού­τυ­ρο, πα­ρα­χω­μέ­νη στὸ ρα­ϊ­διὸ τῶν βρά­χων γκα­στρω­μέ­νη, ἕ­τοι­μη νὰ γεν­νή­σει τὴν πουρ­να­ριὰ καὶ τὰ λει­ψό­χορ­τα μὲ τὴν κά­πα­ρη καὶ τὸ θρούμ­πι νὰ εὐ­ω­διά­ζουν στὴ σάρ­κα τῆς ἐ­λιᾶς, τὰ κρί­τα­μα καὶ τ’ ἄλ­λα λι­α­νο­φά­για. Μέ­σα στὸ φῶς, μέ­σα στὴ φεγ­γο­βο­λιὰ τοῦ Αἰ­γαί­ου, κύ­λη­σε ξαν­θό το λά­δι –εὐ­λο­γί­α χει­μω­νι­ά­τι­κη–  στὰ σκα­σμέ­να ἀ­πὸ τὴν ἁλ­μύ­ρα χέ­ρια, στὰ ρο­ζι­α­σμέ­να δά­κτυ­λα μὲ τοὺς δι­ογ­κω­μέ­νους σταυ­ρούς, μέ­σα στὴ φεγ­γο­βο­λιὰ μπο­λι­ά­στη­κε κι ἄν­θι­σε ἡ ζω­ὴ ἀ­πο­δι­ώ­χνον­τας τὰ σκο­τά­δια τοῦ θα­νά­του».

Kουκλοθέατρο Χαρχούτ

“Ιππόκαμποι, πειρατές, βαρκάδες,φεγγαρόλουστες γλυκόξινες καντάδες…”

7ο Διεθνές Φεστιβάλ Κουκλοθέατρου και Αφήγησης “Ιππόκαμποι, πειρατές, βαρκάδες, φεγγαρόλουστες γλυκόξινες καντάδες…” Την παράσταση “Ιππόκαμποι, πειρατές, βαρκάδες, φεγγαρόλουστες γλυκόξινες καντάδες…” παρουσιάζει το Κουκλοθέατρο ”Χαρχούτ” του Χρήστου Αυτσίδη το Σάββατο 2 Νοεμβρίου 2019 στις 5 το απόγευμα και την Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2019 στις 12 το μεσημέρι στο Εργαστήρι Μαιρηβή (Σαχτούρη 4 και Σαρρή, Ψυρρή) στο πλαίσιο του 7ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κουκλοθέατρου κα Αφήγησης,

Nικόλας Σεβαστάκης: Άνθρωπος στη σκιά – Μια ελληνική ιστορία

«Άνθρωπος στη σκιά» του Νικόλα Σεβαστάκη, που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Πόλις, αποδεικνύει –ακόμη μια φορά– ότι μέσα από τη μυθοπ

λασία και την ελευθερία που δίνει σε έναν συγγραφέα μπορείς να προσεγγίσεις με πιο βαθύ και εύστοχο τρόπο ζητήματα που συνδέονται ακόμη και με κρίσιμα πολιτικά γεγονότα.
Οι ιδέες από αφηρημένες γίνονται απτές και οι πρωταγωνιστές δεν είναι κάποιοι που μαθαίνουμε τα κουτσουρεμένα βιογραφικά τους από τον τύπο, αλλά πρόσωπα που (ανα)γνωρίζουμε σε βάθος.
Στην αρχή της χρονιάς είχα συζητήσει με τον Βασίλη Κουνέλη ο οποίος επίσης μέσα από τη μυθοπλασία προσέγγισε το ζήτημα των ένοπλων οργανώσεων στα «Καπνισμένα ερείπια». Έγραφα τότε στον πρόλογο: «Από τα πιο δυνατά σημεία του μυθιστορήματος είναι ακριβώς εκείνες οι στιγμές που βλέπουμε πίσω από τη μάσκα του, εντός ή εκτός εισαγωγικών, επαναστάτη και ανακαλύπτουμε τα υλικά από τα οποία είναι φτιαγμένος»

