Βοτανικός Κήπος της Ρώμης

του Κώστα Τάτση*

Βοτανικός κήπος Ρώμης 1

      Η Ρώμη έχει μακρά παράδοση σε Βοτανικούς Κήπους. Μετά τους κήπους στην αρχαία Ελλάδα στη Ρώμη η τέχνη των κήπων γνώρισε καινούρια ακμή. Εκτός από τους δημόσιους αναπτύσσονται και οι ιδιωτικοί καθώς και πάρκα. Ανάμεσα στους πιο γνωστούς ήταν οι κήποι στα σπίτια του Λούκουλου, του Μαικήνα κλπ. 

Βοτανικός κήπος Ρώμης  2

 Ο «βοτανικός κήπος» στο Παλατίνο - σήμερα μέσα στους αρχαιολογικούς χώρους -  λέγεται πως είχε φυτά από όλες τις χώρες  της αυτοκρατορίας και πολλά εξωτικά που θαύμαζαν οι Ρωμαιοι. Στην ίδια περιοχή μπορείτε να θαυμάσετε ότι απέμεινε από τους κήπους Φαρνέζε, όπου στα μέσα του 16ου αιώνα υπήρχε ο πιο σπουδαίος βοτανικός κήπος της Ευρώπης με χώρους διασκέδασης, όπου πρωταγωνιστούσαν εταίρες και άλλα παρόμοια φρούτα της εποχής.

Η απομυθοποίηση του Φουκώ

του Χάρη Ναξάκη*

Ο Ζαν-Μαρκ Μαντοζιό,στο βιβλίο του « Μισέλ Φουκώ η μακροημέρευση μιας απάτης», εκδ. Μάγμα, συνεχίζει την αποδόμηση των υπερτιμημένων Γάλλων φιλοσόφων, που ξεκίνησε ο Μ.Ονφρέ με το δοκίμιο του για τον Ντε Σάντ. Στο δοκίμιο αυτό μέσω μιας καταιγιστικής κριτικής αποδεικνύεται  ότι ο Ντε Σαντ όχι μόνο δεν είναι ένας εκφραστής της αυθεντικής σεξουαλικής απελευθέρωσης, αλλά είναι ένας εκφραστής της θανατηφόρας ατομικιστικής ιδεολογίας, διότι η απελευθέρωση από την ενοχοποίηση του σώματος και της σεξουαλικότητας από την ιουδαιοχριστιανική παράδοση δεν νομιμοποιεί μια σεξουαλικότητα χωρίς ηθική, μια μηδενιστική χρήση της σάρκας, που οδηγεί στην απόλαυση του κακού, φτάνοντας μέχρι στο να εξυμνεί την παιδοφιλία. Στην ίδια άλλωστε εξύμνηση του Ντε Σαντ είχε προβεί και ο Φουκώ όταν εκθείαζε τις οριακές εμπειρίες, τον άκρατο ηδονισμό και την υπερσεξουαλικοποίηση για να πάρει αργότερα αποστάσεις από την ιδεολογία της θανατηφόρας «σεξουαλικής απελευθέρωσης» του Σαντ.

Πη­γὴ Κού­τση : Ἡ ρου­τί­να

ΕΙΧΕ ΦΤΑΣΕΙ ἀ­πό­γευ­μα καὶ ὁ Μπὲν ἀ­σχο­λοῦν­ταν μὲ τὴ συ­νη­θι­σμέ­νη του ρου­τί­να. Φρόν­τι­σε τὴν Ἁ­γί­α Τρά­πε­ζα γιὰ τὴ βρα­δι­νὴ λει­τουρ­γί­α, φό­ρε­σε τὰ φρε­σκο­πλυ­μέ­να του ἄμ­φια, ἔ­λεγ­ξε τὸν χῶ­ρο ποὺ θὰ ὑ­πο­δε­χό­ταν σὲ λί­γο τὸ ποί­μνιο γιὰ τὸ ἐκ­κλη­σί­α­σμα. Τὸν ἀ­έ­ρι­σε λί­γο γιὰ νὰ τὸν ἐ­ξα­γνί­σει ὁ κρύ­ος ἀ­έ­ρας ἀ­πὸ τὶς ἁ­μαρ­τί­ες τῶν προ­η­γού­με­νων θρη­σκευ­ό­με­νων.         Δὲν ἔ­νι­ω­θε πο­λὺ κα­λὰ σή­με­ρα. Ἕ­νας πο­νο­κέ­φα­λος ἀ­πὸ χθὲς τὸν τα­λαι­πω­ροῦ­σε καὶ τοῦ στε­ροῦ­σε τὴ δύ­να­μη τοῦ λό­γου του, ὅ­ταν μι­λοῦ­σε στοὺς πι­στούς. Ἴ­σως νὰ ἦ­ταν αὐ­τὸ ποὺ τοῦ χα­λοῦ­σε τὴ δι­ά­θε­ση ἢ οἱ σκέ­ψεις ποὺ ἔ­χει τε­λευ­ταῖα γιὰ τὸ λει­τούρ­γη­μά του.

