Καθολική συμμαχία ενάντια στην εγκατάσταση Αιολικού Σταθμού σε περιοχές της Σκύρου

 

31.03.2022 Η ύπαρξη κοινού και συμπαγούς μετώπου για την προστασία της μοναδικής οικολογικής και πολιτιστικής ταυτότητας της Σκύρου επιβεβαιώθηκε στη διαδικτυακή Συνέντευξη Τύπου (ΣΤ) που διοργανώθηκε από την Ελληνική ΟΡΝΙΘΟΛΟΓΙΚΗ Εταιρεία σε συνεργασία με την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, τον Δήμο Σκύρου και την Επιτροπή Αγώνα «Σκύρος SOS», με αφορμή την απόπειρα αναβίωσης του σχεδίου εγκατάστασης Αιολικού Σταθμού (ΑΣΠΗΕ) 300 MW εντός της προστατευόμενης περιοχής NATURA 2000 του Όρους Κόχυλα στη Νότια Σκύρο. Οι ομιλητές στη Συνέντευξη Τύπου, εκπρόσωποι της τοπικής κοινωνίας και περιβαλλοντικών οργανώσεων, αλλά και εκπρόσωποι της Πολιτείας [1] και διακεκριμένοι φίλοι και φίλες της Σκύρου από την Ελλάδα και το εξωτερικό, ανέδειξαν τις πολυάριθμες πτυχές της υπόθεσης, συγκλίνοντας, ωστόσο, προς τον κοινό στόχο, που δεν είναι άλλος από την αποτροπή του εφιαλτικού σεναρίου της μετατροπής της πλέον οικολογικά σημαντικής και ευαίσθητης περιοχής της Σκύρου σε μία απέραντη βιομηχανική εγκατάσταση παραγωγής ενέργειας. Από την τοπική κοινωνία, στη Συνέντευξη Τύπου τοποθετήθηκαν ο Δήμαρχος Σκύρου Νικόλαος Μαυρίκος, ο Αντιδήμαρχος και Συντονιστής της «Επιτροπής Αγώνα Σκύρος SOS» Ιωάννης Ευγενικός, καθώς και το μέλος της Επιτροπής Στάθης Ζακυνθινός. Οι εισηγήσεις εστίασαν στη διαχρονική και καθολική αντίθεση της Σκυριανής κοινωνίας σε ένα καταστροφικό έργο,

Κώστας Βούλγαρης: Η δικιά μας Ελένη

 

Τιμή: 19,80€, Σελίδες: 480

ISBN: 978-960-213-475-7

Εκδοτική Αθηνών

 

Το βιβλίο του Κώστα Βούλγαρη έρχεται να καλύψει ένα σημαντικό κενό στη μελέτη αλλά και στην εικόνα της νεοελληνικής ποίησης, αφού οι παραδεδομένες Ιστορίες

της λογοτεχνίας μας φθάνουν μέχρι τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα.

Έκτοτε, πολλά και σημαντικά ποιήματα γράφτηκαν, χωρίς όμως να έχουμε μέχρι τώρα μια συνολική αποτίμησή τους. Πρόκειται για μια ακυρωτική υστέρηση της λογοτεχνικής συνθήκης, αφού, σύμφωνα με τη βασική θεωρητική παραδοχή του συγγραφέα: «κάθε καινούριο ποίημα, όταν αξιώνεται αυτόν τον χαρακτηρισμό, τροποποιεί, ελάχιστα ή σημαντικά, ολόκληρη την εικόνα της νεοελληνικής ποίησης, τη διαδρομή δύο αιώνων».

Moby Dick : Το μιούζικαλ του Δημήτρη Παπαδημητρίου σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα στο Christmas Theater

 

Ο Moby Dick επιστρέφει. Ένα από τα σπουδαιότερα έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας όλων των εποχών μετατρέπεται σε μιούζικαλ από τον Δημήτρη Παπαδημητρίου, σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα.

Η μνημειώδης αναμέτρηση του ανθρώπου με τον Θεό, ένα ταξίδι στον χρόνο, και ένα μιούζικαλ. Ο πολιτισμός, έτσι όπως τον αντιλαμβάνεται το Ίδρυμα Ωνάση, βγαίνει έξω και ταξιδεύει στην πόλη, κατεβαίνει στο κέντρο της Αθήνας και συνηγορεί για τη διαχρονικότητά του. Με σεβασμό για το παρελθόν, αλλά αποφεύγοντας τη νοσταλγία ή την εξιδανίκευσή του, το Onassis Culture στρέφει το βλέμμα προς το μέλλον. Αυτή τη φορά κατευθύνεται προς το Christmas Theater, συνεργάζεται με δύο από τους σπουδαιότερους Έλληνες καλλιτέχνες του χώρου και κάνουν μαζί ένα ταξίδι στον χρόνο, σε ένα από τα επιδραστικότερα μυθιστορήματα μέχρι σήμερα, την ιστορία του Moby Dick του Herman Melville. Η Φιλία, η Ανθρώπινη Μοίρα και ο Θεός στη σκηνή του Christmas Theater.

Ελένη Λαδιά , Επί της περιφερείας του κύκλου

 Τιμή: 12 ευρώ, Σελίδες: 201

ISBN: 978-960-6893-55-1

Εκδόσεις GEMA

 

