Ο φόβος ως αρχιτεκτονική παράμετρος

 Του Θάνου  Ν. Στασινόπουλου *

Σημείωση ΟΙΚΟΛΟΓΕΙΝ : Πριν λίγο καιρό, ένα ντοκυμαντέρ για τη Βραζιλία υπεισερχόταν στο εσωτερικό πολυτελούς κατοικίας για να δείξει μια ευρηματική διαχείριση του χώρου : όπου μια εσωτερική πισίνα στηριζόταν σε σκληρό πλέξι γκλας, με αποτέλεσμα οι κολυμβητές να είναι ορατοί από τον κάτω όροφο, σχεδόν σαν μεγάλα, επιπλέοντα ψάρια….Ο ιδιοκτήτης της κατοικίας ζήτησε από τους ντοκυμαντερίστες να μην αναφέρουν τη διεύθυνσή της…

Σάο Πάολο: Μια μάντρα χωρίζει εκατοντάδες παράγκες από ιδιωτικές πισίνες και γήπεδα τένις [φωτογραφία Tuca Vieira]

Θάνος Στασινόπουλος : Ένα χαρακτηριστικό της εποχής μας που εμφανίζεται λίγο-πολύ σε όλες τις χώρες είναι η διεύρυνση του χάσματος φτωχών-πλουσίων, με φυσικό επακόλουθο την άνοδο της εγκληματικότητας. Αυτή με τη σειρά της φέρνει στο προσκήνιο μια μακρόχρονη αρχιτεκτονική παράμετρο που είχε ατονήσει στις δεκαετίες της κοινωνικά ισότροπης ανάπτυξης: την ασφάλεια.

Σε κοινωνίες όπου συνυπάρχει η χλιδή με τη μιζέρια, τα σπίτια έχουν ένα κοινό στοιχείο: τα κάγκελα. Κάγκελα σε φράχτες, σε παράθυρα, σε πόρτες, σε ταράτσες. Πλούσιοι και φτωχοί περιχαρακώνονται προσπαθώντας να προστατέψουν αυτό που έχουν και λείπει από άλλους, φτωχότερους. Έτσι τα κάγκελα αποτελούν πλέον ένα πρακτικό δείκτη κοινωνικής ανισότητας σε μια χώρα.

Ἡ ἐκδοχή (Die Auffassung)

Του Πέτερ Άλτενμπεργκ (του «Πλανοδίου» επιτρέποντος και ανθολογούντος)

 .

ΕΓΡΑΨΑ στὴν ἐ­φη­με­ρί­δα γιὰ τὴν θελ­κτι­κὴ χο­ρεύ­τρια Χέν­τι Βά­ιν­γκάρ­τνερ· ἡ ἐ­φη­με­ρί­δα πα­ρου­σί­α­σε γε­νι­κῶς καὶ εἰ­δι­κῶς τὴν χα­ρι­τω­μέ­νη βι­εν­νέ­ζα. Ὁ ἐ­πί­λο­γος εἶ­χε ὡς ἑ­ξῆς: «Κι ὅ­μως, πλά­ϊ στὴν κα­θο­λι­κὴ εὐ­θυ­μί­α, ἡ ἐ­σω­τε­ρι­κή της χροι­ὰ βα­θιὰ με­λαγ­χο­λι­κή! Πά­νω σὲ τί; Ρω­τῆ­στε τὸν Φρὰν­τς Σοῦμ­περτ καὶ τὸν Χοῦγ­κο Βόλφ!»

       Ὁ νε­α­ρὸς ποὺ μὲ σερ­βί­ρει στὸ δω­μά­τιο, μοῦ λέ­ει: «Θέ μου, τί ὡ­ραῖ­ο πά­λι αὐ­τὸ ποὺ γρά­ψα­τε γιὰ τὴν βι­εν­νέ­ζα! Καὶ ἡ ἱ­στο­ρί­α μὲ τὸν κύ­ριο Βὸλφ καὶ τὸν ἄλ­λο τὸν κύ­ριο!»

       «Πῶς τὸ ἐν­νο­εῖς;!» τὸν ρώ­τη­σα.

       «Νά, οἱ δυ­ὸ κύ­ριοι ποὺ ἐγ­κα­τα­λεί­ψα­νε τὸ φτω­χὸ κο­ρί­τσι!»

