Ερευνητική εργασία της Βαλή Ευτυχίας

 

Η παραδοσιακή αρχιτεκτονική της Ιαπωνίας έχει τις ρίζες της βαθιά στην ιστορική χρονογραμμή. Οι πρώτες ενδείξεις εμφανίζονται ήδη κατά την περίοδο της προϊστορίας, με τους σιντοϊστικούς ναούς που κυριάρχησαν εκείνη την περίοδο. Ακολούθησε η περίοδος Asuka όπου μέχρι την περίοδο Edo εισάγεται στη χώρα το κινέζικο στοιχείο επηρεάζοντας καθοριστικά την κουλτούρα της Ιαπωνίας, ενώ εμφανίζονται οι πρώτοι βουδιστικοί ναοί. Η περίοδος Meiji είναι ίσως η πιο κομβική για τη χώρα καθώς ανοίγει τα σύνορά της έπειτα από σχεδόν δύο αιώνες απομόνωσης (περίοδος Edo) επιφέροντας κομβικές αλλαγές σε όλους τους τομείς. Η αρχιτεκτονική όπως κάθε μορφή τέχνης αντανακλά και ταυτόχρονα επηρεάζεται από τα χαρακτηριστικά του πολιτισμού που αντιπροσωπεύει. Έτσι η παραδοσιακή ιαπωνική αρχιτεκτονική χαρακτηρίζεται από: το Ζεν Βουδισμό, την έννοια Ma (κενό), τη σχέση με τη φύση και την τελετή του τσαγιού.  Ένα άλλο στοιχείο καθοριστικό της ιαπωνικής αρχιτεκτονικής είναι το φυσικό φως και ο τρόπος που αυτό διαχέεται.

ΠΑΡΑΚΑΛΕΙΤΑΙ Η ΑΞΙΟΤΙΜΟΣ ΠΕΛΑΤΕΙΑ ΝΑ ΑΦΗΝΕΙ ΤΑ ΚΑΣΕΛΑΚΙΑ ΤΗΣ ΑΠΕΞΩ

 Kινηματογράφος ΑΘΗΝΑΪΚΟΝ, δεκαετία του 60, ατμόσφαιρα πολύ ….ατμοσφαιρική, που λένε κι οι διαφημίσεις της Κωνσταντινούπολης και διαφόρων προορισμών από τα  Πρακτορεία Ταξιδίων. Πολύ μπόχα, ίσως κάτουρο με μίξη κλανιάς,   εκ του εξώστου δε αναδύεται μυρωδιά ψητής ρέγκας – η  ψηστική ύλη αποτελείται από  παλιές εφημερίδες. Όμως στην πύλη εισόδου αυτού του  σινεμά που είναι εξαιρετικά δημοφιλές σε αργόσχολους, αεριτζήδες πάσης φύσεως, καλομπαράδες, επαρχιώτες που δεν
έχουν  πού να κλείνουν την κεφαλή, κοπανατζήδες μαθητές και άλλες προοδευτικές δυνάμεις, δεσπόζει μια και μόνο επιγραφή, που βάζει ένα όριο στους θαμώνες αυτού του χώρου : «Παρακαλείται η αξιότιμος πελατεία να αφήνει τα κασελάκια της έξω»… 

Πέρασαν χρόνια και καιροί, το ΑΘΗΝΑΪΚΟΝ κατεδαφίστηκε , στη θέση του ήλθαν άλλες δυνάμεις  λιγότερο προοδευτικές να χτίσουν πολυκατοικίες . Οι λούστροι που είχαν δανείσει το όνομά τους σε υβριστικό προσδιορισμό («άντε ρε λούστρο» - συνηθισμένη βρισιά εποχής) χαθήκαν απ’ την πιάτσα, και μόνο ελάχιστοι τριγυρίζουν εδώ και κει για να εξυπηρετήσουν  διάφορους σνομπ. Όμως η επιγραφή αυτή έμεινε, δηλαδή έμεινε στις συνειδήσεις, άφησε ιστορία, θέλοντας  να δείξει  σε διάφορους οπορτουνιστές ότι στο σινεμά πρέπει να μπαίνουμε καθαροί, με μόνες τις σκέψεις μας και τα πεπραγμένα μας – αν και στο βαθμό που υπάρχουν.

Γιάννης Σχίζας

 

Το μισό του ουρανού

 Του  Γιάννη Σχίζα

Αυγή 30.9.23

Η Αθήνα τις πιο πολλές φορές  έβγαζε δημάρχους από τη συντηρητική παράταξη , αλλά αυτό δεν απέκλειε   μια γενικευμένη επιφύλαξη  για τα οικονομικά της πόλης. Στη προκειμένη περίπτωση, τα οικονομικά πρέπει να είναι άθλια, λαμβανομένων υπόψη των τεράστιων εξόδων που έχουν καταβληθεί σε έργα   βιτρίνας. Και φυσικά λαμβανομένων υπόψη των …τραπεζοκαθισμάτων που καταλαμβάνουν   όλο και περισσότερο χώρο, που δημιουργούν υπόνοιες για εισπράξεις του Δήμου .