Στην νουβέλα «Επί της περιφερείας του κύκλου» η ηρωίδα Ευδοξία στον δρόμο για την εύρεση της ψυχής, αντιμετωπίζει τα πλέον παράδοξα και παραμυθένια: βλέπει στον ποταμό Ληθαίο να κάθεται ένας άνδρας και να θρηνεί για την ανυπαρξία του Θεού, σε ένα μοναστήρι, όπου μία φορά το έτος ζωντανεύει μία τοιχογραφία του, γνωρίζει τον ασκητή που έβαλε ο ίδιος τάμα στον εαυτό του να μην βγει από το κελί του, βλέπει ολοφάνερα την μυθολογική σκηνή με τον Ορφέα στον Άδη και τον διαμελισμό του από τις Μαινάδες, συναντιέται με τον ορφικό μύστη, ο οποίος θέλει και αγωνίζεται να βγει από τον ασφυκτικό κλοιό του κύκλου, διαδραματίζεται η τελευταία συνάντηση με τον διάβολο, που τώρα είναι μεταμφιεσμένος σε βρέφος και κλαίει και μία τελευταία συνάντηση επίσης με τον Παράδοξο άνδρα, ο οποίος υπήρξε ο αντιφατικός μέντορας της με το σύνθημα «ολοψύχως στην Τέχνη» και τον παίρνουν οι Ζεφυρίτιδες Αύρες. Η Ευδοξία βγάζει με ανυπόφορο πόνο τα ποθητά φτερά και γνωρίζεται με ένα επίσης παράξενο κοριτσάκι που ονομάζεται Μέλπω και ήταν η ψυχή του δένδρου λεύκα. Στην εξέλιξη της ιστορίας η Ευδοξία παγιδεύεται στον ύπνο της, στην χώρα των Φθονερών, οι οποίοι θέλουν να της ξεριζώσουν τα φτερά. Τελικά τη σώζει η μικρή Μέλπω. Στον τεράστιο επίπεδο καθρέφτη, στον μέσον της ερήμου, είδε την Περσεφόνη να λούζεται, και τον Δία να παραμονεύει ως δράκων για να την αρπάξει από πόθο, καθώς και τον διαμελισμό του Διονύσου από τους Τιτάνες.

Ιάκωβος Πιτσιπίου, "Πίθηκος ξουθ"

 

Η βραβευμένη σκηνοθέτις Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη και η ομάδα ΑΝΙΜΑ βούτηξαν στα βαθιά νερά ενός άγνωστου στο ευρύ κοινό κειμένου, δημιούργησαν ένα υβριδικό θεατρικό είδος που συνδυάζει βαριετέ, λαϊκό θέαμα και οπερέτα, και το εγχείρημα πέτυχε. Αυτό φανερώνει η θερμή αποδοχή από κοινό και κριτικούς. Νέα παράταση, λοιπόν, για το έργο του Ιάκωβου Πιτσιπίου «Πίθηκος Ξουθ», το πρώτο νεοελληνικό μυθιστόρημα φαντασίας, που φιλοξενείται στο θέατρο Σταθμός, με τον Δημήτρη Κουρούμπαλη να κρατά τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Νέα παράσταση Κυριακή 3 Απριλίου στις 21:00 Τετάρτη 6 Απριλίου στις 20:00 Τετάρτη 13 Απριλίου στις 20:00 Κυριακή 17 Απριλίου στις 21:00 Προπώληση εισιτηρίων στο Viva.gr Έγραψαν για την παράσταση «Η έμμετρη θεατρική διασκευή της ηθοποιού και συγγραφέως Ευγενίας Μαραγκού δεν είναι μόνο υποδειγματική του τρόπου με τον οποίο μπορούμε να μεταποιήσουμε τον πεζό λόγο σε θεατρικό. Κατορθώνει ακόμη να μας χαρίσει ένα στην ουσία καινούργιο, ολόφρεσκο θεατρικό έργο σάτιρας, άξιο να τοποθετηθεί δίπλα στους μεγάλους προδρόμους του είδους του ελληνικού 19ουαιώνα, όπως ο Μιλτιάδης Χουρμούζης, ο Αλέξανδρος Σούτσος και πολλοί άλλοι», Λέανδρος Πολενάκης/ Αυγή.

Μελετώντας τον εγκλεισμό

 

 

Ερευνητική εργασία της Αρτέμιδος Παπακώστα. Η παρούσα ερευνητική εργασία, απαρτίζεται από δύο μέρη: στο πρώτο, διερευνά την έννοια του εγκλεισμού, ψάχνοντας την αρχή της αλλά και τις συνιστώσες που την επηρεάζουν. Χρησιμοποιεί την έρευνα στους τομείς της φιλοσοφίας, της κοινωνιολογίας, της εγκληματολογίας αλλά και της ψυχολογίας, για να αντιληφθεί το φαινόμενο καλύτερα, αλλά και τις συνέπειές του στο άτομο. Ερευνά επίσης, την ιστορία του και την εξέλιξή του στους αιώνες, παρατηρώντας πως κάθε κοινωνία αντιμετωπίζει το φαινόμενο αυτό. Για να το πετύχει αυτό, εστιάζει στις φυλακές, τους κατεξοχήν χώρους εγκλεισμού. Επιπρόσθετα, προσπαθεί να κατανοήσει τις έννοιες της ποινής και της τιμωρίας, σε σχέση με την φυλακή. Στο δεύτερο μέρος, χρησιμοποιεί την επιστήμη της αρχιτεκτονικής, για να μελετήσει τις χωρικές ποιότητες των χώρων που ασκείται ο εγκλεισμός : τις φυλακές. Μελετά τα βασικά χαρακτηριστικά μιας τυπικής φυλακής, τους τρόπους σχεδιασμού της, αλλά και το πως αυτοί μεταλλάσσονται με τα χρόνια.

Η Ελληνίδα του fado, Καλλιρόη Ραουζαίου,Inspirações Urbanas

 

 για μία μοναδική βραδιά στο Μουσικό Βαγόνι Orient Express

Τετάρτη 6 Απριλίου στις 21.00

 

Για μία μοναδική βραδιά, την Τετάρτη 6 Απριλίου στις 21.00, το Τρένο στο Ρουφ μετατρέπεται σε casa de fado!

Η Ελληνίδα του fado Καλλιρόη Ραουζαίου και δημιουργός του Fado rebetiko Project, ταξιδεύει από τη Γαλλία και επιβιβάζεται στο Μουσικό Βαγόνι Orient Express για να μας ταξιδέψει στο «saudade» δηλαδή σε έναν βαθιά συναισθηματικό κόσμο όπου συνυπάρχουν η προσμονή, η νοσταλγία, ο πόνος, η λύπη, η χαρά, η ευτυχία και η αγάπη.

