Θέμα: Παρουσίαση του νέου εκπαιδευτικού υλικού του ΑΡΧΕΛΩΝ

Θέ«Με τις χελώνες στη θάλασσα» και βιωματικό εργαστήρι για εκπαιδευτικούς πρωτοβάθμιας στην Αττική

Στις 14 Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκε η παρουσίαση του νέου εκπαιδευτικού πακέτου του ΑΡΧΕΛΩΝ « Με τις χελώνες στη θάλασσα» σε εκπαιδευτικούς πρωτοβάθμιας από τις Διευθύνσεις Ανατολικής Αττικής και Β’ Αθήνας. Η εκδήλωση φιλοξενήθηκε στο 7^ο Δημοτικό Σχολείο Γέρακα και την παρακολούθησαν πάνω από 30 εκπαιδευτικοί.

Εκ μέρους του Συλλόγου ΑΡΧΕΛΩΝ συμμετείχαν η Κατερίνα Τσικαλάκη, Υπεύθυνη Εκπαιδευτικών Δράσεων, η Ράνια Σπυροπούλου και ο Ηλίας Πίτσικας που είναι μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου και δραστηριοποιούνται σε θέματα επικοινωνίας και περιβαλλοντικής αγωγής.

Η  Κατερίνα Τσικαλάκη μας μεταφέρει  τις εντυπώσεις της.

Ήταν ιδιαίτερη χαρά που διαπιστώθηκε ότι οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί ήδη γνώριζαν το Σύλλογο και το έργο του από προηγούμενες δράσεις.

Το εκπαιδευτικό υλικό παρουσιάστηκε από τον εικονογράφο και συγγραφέα Βασίλη Χατζησαρβανη, ειδικό στην ερμηνεία περιβάλλοντος. Ο συγγραφέας μας μετέφερε στο περιβάλλον της ακτής και μίλησε για κάθε δραστηριότητα του πακέτου, τον τρόπο που σχετίζεται με τους παιδαγωγικούς στόχους ανά ηλικία των μαθητών και τις πηγές που χρησιμοποίησε για την επιλογή του υλικού.

Ο άνθρωπος ελέφας

Ο Πολυχώρος Vault με αφορμή την «Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία» (Τρίτη 3 Δεκεμβρίου) και την παράσταση «Ο Άνθρωπος Ελέφαντας» διοργανώνει ανοιχτή συζήτηση με το κοινό το Σάββατο 7 Δεκεμβρίου με θέμα «Τέχνη και Αναπηρία». Η συζήτηση μεταξύ συντελεστών του έργου, κοινού και ομιλητών θα διεξαχθεί μετά το τέλος της παράστασης «Ο Άνθρωπος Ελέφαντας».

Ομιλητές
-Παναγιώτης Νικολαΐδης, Ψυχολόγος – κλινικός νευροψυχολόγος, εκπρόσωπος της ΕΛΕΠΑΠ (Ελληνική Εταιρία Προστασίας & Αποκαταστάσεως Αναπήρων Προσώπων)
-Παναγιώτης Πιτσινιάγκας, Motivational Speaker, εκπρόσωπος της Σ.Κ.Ε.Π. (Σύνδεσμος Κοινωνικής Ευθύνης για Παιδιά και Νέους)
-Βασίλης Οικονόμου από τη θεατρική Ομάδα ΘΕΑΜΑ (Επαγγελματική θεατρική συμπεριληπτική ομάδα)
-Άννα Βεκιάρη από την χορευτική ομάδα ΕΞΙΣ (ομάδα σύγχρονου χορού για χορευτές με και χωρίς αναπηρία)
-Αννίτα Καπουσίζη από την ομάδα ARTimeleia (ανεξάρτητη μικτή θεατρική ομάδα που αποτελείται από ανάπηρους και περιπατητικούς ηθοποιούς)
-Πάνος Ζουρνατζίδης (ηθοποιός)

Το θαύμα της Άννυ Σάλιβαν

Την Παρασκευή 6/12 στις 20:00 η παράσταση «Το Θαύμα της Άννυ Σάλιβαν» του Γουίλιαμ Γκίμπσον, που ανεβαίνει αυτή τη σεζόν στο θέατρο Μεταξουργείο, θα πραγματοποιηθεί με παράλληλη διερμηνεία στη νοηματική. Η μετάφραση είναι του Μάριου Πλωρίτη, η δραματουργική επεξεργασία του Βασίλη Κατσικονούρη και η σκηνοθεσία της Νικαίτης Κοντούρη. Στο ρόλο της Άννυ Σάλιβαν, η Γιασεμί Κηλαηδόνη. Ακολουθεί δελτίο Τύπου και καινούριο φωτογραφικό υλικό. Credit φωτογράφου: Ανδρέας Σιμόπουλος.