Ομιλία Σωτήρη Ραπτόπουλου

Λίν­τια Ντέ­ι­βις (Lydia Davis): Κά­ποι­α πα­ρά­ξε­νη πα­ρόρ­μη­ση (A Strange Impulse)

ΚΟΙΤΑΞΑ ἀ­π’ τὸ πα­ρά­θυ­ρό μου κά­τω στὸν δρό­μο. Ὁ ἥ­λιος ἔ­λαμ­πε κι οἱ μα­γα­ζά­το­ρες εἶ­χαν βγεῖ ἔ­ξω νὰ ζε­στα­θοῦν καὶ νὰ χα­ζέ­ψουν τοὺς πε­ρα­στι­κούς. Ὅ­μως για­τί ἄ­ρα­γε οἱ μα­γα­ζά­το­ρες κα­λύ­πτα­νε τ’ αὐ­τιά τους; Καὶ για­τί ἔ­τρε­χαν οἱ ἄν­θρω­ποι στὸν δρό­μο λὲς καὶ τοὺς κυ­νη­γοῦ­σε κά­ποι­ο τρο­με­ρὸ φάν­τα­σμα; Σύν­το­μα τὰ πάν­τα ξα­νά­γι­ναν κα­νο­νι­κά: τὸ συμ­βὰν δὲν ἦ­ταν τί­πο­τα πε­ρισ­σό­τε­ρο ἀ­πὸ μιὰ στιγ­μὴ πα­ρα­φρο­σύ­νης κα­τὰ τὴν ὁ­ποί­α οἱ ἄν­θρω­ποι δὲν μπό­ρε­σαν ν’ ἀν­τέ­ξουν τὴν ἀ­πο­γο­ή­τευ­ση ἀ­π’ τὶς ζω­ές τους καὶ ὑ­πο­χώ­ρη­σαν σὲ κά­ποι­α πα­ρά­ξε­νη πα­ρόρ­μη­ση.

Πη­γή: Lydia Davis, The Collected Stories of Lydia Davis, New York, Farrar, Straus and Giroux, 2009 [πρώ­τη ἔκ­δο­ση: Lydia Davis, Varieties of Disturbance, New York, Farrar, Straus and Giroux, 2007]. ΠΛΑΝΟΔΙΟΝ 

Κατάληψη Πάτμου και Καραβία

του Γιάννη Σχίζα                       

Ήταν μια κατάληψη αλλιώτικη, που δεν είχε ναρκωτικά, βία, που δεν φιλοξενούσε άγνωστα στοιχεία, που έδινε ύφος στη γειτονιά. Ήταν κάτι σαν το "Au revoire", το μπαράκι που έχασε τον ιδιοκτήτη και εμπνευστή του πρόσφατα -μόνο που διέφερε από αυτό κατά το ότι παρήγαγε κέρδος για όλους...

Είχε γεγονότα καλλιτεχνικά, με συναυλίες κυρίως μικρών γκρουπ που δοκίμαζαν τις δυνάμεις τους εν όψει ισχυροτέρων «αναμετρήσεων». Είχε παρουσιάσεις βιβλίων, συζητήσεις επί ποικίλων θεμάτων, είχε κοινωνικές εκδηλώσεις. Υπήρχαν πολλές άτυπες συνεστιάσεις και εορταστικά δρώμενα, με τον νέο χρόνο, με τα Χριστούγεννα και το Πάσχα.
Κυρίως όμως είχε ένα πλαίσιο μαγικό, όπου τα δέντρα και οι θάμνοι προσέδιδαν μια όψη εξόχως αντιθετική αυτής που κυριαρχούσε στον έξω χώρο της πολυκατοικίας και της πυκνοκατοίκησης:

Χριστόφορος Χαραλαμπάκης : Συνέντευξη στον Ελπιδοφόρο Ιντζέμπελη

                        

    