 

Η τραγουδίστρια, πιανίστα και συνθέτης Καλλιρόη Ραουζαίου έχει παίξει με το κουαρτέτο της σε φεστιβάλ και θέατρα σε όλη τη Γαλλία, έχει συνεργαστεί με σημαντικούς καλλιτέχνες και μουσικά σύνολα, έχει βραβευτεί στο Musiques d' Ici et d' Ailleurs και έχει ηχογραφήσει δύο δίσκους με συνθέσεις και διασκευές φάδος και ρεμπέτικων τραγουδιών.

 

Η πόλη στο χάος των αποστάσεων

 Του Γιάννη Σχίζα

Δρόμος της Αριστεράς , 26.3.22

Η απόφαση της κυβέρνησης να μεταφέρει τον Σταθμό Υπεραστικών Λεωφορείων στον Ελαιώνα δεν είναι άσχημη, όμως είναι ανακόλουθη με το πνεύμα   που αποσκοπεί στη μεταφορά ορισμένων χρήσεων σε απόσταση από το κέντρο της Αθήνας :  Εννοούμε εδώ την  απομάκρυνση από το κέντρο της Αθήνας του Σταθμού Λεωφορείων της Ραφήνας, όπως επίσης την πολιτική προηγουμένων  κυβερνήσεων για την «εκτόπιση»  και άλλων Λεωφορείων της Ανατολικής Αττικής, π.χ. του  Λεωφορείου της Σαρωνίδας. Κάθε τέτοια «αποστασιοποίηση»  είναι αιτία της καταβολής πρόσθετου χρόνου από τη πλευρά των μετακινουμένων, αλλά αυτό πάλι είναι μικρό ζήτημα : Το μεγάλο ζήτημα που πρυτάνευσε στις συζητήσεις της δεκαετίας του 90 ήταν η απομάκρυνση του αεροδρομίου , η μεταφορά του στα Σπάτα και η ακύρωση της πολιτικής «επιθαλάσσιας ανάπτυξης» του αεροδρομίου Ελληνικού, με τα σωρευτικά οφέλη που επρόκειτο να προσπορίσει στην ποιότητα ζωής των κατοίκων του λεκανοπεδίου. Καταθέτουμε ορισμένα από αυτά : Η αεροδρομιακή χρήση θα βρίσκονταν σε απόσταση 15  χιλιομέτρων από το κέντρο της Αθήνας, η μετάβαση σε αυτήν εύκολη, η προσέγγιση των άλλων πόλεων ή νησιών ευχερέστατη, ο χώρος των 6200 στρεμμάτων του Ελληνικού διαθέσιμος στο μεγαλύτερό του μέρος για την αναψυχή και άλλες δραστηριότητες των  πολιτών κλπ. Όμως οι κυβερνήσεις προτίμησαν τη λύση της αποστασιοποίησης που καταχρέωνε την ελληνική οικονομία σε γερμανικές και γαλλικές εταιρείες - ενώ παράλληλα διατηρούσε στην εκάστοτε κυβέρνηση τους εκάστοτε κομματικούς φίλους της αλλοδαπής…

Τώρα όμως το θέμα είναι  τι γίνεται… Οι εκπρόσωποι της  «εγγείου ιδιοκτησίας» μετά μια πρώτη νότα που έδωσαν εναντίον της απομάκρυνσης του πρώην αεροδρομίου και κυρίως εναντίον του σχεδίου δημιουργίας ουρανοξυστών στο  παραλιακό χώρο – που θα ζημίωνε τα οικοπεδικά συμφέροντα που είχαν στον Υμηττό -  ανέκρουσαν πρύμνα και συνεχίζουν ακάθεκτοι τις πωλήσεις γης στην ελληνική περιφέρεια. Δεν είναι καθόλου υπερβολή : Αν δεν υπήρχε η κρίση των μνημονίων και τα μετέπειτα αυτής, η δόμηση στον ελλαδικό χώρο δεν θα είχε αναχαιτισθεί και η Ελλάδα θα κινδύνευε να έχει την τύχη της Ισπανίας ,

Βήμα εμπρός ή βήμα πίσω;

 την Τρίτη 5 Απριλίου 2022, στις 18:00 μμ, η Γεωτεχνική Ενωτική Κίνηση (ΓΕΚ) διοργανώνει συζήτηση με θέμα: “Από τους 36 ΦΔΠΠ(Φορείς Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών) στον Ενα :  Βήμα εμπρός ή βήμα πίσω”.

 

Η εκδήλωση, αποτελεί τη συνέχεια μιας σειράς πετυχημένων εκδηλώσεων-συζητήσεων της ΓΕΚ με θέματα επικαιρότητας που απασχολούν όχι μόνο τη γεωτεχνική κοινότητα, αλλά ολόκληρη την κοινωνία.

 

Με τον ν. 4685/2020, προβλέφθηκε η κατάργηση των 36 Φορέων Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών (ΦΔ) της χώρας ως ανεξάρτητα ΝΠΙΔ και η συρρίκνωση και μετάβαση τους, ως Τμήματα της Δημόσιας Διοίκησης, σε ένα εποπτευόμενο από το ΥΠΕΝ συγκεντρωτικό ΝΠΙΔ, τον Οργανισμό Φυσικού Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής (ΟΦΥΠΕΚΑ). Η ρύθμιση αυτή ουσιαστικά και τυπικά κατάργησε πρόσφατο νόμο του 2018 για τους ΦΔ, πριν προλάβει να εφαρμοστεί και να αξιολογηθεί.