Η ζωή, το πιο δυνατό σενάριο

Καταγραφή και σήμανση των ζώων συντροφιάς

του Στέφανου Σταμέλλου 

Κρατώ και επισημαίνω δύο μόνο παραγράφους από τον Νόμο, που αφορούν στις αρμόδιες υπηρεσίες για την καταγραφή και σήμανση των ζώων συντροφιάς και των ιδιοκτητών τους και βέβαια το ερώτημα είναι: Τι κάνουν οι αρμόδιες υπηρεσίες της Περιφέρειας και του Δήμου. Εσείς ξέρετε;

Ο Νόμος ισχύει από το 2012 με τις όποιες τροποποιήσεις του 2017

https://www.kodiko.gr/nomologia/document_navigation/115478/nomos-4039-2012?fbclid=IwAR0wxAq5JYmLtg3m3S-eKjhz7DrVOroMk551ioI6Ia3pDFOS-QzIwN-rur8

Πίνακας προστίμων

https://www.scribd.com/document/240750403/%CE%9D%CE%9F%CE%9C%CE%9F%CE%A3-4039-2012-%CE%A0%CE%99%CE%9D%CE%91%CE%9A%CE%91%CE%A3?fbclid=IwAR0eID7DZltNxj1roFawpDgPEKGdX9tCYHKMMNwlMjjmzbOzZSSw2-AjFz0

- Αρμόδιες Αρχές Εφαρμογής και Ελέγχου των κανόνων προστασίας των ζώων και του συστήματος της σήμανσης και της καταγραφής των ζώων συντροφιάς και των ιδιοκτητών τους ορίζονται οι Διευθύνσεις Κτηνιατρικής της Γενικής Διεύθυνσης Περιφερειακής Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής των Περιφερειών, οι Διευθύνσεις Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής των Περιφερειακών Ενοτήτων της Χώρας και οι κτηνιατρικές υπηρεσίες των Δήμων και όπου αυτές δεν έχουν συσταθεί τα Γραφεία Γεωργικής Ανάπτυξης του οικείου Δήμου.

Πρεμιερα 14 Δεκεμβριου στην παρασταση “Η ΠΕΡΑΣΤΙΚΗ” με την παρουσια του γαλλου σκηνοθετη και συγγραφεα Ζαν Πωλ Ντενιζον

Στις 14 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ στο Θέατρο «ΕΚΣΤΑΝ» στις 20:30

Ο Γάλλος ηθοποιός, σκηνοθέτης και συγγραφέας Ζαν – Πωλ Ντενιζόν, βοηθός τού Πήτερ Μπρουκ κατά το διάστημα 1979 – 1991, ως συγγραφέας και σκηνοθέτης της Περαστικής,είναι στην Αθήνα για να ανανεώσει τις πρόβες και να παραστείστην πρεμιέρα τού έργουτου, που παίζεται για δεύτερη σαιζόν στο «Εκστάν».

Με τους Γιάννη Σταματίου, Ελένη Παπαχριστοπούλου

Μουσική Γιάννης Κ. Ιωάννου

Ένας συγγραφέας και μια ηθοποιός είκοσι χρόνια μετά το χωρισμό τους. Κάθε τους σκέψη, κάθε κύτταρο τού  σώματός τους είναι γεμάτα μνήμες και ερωτήσεις. 

