Ημέρες ορειβασίας

Ημέρες ορειβασίας

Σάββατο 28 Φεβρουαρίου 2015

Κάποτε χάνει η αποικιοκρατία

 ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΟΙΚΟΛΟΓΕΙΝ : Οι ιστορίες με τετραπέρατους Έλληνες που «ταπώνουν» διάφορους ξένους είναι πολυπληθείς, όμως  τέτοιες πρέπει να βγάζουν κι άλλοι λαοί…Για το αληθές της παρακάτω ιστορίας δεν εγγυώμαι, αλλά ας περιοριστούμε στο γεγονός ότι ο καλός νικάει….

Όταν ο Γκάντι μελετούσε νομικά στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου είχε έναν καθηγητή (Mr. Peters) που  δεν τον συμπαθούσε καθόλου.
Κάποια μέρα, ο Mr. Peters κατά τη διάρκεια του μεσημεριανού γεύματός του, καθόταν στο
εστιατόριο του Πανεπιστημίου όταν ο Γκάντι ήρθε, με τον δίσκο του και κάθησε δίπλα του.
Σοβαρά ενοχλημένος ο υπερόπτης καθηγητής είπε στον Γκάντι:
«Κύριε Γκάντι, δεν γνωρίζετε ότι ένα γουρούνι και ένα περιστέρι δεν κάθονται μαζί κατά τη
διάρκεια του φαγητού τους;»

Και η απάντηση του Γκάντι :.
«Μην ενοχλείσθε κ. καθηγητά, θα πετάξω παραπέρα»,  είπε και  πήγε  σ'
ένα άλλο τραπέζι.
Πράσινος από τα νεύρα του ο Mr. Peters θέλησε να πάρει την ρεβάνς στις επόμενες
εξετάσεις, αλλά ο φοιτητής του απάντησε ορθότατα σε όλες τις ερωτήσεις του.
Τότε ο Mr. Peters του έκανε την παρακάτω ερώτηση:
«Κύριε Γκάντι, τι θα κάνατε αν περπατώντας στον δρόμο βρίσκατε ένα πακέτο γεμάτο
σοφία και ένα άλλο γεμάτο λεφτά; Ποιό από τα δύο θα παίρνατε;»

Χωρίς να πολυσκεφτεί ο Γκάντι τού απάντησε:
«Σίγουρα το πακέτο με τα χρήματα.»
Τότε ο Mr. Peters μ' ένα χαμόγελο γεμάτο ειρωνεία του είπε:
«Αν ήμουν σαν και εσάς θα έπαιρνα αυτό με την σοφία, δεν νομίζετε;»
και ο Γκάντι του απάντησε με απάθεια:
«Ο καθένας παίρνει αυτό που του λείπει.»
Ο Mr. Peters ήδη υστερικός από την απάντηση του φοιτητή του έγραψε στην κόλλα του διαγωνίσματος "Ηλίθιος" και την έδωσε στον Γκάντι.
Ο Γκάντι πήρε την κόλλα του διαγωνίσματος και κάθησε κάτω. Μερικά λεπτά αργότερα πήγε  στον καθηγητή του και του είπε :
«Mr. Peters, υπογράψατε το γραπτό μου, αλλά ξεχάσατε να το βαθμολογήσετε.»



Ο Γάλλος Κηποτέχνης Louis Benech στο Τατόι


Από Δελτίο Τύπου του Συλλόγου Φίλων Κτήματος Τατοΐου:
Με την  χορηγία της αεροπορικής εταιρείας Aegean Airlines έφτασε στην Αθήνα, καλεσμένος του Συλλόγου Φίλων Κτήματος Τατοΐου ο διάσημος Γάλλος κηποτέχνης κ. Louis Benech. Στόχος του Συλλόγου είναι να ξεκινήσει το συντομότερο δυνατόν, σε συνεργασία με το Υπουργείο Πολιτισμού, η μελέτη αποκατάστασης του Ανακτορικού Κήπου Τατοΐου και η ανάδειξή του ως ενός από τους ωραιότερους Μεσογειακούς Κήπους της Αττικής. Όπως είναι γνωστό αυτή την περίοδο ολοκληρώνεται από τη Διεύθυνση Αναστήλωσης Νεώτερων και Σύγχρονων Μνημείων Αττικής του Υπουργείου Πολιτισμού η προμελέτη για την μετατροπή του Ανακτόρου Τατοΐου σε Ιστορικό Μουσείο. Ο Ανακτορικός Κήπος στο Τατόι είναι στενά συνδεδεμένος με το ίδιο το κτίριο του Ανακτόρου, αισθητικά και αρχιτεκτονικά.

Mr. Spock του «Star Trek», σε αγαπήσαμε κάτι λίγο…..


Ο Λέοναρντ Νιμόϊ, που πέθανε προχθές σε ηλικία 83 ετών, δεν ήταν  μεγάλος ηθοποιός, αλλά ήταν σύμβολο. Εκεί , στα τέλη των σίξτις, όταν άρχισε να σκιαγραφείται η εξερεύνηση του διαστήματος  υπερβαίνοντας τους  όρους  του  Ιουλίου Βερν, ο Νιμόϋ πρόσφερε μια εικόνα διαφοροποιημένης ψυχοσύνθεσης από αυτή ενός κυβερνήτη μαχητικού αεροπλάνου. Είχε κάτι το απόκοσμο αλλά δεν ήταν ένα τερατάκι όπως ο Ε.Τ, είχε υψηλή αλλά όχι απρόσιτη νοημοσύνη, ήταν μέσα κι έξω από τα ανθρώπινα. Σε μια εποχή εκρηκτικής (αλλά και άκριτης ) τεχνολογικής προόδου, ο κόσμος της νεολαίας πίστεψε σε έναν εξωγήϊνο Βάσκο Ντε Γκάμα και  αγκάλιασε το παράδοξο της εμφάνισης και συμπεριφοράς του που υπαινισσόταν κάτι – όπως μια  νέα ζωή πέρα από τις υπαρκτές στενότητες του χώρου και του χρόνου...

Ο Mr. Spock της θρυλικής σειράς επιστημονικής φαντασίας «Star Trek»,ήταν σκηνοθέτης, τραγουδιστής, ποιητής και φωτογράφος , γεννήθηκε στη Βοστόνη και ασχολήθηκε με την υποκριτική σε νεαρή ηλικία. Ως φλεγματικός εξωγήινος, αξιωματούχος-συγκυβερνήτης του  φανταστικού διαστημόπλοιου «Enterprise», πρέπει να πυροδότησε τις εικονοποιϊες πολλών ευφάνταστων, ιδιαίτερα μάλιστα όσων   ασχολούντο με τις εξωγήϊνες υποθέσεις.. Ο χαρακτήρας του Spock βραβεύθηκε ως ένας από τους 50 κορυφαίους τηλεοπτικούς, ενώ χάρισε στον Νίμοϊ τρεις τιμητικές υποψηφιότητες για βραβεία Emmy. 

Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου 2015

ΜΙΑ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΩΣΤΗ ΣΧΙΖΑΚΗ


ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
27 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 9μμ
Ο Ορίζοντας Γεγονότων, με χαρά φιλοξενεί  τον Κωστή Σχιζάκη, στο χώρο του, Κεραμεικού 88
Ο δημιουργός του Μουσείου Εικαστικών Τεχνών Ηρακλείου και όχι μόνο, θα μας δείξει ένα κόσμο μέσα απ' τη δική του ματιά σε μια φιλική συζήτηση. Πιστεύουμε να’ μαστε καλοί οικοδεσπότες όπως και κείνος όταν φιλοξένησε την ομαδική έκθεση του Ορίζοντα Γεγονότων «Αόρατα Νησιά» τον Νοέμβριο του ΄14 στο Ηράκλειο, πάντα με τη δική σας βοήθεια.
Μια επιτυχημένη παρουσίαση, με την φροντίδα του ζεύγους Ειρήνης και Κωστή Σχιζάκη, οι οποίοι πρότειναν και Κρήτες καλλιτέχνες να συμμετέχουν στην έκθεση μεγαλώνοντας την ομάδα μας και δημιουργώντας τη ζεστή ατμόσφαιρα του χώρου του Μουσείου. Αυτή με τη σειρά της άνοιξε τον κύκλο της Κρήτης με συνέχεια στο Ρέθυμνο ως τις αρχές της Άνοιξης και μετά στα Χανιά..

Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2015

Φοβού τους αιολικούς Δαναούς, και δώρα φέροντας


ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΣΠΠΕΝΚ :
Πρόσφατα η εταιρεία αιολικής ενέργειας ΕNEL που έχει άδεια να εγκαταστήσει 74 ανεμογεννήτριες στην Οχη και τον Καβοντόρο, πρόσφερε στον Δήμο Καρύστου ένα χρηματικό ποσό για την επισκευή του Δημαρχείου. Με τέτοιες χορηγίες η εταιρεία προσπαθεί να προλειάνει το έδαφος και να εμφανιστεί αρωγός του Δήμου τώρα και στο μέλλον. Πίσω όμως από τις χορηγίες  κρύβεται ένα έγκλημα  σε βάρος αυτού του τόπου και  της πολύτιμης φυσικής κληρονομιάς. Οσοι μπήκαν στον κόπο να διαβάσουν  τα στοιχεία από τις μελέτες που έχουμε κατά καιρούς δημοσιεύσει,   καταλαβαίνουν ότι τα αιολικά πάρκα και οι υποδομές που απαιτούν θα προκαλέσουν τεράστια ζημιά στην Οχη και τον Καβοντόρο. Οι επεμβάσεις στο φυσικό περιβάλλον θα βλάψουν  με την σειρά τους τις τοπικές δραστηριότητες αλλά και τις ανθρώπινες ζωές στα χωριά. Αποδοχή εταιρικών χορηγιών και δωρεών  από τον Δήμο θολώνει τη συζήτηση και κάμπτει τις όποιες αντιδράσεις. Δεν είναι η πρώτη φορά που τα μάτια αυτών που αποφασίζουν για τον τόπο βλέπουν μικρά και βραχυπρόθεσμα οφέλη και αγνοούν τις βαριές και  μακροπρόθεσμες συνέπειες. Το συμφέρον του τόπου είναι να διαφυλάξει το φυσικό περιβάλλον γιατί αυτό έχει, συν τοις άλλοις, οικονομική αξία κι ας μην φαίνεται.  Δυστυχώς ο Δήμος που εκπροσωπεί το κοινό συμφέρον,προσπαθεί να εξυπηρετήσει τις άμεσες ανάγκες του αποσπώντας δωρεές από τις εταιρείες. Ο Δήμος Καρύστου οφείλει να εξηγήσει τελικά την στάση του απέναντι στα νέα αιολικά πάρκα και πώς αντιμετωπίζει τις επιπτώσεις που είναι πολλές και βαριές.  


H μνησίκακη Νέα Τάξη και ο Πολάνσκυ


Γιατί καταδιώκουν τον Πολάνσκυ 38 χρόνια μετά το αδίκημα της σεξουαλικής επαφής με μια ανήλικη; Ποιοι είναι αυτοί οι θεματοφύλακες του Νόμου, που απέδωσαν δικαιοσύνη στο 99,99999% των περιπτώσεων για να επιχειρούν τώρα να καλύψουν το 0.00001%;
Μην ψαχνόσαστε, αγαπητοί φίλοι του παρόντος ιστότοπου , το μυστικό κρύβεται στο αριστουργηματικό έργο του Πολάνσκυ «Ο αόρατος συγγραφέας» (Ghost writer). Εκεί ο Πολωνός σκηνοθέτης κάνει φύλλο-και-φτερό τη προσωπικότητα του Τόνυ Μπλαιρ , τη πολιτική των Αμερικανών και της Νέας Τάξης, το βασίλειο του κυνισμού πίσω από προσωπικότητες καταναλώσιμες. Και η Νέα Τάξη τον εκδικείται πάραυτα....
Πριν περάσετε στην κυρίως είδηση, διαβάστε το παρακάτω κείμενο του 2010. 
Η ΕΙΔΗΣΗ : 

Κουκούτσι, εκδοτικός οικίσκος...


To Pulp Fiction κλείνει τα 20

Θα παίζεται στην Αλκυονίδα, μέχρι 4 Μαρτίου

 

«……..Δεν χρειάζεται βαριά ατμόσφαιρα, ακαταλαβίστικοι διάλογοι, μακρόσυρτες σιωπές και αργά πλάνα για να “κάνεις τέχνη”. Το να δεις μια ταινία και να την απολαύσεις είναι το ζητούμενο……
 

Σκηνοθεσία: Κουέντιν Ταραντίνο
Σενάριο: Κουέντιν Ταραντίνο & Ρότζερ Άβαρυ
Διάρκεια: 154 min

Η πρώτη ανεξάρτητη ταινία που μάζεψε πάνω από $200 μύρια, ανάστησε τον John Travolta, και εδραίωσε τον Quentin Tarantino ως τον μέγα auteur του αμερικανικού ανεξάρτητου σινεμά κερδίζοντας τον Χρυσό Φοίνικα των Κανών, γίνεται 20 χρονών.



Είναι το “Pulp Fiction” η καλύτερη ταινία στην ιστορία;

Περί Φοινίκων


Ο φοίνικας ήταν  το πουλί που σύμφωνα με την αρχαία μυθολογία, ξαναγεννιόταν από τις στάχτες του….Αν δεν είχε παραλάβει η δικτατορία το σύμβολο αυτό, τότε θα μπορούσαμε να ευχόμαστε σήμερα ένα ανάλογο είδος αναγέννησης  -  από τις στάχτες που θα αφήσει η Τρόϊκα στη χώρα αυτή…
Φοίνικες ήταν το όνομα αρχαίου λαού, που καταστράφηκε χωρίς να αφήσει ίχνη – όπως π.χ οι Ασύριοι, επίσης αρχαίοι, που επιβιώνουν στο Ιράν και σε άλλες περιοχές της Ασίας. Φοίνικες όμως είναι και τα δέντρα, τα τόσο επιβλητικά και γκλαμουροειδή,  που υπέστησαν τα τελευταία χρόνια τη δολοφονική επίθεση του «κόκκινου σκαθαριού» (rhynchophorus ferrugineus) .

Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2015

Σπόροι και Άνοιξη


Kάποιοι αγωνίζονται για το αυτονόητο, δηλαδή για το δικαίωμα να επιλέγουν τα φυτά που θέλουν. Αγωνίζονται για πράματα που μερικοί τα παίρνουν ελαφρά, αν και στο βάθος του ορίζοντα  φαίνεται η κόλαση :  Π.χ στις ΗΠΑ, με τη χειραγώγηση του γενετικού υλικού και τον έλεγχο των προσωπικών κήπων... 

Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2015

Οι “Μικρές Ιστορίες Φόνων” στη Φυλακή Γυναικών ΕΛΕΩΝΑ ΘΗΒΑΣ



Την Τρίτη 10 Μαρτίου, η παράσταση “Μικρές Ιστορίες Φόνων”  θα παρουσιαστεί στο κατάστημα κράτησης γυναικών Ελεώνα Θήβας, στα πλαίσια των εκδηλώσεων που διοργανώνονται από το τμήμα κοινωνικής υπηρεσίας του καταστήματος Ελεώνα για την ψυχαγωγία των έγκλειστων γυναικών.

Επίσης στον Πολυχώρο Vault (Μελενίκου 26, Βοτανικός, μπροστά από την Αθηναίδα)  θα συγκεντρώνονται καθημερινά (19:00 – 23:00)  είδη για τις τρέχουσες ανάγκες των άπορων έγκλειστων γυναικών, τα οποία θα μεταφερθούν με φορτηγό στο κατάστημα κράτησης γυναικών Ελεώνα Θήβας την ημέρα της παράστασης.

ΤΡΕΧΟΥΣΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΑΠΟΡΩΝ ΕΓΚΛΕΙΣΤΩΝ  ΓΥΝΑΙΚΩΝ
ΕΙΔΗ ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΥΓΙΕΙΝΗΣ, ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΕΙΔΗ ΑΝΑΓΚΗΣ
Σαμπουάν, αφρόλουτρα, οδοντόκρεμες, οδοντόβουρτσες, σερβιέτες, χαρτί υγείας, απορρυπαντικό για πλύσιμο ρούχων, υγρό καθαρισμού χώρου και σαπούνια
Τηλεκάρτες ΟΤΕ για τηλεφωνική επικοινωνία, Καπνό και τσιγάρα για τους καπνίζοντες
ΡΟΥΧΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΥΠΟΔΗΣΗ
Φόρμες γυμναστικής, φούτερ, (κυρίως μεγάλα μεγέθη) παντελόνια τζίν, Εσώρουχα και κάλτσες, Μπουφάν, Πετσέτες και σεντόνια, Αθλητικά παπούτσια, Παντόφλες, Πυτζάμες
ΓΙΑ ΤΑ  ΦΙΛΟΞΕΝΟΥΜΕΝΑ ΠΑΙΔΙΑ  (ΝΕΟΓΕΝΝΗΤΑ  ΚΑΙ ΩΣ 3 ΕΤΩΝ )
Πάνες, παιδικά αφρόλουτρα, κρέμες περιποίησης, μωρομάντηλα, Σετ φαγητού, μπιμπερό, θερμός, θηλές πιπίλες, Καροτσάκια για μωρά, ριλάξ, βραστήρες, μπανάκια και γιογιό, Εκπαιδευτικά παιχνίδια εσωτερικού και εξωτερικού χώρου και Άμμο  θαλάσσης για τον εξωτερικό παιδότοπο
ΓΙΑ ΤΙΣ 6 ΔΑΝΕΙΣΤΙΚΕΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΕΣ  & ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΔEYTEΡΗΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ
Χαρτί Α4, στυλό, blanco, είδη ζωγραφικής, υγρή κόλλα, σελοτέιπ, συρραπτικά,
Ξενόγλωσσα λεξικά και βιβλία βαλκανικών γλωσσών, Επιτραπέζια παιχνίδια, Βιβλία σύγχρονης λογοτεχνίας και ψυχολογίας, DVD κινηματογραφικών ταινιών, Εκτυπωτές και Η/Υ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΚΡΑΤΗΣΗΣ
Σόμπες αλογόνου, καλοριφέρ, μικρά αερόθερμα, ανεμιστήρες, Μικρές (17΄)  ή μεγάλες τηλεοράσεις και  DVD player,  ηχοσυστήματα, Ψυγεία και καταψύκτες, Πλαστικό χρώμα εσωτερικού και εξωτερικού χώρου για ζωγραφική, πλαστικά τραπέζια και καρέκλες, Ηλεκτρικά σίδερα - σιδερώστρες- απλώστρες, Πιστολάκι για τα μαλλιά
                                                                                                                                                                                         
Λίγα λόγια για τις “Μικρές Ιστορίες Φόνων”

   Ο Πολυχώρος Vault παρουσιάζει το νέο έργο του Παναγιώτη Μπρατάκου «Μικρές Ιστορίες Φόνων», σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καρατζιά. Μια παράσταση για την καταστροφική δύναμη της αγάπης, τη σκοτεινή πλευρά του έρωτα και ταυτόχρονα ένα καυστικό σχόλιο για τον κόσμο της κίτρινης δημοσιογραφίας. Βασισμένη σε αληθινά γεγονότα.

Λίγα λόγια για το έργο:

Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 2015

Η Μαγεμένη Βασιλοπούλα


Η «Μαγεμένη Βασιλοπούλα» δεν είναι παραμύθι για παιδιά, αλλά  ένας χειμαρρώδης μονόλογος με ηρωίδα μία γυναίκα, η οποία μετά από μια αποτυχημένη απόπειρα αυτοχειρίας διηγείται τη ζωή της -  χρησιμοποιώντας γλαφυρή αφήγηση και  μαύρο χιούμορ. 
Με αναφορές στη Μάρλεν Ντήτριχ, την Αλίκη Βουγιουκλάκη, τις γυναίκες της Μικρασίας με τις προκαταλήψεις και τις δεισιδαιμονίες τους, καταφέρνει να συνδέσει τις μνήμες του χθες με το σήμερα.
Η Αθηνά Παππά στο ρόλο της Μαγεμένης βασιλοπούλας κυριαρχεί με την πληθωρική παρουσία και την ιδιαίτερη φωνή της, συνδυάζοντας ετερόκλητους κόσμους. Αλλάζει όψεις και ρούχα επί σκηνής.
Μεταμορφώνεται σε χορεύτρια καμπαρέ, χορεύει αισθησιακά, προκαλεί, επικοινωνεί με το κοινό και σου ζητάει… τσιγάρο.
Βιώνει τη μανιοκατάθλιψη της ηρωίδας που κατορθώνει ν’ αυτοσαρκάζεται, να σαρκάζει, να σχολιάζει, να γελά και να ονειρεύεται… καθισμένη σε μία αναπηρική καρέκλα.
Παραστάσεις: 2,3, 4 Μαρτίου και 9,10,11 Μαρτίου

Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου 2015

Πάνος Τζαβέλλας (1925-2009)



Ο Πάνος Τζαβέλλας γεννήθηκε το 1925 στην Κοζάνη. Στην κατοχή οργανώθηκε στην ΕΠΟΝ. Βγήκε στο βουνό, εντάχθηκε στον ΕΛΑΣ και αργότερα στον Δημοκρατικό Στρατό.

