Πολιτικό χρήμα άσπρο και μαύρο: φτάνει πια!

 

του Παντελή Οικονόμου   Μα ποια είναι, επί τέλους, η αλήθεια για την «Ομάδα Αλήθειας»; Το βέβαιο είναι ότι είναι ένα επικοινωνιακό εργαλείο της κυβερνώσας ομάδας. Ότι σιτίζει στελέχη τα οποία βάραιναν κάποτε το ταμείο της Νέας Δημοκρατίας, περιορίζοντας έτσι δραστικά τις δαπάνες του κόμματος αυτού. Ότι πελάτες της είναι εταιρίες οι οποίες έχουν ως δικό τους πελάτη το Δημόσιο. Ότι η «Ομάδα Αλήθειας» οικειοποιείται, τελικά, δημόσιο χρήμα, προπαγανδίζοντας υπέρ της κυβερνώσας ομάδας από την μια, μισθοδοτώντας στελέχη του κόμματος το οποίο στηρίζει την ομάδα αυτή, από την άλλη.   «Με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια» δηλαδή, αλλά εδώ τελειώνουν τα χαριτωμένα και αρχίζουν τα δυσάρεστα ερωτήματα. Ποιοι πελάτες κατέβαλλαν αμοιβές στην «Ομάδα Αλήθειας» και για ποιες υπηρεσίες; Ποιες από τις συναλλαγές αυτές ήταν πραγματικές και ποιες όχι; Και αυτά είναι τα πιο εύκολα! Ασφαλώς η ΑΑΔΕ ο ΕΦΚΑ, αλλά και η Εθνική Αρχή Διαφάνειας   διαθέτουν και την νομιμοποίηση και τα μέσα να ερευνήσουν και να αποφανθούν, όπως οφείλουν, για το εάν και κατά πόσον το πολιτικό χρήμα το οποίο διακινήθηκε ήταν άσπρο ή μαύρο και με ποια αναλογία.

ΑΛΛΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ

Του Γιάννη Σχίζα

O  πατέρας μου  λεγόταν  Θωμάς, ήταν  εγκατεστημένος στην Ηλιούπολη από το 1935 μαζί με τη σύζυγό  του και συνήθιζε να πηγαίνει σε ένα  ύψωμα   όπου βρισκόταν το ξωκλήσι  «Προφήτης Ηλίας»- ένας από τους τρεις προφήτες στον Υμηττό. Πήγαινε  την Κυριακή του Θωμά, όπου γινόταν επίσημη λειτουργία,  μια εβδομάδα  μετά την Κυριακή του Πάσχα. Ήταν από τα αγαπημένα μέρη του, ήταν μια ευχάριστη εξοχή, που απείχε από το σημερινό οικιστικό ιστό και  βρισκόταν 1,5 περίπου χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι μας.. Η διαδρομή για να φτάσεις εκεί ήταν  το ίδιο  ευχάριστη : Περπατούσε κανείς   μέσα από τα πιο πράσινα μέρη της Ηλιούπολης, με κήπους  και λουλούδια αριστερά και ευχάριστα- ορθάνοιχτα τοπία  από τα δεξιά.

 Όταν ήμουν μικρός  πήγαινα μαζί με τον πατέρα μου : Αν και  το ξωκλήσι  που υπήρχε εκεί με τρόμαζε, ήταν γεμάτο  από  εικόνες για την κόλαση ,

Σουδάν: Θάνατοι από τον Εμφύλιο, από την πείνα και την δίψα

 

Τα φώτα της δημοσιότητας των μεγάλων μέσων ενημέρωσης έχουν απομακρυνθεί από τις εξελίξεις στο Σουδάν, όμως σε αυτή την ταραγμένη χώρα οι άνθρωποι συνεχίζουν να πεθαίνουν.