Γιώργου Μολέσκη : Κάθε Ιούλιο επιστρέφω

Η είδηση για το άνοιγμα των οδοφραγμάτων στην Κύπρο, τα οποία ήταν κλειστά για 29 σχεδόν χρόνια, γίνεται αφορμή για τον ήρωα -συγγραφέα του βιβλίου- να ξεκινήσει ένα μακρύ ταξίδι, πρώτα διανοητικό, στη συνέχεια και πραγματικό, στους τόπους που συνέβηκαν τα τραγικά γεγονότα του 1974, που προκάλεσαν τη διαίρεση του τόπου. Αυτό θα τον οδηγήσει σε πράγματα και καταστάσεις που βίωσε κατά την περίοδο εκείνη αλλά και σε παλαιότερα, που σημάδεψαν με τον τρόπο τους την πορεία της ζωής του.
Πρόκειται για ένα ταξίδι στη μνήμη -στη μνήμη ως χώρο και χρόνο-, το οποίο θα τον οδηγήσει στην καρδιά των ίδιων των γεγονότων. Μέσα από το ταξίδι αυτό θα πάρει μια νέα μορφή η εικόνα των τόπων όπου διαδραματίστηκαν τα γεγονότα, στην οποία αυτό που ήταν συνυπάρχει με αυτό που είναι, θα ζωντανέψουν ιστορικά γεγονότα και πρόσωπα, ιδωμένα μέσα από αυτό που ήταν τότε και αυτό που είναι σήμερα, ως συνθετικά στοιχεία ενός προσωπικού μύθου.

Ευάγγελος Αυδίκος : Οδός Οφθαλμιατρείου

Οδός Οφθαλμιατρείου είναι ο τίτλος του μυθιστορήματος. Είναι ο δρόμος όπου άρχισε το δράμα του ποιητή και πεζογράφου. Το υπόγειο του τυπογραφείου Παπαγεωργίου φιλοξένησε τις πρώιμες φιλοδοξίες του. Να γράψει και να γίνει αποδεκτός από το λογοτεχνικό σινάφι και την κοινωνία της Αθήνας. Μια μάχη άνιση. Πρόσφυγας στην Αθήνα του 1889, χωρίς πόρους και με τις ένθερμες υποσχέσεις να φυλλοροούν αφήνοντάς τον μόνο του. Η αγωνία για την επιβίωση αλλά και η υπέρβαση των δυσκολιών. Η πάλη με το αδύναμο σώμα και η φλόγα της δημιουργίας.

Ενάμιση αιώνα μετά ο Κώστας Κρυστάλλης επιστρέφει στην Αθήνα, για να συνεχίσει τη συζήτηση που δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει. Μια πορεία στους δρόμους που σημάδεψαν την ύπαρξή του και μια ευκαιρία να συναντηθεί με τον Κριστ/Χρήστο, τον νεαρό πατριώτη του που αναζητεί τον εαυτό του. Ο Χρήστος δανείζει το στόμα του και τη σκέψη του στον ποιητή. Γίνεται ο καθρέφτης του αλλά και μέσο να σκάψει μέσα του ξεδιαλύνοντας σκέψεις και συναισθήματα. Η ιστορία γίνεται οδός ωρίμανσης για τον Χρήστο. Για τον Κρυστάλλη είναι η δεύτερη ευκαιρία του. Να πει όσα δεν μπόρεσε όσο ζούσε.

Ένα μυθιστόρημα σπονδή στην τρυφερότητα και στην αγωνία του σπουδαίου δημιουργού που χάθηκε νέος. Μια ιστορία με το βλέμμα στο παρόν.

Βιβλιοπωλείον της Εστίας. Πρώτη έκδοση: Μάιος 2019.

Σειρά: Σύγχρονη Ελληνική Πεζογραφία

Σελ.: 216,  13x20.5,  τιμή: 12 ευρώ

Μαρία Δουκάκη : Τρία εικαστικά έργα - Τρία χαϊκού για τίτλους

 

- Τρεις συνθέσεις με ψηφιακές φωτογραφίες τραβηγμένες το 2018 στη Βόρεια Εύβοια από τη συμμετοχή στο Land Art Project του Ορίζοντα Γεγονότων με δράσεις - περφόρμανς και περιεχόμενο τη θάλασσα και τα καϊκια.