       «Ὄ­χι, ἄ­κου, εἶ­ναι δυ­ὸ πε­θα­μέ­νοι ἀ­πὸ και­ρὸ δι­ά­ση­μοι βι­εν­νέ­ζοι συν­θέ­τες τρα­γου­δι­ῶν, ποὺ ἐ­ξω­τε­ρι­κὰ ἦ­ταν εὔ­θυ­μοι στὰ τρα­γού­δια τους ἀλ­λὰ βα­θιὰ με­λαγ­χο­λι­κοί!»

       «Ἀ­χά… ἔ­τσι πρέ­πει νὰ τὸ πά­ρου­με! Κύ­ρι­ε φὸν Ἄλ­τεν­μπεργκ, γιὰ νά ’­μαι εἰ­λι­κρι­νής, ἡ δι­κή μου ἐκ­δο­χὴ μοῦ ἀ­ρέ­ζει πιὸ πο­λύ!»

.

Πηγή: D­ie L­e­b­e­n­s­m­a­s­c­h­i­n­e­r­ie (Ὁ μη­χα­νι­σμὸς τῆς ζω­ῆς) F­e­u­i­l­l­e­t­o­ns. Ἐ­πί­με­τρο E­l­ke Erb. R­e­c­l­am, L­e­i­p­z­ig 1980, σ. 103.

Το παγκόσμιο σώου των Xmas!

Από τα Χριστούγεννα του Παπαδιαμάντη στα ρεβεγιόν της Παγκοσμιοποίησης

Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*

Ο μεγάλος συγγραφέας της Βικτωριανής Αγγλίας, Κάρολος Ντίκενς, στην «Χριστουγεννιάτικη Ιστορία» του (τον Δεκέμβριο του 1843), έδινε το νόημα της γιορτής των Χριστουγέννων όπως ήταν ζωντανό ακόμα στον δυτικό πολιτισμό.

Πρόκειται για την ιστορία του άκαρδου και φιλοχρήματου Σκρουτζ ο οποίος, με την επέμβαση του πνεύματος των Χριστουγέννων, συγκλονίζεται και από φιλάργυρος μετατρέπεται σε άνθρωπο της συμπόνοιας και της γενναιοδωρίας.

Αυτό ήταν το μήνυμα της γιορτής των Χριστουγέννων που επιζούσε στην ψυχή των λαών μέχρι την εισβολή της παγκοσμιοποίησης και του καταναλωτισμού. Όλοι μεγαλώσαμε με την πασίγνωστη ιστορία του, γενηές και γενηές, μέχρι που ήρθε ο νεοεποχίτης Χάρρυ Πότερ να μονοπωλήσει τις παιδικές ψυχές.

Σήμερα γίνεται μια συντονισμένη κατεδάφιση του εορτασμού των Χριστουγέννων, τα οποία η βιομηχανία της διασκέδασης τα θέλει ένα ατελείωτο σώου από «ρεβεγιόν», καζίνο, βιτρίνες και εξωτικές εκδρομές…

Ξανά μανά : Νεκροταφείο σε αναδασωτέα περιοχή του Υμηττού !

Σε ανακοίνωσή της η Δημοτική Παράταξη «Ανατροπή στη Γλυφάδα 

– Αγωνιστική Ριζοσπαστική Συνεργασία»

αναφέρεται για άλλη μια φορά στην εξωφρενική υπόθεση της εγκατάστασης

 νεκροταφείου στον Υμηττό, ενώ έχει ήδη τεθεί και γίνει αποδεκτή η λύση της

 δημιουργίας διαδημοτικού νεκροταφείου στο πρώην αεροδρόμιο Ελληνικού….

Σχετικά http://oikologein.blogspot.gr/2014/04/blog-post_1785.html

«Μέσα σε ένα σύνολο τροπολογιών της τελευταίας στιγμής, τέθηκε εκπροθέσμως

 και  η  παραχώρηση χρήσης έκτασης 50 περίπου στρεμμάτων εντός του 
στρατοπέδου της αεροπορίας που βρίσκεται 

στην αναδασωτέα περιοχή της Α’ Ζώνης του Υμηττού, στο Δήμο Γλυφάδας για

 την ίδρυση Κοιμητηρίου...

Σύμφωνα με την τροπολογία, με πρόσχημα την υπαγωγή του 

χώρου στις στρατιωτικές εγκαταστάσεις δίνεται η δυνατότητα να υλοποιηθεί το

 νέο νεκροταφείο κατά παρέκκλιση από τις 

ισχύουσες χρήσεις γης και τους όρους δόμησης της περιοχής (ΓΠΣ, ΖΟΕ κ.λ.π.)

