Henry David Thoreau : Γράμματα ενός υπερβατιστή

 

της Παρασκευής Κοψιδά-Βρεττού

 

 

«Είναι παράξενο το σόι της αλληλογραφίας», είχε γράψει από την Άγκυρα ο Γιώργος Σεφέρης στον Γιώργο Θεοτοκά, στις 9 Σεπτέμβρη του 1948. Για να συμπληρώσει, πριν περάσει στο ιδιωτικό περιεχόμενο της επιστολής: «Έχει απροσδόκητες ιδιοτροπίες. Κάποτε σε παίρνει ο κατήφορος, κάποτε συναντάς ανυπέρβλητες ανηφοριές».

Με μια ζωντανή έκφραση της προφορικότητας ο ποιητής χαρακτήριζε την έκταση και τις «παραξενιές» της επιστολής ως μέσου επικοινωνίας: που εναρμονίζεται, από την αρχαιότητα ήδη, τόσο με τον ιδιωτικό της χαρακτήρα όσο και με τη, δίκην ιδιωτικής γραφής, δημοσιοποίηση απόψεων, ιδεών, παραινέσεων, άσκηση πολιτικής κριτικής… μια προσφιλή «συνθήκη», κατασκευασμένη λογοτεχνικά, προκειμένου να ασκήσει μια κοινωνική, πολιτική και αισθητική λειτουργία.

Έχω στα χέρια μου Τα γράμματα ενός υπερβατιστή (με κατατοπιστική εισαγωγή και εξαιρετική απόδοση, που διατηρεί τον λυρισμό του πρωτοτύπου, της Ελένης Αγγέλου· επιμέλεια και σημειώσεις, Κώστα Αντωνίου) των Εκδόσεων Ροές, της εξαιρετικών επιλογών σειράς micromega, 2020. «Αποστολέας» ο Αμερικανός φιλόσοφος Χένρι Ντέιβιντ Θορό (1817-1862)· και «παραλήπτης» ο –άγνωστός μας– Χάρισον Γκρέι Μπλέικ (1816-1898), φοιτητής του Ραλφ Ουάλντο Έμερσον (1803-1882) στη Θεολογική Σχολή του Χάρβαρντ, συνομιλητής του Θορό στη συνέχεια.

Στο Μεσολόγγι, από τον "Ορίζοντα γεγονότων"

 

Εἰ­ρή­νη Σκού­ρα Τὸ ἀ­ρι­στε­ρό μου χέ­ρι

 

ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ εἶ­ναι γυ­ναῖ­κες. Εἶ­ναι οἰ­κια­κὲς βο­η­θοί, κομ­μώ­τρι­ες, μα­γεί­ρισ­σες, γκου­βερ­νάν­τες, ἐ­πι­με­λή­τρι­ες κει­μέ­νων καὶ δα­κτυ­λο­γρά­φοι. Ἡ Δε­ξιὰ κά­νει ὅ­λες τὶς δύ­σκο­λες δου­λει­ές, εἶ­ναι ἀ­κού­ρα­στη, δυ­να­τὴ καὶ ὀρ­γα­νω­μέ­νη. Ἀ­κού­ει τὸν κά­θε ψί­θυ­ρο, βλέ­πει ἀ­κό­μη καὶ στὸ σκο­τά­δι, παίρ­νει πρω­το­βου­λί­ες.  Ἡ Ἀ­ρι­στε­ρὴ δὲν κά­νει τί­πο­τα. Μοιά­ζει τυ­φλὴ καὶ κου­φή, δὲν τῆς ἔ­χω κα­μί­α ἐμ­πι­στο­σύ­νη. Δὲν τῆς δί­νω ση­μα­σί­α, δὲν τῆς ἀ­πευ­θύ­νω πο­τὲ τὸ λό­γο. Κά­ποι­ες φο­ρὲς μο­νά­χα, σὲ μιὰ δύ­σκο­λη στιγ­μή,  ξυ­πνά­ει ἀ­πὸ τὶς φω­νὲς τῆς Δε­ξιᾶς καὶ ἀ­δέ­ξια τὴ  βο­η­θᾶ. Ὕ­στε­ρα ξα­να­πέ­φτει σὲ λή­θαρ­γο. Μο­νί­μως ἀ­ποῦ­σα.

       Ἐ­ξάρ­θρω­ση δε­ξιοῦ ὤ­μου, λέ­ει ὁ για­τρὸς κοι­τά­ζον­τας στὸ φω­τει­νὸ ταμ­πλὸ τὶς ἀ­κτι­νο­γρα­φί­ες μου. Πλή­ρης ἀ­κι­νη­σί­α δε­ξιοῦ χε­ριοῦ γιὰ τρεῖς ἑ­βδο­μά­δες. Δὲν ξέ­ρει ὅ­τι ἡ Ἀ­ρι­στε­ρὴ πάν­τα κοι­μᾶ­ται. Δὲν λέ­ω τί­πο­τα καὶ γυ­ρί­ζω σπί­τι. Θέ­λω νὰ πι­ῶ λί­γο νε­ρό. Ἡ Δε­ξιά, ἂν καὶ μὲ βα­ριὰ κά­κω­ση, φω­νά­ζει στὴν Ἀ­ρι­στε­ρή, Ξύ­πνα!  Φέ­ρε νε­ρό! Ἡ φω­νὴ της σπα­σμέ­νη.

       

Κωνσταντίνος Κούκιος : “κραυγή αγωνίας και απόγνωσης γιατί ζω την κατάσταση από μέσα”.