Τοπιογραφία 37 / Καιγόμασταν κι ας είχαμε βάλει τα πόδια στη θάλασσα / 2018 Η σύνθεση εικόνων ενός κούτσουρου που το χτυπάει το κύμα και μοιάζει τόσο πολύ με ακρωτηριασμένο και καμμένο ανθρώπινο πόδι δημιουργεί την Τοπιογραφία 37 ως εικόνα μνήμης της θανατηφόρας φωτιάς του καλοκαιριού.

Τοπιογραφία 38 / Εις τον αφρό πλεούμενο, το καραβάκι από χαρτί / 2018 Η χάρτινη βαρκούλα από τα παιδικά μας χρόνια μπερδεμένη σ’ένα κομμάτι από πλαστικό δίχτυ μετακινείται από το νερό και βρίσκεται άλλοτε στον αφρό, άλλοτε στην καθαρή λαμπερή άμμο ή στην ανακατεμένη με φύκια και δημιουργεί την Τοπιογραφία 38 σαν μια εικόνα αγάπης και μνήμης που μπορεί να οδηγήσει στην επαγρύπνηση.

Τοπιογραφία 39 / Βρεθήκαμε στα δύσκολα μικρό μου καραβάκι / 2018 Οι χάρτινες βαρκούλες, μπερδεμένες σε νερά με φίκια, αφημένες και ανήμπορες να συνεχίσουν το ταξίδι τους και η ανθρώπινη παρουσία δημιουργούν την Τοπιογραφία 39 ως εικόνα υπενθύμισης της καταστροφής των παραδοσιακών ξύλινων καϊκιών 

https://www.facebook.com/profile.php?id=100000831554737https://www.facebook.com/profile.php?id=100000831554737

Ποταμός Ερασίνος

Στα πλαίσια της καμπάνιας για την διάσωση του ρέματος του Ερασίνου θα πραγματοποιηθεί περιήγηση από τους Φορείς και Συλλογικότητες για τη Διάσωση των Ρεμάτων της Αττικής (ΡεμΑττική) που διοργανώνεται από τον σύλλογο ΠΕΡΙ.ΠΟΛ.Ο ΑΤΤΙΚΗΣ και την συλλογικότητα Soma (Διάσπαρτο Ανοιχτό Μουσείο Αττικής).
Κατά τη διάρκεια της περιήγησης θα γνωρίσουμε τον υγρότοπο, θα παρατηρήσουμε τα πουλιά (bird watching), θα επισκεφτούμε τον Αρχαιολογικό χώρο και το Μουσείο, θα συζητήσουμε για το Αρχαιολογικό τοπίο, το περιβάλλον, και τις επιπτώσεις των έργων στον υγρότοπο και στο τοπίο.

Δημήτρης Λάλος: «Από τον Μπέρτολτ Μπεχτ στον Χάινερ Μύλλερ».

Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Λάλος παρουσιάζει το εντατικό σεμινάριο «Από τον Μπέρτολτ Μπεχτ στον Χάινερ Μύλλερ». Από 24 έως και 30 Ιουνίου στο θέατρο Tempus Verum-Εν Αθήναις. Είμαι η Οφηλία. Αυτή που δεν την κράτησε το ποτάμι. Η γυναίκα στη θηλιάς. Η γυναίκα με τις κομμένες αρτηρίες. Η γυναίκα της υπερβολικής δόσης ΣΤΑ ΧΕΙΛΗ ΠΑΝΩ ΧΙΟΝΙ. Η γυναίκα με το κεφάλι στο γκάζι της κουζίνας. Χθες σταμάτησα να με σκοτώνω. Είμαι μόνη με το στήθος μου, τα μπούτια μου, την αγκαλιά μου. Διαλύω τα εργαλεία της αιχμαλωσίας μου, την καρέκλα, το τραπέζι, το κρεβάτι. Καταστρέφω το πεδίο μάχης που ήταν κάποτε η πατρίδα μου. Ανοίγω με δύναμη την πόρτα να μπει μέσα αέρας και η κραυγή του πλανήτη. Χάινερ Μύλλερ

Πώς εκφράζεται ο εξπρεσιονισμός και το μεταμοντέρνο θέατρο της δυτικής Ευρώπης στη σκηνή; Πώς γίνεται η χρήση του μικροφώνου και πώς επιτυγχάνεται η αποστασιοποίηση του λόγου; Τί σημαίνει χαρακτήρας στο σύγχρονο θέατρο, ποια τα γλωσσικά και κειμενικά εργαλεία;

Τζίμης Ευθυμίου

Τζίμης Ευθυμίου :  Γεννήθηκε το 1961. Σπούδασε Μαθηματικά και Τέχνη. Ασχολήθηκε με την Τέχνη επειδή δεν είχε το θάρρος και την τόλμη να εμβαθύνει στο υποβρύχιο ψάρεμα ή την αναρρίχηση. Το πρόσφατο έργο του αποτελείται από λεπτομέρειες μελλοντικών έργων (του), γιγαντιαίων διαστάσεων. Είναι η Ψυχή του "Ορίζοντα Γεγονότων" και πρωτοστατεί στο κίνημα  ενάντια στο σπάσιμο των καϊκιών ...