 καθώς και από τις λοιπές περιοριστικές διατάξεις. Ταυτόχρονα ο Δήμος πέραν

από τα έξοδα δημιουργίας του  νεκροταφείου, θα επιβαρυνθεί και τα έξοδα 
κατασκευής νέας περιμετρικής οδού με φωτισμό περιτοίχιση-περίφραξη και όλα 

τα απαιτούμενα υδραυλικά έργα απορροής των ομβρίων.

Με την εγκληματική αυτή ντροπολογία συνεχίζονται με την πλήρη πλέον ευθύνη 

της μνημονιακής συγκυβέρνησης οι εγκληματικές προσπάθειες καταπάτησης 

των αναδασωτέων περιοχών του Υμηττού με τη δυνατότητα που δίνεται στη 

Δημοτική αρχή να δημιουργήσει νεκροταφείο μέσα στο βουνό. Έρχεται σα 

συνέχεια της προσπάθειας  του προηγούμενου δημάρχου κ. Κόκκορη

Ένας πλοιοκτήτης της πΜ* εποχής, με θάρρος

Του Κ. Μάρκου, από τους ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΦΙΛΙΑΣ

Η σχιζοφρένεια είναι απο το λεξιλόγιο των παρανοϊκών αυταποκαλουμένων <<ψυχιάτρων>> , (κοινώς φαρμακορίχτρες)
Βιολογικές εκδηλώσεις , φρικτών οικογενειακών τραγωδιών ,εν κρυπτώ.Τουτέστιν ο <<ψυχίατρος>>  θέλει ψυχίατρο .Tamam?

Λοιπόν η φωτογραφία λέει το εξής.
(Eσείς βάλτε ότι τίτλο θέλετε εκτός απο σχιζοφρένεια.Tamam?)

Και  τα 3 πλοία είναι κατασχεμένα απο την Εθνική  τράπεζα.
Αυτονόητο γιατί.

Επιτέθηκαν στο δημοτικό συμβούλιο Φιλαδέλφειας -Χαλκηδόνας για το γνωστό ζήτημα...

Ανακοίνωση του τμήματος Οικολογίας-Περιβάλλοντος-Χωρικού Σχεδιασμού του ΣΥΡΙΖΑ

«Σοβαρά επεισόδια με προπηλακισμούς και τραυματισμούς δημοτικών συμβούλων, από άτομα που αυτοχαρακτηρίσθηκαν οπαδοί της ΑΕΚ, προκλήθηκαν για μια ακόμη φορά  στο δημοτικό συμβούλιο Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας, με αφορμή συζήτηση του δημοτικού συμβουλίου για την ανάπλαση του ιστορικού Άλσους από τον Δήμο. 

Το έργο που αφορά εκτεταμένη φύτευση, προστασία της βλάστησης και λειτουργική αναβάθμιση, είχε εγκριθεί από τη Δασική Υπηρεσία ήδη από το 2009, αλλά δεν προχώρησε, με αποτέλεσμα το Άλσος σταδιακά να παρουσιάζει εικόνα φθοράς και εγκατάλειψης. Η νέα δημοτική αρχή υπέβαλε εκ νέου, επικαιροποιημένη, τη μελέτη προς έγκριση, προκειμένου να προχωρήσει στην υλοποίηση του έργου με χρηματοδότηση από τον προϋπολογισμό της Περιφέρειας Αττικής. Ωστόσο, η δασική υπηρεσία αυτή τη φορά απέρριψε το αίτημα έγκρισης της μελέτης, επικαλούμενη το νέο Ρυθμιστικό της Αθήνας (ν. 4277/2014 ) και το φωτογραφικό, για τα συμφέροντα του μεγαλοεπιχειρηματία Δ. Μελισσανίδη, άρθρο 42. 

Στην πραγματικότητα τόσο με την νομοθετική ρύθμιση όσο και με την απορριπτική απόφαση της δασικής υπηρεσίας, όχι μόνο καταργείται το δικαίωμα του Δήμου για την προστασία και τη διαχείριση του Άλσους, αλλά αποχαρακτηρίζεται αναδασωτέα έκταση, αποβάλλεται ο δασικός χαρακτήρας του Άλσους με αποτέλεσμα να προωθείται  η δυνατότητα επέμβασης, σήμερα αλλά και στο μέλλον, από ιδιωτικά συμφέροντα. Πρόσχημα για την επέμβαση αυτή αποτελεί η ανέγερση νέου γηπέδου της ΑΕΚ, σε χώρο μεγαλύτερο από αυτόν που κατελάμβανε το παλαιό γήπεδο. 