Σε τι αφιέρωσαν τη ζωή τους; Γιατί;

Kαλλιόπη Παναγιωτίδου: «Η ανάγκη να ανήκουμε σε μία φυλή θα είναι πάντα επίκαιρη»

Η ηθοποιός συμμετέχει στην παράσταση «Φυλές» σε σκηνοθεσία του Τάκη Τσαμαργιά. Το έργο χρησιμοποιεί πολύ απλά, σχεδόν πρωταρχικά γνωρίσματα ανθρωπίνων σχέσεων, όπως είναι η λειτουργία της οικογένειας, που καταλήγουν αρκετά κωμικά σε πολλά σημεία, ακόμη κι αν είναι ακραία ή σκληρά. Ακριβώς επειδή είναι αναγνωρίσιμα σε όλους μας, επιτυγχάνει την ταύτιση με πολύ απλό, σχεδόν μη αντιληπτό τρόπο, ώστε όταν πια «σκάει» το πρόβλημα, πολύ απλά συνειδητοποιείς ότι το πρόβλημα υπήρχε εκεί εξ αρχής απλώς κι εσύ ως θεατής συμπεριφέρθηκες όπως οι χαρακτήρες του έργου. Είναι δηλαδή τόσο ισχυρή η επιχειρηματολογία του που σε έχει πείσει, έως τη στιγμή που ανατρέπεται. Γι’ αυτό και η γκάμα των συναισθημάτων που διανύεις και ως ηθοποιός και ως θεατής ποικίλλει σε πολύ μεγάλο βαθμό και ακροβατεί μεταξύ κωμωδία και τραγωδίας.

Γράφτηκε σχεδόν πριν δέκα χρόνια και εξακολουθεί να είναι επίκαιρο και θα είναι επίκαιρο. Διότι αυτό που διαπραγματεύεται –εξού και ο τίτλος του- είναι η ανάγκη να ανήκεις κάπου, σε μια φυλή. Τα κοινά γνωρίσματα, οι κοινές εμπειρίες, ο διαχωρισμός μας από τους άλλους που μας καθιστά συγγενείς, είτε μεταφορικά είτε κυριολεκτικά, είναι αυτό που πολλές φορές προσπαθούμε να παλέψουμε διεκδικώντας μια ελευθερία, την οποία επίσης πολλές φορές δεν μπορούμε να την αντέξουμε. Ακόμη και οι επικριτές όλων των κοινοτήτων και των γκέτο τελικά απαρτίζουν μια κοινότητα αυτοτελή λόγω της συγγένειας που αισθάνονται ως οι «έξω από όλα». Ακροβατούμε ανάμεσα στο political correct και στο political incorrect με τραγικές συνέπειες τουλάχιστον τα τελευταία 100 χρόνια.

 

Μετά την επιτυχημένη περσινή παρουσίασή της, η παράσταση «Φυλές» της Νίνα Ρέιν σκηνοθεσια Τάκη Τζαμαργιά επέστρεψε φέτος στη σκηνή του Θεάτρου Σταθμός.

ΣΥΜΒΟΛΑ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ- ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

ΕΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕ ΚΑΡΤΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΤΟΜΟ, ΤΟ ΖΕΥΓΑΡΙ,
ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ

την Κυριακή 1 Δεκεμβρίου στις 8.00μ.μ., στο Polis art Cafe ( Πεσματζόγλου 5)

Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι:

- Κάτια Χαραλαμπάκη, ψυχίατρος, οικογενειακή θεραπεύτρια, συντονίστρια διευθύντρια της Μονάδας Οικογενειακής Θεραπείας του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής.
- Κατερίνα Ανωγιαννάκη, παιδαγωγός προσχολικής αγωγής
- Βασίλης Αποστόλου, oργανωτικός ψυχολόγος
και οι συγγραφείς.

Παρέμβαση θα γίνει από τον Γιώργο Λεχουρίτη, ψυχολόγο, συστημικό θεραπευτή και επιστημονικό επιμελητή της έκδοσης

Συντονίζει η Κατερίνα Θανοπούλου, εκπαιδευτικός ειδικής αγωγής

Θοδωρης Σούμας : Στο ερωτικό γαϊτανάκι κανείς δεν έχει ψυχική γαλήνη

Συνομιλία με τον Θόδωρο Σούμα με αφορμή τη νουβέλα του «Το ημερολόγιο ενός αδέξιου εραστή» (εκδόσεις  Βακχικόν).