Στο βουνό τραυματίζεται και ακρωτηριάζεται το δεξί του πόδι. Συλλαμβάνεται και ξεκινά ο δρόμος για τις φυλακές. Μετά από δίκες καταδικάζεται τρεις φορές σε θάνατο. Το 1958, αρρωσταίνει βαριά και το 1961 με τη βοήθεια του ΚΚΕ φεύγει στην Σοβιετική Ένωση για θεραπεία. Εκεί νοσηλεύεται τρία χρόνια και θεραπεύεται από την ασθένεια που υπέστη στις φυλακές. Παράλληλα εκεί του δόθηκε η ευκαιρία να σπουδάσει μουσική.

Επιστρέφει το 1965 στην Ελλάδα και ξεκινά την πρώτη του καλλιτεχνική δουλειά σε μπουάτ της Πλάκας.Η δικτατορία του 1967 κλείνει τις μπουάτ και ο Τζαβέλλας βρίσκεται ξανά στη φυλακή, κατηγορούμενος για αγώνα και παράνομη δράση ενάντια στη Χούντα.

Το 1971 αποφυλακίζεται με το νόμο « Μη θεραπεύσιμης ασθένειας». Έχοντας μαζέψει το υλικό απ' όλα τα Αντιστασιακά τραγούδια, αλλά και με δικές του συνθέσεις, στήνει στην Πλάκα Το Αντάρτικο Λημέρι. Γράφει κάπου στο βιβλίο του, ANTAPTO-ROCK: « Τι είναι τα τραγούδια της Εθνικής Αντίστασης 1941-1944; Είναι η καλλιτεχνική έκφραση του Έπους της Εθνικής Αντίστασης. Είναι η φωνή, του λαού μας σε μια κρίσιμη και δραματική ώρα της πατρίδας μας. Είναι ο καθρέφτης της λαϊκής ψυχής, είναι οι πόθοι και τα όνειρά του, είναι η κλαγγή των όπλων, βροντή κι αστροπελέκι, είναι κάλεσμα για μάχη, είναι η ψυχή του αγώνα».

Η πτώση της Χούντας το 1974 βρίσκει τον Τζαβέλλα στη μπουάτ Λήδρα, που ελεύθερος πια μαζί με τη σύντροφο στη ζωή και το τραγούδι, Νατάσα Παπαδοπούλου και την ορχήστρα του συνεχίζει να τραγουδά τα τραγούδια του και έτσι αρχίζει και η πρώτη του δισκογραφική δραστηριότητα όπως ο πρώτος του δίσκος ζωντανά γραμμένος, « ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΝΤΑΡΤΙΚΟ ΛΗΜΕΡΙ». Τα τραγούδια του και από τους επόμενους οκτώ δίσκους του, ζωντανεύουν και μέσα από συναυλίες, που δίνονται σε ανοικτά γήπεδα και πανεπιστήμια σ' όλη την Ελλάδα, αλλά και το εξωτερικό, όπως στη Γερμανία, Σουηδία κ.α.

Εκεί αρχίζει και η καλλιτεχνική του παρουσίαση από ξένες τηλεοράσεις, όπως η Βουλγαρική, Γερμανική, Σουηδική, και  φυσικά και στην Ελληνική τηλεόραση

Ο Ελληνικός αλλά και ο ξένος Τύπος αναφέρεται στον Αγωνιστή τραγουδοποιό, Πάνο Τζαβέλλα, φτάνοντας ακόμη και στην Κίνα να μεταφράζεται το πολύ γνωστό και αγαπημένο σε όλους μας τραγούδι, «Κυρ-Παντελής».

Η καλλιτεχνική του πορεία συνεχίστηκε μέχρι  πριν λίγα χρόνια σε διάφορες μουσικές σκηνές της Αθήνας και του Πειραιά. Πέθανε στις 27 Ιανουαρίου 2009.

Aκολουθεί πρόγραμμα προβολών στους κινηματογράφους ΣΤΟΥΝΤΙΟ και ΑΛΚΥΟΝΙΣ για την Εθνική Αντίσταση :

Γιατί η αριστερά λατρεύει την ανάπτυξη;


Του Χάρη Ναξάκη *

Δεν μπορώ να κάνω τίποτα για όποιον
δεν θέτει στον εαυτό του ερωτήματα
Κομφούκιος
   Γιατί η αριστερά, σχεδόν σε όλες τις εκδοχές τις, νιώθει μια ακαταμάχητη έλξη από τον οικονομισμό, την παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητα, τον καταναλωτισμό, την τεχνολογική πρόοδο, την ανάπτυξη σε όλες τις μεταμφιέσεις τις (βιώσιμη ανάπτυξη, λαϊκή ανάπτυξη , κλπ), ειρωνεύεται το λιτό βίο ταυτίζοντάς τον με τη λιτότητα; Γιατί η αριστερά είναι το κόμμα της προόδου και της ανάπτυξης; Η απάντηση του ερωτήματος πρέπει να αναζητηθεί στη μήτρα που τη γέννησε. Πίσω από το μύθο της ανάπτυξης και της προόδου βρίσκονται θεωρητικές και οντολογικές παραδοχές του διαφωτιστικού προτάγματος, συνιστώσα του οποίου είναι η αριστερά, παραδοχές που διατύπωσε και ο Μαρξ. Η θεοποίηση της οικονομίας παρατηρείται και στις δυο μεγάλες συνιστώσες του διαφωτισμού, τον φιλελευθερισμό και τον μαρξισμό και προϋποθέτει συγκεκριμένες παραδοχές για το χαρακτήρα της ανθρώπινης φύσης.