Πολλοί υποσχέθηκαν να κάνουν πολλά στην Αθήνα , μεταξύ δε αυτών και ο Νικήτας Κακλαμάνης, που ως υποψήφιος Δήμαρχος  υποσχέθηκε να προβεί στην κατεδάφιση μιας πολυκατοικίας, χωρίς τελικά να γίνει οτιδήποτε. Παλιότερα, στις αρχές της δεκαετίας του 90, είχαμε  σχεδιασμούς  για τη μεταφορά της πρωτεύουσας

Η δημιουργία της ποιητικής ταυτότητας

 

Λαθροθήρας σκότωσε αρκουδάκι

 

Νεκρό από όπλο λαθροθήρα έπεσε ένα αρκουδάκι περσινής γέννας στην περιοχή Ραδόσι, κοντά στο Ξινό Νερό Φλώρινας! Την άτυχη αρκούδα, που ήταν ακόμα σε ηλικία που δεν έχει αποχωριστεί τη μητέρα του, εντόπισε κτηνοτρόφος της περιοχής που ενημέρωσε τον ΑΡΚΤΟΥΡΟ. Μάλιστα, δίπλα στο νεκρό αρκουδάκι βρέθηκαν και φρέσκα ίχνη από ενήλικο ζώο, πιθανόν από τη μητέρα αρκούδα που ήταν μαζί του.

Εκπρόσωποι του ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ έσπευσαν στο σημείο που υπέδειξε ο ευαισθητοποιημένος κτηνοτρόφος. Από την εξέταση του ζώου διαπιστώθηκε ότι έφερε δύο τραύματα από όπλο, ένα διαμπερές στην κοιλιακή χώρα και ένα στο θώρακα. Άμεσα ειδοποιήθηκε η Δασική Υπηρεσία Φλώρινας, εκπρόσωπος της οποίας μετέβη στην περιοχή.

Πρόκειται για ένα ακόμη σοβαρό έγκλημα κατά της βιοποικιλότητας! Πριν από ένα έτος στην ευρύτερη περιοχή άγνωστοι είχαν σκοτώσει τρεις ακόμη

Κρυμμένες : Σίγκμουντ & Μάρθα Φρόυντ, Κάρλ & Τζένη Μάρξ, Σωκράτης & Ξανθίππη

 

 

 

Τρία διάσημα ζευγάρια της παγκόσμιας ιστορίας. Τρεις σημαντικές γυναίκες αυτών των ζευγαριών  που παρέμειναν κρυμμένες στις παρυφές της ιστορίας και στη σκιά της δόξας των μεγαλοφυών συζύγων τους.
Τον φετινό χειμώνα, η Τατιάνα Λύγαρη σκηνοθετεί στο Θεατρικό Βαγόνι της Αμαξοστοιχίας-Θεάτρου το Τρένο στο Ρουφ το εξαιρετικό θεατρικό έργο «Κρυμμένες» της ισραηλινής συγγραφέως Yossefa Even-Shoshan και της επίσης ισραηλινής σκηνοθέτιδας και γνωστής ηθοποιού Dalia Shimko. Το έργο παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα σε μετάφραση Ιωσήφ Βαρδάκη από έναν εξαμελή θίασο ταλαντούχων ηθοποιών, ανοίγοντας τον δρόμο στην αξιοποίηση του άγνωστου στην Ελλάδα σύγχρονου ισραηλινού δραματολογίου από την ελληνική θεατρική σκηνή.
Αντλεί έμπνευση από το βιβλίο της Φρανσουάζ Ξενάκη «Φτου, ξεχάσαμε πάλι την κυρία Φρόυντ» και φωτίζει τις ζωές τριών διασήμων ζευγαριών της παγκόσμιας ιστορίας: του Σίγκμουντ Φρόυντ και της Μάρθας Φρόυντ, του Καρλ Μαρξ και της Τζένη Μαρξ, του Σωκράτη και της Ξανθίππης, προβάλλοντας τον καθοριστικό ρόλο που διαδραμάτισαν οι τρεις σημαντικές γυναίκες αυτών των ζευγαριών στην ανάπτυξη και εξέλιξη του έργου των μεγαλοφυών συζύγων τους, οι οποίοι άλλαξαν τον ρου της ανθρωπότητας ενώ οι ίδιες παρέμειναν κρυμμένες στις παρυφές της ιστορίας.
Όλοι γνωρίζουν τον Σωκράτη, τον Καρλ Μαρξ και τον Σίγκμουντ Φρόυντ.

Δεν ζούμε στη χώρα του δημόσιου λόγου

 Tου Γρηγόρη Κλαδούχου 

  ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΑ 1 - ΚΛΕΙΔΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ ΤΡΙΩΝ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΩΝ (+ κάτι)

 Δεν ζούμε στην χώρα του δημόσιου λόγου, της δημοκρατίας, του διαλόγου. Αυτών που είναι προϋπόθεση για να αποφασίσει η κοινωνία τι να αξιολογήσει και τι να πράξει. Οι δημότες δεν βλέπουν διαλογικές συζητήσεις μεταξύ υποψηφίων δημάρχων και συμβούλων για τα «οράματά» τους, την πρότασή τους για το μέλλον του Δήμου, ώστε να κρίνουν και επιλέξουν. Επιβάλλεται το κυνήγι της ψήφου. Επιστρέφουν δυναμικά οι παθογένειες, οι ασημαντότητες που υψώνονται με ψηλοτάκουνα ψέματα για να φανούν επαρκείς.