 27 April 2025

• Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ*

Το Σουδάν εισήλθε στον τρίτο χρόνο πολέμου. Τα φώτα της δημοσιότητας των μεγάλων μέσων ενημέρωσης έχουν απομακρυνθεί από αυτό, όμως σε αυτή την ταραγμένη χώρα οι άνθρωποι συνεχίζουν να πεθαίνουν. Και όχι μόνο κάτω από τις βόμβες, αλλά και από τις κακουχίες, την πείνα και τη δίψα.
Οι συγκρούσεις μεταξύ των δύο παρατάξεων, των Δυνάμεων Ταχείας Υποστήριξης (RFS), με επικεφαλής τον Mohamed Hamdan Dagalo “Hemetti”, αφενός, και των Σουδανικών Ενόπλων Δυνάμεων (SAF) με επικεφαλής τον Abdel Fattah Abdelrahman al-Burhan, επικεφαλής του Κυρίαρχου Συμβουλίου και de facto πρόεδρο του Σουδάν, δεν φαίνεται να υποχωρούν. Από την έναρξη της σύγκρουσης, πάνω από 12,4 εκατομμύρια άνθρωποι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, εκ των οποίων τα 3,4 έχουν καταφύγει σε γειτονικές χώρες.

“Σήμερα η χειρότερη ανθρωπιστική κρίση στον πλανήτη λαμβάνει χώρα στο Σουδάν. Ο πόλεμος μεταξύ των δύο στρατηγών, του Mohamed Hamdan Dagalo “Hemetti”, αρχηγού των Δυνάμεων Ταχείας Υποστήριξης (RSF) και του Abdel Fattah Abdelrahman al-Burhan, de facto προέδρου και αρχηγού του στρατού, δεν λυπάται κανέναν. Πάνω από 25 εκατομμύρια άνθρωποι, δηλαδή ο μισός πληθυσμός του Σουδάν, υποφέρουν από πείνα και περισσότερα από 15 εκατομμύρια έχουν εγκαταλείψει τα σπίτια τους – μεταξύ αυτών τα 3,1 εκατομμύρια έχουν αναζητήσει προστασία σε γειτονικές χώρες – για να γλιτώσουν από τις συνεχείς μάχες.” (Σουδάν: ένας ακόμη πόλεμος σε εξέλιξη”, άρθρο μου στην Timesnews,

Ρί­τσαρντ Μπρό­τιγ­καν (Richard Brautigan): Δο­κί­μα­σα νὰ σὲ πε­ρι­γρά­ψω σὲ κά­ποιον

 

By planodion on 27 Ἀπρίλιος 2025 Ρί­τσαρντ Μπρό­τιγ­καν (Richard Brautigan) Δο­κί­μα­σα νὰ σὲ πε­ρι­γρά­ψω σὲ κά­ποιον (I Was Trying to Describe You to Someone) ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΛΙΓΕΣ ΗΜΕΡΕΣ, δο­κί­μα­σα νὰ σὲ πε­ρι­γρά­ψω σὲ κά­ποιον. Δὲν μοιά­ζεις μὲ κα­νέ­να ἄλ­λο κο­ρί­τσι πού ‘χω δεῖ.        Δὲν θὰ μπο­ροῦ­σα νὰ πῶ: «Ἄκου, εἶ­ναι φτυ­στὴ ἡ Τζέϊν Φόν­τα μὲ μό­νη δια­φο­ρὰ ὅτι ἔχει κόκ­κι­να μαλ­λιά, ἀλ­λιώ­τι­κο στό­μα καὶ φυ­σι­κὰ δὲν εἶ­ναι ἀστέ­ρας τοῦ κι­νη­μα­το­γρά­φου.»        Δὲν θὰ μπο­ροῦ­σα νὰ τὸ πῶ, διό­τι δὲν φέρ­νεις κα­θό­λου στὴν Τζέϊν Φόν­τα.        Τε­λι­κά, σὲ πα­ρο­μοί­α­σα μὲ μιὰ ται­νία πού ‘χα δεῖ μι­κρὸς στὴν Τα­κό­μα τῆς Οὐ­ά­σιγ­κτον. Πρέ­πει νά ’ταν 1941 ἢ 1942: κά­που ἐκεῖ γύ­ρω. Θαρ­ρῶ πὼς θά ’μουν ἕξι-ἑφτά, τὸ πο­λὺ ὀχτὼ χρό­νων. Ἡ ται­νία εἶ­χε θέ­μα τὴν ἠλε­κτρο­δό­τη­ση τῆς ὑπαί­θρου καὶ ἦταν κα­τ' ἐξο­χὴν πα­ρά­δειγ­μα ἠθο­πλα­στι­κῆς ται­νί­ας γιὰ παι­διά, τῆς ἐπο­χῆς τοῦ Νιοὺ Ντίλ.        Ἔδει­χνε τὴ ζωὴ τῶν ἀγρο­τῶν στὴν ἐπαρ­χία χω­ρὶς ἠλε­κτρι­σμό. Γιὰ νὰ δοῦν τὴ νύ­χτα, γιὰ νὰ ρά­ψουν καὶ νὰ δια­βά­σουν, χρη­σι­μο­ποιοῦ­σαν φα­νά­ρια, ἐνῷ δὲν εἶ­χαν ἠλε­κτρι­κὲς συ­σκευές, ὅπως φρυ­γα­νιέ­ρες καὶ πλυν­τή­ρια, οὔ­τε εἶ­χαν ρα­διό­φω­νο ν’ ἀκού­σουν.        Ὥσπου, ἔφτια­ξαν ὁλό­κλη­ρο φράγ­μα μὲ με­γά­λες ἠλε­κτρο­γεν­νή­τριες καὶ το­πο­θέ­τη­σαν στύ­λους παν­τοῦ στὴν ὕπαι­θρο καὶ πέ­ρα­σαν κα­λώ­δια πά­νω ἀπὸ λι­βά­δια καὶ βο­σκο­τό­πια.