 

Nάνσυ Μαλλέρου : πώς να ζεις αναπολογητικά

 

Το νέο βιβλίο της Dr. Νάνσυ Μαλλέρου σού δείχνει πώς να ζεις αναπολογητικά σ’ έναν κόσμο γεμάτο ενοχές Η Dr. Μαλλέρου έχει την πατρότητα του όρου «εσωκεντρισμός». Μια έννοια την οποία συνέλαβε το 2012 και μοιράστηκε με το κοινό στα σεμινάρια "Καλύτερα γίνεται" τα χρόνια που μεσολάβησαν μέχρι τη γνωστή ομιλία της στο TEDx το 2019. Η φιλοσοφία του Εσωκεντρισμού αποτελεί τη βάση της προσέγγισής της. Τις αρχές του εσωκεντρισμού, άλλωστε, επιστρατεύει και η ίδια για να βαδίσει το δική της επιτυχημένο μονοπάτι, αλλά και για να φωτίσει τον δρόμο σε χιλιάδες ανθρώπους και επιχειρήσεις που έχουν ζητήσει όλα αυτά τα χρόνια την αρωγή της. Έφτασε, λοιπόν, η ώρα όλα να μπουν σε ένα βιβλίο και ν’ αποτελέσουν πολύτιμα όπλα στη φαρέτρα του αναγνώστη που θέλει να δει τη ζωή του ν’ αλλάζει. Το νέο εγχειρίδιο εξέλιξης, επιτυχίας κι ευτυχίας της Δρ. Νάνσυ Μαλλέρου «Εσωκεντρισμός: Πώς να ζήσεις αναπολογητικά σε έναν κόσμο γεμάτο ενοχές» είναι γεγονός και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πεδίο..

Όταν ο Πρωθυπουργός συνδιαλέγεται

του Γιάννη Σχίζα

Αυγή 26.3.22

Με τον πόλεμο  και  τις υπόλοιπες σκοτούρες στο κεφάλι μας, είναι αμφίβολο κατά πόσο αξιοποιούμε το χρόνο μας για να ανακαλέσουμε στη μνήμη   τη Μικρασιατική καταστροφή. Και όμως, η αξιολόγηση ενός τέτοιου συμβάντος έχει μεγάλη  αξία, τη στιγμή μάλιστα που πληθαίνουν οι υποψίες ότι ο Πρωθυπουργός πήγε στην Κωνσταντινούπολη πρόσφατα για να συζητήσει την συνεκμετάλλευση του Αιγαίου!

Ο υποφαινόμενος πρόσφατα παρουσίασε  ένα απόσπασμα από τα απομνημονεύματα του πατέρα μου, στρατιώτη στη Μικρά Ασία. Ήταν 6200 λέξεις, που περιείχαν μια κρίσιμη αναφορά για τις εβδομάδες  από 13 Αυγούστου έως 3 Σεπτεμβρίου 1922,  τρείς εβδομάδες επώδυνες  .  Βέβαια  υπάρχουν αναφορές για το ίδιο επεισόδιο που  προξενούν ακόμη και  δέος :  Μία από αυτές ήταν εκείνη του «Τοκέϊ Μαρού»,  ενός ιαπωνικού πλοίου που  συγκλονισμένου από τη θέα της σφαγής στη Σμύρνη(ενώ οι στόλοι των Μ.Δυνάμεων παρέμεναν απαθείς…) προτίμησε να αδειάσει τα αμπάρια του στη θάλασσα για να σώσει 825 Έλληνες και Αρμένιους, που βρίσκονταν υπό την απειλή των τσετών (άτακτοι τούρκοι στρατιώτες).

1821: Τὰ Μικρὰ τοῦ Μεγάλου Ἀγώνα : Πεθαίνοντας γιὰ τὸ Μεσολόγγι [τοῦ Ἰωάννου Παπαδιαμαντόπουλου]

 

Η ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΤΟΥ ἦ­ταν ἕ­να μι­κρὸ σκυ­λά­κι κ' ἡ ἐλ­πί­δα τοῦ λυ­τρω­μοῦ του ἀ­πὸ τὸν κίν­τυ­νο ἦ­ταν ἕ­να ἄ­λο­γο. Στὸ δρό­μο ἔ­τυ­χε μιὰ μέ­ρα στρα­τι­ῶ­τες νὰ μαλ­λώ­νουν ἴ­σα-ἴ­σα γιὰ ἕ­να ἄ­λο­γο, ποι­οὶ νὰ τὸ πρω­το­πά­ρουν καὶ τρο­φή τους νὰ τὸ κά­νου­νε.

       — Πάρ­τε τὸ δι­κό μου ἄ­λο­γο, παι­διά μου, καὶ μὴ μαλ­λώ­νε­τε, εἶ­πε ὁ Ἀρ­χη­γός, κ' ἔ­δω­σε τ' ἄ­λο­γο μα­ζὶ μὲ τῆς ζω­ῆς του τὴν ἀ­παν­το­χή.

       Τὴν Πα­ρα­μο­νὴ ὁ χου­σμε­κιά­ρης [ὁ πι­στός του δοῦ­λος], ἐ­κεῖ ποὺ ὅ­λοι ἑ­τοι­μα­ζόν­ταν, ἔ­πια­σε κρυ­φὰ κ' ἔ­σφα­ξε τὸ σκυ­λά­κι, τὸ μα­γεί­ρε­ψε κ' ἔ­δω­σε τοῦ ἀ­φέν­τη του νὰ φά­ῃ, κ' ἔ­φα­γε κι' αὐ­τός. Ὁ ἀ­φέν­της το­νὲ ρώ­τη­σε τί ἦ­ταν αὐ­τὸ τὸ εὕ­ρη­μα.

       — Τυ­φλο­πόν­τι­κο, ἀ­φέν­τη· τὄ­βρα τυ­χε­ρὰ σὲ μιὰ τρύ­πα, χω­μέ­νο μέ­σ' τὸ χῶ­μα. Ἔ­τσι θὰ πά­ρῃς λί­γη δύ­να­μη πρὶν ξε­κι­νή­σου­με...

       Ἔ­σκυ­ψε ὁ Γέ­ρος κ' ἔ­τρω­γε, μὰ κά­λε­σε καὶ τὸ σκυ­λά­κι νὰ τοῦ δώ­σῃ... τὰ ἴ­δια του τὰ κόκ­κα­λα.