Για τους φιλελεύθερους ο άνθρωπος είναι ιδιοτελές ον και για να μην οδηγηθεί σε ένα πόλεμο όλων εναντίον όλων (Χομπς) πρέπει να αυτορυθμιστεί και να εξισορροπηθεί η ιδιοτέλεια και η απληστία του μέσω της οικονομικής δραστηριότητας, της αγοράς. Την αντίληψη αυτή διατύπωσε με τον καλύτερο τρόπο ο Α. Σμιθ στον Πλούτο των Εθνών λέγοντας ότι «δεν θα εξασφαλιστεί το βραδινό μας από τη φιλανθρωπία του φούρναρη, αλλά από την έγνοια που έχει αυτός για το συμφέρον του». Αν επιδιώξουμε λοιπόν το προσωπικό μας συμφέρον θα έρθουμε σε αναγκαίους συμβιβασμούς και η απληστία μας θα είναι ενάρετη γιατί θα είναι το κίνητρο για να παράγουμε αγαθά και να καλύψουμε τις ακόρεστες ανάγκες μας. Η οικονομία για τους φιλελεύθερους είναι ένα σύστημα αποδοτικής οργάνωσης της ιδιοτέλειας ενός άπληστου όντος, που διοχετεύει τον αχαλίνωτο καταναλωτικό ηδονισμό του και τα εγωιστικά πάθη του στην ειρηνοποιό αγορά και όχι σε αιματηρούς πολέμους.

Απέναντι στο μονοδιάστατο άνθρωπο του φιλελευθερισμού, τον ορθολογικό ατομιστή, που ασκεί ελεύθερα με ρυθμιστή την αγορά την εγωιστική φύση του, ο Μαρξ φιλοτέχνησε ανθρωπολογικά το πορτρέτο ενός όντος επίσης μονοδιάστατου, τον homo faber (άνθρωπος κατασκευαστής). Ο Μαρξ είναι μονοφυσίτης

Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2015

«Τα ελαιόλαδα των οινοποιών»


Μία πρωτοβουλία του Οινοράματος
Αθήνα, Φεβρουάριος 2015
Όλοι γνωρίζουμε την επιτυχία των ιταλικών ελαιολάδων στη διεθνή αγορά. Πολλά από αυτά ―και μάλιστα μερικά από τα πιο ακριβά― ανήκουν σε αμπελοοινικές εκμεταλλεύσεις της Τοσκάνης, της Ουμβρίας, της Σικελίας κ.ά. συμβάλλοντας ουσιαστικά στον κύκλο εργασιών τους. Επιπλέον η παρουσία τους μέσα στην γκάμμα των κρασιών ενός οινοποιείου προσδίδει σε αυτό επιπλέον κύρος (τονίζοντας τη σημασία της γεωγραφικής προέλευσης και της χειροποίητης, «artisanal», παραγωγής του), ενώ ταυτόχρονα μπορεί να ανοίξει και νέες αγορές για το κρασί.
Δεν υπάρχει κανένας λόγος η παραγωγή ελαιολάδου υψηλής ποιότητας να μη γίνει, και στην Ελλάδα, τάση μεταξύ των οινοποιών! Δεδομένης, μάλιστα, της τελειομανίας που γενικά διακρίνει τους Έλληνες οινοποιούς στη δουλειά τους, είναι βέβαιο πως τα ελαιόλαδά τους θα είναι αρίστης ποιότητας (όπως συνέβη με όσους καταπιάστηκαν με την παραγωγή τσίπουρου και άλλων αποσταγμάτων).
Θέλοντας να συμβάλλουμε στην ανάπτυξη της τάσης αυτής και να βοηθήσουμε τους οινοποιούς εκείνους που ήδη έχουν αρχίσει να παράγουν και να εμπορεύονται ελαιόλαδο, δημιουργούμε στο φετινό Οινόραμα ένα ομαδικό περίπτερο με τα «Ελαιόλαδα των Οινοποιών».

Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2015

Mπαρ Διατηρητέα …

«Το Σαν Φρανσίσκο - και ο ηθοποιός Sean Penn - παρουσιάζουν μια κληρονομιά από μπαρ που αξίζουν να διασωθούν»



Άρθρο της theGuardian, τη μετάφραση επιμελήθηκε ο Μανώλης Τσαγκαράκης.

Εισαγωγικό σχόλιο ΟΙΚΟΛΟΓΕΙΝ : Στην Ελλάδα υπήρξαν καφενεία διάσημα, όπως αυτό του Ζαχαράτου, που συγκέντρωνε πολιτικές και πνευματικές διασημότητες από το 19ο αιώνα μέχρι το κλείσιμό του. Και που είχε αποτελέσει θέμα  του επικεφαλής των τουρκικών στρατευμάτων στον πόλεμο του 1897 -  απείλησε να μεταβεί αυτοπροσώπως  στου Ζαχαράτου  για να πιεί τον καφέ του(!), καθώς ο πόλεμος έκλινε αποφασιστικά  υπέρ της Τουρκίας … Διάσημο αλλά εξαφανισμένο πλέον έγινε το «Βυζάντιον», στην Πλατεία Κολωνακίου, αλλά και του «Γαμβέτα», στη γωνία  Κοραή και Πανεπιστημίου – δεν φεύγει από τη μνήμη μου έτσι όπως ήταν κλασικό, απλό, καθαρό, καθόλου φασαριόζικο…Τα μπαρ που περνάνε τη δοκιμασία του χρόνου και δημιουργούν αισθητικά «αρχέτυπα», αξίζουν μια σωτήρια έξωθεν επέμβαση, εφόσον απειλούνται. Αξίζουν συντήρηση, γιατί επιβεβαιώνουν τη συνέχεια και οικειώνουν τον πολίτη με την πόλη. Να τι κάνουν στην Καλιφόρνια και αλλού… 

Το πρόγραμμα «Legacy Bars and Restaurants» το οποίο είναι μια πρωτοβουλία διάσωσης των μπαρ της καλιφορνέζικης πόλης, αποτελεί μέρος ενός παγκόσμιου κινήματος, από τη Βαρκελώνη μέχρι το Μπουένος Άιρες για τον εντοπισμό και την προστασία σημείων με κοινωνικό ενδιαφέρον.
 

Το Τόσκα που βρίσκεται στην North Beach του Σαν Φραντζίσκο αναζωογονήθηκε με τη βοήθεια του ηθοποιού και θαμώνα Sean Penn. Φωτογράφος: Carlos Avila Gonzalez
Το Ιταλικό Tosca Café του Σαν Φρανσίσκο είναι γνωστό για πολλά πράγματα - κυρίως για το jukebox του που είναι εφοδιασμένο με μουσική όπερας, και μια εντυπωσιακή ασημί μηχανή espresso που σερβίρει ένα ιδιαίτερo ρόφημα: μπέρμπον. Υπάρχει επίσης μια φήμη για μια νύχτα, πολύ καιρό πριν, όταν ο ηθοποιός Sean Penn φέρεται να άνοιξε μια τρύπα στον τοίχο αυτού του μυθικού μπαρ του North Beach με ένα πιστόλι.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΝΕΟ-ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ - ΜΕ ΤΑ ΦΩΤΑ ΤΗΣ ΨΥΧΑΝΑΛΥΣΗΣ