Performance: "Βοηθείστε με να γίνω Καλύτερος Άνθρωπος". Περιπλάνηση στους δρόμους της Αθήνας με θέμα την ενσυναίσθηση και το ξεπέρασμα των ορίων της.

Για το Ζάππειο

της Σταυρούλας Κατσογιάννη*

Τις τελευταίες μέρες παρακολουθώ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πολίτες της Αθήνας να εκφράζουν την δυσφορία τους σχετικά με την απομάκρυνση από την πρόσοψη του κτηρίου του Ζαππείου 16 δέντρων νεραντζιάς. Είναι στα αλήθεια πολύ σημαντικό το ενδιαφέρον και η επαγρύπνηση των συμπολιτών μας για το λιγοστό και κατά γενική ομολογία μη ποιοτικό πράσινο αυτής της πόλης. Οι παρεμβάσεις των πολιτών, οι διεκδικήσεις για περισσότερο και ποιοτικό πράσινο, η εμπλοκή σε διαδικασίες διαβούλευσης για την διαμόρφωση του δημόσιου χώρου αποτελούν ζητούμενο για εμάς τους επαγγελματίες πρασίνου αλλά και ένα σημαντικό κίνητρο και άσκηση πίεσης για την βιώσιμη ανάπτυξη του πρασίνου.

Η πρώτη φωλιά θαλάσσιας χελώνας το 2019

Η πρώτη φωλιά θαλάσσιας χελώνας για το 2019 στο Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο Ζακύνθου εντοπίστηκε από τους εθελοντές του ΑΡΧΕΛΩΝ-Συλλόγου για την Προστασία της Θαλάσσιας Χελώνας το Σάββατο 25 Μαΐου στην παραλία του Γέρακα.

Κάθε άνοιξη μεγάλος αριθμός θαλασσίων χελωνών του είδους Caretta caretta ταξιδεύουν από διάφορα μέρη της Μεσογείου, με προορισμό τον Κόλπο του Λαγανά, τον βιότοπο αναπαραγωγής που εμφανίζει διαχρονικά τον μεγαλύτερο αριθμό φωλιών στη Μεσόγειο. Στα γαλάζια νερά του  κόλπου επιστρέφουν οι ενήλικες χελώνες που γεννήθηκαν εκεί πριν από πολλά χρόνια (συμπεριφορά παλιννόστησης),  ζευγαρώνουν και οι θηλυκές ετοιμάζονται για την ωοτοκία.

Χώρος τέχνης ΜΑΝΔΡΑΓΟΡΑΣ 32Β

Μετά το καλλιτεχνικό Camp Καλοκαίρι 2018, ο Χώρος Τέχνης ΜΑΝΔΡΑΓΟΡΑΣ 32Β οργανώνει για το φετινό καλοκαίρι το Anima Camp 2019 για παιδιά από 5 ως 12 ετών, εστιάζοντας στα Εικαστικά, στο Stop Motion Animation και το Κινούμενο Σχέδιο!

Θα μας βρείτε: Μεγίστης Λαύρας 32Β | 211115478 | info@mandragoras32b.gr

Το Καλλιτεχνικό Anima Camp 2019 χωρίζεται σε 5 θεματικές εβδομάδες. Τα παιδιά κάθε εβδομάδα θα έρχονται σε επαφή με το θέμα τους μέσω προβολών και διηγήσεων. Θα δώσουν μορφή στη φαντασία τους χρησιμοποιώντας  ποικιλία υλικών και τεχνικών στο εικαστικό εργαστήριο. Θα φτιάξουν ομαδικά και προσωπικά έργα εξερευνώντας ταυτόχρονα τη σχέση της εικόνας με τον λόγο και τον ήχο. Συνδυάζοντας τα όλα στη διαδικασία  δημιουργίας μιας μικρού μήκους ταινίας stop motion animation, θα γνωρίσουν τις βασικές λειτουργίες του σεναρίου, των ρόλων, των διαλόγων, των σκηνικών, των ήχων και της κατασκευής χαρακτήρων-κουκλών. Θα ανακαλύψουν μέσα από τις τεχνικές του κινούμενου σχεδίου και του stop motion πως μπορούν οι κατασκευές και οι ζωγραφική τους να ζωντανεύει δίνοντάς τους ζωή μέσω της κίνησης και της δικής τους φωνής!