 ΤΟ ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΣΙΩΤΟΥ – ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ – ΜΕΝΟΥΝΟΥ – ΛΟΝΤΟΥ. (… η ηθική ακολουθεί*)

Ο Τσιώτος και οι συν αυτώ έζησαν 4 χρόνια το απόλυτο όνειρο: με 6 δημοτικούς συμβούλους στους συνολικά 27 μοίραζαν χρήμα. Του έδωσαν το δικαίωμα οι «νέοι δημοκράτες» του κυβερνητικού συστήματος. Θέλησαν να δημιουργήσουν ένα κάθετο αυτοπροστατευόμενο κλειστό θεσμικό σύστημα διαχείρισης των δημόσιων οικονομικών. Έτσι, οργανώθηκαν σε όλη την Ελλάδα επιτελικά παραμάγαζα.                                                                                                                                                                                                                                       Οι διευθύνοντες τον Δήμο συμπλήρωσαν τον διαχειριστικό τους βίο με εξαρτήσεις. Ακινητοποίησαν με μεθόδους συναισθηματικού εκβιασμού μια μειοψηφία στο Δημοτικό Συμβούλιο, με πρόσληψη κόρης δημοτικού συμβούλου του Μπρακούλια. Η κυρία Νικολοπούλου, που δήλωνε δημοσιογράφος και της χαρίστηκε αίθουσα του Σιδηροδρομικού Σταθμού για τον πολιτιστικό σύλλογο που προεδρεύει, σήμερα, ως υπάλληλος στον Δήμο είναι υποψήφια με τον πολιτικό προϊστάμενό της. Τέλη του 19^ου αιώνα ήταν το «δος μοι και σοι δίδω».

Στο πλήθος, που περιμένει να μοιραστεί το τίποτα, οι χρηματοκράτορες του Δήμου μοιράζουν με απευθείας αναθέσεις σε ορισμένους και με προσωπικές επιλογές. Ο φόβος σκοτεινής διαχείρισης των οικονομικών εκφράστηκε μετά την πρώτη Κυριακή των προηγούμενων εκλογών με ιδιαίτερο σημείωμά μου. Υπάρχει ένδειξη κυκλοφορίας χρήματος και ανασφάλιστων στον Δήμο, που δεν φαίνεται σε προϋπολογισμούς και που διεφάνη με τον θάνατο της εργαζόμενης τσιγγάνας.  Αυτά τα γνωρίζει καλύτερα ο κ. Λόντος. Για να είμαστε σαφείς και συνεπείς: ως πολίτης μίλησα στο Δημοτικό Συμβούλιο το 2017 και είχα πει (υπάρχει στα πρακτικά), ότι, αν υπάρχει σκότος και όχι πλήρης και διαφανής διαχείριση του δημόσιου χρήματος, ο πολίτης έχει δικαίωμα να πιστεύει ότι υπάρχουν υπόγειες, παράνομες, ιδιοτελείς χρηματικές κινήσεις.

Για ένα στίχο του Σολωμού

Του Γιάννη Σχίζα

Ποντίκι 28.9 23

 

Ο Διονύσιος Σολωμός είχε υπόψη του την «εισβολή» της Άνοιξης με όλες τις ομορφιές της  στο πολιορκημένο Μεσολόγγι, όταν έγραφε αυτό το στίχο στους «Ελεύθερους Πολιορκημένους» : «Όποιος πεθάνει σήμερα, χίλιες φορές πεθαίνει»…Υποθέτω ότι στις 29 Σεπτεμβρίου 1944, 13 ημέρες πριν την απελευθέρωση της Αθήνας, ενώ η ήττα των Γερμανών  ήταν βέβαιη, ενώ υπήρχαν περιοχές όπως η Καρδίτσα ή τα Κύθηρα  χωρίς  κατοχικές δυνάμεις,   το ίδιο πνεύμα  διακατείχε τους Έλληνες πατριώτες  μπροστά στην «Ελληνική Άνοιξη» .  Όμως για 45 από  αυτούς, μεταξύ των οποίων και έφηβοι 16 και 17 ετών, με τον  Δημήτρη Χρυσόγελο,  η «Άνοιξη» δεν ήλθε ποτέ, καθώς τουφεκίστηκαν  από Γερμανούς και Γερμανοτσολιάδες  στα όρια  Ψυχικού -Γαλατσίου.

Φωτογράφησα κάποια  ταφικά κατάλοιπα  του συγκεκριμένου   γεγονότος το 2012  και εντυπωσιάστηκα από  την απουσία ενός στοιχειώδους – Δημοτικού ή Κρατικού- μνημείου σε αυτό τον   χώρο. Έκανα μάλιστα μνεία του γεγονότος για να δείξω την τραγικότητά του, στο προσωπικό μου μπλογκ.    Το Νοέμβρη του 2014 ξανα-εντυπωσιάστηκα και ξανα-έκανα αναφορά στο επεισόδιο στο μπλογκ μου,  αυτή τη φορά από την παρουσία του αρχηγού ΓΕΕΘΑ σε επιτύμβια τελετή, που έλαβε χώρα στο Γερμανικό Στρατιωτικό Νεκροταφείο του Διονύσου, για να τιμηθεί η μνήμη των Γερμανών στρατιωτικών !  Βρήκα κάπως παράδοξο το να τιμά μια χώρα τους νεκρούς της άλλης, σε έναν αγώνα υπέρ πάντων.

Κέ­βιν Μπροκ­μά­ι­ερν (Kevin Brockmeier) : Τί ὡ­ραί­α πα­πού­τσια (I Like Your Shoes)

