Ημέρες ορειβασίας

Ημέρες ορειβασίας

Τρίτη 30 Ιουνίου 2015

"Ω! ΑΠΟΚΡΥΦΟΝ" , της Σίσσυ Δουτσίου


Η ποιήτρια και ηθοποιός Σίσσυ Δουτσίου διαβάζει ποιήματα της από την νέα ποιητική της συλλογή  Ω! ΑΠΟΚΡΥΦΟΝ 
στο οπτικό και ηχητικό περιβάλλον του Κενού Δικτύου, κάτω από την μαγική πανσέληνο του καλοκαιριού 
στην πιο όμορφη ταράτσα της πόλης.

Προλογίζουν ο Γιώργος Γιαννόπουλος, εκδότης του λογοτεχνικού περιοδικού ΕΝΕΚΕΝ 
και ο Τάσος Σαγρής, επιμελητής της ποιητικής σειράς "Ο Ήχος του Κενού" από τις αυτοδιαχειριζόμενες εκδόσεις Κενότητα.

Θα ακολουθήσει ολονύχτια συναυλία, djsets, video art show και ποιητικές αναγνώσεις.
+FULL MOON ΝΙGHT MULTI MEDIA POETRY ACTION

ΠΟΙΗΣΗ: Τάσος Σαγρής . Γιάννης Ραουζαίος . Ιωάννα Γαϊτανάρου 
Ορέστης Μπατάκης . Κατερίνα Ζησάκη . Πηνελόπη Δ.

LIVE: ODIOLAB

SOUND: War . Junior X . Crystal Zero

VISUAL ART: Void Optical Art Laboratory

ΠΕΜΠΤΗ 2 ΙΟΥΛΙΟΥ2015
ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ / έναρξη: 21.00

ΤΑΡΑΤΣΑ 
Ελεύθερο Aυτοδιαχειριζόμενο 
Θέατρο EMΠΡΟΣ 
Ρ. ΠΑΛΑΜΗΔΗ 2, ΨΥΡΡΗ

διοργάνωση:
ΚΕΝΟ ΔΙΚΤΥΟ
[Θεωρία, Ουτοπία, Συναίσθηση, Εφήμερες Τέχνες]
http://voidnetwork.blogspot.com/

Ποίηση και κείμενα της Σίσσυς Δουτσίου: 

Πλοία και ταχύπλοα

Του Γιάννη Σχίζα
Δημοσιεύεται στην ΑΥΓΗ, κάποια ημέρα, του δημοψηφίσματος επιτρέποντος...

Παλιά οι νησιωτικές διακοπές  πολλών  άρχιζαν πριν από την άφιξή τους  στον τόπο διακοπών ! Αρκούσε μόνο να πατήσουν  το πόδι τους στο πλοίο, στο κατάστρωμα , στις ευρύχωρες αίθουσες και στις κουπαστές, στις ηλιοψημένες οροφές και στα πιο σκιερά μέρη,   για να βιώσουν   μια νέα κατάσταση – κανονικό πρελούδιο σε ό,τι επρόκειτο να ακολουθήσει. Σήμερα πολλές από τις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες  πραγματοποιούνται με τα ταχύπλοα, που εξοικονομούν χρόνο αφού προηγουμένως  μετατρέψουν   το ταξίδι με πλοίο σε ταξίδι με θαλάσσιο πούλμαν….

Με τη συρρίκνωση  του όγκου του σκάφους,  τη βελτίωση των αεροδυναμικών χαρακτηριστικών του και τη μείωση του ταξιδιωτικού χρόνου,  οι επιχειρηματίες προσδοκούν  οικονομία καυσίμων και  μείωση λειτουργικών εξόδων . Τα ταχύπλοα μειώνουν  το χρόνο της μετακίνησης, όμως ταυτόχρονα επιτίθενται εναντίον της απόλαυσης  και επανεισάγουν το στοιχείο του χρόνου σε ανθρώπους που θέλουν να αποστασιοποιηθούν – έστω και ευκαιριακά – από αυτό. Αν το τοπίο είναι μια υπόσταση που συναρτάται απόλυτα με τον παρατηρητή, τότε η καθήλωση του ταξιδιώτη σε ένα κάθισμα με περιορισμένο οπτικό πεδίο , αφενός τον  αποξενώνει  και αφετέρου εκμηδενίζει το ίδιο το τοπίο .
Συμβαίνει να είμαι χρήστης των  σκαφών   που κινούνται στη γραμμή Πάτρα-Πρίντεζι.  Έχουν όλα τα χαρακτηριστικά του ανοιχτού, μεγάλου και ευρύχωρου πλοίου, με θαυμάσιες αίθουσες  και άνεση, όμως στην Αδριατική που κινούνται δεν «παρέχουν» εκείνα  τα  υπέροχα σκηνικά του Αιγαιακού χώρου, με τους μοναδικούς συνδυασμούς καιρικών φαινομένων και ακτογραμμών … Αν υποθέσουμε  ότι η τουριστική πολιτική της χώρας  εμπεριέχει  ως παράμετρο την παροχή αισθητικών εμπειριών στους επισκέπτες, τότε  αυτή η πτυχή του ζητήματος δεν θα έπρεπε να διαφεύγει : Τουλάχιστον στον Αιγαιακό χώρο, το πλοίο θα έπρεπε  να προτιμάται έναντι του  ταχύπλοου.  