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΩΝ ΔΙΑΝΟΜΕΩΝ

 

Σόνια Ζαχαράτου, "το χάος είπε"

 

ΤΙ ΚΥΚΛΑΔΕΣ ΤΙ ΝΤΟΥΜΠΑΪ

 

 

Tου Γιάννη Σχίζα

Τώρα με την ακρίβεια,  το να πας  απλά και μόνο στις Κυκλάδες είναι μεγάλο επίτευγμα. Αν είσαι μάλιστα και οικογενειάρχης, με τους πίνακες κόστους που αντιμετωπίζουν οι πολυμελείς οικογένειες-  είναι να τραβάς τα μαλλιά σου : Τα έξοδα που έχεις   για την εστίαση, για το νοίκι , για τη ψυχαγωγία, για τα πήγαινε-ελα, είναι υπερβολικά. Αν είσαι  μικρο-μεσαίος, έχασες από χέρι, έχεις απλώς λίγο χρόνο να αναχωρήσεις για την Ελλάδα της στεριάς, αφήνοντας το όνειρο των Κυκλάδων  να περιμένει για ένα ακόμη χρόνο.

Και όμως υπήρξε μια επαρκής και μάλιστα απολύτως συγκεκριμένη, κινηματογραφική προειδοποίηση, από το 2004. Η «Φωνή Αιγαίου» , μια ταινία σκηνοθετημένη από τη Λυδία Καρά, περιέγραφε την άλωση των Κυκλάδων:  «Το Αιγαίο που γνωρίσαμε και αγαπήσαμε, με τις παρθένες ακρογιαλιές, τις κακοτράχαλες πλαγιές και τα χωριά τα σμιλεμένα στα βράχια, αυτό το Αιγαίο εξαφανίζεται

Ἀν­τό­νιο Πε­ρέϊ­ρα (Antonio Pereira): Ἡ ἀνα­γνώ­ρι­ση

 

By planodion on 26 Ἀπρίλιος 2025 Ἀν­τό­νιο Πε­ρέϊ­ρα (Antonio Pereira Ἡ ἀνα­γνώ­ρι­ση (El reconocimiento) ΕΝΑ ΑΓΟΡΙ ἀπὸ τὴν Κάμ­πι­λα, ποὺ κα­τόρ­θω­σε κι ἔμα­θε γράμ­μα­τα, τὸν ἀνα­κή­ρυ­ξαν Ἐκλε­κτὸ Τέ­κνο τῆς πό­λης ὅταν με­γά­λω­σε κι ἀσπρί­σα­νε τὰ γέ­νια του.        Ἕνα βρά­δυ διέ­σχι­ζε τὴ γέ­φυ­ρα μ’ ἕναν συγ­χω­ρια­νὸ ποὺ δὲν εἶ­χε κά­ποιον τι­μη­τι­κὸ τί­τλο καὶ σκέ­φτη­κε ὅτι ἂν μιὰ ρι­πὴ ἀνέ­μου τοὺς ἔρι­χνε στὸ πο­τά­μι, ὁ ἐκλε­κτὸς θὰ ἦταν ὁ πρῶ­τος ποὺ θὰ ἔσω­ζαν.        Ἡ ἀδι­κία τοῦ φαι­νό­ταν κα­τά­φω­ρη, ἀλ­λὰ ἔνιω­σε ἀνα­κού­φι­ση ὅταν θυ­μή­θη­κε ὅτι σὲ ὁλό­κλη­ρη τὴν πε­ριο­χὴ ἦταν ὁ μό­νος ποὺ δὲν ἤξε­ρε κο­λύμ­πι.