 

Δεν έχουμε γραμμή άμυνας, παρατηρεί ο διευθυντής της Παθολογικής Κλινικής του «Αγίου Ανδρέα», Κωνσταντίνος Κούκιος, μιλώντας στην «Πελοπόννησο της Δευτέρας». 

Γροθιά στο στομάχι τα όσα εξομολογείται στην «Πελοπόννησο της Δευτέρας» ο Κωνσταντίνος Κούκιος, συντονιστής διευθυντής της Παθολογικής Κλινικής του Νοσοκομείου «Άγιος Ανδρέας».

Κι όταν λέει «τέτοιες κουβέντες» ένας άνθρωπος με τόση εμπειρία και που εδώ και ενάμιση χρόνο είναι στην πρώτη γραμμή της μάχης,
καταλαβαίνετε πόσο σοβαρά είναι τα πράγματα και πόσο ανεξέλεγκτη κινδυνεύει να γίνει η κατάσταση…

Ο Κωνσταντίνος Κούκιος δεν κρύβει:
Οτι το ΕΣΥ είναι στο όριο της κατάρρευσης.
Οτι είναι αδιανόητο να διαχωρίζονται ασθενείς ή να τους κλείνουν κατάμουτρα την πόρτα.

Γιώργος Ν. Οικονόμου : ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝΤΑΣ ΞΑΝΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

 Αthens School, 2021

 

            Στην δύσκολη μεταβατική εποχή που διανύουμε ακούγονται διάφορες απόψεις και προτάσεις για την υπέρβαση της κρίσης και γίνονται απόπειρες για διάφορα εγχειρήματα. Από τις περισσότερες προτάσεις και τα εγχειρήματα απουσιάζει η πολιτική. Ταυτοχρόνως, διαδίδουν μία συγκεχυμένη εικόνα για την άμεση δημοκρατία, περιορίζοντάς την σε διαδικασίες, αποφεύγοντας να την αντιμετωπίσουν ως πολίτευμα και ως στόχο του πολιτικού αγώνα. Ο οικονομισμός και η επιμονή στην τοπική πρακτική που διακρίνει αυτές τις προτάσεις δημιουργούν αρνητικές προοπτικές για την συγκρότηση ενός πολιτικού κινήματος.  Στο βιβλίο αυτόεξετάζονται κριτικά κάποιες από αυτές τις απόψεις:της Αριστεράς, του Μπούκτσιν, του Λατούς  και των «κοινοτιστών».

Shop small, σε απλά ελληνικά...

 

Η ΕΜΦΥΤΗ ΝΑΤΟΥΡΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΝΑΤΕΝΙΣΗ ΤΟΥ ΤΟΠΙΟΓΡΑΦΟΥ ΒΑΣΙΛEIOY ΙΘΑΚΗΣΙΟΥ

 

Ο ΒασίλειοςΓεωργανάς (Ιθακήσιος) γεννήθηκε στο Ακρωτήρι της Μυτιλήνης περί το 1878. Υιοθέτησε αργότερα το «Ιθακήσιος» από την καταγωγή του παππού του Βασίλειου που ζούσε στην Ιθάκη. Ήταν το έκτο από τα επτά παιδιά της οικογένειας και ο πατέρας του, ο οποίος ναυπηγούσε πλοιάρια, τον προόριζε για τεχνίτη πλοίων. Εκείνος όμωςπροτιμούσε να ζωγραφίζει τα πλεούμενα που παρατηρούσε και αγνάντευε στο πέλαγος αντί να τα κατασκευάζει. Αρχικά μαθήτευσε κοντά στον ζωγράφο Λουκά Γεραλή, όπου έμαθε τα βασικά περί ζωγραφικής εκ του φυσικού και για την φωτογραφική τέχνη. Από το 1896-99 σπούδασε στο Πολυτεχνείο (ΑΣΚΤ)κοντά στον Νικηφόρο Λύτρα και τον Γεώργιο Ροιλό. Τις σπουδές του ολοκλήρωσε με υποτροφία στην Αμβέρσα. Το 1901εγκαταστάθηκε στην Σμύρνη, όπου και καταπιάστηκε με ποικίλα ζωγραφικά θέματα. Ως τα σαράντα του χρόνια είχε κερδίσει την εκτίμηση και τον θαυμασμό του καλλιτεχνικού κόσμου της Σμύρνης και οι εκθέσεις του είχαν μεγάλη επιτυχία. Ανάμεσα στους διακεκριμένους πολίτες της Σμύρνης, στενός του φίλος ήταν ο Μητροπολίτης Χρυσόστομος, του οποίου  φιλοτέχνησε το πορτρέτο. Λίγες μέρες μετά την ολοκλήρωση του έργου, ο Μητροπολίτης σφαγιάστηκε από τους Τούρκους. Το 1922, την ημέρα της καταστροφής της Σμύρνης, ο Ιθακήσιος κατάφερε να διαφύγει, διασώζοντας από τα πολυάριθμα έργα που είχε δημιουργήσει μόνο το πορτρέτο της μητέρας του.