Της Σώτης Τριανταφύλλου

Θοδωρή, γνωριζόμαστε τριάντα πέντε χρόνια. Στην αρχή μάς ένωνε ο κινηματογράφος και η κριτική. Μου θύμιζες τον Φαμπρίς Λουκινί…Και τώρα τον Λουκινί μού θυμίζεις. Στη νουβέλα σου Το ημερολόγιο ενός αδέξιου εραστή ο κινηματογράφος δεν λείπει: «Η Πωλίν στην πλαζ», «Το γόνατο της Κλαίρης». Ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζεις τη σεξουαλική επιθυμία μοιάζει με του Ερίκ Ρομέρ: εμμονή σε ένα σημείο του σώματος, μεγάλες προσδοκίες, απογοήτευση…

Αληθεύει πως η προβληματική μου είναι επηρεασμένη από τον Ρομέρ, αγαπώ τον τρόπο που βλέπει και προσεγγίζει τον έρωτα και τις κοπέλες, πολύ πιο διακριτικός, πράος και ευγενής από εμένα – δυστυχώς για μένα.

Μου αρέσει πολύ ο Λουκινί, το πώς παίζει και μιλάει, πώς χειρίζεται τη γαλλική γλώσσα, το ότι είναι ταυτόχρονα ευφυής, ευφραδής και αστείος και ο χαρακτήρας του περιέχει ένα ελκυστικό μείγμα ναρκισσισμού, χιούμορ και αυτογνωσίας· είναι τυπικός ρομερικός ηθοποιός. Αληθεύει πως η προβληματική μου είναι επηρεασμένη από τον Ρομέρ, αγαπώ τον τρόπο που βλέπει και προσεγγίζει τον έρωτα και τις κοπέλες, πολύ πιο διακριτικός, πράος και ευγενής από εμένα – δυστυχώς για μένα. Μου αρέσει ο τρόπος που ενδιαφέρεται για τους νέους, κορίτσια και αγόρια. Ο λεπτός και διακριτικός τρόπος που προσεγγίζει τα συναισθήματα και εμβαθύνει σ' αυτά, χωρίς μεγαλοστομίες και δράματα, που προσεγγίζει τις μεγάλες ερωτικές προσδοκίες και τις απογοητεύσεις τους, όπως λες κι εσύ. Κοντολογίς, ο Ρομέρ είναι ένας από τους πολύ αγαπημένους μου σκηνοθέτες, όπως και ο Μπουνιουέλ, ο Φριτς Λανγκ και ο Χίτσκοκ.

Το όνομα του ρόδου

Σαράντα χρόνια από την έκδοσή του, Το Όνομα του Ρόδου του Ουμπέρτο Έκο ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα, σε σκηνοθεσία του Michael Seibel και διασκευή του βραβευμένου θεατρικού συγγραφέα, σκηνοθέτη και δημοσιογράφου Stefano Massini. Πρεμιέρα: 27 Ιανουαρίου 2020

Πρόκειται για το πρώτο μυθιστόρημα του Έκο, το οποίο έγραψε λίγο πριν το κατώφλι των πενήντα χρόνων του. Από το 1980, οπότε εκδόθηκε για πρώτη φορά με τον τίτλο Il Nome Della Rosa, μέχρι σήμερα έχει μεταφραστεί σε 40 γλώσσες και έχει πουλήσει 50 εκατομμύρια αντίτυπα, ενώ η εφημερίδα Le Monde το συμπεριέλαβε στη λίστα με τα 100 αριστουργήματα του 20ου αιώνα. Όταν πρωτοκυκλοφόρησε ήταν δύσκολο να καταταχθεί σ’ ένα λογοτεχνικό είδος, καθώς θα μπορούσε να διαβαστεί ως αστυνομικό μυθιστόρημα, αλληγορία, μεσαιωνικό χρονικό αλλά και γοτθική νουβέλα. Το Όνομα του Ρόδου μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Ζαν-Ζακ Ανό το 1986 με πρωταγωνιστή τον Σον Κόνερυ στο ρόλο του Γουίλιαμ της Μπάσκερβιλ και τον Κρίστιαν Σλέιτερ ως Άντσο