       Τὸ σκυ­λά­κι δὲν ἐρ­χό­τα­νε, καὶ τό­τε ὁ ἄ­μοι­ρος ἔ­νοι­ω­σε τὴν ἀ­λή­θεια.

       — Κα­λύ­τε­ρα νὰ πέ­θαι­να τῆς πεί­νας πα­ρὰ νὰ μοῦ σφά­ξῃς τὸ σκυ­λί, εἶ­πε μὲ βα­ρειὰ καρ­διὰ ὁ ἄ­μοι­ρος.

       Μὰ ὁ δοῦ­λος θαρ­ρε­τὰ τοῦ ἀ­πο­κρί­θη­κε:

       — Αὔ­ριο πε­θαί­νεις κ' ἡ ἀ­φεν­τειά σου κ' ἐ­γώ, ἀ­φέν­τη μου, μὰ τὸ σκυ­λά­κι σου θὰ ποῦ­με πὼς μᾶς ἔ­δω­σε ἀν­τι­ψύ­χι ὡς τό­τε [δύ­να­μη] γιὰ νὰ πε­θά­νω­με σὰν ἄν­τρες, ὀρ­θοὶ στὰ πο­δά­ρια μας, κι' ὄ­χι νὰ πέ­σω­με στὸ δρό­μο ἄ­ψυ­χοι ἀ­πὸ τὴν πεῖ­να.

ΦΙΛΕΛΛΗΝΙΚΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΚΑΙ ΧΡΗΣΤΙΚΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ ΤΕΧΝΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.

 

 

Γράφει ο ΚΩΣΤΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ

Οι Φιλέλληνες με την κήρυξη του αγώνα για την εθνική παλιγγενεσία των Ελλήνων άρχισαν να οργανώνονται διεθνώς σε ομάδες, υπό μορφή εταιρίας (société) ή κομιτάτου (comité) και οργάνωναν εράνους, δημοπρασίες ή ζητούσαν συνδρομές για την ενίσχυση της δράσης τους. Μια μορφή συγκέντρωσης πόρων ήταν οι μουσικές βραδιές, όπου εκτελούνταν τα φιλελληνικά τραγούδια και ακολουθούσε έρανος υπέρ του μεγάλου αγώνα των Ελλήνων. Η ιδιαιτερότητα αυτού του φαινομένου, έγκειται στη διεθνή εξάπλωσή του σε όλα τα κοινωνικά στρώματα, καθώς και στην παντοειδή καλλιτεχνική και λογοτεχνική του έκφραση, μέσα από τις εικαστικές παραστατικές τέχνες, την μουσική, την λογοτεχνία, αλλά και τον χώρο του χρηστικού αντικειμένου τέχνης. Τα δημοφιλέστερα πρωτότυπα ζωγραφικά έργα  σημαντικών καλλιτεχνών της εποχής αναπαράχθηκαν σε χαρακτικά τυπώματα, κύρια λιθογραφικά σε χαρτί και ύφασμα, ώστε να διαδίδονται εύκολα παντού και σε χρηστικά αντικείμενα προσιτά στο ευρύτερο κοινό. Οι φιλελληνικοί κύκλοι διατήρησαν και συντήρησαν αμείωτο το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης για την “Ελληνική Υπόθεση”, με άρθρα στον Τύπο, με θεατρικές παραστάσεις, με συνεστιάσεις, χορούς, μουσικές βραδιές και φιλελληνικές δημοπρασίες και παζάρια, όπου έβρισκε κανείς καλλιτεχνήματα και χρηστικά αντικείμενα, διακοσμημένα με φιλελληνικές παραστάσεις, κάθε είδους. Δημιουργήθηκαν αντικείμενα εξαιρετικής ποιότητας, όπως επίχρυσα επιτραπέζια ρολόγια με θαυμάσια επιμελημένες γλυπτικές σκηνές, πιάτα με ιστορικές παραστάσεις, πολυτελή βάζα από πολύχρωμη πορσελάνη διακοσμημένα με φύλλο χρυσού και μια ανεξάντλητη ποικιλία σχημάτων και παραστάσεων, που εμπνέονται από τα δημοφιλέστερα φιλελληνικά ζωγραφικά έργα, ανθρωπόμορφα φιαλίδια και αγαλματίδια πορσελάνης με ποικίλα λαμπερά χρώματα, κεντήματα, ασημένια και επίχρυσα κηροπήγια και αγαλματίδια, μελανοδοχεία και διάφορα μικροαντικείμενα με ευφάνταστα σχήματα και μοτίβα όπως σερβίτσια φαγητού ή τσαγιού, φιαλίδια για αρώματα με ολόσωμες παραστάσεις Ελλήνων, χαρτιά ταπετσαρίας, χαλιά, κεντήματα, μελανοδοχεία, μπιζουτιέρες, τραπουλόχαρτα, περίτεχνες βεντάλιες. Επίσης μπουκάλια με ηδύποτα με ονομασίες, όπως «Λικέρ Μεσολογγίου» ή «Λικέρ Ναβαρίνου», ενώ ήταν διαδεδομένο και το «σαπούνι Υψηλάντης» καθώς και καραμέλες, τυλιγμένες σε χαρτί με φιλελληνικά στιχάκια.

Ν. Γ. Πεν­τζί­κης : Ἄ­νοι­ξη

 

ΧΤΕΣ ΕΒΡΕΧΕ. Ἀ­νοι­ξι­ά­τι­κη βρο­χὴ ποὺ σκορ­πᾶ στὰ νε­ρὰ τὴ χρυ­σὴ γύ­ρη τῶν δέν­τρων. Σή­με­ρα ὅ­μως εἶ­ναι ἠλι­α­κά­δα.