Σε μία χώρα που επιμένει να μην προστατεύει τα “προστατευόμενα είδη”

 

Νεκρά Θαλάσσια Θηλαστικά στις Ακτές… σε μία χώρα που επιμένει να μην προστατεύει τα “προστατευόμενα είδη” Τέσσερα σπάνια θαλάσσια θηλαστικά εντοπίστηκαν νεκρά στις ακτές, σε διάστημα λίγων μόνο ημερών. Σε παραλία του Ρεθύμνου οι κάτοικοι ήρθαν αντιμέτωποι με ένα μακάβριο θέαμα, ένα ρινοδέλφινο κομμένο στα δύο με αιχμηρό αντικείμενο. Αυτή η θανάτωση που προφανώς προκλήθηκε από αδίστακτους αλιείς. Στις ακτές της Νάξου, μία νεκρή μεσογειακή φώκια εντοπίστηκε από τον περιβαλλοντικό φορέα του νησιού “Προστασία Άγριας Ζωής Νάξου”. Εκτιμάται ότι ο θάνατός της προκλήθηκε ακούσια έπειτα από εμπλοκή σε εγκαταλελειμμένα αλιευτικά εργαλεία που βρίσκονταν στο βυθό. Στο Ινστιτούτο

ΕΝΤΕΧΝΟΝ ΠΑΘΟΣ

 

Ἀλέ­ξαν­δρος Ρα­σκόλ­νικ: Ἡ Ὥρα τῶν Τε­ρά­των

 

By planodion on 24 Ἀπρίλιος 2025 Ἀλέ­ξαν­δρος Ρα­σκόλ­νικ Ἡ Ὥρα τῶν Τε­ρά­των Ι ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ, ἀρ­γο­πο­ρη­μέ­νοι δια­βά­τες, ἔσπευ­δαν στὰ κα­τα­φύ­για τῶν σπι­τιῶν τους. Ὁ τρό­μος ἅπλω­νε τὰ με­λα­νὰ φτε­ρά του πά­νω ἀπ’ τὴν πό­λη, σὰν ἄδι­κη κα­τά­ρα. Πλη­σί­α­ζε ἡ ὥρα τῶν τε­ρά­των.        Πα­ρα­δο­μέ­νοι στὴ ζο­φε­ρὴ μοῖ­ρα μας, πε­ρι­μέ­να­με τὸ ἀνα­πό­φευ­κτο μὲ δόν­τια σφιγ­μέ­να. Τὸ ἐκ­κρε­μές, χτυ­πῶν­τας ἑπτὰ φο­ρές, ἔσπα­σε τὴ νε­κρι­κὴ σι­γή. Οἱ καρ­διές μας κάλ­πα­σαν σὰν ἀφη­νια­σμέ­να ἄλο­γα. Χον­τροὶ κόμ­ποι ἱδρῶ­τα ἄρ­χι­σαν νὰ σχη­μα­τί­ζον­ται στὰ πε­λι­δνά μας πρό­σω­πα, ἀπὸ τὴν ἀγω­νία. Μέ­σα στὸ μι­σο­σκό­τα­δο τῆς κά­μα­ρης, κοι­τα­χτή­κα­με σιω­πη­λοὶ κι ὕστε­ρα πια­στή­κα­με σφι­χτὰ ἀπὸ τὰ χέ­ρια, προ­σπα­θῶν­τας νὰ δώ­σου­με, ὁ ἕνας, κου­ρά­γιο στὸν ἄλ­λο. Μό­νο λί­γα δευ­τε­ρό­λε­πτα μᾶς χώ­ρι­ζαν ἀπὸ τὸ κα­θη­με­ρι­νό μας μαρ­τύ­ριο.        Τὸ κόκ­κι­νο μά­τι, πρα­σί­νι­σε ἀπει­λη­τι­κό. Τὰ σαρ­δό­νια γέ­λια τοῦ ἠχη­τι­κοῦ σή­μα­τος, θρυμ­μά­τι­σαν τὴ σιω­πή. Μό­λις ξε­κι­νοῦ­σε τὸ βρα­δι­νὸ δελ­τίο εἰ­δή­σε­ων.