Σοφία Δατσέρη : Το φως που επιμένει

 

Εγκαίνια: Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 18:00-22:00    Επιμέλεια έκθεσης Λουΐζα Καραπιδάκη   Σοφία Δατσέρη Το φως που επιμένει   Εγκαίνια: Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 18:00-22:00    Επιμέλεια έκθεσης Λουΐζα Καραπιδάκη

 

Join us on facebook and instagram   Join us on facebook and instagram

 

 

 

 

The waiting lands, λάδι σε καμβά, 90x130 cm   The waiting lands, λάδι σε καμβά, 90x130 cm

 

«Η Σοφία Δατσέρη δημιουργεί μια νέα προσωπική γραφή με τα επιβλητικά αέρινα τοπία της. Στα περιβάλλοντά της υπερτερεί η δυναμική της συνολικής απεικόνισης και όχι οι υπαινικτικές αναπαραστάσεις και οι επιμέρους μορφοποιήσεις. Στην προσπάθεια της αναπαράστασης του άυλου με τις «μη παραστατικές αφηγήσεις», η εικαστικός, αναπτύσσει ένα διάλογο με τον θεατή και τού αφήνει τα περιθώρια για πολλαπλές αναγνώσεις. Η ποιητική των εικόνων της προσφέρει μια μοναδική οπτική εμπειρία και ένα ατέρμονο αισθησιακό ταξίδι ανάμεσα στα περίτεχνα παιχνίδια προοπτικής, στους τολμηρούς χρωματισμούς και στους ογκώδεις ουράνιους και γήινους σχηματισμούς».

1821: Τὰ Μικρὰ τοῦ Μεγάλου Ἀγώνα : Φταί­ει ὁ Κου­του­ζώφ! [τοῦ Θεοδωράκη Κολοκοτρώνη]

«ΕΝΑΣ ΕΤΥΧΕ δι­ερ­μη­νεὺς με­τα­ξὺ τοῦ Ρώσ­σου Ναυά­ρχου Ρι­κόρ­δου καὶ τοῦ Γέ­ρο-Κο­λο­κο­τρώ­νη, καὶ ἐ­πει­δὴ ἦλ­θε λό­γος διὰ τὸ κά­ψι­μον τῆς Φερ­γά­δας εἰς Πό­ρον(1), εἶ­πεν ὁ Κο­λο­κο­τρώ­νης:

       — Τὸ φταί­ξι­μον τὸ ἔ­χει ὁ γκε­νε­ρὰλ Κου­του­ζώφ, καὶ ὄ­χι ἄλ­λος.

       Ὁ Ρι­κόρ­δος μὲ ἀ­πο­ρί­αν εἶ­πε:

       — Τί ἔ­χει νὰ κά­μῃ ἐ­δῶ ὁ Κου­του­ζώφ;

       Ἐ­χα­μο­γε­λοῦ­σεν ὁ Γέ­ρος, ποὺ σὰν καὶ ἔ­βλε­πε νὰ πει­ρά­ζε­ται ὁ Ρι­κόρ­δος· ὁ δι­ερ­μη­νεὺς τό­τε ἐ­ξή­γη­σεν εἰς τὸν Ρι­κόρ­δον ὅ­τι παί­ζει μὲ τὴν λέ­ξιν Κου­τού-ζωφ, μὴ θε­ω­ρῶν­τας τὴν πρᾶ­ξιν τοῦ Μι­α­ού­λη ἀν­θρώ­που γνω­στι­κοῦ καί­ον­τος τὸ σπί­τι του.»

(1) Ἀναφορὰ στὰ περιστατικὰ τῆς ἀν­ταρ­σίας τοῦ Μια­ού­λη, μὲ τὴν ἀ­να­τί­να­ξη τῆς φρε­γά­τας «Ἑλ­λάς» καὶ τῆς κορ­βέ­τας «Ὕ­δρα», τὸ Κα­λο­καίρι τοῦ 1831. [Σημ. τοῦ ἐπιμελητῆ.]

Θεόδωρου Παντούλα, "Ο φασισμός των αντιφασιστών" του Pier Paolo Pasolini

 

Στόν Pier Paolo Pasolini δέν ἄρεσαν οἱ εὔκολοι δρόμοι. Καί δέν ξέπεσε ποτέ σέ αὐτούς.

Ἄφησε σέ ἄλλους τόν εὔκολο ἀντιφασισμό καί μᾶς κατέλειπε τήν διόλου δημοφιλή θεώρησή του.

Μέ σεβασμό στήν μνήμη αὐτοῦ τοῦ χαρισματικοῦ καί ἀδικοθανατισμένου ἀνθρώπου, παραθέτουμε ἐκτενῆ ἀποσπάσματα ἀπό τά σχετικά μέ τό θέμα κείμενά του εὐχόμενοι νά μήν ἀπομακρυνόμαστε πολύ ἀπό αὐτά.

Ὁ καλόπιστος ἀναγνώστης θά καταλάβει. Ὁ κακόπιστος θά συνεχίσει νά παίζει «κλέφτες κι ἀστυνόμους». Κι ἀφοῦ δέν θέλει νά τά βάλει μέ τόν καπιταλισμό, θά συνεχίσει νά τά βάζει μέ τά κλεφτρόνια τῆς Ἐξουσίας. Ἀλλά, ἄς ξέρει τουλάχιστον, ὅτι ἔχει τόν ρόλο τοῦ χωροφύλακα τῆς Ἐξουσίας.

Aνδρουλάκη Μαύρο φως...