Είναι περισσότερο από προφανές ότι πρόκειται για μια σύγκρουση με μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που μετέρχονται όλα τα μέσα: από την επιρροή τους στην Κυβέρνηση και τις κρατικές αρχές, μέχρι την βία και τον τραμπουκισμό.

Tο βότανο του 21ου αιώνα : Rhodiola rosea

Του Κωνσταντίνου . Θ. Μπουχέλου,     

 Ομότιμου  Καθηγητή Γεωπονικού Πανεπιστημίου

Αθηνών

ΣΧΕΤΙΚΑ :

http://oikologein.blogspot.gr/2013/03/blog-post_7185.html

Φυσικό Βιάγκρα

http://oikologein.blogspot.gr/2013/02/blog-post_4046.html

Φασκόμηλο

Το φυτό

Ροντιόλα  είναι  η «Ρόδιος  ρίζα»,  στην οποία ο Έλληνας γιατρός και θεραπευτής Διοσκουρίδης, αφιέρωσε πολλές σελίδες για τις θαυματουργές ιδιότητές της.

 

Κατά τον Απολλώνιο τον Ρόδιο,  « ... η Μήδεια χρησιμοποίησε το βότανο για να κατασκευάσει το φίλτρο που προστάτευσε τον Ιάσωνα στον άθλο που του ανέθεσε να εκτελέσει ο πατέρας της ο Αιήτης. Η Μήδεια επικαλέστηκε την προστάτιδα της, τη θεά Εκάτη κι εκείνη της έδειξε που θα μπορούσε να βρει το βότανο με το οποίο θα έσωζε τον Ιάσωνα. Με την ακατάβλητη ενέργεια του βοτάνου, ο Ιάσονας νίκησε τελικά τους ταύρους και τους στρατιώτες που ξεφύτρωσαν από τα δόντια του δράκου που έσπειρε... ».

Εκφύεται στα μεγάλα ύψη των αρκτικών και ορεινών περιοχών της Ευρώπης και της Ασίας. Δεν έχει καμία βιολογική συγγένεια με την κοινή τριανταφυλλιά, αλλά λόγω του παρόμοιου αρώματός της, έχει χρησιμοποιηθεί ως υποκατάστατο του ροδέλαιου.

Αν και ο Διοσκουρίδης  χρησιμοποίησε πρώτος στην Παγκόσμια ιστορία το φυτό, Σουηδοί ερευνητές θεωρούν ότι και οι Βίκινγκς χρησιμοποιούσαν τακτικά το Rhodiola,  ενώ οι κινέζοι Αυτοκράτορες, έστελναν συχνά αποστολές στη Σιβηρία, για να τους φέρουν το πολύτιμο φυτό! Ιατροί της Μογγολίας την συνιστούσαν για την φυματίωση και τον καρκίνο.

 Οι σοβιετικοί την χρησιμοποίησαν  κατά τον συναγωνισμό τους με τη Δύση, στην Επιστήμη την Ιατρική και την φαρμακοβιομηχανία αλλά και στο Διάστημα και τους Ολυμπιακούς Αγώνες!   Η χρυσή ρίζα του Rhodiola, έχει υπερυψωθεί από τους Ρώσους ερευνητές, καθώς έχει την ικανότητα να αυξάνει την αντίσταση του οργανισμού σε διάφορα είδη στρες (χημικό, βιολογικό και στρες λόγω σωματικής ασκήσεως, της υψοφοβίας κ. ά.).

Χρήσεις  και Ωφέλειες

Από το βότανο χρησιμοποιείται η ρίζα, ενώ το υπόλοιπο φυτό μπορεί να προστεθεί σε σαλάτες.

Το εκχύλισμα από ρίζα Rhodiola, αυξάνει την πνευματική και φυσική απόδοση.

