Βαγ­γέ­λης Μυ­λω­νᾶς : Ἀ­να­στα­σί­α (σε­νά­ριο)

 

planodion Σεπ. 13 (Σὲ κά­ποι­ο χω­ριὸ σὲ ἕ­να νη­σί... Μιὰ πα­ρέ­α κά­θε­ται στὴν πα­ρα­λί­α, βρά­δυ γύ­ρω ἀ­πὸ μιὰ φω­τιά. Εἶ­ναι ἡ Μα­ρί­α, ἡ Γιά­ννα, ἡ Μάρ­θα, ὁ Βαγ­γέ­λης καὶ ὁ Γι­ῶρ­γος. Ἡ Μα­ρί­α καὶ ἡ Γιά­ννα εἶ­ναι κά­τοι­κοι τοῦ χω­ριοῦ.) Μάρ­θα        Εἶ­δα τὴν Ὁ­μί­χλη τοῦ Τζὸν Κάρ­πεν­τερ, ὡ­ραί­α ται­νί­α... Γιά­ννα        Ἡ κα­λύ­τε­ρη ται­νί­α τοῦ Κάρ­πεν­τερ εἶ­ναι τὸ Halloween. Μάρ­θα        Τὸ ἔ­χω δεῖ καὶ εἶ­ναι βα­ρε­τό, με­τὰ εἶ­δα τὸ δεύ­τε­ρο καὶ ἦ­ταν πο­λὺ κα­λύ­τε­ρο. Γι­ῶρ­γος        Ἡ κα­λύ­τε­ρη ται­νί­α τοῦ Κάρ­πεν­τερ εἶ­ναι τὸ Στό­μα τῆς τρέ­λας... Βαγ­γέ­λης        Συμ­φω­νῶ. Γιά­ννα        Καὶ τὸ The Thing; Βαγ­γέ­λης        Ναί, εἶ­ναι κλασ­σι­κό. Μα­ρί­α        Νὰ σᾶς πῶ κά­τι πραγ­μα­τι­κὰ τρο­μα­χτι­κό... Τὸ ξέ­ρε­τε πὼς σὲ αὐ­τὴν τὴν πα­ρα­λί­α εἶ­χε χα­θεῖ μιὰ κο­πέ­λα; Λί­γο και­ρὸ πρὶν χα­θεῖ, μοῦ εἴ­πα­νε πὼς πή­γαι­νε στὶς πα­ρα­λί­ες καὶ μι­λοῦ­σε μὲ τὴν θά­λασ­σα μό­νη της καὶ με­τὰ ἀ­πὸ λί­γο και­ρὸ βρῆ­καν τὸ ἀ­γό­ρι της ποὺ τὴν κε­ρά­τω­νε πνιγ­μέ­νο σὲ αὐ­τὴν τὴν πα­ρα­λί­α καὶ τὸ χει­ρό­τε­ρο, ὅ­ταν ἀ­να­σύ­ρα­νε τὸ πτῶ­μα τοῦ παι­διοῦ, εἶ­χε μώ­λω­πες στὰ πό­δια σὰν κά­ποι­ος νὰ τὸν κρα­τοῦ­σε μέ­σα στὸν βυ­θὸ νὰ πνι­γεῖ καὶ τὴν σο­ρὸ τοῦ κο­ρι­τσιοῦ δὲν τὴν βρῆ­καν πο­τέ... Βαγ­γέ­λης        Καὶ πῶς τὴν λέ­γα­νε; Μα­ρί­α        Τὴν λέ­γα­νε Ἀ­να­στα­σί­α καὶ μπο­ρεῖ ἀ­κό­μα νὰ πε­ρι­μέ­νει στὸν βυ­θό. Γιά­ννα        Σο­βα­ρὰ τώ­ρα..., μιὰ φί­λη μου τὴν ἤ­ξε­ρε καὶ μοῦ εἶ­πε ὅτι τῆς ἔ­λε­γε ὅ­τι συ­νο­μι­λοῦ­σε μὲ ἕ­ναν Θε­ὸ μέ­σῳ τῆς θά­λασ­σας... Γι­ῶρ­γος        Οὐά­ου! Βαγ­γέ­λης        Γα­μῶ τὶς ται­νί­ες. (Μέ­σα στὴν θά­λασ­σα ἕ­να χέρι-πλοκάμι προ­βά­λει, φυ­σι­κὰ δὲν τὸ βλέ­πει κα­νείς.) Μάρ­θα        Συ­γνώ­μη, ρὲ Μα­ρί­α καὶ Γιά­ννα, για­τί μᾶς φέ­ρα­τε σὲ αὐ­τὴν τὴν  πα­ρα­λί­α; Ἐ­μεῖς δι­α­κο­πὲς ἤρ­θα­με νὰ κά­νου­με..., ὄ­χι νὰ χέσ... πά­νω μας. Γιά­ννα        Βλέ­πεις καὶ ἐ­μεῖς συ­νο­μι­λοῦ­με μὲ τὸν ἴ­διο Θε­ὸ καὶ εἴ­μα­στε πολ­λοί. (Γύ­ρω τους ἐμ­φα­νί­ζον­ται ἄν­θρω­ποι μὲ μαύ­ρους μαν­δύ­ες.) Μα­ρί­α        Ὥ­ρα γιὰ θυ­σί­α, σὲ ὅ­λους ἀ­ρέ­σει αὐ­τὴ ἡ ἱ­στο­ρί­α, ἔ­τσι ἄρ­χι­σαν ὅ­λα... Ἡ Ἀ­να­στα­σί­α τοὺς ἔ­φε­ρε κον­τά μας, πρέ­πει νὰ τοὺς τρέ­φου­με, εἴ­μα­στε ἕ­να μὲ τὸν Θε­ό.        Ὅ­σο γιὰ ἐ­σᾶς θὰ σᾶς ἀν­τι­κα­τα­στή­σουν... Κα­νεὶς δὲν θὰ κα­τα­λά­βει τὴν δι­α­φο­ρά.   Πη­γή. Πρώ­τη δη­μο­σί­ευ­ση. Ὁ Βαγ­γέ­λης Μυ­λω­νᾶς γεν­νή­θη­κε στὸ Νέ­ο Ἡ­ρά­κλει­ο Ἀτ­τι­κῆς. Ἐ­κεῖ τε­λεί­ω­σε τὸ λύ­κει­ο. Με­τὰ φοί­τη­σε στὴν σχο­λὴ σκη­νο­θε­σί­ας Λυ­κούρ­γου Σταυ­ρά­κου. Ἔ­κα­νε μί­α μι­κροῦ μή­κους ται­νί­α σὲ συν-σκη­νο­θε­σί­α, ποὺ συμ­με­τεῖ­χε σὲ δι­ά­φο­ρα φε­στι­βάλ. Ἔ­χει ἐκ­δώ­σει τρεῖς ποι­η­τι­κὲς συλ­λο­γές. Μί­α μὲ τί­τλο Ἀποσχισμένα Ποιήματα ἀ­πὸ τὶς ἐκδό­σεις Πλα­νό­διον καὶ δύ­ο ἀ­πὸ τὶς ἐκ­δό­σεις Συμ­παν­τι­κὲς Δι­α­δρο­μές: Μί­α ἱ­στο­ρί­α καὶ με­τά καὶ Ἡ ἀ­γά­πη ἔρ­χε­ται πρώ­τη. Τὰ τε­λευ­ταῖ­α χρό­νια ζεῖ στὸ Ἀ­λι­βέ­ρι Εὐ­βοί­ας.