  
Οι Εκδόσεις «Πορφύρα»  προσκαλούν σε πέντε εκ βαθέων συνομιλίες με  ισάριθμους σημαντικούς σύγχρονους εικαστικούς καλλιτέχνες που το έργο τους αντλείται και εμπνέεται από την αρχαία ελληνική ή τη βυζαντινή ζωγραφική και εκτείνεται στην σύγχρονη Ελληνική ζωγραφική. Πέντε έγκριτοι επιστήμονες από τον χώρο της ψυχανάλυσης θα αποπειραθούν να «αναγνώσουν» τον προσωπικό κόσμο και το ζωγραφικό σύμπαν του κάθε καλλιτέχνη προσεγγίζοντας τον άνθρωπο και αναλύοντας το έργο του.
Οι συναντήσεις θα πραγματοποιούνται Σάββατο μεσημέρι,
ώρες 12.00-14.00 στο πατάρι των Εκδόσεων Αρμός, Μαυροκορδάτου 11, Αθήνα 210 3304196, στις εξής ημερομηνίες:

Τρίτη 17 Φεβρουαρίου 2015

Κόλαση δεν είναι οι άλλοι

Συντάκτης: 
Ιάκωβος Ανυφαντάκης
Εφημερίδα των Συντακτών
«O Στρόοπ περιέγραφε την ανατίναξη της Μεγάλης Συναγωγής στις 16 Μαΐου 1943 χειρονομώντας όρθιος στη γωνία κοντά στα καλοριφέρ, με τα πόδια ελαφρώς ανοιχτά, το κεφάλι ψηλά, το πρόσωπο αναψοκοκκινισμένο από την έξαψη. Κατά κάποιον τρόπο φαινόταν ευτυχισμένος». Ετσι αναφέρει ο Καζίμιερ Μοτσάρσκι ότι του αφηγήθηκε την ανατίναξη της Μεγάλης Συναγωγής ο Αντιστράτηγος Στρόοπ, ο αρχηγός των SS στη «Μεγάλη Δράση», την εκκαθάριση του Γκέτο της Βαρσοβίας την άνοιξη του 1943. Πώς μπορεί κάποιος να ανακαλεί με τέτοια ηδονική χαρά καταστροφές, εκτελέσεις, εμπρησμούς και βασανισμούς; Πώς μεταμορφώνεται κανείς σε ένα τέτοιο τέρας;

Αυτό μοιάζει να αναζητά στο βιβλίο του «Συνομιλίες με ένα Δήμιο» ο Μοτσάρσκι, Πολωνός αντιστασιακός και δημοσιογράφος που το 1949 φυλακίστηκε για 255 μέρες μαζί με τον θανάσιμο εχθρό του. Οι δύο είχαν βρεθεί αντιμέτωποι στη Βαρσοβία, ο Μοτσάρσκι, μάλιστα, σχεδίαζε να τον δολοφονήσει. Μετά το τέλος του πολέμου, όταν οι κομμουνιστικές αρχές είχαν συλλάβει πολλούς από τους αντιφρονούντες αντιστασιακούς της Armia Krajowa με την κατηγορία του φασισμού, τοποθέτησαν τους δύο κρατούμενους στο ίδιο κελί για να τους βασανίσουν. Ο Μοτσάρσκι, σοκαρισμένος στην αρχή για τη βέβηλη σκέψη των συμπατριωτών του βρήκε αυτόν τον εγκλεισμό ως μια ευκαιρία να μελετήσει ένα πλάσμα τόσο σπάνιο όσο αυτός ο εγκληματίας. Αποφυλακίστηκε το 1955 (ο Στρόοπ είχε ήδη απαγχονιστεί το 1951) και το μεσοδιάστημα 1972-1974 άρχισε να δημοσιεύει στον Τύπο τις αναφορές από τις συζητήσεις τους. Τη λέξη αναφορά επιλέγει ο ίδιος ο Μοτσάρσκι, αντίθετος σε οποιαδήποτε «προσπάθεια λογοτεχνικού εξωραϊσμού». Πέθανε το 1975 πριν προλάβει να δει το βιβλίο τυπωμένο, μετά τον θάνατό του, όμως, οι αναφορές του έγιναν βασικό εργαλείο προσέγγισης του ψυχισμού των ναζί και διδάσκονται στα σχολεία της πατρίδας του.

Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2015

Επαναπροσδιορίζοντας τη σχέση νεκροταφείου και πόλης


Από τη φοιτήτρια: Καψάσκη Στεφανία-Άλκηστη
Επιβλέπων καθηγητής: Γιάννης Αίσωπος
Πανεπιστήμιο Πατρών, Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών
Ημερομηνία Παρουσίασης: 27-06-2014

  
Εισαγωγικό σχόλιο του ΟΙΚΟΛΟΓΕΙΝ : Στην Ελλάδα το νεκροταφείο εντάσσεται στις «οχλούσες» δραστηριότητες  και η εκτόπισή του εκτός αστικού χώρου είναι ιδιαίτερα επιθυμητή. Σε περιπτώσεις όπως η Γλυφάδα, η επιθυμία της εκτόπισης έχει οδηγήσει μέχρι και στη δημιουργία «αυθαίρετου νεκροταφείου» στον Υμηττό (!), ενώ στο ίδιο βουνό (βόρεια περιοχή) έχουν εγκατασταθεί  αρκετά νεκροταφεία – με επιβλητικότερο όλων  του Παπάγου : Εκεί ο δασικός χώρος έχει σπαταληθεί τόσο ώστε να υπάρχει η δυνατότητα μέχρι και drive in νεκροταφείου (Σχίζας, 1991, «Υμηττός»). Αξιοσημείωτη είναι η πρόταση που αναφέρθηκε πρόσφατα, σχετικά με την εγκατάσταση «ταφικής χρήσης» στο χώρο του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού….Σχετικά


Γιατί ένας χώρος που υπάρχει μέσα στον ιστό μιας πόλης να μην μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τους κατοίκους της και για άλλες χρήσεις πέραν της ταφής; Θα μπορούσαν τα νεκροταφεία να αποτελούν δημόσιους χώρους για πενθούντες και μη πενθούντες;
<<Το νεκροταφείο είναι σίγουρα ένας τόπος διαφορετικός απο τους συνήθεις πολιτισμικούς χώρους. Πρόκειται για ένα χώρο ο οποίος συνδέεται κατά βάση με όλους τους χώρους μιας πόλης ή μιας κοινωνίας ή ενός χωριού, καθώς κάθε άτομο, κάθε οικογένεις έχει συγγενείς στο νεκροταφείο>>
Μισέλ Φουκώ, Περί αλλοτινών τόπων, Ετεροτοπίες, σελ.6
Η θέση των νεκροταφείων στις πόλεις ποικίλει ιστορικά αναλόγως της σχέσης των ανθρώπων με το θάνατο.Η στενή σχέση των ανθρώπων με το θάνατο τη περίοδο του Μεσαίωνα είναι εμφανής από τη συνύπαρξη ζωντανών νεκρών στον αστικό ιστό αλλά και από τη σημασία που έδιναν οι άνθρωποι στο γεγονός του θανάτου. Τα νεκροταφεία χρησιμοποιούνταν μεν για την ταφή των νεκρών αλλά ταυτόχρονα φιλοξενούσαν και τις δημόσιες δραστηριότητες της κοινωνίας. Στην ουσία αποτελούσαν τον κυριότερο δημόσιο χώρο της πόλης.
Στο πέρασμα των χρόνων, από δημόσιοι χώροι μετατράπηκαν σε χώρους περισυλλογής και ηρεμίας και σήμερα, ειδικά στην ελλάδα αποτελούν στη πλειοψηφία τους μη σχεδιασμένους χώρους, αποκλειστικά για την ταφή παρόλο που καταλαμβάνουν μεγάλα τμήματα πόλεων. Τα νεκροταφεία δεν έχουν την ιερότητα του παρελθόντος πόσο μάλλον το χαρακτήρα τους. Έχουν μεταφερθεί εκτός πόλεως, είναι συχνά παραμελημένα και προκαλούν αποστροφή.