 

Μαύρο Φως | Παρουσίαση Αθήνα | 2 Δεκεμβρίου 2021

24/11/2021

To Public

και οι Εκδόσεις Πατάκη

 σας προσκαλούν

την Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου στις 20:30

στο Public café Συντάγματος

στην παρουσίαση του νέου βιβλίου του

Μίμη Ανδρουλάκη

Μαύρο φως

Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι:

Μάνος Στεφανίδης, αναπληρωτής καθηγητής του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών, ΕΚΠΑ

Παύλος Τσίμας, δημοσιογράφος

και ο συγγραφέας

Θα τηρηθούν όλα τα ισχύοντα υγειονομικά μέτρα κατά της πανδημίας
 Covid-19

ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΜΙΚΡΟΝΟΙΑ

 

Του Γιάννη Σχίζα

Αυγή
27.11.21

Ο κύριος  Πέτρο Σάντσεθ είναι  Ισπανός σοσιαλιστής , πρωθυπουργός της χώρας  ,  ο οποίος πρόσφατα πήρε απόφαση να συμβάλει στον εξοπλισμό της Τουρκίας. Η ναυπήγηση ενός δεύτερου αεροπλανοφόρου για λογαριασμό της χώρας αυτής   έρχεται να ενισχύσει δραματικά τη δύναμή της , τη στιγμή που  σωρεία άλλων χωρών και πολιτικών δυνάμεων αντιτίθενται  στον  εξοπλισμό της.  Είναι μια   απόφαση  που  έρχεται σε αντίθεση με το ρόλο της Ισπανίας στην ομάδα των Μεσογειακών χωρών  της ΕΕ.  Ακόμη είναι μια απόφαση που μας θυμίζει την τσιγγουνιά της Ισπανίας εν όψει των εορτασμών για τα 200 χρόνια από το  1821 – η χώρα αυτή ζήτησε από την ελληνική κυβέρνηση την καταβολή της δαπάνης σε ηλεκτρικό ρεύμα !

Κώ­στας Ποῦ­λος : Τὸ νό­η­μα

 

ΤΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ εἶ­χε μό­νο τρεῖς λέ­ξεις. Τρεῖς ἁ­πλὲς λέ­ξεις γραμ­μέ­νες μὲ κε­φα­λαῖ­α γράμ­μα­τα: «ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΟΗΜΑ». Αὐ­τὸ ἦ­ταν τὸ μό­νο γράμ­μα ποὺ ἔ­λα­βε ἀ­πὸ τὸν πα­τέ­ρα του. Πρῶ­το καὶ τε­λευ­ταῖ­ο. Γιὰ τὴν ἀ­κρί­βεια, δὲν τὸ ἔ­γρα­ψε εἰ­δι­κὰ γιὰ κεῖ­νον. Τὸ ἔ­γρα­ψε γε­νι­κά. Πα­ρα­λή­πτης ἡ ὑ­φή­λιος. Αὐ­τὸς ὅ­μως τὸ πῆ­ρε προ­σω­πι­κά. Ὁ ἴ­διος ὁ πα­τέ­ρας του... δὲν ἦ­ταν μι­κρὸ πράγ­μα. Εἶ­χε κλεί­σει τὰ δε­κα­ο­χτὼ ὅ­ταν τοῦ τὸ εἶ­πε. Ἡ μά­να. Και­ρὸ κρα­τοῦ­σε μέ­σα της αὐ­τὴ τὴν πέ­τρα. Χρό­νια ὁ­λό­κλη­ρα. Στὴν ἀρ­χὴ ὁ πα­τέ­ρας ἤ­τα­νε, λέ­ει, στὰ κα­ρά­βια. Πό­σα χρό­νια νὰ εἶ­ναι ἕ­νας ἄν­θρω­πος στὰ κα­ρά­βια; «Βα­σι­λι­κή, πές το τοῦ παι­διοῦ». Ἡ ἀ­δερ­φή της. «Τί πε­ρι­μέ­νεις; Νὰ τὸ ἀ­κού­σει ἀ­πὸ τοὺς ἄλ­λους;» Καὶ τὸ παι­δὶ με­γά­λω­νε μὲ τὸ παι­χνί­δι, μέ­σα σὲ πλα­για­στὰ βλέμ­μα­τα καὶ ψι­θύ­ρους. «Ἴ­διος ὁ μα­κα­ρί­της.» Κι ὕ­στε­ρα, μὲ νό­η­μα: «Ἀρ­κεῖ νὰ μὴν τοῦ μοιά­σει καὶ στ' ἄλ­λα...».