Η Μεσόγειος της ελιάς

Σημείωση ΟΙΚΟΛΟΓΕΙΝ : Τι να πρωτοπεί και τι να παραλείψει κανείς γι αυτό το θεσπέσιο δέντρο, με τις διατροφικές, θεραπευτικές, καλλωπιστικές, τελετουργικές, αισθητικές, ενεργειακές, συμβολικές και άλλες χρήσεις του… Τι να πρωτοπεί από όσα ειπώθηκαν γι αυτό: Για τους τενεκέδες λαδιού που έσωζαν ζωές στην   γερμανική Κατοχή με αντάλλαγμα περιουσίες- μια που έχουμε τα 70χρονα από τα «Δεκεμβριανά»…. Για την έκθλιψη της ελιάς που διδάχτηκε από τους Φοίνικες – Αρχαίο λαό της Μεσογείου – στους Αθηναίους, με αποτέλεσμα η μυθολογία να προτιμήσει την Αθηνά ως πολιούχο παρά τον Ποσειδώνα; Για το «ελιά-ελιά και Κώτσο Βασιλιά» των βασιλοφρόνων, ή για την κριτική της άκρατης επέκτασης της  ελαιοκαλλιέργειας από το WWF;Χάρη στην Τατιάνα Σταύρου και στην ασυνήθιστη μυθιστορία της υπό τον τίτλο «Ελιά- η βιογραφία ενός δέντρου», μπορούμε να ξέρουμε πολλά για την ιστορία ενός εξαιρετικά μακρόβιου δέντρου, που από αυτή την άποψη συγκρίνεται μόνο με την Σεγκόϊα της Βόρειας Αμερικής. Και τώρα, γι αυτήν, μια ακόμη αναφορά :

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ

Καταμεσήμερο Ιουλίου...
που κι αν ακόμα δεν υπήρχαν ελαιώνες...
θα τους είχα επινοήσει.

Οδυσσέας Ελύτης

Χιλιάδες χρόνια τώρα το δέντρο της ελιάς αποτελεί το σύμβολο της λεκάνης της Μεσογείου. Η κλειστή μας θάλασσα δε θα ήταν ποτέ ίδια αν δε φύτρωνε στη γη που αυτή βρέχει το θεϊκό δώρο, η ελιά, που έχει συνδεθεί όσο τίποτα άλλο με την καθημερινότητα και τις συνήθειες κάθε πολιτισμού που αναπτύχθηκε στα παράλια της Μεσογείου. Το αυτοφυές δέντρο, η αγριελιά πρωτοεμφανίζεται στην ανατολική Μεσόγειο και η εμφάνισή του συμπίπτει με την ανάπτυξη στις περιοχές εκείνες των αρχαιότερων και σπουδαιότερων πολιτισμών.

Λέει η ελιά στον αφέντη της:
«Φρόντισε με να σε θρέψω.
Πότισε με να σε πλουτίσω.»

παροιμία από τη Μεσόγειο

Πράσινοι της Αυστραλίας : «Μην αγοράζετε αγορίστικα παιχνίδια στα αγόρια και κοριτσίστικα στα κορίτσια»

Η Larissa Waters, γερουσιαστής των Πρασίνων, προέτρεψε όσους αγοράσουν παιχνίδια τα Χριστούγεννα να επανεξετάσουv την αγορά κοριτσίστικων παιχνιδιών για τα κορίτσια και αγορίστικων για τα αγόρια, γιατί κατά την Waters, τα «στερεότυπα» στα παιχνίδια συνδέονται με την ενδοοικογενειακή βία και την ανισότητα της αμοιβής στην εργασία.

Η 37χρονη Waters ενέκρινε την εκστρατεία ‘No GenderDecember’, που έχει συσταθεί από την ομάδα ‘Play Unlimited’, η οποία καλεί τους καταστηματάρχες παιχνιδιών να σταματήσουν να χρησιμοποιούν «ντεμοντέ στερεότυπα φύλων» ως τεχνάσματα μάρκετινγκ αυτά τα Χριστούγεννα.

Προειδοποιεί ότι οι ροζ και μπλε διάδρομοι με παιχνίδια, ενώ φαινομενικά μοιάζουν με  κάτι ακίνδυνο, μπορεί να οδηγήσουν  σε σοβαρά κοινωνικά προβλήματα, όπως η βία κατά των γυναικών και των παιδιών.

Η εκστρατεία αυτή έχει δεχτεί σκληρή κριτική από τον κορυφαίο παιδοψυχολόγο Michael Carr-Gregg, ο οποίος την χαρακτήρισε « καρφί στο φέρετρο της κοινής λογικής» και δήλωσε ότι δεν υπάρχει καμία έρευνα που να δείχνει ότι τα «στερεοτυπικά» παιχνίδια δημιουργούν πρόβλημα στα παιδιά.