Αποκεντρωμένη διαχείριση απορριμμάτων με διαλογή στην πηγή

 Της Δέσποινας Σπανούδη

Εισήγηση στο διεθνές συνέδριο “Βιώσιμη, οικολογική, οικονομική διαχείριση των απορριμμάτων στην Αττική”, ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΑΤΤΙΚΗΣ – E.Δ.Σ.Ν.Α., 12-14 /2/ 2015


Μέσα στη δίνη της κρίσης και τη γενικευμένη εκποίηση,  λίγοι  παρατήρησαν ότι τα σκουπίδια μας, όπως και αλλά δημόσια αγαθά μπήκαν στο στόχαστρο  εθνικών και υπερεθνικών  εργολάβων και ομίλων.  Ακόμη πιο λίγοι συνειδητοποιούν ότι τα σκουπίδια είναι υλικά για τα οποία πληρώνουμε τέσσερις φορές:
·                      πληρώνουμε όταν τα αγοράζουμε,
·                      πληρώνουμε επιπλέον μέσα στην τιμή αγοράς τους για να ανακυκλωθούν,
·                      ξαναπληρώνουμε στον Δήμο ένα κόστος ανακύκλωσης μέσω των δημοτικών τελών  
·                     και τελικά επειδή ανακύκλωση δεν γίνεται ή γίνεται με πολύ χαμηλά ποσοστά,  πληρώνουμε για  μια ακόμη φορά για να τα πετάξουμε όλα μαζί.  

Από το 2001 που ξεκίνησαν τα συστήματα ανακύκλωσης, τα στοιχεία που αφορούν τα τέλη που εισπράττονται, τα ποσά που αποδίδονται και τα ποσοστά της ανακύκλωσης, παραμένουν αμφίβολα. Έτσι εν τέλει, όχι μόνο σπαταλάμε πολύτιμους φυσικούς πόρους, αλλά δημιουργούμε και σοβαρές περιβαλλοντικές επιπτώσεις.
Θεωρητικά, η νομοθεσία αναγνωρίζει αυτή την αξία. Όπως ξέρουμε σύμφωνα και με την ευρωπαϊκή και με την ελληνική νομοθεσία τα σκουπίδια πρέπει να αξιοποιηθούν ώστε να εξοικονομήσουμε πρώτες ύλες και ενέργεια. Ενσωματώθηκε στην εθνική νομοθεσία (ν. 4042/2012) η οδηγία 2008/98/ΕΚ, που έχει στον πυρήνα της τη βασική «δέσμευση» της ιεράρχησης στη διαχείριση των απορριμμάτων, που όλοι επικαλούνται: πρόληψη, επαναχρησιμοποίηση, ανακύκλωση, ανάκτηση, απόρριψη.

Σάββατο 14 Φεβρουαρίου 2015

Αυτά τα παιδιά είναι πολλές φορές παιδιά


ΝΑ ΜΗ ΓΙΝΕΙ MALL ΣΤΟ ΚΤΗΜΑ ΚΑΜΠΑ Ι



Της Νομαρχιακής Επιτροπής Ανατολικής Αττικής του ΣΥΡΙΖΑ

 Αναφερόμαστε σε μια έκταση 315 στρεμμάτων, στην οποία βρίσκεται ένα από τα πρώτα εργοστάσια οινοποιίας, κατασκευής 1889, μοναδικό για την περιοχή της Ανατολικής Αττικής. Χαρακτηρισμένο διατηρητέο, με περιβάλλοντα χώρο 23,5 στρ. σε άμεση επαφή με άλλα διατηρητέα κτίρια της περιοχής, Βίλα Καμπά, Αρχοντικό Μάτσα, Σιδηροδρομικός Σταθμός, με τα οποία αποτελεί μια ενότητα. Ενταγμένο σε ζώνη προστασίας τοπίου, στο οποίο παραγόταν το ομώνυμο φημισμένο κρασί των Μεσογείων.
Το 1997 η εταιρεία των Μπόμπολα, Καλλιτσάντση αγόρασε ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΓΗ, αφού πρώτα φρόντισε μια μέρα πριν, να παρθεί απόφαση αποχαρακτηρισμού της από τον Οργανισμό Αθήνας (ΥΠΕΧΩΔΕ) για δημιουργία σ΄ αυτήν εμπορικού κέντρου. Ο δρόμος ήταν ανοικτός για να πραγματοποιηθούν και τα υπόλοιπα σχέδια που είχαν ήδη συμφωνηθεί από καιρό… Πώς αλλιώς να εξηγηθεί η χάραξη της Αττικής Οδού, που κάνει μια φαινομενικά ανεξήγητη παράκαμψη μέσα στα χωράφια και τους αγρούς της Κάντζας,  η ύπαρξη 6 ( ΕΞΗ!!!!) λωρίδων εισόδου από την Κάντζα στην Αττική Οδό, σε μια περιοχή 3μιση χιλιάδων κατοίκων, ή η στάση του Προαστιακού ακριβώς δίπλα στο χώρο που σχεδιάζουν να κτίσουν το τερατούργημά τους;
Η απόφαση αυτή ακυρώθηκε από το ΣΤΕ μετά από προσφυγή της Νομαρχίας  με ένα από το κύρια επιχειρήματα την ύπαρξη αγροτικής γης υψηλής παραγωγικότητας και ιστορίας .

Πολιτικό εργαστήρι: "Ευημερία χωρίς ανάπτυξη: προτάσεις για έναν άλλο κόσμο από κοινού




Πολυτεχνείο, αμφιθέατρο Γκίνη, 20-22 Φεβρουαρίου 2015

Στόχος του φόρουμ- πολιτικού εργαστηρίου είναι η δημιουργία ενός συνεκτικού και περιεκτικού πλαισίου, συγκεκριμένων και εφαρμόσιμων προτάσεων για τη δημιουργία μιας άλλης κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής πραγματικότητας, εδώ και τώρα.