 

planodion Σεπ. 28 ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΕΛΕΓΕ «Τί ὡ­ραί­α πα­πού­τσια». Τὸ βρῆ­κε ση­μει­ω­μέ­νο στὸ θαμ­πὸ ἀ­π’ τὴ συμ­πύ­κνω­ση τῶν ὑ­δρα­τμῶν πα­ρά­θυ­ρο τοῦ κα­θι­στι­κοῦ, κι ἦ­ταν γραμ­μέ­νο μ’ ἕ­να εἶ­δος ἐ­πι­πό­λαι­ης χά­ρης, σὰν πι­νε­λι­ὲς στὸ μέ­γε­θος δα­κτύ­λου ποὺ γλι­στρᾶ. Δο­κί­μα­σε νὰ τὸ σβή­σει, ἀλ­λὰ ἡ πα­λά­μη της ἐ­πέ­στρε­ψε στε­γνή. Ἀ­κό­μα κι ἔ­τσι, τῆς πῆ­ρε λί­γη ὥ­ρα νὰ κα­τα­λά­βει τί εἶ­χε συμ­βεῖ. Τὸ μή­νυ­μα στὸ τζά­μι –δὲν ἐ­ξη­γεῖ­ται ἀλ­λι­ώς– ἦ­ταν γραμ­μέ­νο ἀ­π’ τὴν ἐ­ξω­τε­ρι­κὴ πλευ­ρά. Τὸ δι­α­μέ­ρι­σμά της βρι­σκό­ταν στὸν δέ­κα­το ἕ­κτο ὄ­ρο­φο· δὲν εἶ­χε μπαλ­κό­νια, δὲν ὑ­πῆρ­χαν κὰν περ­βά­ζια. Πῶς στὸ κα­λὸ εἶ­χε βρε­θεῖ τὸ μή­νυ­μα ἐ­κεῖ, ποι­ὸς μπο­ρεῖ νὰ τὸ εἶ­χε ἀ­φή­σει, τῆς ἦ­ταν ἀ­δύ­να­τον νὰ κα­τα­λά­βει. Ὁ ἥ­λιος πῆ­ρε τὴν ἀ­νι­ού­σα, φέρ­νον­τας μα­ζὶ τὴ ζέ­στη τοῦ πρω­ι­νοῦ, καὶ οἱ λέ­ξεις χά­θη­καν, ἔ­γι­ναν ἀ­έ­ρας μπρο­στὰ στὰ μά­τια της.         Τὸ δεύ­τε­ρο μή­νυ­μα ἔ­φτα­σε λί­γους μῆ­νες ἀρ­γό­τε­ρα: «Τί ὡ­ραί­α πα­πού­τσια» – κι ἦ­ταν γραμ­μέ­νο μ’ ἐ­κεῖ­νο τὸν εὐ­χά­ρι­στα στρογ­γυ­λε­μέ­νο γρα­φι­κὸ χα­ρα­κτή­ρα, ὅ­πως τὴν πρώ­τη φο­ρά. Ἀ­κούμ­πη­σε τὸ μά­γου­λό της στὸ πα­ρά­θυ­ρο ἀ­να­ζη­τών­τας κά­ποι­ου εἴ­δους κρε­μα­στὴ πλατ­φόρ­μα, ἕ­να ἐ­λα­στι­κὸ σκοι­νί, σκα­λω­σι­ὲς ἢ ση­μά­δια ἀ­πὸ βεν­τοῦ­ζες, μὰ τὸ μό­νο ποὺ τῆς ἐ­πι­φύ­λα­ξε ἡ πρό­σο­ψη ἦ­ταν γυα­λὶ καὶ μέ­ταλ­λο.

Μπάμπη Βλάχου : Αφάνεια

 

Ευρωπαϊκή Γιορτή των Πουλιών 2023

 

27.09.2023 Μια γιορτή αφιερωμένη στη φθινοπωρινή μετανάστευση   Η Ελληνική ΟΡΝΙΘΟΛΟΓΙΚΗ Εταιρεία, προσκαλεί και φέτος φίλους και φίλες της φύσης και των πουλιών κάθε ηλικίας να γιορτάσουμε μαζί τη φθινοπωρινή μετανάστευση εκατομμυρίων πουλιών που ταξιδεύουν προς τις περιοχές όπου θα περάσουν τον χειμώνα, συμμετέχοντας στις κατά τόπους εκδηλώσεις της «Γιορτής των Πουλιών»! Η Ευρωπαϊκή Γιορτή των Πουλιών (EuroBirdwatch) είναι μια ξεχωριστή γιορτή που σηματοδοτεί την κορύφωση της φθινοπωρινής μετανάστευσης και αποτελεί την ιστορικότερη δράση παγκόσμιας εμβέλειας της BirdLife International. Στην Ελλάδα, η πρώτη «Γιορτή των Πουλιών» διοργανώθηκε από την ΟΡΝΙΘΟΛΟΓΙΚΗ το 1987, ενώ από το 1993 η εκδήλωση πραγματοποιείται στο πλαίσιο της πανευρωπαϊκής Γιορτής και ταυτόχρονα με 40 ακόμα χώρες της Ευρώπης.. Φέτος, η «Γιορτή των Πουλιών» συμπληρώνει 35 χρόνια συνεχούς δράσης στη χώρα μας και, στο πλαίσιο της διοργάνωσης, θα πραγματοποιηθούν δεκάδες εκδηλώσεις ανά την Ελλάδα, με έναρξη το Σαββατοκύριακο 30 Σεπτεμβρίου - 1 Οκτωβρίου 2023 αλλά και καθ' όλη τη διάρκεια του Οκτώβρη. Καθώς η Ελλάδα βρίσκεται πάνω σε ένα σημαντικό σταυροδρόμι για τη μετανάστευση των πουλιών, ο κύριος στόχος της εκδήλωσης είναι η ενημέρωση – ευαισθητοποίηση του κοινού για την ανάγκη προστασίας των μεταναστευτικών πουλιών, καθώς και των περιοχών αναπαραγωγής τους, των τόπων διαχείμασης και των ενδιάμεσων σταθμών στις μεταναστευτικές τους διαδρομές. Την ώρα που πολλές περιοχές στην Ελλάδα μετρούν ακόμα πληγές από τις πρόσφατες καταστροφές, η απώλεια και η υποβάθμιση των βιοτόπων που χρειάζονται για την επιβίωσή τους τα πουλιά, μεταναστευτικά και μη. αναμένεται να κλιμακωθεί τα επόμενα χρόνια και στη χώρα μας, ενώ σε όλη την Ευρώπη, πάνω από το 80% των βιοτόπων βρίσκονται ήδη σε κακή κατάσταση. Με κεντρικό σύνθημα το Restore Nature, οι φετινές εκδηλώσεις αναδεικνύουν την άμεση και ζωτικής σημασίας ανάγκη να Φέρουμε πίσω τη Φύση