Καρυοφυλλιά Καραμπέτη: συνέντευξη στον Γρηγόρη Δανιήλ

 

Στα λόγια του Ουίλιαμ Σαίξπηρ: «Ο σκοπός της τέχνης είναι να δώσει στη ζωή σχήμα», η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη έχει δώσει με την παρουσία της το πιο ενδεδειγμένο σχήμα στην Τέχνη της υποκριτικής, δημιουργώντας αφενός μια κραταιή θεατρική παρουσία και προσδίδοντας, αφετέρου, μέσα από δραματικούς κυρίως ρόλους, ανάλογη ποιότητα στο τηλεοπτικό τοπίο από τη δεκαετία του ’90 και μετά. Άλλωστε, «το κύπελλο της ζωής θα ήταν πολύ γλυκανάλατο, αν δεν έπεφταν μέσα μερικά πικρά δάκρυα», όπως έλεγε κι ο Πυθαγόρας, κι είναι αυτή η δραματουργική έκφραση της Καραμπέτη που, ερμηνεύοντας ρόλους είτε του κλασικού θεάτρου είτε της σύγχρονης δραματουργίας, να αφήνει τον θεατή ενεό από τη θαλερή υποκριτική της δύναμη. Τη φετινή σεζόν με το έργο LULU, σε διασκευή και σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, υπογράφει μια ακόμη μεγάλη στιγμή στην καριέρα της. Ένας ρόλος με πολλές απαιτήσεις όπου καλείται, όπως μας εκμυστηρεύεται η ίδια, «να τιθασεύσει τα θηλυκά της στοιχεία και να υιοθετήσει έντονα αρρενωπά χαρακτηριστικά».

Lulu, σε σκηνοθεσία και δραματουργία του Γιάννη Χουβαρδά. Με ποια λόγια θα οριοθετούσατε τον ρόλο σας;

Η Κόμισσα Γκέσβιτς είναι μια γυναίκα που ερωτεύεται παράφορα τη Λούλου και θυσιάζει τα πάντα γι’ αυτήν, χωρίς να έχει καμία απολύτως ανταπόδοση.

Μι­κρὰ Πα­τε­ρι­κά : Ἰν­νᾶ, Πιν­νᾶ, Ριμ­μᾶ τῶν κρυσταλλίνων

 

Θάλ­ψις δε­χέ­σθω τοὺς ἀ­θλη­τὰς Κυ­ρί­ου,

Ἰν­νᾶν, Πιν­νᾶν, Ῥιμ­μᾶν τε τοὺς κρυ­σταλ­λί­νους.

ΟΥΤΟΙ οἱ ἅ­γιοι τρεῖς μάρ­τυ­ρες ἦ­σαν ἀ­πὸ μί­αν χώ­ραν, κει­μέ­νην κα­τὰ τὸ βό­ρει­ον μέ­ρος· κρα­τη­θέν­τες δὲ ἀ­πὸ τοὺς εἰ­δω­λο­λά­τρας βαρ­βά­ρους, πα­ρε­στά­θη­σαν εἰς τὸν ἄρ­χον­τα τῆς χώ­ρας, ὁ ὁ­ποῖ­ος βλέ­πων τοὺς μάρ­τυ­ρας ὁ­μο­λο­γοῦν­τας τὸν Χρι­στόν, κα­τε­δί­κα­σεν αὐ­τοὺς νὰ τε­λει­ώ­σω­σι τὴν ζω­ήν των μὲ τὸ κρύ­ον. Δέ­νον­ται λοι­πὸν πρῶ­τον οἱ ἅ­γιοι ἀ­πὸ ξύ­λα ὄρ­θια, τὰ ὁ­ποῖ­α ἐμ­πή­χθη­σαν εἰς τὸ μέ­σον τοῦ πο­τα­μοῦ ἐν τῷ και­ρῷ τοῦ χει­μῶ­νος, ὅ­τε καὶ αὐ­τὸ τὸ φύ­σει εὐ­κί­νη­τον καὶ ὀ­λι­σθη­ρὸν νε­ρὸν δὲν δι­έ­φε­ρεν ἀ­πὸ τὰ ἀ­κί­νη­τα καὶ βα­ρέ­α σώ­μα­τα, ἐ­πει­δὴ ἦ­το ὅ­λον πα­γω­μέ­νον ἀ­πὸ τὸ ψῦ­χος. Ὅ­θεν μὲ τὴν τοια­ύτην βά­σα­νον πα­ρέ­δω­καν οἱ μα­κά­ριοι τὰς ψυ­χάς των εἰς χεῖ­ρας Θε­οῦ, καὶ ἔ­λα­βον τοὺς στε­φά­νους τοῦ μαρ­τυ­ρί­ου.