       Μιὰ μέ­ρα τὸ ἀ­πο­φά­σι­σε. «Τὸ καί τό, παι­δί μου.» Ἡ Βα­σι­λι­κή. Τοῦ ἔ­δει­ξε καὶ τὸ ση­μεί­ω­μα. Τοῦ ἔ­δει­ξε καὶ τὸ κλα­δὶ ποὺ ἔ­δε­σε τὴ θη­λιά. «Τὸ κλα­δὶ τοῦ πα­τέ­ρα.» Ἐ­κεῖ­νος δὲν εἶ­πε τί­πο­τα. Μό­νο πῆ­ρε τὸ ση­μεί­ω­μα καὶ τὸ ἔ­βα­λε στὴν τσέ­πη. Ἔ­τσι, νὰ ἔ­χει κι αὐ­τὸς κά­τι ἀ­πὸ τὸν πα­τέ­ρα. Ἀρ­γό­τε­ρα τὸ ση­μεί­ω­μα τσα­λα­κώ­θη­κε, τὸ ἔ­βα­λε στὸ πορ­το­φό­λι. Κά­θε φο­ρὰ ποὺ τὸ ἄ­νοι­γε, τὸ ἔ­βλε­πε καὶ ἦ­ταν σὰν νὰ ἔ­κα­νε μιὰ ἐ­πα­νά­λη­ψη. Σὰν κά­ποι­ος νὰ τοῦ εἶ­χε βά­λει μιὰ ἐρ­γα­σί­α γιὰ τὸ σπί­τι καὶ ἔ­πρε­πε ἀ­νυ­περ­θέ­τως νὰ τὸ μά­θει ἀ­πέ­ξω. «ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΟΗΜΑ». Ἀρ­γό­τε­ρα, ἄ­νοι­ξε κλεῖ­σε τὸ πορ­το­φό­λι, τὸ ση­μεί­ω­μα ἄρ­χι­σε νὰ ξε­θω­ριά­ζει. Ἀ­πο­φά­σι­σε νὰ φύ­γει. Τα­ξί­δε­ψε. Με­τὰ ἄ­ρα­ξε στὰ νη­σιά. Βρῆ­κε δου­λει­ές, γνώ­ρι­σε ἀν­θρώ­πους, μί­ση­σε, χά­ρη­κε, λυ­πή­θη­κε. Ὁ κό­σμος γύ­ρι­ζε μὲ με­γά­λες τα­χύ­τη­τες. Στὸ κέν­τρο αὐ­τός. Ὅ­λα ἔ­τρε­χαν γύ­ρω του, ὅ­λα ἄλ­λα­ζαν. Ἀ­κό­μα καὶ μέ­σα στὸ πορ­το­φό­λι του – κάρ­τες ἔμ­παι­ναν καὶ ἔ­βγαι­ναν, εἰ­σι­τή­ρια, λε­φτά. Πέ­ρα­σαν πολ­λὰ λε­φτὰ ἀ­πὸ αὐ­τὸ τὸ πορ­το­φό­λι. Ὅ­λα ἦ­ταν ὄ­μορ­φα καί, κυ­ρί­ως, ὅ­λα εἶ­χαν τὸ νό­η­μά τους καὶ σὲ φώ­να­ζαν νὰ τὸ ἀγ­γί­ξεις, νὰ τὸ βρεῖς. Ξα­μο­λοῦ­σε τὶς πέν­τε αἰ­σθή­σεις γιὰ θε­λή­μα­τα, μὲ μί­α μό­νη καὶ στα­θε­ρὴ πα­ραγ­γε­λί­α: τὰ θέ­λω ὅ­λα καὶ τὰ θέ­λω τώ­ρα. Ἦ­ταν τό­σο ὡ­ραῖ­ο νὰ εἶ­σαι τὸ κέν­τρο τοῦ κό­σμου!

     

Δημήτρη Μπούσμπουρα :Κορωνοϊός και υπερπληθυσμός. Εμβόλια και ρατσισμός

 

 KOUTSOMILI

Ακούγεται πολύ συχνά και με κάπως ελαφρά τη καρδία από πολλούς η φράση «ήρθε ο κορωνοϊός γιατί είμαστε πολλοί. Πρέπει να αραιώσουμε». Είναι μία γενική πεποίθηση ότι ο ανθρώπινος πληθυσμός και η επέκταση του ανθρώπου, ακόμα και στα πιο δύσκολα για την επιβίωση σημεία του πλανήτη, έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Η εντολή «αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και κατακυριεύσατε την Γη» έχει εκπληρωθεί εδώ και δύο αιώνες. Ο ανθρώπινος πληθυσμός, έχοντας ξεπεράσει σήμερα τα 7,7 δισεκατομμύρια και με βεβαιότητα θα αγγίξει τα 10 δισεκατομμύρια, επιφέρει τεράστια προβλήματα σε όλα τα άλλα είδη του πλανήτη και πολλά δεινά και στον ίδιο τον άνθρωπο ακριβώς λόγω του συνωστισμού στις απάνθρωπες πόλεις.

Είναι γνωστό ότι ακριβώς ο ανθρώπινος συνωστισμός και ο συνωστισμός των ζώων εκτροφής στις μονάδες μαζικής εντατικής εκτροφής ή η πυκνή συνύπαρξη ανθρώπων και ζώων οδηγούν στο ξέσπασμα των επιδημιών. Και ακριβώς για τον λόγο αυτό αναμένεται να συμβαίνουν συχνά παρόμοιες με την σημερινή επιδημίες.

Θα μπορούσε όμως να είναι ο κορωνοϊός η λύση; Αν δηλαδή η ανθρωπότητα δεν λάμβανε μέτρα για την επέκταση του και δεν προχωρούσε στην εφεύρεση εμβολίων θα είχαμε μείωση του ανθρώπινου πληθυσμού;

Αιολικά στη Βουλγάρα: Οι νέες Βεβαιώσεις Παραγωγού, μια ακόμα πρόκληση στη λογική!

 

Στο παζλ των αιολικών σταθμών στις Δημοτικές Ενότητες Φουρνά και Κτημενίων του Δήμου Καρπενησίου και Μενελαϊδας του Δήμου Σοφάδων προστέθηκε μια νέα Βεβαίωση Παραγωγού. Η Βεβαίωση εκδόθηκε από τη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας για λογαριασμό της εταιρείας «ΑΙΟΛΙΚΗ ΡΕΝΤΙΝΑΣ ΜΟΝΟΠΡΟΣΩΠΗ ΙΚΕ» και αφορά στον αιολικό σταθμό εφτά (7) ανεμογεννητριών, συνολικής ισχύος 24,15 MW, στη θέση «Αλογόβρυση», στα σύνορα Ευρυτανίας και Καρδίτσας, στο βουνό της Βουλγάρας. Είναι σε υψόμετρο 1400μ – 1500μ, με το σύνολο σχεδόν των ανεμογεννητριών να χωροθετούνται μέσα στο πανέμορφο δάσος ελάτης του Δασαρχείου Φουρνά. 