Ρόμ­περτ Βάλ­ζερ (Robert Walser) : Τὰ ποι­ή­μα­τα (Die Gedichte)

ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ πο­τὲ δὲν ἔ­γρα­ψα κα­νέ­να ποί­η­μα. Ἡ ἄν­θι­ση, ἡ δια­ύγεια ἤ­τα­νε πο­λὺ αἰ­σθη­σια­κὴ γιὰ μέ­να. Ἤ­μου­να λυ­πη­μέ­νος τὸ κα­λο­καί­ρι. Μὲ τὸ φθι­νό­πω­ρο κα­τέ­βαι­νε μιὰ με­λω­δί­α στὸν κό­σμο. Ἤ­μουν ἐ­ρω­τευ­μέ­νος μὲ τὴν κα­τα­χνιά, τὴ σκο­τει­νιὰ ποὺ ξε­κι­νοῦ­σε κι­ό­λας ἀ­πὸ νω­ρίς, τὴν πα­γω­νιά. Τὸ χι­ό­νι τό ’­βρι­σκα θε­ϊ­κό, μὰ ἴ­σως ἀ­κό­μα πιὸ ὄ­μορ­φες καὶ θε­ϊ­κὲς μοῦ φαι­νόν­του­σαν οἱ σκο­τει­νές, ἄ­γρι­ες, θερ­μὲς κα­ται­γί­δες τῆς πρώ­ι­μης ἄ­νοι­ξης.

Η ελληνική "περιπέτεια" του Δον Κιχότε

Από τη Σμαράγδα Μαυροκορδάτου στη Μελίνα Παναγιωτίδου: μια αναδρομή σε όλες τις μεταφραστικές απόπειρες του μυθιστορήματος του Μιγκέλ ντε Θερβάντες «Δον Κιχότε ντε λα Μάντσα».
Του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου

Η ιστορία μας ξεκινά στο Βαγιαδολίδ, το μακρινό 1605. Εκείνη τη χρονιά, τέσσερις αιώνες και πλέον πριν, ένας 57χρονος δημόσιος υπάλληλος ο οποίος, παρά τις πολλές αντιξοότητες που συνάντησε στη ζωή του (αναπηρία, αιχμαλωσία, φυλάκιση, αμφισβήτηση, φτώχια) δεν έχασε ποτέ το κέφι του για δημιουργία και την ανάγκη του για αναγνώριση, παρουσιάζει το El ingenioso hidalgo don Quijote de la Mancha, το μυθιστόρημα που ξεκίνησε ως μια απλή παρωδία των ιπποτικών μυθιστορημάτων της εποχής, αλλά έμελλε να αλλάξει την πορεία της παγκόσμιας λογοτεχνίας, εξαιτίας, κυρίως, της καινοφανούς, για την εποχή του, ιδέας να ενώσει στο ίδιο έργο τη σάτιρα με το έπος, το ρομαντικό-ηρωικό στοιχείο με το κωμικό. Ο άνθρωπός μας λεγόταν, βεβαίως, Μιγκέλ ντε Θερβάντες Σααβέδρα.

Κλείνουν λοιπόν εφέτος 414 χρόνια από την εμφάνιση του πρώτου μέρους του Δον Κιχότε της Μάντσας (και 404 από την εμφάνιση του δεύτερου) και είναι εκπληκτικό το πόσο «φρέσκο» και επίκαιρο έχει φτάσει μέχρι τις ημέρες μας αυτό το έργο.

Κλείνουν λοιπόν εφέτος 414 χρόνια από την εμφάνιση του πρώτου μέρους του Δον Κιχότε της Μάντσας (και 404 από την εμφάνιση του δεύτερου) και είναι εκπληκτικό το πόσο «φρέσκο» και επίκαιρο έχει φτάσει μέχρι τις ημέρες μας αυτό το έργο.

Βερονίκη Δαλακούρα : Ένα απόγευμα , η ομίχλη

5 ΙΟΥΝΙΟΥ: Ημέρα Αγώνα για το Περιβάλλον

·           ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΑΡΚΟ ΓΟΥΔΗ

·           ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΝΩ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ

·           ΕΞΩΡΑΙΣΤΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ “Ο ΙΛΙΣΟΣ”

·           ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟΣ, ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΑΠΑΓΟΥ “Ο ΥΜΗΤΤΟΣ”

·           ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΚΡΗΤΩΝ ΖΩΓΡΑΦΟΥ "Ο ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ"

·           Β΄ ΕΛΜΕ ΑΘΗΝΑΣ

 

Εκδήλωση στο Πάρκο Γουδή

ΤΕΤΑΡΤΗ   5   ΙΟΥΝΙΟΥ 2019     Ώρα 7 μ.μ.