Αφήστε λίγο έδαφος ακάλυπτο

 Του Χρήστου Φλώρου, αρχιτέκτονα

......Το άρθρο 23 του Κτιριοδομικού Κανονισμού είναι ένα εργαλείο για τον περιορισμό της αντιοικολογικής κάλυψης του εδάφους με σκυρόδεμα και πλακοστρώσεις.......

Α. Προβλήματα από την κάλυψη του εδάφους 
Οι πόλεις, τα χωριά και ακόμα και η ύπαιθρος, συνέχεια κτίζονται.
Δεν είναι όμως μόνο η επιφάνεια των κτιρίων που περιορίζει την έκταση της επιφάνειας του φυσικού εδάφους. Είναι και η κάλυψη των "ακάλυπτων" χώρων των οικοπέδων, καθώς και των κοινόχρηστων υπαίθριων χώρων με σκυρόδεμα και κάθε είδους πλακοστρώσεις.

Ο αστός αφήνει το κέντρο, επειδή του λείπει το πράσινο, και μετακομίζει στα πράσινα προάστια. Σύντομα όμως κόβει δέντρα, και κυρίως πλακοστρώνει τον ακάλυπτο χώρο του οικοπέδου του. Έτσι νοιώθει ότι θα ζήσει σε ένα "καθαρό" περιβάλλον, χωρίς χώμα και χωρίς δέντρα που ρίχνουν φύλλα που του λερώνουν το πλακόστρωτο. Εξάλλου, χωρίς πλακοστρωμένο ακάλυπτο χώρο δείχνει φτωχός...

Οι δήμαρχοι όμως υπερτερούν των απλών πολιτών στη μανία πλακόστρωσης. Νομίζουν, και ίσως σωστά, ότι οι πολίτες τους ψηφίζουν για να πλακοστρώνουν. Τις παραμονές των δημοτικών εκλογών αφηνιάζουν και πλακοστρώνουν ό,τι μπορούν. Πιστεύω ότι αν οι δημοτικές εκλογές γινόνταν σε διαστήματα μεγαλύτερα των τεσσάρων ετών, το περιβάλλον θα ήταν καλύτερο, αφού θα είχε καλυφθεί λιγότερο έδαφος.

Η υπερβολική κάλυψη του εδάφους περιορίζει τη λειτουργία του υδρολογικού κύκλου και δημιουργεί πλήθος προβλημάτων:

- Το νερό της βροχής δεν απορροφάται από το έδαφος και προκαλεί πλημμύρες.
- Συμβάλλει στην αύξηση του φαινομένου της θερμικής νησίδας των πόλεων. Η υπερθέρμανση γίνεται όλο και πιο οδυνηρή στις σημερινές συνθήκες της κλιματικής αλλαγής.
- Κάνει το περιβάλλον λιγότερο υγιεινό.
- Μειώνει την αισθητική ποιότητα των υπαίθριων χώρων.
- Μας αποξενώνει από μια, έστω στοιχειώδη, επαφή με τη φύση.

Εν όψει, επίστρωση με διάτρητα μπετονένια στοιχεία (πηγή: http://www.anelixi.org) 


σχετικά http://oikologein.blogspot.gr/2014/10/blog-post_45.html

H αυλή του «The Athens Centre»

  

Tαβερνολόγιον υπό του Δημητρίου Φύσσα, ΠΗΓΗ : Athens Voice

ΟΙΚΟΛΟΓΕΙΝ : Το ταβερνολόγιον του Δ. Φύσσα διανθίζεται από ιστορικογαστριμαργικοπολεοδομικολαογραφικές λεπτομέρειες (βαθιά αναπνοή εδώ), όθεν  προτείνεται  ως ανάγνωσμα και δια τους έχοντας προαποφασίσει και την τελευταίαν λεπτομέρειαν των εορταστικών τους δρώμενων.Σημειώνω ιδιαιτέρως την αναφορά του Φύσσα στο «ρατσί», που για αρκετά χρόνια είχε εκτοπισθεί στην Κρήτη από το «Ουϊστσι»….