Δευτέρα 29 Ιουνίου 2015

Το κέτσαπ ως αντίδοτο στους ενοχλητικούς εραστές….


Του Γιάγκου Ράπτη

Το αντίδοτο στα κουνούπια ήταν  ο βασιλικός, το αντίδοτο στους δράκουλες ήταν το σκόρδο…Πρόσφατα όμως ο κατάλογος των αντιδότων επέπρωτο να εμπλουτισθεί !   Μια  παντρεμένη Γερμανίδα γνώρισε και ερωτεύτηκε κάποιον - επίσης παντρεμένο - στο Διαδίκτυο. Κάποτε η γυναίκα αποφάσισε να βάλει τέρμα στη σχέση, όμως τα πράγματα  πήραν  επικίνδυνη τροπή :

Ο εραστής  όχι μόνο δεν την άφησε, αλλά έβαλε  στόχο να καταστρέψει τον γάμο της στέλνοντας  στην ίδια  και στον σύζυγό της φωτογραφίες «σόκινγκ», όπου  πρωταγωνιστούσε το παράνομο ζευγάρι….
Μετά την εξαγωγή των πρώτων διδαγμάτων για την ακαταλληλότητα του φωτογραφίζειν το οτιδήποτε στον οποιονδήποτε  χώρο και χρόνο, το ζευγάρι αποφάσισε να απαλλαγεί από τον ενοχλητικό «τρίτο». Οπότε και σκαρφίστηκε την εικονική  «δολοφονία» της επιμάχου μοιχαλίδος, μέσω μιας δρακουλιάρικης σκηνής με πολύ «αίμα» - αλλά κατ’ ουσίαν φτηνό κέτσαπ…. Στη συνέχεια έστειλαν τις φωτογραφίες στον εκδικητικό εραστή και έτριψαν τα χέρια τους , με τη βεβαιότητα ότι η περιπέτεια  πήρε τέλος .

Το σχέδιό τους ωστόσο δεν πήγε όπως περίμεναν, αφού ο πρώην έσπευσε να αναφέρει το συμβάν  στις γερμανικές αστυνομικές Αρχές. Αυτές οι τελευταίες εξεπλάγησαν για το εύρος των χρήσεων του  Κέτσαπ και συνέστησαν  στο ζευγάρι την αποκλειστική χρήση του για  μακαρονάδες και άλλα φαγητά… 



Κυριακή 28 Ιουνίου 2015

Μια ΑΠΕ που μετράει για ΑΠΕ, παράγει ρεύμα, έχει ντόπιες θέσεις εργασίας...

 του Αρχαιοπτέρυγος

Εδώ και 5 χρόνια (Θεέ μου...) γράφω ότι οι ΑΠΕ είναι ενεργειακά ατελέσφορεςοικονομική κλοπή, και περιβαλλοντικό θέατρο. Αναφέρομαι στα κυρίως στα αιολικά αλλά και στα φωτοβολταϊκά. Επειδή τα αιολικά είναι κουτουρού είναι βασικά προβληματικά. Αυτό φαίνεται στην εμπειρία (και τις απορρίψεις σε γείτονες) κάθε χώρας που έχει αιολικά.  Τα φωτοβολταϊκά είναι λιγότερο κουτουρού, τουλάχιστον κάνουν για (ακριβή) ημερήσια ισχύ αιχμής. Όχι παραπάνω. Και τα αιολικά και τα φωτοβολταϊκά είναι βασικά ο προθάλαμος και η δικαιολογία για αέριο. Μόνο που το κάνουν και αυτό διαλείπον, και ακριβότερο και επιδοτούμενο. Τρέλα. Και από θέσεις εργασίας? Πολλές. Στην Γερμανία.