Ο Λουκιανός των παιδιών

Σάββατο 14 Δεκεμβρίου | 16:30 Αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης Ηθοποιοί: Αντώνης Λουδάρος, Χριστίνα Τσάφου, Γιάννης Καλατζόπουλος, Αργύρης Παυλίδης, Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος Τραγουδιστές: Δώρος Δημοσθένους, Μαρία Κηλαηδόνη Σκηνοθεσία θεάματος: Γιάννης Καλατζόπουλος, Άννα Βαγενά Διεύθυνση εξαμελούς ορχήστρας: Βασίλης Γκίνος Επιμέλεια σκηνικών και κουστουμιών: Αντώνης Χαλκιάς Σχεδιασμός φωτισμών: Αντώνης Παναγιωτόπουλος Τεχνικός ήχου: Μιχάλης Αλεξάκης Επιλογή αρχειακού υλικού Λ. Κηλαηδόνη: Άννα Βαγενά, Αφροδίτη Δασκαλάκη Συμμετέχει η Σχολή κλασικού και σύγχρονου χορού «Χριστιάννα Σκιαδά» ΣΥΜΠΑΡΑΓΩΓΗ: Χώρος Θεάματος Μεταξουργείο – Μέγαρο Μουσικής Αθηνών

Όλοι γνωρίζουμε τη μεγάλη απήχηση που είχαν τα τραγούδια του Λουκιανού στα παιδιά, όσο ζούσε.

ΤΟΥΡΝΟΥΑ ,Εικαστική Έκθεση ,ΟΡΙΖΟΝΤΑΣ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ

ΚΑΛΕΣΜΑ Το τάβλι και το σκάκι είναι το ίδιο αντικείμενο με διαφορετικές εγγραφές στις δύο του όψεις, όπως έχουν διαμορφωθεί από το βαθύ παρελθόν. Στα δύο αυτά παιχνίδια αλλάζει ο βαθμός συμμετοχής του Tυχαίου, στην ουσία όμως και τα δύο αποτελούν στοιχεία αναζήτησης και στρατηγικής. Το Παιχνίδι,  ως κοινός τόπος για τη συνάντηση της φαντασίας με τη συνείδηση της καθημερινότητας, είναι και αυτό κομμάτι της άυλης πολιτιστικής μας κληρονομιάς και αυτός είναι ο λόγος που το «Τουρνουά» σχεδιάζουμε να το παρουσιάζουμε σε εμβληματικά καφενεία της χώρας μας.

Μανώλης Χάρος

Ευρωπαϊκό Δικαστήριο: Κυρώσεις 5 εκ. ευρώ για κατασκευή αιολικού πάρκου χωρίς εκτίμηση περιβαλλοντικών επιπτώσεων

 

Με την απόφαση “Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Ιρλανδίας (C-261/18)”, η οποία εκδόθηκε στις 12 Νοεμβρίου 2019, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο (τμήμα μείζονος συνθέσεως) υποχρέωσε την Ιρλανδία να καταβάλει χρηματικές ποινές λόγω του ότι το εν λόγω κράτος μέλος δεν εκτέλεσε την απόφαση της 3ης Ιουλίου 2009, “Επιτροπή κατά Ιρλανδίας”, με την οποία το Δικαστήριο είχε διαπιστώσει παράβαση της οδηγίας 85/337 από την Ιρλανδία λόγω της κατασκευής αιολικού πάρκου στο Derrybrien (Ιρλανδία) χωρίς προηγούμενη εκτίμηση των περιβαλλοντικών του επιπτώσεων.