Τέρμα Γ. Παπανδρέου και Μ. Αλεξάνδρου

(Στο στέγαστρο του Δήμου Ζωγράφου)

            Είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι η αλόγιστη συμπεριφορά του ανθρώπου απέναντι στη φύση, το σημερινό μοντέλο παραγωγής και κατανάλωσης που κυριαρχεί παγκόσμια και θέτει τη μεγιστοποίηση των κερδών πάνω από το περιβάλλον και την ποιότητα της ζωής, έχει επιφέρει καταστροφικά αποτελέσματα για την ανθρωπότητα.

Christopher Kanuysik και Tamara Jaqcuin// Upon Closer Inspection_Here and Gone

 

 

ΕΚΘΕΣΗ ΚΑΙ ΕΙΚΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ 
Εγκαίνια: Πέμπτη 30 Mαϊου, 7 - 9 μμ 

Διάρκεια έκθεσης: Παρασκευή 31 Μαϊου - Κυριακή 2 Ιουνίου / 12.00 - 7.00 μμ
Χώρος: 3Quarters, Αγ.Δημητρίου 19, Ψυρρή

Ο Christopher Kanuysik (ΗΠΑ) και η Tamara Jaqcuin (Χιλή/Ισπανία), ήρθαν στην Αθήνα ως φιλοξενούμενοι εικαστικοί του προγραμματος One+One/FaveLAB και παρουσιάζουν τώρα τα νέα έργα που προέκυψαν από τη συνεργασία και τη συγκατοίκηση τους.

Ο Kanuysik  εμπνέται από την ζωντανή και χαοτική γειτονιά των Εξαρχείων και τα έντονα γκραφίτι που καλύπτουν κάθε σπιθαμή ελεύθερης επιφάνειας. Η εικαστική του παρέμβαση upon closer inspection είναι μία εγκατάσταση στον δημόσιο χώρο ομοιόμορφα κορνιζαρισμένων λευκών επιφανειών.

Λόγος και " αίγλη της ανθρώπινης παρουσίας" στον Γιώργο Χειμωνά

Του Θωμά Συμεωνίδη

Για το έργο του Γιώργου Χειμωνά (1936 – 2000) έχουν ειπωθεί πολλά και μπορούν να ειπωθούν ακόμα περισσότερα. Κατέχει μια θέση στον χώρο της ελληνικής πεζογραφίας εντελώς ξεχωριστή. Όρισε τον δικό του χώρο μέσα στον χώρο και προσέγγισε με τέτοια διαύγεια τα όρια αυτού του χώρου που σε μας μοιραία μοιάζουν κρυπτογραφημένα. Όσο περισσότερο έρχεται σε επαφή κάποιος με το έργο του Χειμωνά τόσο μεγαλύτερο δέος νιώθει. Όσο μεγαλύτερο το δέος τόσο μεγαλύτερη και η απορία και η περιέργεια για αυτό που ήταν ο Χειμωνάς και η ζωή του Χειμωνά. Το ίδιο το έργο. Αυτή είναι απάντηση. 

Στο πρώτο μέρος του τόμου υπάρχουν εισαγωγικά κείμενα των Ευριπίδη Γαραντούδη, Μάρω Δούκα, Γιώργου Βέλτσου, Αλέξανδρου Ίσαρη, ενώ στο Παράρτημα βρίσκουμε το κείμενο του Χειμωνά, «Η βιογραφία της όρασής μου», καθώς και αποσπάσματα κριτικών αποτιμήσεων από το έργο του.

Στα Άπαντα τα Πεζά του Γιώργου Χειμωνά από τις εκδόσεις Πατάκη παρουσιάζονται όλα τα πεζά έργα του σύμφωνα με τη χρονολογική σειρά της πρώτης τους έκδοσης:

Λουμπλιάνα, πρωτεύουσα της Σλοβενίας: Από την ανακύκλωση στα μηδενικά απόβλητα

Πηγή: https://www.theguardian.com/…/zero-recycling-to-zero-waste-…
και https://diaxeirisi-skoupidiwn.blogspot.com/…/blog-post_25.h…

Από τον καταπράσινο λόφο μπορείτε να δείτε τη Λουμπλιάνα, την πρωτεύουσα της Σλοβενίας, στο βάθος. Υπάρχουν εδώ πληθυσμοί από ελάφια, κουνέλια και χελώνες. Ο αέρας είναι καθαρός και οι μόνες ενδείξεις ότι στεκόμαστε πάνω από έναν χώρο υγειονομικής ταφής 24 μέτρων είναι οι σωλήνες αερίου μεθανίου που εκτείνονται πάνω από τα χόρτα.

Η Λιουμπλιάνα είναι η πρώτη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, που δεσμεύεται να προχωρήσει σε μηδενικά απόβλητα. Αλλά πριν από δεκαπέντε χρόνια, όλα τα απορρίμματα της πήγαιναν κατευθείαν στον χώρο υγειονομικής ταφής. "Και αυτό είναι ακριβό", λέει η Nina Sankovič της Voka Snaga, της εταιρείας διαχείρισης αποβλήτων της πόλης. "Χρειάζεται χώρος και
πετάτε πόρους".