        Ἡ Ἑ­λέ­νη ἄ­νοι­ξε τὰ πα­ρά­θυ­ρα, ποὺ κρα­τοῦ­σαν ἀ­κό­μα φυ­λα­κω­μέ­νη μέ­σα στὴν κά­μα­ρη τὴ νύ­χτα. Μὲ ὁρ­μή, πλα­ταί­νον­τας τὴν ἀγ­κα­λιά της, ἔ­σπρω­ξε κι’ ἄ­νοι­ξαν κα­τὰ ἔ­ξω τὰ πρά­σι­να πα­ρα­θυ­ρό­φυλ­λα. Μπῆ­κε ὁ ἥ­λιος φέρ­νον­τας τὴ δρο­σιὰ τῆς χλό­ης ἀν­τά­μα μὲ τὴν εὐ­ω­διά τῶν ἀν­θῶν τοῦ κή­που.

        Κυ­ρια­κὴ καὶ σχό­λη. Ἡ Ἑ­λέ­νη σκέ­φτε­ται ὅ­τι θά ’­θε­λε πο­λὺ νὰ ’­βγαι­νε. Τὸ πο­λὺ φῶς ξύ­πνη­σε μέ­σα της μιὰν ἀ­νη­συ­χί­α πρό­σχα­ρη. Τὴν ἔ­κα­με νὰ θέ­λει νὰ κι­νη­θεῖ γρή­γο­ρα, νά περ­πα­τή­σει. Ἡ ἐ­πι­θυ­μία της ἦ­ταν νὰ ξε­μα­κρύ­νει στὴν ἐξο­χὴ περ­πα­τών­τας μο­νά­χη. Θὰ προ­χω­ροῦ­σε χω­ρὶς κα­θό­λου νὰ στα­μα­τᾶ, χω­ρὶς νὰ λο­γα­ριά­ζει μὲ τὸ νοῦ της ὅ­τι θὰ ἔ­πε­στρε­φε. Ἐν­τε­λῶς ξέ­γνοια­στη θὰ χόρ­ται­νε μὲ ὅ­σα τὰ μά­τια της θὰ ἀπο­θη­σαύ­ρι­ζαν προ­σέ­χον­τας τὴν πιὸ πα­ρα­μι­κρὴ λε­πτο­μέ­ρεια. Κα­λύ­τε­ρα θά ’­ταν νὰ πή­γαι­νε μὲ βάρ­κα. Ἔ­νι­ω­θε τὴν ἄ­ναγ­κη μιᾶς προ­σπά­θειας ὁ­λό­κλη­ρου τοῦ κορ­μιοῦ της. Τὰ δά­χτυ­λα καὶ ἡ πα­λά­μη νὰ σφί­ξουν, μὲ ὅ­ση δύ­να­μη ἔ­χει, τὰ κου­πιά. Ἡ κό­πω­ση θὰ χα­λά­ρω­νε τὴν ἐξάρτη­ση τῶν μα­τι­ῶν ἀπὸ τὸ σῶ­μα. Τὸ βλέμ­μα της θὰ μά­κραι­νε, ἐλεύθε­ρα, στὸ κυα­νὸ καὶ γα­λα­νὸ σμί­ξι­μο τοῦ οὐ­ρα­νοῦ μὲ τὴ θά­λασ­σα, πέ­ρα ἀ­πὸ κά­θε στε­ριά.

«Καραϊσκάκενα, o Θρύλος»

 

 

 

     Ο μονόλογος της Σοφίας Καψούρου «Καραϊσκάκενα, o Θρύλος», βασισμένος στη ζωή της μητέρας του Γεώργιου Καραϊσκάκη, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καρατζιά με τη Σοφία Καψούρου στον ρόλο της Ζωής Διαμάντως Διμισκή, έρχεται στον Πολυχώρο VAULT από το Σάββατο 2 Απριλίου και συστήνει για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό τη Μάνα του Γεώργιου Καραϊσκάκη, την Καλόγρια, τη Ζωή Διαμάντω Διμισκή.

 

Ένα αντιπολεμικό έργο σε καιρό πολέμου.

Ένα έργο ύμνος στη γυναίκα και την ελευθερία της.

Φόρος τιμής στο ποδόσφαιρο και την ομορφιά του.

Η Καραϊσκάκενα, Μάνα του ήρωα Καραϊσκάκη, δεν γέννησε μόνο την Επανάσταση, η Καραϊσκάκενα είναι η Επανάσταση.

 

    Το έργο ξεκινάει με την απόλυτη ανατροπή: Η Καραϊσκάκενα η Καλόγρια, στο κελί της, παρακολουθεί έναν ποδοσφαιρικό αγώνα ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τη Φενέρμπαχτσε.

Αθηνά Μπίνιου : Αλυσίδα γυναικών

 

Τιμή: 18,80 ευρώ, Σελίδες 480

Διαστάσεις: 21x14

ISBN: 978-960-16-9259-3

 

Δεκαετία του 1950. Η Άρτεμη, στα δεκατέσσερά της χρόνια, υποχρεώνεται να εγκαταλείψει μαζί με τη μητέρα και τον αδελφό της τη Θεσσαλονίκη προκειμένου, ταξιδεύοντας με ένα από τα πρώτα και μυθικά υπερωκεάνια από τον Πειραιά, να φτάσουν στη Βραζιλία. Πηγαίνουν εκεί να βρουν τον πατέρα, ο οποίος είχε φύγει κυνηγημένος ως αριστερός από την πόλη του τα πρώτα μετεμφυλιακά χρόνια. Στο Σάο Πάολο, το νεαρό κορίτσι θα σπουδάσει χημικός βιομηχανίας, θα αρχίσει να εργάζεται, θα παντρευτεί έναν Έλληνα επιχειρηματία και θα επιστρέψει στην Ελλάδα –μόνη με τα παιδιά της πια– με τη μεταπολίτευση, το 1974...

«Ένα ταξιδιωτικό μυθιστόρημα με ρίζες στην Ελλάδα της μετανάστευσης», όπως το είχε χαρακτηρίσει ο Στρατής Χαβιαράς, «με πλοκή, σασπένς, δράμα, συγκίνηση και τις ιδιαιτερότητες των Ελλήνων επαναπατριζόμενων». «Μια ιστορία με όνειρα και εφιάλτες, με ταξίδια στο παρελθόν, που θεραπεύουν το παρόν και ωθούν το μέλλον», σύμφωνα με τον Κώστα Βρεττάκο.

Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου

 

ΕΝΑ ΑΠΡΟΣΜΕΝΟ, ΑΣΥΝΗΘΙΣΤΟ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΧΡΗΣΙΜΟ ΒΙΒΛΙΟ

 

του Άντη Ροδίτη

Στην Ελλάδα από όπου αντιγράψαμε κι εμείς τον θεσμό της κρατικής βράβευσης "Χρονικών", "Μαρτυριών" ή βιογραφιών, ο θεσμός ισχύει πάντα απρόσκοπτα, ενώ εμείς στην Κύπρο τελικά τον καταργήσαμε. Έκαμα ένα μικρόν αγώνα δι' αλληλογραφίας με το Υπουργείο για να επαναφέρουν τον θεσμό χωρίς να επιτύχω τίποτε. Κανείς από τους λογοτέχνες δεν με υποστήριξε. Οι δικαιολογίες του Υπουργείου αστείες μέχρι (μην πω καμιά βαριά λέξη) ανυπόστατες. Η χειρότερη ήταν ότι έγραφαν πολλοί άνθρωποι χρονικά, μαρτυρίες και αυτοβιογραφίες, ένεκα είναι πολλά που έζησαν τόσοι πολλοί στον τόπο μας στις τελευταίες δεκαετίες και το Υπουργείο δεν εύρισκε τον καιρό να τα εξετάσει όλα! Έφταναν, λέει, στο Υπουργείο τα Χρονικά κι οι Μαρτυρίες με το τσουβάλι! Άρα... πέτα τις!

Κάμνω αυτή τη μικρή εισαγωγή γιατί έτυχε να πέσει στα χέρια μου ένα βιβλίο αυτοβιογραφίας, που είναι ταυτόχρονα χρονικό και μαρτυρία και που κυριολεκτικά το ρούφηξα από την αρχή ως το τέλος με αδιάπτωτο ενδιαφέρον. Είναι ένα βιβλίο που συμβάλλει ουσιαστικά στη σκιαγράφηση τής ευρύτερης και πληρέστερης εικόνας του κόσμου της Κύπρου, πέρα από εκείνη που σκιαγραφούν οι καλλιτέχνες μας. Αυτό το βιβλίο προσφέρει στον αναγνώστη πολλά σημαντικά στοιχεία και για την άλλη πλευρά, εκείνη της επιχειρηματικής, οικονομικής δραστηριότητας στην Κύπρο από την εποχή πριν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ως τις μέρες μας. Μέσα από την αφήγηση του κ. Νίκου Κ. Σιακόλα ("Αφηγήσεις, Εμπειρίες, Διδάγματα", Λευκωσία 20121) αναβιώνουν, πέρα από τις πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες, εκείνες μεγάλου μέρους του επιχειρηματικού κόσμου που συνέβαλλε τότε στην ανάπτυξη του τόπου παράλληλα με την πορεία των ιστορικών γεγονότων.

Διατήρηση της παραδοσιακής ονομασίας τσίπουρο και τσικουδιά

 

                   

Mar.22,2022

Ο βουλευτής Κυκλάδων Νίκος Συρμαλένιος συνυπέγραψε τροπολογία με θέμα τη διατήρηση της παραδοσιακής ονομασίας τσίπουρο και τσικουδιά.

Όπως αναφέρει η αιτιολογική έκθεση της κατατεθείσας τροπολογίας, η παράγραφος 1 του άρθρου 82 του Ν.2960/2001 (Τελωνειακός Κώδικας), η οποία τιτλοφορείται ως «Ειδικός Φόρος Κατανάλωσης τσίπουρου ή τσικουδιάς μικρών αποσταγματοποιών (διημέρων)»έχει ως εξής:

«1. Το τσίπουρο ή η τσικουδιά που παρασκευάζεται από απόσταγμα στεμφύλων σταφυλιών και λοιπών επιτρεπόμενων υλών από τους μικρούς αποσταγματοποιούς (διήμερους), σύμφωνα με την παράγραφο Ε` του άρθρου 7 του ν. 2969/2001, υπόκειται σε εφάπαξ και κατ` αποκοπή φορολόγηση πενήντα εννέα λεπτών (0,59) του ευρώ ανά χιλιόγραμμο έτοιμου προϊόντος.»

Το Άρθρο 27 του προτεινόμενου Σχεδίου Νόμου αντικαθιστά την ανωτέρω παράγραφο 1 του άρθρου 82 του Ν. 2960/2001 προβλέποντας ότι:

«Στο προϊόν απόσταξης που παράγεται από τους διήμερους μικρούς αποσταγματοποιούς (παραδοσιακό απόσταγμα διημέρων)της παρ. 5 του άρθρου 5 του ν. 2969/2001 (Α΄ 281) από πρώτες ύλες παραγωγής των ιδίων, σύμφωνα με όσα ορίζονται στην παρ. Ε του άρθρου 7 του ιδίου νόμου, το οποίο δεν δύναται να υπερβαίνει τα πέντε (5) εκατόλιτρα καθαρής (άνυδρης) αλκοόλης κατ’ έτος και των οποίων η παραγωγή δεν δύναται να υπερβαίνει τις οκτώ (8) ημέρες, κατ΄ ανώτατο ετήσιο όριο, εφαρμόζεται μειωμένος έως και ογδόντα πέντε τοις εκατό (85%) συντελεστής ειδικού φόρου κατανάλωσης (Ε.Φ.Κ.) αιθυλικής αλκοόλης έναντι του ισχύοντος κανονικού συντελεστή αιθυλικής αλκοόλης».