 «Δεν έχουν ούτε ιερό, ούτε όσιο», όπως αναφέρει ένας φίλος, που ξέρει καλά την περιοχή… Αυτό το γεγονός έρχεται να προστεθεί: - στους 4 αιολικούς σταθμούς των 25 ανεμογεννητριών, που είναι στο στάδιο της έκδοσης ή όχι της Απόφασης Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων (ΑΕΠΟ), στις θέσεις: «Κόκκαλα», «Τρία Σύνορα», «Σπανός – Κόμπολος» και «Γάβραινα», - στον αιολικό σταθμό στη θέση «Κερασιά» των 4 ανεμογεννητριών, για τον οποίο έχει εκδοθεί Βεβαίωση Παραγωγού, - στον αιολικό σταθμό στα Βουλγαρομνήματα των 3 ανεμογεννητριών, για τον οποίο επίσης έχει εκδοθεί Βεβαίωση Παραγωγού - και σ’ αυτόν στη θέση Βουλγάρα των 9 ανεμογεννητριών, για τον οποίο εκκρεμεί η Βεβαίωση Παραγωγού.

 -

ΜΙΑ ΠΑΡΑΜΕΛΗΜΕΝΗ ΓΕΦΥΡΑ

 

 

 του  Γιάννη  Ζήβα*

Με  γέφυρα  θα  μπορούσαμε  να  παραβάλουμε  τον  ρόλο  που  διαδραματίζει  ο  διερμηνέας-μεταφραστής  σε  μία  κοινωνία, Κι  αυτό  διότι  το  έργο  της  μετάφρασης  και  της  διερμηνείας  συνενώνει  και  συνδέει   λαούς,  διαφορετικές  γλώσσες  και  γλωσσικά  ιδιώματα. Ένας  δε  κρίσιμος  κρίκος  στον  χώρο  της  μετάφρασης  και  της  διερμηνείας  είναι  σαφώς  ο  τομέας  της  Δικαιοσύνης, και  συγκεκριμένα  τα  δικαστήρια.  Δηλαδή   εκεί  που  παραπέμπονται  αλλοδαποί  κατηγορούμενοι  ή καταθέτουν  μάρτυρες  σε  μία  εκδικαζόμενη  υπόθεση. Εκεί   καλείται ο  διερμηνέας  για  να  μεταφράσει  τα  διαμειβόμενα  μεταξύ  των  παραγόντων  της  δίκης, και  βεβαίως  όσα  εκφώνως  διατυπώνονται  κατά  την  απολογία  του  αλλοδαπού  κατηγορουμένου  ή  του  αλλοδαπού  μάρτυρα. 

  Στην  χώρα  μας  οι  δικαστικοί  διερμηνείς  εδώ  και  τριάντα  περίπου  χρόνια,--- ιδιαίτερα  μετά  τις  κοσμογονικές  πολιτικές  αλλαγές  που  επέφεραν  την  μεγάλη  μετανάστευση  πληθυσμών  στα  τέλη  της  δεκαετίας  του  '80---αποτελούν  ένα  σημαντικό  παράγοντα  της  εκάστοτε  δίκης  με  αλλοδαπούς, δεδομένου  του  μεγάλου  αριθμού  ξένων  που  αναγκάστηκαν  να  εκπατριστούν  και  να  εγκατασταθούν  εδώ. Η  καταγραφή  των  διερμηνέων  λαμβάνει  χώρα  κάθε  Αύγουστο, με  κατάθεση  των  δικαιολογητικών  που  πιστοποιούν  την  επάρκεια  τόσο  της  ξένης  όσο  και  της  ελληνικής  γλώσσας. Εν  συνεχεία  ακολουθεί  κατά  μήνα  Οκτώβριο  συνεδρίαση  του  Συμβουλίου  Πλημμελειοδικών,

Νικολέττα Λέκκα : Το κλειδί της Ευτυχίας

Σελίδες: 36, Τιμή: 15€, σκληρόδετο εξώφυλλο

ISBN: 978-618-84098-2-8

Εκδόσεις ΓΕΛΛΑΣ

 

«Το κλειδί της Ευτυχίας», το παιδικό βιβλίο της Νικολέττας Λέκκα από τις εκδόσεις ΓΕΛΛΑΣ,  θα ξεκλειδώσει το δρόμο προς τη δική σου ευτυχία, με τον πιο όμορφο τρόπο. Ξεφύλλισε τις σελίδες με τις υπέροχες εικόνες και νιώσε μια γλύκα να ζεσταίνει την καρδιά σου.

Δυο αδερφάκια μεγαλώνουν αγαπημένα και μοιράζονται τα πάντα. Όμως η μαμά που τα κοιτάει χαμογελαστή ξέρει, ότι κάτι σημαντικό δεν το μοιράστηκαν και τα δυο: Τα κλειδιά του παππού  Αριστείδη. Ένα μπρονζέ μπρελόκ που κρεμόταν πάντα από τα καλοραμμένα του παντελόνια. Μόνο το ένα παιδί πρόλαβε να αρπάξει με λαχτάρα το μπρελόκ πριν αυτό μείνει για πάντα στο κομοδίνο του πατρικού.