Διώνης Δημητριάδου , Θηρίο ή Θεός

Θα­νά­σης Μα­νι­φά­βας : Ὁ τε­λευ­ταῖ­ος μυ­λω­νᾶς

 

planodion Σεπ. 26 ΣΕ ΜΙΑ ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΟΥ στὸν ὀ­ρει­νὸ Βάλ­το, ὁ συ­νο­δός μου, μό­λις φτά­σα­με στὴν κο­ρυ­φὴ ἑ­νὸς λό­φου, στα­μά­τη­σε γιὰ νὰ θαυ­μά­σου­με τὴ θέ­α. Στὰ πό­δια μας ἁ­πλω­νό­ταν μιὰ γρα­φι­κό­τα­τη πο­τα­μιὰ          — Βλέ­πεις στὸ βά­θος ἐ­κεῖ­να τὰ χα­λά­σμα­τα, εἶ­πε δεί­χνον­τας μὲ τὸ χέ­ρι του.          Κοί­τα­ξα πρὸς τὴν κα­τεύ­θυν­ση ποὺ μοῦ ἔ­δει­χνε καὶ δι­έ­κρι­να τὰ χα­λά­σμα­τα ἑ­νὸς νε­ρό­μυ­λου, ποὺ ἀ­πὸ μα­κριὰ μαρ­τύ­ρα­γε ἐγ­κα­τά­λει­ψη.          Αὐ­τὸς ὁ μύ­λος, συ­νέ­χι­σε, εἶ­ναι στοι­χει­ω­μέ­νος. Ἔ­χουν νὰ ποῦν πὼς τὰ βρά­δια ἀ­ε­ρι­κὰ χο­ρεύ­ουν στὰ χα­λά­σμα­τα.          Ἀ­πὸ φό­βο μή­πως ἀρ­χί­σει κα­μιὰ ἀ­πὸ κεῖ­νες τὶς ἀ­φε­λεῖς ἱ­στο­ρί­ες γιὰ φαν­τά­σμα­τα, δὲν ἔ­δω­σα ση­μα­σί­α. Ἐ­κεῖ­νος ὅ­μως συ­νέ­χι­σε ἀ­πτό­η­τος.          — Σ’ αὐ­τὸ τὸ μύ­λο ὁ τε­λευ­ταῖ­ος μυ­λω­νᾶς ἔ­σφα­ξε τὴ γυ­ναί­κα του.          — Για­τί, εἶ­πα ἐ­γώ, τὸν ἀ­πα­τοῦ­σε; Ἤ­ξε­ρα πὼς ἡ πα­ρά­δο­ση θέ­λει τὶς γυ­ναῖ­κες τῶν μυ­λω­νά­δων νὰ μὴ δι­α­θέ­τουν τὴ συ­ζυ­γι­κὴ πί­στη τῆς ὁ­μη­ρι­κῆς Πη­νε­λό­πης.          — Ναί, πρό­σθε­σε, ἀλ­λὰ πῶς κα­τά­λα­βε ὅ­τι τὸν ἀ­πα­τοῦ­σε;          —  Πι­στεύ­ω, εἶ­πα μὲ κά­ποι­ο σαρ­κα­σμό, ὅ­τι ἕ­νας τρό­πος ὑ­πάρ­χει.          — Ὄ­χι, εἶ­πε ὁ συ­νο­δός μου· ὁ μυ­λω­νᾶς ζοῦ­σε σὲ αὐ­τὸν τὸν μύ­λο μὲ τὴ γυ­ναί­κα του καὶ τὶς τρεῖς κό­ρες τους. Μιὰ Κυ­ρια­κὴ θὰ ρχό­τα­νε πα­πᾶς νὰ λει­τουρ­γή­σει τὸ ἐκ­κλη­σά­κι ποὺ εἶ­ναι ἀ­πέ­ναν­τι. Οἱ κό­ρες τοῦ μυ­λω­νᾶ ἀ­πο­φά­σι­σαν νὰ πᾶ­νε νὰ λει­τουρ­γη­θοῦ­νε καὶ νὰ με­τα­λά­βουν. Τὸ Σάβ­βα­το τὸ βρά­δυ ὅ­μως, ἔ­ρι­ξε μιὰ φο­βε­ρὴ νε­ρο­πον­τὴ καὶ τὸ πο­τά­μι φού­σκω­σε καὶ κα­τέ­βα­σε. Τὰ κο­ρί­τσια στε­νο­χω­ρι­όν­του­σαν για­τὶ θὰ ἔ­χα­ναν τὴν ἐκ­κλη­σία. Τό­τε ὁ πα­τέ­ρας τους προ­σφέρ­θη­κε νὰ τὶς πε­ρά­σει αὐ­τὸς ἀ­πὸ τὸ πο­τά­μι, στοὺς ὤ­μους του.

