Με υπότιτλο
«Αρχαία τοπία στο Αιγαίο», ο Ηλίας Ευθυμιόπουλος περιδιαβαίνει στους αλλεπάλληλους κύκλους μιας πραγματικότητας με πολλαπλές αναγνώσεις που είναι όλες έγκυρες, αν και διαφέρουν χρονικά και πολιτισμικά.
Σ’ αυτό το γνήσιο ταξίδι συμμετέχει ως πεζοπόρος που ιχνηλατεί την
αρχαία ζωή και τη φύση στις πιο λεπτές εκφάνσεις της, διαμορφώνοντας ένα
κείμενο που δεν είναι λογοτεχνικό, ταξιδιωτικό, περιγραφικό, απογραφικό παλαιών πραγμάτων, στοχαστικό,
ποιητικό, αλλά είναι όλα μαζί σε μια μοναδική σύνθεση. Γι αυτό είναι και πολύ δύσκολο
να διαλέξει κανείς τμήματα του βιβλίου αντιπροσωπευτικά –τέτοια ίσως δεν
υπάρχουν. Στο οπισθόφυλλο μόνο δίνει ένα μίτο για αυτή την περιήγηση,
λέγοντας πως «δεν φτάνει να ατενίζουμε
το φως, αλλά πρέπει να ψάχνουμε και στο σκοτάδι». Διαβάζω τα περιεχόμενα του
βιβλίου : «Στης Λητώς τα ανηφόρια …Οι ποιητές των ηφαιστείων…Ανοιχτά της Φαλκονέρας…Εν
Αιγίνι του Ελανίου Διος…Ακροπόλεις στο Αιγαίο…» , κι αισθάνομαι πως συνάντησα
κάτι απίθανα πλούσιο, που έλειπε από τα ελληνικά μας γράμματα - αλλά επί τέλους ήρθε : Κάτι που δεν είναι
μια τουριστοκεντρική αφήγηση ή η ψυχρή αφήγηση ενός πανεπιστημιακού…
Το βιβλίο συνοδεύεται από 22 σχέδια του Λαζόγκα και προέρχεται από τις εκδόσεις
ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