Τίτος Πατρίκιος

O «Οίκος Αν(τ)οχής» στο Life Theater

Για 3η φορά, ο Οίκος Αν(τ)οχής επιστρέφει για λίγες μόνο παραστάσεις στο Life Theater. Το έργο που κέρδισε τις εντυπώσεις κριτικών και κοινού, όπου και αν παίχτηκε, επιστρέφει για λίγες μόνο Πέμπτες, με έναρξη στις 28 Νοεμβρίου.

Η υπόθεση:
Μια συνηθισμένη μέρα σ’ έναν οίκο ανοχής εισβάλλει ένας παρθένος πελάτης. Η αναδουλειά, καθώς και η οικονομική ευχέρειά του, αναγκάζει τους πάντες να του κάνουν τα χατίρια και να του συμπεριφέρονται όπως αυτός επιθυμεί. Η εμφάνιση ενός ληστή που καταδιώκεται από την αστυνομία αλλάζει τα δεδομένα από τη στιγμή που τους κρατάει όλους ομήρους.

Αστικό πράσινο: έννοιες, καθεστώς προστασίας και διαχείρισης

Του Αντώνη Καπετάνιου

Θεωρώ καλό αρχικά να παραθέσω κάποιες έννοιες που αφορούν στο αστικό πράσινο αποσαφηνίζοντας κάπως τα πράγματα γύρω από τις ερμηνείες του, καθόσον από τη σωστή θεώρηση αυτών καθορίζεται και το καθεστώς που διέπει την προστασία και τη διαχείρισή του. Και τούτο διότι γύρω από τις έννοιες του αστικού πρασίνου επικρατεί σύγχυση. Τι είναι πάρκο; Τι είναι άλσος; Τι είναι κοινόχρηστος χώρος; Τι είναι κοινόχρηστος χώρος αστικού πρασίνου; Τι είναι εν τοις πράγμασι αστικό πράσινο; Τι είναι περιαστικό πράσινο; Τι είναι μητροπολιτικός χώρος πρασίνου; Τι είναι εντέλει αστικό πράσινο; Έννοιες που δεν προκύπτουν από ερμηνευτικά λεξικά, αλλά αποτελούν μέρος της ορολογίας που διέπει το εν λόγω πράσινο, και που η ερμηνεία τους δίδεται μέσα από κανονιστικού χαρακτήρα κείμενα και διατάξεις νόμων. Ήδη, ως επιβεβαίωση των όσων προείπα, αναφέρω ότι κατά την προεργασία της εκδήλωσης αυτής ερωτήθηκα για το τι είναι ο συγκεκριμένος χώρος πρασίνου, με τον οποίο σήμερα ασχολούμαστε. Είναι πάρκο ή άλσος;

Γερμανός επενδυτής αγωνίζεται για τον Ερημίτη

του  Στέφανου Γεωργακόπουλου

«Ο επενδυτής Γεργκ Ροκενχόιζερ μιλά χωρίς πρόβλημα δημόσια για την πανέμορφη έκταση με μοναδική θέα στη θάλασσα και περισσότερες από χίλιες ελιές που αγόρασε στην Κέρκυρα. Συνήθως υπερασπίζεται σαν κέρβερος την ιδιωτική ζωή της οικογένειάς του. Η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα, όπως λέγεται, οφείλεται στο γεγονός ότι έχει μια… αποστολή, γράφει η κυριακάτικη Frankfurter Allgemeine Zeitung με τίτλο "Ένας επενδυτής πολεμά για τον παράδεισο": Ο επικεφαλής της επενδυτικής εταιρίας Permira, από τα χέρια του οποίου περνούν δισεκατομμύρια, τονίζει ότι επενδυτές από το εξωτερικό προτίθενται να αξιοποιήσουν στην Κέρκυρα, στην περιοχή Ερημίτης, μια προστατευόμενη έκταση, η οποία, όπως λέει, δεν θα πρέπει να θυσιαστεί στο βωμό του τουρισμού.