Ἡ μι­σαν­θρω­πι­κὴ ἰ­δι­ο­φυ­ΐ­α τῆς Τζό­ι Οὐ­ί­λιαμς (The Misanthropic Genius of Joy Williams)

 

Ντὰν Κό­ις (Dan Kois)  [Joy Williams, Ἀφιέρωμα, 11/11]

ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΛΙΓΑ ΧΡΟΝΙΑ, ἡ ἀ­γα­πη­μέ­νη ἐκ­κλη­σί­α τῆς Τζό­ι Οὐ­ί­λιαμς χά­ρι­σε κάμ­πο­σα στα­σί­δια ἔ­πει­τα ἀ­πὸ κά­ποι­α ἀ­να­καί­νι­ση. Ἡ Οὐ­ί­λιαμς πη­γαί­νει στὴν ἐκ­κλη­σί­α μό­νο τὸν Ἀ­πρί­λιο καὶ τὸν Ὀ­κτώ­βριο, τό­τε ποὺ τὰ συ­χνὰ τα­ξί­δια της μὲ τὸ αὐ­το­κί­νη­το ἀ­π’ τὴ μιὰ ἄ­κρη τῆς χώ­ρας στὴν ἄλ­λη τὴ βγά­ζουν στὸ Λά­ρα­μι τοῦ Οὐ­α­ϊ­ό­μινγκ, ὡ­στό­σο ἤ­θε­λε ὁ­πωσ­δή­πο­τε στα­σί­δι. Δα­νεί­στη­κε ἕ­να τρέ­ι­λερ, φόρ­τω­σε τὸ στα­σί­δι μὲ τὴ βο­ή­θεια ἑ­νὸς φί­λου καὶ ὁ­δή­γη­σε χί­λια ἑ­ξα­κό­σια χι­λι­ό­με­τρα σέρ­νον­τάς το πί­σω ἀ­π’ τὸ πε­λώ­ριο Bronco της, ἔ­χον­τας γιὰ συ­νε­πι­βά­τες τοὺς δυ­ὸ ποι­με­νι­κούς της. Τώ­ρα, τὸ μα­κρύ, σκου­ρό­χρω­μο στα­σί­δι συ­νε­χί­ζει τὴ ζω­ή του στὸ σπί­τι της στὸ Τοῦ­σον.

       Ὅ­ταν ἡ Οὐ­ί­λιαμς ἦ­ταν παι­δί, ὁ πα­τέ­ρας της ἦ­ταν ἱ­ε­ρέ­ας σὲ προ­τε­σταν­τι­κὴ ἐκ­κλη­σί­α στὸ Πόρ­τλαντ, Μέ­ιν. «Τὸ κή­ρυγ­μά του ἦ­ταν ὑ­πέ­ρο­χο», μοῦ εἶ­πε κα­θὼς πε­ζο­πο­ρού­σα­με δι­α­σχί­ζον­τας τοὺς λο­φί­σκους στοὺς πρό­πο­δες τῆς Σάν­τα Κα­τα­λί­να στὴν Ἀ­ρι­ζό­να παίρ­νον­τας μο­νο­πά­τια ποὺ ἡ ἴ­δια τὰ περ­πα­τᾶ κά­θε πρω­ί. Τὴ ρώ­τη­σα ἂν εἶ­χε πο­τὲ σκε­φτεῖ νὰ γί­νει κή­ρυ­κας σὰν τὸν πα­τέ­ρα της: Συ­χνὰ οἱ ἱ­στο­ρί­ες της εἶ­ναι κα­τὰ βά­θος πα­ρα­βο­λὲς καὶ τὸ γρά­ψι­μό της εἶ­ναι πῦρ, πῦρ τῆς κο­λά­σε­ως κι ἐ­ξύ­μνη­ση ἐ­ξί­σου. «Ὄ­χι, ὄ­χι, εἶ­μαι πο­λὺ συ­νε­σταλ­μέ­νη», εἶ­πε, πρὶν βυ­θι­στεῖ σὲ μιὰ συμ­πα­θη­τι­κὴ σι­ω­πή, μὲ μό­νο ἦ­χο τὸ τρί­ξι­μο ἀ­π’ τὰ στα­ρά­κια της στὸ χῶ­μα. «Ἴ­σως αὐ­τὸ εἶ­ναι ποὺ χρει­ά­ζο­μαι», ἔ­κρω­ξε ἀ­πό­το­μα. «Ἕ­νας ἄμ­βω­νας, νὰ τὸν παίρ­νω μα­ζί μου ἀ­πὸ ἀ­νά­γνω­ση σὲ ἀ­νά­γνω­ση.»

       

Δήμητρας Ιωάννου : Αλεξάνδρεια - γητειές- μάγια και μπαχάρια"

 

Η Δήμητρα Ιωάννου επιστρέφει με το όγδοο βιβλίο της «Αλεξάνδρεια- Γητειές, Μάγια και Μπαχάρια», το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Μια ιστορία γεμάτη ξόρκια, μπαχάρια, σερμπέτια, βοτάνια και γλυκό καπνό ζυμωμένο με μέλι που θα σας ταξιδέψει στην πιο μαγική πόλη της Ανατολής. Ένα δυνατό μυθιστόρημα, γεμάτο έντονες συγκινήσεις, συναισθήματα, ίντριγκες και ανατροπές.