Ο Χριστόφορος Χαραλαμπάκης είναι ομότιμος καθηγητής Γλωσσολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, στο οποίο μετακλήθηκε από το Πανεπιστήμιο Κρήτης, επίτιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Βουκουρεστίου και επίτιμος διδάκτορας του Τμήματος Ελληνικής Φιλολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης. Ξεκίνησε την επιστημονική του σταδιοδρομία ως συντάκτης του Κέντρου Συντάξεως του Ιστορικού Λεξικού της Ακαδημίας Αθηνών, στο οποίο υπηρέτησε από το 1977 ως το 1983. Σε περισσότερα από 60 δημοσιεύματά του μελετά ποικίλα προβλήματα των νεοελληνικών διαλέκτων και ιδιωμάτων. Δίδαξε ως επισκέπτης καθηγητής στα Πανεπιστήμια Μünster της Γερμανίας, Αθηνών, Κύπρου, Θράκης, Γρανάδας και Frederick University. Είναι μέλος 17 επιστημονικών εταιρειών. Ανήκε ή ανήκει στην εκδοτική επιτροπή 16 ελληνικών και ξένων περιοδικών. Το 2015 η Εταιρεία Συγγραφέων τού απένειμε το Bραβείο Πολιτισμού «Δαίδαλος». Την ίδια χρονιά, η Ιερά Επαρχιακή Σύνοδος της Εκκλησίας Κρήτης (Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως) του απένειμε την ύψιστη διάκρισή της, το παράσημο του Τιμίου Σταυρού των Αποστόλων Παύλου και Τίτου. Το 2018 ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής Θεόδωρος Β’ του απένειμε το οφίκιο του Άρχοντος Διδασκάλου του Γένους. Το βιβλίο του Γλωσσικό ζήτημα, από τον 19ο στον 20ό αιώνα, το οποίο κυκλοφόρησε με την Καθημερινή, και το Χρηστικό λεξικό της Νεοελληνικής Γλώσσας της Ακαδημίας Αθηνών, το οποίο επιμελήθηκε, μας έδωσαν την αφορμή για τη συζήτηση που ακολουθεί.

Ποια είναι τα πρώτα βιβλία που διαβάσατε;

Τέλειωσα το 1960 το δημοτικό σχολείο της Ανατολής Ιεράπετρας, ένα ορεινό χωριό της Κρήτης, διαβάζοντας μόνο τα σχολικά βιβλία.

Δημήτρης Μεσορράχης : Το μονοπάτι της Ευγενίας

 

Μυθιστόρημα

 

(Σελ.: 176, τιμή: 12 ευρώ)

  

Η Ευγενία δεν χρειάστηκε ποτέ να αναλωθεί στον αγώνα της επιβίωσης ή σε ρομαντικές εξαρτήσεις. Η νεαρή αρχιτέκτων, απαλλαγμένη από υποχρεώσεις, επιδίδεται σε αυτοσχέδιες περιπέτειες, εντός και εκτός συνόρων, αναζητώντας υλικό για να συνθέσει την κοσμοθεωρία της: το τέλειο κτήριο, το τέλειο πιάνο, τον τέλειο άνθρωπο. Με οδηγό την επιστήμη και την τέχνη ωθείται σε μια επικίνδυνη κατάδυση προς τον πυρήνα της ύπαρξης.

«Ο Απρόσκλητος επισκέπτης» σε σκηνοθεσία Γιώργου Φρατζεσκάκη

Οι λάτρεις της νουάρ ατμόσφαιρας, της αγωνίας και των ανατροπών έχουν έναν πολύ καλό λόγο να επισκεφτούν και αυτή τη σεζόν το θέατρο ELIART, την… αστυνομική σκηνή της πόλης. Μετά τις μεγάλες επιτυχίες των έργων: «Η παγίδα» του Ρομπέρ Τομά (3 σεζόν), «Δέκα μικροί νέγροι» της Αγκάθα Κρίστι (2 σεζόν), «Ο επιθεωρητής έρχεται» του Τζον Πρίσλεϊ (2 σεζόν), τη σκυτάλη παίρνει ένα ακόμη κλασικό αστυνομικό έργο: «Ο Απρόσκλητος Επισκέπτης» της Αγκάθα Κρίστι. Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Γιώργος Φρατζεσκάκης, ενώ η πρεμιέρα έχει προγραμματιστεί για τις 26 Οκτωβρίου.