Λουϊζα Παπαλοϊζου : Το βουνί

 

του Άντη Ροδίτη

ΚΡΑΤΙΚΟ ΒΡΑΒΕΙΟ Μυθιστορήματος (Ελλάδος) 2021 στη Λουίζα Παπαλοΐζου για το έργο της "Το βουνί", εκδόσεις Το Ροδακιό.

Πιο κάτω η κριτική για το βιβλίο που έγραψα στο Φ/Β στις 29 Απριλίου 2021:

Η Παπαλοΐζου είναι ένα αυθεντικό, πρώτης τάξεως πεζογραφικό ταλέντο, που σε κάνει να διερωτάσαι από τη μια πώς γίνεται να γεννιούνται σήμερα τέτοια ταλέντα αφού δεν υπάρχει προηγούμενο στο πρόσφατό μας παρελθόν και από την άλλη να συνειδητοποιείς ότι, ευτυχώς, η μετά την ανεξαρτησία «ανάπτυξη» και η συνεπακόλουθη διαφθορά γεννούν και τέτοια καλλιτεχνικά θαύματα.

Είναι ένα είδος αποζημίωσης για την οδό της «προόδου» που επέλεξε, ίσως αναπόφευκτα, ο «πολιτισμός». Πρέπει κάποιος να του τα λέει, ότι δεν πάει καλά. Κι όταν μιλάς για ένα περασμένο πολιτισμό, είναι καλά ο παρών να δίνει προσοχή.

Η γραφή της Παπαλοΐζου μού έφερε σχεδόν αμέσως στον νου τα λόγια του διακεκριμένου Σκώτου αρχαιολόγου και ιστορικού της τέχνης Sir John Davidson Beazley, στον κατάλογο της έκθεσης έργων τού Γ. Πολ. Γεωργίου, που έγινε στο Λονδίνο το 1953: «Κοιτάζοντας τους χωρικούς του Γεωργίου αρχίζει κανείς να σκέφτεται… μήπως αυτοί μάλλον είναι οι πραγματικοί, διαχρονικοί Ευρωπαίοι, παρά εμείς, εγώ κι εσείς, που τόσο βιαστικοί, τόσο κομψοί στους τρόπους και στη συμπεριφορά, μοιάζουμε να είμαστε μια πρόσκαιρη, εφήμερη και παράξενη εκδοχή Ευρωπαίων».

Το ΣτΕ Σταματά τα Έργα Επέκτασης της COSCO στο Λιμάνι του Πειραιά λόγω Περιβαλλοντικού Κινδύνου

 

 

Σταματούν τα έργα επέκτασης της COSCO στο λιμάνι του Πειραιά έπειτα από απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) σύμφωνα με τις οποίες κρίθηκε παράνομος ο τρόπος που υλοποιήθηκε συνολικά το Master Plan της COSCO. Ειδικότερα, οι εργασίες ξεκίνησαν χωρίς να έχει προηγηθεί η απαραίτητη Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΣΜΠΕ) παραβιάζοντας, με αυτόν τον τρόπο, το ελληνικό και το ευρωπαϊκό δίκαιο. Η απόφαση αυτή είναι μια σημαντική νίκη της κοινωνίας των πολιτών, καθώς είναι αποτέλεσμα των συντονισμένων ενεργειών του Εργατικού Κέντρου Πειραιά και 95 πολιτών που κατέθεσαν αιτήσεις ακύρωσης για «την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος, της ποιότητας ζωής και της υγείας όλων έναντι της απόρριψης, στον βυθό της Πειραϊκής 620.000 τόνων τοξικών, καρκινογόνων, μολυσματικών υλικών-ιζημάτων-βυθοκορημάτων από την ΟΛΠ Α.Ε. – COSCO για την κατασκευή νέων υποδομών του Λιμανιού». Σύμφωνα με την πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ, παγώνουν η νότια επέκταση του επιβατικού λιμένα του Πειραιά, ο νέος χερσαίος επιβατικός σταθμός, τέσσερα νέα ξενοδοχειακά συγκροτήματα, η επέκταση του Σταθμού Διακίνησης Αυτοκινήτων στον εμπορικό Λιμένα Ηρακλέους και η κατασκευή πενταώροφου κτιρίου στάθμευσης αυτοκινήτων στην Προβλήτα Ηρακλέους και νέων αποθηκών σε χώρο 80 στρεμμάτων.

 

 

Πωλ Μπ . Πρεθιάδο, Είμαι το τέρας που σας μιλά

 

Αναφορά σε μια ακαδημία ψυχαναλυτών μετάφραση: Αναστασία Μελία Ελευθερίου

 

 

ISBN: 978-618-5267-55-1 Σελ.: 120 Σχήμα: 12x20 εκ. Τιμή: 12,00€

 

 

Τον Νοέμβριο του 2019 ο Πωλ Μπ. Πρεθιάδο μιλά μπροστά σε 3.500 ψυχαναλυτές στο ετήσιο συνέδριο της Σχολής του φροϋδικού αιτίου στο Παρίσι. Στέκεται απέναντι στο επάγγελμα που τον αντιμετωπίζει ως ένα ψυχικά άρρωστο άτομο το οποίο πάσχει από δυσφορία φύλου και ξεκινά την ομιλία του αντλώντας έμπνευση από την Αναφορά σε μια Ακαδημία του Κάφκα, στην οποία ένας πίθηκος εξηγεί σε ένα επιστημονικό συνέδριο πώς, για να επιβιώσει στην ανθρώπινη κοινωνία, αναγκάστηκε να κλειστεί στο κλουβί της ανθρώπινης υποκειμενικότητας, να βυθιστεί στη θλίψη και τον αλκοολισμό. Μιλώντας από το δικό του «μεταλλαγμένο» κλουβί, ο Πρεθιάδο επιχειρεί να δείξει ότι βρισκόμαστε σε μια εποχή κατά την οποία αλλάζει το επιστημολογικό παράδειγμα της έμφυλης διαφοράς και επομένως τα επιστημονικά εργαλεία και οι θεμελιώδεις έννοιες της ψυχανάλυσης βρίσκονται σε βαθιά κρίση.