Έτσι η πόλη αποφάσισε να αλλάξει πορεία
Ξεκίνησε το 2002 με ξεχωριστή συλλογή χαρτιού, γυαλιού και συσκευασίας σε κιγκλιδώματα οδικών εμπορευματοκιβωτίων. Τέσσερα χρόνια αργότερα, η πόλη άρχισε να συλλέγει βιοαποικοδομήσιμα απόβλητα πόρτα - πόρτα.

Mια αξιοσέβαστη πόρνη

Το κέντρο υποστήριξης ατόμων που εργάζονται στο σεξ, RED UMBRELLA ATHENS και ο σύλλογος ΔΙΚΤΥΟ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗΣ , παρουσιάζουν την παράλληλη δράση:
"Μια Αξιοσέβαστη πόρνη".
Η δράση εντάσσεται μέσα στα πλαίσια του εικαστικού project: Χenos Project -Φρύνη 2019, έχει ως στόχο να μιλήσει για τα δικαιώματα των εργαζομένων στο σεξ και να φέρει σε ορατότητα τα θέματα που τους αφορούν.

Η κεντρική εκδήλωση του ΦΡΥΝΗ-XENOS PROJECT 2019
θα γίνει στο Communitism/Meme Gallery στην Κεραμεικού 28 και τα εγκαίνια είναι στις 2 Ιουνίου, Παγκόμια ημέρα αφιερωμένη στα άτομα που εργάζονται στο σεξ.

Δη­μή­τρης Βαρ­βα­ρή­γο­ς: Ἡ ἀ­πό­λυ­τη ἔκ­στα­ση

ΚΑΘΙΣΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ τῶν ἀ­έ­ρη­δων χα­ζεύ­ει τὶς θεῖ­ες ψυ­χὲς τῶν ἀ­θα­νά­των. Πρώ­τη συγ­κί­νη­ση ποὺ δέ­χε­ται εἶ­ναι ἡ ἀ­πό­λυ­τη ἐ­λευ­θε­ρί­α. Δεύ­τε­ρη, ἡ ἀ­πό­λυ­τη ἔκ­στα­ση, ἡ με­τά­βα­σή της στὸ ἀρ­χαῖ­ο πα­ρελ­θόν. Τρί­τη, ἡ ἕ­νω­ση καὶ ἡ ἀ­φο­μοί­ω­σή της στὸ σή­με­ρα μὲ τὴν καρ­διὰ τοῦ χθές. Καὶ νὰ ἡ με­τα­μόρ­φω­ση εἶ­ναι ἀ­πα­ραί­τη­τη γιὰ νὰ νι­ώ­σει τὶς αἰ­σθή­σεις σὰν Ἀ­ρε­τές.         Εἶ­χε δι­α­βά­σει τὴν Ἀν­τι­γό­νη στὸ σχο­λεῖ­ο, εἶ­χε δώ­σει ἐ­ξε­τά­σεις γι’ αὐ­τήν, τὴν εἶ­χε δι­α­λέ­ξει, τὴν εἶ­χε ἀ­γα­πή­σει σὰν ἀ­δελ­φή της, ὅ­πως ἡ Ἰ­σμή­νη.

Γιώργου-Ίκαρου Μπαμπασάκη : ΠΑΡΚΟ

Οι Εκδόσεις της Εστίας και το "Λεξικοπωλείο" (Στασίνου 13, Παγκράτι) σας προσκαλούν την Πέμπτη 30 Μαΐου (19:30)στην παρουσιάση του βιβλίου τού   Γιώργου-Ίκαρου Μπαμπασάκη Πάρκο  Μυθιστόρημα  Ομιλητές Λένα Διβάνη Συγγραφέας - Καθηγήτρια Πανεπιστημίου (ΕΚΠΑ) Νικήτας Σινιόσογλου Δρ. Φιλοσοφίας  και ο συγγραφέας   Ένα μυθιστόρημα όπου η μνήμη και η φαντασία σμίγουν. Αρχείο και τεκμηρίωση σε ένα μοντάζ ονείρων.

“Φεστιβάλ Κωμωδίας” τον Ιούνιο από τις θεατρικές ομάδες του VAULT

 

Στη σκηνή ανεβαίνουν οι σπουδαστές των θεατρικών εργαστηρίων του Δημήτρη Καρατζιά αυτό τον Ιούνιο στον Πολυχώρο VΑULT, για να χαρίσουν το γέλιο μέσα από τρία Νεοελληνικά έργα, τεσσάρων σπουδαίων ελλήνων δημιουργών.