Θα επιδιώξουμε να συνθέσουμε την κινηματική και ερευνητική εμπειρία των τελευταίων ετών μέσα από τη διαμόρφωση προτάσεων για ένα εναλλακτικό μοντέλο κοινωνικής, παραγωγικής και πολιτικής ανασυγκρότησης και οργάνωσης, για ένα άλλο τρόπο ζωής, απαγκιστρωμένο από το δόγμα της αέναης οικονομικής ανάπτυξης και του καταναλωτισμού, από το κλασσικό μοντέλο δηλαδή του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού όπως το γνωρίζουμε.

Το κυρίαρχο πολιτικό και οικονομικό σύστημα επιβάλει την λογική ότι δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική πέρα από το υπάρχον μοντέλο του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, των ελεύθερων αγορών, της λιτότητας και της χρηματο-τραπεζικής ηγεμονίας, που έχει καταστρέψει το περιβάλλον και τις κοινωνίες.

Το φαντασιακό της αέναης οικονομικής ανάπτυξης (μεγέθυνσης) και του καταναλωτισμού έχει αποδειχθεί ότι οδηγεί σε ακόμα μεγαλύτερη οικονομική ανισότητα, κοινωνική αδικία, καταπάτηση θεμελιωδών δικαιωμάτων, αυταρχική διακυβέρνηση, και φυσικά καταλήστευση και εξάντληση των φυσικών πόρων. Έχουμε εισέλθει σε μια εποχή στην οποία η ανάπτυξη, είτε μέσω της λιτότητας είτε μέσω της ζήτησης, δεν είναι ούτε εφικτή ούτε βιώσιμη.

Κι όμως υπάρχει εναλλακτική και ολοκληρωμένη πρόταση για την ανασύνταξη της κοινωνίας, πέρα από τα πολιτικά κόμματα και το διεφθαρμένο κύκλωμα οικονομικών, δικαστικών και πολιτειακών παραγόντων, ΜΜΕ και σωμάτων ασφαλείας. Πέρα από τη σύγκρουση και τη διαμαρτυρία, πέρα από τη βία ή την παθητικότητα.

Η κοινωνική εμπειρία εκατοντάδων χρόνων και οι κινηματικές ζυμώσεις των τελευταίων ετών προτάσσουν ένα άλλο μοντέλο κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής οργάνωσης, μια νέα αφήγηση και αλλαγή στην πράξη, τη δημιουργία μιας νέας πραγματικότητας κόντρα στον παλιό κόσμο. Ένα πολιτικό πάντρεμα των προταγμάτων της οικολογίας, της αυτονομίας, της αποανάπτυξης, της κοινωνικής ισότητας, της αλληλεγγύης και της αλληλοβοήθειας, της ομότιμης παραγωγής, της αυτάρκειας και της κλιματικής δικαιοσύνης.

Με αφορμή την υπάρχουσα κοινωνική, οικονομική, οικολογική και πολιτειακή κρίση, καταγράφουμε, κωδικοποιούμε και συγκεκριμενοποιούμε τις προτάσεις μας, που είναι συνάμα ουτοπικές και ρεαλιστικές, ριζοσπαστικές αλλά και εφαρμόσιμες. Προτάσεις που αντικατοπτρίζουν τον ιδανικό άλλο κόσμο από κοινού που οραματιζόμαστε, αλλά που μπορούν να εφαρμοστούν άμεσα, εδώ και τώρα. Η ουτοπία μας στην πράξη δηλαδή, η εφαρμογή των αιτημάτων μας σε πρώτο χρόνο, από εμάς για εμάς, με τη διαμόρφωση δομών, θεσμών και εργαλείων που θα βοηθήσουν τη μετάβαση σε ένα κοινωνικά δίκαιο και οικολογικά βιώσιμο μοντέλο διαβίωσης.

Οι θεματικές στις οποίες θα αναπτυχθούν οι συγκεκριμένες προτάσεις πολιτικής και κοινωνικής παρέμβασης είναι: 1) Αναζωογόνηση της υπαίθρου, αποκέντρωση και επισιτιστική αυτάρκεια. 2) Θεσμοί, άμεση δημοκρατία και αυτοδιαχείριση. 3) Κοινωνική πρόνοια και μέριμνα (υγεία- περίθαλψη, παιδεία, έρευνα, στέγαση). 4) Αλληλέγγυα- συνεργατική οικονομία και παραγωγική ανασυγκρότηση. 5) Οικολογική βιωσιμότητα, φυσικοί πόροι και ενέργεια. 6) Δικαιοσύνη, δικαιώματα, έμφυλες σχέσεις και μεταναστευτικό. 7) Δημόσιοι χώροι, κοινά και ομότιμα δίκτυα. 8) Χρέος, δημοσιονομικά και επενδύσεις.

Λουκάνικος «για πάντα»


Δεν ξέρω πως αυτός ο συναγωνιστής και συν-διαδηλωτής  πήρε το όνομά του. Πιθανόν από εκείνα τα λιπαρά  και «θεοσφυλάξοι» λουκάνικα της πλατείας Συντάγματος, που δεν έβαλα στο στόμα μου ακόμη και στις μεγαλύτερες πείνες…
 Πάντως ο αεικίνητος και πολυχαϊδεμένος σκυλάκος εξεμέτρησε το ζην τον Οκτώβρη που μας πέρασε, χωρίς να θεωρηθεί "παθών εν υπηρεσία" από τους πολλούς. Οι λίγοι όμως που τον ήξεραν από κοντά, είπαν ότι τον  έφαγαν οι παλιοί ψεκασμοί της Αστυνομίας. Εγώ θα πρόσθετα, ως παράλληλη πιθανή αιτία θανάτου, και τα κεράσματα με  λουκάνικα που κυκλοφορούσαν στην μαχόμενη πλατεία. Δεν τον είχαν πάρει δα και τα χρόνια : Ήταν περίπου 10 χρονών όταν εγκατέλειψε τον μάταιο κόσμο των μνημονίων…
Ο  Λουκάνικος τιμήθηκε από ένα πανώ στην Πλατεία Συντάγματος, στην συγκέντρωση της 11.2.15. Πολύ πριν,  σύμφωνα με ένα ρεπορτάζ του Άγγελου Καλοδούκα  στο Left.gr,  είχε γίνει εξώφυλλο από το  περιοδικό Τime  με τίτλο “Loukanikos and the revolution”, ενώ μαζί  του ασχολήθηκαν το BBC, το CNN, το Al Jazeera.
Αυτή η σχέση του Λουκάνικου με τους διαδηλωτές με παρέπεμπε πάντοτε στην έκπληξη που αισθάνθηκε ο διάσημος ηθοποιός Χάρβεϋ Καϊτέλ, όταν ήλθε πριν από χρόνια στην Αθήνα. Είχε  τότε  νοιώσει  ευχάριστα και είχε καλοχαρακτηρίσει την ελληνική πρωτεύουσα, λόγω της ελεύθερης κίνησης σκύλων στον αστικό χώρο -  που μάλιστα συμμορφώνονταν στους σηματοδότες της τροχαίας…