Νέα Εστία, τεύχος 1882

Περιεχόμενα : 
Λογοτεχνίες 1681 Ν. Δ. ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΠΟΥΛΟΣ Πελεγρίνος (Ἀφήγηση) 1684 ΚΛ. ΜΙΚΟΝΙΑΤΗΣ-ΤΕΝΕΑΤΗΣ Γυρισμός στο Άργος (Β΄ Μέρος) 1689 ΕΛΕΝΗ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ Ποίηση χωρίς προσδοκίες  (Με τον τρόπο   του Τάσου Λειβαδίτη) 1694 ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΒΙΡΒΙΔΑΚΗ Τρία ποιήματα 1696  KΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΒΟΥΓΙΟΥΚΑ Άλγος μου πατρικό (Ποίημα) 1697  ΕΥΘΥΜΙΑ ΓΙΩΣΑ Ημερήσια καταγραφή (Διήγημα) 1699  ΜΑΡΙΑ ΚΟΠΑΝΙΤΣΑ Εμένα μού λες (Ποίημα) 1701  ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΥΡΗΣ Ο περίλυπος αρχάγγελος (Ποίημα)

Θανάσης Ντινόπουλος : Ο εγκέφαλος μας κάνει αυτό που είμαστε

Συνέντευξη με τον καθηγητή Θανάση Ντινόπουλο, με αφορμή το βιβλίο του «Ας μιλήσουμε για τον εγκέφαλο – Από τους νευρώνες στη συμπεριφορά» (εκδ. University Studio Press).

Της Στεφανίας Τζακώστα

«Γιατί είναι απαραίτητη η γνώση του εγκεφάλου; Τι ερώτηση! Διότι ο εγκέφαλος μας κάνει αυτό που είμαστε. Είναι η έδρα της αντίληψης, της μνήμης, της προσοχής, του συναισθήματος, της συνείδησης, όλων των σκέψεων, των ονείρων, των επιθυμιών μας, των φόβων και των ερώτων μας» γράφει ο Θανάσης Ντινόπουλος στον πρόλογο του νέου του βιβλίου «Ας μιλήσουμε για τον εγκέφαλο – Από τους νευρώνες στη συμπεριφορά» (εκδ. University Studio Press), το οποίο αποτέλεσε και την αφορμή για τη συνέντευξη αυτή. 

Πολλοί πιστεύουν ότι όλα όσα είμαστε καθένας από εμάς βρίσκεται στον εγκέφαλο. Μπορούμε όμως να φανταστούμε τον εγκέφαλο ενός ανθρώπου αποκομμένο από το υπόλοιπο σώμα; Θα ήταν ο ίδιος εγκέφαλος ή κάτι άλλο;

«Στην αρχή είναι μόνο η ύπαρξή μας και μόνο αργότερα σκεφτόμαστε, αφού η σκέψη προκαλείται από τις δομές και τις λειτουργίες της ύπαρξης». Αυτό είναι το λάθος του καρτεσιανού δυισμού, ο αβυσσαλέος διαχωρισμός ανάμεσα στο σώμα και τον νου (ψυχή).

Όχι, δεν θα ήταν ο ίδιος εγκέφαλος. Ο εγκέφαλος βρίσκεται, κατά κάποιον τρόπο, κλεισμένος σε ένα σκοτεινό «κουτί» και έρχεται σε επαφή και αλληλεπίδραση με το σώμα μας και το εξωτερικό περιβάλλον –στο εξωτερικό περιβάλλον συγκαταλέγεται και η κοινωνία– με τη βοήθεια των αισθητήριων οργάνων και των νεύρων. Είναι η αλληλεπίδραση με το σώμα και το περιβάλλον που τον αναπτύσσει, τον συντηρεί και δίνει νόημα στις θαυμαστές λειτουργίες του. Σε ένα νοητικό πείραμα γνωστό ως Ο εγκέφαλος μέσα σε λάγηνο, φανταζόμαστε έναν εγκέφαλο αποκομμένο από το σώμα, που διατηρείται ζωντανός μέσα σε λουτρό με θρεπτικές ουσίες και διεγείρεται με τον ίδιο τρόπο που θα διεγειρόταν αν ήταν ακόμη στη θέση του, μέσα στο κύτος του εγκεφαλικού κρανίου.

Black Friday

Παλιοί και νέοι τίτλοι μας από 5 και 10 ευρώ σας περιμένουν για μια διαφορετική Black Friday στο Βιβλιοπωλείο της Ραχήλ.