Με όχημα την ποίηση

 

Ανθολόγος: Λουκάς Αξελός

 

ΝΙΚΟΣ ΕΓΓΟΝΟΠΟΥΛΟΣ

       (1910-1985)

 

 

 

Ύμνος δοξαστικός για τις

γυναίκες π’αγαπούμε

 

είν’ οι γυναίκες π’αγαπούμε δάση

το κάθε δέντρο τους είν’ κι’ένα μήνυμα του πάθους

σαν μεσ’ σ’ αυτά τα δάση

μας πλανέψουνε

τα βήματά μας

και χαθούμε

τότες είν’

ακριβώς

που βρίσκουμε τον εαυτόνε μας

και ζούμε

κι’όσο από μακρυά ακούμε νάρχωνται οι μπόρες

ή και μας φέρνει

ο άνεμος

τις μουσικές και τους θορύβους

της γιορτής

ή τις φλογέρες του κινδύνου

τίποτε – φυσικά – δεν μπορεί πια να μας φοβίση

ως οι πυκνές οι φυλλωσιές

ασφαλώς μας προστατεύουν

μια που οι γυναίκες π’αγαπούμε είναι σα δάση.

 

είν’ οι γυναίκες π’αγαπούμε σαν λιμάνια

(μόνος σκοπός

προορισμός

των ωραίων καραβιών μας)

τα μάτια τους

είν’ οι κυματοθραύστες

οι ώμοι τους είν’ ο σηματοφόρος

της χαράς

οι μηροί τους

σειρά αμφορείς στις προκυμαίες

τα πόδια τους

οι στοργικοί

μας

φάροι

– Οι νοσταλγοί τις ονομάζουν Κ α τ ε ρ ί ν α–

είναι τα κύματά τους

οι υπέροχες θωπείες

οι Σειρήνες τους δεν μας γελούν

μόνε

μας

δείχνουνε το δρόμο

– φιλικές –

προς τα λιμάνια: τις γυναίκες π’αγαπούμε

 

"ΤΟ ΣΥΝΑΓΩΙ"

 

“Ερωτόκριτος” Ποίημα ερωτικόν - Θίασος “Arima Puppet Theater” (Ελλάδα) 30/9 & 1/10/2023

 

Το “Εργαστήρι Μαιρηβή”, σε συνεργασία με το “Διεθνές Φεστιβάλ Κουκλοθέατρου και Παντομίμας Δήμου Κιλκίς”, συνεχίζει το κάλεσμα κουκλοθεατρικών θιάσων από όλο τον κόσμο. Το “Διεθνές Φεστιβάλ Κουκλοθέατρου και Αφήγησης” στην Αθήνα, πραγματοποιείται από το 2013 με μεγάλη επιτυχία. Αυτή τη χρονιά γίνεται συνεργασία και με το "Διεθνές Φεστιβάλ Κουκλοθέατρου Καλαμάτας". Από 21 Σεπτεμβρίου 2023, πέντε Θίασοι ανοίγουν το “10ο Διεθνές Φεστιβάλ Κουκλοθέατρου και Αφήγησης” στην Αθήνα, που πραγματοποιείται στο “Εργαστήρι Μαιρηβή Κουκλοθέατρο - Μουσείο Κουκλοθεάτρου (Δεληγιώργη 33, Μεταξουργείο). “Arima Puppet Theater” (Ελλάδα) 30/9 & 1/10/2023 Ποίημα ερωτικόν “Ερωτόκριτος” Παράσταση Κουκλοθεάτρου (Τεχνική Χάρτινου Θέατρου) για ενήλικες και παιδιά από 7 ετών και πάνω

 

Το έργο του Βιτσέντζου Κορνάρου “Ερωτόκριτος” είναι αναμφισβήτητα ένα αριστούργημα της Μεσαιωνικής Λογοτεχνίας. Ζωντανεύει στη σκηνή και αναδεικνύει την ομορφιά των πραγμάτων και των αισθημάτων. Στον “Ερωτόκριτο” συναντάμε έναν ασύγκριτο γλωσσικό πλούτο και μια μαγεία που μας συγκινεί. Όπως γράφει και ο Στ. Αλεξίου, ο “Ερωτόκριτος” συνδυάζει την μαγεία του παραμυθιού με τη γνώση της ζωής. Με τις ποικίλες εμπειρίες που περιέχει, τη σωστή παρατήρηση και κατανόηση της ανθρώπινης συμπεριφοράς, ξεπερνά τον απλοϊκό σκελετό της πλοκής και γίνεται κάτι πολύ πιο βαθύ.

Για το συνεδριακό κέντρο στο Τατόι

 

 της Αθηνάς Κακούρη

“Στο Τατόϊ διαβάζω πώς θα χτιστεῖ ἕνα σπουδαῖο συνεδριακό κέντρο, πού θα ἀποτελεῖ landmark.  Landmark στα ἑλληνικά σημαίνει ὀδόσημο. Σαν τί εἶναι αὐτό πού θα σηματοδοτεῖ το Συνεδριακό Κέντρο μές τη μέση του ἱστορικου αὐτοῦ κτήματος; Μά προφανῶς, την ιστορική μας ἀμνησία.

Τι ἐννοῶ; Eἴμαστε ἕνας λαός πού ἀπό πολύ, πολύ παλαιά θέλει να θυμᾶται:  Ομηρικά Επη, Θουκυδίδης, Ακριτικά τραγοὐδια, Απομνημονεύματα Ἀγωνιστῶν 1821, – ἡ σειρά είναι ἀτελευτητη. Γράφουμε ἀλλά και διαβάζουμε ἄπληστα Ἰστορία. Ἔχουμε δηλαδή μονίμως την περιέργεια  να κοιτάζουμε προς τά πίσω, να ἀναμετροῦμε τον δρόμο πού ἔχουμε διανύσει, να τον κατατάσσουμε  και να προσπαθούμε να κατανοήσουμε τά γεγονότα και τον ἐαυτό μας.. Αὐτά ὡς λαός.