Η κατοικία είναι δικαίωμα και όχι εμπόρευμα!

Με το σύνθημα σπίτια για τους ανθρώπους και όχι για τα κέρδη, διοργανώνεται και φέτος η, για πρώτη φορά παγκόσμια (ως τώρα ήταν πανευρωπαϊκή), ημέρα δράσης για τη στέγη.

Ο συντονισμός των κινημάτων στέγης που ενεργοποιήθηκαν με την αρχή της κρίσης, και δυνάμωσαν τα τελευταία χρόνια, αποδεικνύει ότι το ζήτημα της κατοικίας είναι από τα σοβαρότερα κοινωνικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον πλανήτη.

Στην Ελλάδα, μια χώρα που ως την κρίση του 2010 χαρακτηριζόταν από υψηλή ιδιοκατοίκηση αλλά ταυτόχρονα από μηδενικές πολιτικές κοινωνικής κατοικίας, σήμερα το πρόβλημα της στέγης αφορά μεγάλο μέρος του πληθυσμού και η κρίση στέγης ξεδιπλώνεται σε πολλά επίπεδα:

• Εκτίναξη των τιμών των ενοικίων,

ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΕΩΣ

 

ΘΑ ΚΑΨΩ ΤΟ ΠΑΡΙΣΙ

 

ΤΡΙΑ ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ ΒΗΜΑΤΑ

 

Δέ­σποι­να Καϊ­τα­τζῆ‑Χου­λιού­μη: Ἀπομεινάρια

 

By planodion on 21 Ἀπρίλιος 2025 Δέ­σποι­να Καϊ­τα­τζῆ-Χου­λιού­μη Ἀπο­μει­νά­ρια   Ἀπὸ ἔρω­τα πε­θαί­νουν τὰ κλα­ριά.  Φε­δε­ρί­κο Γκαρ­θία Λόρ­κα   ΑΡ­ΜΕ­ΝΟ ΣΚΥ­ΛΙ. Ἀδέ­σπο­το πιά. Πε­ρι­φε­ρό­ταν ἄσκο­πα. Ἐγ­κα­τά­λει­ψη. Μέ­σα του ἡ συν­τρι­βή. Σπα­σμέ­νοι κα­θρέ­φτες παν­τοῦ. Κόκ­κοι γυα­λὶ θρυμ­μα­τι­σμέ­νοι, καρ­φω­μέ­νοι στὸ σῶ­μα. Ἄνοι­ξε λα­γού­μι καὶ χώ­θη­κε μέ­σα. Χυ­λὸς ἄμορ­φος. Κά­τι νὰ τὸν πε­ριέ­χει, νὰ μὴ χυ­θεῖ. Νὰ μὴ δια­σκορ­πι­στεῖ ὁ δια­λυ­μέ­νος πυ­ρῆ­νας. Νὰ μὴν πα­λιν­δρο­μή­σει. Νὰ γί­νει βρέ­φος πρὸς ἀνα­ζή­τη­ση ἀγ­κα­λιᾶς. Ἔμ­βρυο πρὸς ἀνα­ζή­τη­ση μή­τρας. Κά­τι νὰ τὸν ἐνέ­χει. Νὰ ἐγ­κι­βω­τι­στεί. Νὰ ἐν­τα­φια­στεῖ μο­νά­χος. Χῶ­μα νὰ σκε­πά­σει τὸ πο­νε­μέ­νο σῶ­μα, τὶς αἰ­σθή­σεις, τὶς σκέ­ψεις του. Νὰ μὴ νιώ­θει, νὰ μὴν αἰ­σθά­νε­ται τί­πο­τα. Κρα­τοῦ­σε τὰ μά­τια μι­σά­νοι­χτα, νὰ κρύ­βει τὸ θαμ­πὸ κρύ­σταλ­λο. Φύλ­λα ξε­ρὰ τρι­γύ­ρω. Πα­ρα­μα­ζώ­μα­τα τοῦ ἀγέ­ρα. Κά­ποια τὰ πῆ­ρε τὸ ρυά­κι σὲ πο­ρεία κα­θό­δου. Ἄλ­λα σκά­λω­σαν ἀνά­με­σα στὶς πέ­τρες. Ἀπο­μει­νά­ρια. Σὲ ἀνα­μο­νὴ νὰ ὑπο­στοῦν δια­δι­κα­σία ἀπο­σύν­θε­σης.        Χθὲς ἀκό­μη, δέν­τρο λι­γνό, ἅπλω­νε ρί­ζες. Ἐκτι­νασ­σό­ταν μὲ πή­δους νὰ φτά­σει τὰ ὕψη. Νὰ χω­θεῖ σὲ οὐ­ρά­νια στρώ­μα­τα εὐ­δαι­μο­νί­ας. Νὰ σφυ­ρί­ζει κλέ­φτι­κα καὶ νὰ πέ­φτουν πά­νω του κα­ταρ­ρά­κτες ὑπέρ­τα­της χα­ρᾶς νὰ τὸν λού­σουν. «Μοῦ ρά­γι­σες τὴν καρ­διά», ψι­θύ­ρι­σε λὲς καὶ τὴν ἔβλε­πε. «Μοῦ ρά­γι­σες τὴν καρ­διά». Στὸ σύ­ριγ­μα τοῦ ἀγέ­ρα κά­ποια ξε­ρό­φυλ­λα ἀνα­σύρ­θη­καν. Στρο­βι­λί­στη­καν γιὰ λί­γο κι ὕστε­ρα χά­θη­καν. Ἁπλώ­θη­κε σιω­πή. Πα­ρα­τε­τα­μέ­νη, ἀμε­τά­κλη­τη. Τὸ λα­γού­μι τὸ σκέ­πα­σαν κα­χε­κτι­κὰ ἀγριό­χορ­τα, καὶ λει­χῆ­νες. Τὸ ἀπορ­ρό­φη­σε ἡ λή­θη. Ἀρ­γό­τε­ρα τὸ μού­λια­σε ἡ βρο­χή.        Μὲ τὸ ἔμ­πα τῆς ἄνοι­ξης ὁ τό­πος πρα­σί­νι­σε. Ἀνέ­με­λα κου­τά­βια ἔτρε­χαν τρι­γύ­ρω, ἐρω­το­τρο­ποῦ­σαν, ἔπαι­ζαν.