Πίσω από αυτή την τρέλα είναι η στοχαστικότητα και η μεταβλητότητα της ηλεκτροπαραγωγής από αιολικά και φωτοβολταϊκά. Το μόνο επιχείρημα που έχει απομείνει (και το ακούω από λιγούρια) είναι ότι είναι "υποχρεωτικά". Πρώτον, τίποτα δεν είναι υποχρεωτικό, αν δεν είσαι εντελώς πουλημένος γλύφτης.  Δεύτερον τα υδροηλεκτρικά μετράνε για ΑΠΕ σε όλο τον πλανήτη εκτός από τον Σκάϊ.  Τρίτον, η βιομάζα μετράει για ΑΠΕ.
Σε αντίθεση με τα αιολικά και τα φωτοβολταϊκά, η βιομάζα μπορεί και να απασχολήσει αγρότες. Μπορεί να βελτιώσει εδάφη, Μπορεί να το κάνει χωρίς πολλά νερά. Και κυρίως, η βιομάζα "αποθηκεύεται". Την καις σταθερά, όποτε την θες, αν θες για ισχύ βάσης. Ναι, προσφέρεται και για τηλεθερμία. Όχι, δεν είναι πανάκεια, αλλά [ίσως] δεν είναι απάτη [αν και ο greeklignite που σαφώς ξέρει πιο πολλά από μένα, είναι πιο ...επιφυλακτικός και με τα εικονιζόμενα, και σωστά επισημαίνει ότι στην Β. Ευρώπη η βιομάζα είναι δασικά υπολείμματα -- που εμείς δεν έχουμε]

Πυρίτιο και «γη διατόμων» (Περί ζεολίθου. κοινώς...)


Η ολική επαναφορά του «ξεχασμένου στοιχείου»
του K. Θ. Μπουχέλου, Ομότιμου Καθηγητή Γεωπονικού Παν/μίου Αθηνών
Παρεμφερής ανάρτηση : 



Ενώ είναι ευρέως γνωστό ότι το πυρίτιο και τα άλατα πυριτίου παίζουν σημαίνοντα ευεργετικόν ρόλο στην αειφόρο γεωργία, μερικοί έχουν την άποψη ότι πρέπει να παραμείνει «ξεχασμένο». Οι λόγοι είναι αυτονόητοι ...  Όμως, η αλήθεια πρέπει να λέγεται. Η δράσεις του πυριτίου, ως «γη διατόμων» ή«ζεόλιθος», έχουν αποδεδειγμένη θετική επίδραση στην γονιμότητα του εδάφους, την ανάπτυξη των φυτών, την αντοχή τους στο «βιοτικό stress» από εχθρούς και ασθένειες και στην βελτίωση της ποιότητος των παραγόμενων προϊόντων όχι μόνον στις οργανοληπτικές ιδιότητες αλλά και στην αντοχή τους κατά τα μετασυγκομιστικά στάδια ( αποθήκευση, επεξεργασία, μεταφορά και διάθεση).

Ευτυχώς υπάρχουν ήδη αρκετές εκδόσεις και δημοσιευμένες εργασίες  από την επιστημονική κοινότητα, ότι το «bioactive plant available silicon» (BPAS) έχει αποδείξει τις ευεργετικές ιδιότητές του στην Γεωργία, Δενδροκομία, Λαχανοκομία, Ανθοκομία ακόμη και σε φυτά που τουλάχιστον επί ένα διάστημα του κύκλου παραγωγής τους, αναπτύσσονται σε δοχεία. Δεν πρόκειται όμως για ένα απλό λίπασμα. Οι κύριες δράσεις του συνοψίζονται ως εξής:  (από το βιβλίο του Edward Bent, “Silicon Solutions) (1)

·         Δρα ως τροποποιητής του εδάφους, επηρεάζοντας ευνοϊκά την δομή και την γονιμότητά του.

ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΣ ΑΠ’ ΤΟΝ ΔΙΑΒΟΛΟ




Ένα ζευγάρι τυχοδιωκτών (Bogart - Lolobrigida) συνοδευόμενο από μια συμμορία αποτεώνων (την γνωστή τετράδα Morley, Lorre,Barnard, Tulli), που από κάπου κρατάει το ζευγάρι δέσμιο των επιθυμιών της, περιφέρονται μάλλον ασκόπως σε μία παραθαλάσσια ιταλική πόλη έως ότου επισκευαστεί το πλοίο που θα τους μεταφέρει στην βρετανική Αφρική όπου ελπίζουν να υφαρπάξουν γη πλούσια σε ουράνιο. Κατά την διάρκεια της αναμονής τους συναντούν ένα ακόμη ζευγάρι (Jones- Underdown) εντελώς αταίριαστο και αρκετά περίεργο. Τα δύο ζευγάρια ερωτεύονται χιαστί και μέχρι το τέλος της ταινίας ειλικρινά δεν ξέρουμε ποιος δουλεύει ποιόν. 