Ὑπάρχει ὅμως και κάποια-ἀόρατη σέ μένα, Δυναμη, πού δουλεύει για να σβήνονται ὅσα  ὀδόσημα σχετιζονται  με βασιλεις.   Ἐντούτοις, βασιλεις ἀποτελοῦν τά κυριότερα  ὁδόσημα για ὄλους τούς λαούς τῆς Εὐρώπης. Αὐτό εἶναι φυσικό, μιάς και ἀπό τούς Ρωμαίους αὐτοκράτορες  μέχρι το τέλος τοῦ  πρώτου παγκοσμίου πολέμου -δηλαδή μια εἰκοσαριά αἰωνες-  κεφαλή του κάθε κράτους ἦταν ἕνας Μονάρχης. Μονάρχες διαμόρφωσαν την  «καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολή» καθώς και την Εὐρώπη.  Φυσικά λοιπόν οἰ ανδρες αὐτοί – ἤ οἱ γυναῖκες γιατί ὑπῆρξαν πολλές και σπουδαῖες βασιλισσες – ἀποτελοῦν ὀδόσημα της διαδρομῆς κάθε κράτους. Την μνήμη τους οἱ ἑκάστοτε κυβερνήσεις την διατηροῦν ζωντανή με σχολικά  βιβλία ἱστορίας και ἰδίως κάνοντας επισκέψιμα τά παλατια και τούς κήπους ὅπου ἔζησαν.

Απίστευτο: αδειοδοτούν Αιολικά στα καμένα του Έβρου και μέσα σε περιοχή NATURA για τον Μαυρόγυ

 

25.09.2023  Μοιάζει πραγματικά απίστευτο, αλλά είναι γεγονός: λιγότερο από 20 ημέρες από τη στιγμή που έσβησε η τεράστια σε καταστροφικές συνέπειες πυρκαγιά του Έβρου, της μεγαλύτερης σε έκταση που συνέβη ποτέ σε χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Αποκεντρωμένη Διοίκηση Μακεδονίας – Θράκης (ΑΔΜ-Θ) προχώρησε πριν λίγες ημέρες (20/09) στην αδειοδότηση Αιολικού Σταθμού (ΑΣΠΗΕ) εντός της καμένης έκτασης και μέσα στην περιοχή NATURA (Ζώνη Ειδικής Προστασίας, ΖΕΠ) GR1110009 «Νότιο Δασικό Σύμπλεγμα Έβρου»!  Η αδειοδότηση, μάλιστα, βασίστηκε στην ομόφωνα θετική εισήγηση του Περιφερειακού Συμβουλίου Περιβαλλοντικής Αδειοδότησης (ΠΕΣΠΑ) Θράκης, το οποίο παρέκαμψε προκλητικά την αρνητική γνωμοδότηση του ΟΦΥΠΕΚΑ (Μονάδα Διαχείρισης Εθνικών Πάρκων Δέλτα Έβρου και Δαδιάς) για το συγκεκριμένο έργο. Όπως προκύπτει από τα πρακτικά της συνεδρίασης του ΠΕΣΠΑ, η θετική εισήγηση βασίστηκε απλά σε μία σχετική ερώτηση του Προέδρου του ΠΕΣΠΑ προς τον Γενικό Διευθυντή Περιβαλλοντικής Πολιτικής (ΓΔΠΠ) του ΥΠΕΝ, ο οποίος «ανέφερε ότι το ΥΠΕΝ είναι θετικό με την περιβαλλοντική αδειοδότηση του έργου», χωρίς οποιαδήποτε τεκμηρίωση και αντίκρουση των θέσεων του ΟΦΥΠΕΚΑ, έστω και για τα μάτια του κόσμου! Ενώ η κοινωνία είναι ακόμα μουδιασμένη από το γεγονός ότι μέσα σε 2 διαδοχικές χρονιές κάηκε το μεγαλύτερο μέρος του μοναδικού Εθνικού Πάρκου Δαδιάς, η κυνικότητα και η αδιαφορία από τις υπηρεσίες της Διοίκησης που είναι υπεύθυνες για την αδειοδότηση έργων, τα οποία τεκμηριωμένα είναι επιβαρυντικά για την ορνιθοπανίδα, είναι σοκαριστική αλλά και εξοργιστική.

Περιβαλλοντικές Οργανώσεις προς ΕΕ: η συνύπαρξη με τους λύκους είναι εφικτή

 

Κοινή ανακοίνωση 16 Περιβαλλοντικών Οργανώσεων για Δελτίο Τύπου της ΕΕ που αφορά την κατάσταση διατήρησης του λύκου στην Ευρώπη

Οι υπογράφουσες 16 Περιβαλλοντικές Οργανώσεις εκφράζουμε τη βαθιά μας ανησυχία για το περιεχόμενο Δελτίου Τύπου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σχετικά με τους «Λύκους στην Ευρώπη», με ημερομηνία 4 Σεπτεμβρίου 2023 [i], το οποίο καλεί τις κυβερνήσεις να χρησιμοποιήσουν τις παρεκκλίσεις της νομοθεσίας για την προστασία του λύκου και ζητά από κάθε ενδιαφερόμενο μέρος να παρέχει δεδομένα για το είδος, σε μια ασφυκτική προθεσμία, προκειμένου να αποφασίσει για ένα πιο ευέλικτο καθεστώς προστασίας του είδους στην ΕΕ, χωρίς όμως να διευκρινίζονται οι τρόποι ελέγχου και διασφάλισης της αξιοπιστίας των δεδομένων που θα συγκεντρωθούν.