Τα αγριολούλουδα δεν είναι καύσιμη ύλη!

 

Ενόψει της αντιπυρικής περιόδου, που σύμφωνα με την Πυροσβεστική Διάταξη, διαρκεί από 1 Μαΐου έως 30 Οκτωβρίου κάθε έτους, θα πρέπει να έχουν καθαριστεί έως την 30η Απριλίου, όλοι οι οικοπεδικοί και λοιποί ακάλυπτοι χώροι που βρίσκονται σε περιοχές εντός εγκεκριμένων ρυμοτομικών σχεδίων, περιοχές εντός ορίων οικισμών χωρίς εγκεκριμένο ρυμοτομικό σχέδιο και εκτάσεις που βρίσκονται εντός ακτίνας 100 μ. από τα όρια των ανωτέρω. 

Ο απαιτούμενος καθαρισμός περιλαμβάνει, την υλοτομία και απομάκρυνση των ξερών και σπασμένων δέντρων και κλαδιών, καθώς και των κλαδιών που βρίσκονται σε άμεση επαφή με κτίσμα, την απομάκρυνση της καύσιμης φυτικής ύλης που βρίσκεται στην επιφάνεια του εδάφους όπως ενδεικτικά το φυλλόστρωμα, τα ξερά χόρτα και τα κατακείμενα ξερά κλαδιά,  την αποκλάδωση της βάσης της κόμης των δέντρων και αύξηση του ύψους έναρξής της από την επιφάνεια του εδάφους, ανάλογα με την ηλικία και το είδος του δέντρου, την αραίωση της θαμνώδους βλάστησης ως προς την κάλυψη του εδάφους, την απομάκρυνση τυχόν άλλων εγκαταλελειμμένων καυστών, αναφλέξιμων, εκρήξιμων ή εύφλεκτων υλικών, αντικειμένων και απορριμμάτων και την ασφαλή συλλογή και μεταφορά όλων των υπολειμμάτων καθαρισμού.