Η υπόθεση του έργου Στην πυκνή ομίχλη της Νότιας Ουαλίας, ο Μάικλ Σταρκβέντερ χάνει τον έλεγχο του αυτοκινήτου του και πέφτει σ’ ένα χαντάκι. Βρίσκεται στη μέση του πουθενά και στην προσπάθειά του να βρει βοήθεια, μπαίνει σε μια απομονωμένη έπαυλη.

Άμεσος ο Kίνδυνος για την Επιβίωση της Πίννας

Η δραματική μείωση της Πίννας (Pinna nobilis) στη Μεσόγειο αποτέλεσε θέμα ειδικού ενδιαφέροντος στο 42ο συνέδριο της Διεθνούς Επιτροπής για την Επιστημονική Εξερεύνηση της Μεσογείου (CIESM- Mediterranean Science Commission), στο Cascais της Πορτογαλίας.

Για το θέμα αυτό η Emma Ward ερευνήτρια παράκτιας οικολογίας του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος» παρουσίασε επιστημονική ανακοίνωση με αντικείμενο την έρευνα του «Αρχιπελάγους» πάνω στην Πίννα και τα περιστατικά μαζικής θνησιμότητας που καταγράφηκαν κατά το τελευταίο έτος στο ανατολικό Αιγαίο και έρχονται να προστεθούν σε αυτά που καταγράφονται σε ολόκληρη τη Μεσόγειο.

Γιάννης Μακριδάκης : Οι βάρδιες των πουλιών

Σύγχρονη ελληνική πεζογραφία Νέες κυκλοφορίες

(Σελ.: 180, τιμή: 12 ευρώ)    Tα ταχυδρομικά περιστέρια, μαντατοφόροι που διασχίζουν σύνορα χωρίς ελέγχους, φέρνουν χαμπέρια μαύρα ή χαρμόσυνα. Διανύουν αποστάσεις και εποχές, ασκημένα στην ελευθερία και στην επιστροφή. Γενιές περιστεριών και γενιές ανθρώπων σε παράλληλες πορείες, που τις καθορίζει η Ιστορία ή η σύμπτωση και τους αλλάζει τη φορά. Αυτές τις αξεδιάλυτες διαδρομές πασχίζει να ξεμπερδέψει ο ναυαγισμένος Ανέστης, για να βάλει το παρελθόν του σε τάξη και να αποφασίσει για το παρόν του. Μνημονεύει, για να επιβιώσει, ενός αιώνα ιστορίες από τη Μικρασία έως τη Μακεδονία και τη Μέση Ανατολή, ιστορίες του θαλασσινού νερού και του νησιωτικού αέρα.   O Γιάννης Μακριδάκης γεννήθηκε το 1971 στη Xίο

ΟΙ ΠΟΛΕΙΣ ΠΟΥ ΜΕΤΡΑΝΕ Τ’ ΑΣΤΡΑ…

της Ελένης Καπετανάκη - Μπριασούλη*

Στο άρθρο μου «Μπορείτε να χαμηλώστε τα φώτα παρακαλώ;» (14/9/2016) έθιξα το πρόβλημα της φωτορρύπανσης στο Ρέθυμνο, περιορισμένης για την ώρα αλλά σοβαρής. Οι αναπτυγμένες χώρες άρχισαν να ασχολούνται με το σοβαρό αυτό θέμα πριν πολλά χρόνια και έχουν προχωρήσει σε ενδιαφέρουσες ενέργειες για να διατηρήσουν και αξιοποιήσουν ένα σημαντικό (και δωρεάν) φυσικό πόρο: το σκοτάδι.Αρχικά ενδιαφέρθηκαν όσοι ασχολούνται επαγγελματικά ή ερασιτεχνικά με την Αστρονομία αλλά σύντομα προστέθηκαν όσοι ζητούν να προστατεύσουν τη μαγεία του έναστρου ουρανού.