Φύσσας, «H αυλή του «The Athens Centre» :

 Από την εποχή που ο Σαρλ Μοράς έγραφε ότι κάθε αθηναϊκό σπίτι, και το πιο φτωχικό, διαθέτει την αυλή του («Οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1896 στην Αθήνα», μτφ. Παναγιώτα Πανταζή, εκδ. «Ωκεανίδα»), έχει βέβαια περάσει πολύς καιρός. Τόσος, ώστε όσες αθηναϊκές αυλές έχουν απομείνει να αποτελούν πια αξιομνημόνευτο είδος εν ανεπαρκεία. Μια τέτοια περίπτωση βλέπετε στη φωτογραφία: είναι ένας χώρος υψηλής αισθητικής που προέκυψε από τη συνένωση δύο αυλών οι οποίες αρχικά ανήκαν σε δυο παλιά σπίτια στη σειρά (το ένα νεοκλασικό). Τα σπίτια αυτά στεγάζουν εδώ και κάτι δεκαετίες το ξακουστό «Athens Centre», που στήσανε από το 1969 η Ρόζμαρι Ντόνελι κι ο Γιάννης Ζερβός: πιθανότατα το άριστο σχολείο στην πόλη μας για αλλοδαπούς που θέλουν να μάθουν ή να βελτιώσουν τα ελληνικά τους κι ακόμα ένας χώρος ποικίλων εκδηλώσεων πολιτισμού. Η αυλόπορτα είναι πάντα ανοιχτή για κάθε (φιλ)αθηναίο. Αρχιμήδους 48, Μετς, στην «πλάτη» του Καλλιμάρμαρου, 210 7012548,http://athenscentre.gr

---

«Κοτταρού» η αρχετυπική

Διεθνής Συνδιάσκεψη για την Κλιματική Αλλαγή στη Λίμα: Όλα σχεδόν τα θέματα ανοιχτά

ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ ΚΑΦΑΝΤΑΡΗ*

Η Διεθνής Συνδιάσκεψη για την Κλιματική Αλλαγή τέλειωσε το περασμένο Σάββατο στη Λίμα του Περού. Μετά από δύο εβδομάδες συνομιλιών και διαπραγματεύσεων τα φώτα έσβησαν και οι αντιπροσωπείες των συμμετεχόντων αναχώρησαν για τις πατρίδες τους, όμως, για ακόμα μια φορά, τα αποτελέσματα της Συνδιάσκεψης για το κλίμα ήταν πολύ μακριά από τα επιθυμητά.

Η Συνδιάσκεψη στη Λίμα υποβαθμίστηκε, συνειδητά, από όλους. Ακόμα και o OHE, στην προσπάθειά του να εκμαιεύσει «γενναίες δεσμεύσεις» από τους μεγάλους ρυπαντές, συνέβαλε, άθελά του, στην περαιτέρω υποβάθμιση της Συνδιάσκεψης και δεν αξιοποίησε όσο θα έπρεπε τις πρωτοφανείς κινητοποιήσεις εκατομμυρίων λαού, στη Νέα Υόρκη, τον περασμένο Σεπτέμβριο, που συνέπεσαν με την ειδική σύνοδο κορυφής για την Κλιματική Αλλαγή.

Στη Λίμα, η Συνδιάσκεψη δεν κατάφερε να κάμψει τις αντιπεριβαλλοντικές πολιτικές των ισχυρών κρατών.

O χριστουγεννιάτικος τσέλιγκας

Ένα πρόσκαιρο τοπωνύμιο καλλιτεχνικής προέλευσης και γιορτινής ολοκλήρωσης

Του Δημήτρη Φύσσα

 Αφού σας καλέσω να προσέξετε τη φωτογραφία της στήλης, αναπαράγω δίχως πρόλογο αποσπάσματα από το μέιλ του αναγνώστη μου κ. Αντρέα Μακρίδη, που τώρα ήρθε η ώρα του να δημοσιευτεί.

«Ο πατέρας μου, 87 ετών σήμερα, εργάστηκε για 20 μήνες (1950-52) ως διοικητικός υπάλληλος στο Σανατόριο της Πάρνηθας. Στον ελεύθερό του χρόνο, κατέβαινε σε μια στροφή του δρόμου που οδηγούσε στο Σανατόριο, όπου σκάλισε στο βράχο με ματρακά και καλέμι τη μορφή ενός τσέλιγκα.