Το Δελτίο Τύπου της Επιτροπής αναπαράγει παραπλανητικές πληροφορίες για τον λύκο

Οι ισχυρισμοί ότι ο αριθμός των λύκων συνδέεται άμεσα και προεξοφλεί μεγάλο επίπεδο ζημιών στην κτηνοτροφία είναι σε σημαντικό βαθμό ανακριβής, καθώς τα επίπεδα απωλειών στο ζωικό κεφάλαιο σχετίζονται κατά βάση με την αποτελεσματική εφαρμογή μέτρων πρόληψης και δευτερευόντως με τον αριθμό των λύκων -όπως έχουν δείξει πολλές διεθνείς επιστημονικές έρευνες.

Επιπλέον, ήδη εφαρμοζόμενες παρεκκλίσεις της Ενωσιακής νομοθεσίας για τον λύκο δεν έχουν ακόμα αξιολογηθεί ως προς την αποτελεσματικότητά τους, με αποτέλεσμα την πιθανή έναρξη ενός φαύλου κύκλου αίματος, σε περίπτωση μείωσης του προστατευτικού καθεστώτος, χωρίς αυτή να συνοδεύεται από την αποτελεσματική επίλυση συγκρούσεων.

Οι ισχυρισμοί ότι οι λύκοι αποτελούν κίνδυνο για τον άνθρωπο, είναι παραπλανητικοί, καθώς, βάσει πρόσφατων επιστημονικών στοιχείων [ii], οι επισήμως καταγεγραμμένοι θάνατοι ανθρώπων από επιθέσεις λύκων στην Ευρώπη αποτελούν σπάνια εξαίρεση. Βάσει πρόσφατης επιστημονικής έρευνας ο τελευταίος θάνατος ανθρώπου από κυνοειδές στην Ελλάδα οφείλεται σε επίθεση από σκυλιά.

Η ύπαιθρος και η ψυχαγωγία

 

Του Γιάννη Σχίζα

Ποντίκι 21.9.23
 

 Μετά την καταστροφή της Θεσσαλίας, επακολουθεί το χάος  και πιθανόν μια ακατανίκητη αστικοποίηση. Και η  ύπαιθρος του 20ου αιώνα, ύστερα από αλλεπάλληλα κύματα «εκσυγχρονισμών» ή αυθόρμητων αλλαγών όπως αυτή της πλημμύρας, είναι καταδικασμένη να διάγει  μια  περιθωριακή   ζωή  και να παρέχει  τα  ξεθωριασμένα υλικά της  για νοσταλγίες κάθε είδους.

 

Η  φυγή των κατοίκων  στα μεγάλα αστικά κέντρα  (1)σε συνδυασμό με την απομάκρυνση  του ενεργού πληθυσμού  από την αγροτική παραγωγή , δρα παράλληλα ή «συνεργιστικά» με εξελίξεις όπως η εκμηχάνιση της αγροτικής παραγωγής, ο   σχηματισμός μεγάλων αγροβιομηχανικών μονάδων, η έμφαση σε κλάδους με  συγκριτικά πλεονεκτήματα  στη διεθνή αγορά, η εγκατάλειψη παραδοσιακών τομέων και δραστηριοτήτων. Η αγροτική οικονομία   εξαρτάται περισσότερο από την «ένταση» κεφαλαίου και πληροφορίας, ενώ παράλληλα το ποσοστό της  αγροτικής παραγωγής στο ΑΕΠ  μειώνεται(2).

Οι  νέες παραγωγικές δομές βρίσκουν την αντίστοιχη έκφρασή τους στο χώρο,  ενώ ο μόνιμος πληθυσμός  της υπαίθρου αντικαθίσταται  σε σημαντικό βαθμό από τον «ευκαιριακό πληθυσμό» των εκδρομέων, των τουριστών, των χρηστών  δεύτερης  κατοικίας.  Η νέα  κατάσταση  των διάσπαρτων οδικών αξόνων, των πυλώνων μεταφοράς ρεύματος, των εξοχικών και των «ταβερνοχώρων» με τα ψευδο-παραδοσιακά στοιχεία,  των «all inclusive ξενοδοχειακών συγκροτημάτων,  φαίνεται να συνιστά ενσάρκωση μιας προφητείας της «Καταστασιακής Διεθνούς» για την επερχόμενη, «ψυχαγωγική ψευτοϋπαιθρο»....

Απελευθερωτικός αέρας

 «Ο αέρας των πόλεων απελευθερώνει», έλεγε ένα παλιό γερμανικό γνωμικό της αναγέννησης -  η πόλη προσφέρει νύφες και γαμπρούς(!) και πολλά άλλα.  Όμως  στην ύστερη βιομηχανική περίοδο  η πόλη εμφανίζεται να βιώνει μια σοβαρή και πολυδιάστατη κρίση.  Η ατμοσφαιρική ρύπανση, η συγκοινωνιακή δυσλειτουργία, η στενότητα και ελλειμματικότητα ελεύθερων χώρων, η δυσμορφία του αστικού τοπίου, η διάλυση των «κυττάρων συλλογικότητας» ,  η ανασφάλεια, προξενούν σημαντικές απώλειες στο αναδυόμενο «ουρμπανιστικό όνειρο».  Ο «Αγροτισμός»  ως υποστήριξη   μιας αναδιανομής του πληθυσμού στον ευρύτερο χώρο,  δεν θα καταθέσει εύκολα τα όπλα(3). Η