Η ταινία στην πραγματικότητα είναι μία παρωδία. Παρωδία των ταινιών που έκαναν γνωστό τον 
Bogart αλλά και γιατί όχι, και του συνόλου της παράδοσης του φιλμ νουάρ. Αρχικώς ο θεατής θεωρεί ότι θα δει ένα νουάρ. Η εισαγωγική σκηνή όπου εμφανίζονται ο Petersen και η συμμορία του με φάτσες που δεν αφήνουν και πολλά στην φαντασία όσον αφορά στο ποιόν τους, η Jones στην αμέσως επόμενη σκηνή, ξανθιά, μοιραία με το bitchy σχόλιο έτοιμο (Harry, we must beware of these men. They are desperate characters... Not one of them looked at my legs!), ο Bogart, η Lolobrigida που περιφέρεται σ` όλο το φιλμ με έξωμα προκλητικά φορέματα, ναι, ο θεατής θεωρεί ότι θα δει μία ταινία βασισμένη στην γνωστή πετυχημένη συνταγή.

Παρασκευή 26 Ιουνίου 2015

Kαινοτομία και νησιωτική ανάπτυξη, Αίγινα 28.6.15


Περίληψη ομιλίας του Γιάννη Σχίζα

Η Αίγινα είναι τόπος  κατοικίας αλλά και αναψυχής, και με αυτή τη δεύτερη ιδιότητα έχει κάθε κίνητρο να ενσωματώσει την παιδεία και τον πολιτισμό μέσα στο λεγόμενο «τουριστικό προϊόν» της . Σε μια εποχή όπως η σημερινή, η  μεγέθυνση του συμβατικού και μονοδιάστατου τουρισμού έχει δημιουργήσει   ζήτηση για μια  άλλη ποιότητα, για μια νέου τύπου ψυχαγωγική  εμπειρία με πολιτισμό, παιδεία,  συνάντηση του τερπνού με το ωφέλιμο .
Η χώρα μπορεί να αγοράζει και να επιβιώνει, μόνο όταν πουλάει. Η επιβίωση απαιτεί τουλάχιστον την ισοφάριση των εισαγωγών από τις εξαγωγές της , όμως επίσης απαιτεί ευελιξία και τήρηση ορισμένων ορίων ασφαλείας. Η χώρα δεν μπορεί να «εκποιεί» τις περιβαλλοντικές και εικαστικές της ποιότητες(τοπίο), όπως επίσης δεν μπορεί να  εκθέτει σε κίνδυνο  τη δυνατότητά της να αντιμετωπίσει γηγενείς ανθρωπιστικές κρίσεις,  κάθε μορφής.
Ο διεθνής καταμερισμός των έργων είναι αναπόφευκτος.  Οι χώρες αλλά και οι περιοχές πρέπει να αναζητούν τομείς υπεροχής, όπου έχουν τα λεγόμενα συγκριτικά πλεονεκτήματα.
Όμως το συγκριτικό πλεονέκτημα δεν μπορεί να προσεγγίζεται με βάση  τις αγοραίες και βραχυπρόθεσμες εξελίξεις, αλλά από τη μακροχρόνια δυναμική  του. Αυτή η δυναμική  προσδιορίζεται από παράγοντες όπως η περιβαλλοντική και γεωγραφική ιδιαιτερότητα , η κατακτημένη τεχνογνωσία των εργαζομένων κλπ.
Σήμερα στον νησιωτικό χώρο, ο  τουρισμός εμφανίζεται ως ένα είδος «βαριάς βιομηχανίας». Οι μεγάλες μονάδες των  Tours Operators και των τουριστικών γκέτο τείνουν να προσφέρουν  ομοειδείς υπηρεσίες εστίασης, περιήγησης και αναψυχής, σε ιδιαίτερα χαμηλές τιμές.
Προφανώς, σ’ αυτή τη περίπτωση, οι εγχώριες μονάδες  πρέπει  και μπορούν να απαντήσουν με την ανάδειξη και προβολή τοπικών ιδιαιτεροτήτων, τοπικών προϊόντων, τοπικής αυθεντικής τέχνης, περιβαλλοντικών αξιοπερίεργων, περιπατητικών διαδρομών, πολιτιστικών και άλλων εμπειριών.