Ο τσέλιγκας παρερμηνεύτηκε από τον κόσμο ως τσολιάς, και έτσι η στροφή έμεινε γνωστή στους ντόπιους ως "η στροφή του τσολιά"... Αναφορά στο σκάλισμα του πατέρα μου υπάρχει στο βιβλίο ‘Παλιά μοναστήρια της Πάρνηθας’ καθώς και σε παλιούς χάρτες του βουνού. … Ο πατέρας μου θυμάται επίσης ότι είχε δώσει συνέντευξη στην εφημερίδα "Ακρόπολις" περίπου στο 1955

Αιγαίο, ή η κ@λοτρυπίδα του θανάτου

                                                                                    

                                                                                                                                                                      

Το κινηματογραφικό ποίημα της Ελένης Γιώτη

βραβεύεται σε Βερολίνο, Παρίσι και Σαράγεβο

Σημείωση ΟΙΚΟΛΟΓΕΙΝ : Στη τέχνη τίποτε δεν αποκλείεται, και η πιθανότητα ενός πρωτοεμφανιζόμενου έργου  να διακριθεί από τα πρώτα «λεπτά» της εμφάνισής του ουδόλως είναι μηδενική…Κατά τα άλλα, σημειώνω αυτό το αντικαθωσπρεπεικό αλλά και τόσο πιασάρικο  ( κατ’ ευφημισμόν,καλοτρυπίδα) που φιλοξενείται στον τίτλο, και εν πάση περιπτώσει επιφυλάσσομαι να δω στο μέλλον αυτή την εκδοχή περί Αιγαίου. Ομολογώ πάντως ότι το σενάριο του 7λεπτου φιλμ (….ένας μυστηριώδης άντρας εμφανίζεται σε πέντε διαφορετικές τοποθεσίες της Αττικής όπου έχουν καταγραφεί  ρατσιστικές επιθέσεις….) δεν με εντυπωσιάζει ιδιαίτερα ή περισσότερο από την καλοτρυπίδα…..

ΤΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΓΙΩΤΗ : 

Με τρεις διεθνείς διακρίσεις ξεκίνησε το «ταξίδι» της στα διεθνή κινηματογραφικά φεστιβάλ η ταινία μικρού μήκους «Αιγαίο ή η κωλοτρυπίδα του θανάτου», σε σκηνοθεσία της πρωτοεμφανιζόμενης Ελένης Γιώτη. Απέσπασε το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας για την Ανεκτικότητα στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογραφικής Ποίησης Zebra (Βερολίνο), ένα από τα πέντε βραβεία στο Διεθνές Διαγωνιστικό Τμήμα του Φεστιβάλ Διαφορετικού και Πειραματικού Κινηματογράφου (Παρίσι) και την Ειδική Μνεία της κριτικής επιτροπής στο 5^ο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Balkans Beyond Borders (Σαράγεβο).

Σχολικός κήπος

της Σταυρούλας Κατσογιάννη*

Πολύ συχνά, θυμάμαι ακόμα και σήμερα την αυλή του σχολείου μου, παρόλο που  έχουν περάσει σχεδόν τριάντα χρόνια από τότε που την άφησα. Τον Σεπτέμβρη όταν επιστρέφαμε από τις καλοκαιρινές διακοπές βρίσκαμε πράσινες μπανάνες που μάταια περιμέναμε να ωριμάσουν, γιατί τις προλάβαιναν τα πορτοκάλια και το κρύο κατά τα τέλη Οκτώβρη. Πριν τα Χριστούγεννα το χώμα κατά μήκος του φράχτη μαύριζε από τις πατημένες ελιές. ακολουθούσε μια περίοδος χειμερίας νάρκης μέχρι την άνοιξη που μας ξυπνούσαν τα ζωηρά χρώματα των τριαντάφυλλων, τα μεθυστικά αρώματα των ξινών ενώ δεν έλειπε ο λαχανόκηπος τον οποίο φρόντιζαν η Πέμπτη και η έκτη τάξη Δημοτικού. Από τη δεκαετία του 70 στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης, οι κοινωνικές συνθήκες, τα εκπαιδευτικά πρότυπα και οι ανάγκες  άλλαξαν σε σχέση με το σήμερα.  Τότε το εκπαιδευτικό μας σύστημα στόχευε να μας μάθει τη βιολογία των φυτών  και να μας εξοικειώσει με αγροτικές εργασίες.

Σήμερα η αυλή του σχολείου,  αποτελεί το πιο υποτιμημένο τμήμα του σχολείου. Στην πλειοψηφία τους οι σχολικές αυλές είναι τσιμεντοστρωμένες και ασφαλτοστρωμένες επιφάνειες,  με κάποιες μπασκέτες ή  τέρματα ποδοσφαίρου σε μιαν άκρη και με ελάχιστη βλάστηση. Τα παιδιά φεύγουν από το σχολείο μετά από έξι χρόνια χωρίς να έχουν αφήσει κανένα ίχνος πίσω τους αλλά και χωρίς να πάρουν μνήμες από την αυλή του σχολείου.