Εμβληματική νίκη για τις νησίδες του Ν. Αιγαίου και τη βιοποικιλότητα του νησιωτικού χώρου

 

Με απορριπτική απόφαση του Γενικού Διευθυντή Περιβαλλοντικής Πολιτικής, το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας έκλεισε την πόρτα στα ΠΡΩΤΟΦΑΝΗ σχέδια εγκατάστασης Αιολικών Σταθμών Παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας στις προστατευόμενες νησίδες του Ν. Αιγαίου, γνωστές ως «τα Γκαλαπάγκος της Μεσογείου», ένα από τα τελευταία καταφύγια βιοποικιλότητας στην Ευρώπη.

Η μάχη για την προστασία των νησίδων κράτησε δύο χρόνια, με την εναντίωση απέναντι σε αυτό το καταστροφικό έργο να είναι καθολική. Η Ελληνική ΟΡΝΙΘΟΛΟΓΙΚΗ Εταιρεία, έχοντας αφιερώσει πάνω από 25  χρόνια  αδιάλειπτης μελέτης και προστασίας του νησιωτικού χώρου, έθεσε τον αγώνα για τη σωτηρία των νησίδων εξαρχής ως πρώτη προτεραιότητα. Πλήθος φορέων από την περιβαλλοντική και επιστημονική κοινότητα είχαν καταθέσει τις ενστάσεις τους, τόσο κατά τη δημόσια διαβούλευση του έργου όσο και στον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη και στην απερχόμενη πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΝ. Οι Φορείς Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών Κυκλάδων και Δωδεκανήσου είχαν απορρίψει με τις τεκμηριωμένες γνωμοδοτήσεις τους το έργο που θα έπληττε ανεπανόρθωτα τις περιοχές ευθύνης τους.

'Αννα Φιλίνη : Ζωγραφικό αφέρωμα για την παλιγγενεσία

 

Επιστημονικό Συνέδριο : Μνήμη Χριστόφορου Μηλιώνη.

 

                    Ο εκπαιδευτικός, ο κριτικός – ο πεζογράφος

                                 (Εταιρεία Κρητικών Σπουδών, Πύργος Αλικιανού, 27-29 Μαΐου 2022)

 

Η Εταιρεία Κρητικών Σπουδών – Ίδρυμα Γεωργίου και Αρτεμισίας Καψωμένου οργανώνει Επιστημονικό – Εκπαιδευτικό Συνέδριο στη Μνήμη του Χριστόφορου Μηλιώνη,  διακεκριμένου φιλολόγου και εκπαιδευτικού κι ενός από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της μεταπολεμικής πεζογραφίας μας. Το Συνέδριο θα πραγματοποιηθεί στην έδρα της Εταιρείας Κρητικών Σπουδών, στον Πύργο Αλικιανού Χανίων, 27 έως 29 Μαΐου 2022.   

 Το Συνέδριο φιλοδοξεί να καλύψει τους τρεις βασικούς άξονες του δημιουργικού του έργου:  τον λογοτεχνικό, τον επιστημονικό και τον εκπαιδευτικό. Προτείνομε ενδεικτικά, για διευκόλυνση των υποψήφιων συνέδρων, μια θεματική-πλαίσιο – το τελικό πρόγραμμα του Συνεδρίου θα το καθορίσουν οι επιλογές των συνέδρων –:

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΜΑΥΡΟΜΙΧΑΛΗ : Εσωτερικός χώρος

 

CITRONNE Gallery - Αθήνα   Επιμέλεια: Ελισάβετ Πλέσσα    Εγκαίνια: Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2021, 19:00-22:00  Διάρκεια έκθεσης: 30 Νοεμβρίου 2021- 19 Φεβρουαρίου 2022 CITRONNE Gallery  Πατριάρχου Ιωακείμ 19 4ος όροφος  10675 Αθήνα, Ελλάδα  Ώρες λειτουργίας: Τρί, Πέμ, Παρ: 11.00-20.00 Τετ, Σάβ: 11.00-16.00

Κοσμοπολιτισμός στην Πόλη των 50ς

 

του Γεκίν Αϋνούρ

Επιμέλεια Δήμητρα Κυρανούδη 

«Τhe Club». Αυτός είναι ο τίτλος μιας νέας σειράς στο Netflix, η οποία διαδραματίζεται στην Κωνσταντινούπολη της δεκαετίας του 1950, προκαλώντας νοσταλγία και συγκίνηση στην Τουρκία. Η πλοκή περιστρέφεται γύρω από τη δύσκολη σχέση μιας μάνας και κόρης. Η Ματίλντ, μια Εβραία Σεφαραδίτισσα προσπαθεί μετά από καιρό να ξαναφτιάξει τη σχέση της με την κόρη της, Ρασέλ. Πολλές σκηνές εκτυλίσσονται στη νουάρ, γεμάτη καπνό ατμόσφαιρα ενός τζαζ κλαμπ της Πόλης. 

Η νέα σειρά μεταφέρει το κοινό σε μια κοσμοπολίτικη εποχή που φαντάζει μακρινή με βάση τα σημερινά δεδομένα. Στις αρχές της δεκαετίας του 1950 στις μεγάλες τουρκικές μεγαλουπόλεις υπήρχε ακόμη πολυμορφία. Έλληνες, Αρμένιοι, Εβραίοι, Χριστιανοί Ορθόδοξοι και Καθολικοί, Τούρκοι, Κούρδοι, συνυπήρχαν ειρηνικά - μέχρι βέβαια τα Σεπτεμβριανά του 1955.  

Γλώσσες και διάλεκτοι πεθαίνουν στη σύγχρονη