Το 2001 συστάθηκε το Διεθνές Δίκτυο ΚοινοτήτωνΣκοτεινού Ουρανού (InternationalDarkSkyCommunitiesNetwork) στο οποίο περιλαμβάνονται κοινότητες που λαμβάνουν ενεργά νομοθετικά και πρακτικά μέτρα μείωσης του φωτισμού και ανάδειξης του νυκτερινού ουρανού. Αξίζει να μελετηθεί ο ενδιαφέρων ιστότοπος του (http://darksky.org/idsp/communities/) όπου αναφέρονται, μεταξύ άλλων, τα κύρια προβλήματα της φωτορρύπανσης που αποτελούν αφορμή για την ανάληψη δράσεων περιορισμού έως και εξάλειψης της.

Artists like cats,Soldiers like dogs

του Ελευθέριου Αρέλη

Η γκαλερί ArtZone 42 παρουσιάζει έως τις 2 Νοεμβρίου 2019 την ομαδική έκθεση με τίτλο ‘’Artists like Cats, Soldiers like Dogs’’ σε επιμέλεια της θεωρητικού τέχνης Δόμνας Χανουμίδου.

H επιμελήτρια σημειώνει σχετικά:
‘’ Ο διάσημος Βρετανός ζωολόγος, εθνολόγος και σουρεαλιστής Desmond Morris σε μια από τις δημοφιλείς πραγματείες βιοκοινωνιολογίας που συνέγραψε, παρομοίασε αποφθεγματικά τις γάτες με τους καλλιτέχνες και τα σκυλιά με στρατιώτες. Μέσα από τη διττή υπόστασή του ο ίδιος ως επιστήμονας και καλλιτέχνης, περιέγραψε με σαφήνεια τη φύση της γάτας ως ενός ζώου ανεξάρτητου και αυθόρμητου, που δεν χωράει σε νόρμες και εξωτερικούς κανόνες, με έντονο συναισθηματισμό που όμως η ίδια θα επιλέξει που και πότε θα τον διοχετεύσει, παραλληλίζοντάς τη με το ρόλο του καλλιτέχνη στην κοινωνία.

Ιδανική χώρα η Ελλάδα για πλωτά αιολικά πάρκα

 Συνέντευξη στη Μαριάννα Κακαουνάκη

·        

«Υπάρχουν πολλοί άγνωστοι δεσμοί μεταξύ Νορβηγίας και Ελλάδας», λέει ο νέος Νορβηγός πρέσβης Φρούντε Οβερλαντ Αντερσεν.

ΕΤΙΚΕΤΕΣ:

Ο Φρούντε Οβερλαντ Αντερσεν, ο νέος Νορβηγός πρέσβης ξεκίνησε στις 9 Αυγούστου το ταξίδι του από το Οσλο. Μαζί με τη σύζυγό του και τα δύο τους αγόρια φόρτωσαν το αυτοκίνητο και ξεκίνησαν για την Ελλάδα. Οδηγώντας, με τρένα και καράβια, έφτασαν τρεις ημέρες αργότερα. «Είναι κάτι που πάντα κάνω όταν αναλαμβάνω ένα πόστο στο εξωτερικό, βοηθάει στο να εγκλιματιστούμε σταδιακά όλοι», εξηγεί. Το τελευταίο κομμάτι του ταξιδιού, μάλιστα, του επιφύλασσε μια ευχάριστη έκπληξη: Το καράβι από την Ανκόνα για την Ηγουμενίτσα ήταν ελληνικής εταιρείας, χτισμένο όμως σε ναυπηγείο κοντά στην πόλη όπου μεγάλωσε στη Νορβηγία. «Απόδειξη πως υπάρχουν πολλοί άγνωστοι δεσμοί μεταξύ Νορβηγίας και Ελλάδας», σημειώνει.

Το ότι θα γίνει πρέσβης στην Ελλάδα και στην Κύπρο το έμαθε πέρυσι τα Χριστούγεννα.