Έξι θεατρικές ομάδες που δημιουργήθηκαν μέσα από τα θεατρικά εργαστήρια θα παρουσιάσουν έξι παραστάσεις από τις 1 έως τις 23 Ιουνίου. Δύο διαφορετικές εκδοχές για το έργο του Μιχάλη Ρέππα και Θανάση Παπαθανασίου “Ποια Ελένη;” , τρεις εκδοχές για τη “Ζωή Μετά Χαμηλών Πτήσεων” του ΑΡΚΑ (σε διασκευή Δημήτρη Αγορά), και την κωμική εκδοχή της “Ψιλικατζούς” της Κωνσταντίνας Δελημήτρου (σε διασκευή Δημήτρη Καρατζιά).

Λίγα λόγια για τα έργα:

Ποια Ελένη;», του Μιχάλη Ρέππα και Θανάση Παπαθανασίου, σε μια παράσταση – παρωδία, που καυτηριάζει μοναδικά την ομορφιά και τον έρωτα, διακωμωδώντας το μύθο της ωραίας Ελένης και τον Τρωικό Πόλεμο.

Larry Cool : ΘΕΟΣ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΕΙ Ν' ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΑΦΟΥΜΕ

Βρέχει αἷμα
ἀπ᾽ τὰ σύννεφα προεξέχουν αἰχμὲς μαχαιριῶν
ἕνας σχιζοφρενὴς θεὸς σφαγιάζει τὸν κόσμο.
...

Τὰ δένδρα εἶναι βωβὲς ἱκεσίες
ἐκριζώνονται αἴφνης κι ἀνέρχονται κατακόρυφα
Γύρω μου ὑπνοβατοῦν στιλπνὰ σώματα
τ᾽ ἀσημένια μάτια τους ἀντανακλοῦν· δὲν βλέπουν
ὁ ἀλγόριθμος τοῦ μυαλοῦ τους ἐκτελεῖ,
ἐκ γενετῆς τὸν ἴδιο ἀτέρμονα βρόχο"
«Λάρρυ..,» –ξυπνῶ· »ἐσὺ προκαλεῖς τὴν ὀργὴ τοῦ θεοῦ,»
–μοῦ ψιθυρίζει στ᾽ αυτὶ τὸ κορίτσι μου.
Γιὰ περιδέραιο φορεῖ,
ἕναν ἱστὸ ἀράχνης μὲ πρωινὲς δροσοσταλίδες
ἀπὸ τοὺς πόρους ἐκφυσᾶ,
γαλαζωπὲς τριχοειδεῖς φλογίτσες καύλας
Τὴν ἀγκαλιάζω κι ἀποτεφρώνομαι.

Για τον Κώστα Παπαγεωργίου

Ελένη Γούλα : Προσωπική γνώμη

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΓΝΩΜΗ γιὰ τὴν Καλ­λι­ό­πη δὲν εἶ­χα μέ­χρι χτὲς τὸ πρω­ῒ ποὺ δὲ μὲ χω­ροῦ­σε τὸ σπί­τι καὶ πῆ­ρα τοὺς δρό­μους, νὰ ξε­λαμ­πι­κά­ρει τὸ μυα­λό μου, νὰ ἀ­να­πνεύ­σω τὴ δρο­σιὰ τοῦ βου­νοῦ, νὰ μυ­ρί­σω τὸ χῶ­μα καὶ τὶς πέ­τρες.

Τὸ σπί­τι της εἶ­ναι σὲ ψη­λὸ ση­μεῖ­ο μὲ τε­τρά­γω­νη αὐ­λή, ὡ­ραῖα λου­λού­δια, κα­θα­ροὺς τοί­χους ἄ­σπρους. Δὲν ἔ­χει ἀ­να­και­νι­στεῖ, εἶ­ναι ὅ­πως τὰ φτι­ά­χνα­νε πα­λιὰ τὰ σπί­τια μὲ σκε­πα­στὸ χα­γιά­τι καὶ μιὰ πέ­τρι­νη σκά­λα ἐ­ξω­τε­ρι­κή. Ἐ­κεῖ ἔ­χει πλέ­ξει ἡ κλη­μα­τα­ριὰ μὲ τὰ κί­τρι­να τώ­ρα φύλ­λα της ἕ­τοι­μα νὰ πέ­σουν.

        Κά­τω ἀ­πὸ αὐ­τὰ τὰ κι­τρι­νι­σμέ­να φύλ­λα εἶ­χαν βγεῖ θεί­α κι ἀ­νι­ψιὰ καὶ τὶς εἶ­δα. Κα­θι­σμέ­νη στὴν ἀ­να­πη­ρι­κὴ κα­ρέ­κλα ἡ θεί­α, ὄρ­θια μὲ τὸ κου­τά­λι καὶ τὸ βα­θὺ πιά­το ἡ ἀ­νι­ψιά.