Eπέτειοι

Του Γιάννη Σχίζα
Δημοσιεύεται στην ΑΥΓΗ της 27.9.15

Στη «Λίστα του Σίντλερ», κινηματογραφικό φιλμ για  τη συμβολή  Γερμανού επιχειρηματία στη σωτηρία  Εβραίων κρατούμενων σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, ο Σίντλερ απευθύνεται στον επικεφαλής στρατοπεδάρχη  και του λέει περίπου : Εξουσία δεν είναι  να εφαρμόζεις θεσμίσεις, αλλά το να κάνεις ό,τι θέλεις. Ο  στρατοπεδάρχης  κολακεύεται από αυτή τη πανηγυρική διακήρυξη της δυνατότητας  να παίρνει ή να χαρίζει ζωές, και ενεργεί όπως του υπαγορεύει ο Σίντλερ.

Πρόσφατα η Βρετανία  γιόρτασε τα 800 χρόνια από την υπογραφή της Μάγκνα Κάρτα από τον Βασιλιά Ιωάννη , ύστερα από εξέγερση των βαρόνων. Οι βαρόνοι αξίωσαν  την υπαγωγή της ανώτατης πολιτικής  εξουσίας σε δυο τουλάχιστον θεσμίσεις , που ήταν η επιβολή κυρώσεων σύμφωνα με το νόμο και από τα νόμιμα δικαστήρια καθώς και η τήρηση των νομίμων δικαιωμάτων των πολιτών. Σήμερα η ισχύς αυτού του θεμελιώδους νομικού κειμένου τίθεται σε αμφισβήτηση, από τη στιγμή που «έξωθεν διαδικασίες», πέρα από τη διμερή  διελκυνστίδα εργοδοσίας  και εργαζομένων, αναλαμβάνουν τον επαναπροσδιορισμό των εισοδημάτων και της ζωής εκατομμυρίων πολιτών. 
Μήπως απειλούμαστε  με ένα  φιλελεύθερο νεομεσαίωνα, όπως  η φασιστική λαίλαπα  πριν  8 δεκαετίες απειλούσε τη διεθνή κοινωνία  με   ημιφεουδαρχικές καταστάσεις, πέρα  από  λεηλασίες και   γεωπολιτικές ανατροπές  ; Κατά τη γνώμη μου, ναι.

Η άλλη μεγάλη επέτειος του Ιουνίου, μεγέθους 200 ετών, ήταν αυτή της μάχης του Βατερλώ. Η ήττα της Ναπολεόντιας αυτοκρατορίας ήταν  αναμφισβήτητα η διασημότερη  ήττα της ιστορίας !  Η αναμέτρηση  στη πεδιάδα του Βελγίου   είχε  χαρακτηριστικά υψηλής  στρατηγικής, από τη στιγμή που ο γαλλικός στρατός προσπάθησε να αντιμετωπίσει τον δυσμενέστατο  συσχετισμό δυνάμεων με την  ταχύτητα και την κατά δόσεις αντιμετώπιση των αντιπάλων . Ηττήθηκε βέβαια, όμως αυτό δεν σήμαινε  ήττα της Γαλλικής Επανάστασης .
Eν όψει : Γερμανοί Στρατιωτικοί  μετά τη μαζική εκτέλεση πολιτών  στο Κοντομαρί Χανίων

Συναγερμός για τη φύση στην Ευρώπη


Στην Ευρώπη, νόμοι ζωτικής σημασίας και συγκεκριμένα οι Οδηγίες για τα Πουλιά  και για τους Οικοτόπους προστατεύουν τη φύση. Η άγρια ζωή και οι πιο πολύτιμες οικολογικά περιοχές εξαρτώνται από αυτή τη νομοθεσία.

Δυστυχώς, αυτή τη στιγμή, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξετάζει το ενδεχόμενο τροποποίησης και υπονόμευσης αυτών των νόμων, ανατρέποντας πρόοδο πολλών χρόνων.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ζητά τη γνώμη μας και αυτή είναι η στιγμή που πρέπει να κάνουμε τη φωνή μας να ακουστεί. 

Πρέπει να δράσουμε άμεσα δηλώνοντας ότι θέλουμε την ενίσχυση αυτών των νόμων και όχι την αποδυνάμωσή τους.

Έχουμε και τη δύναμη και την ευκαιρία.
Δείτε το video  https://youtu.be/eR37iqxrs4Y και υπογράψτε εδώ: https://www.naturealert.eu/el
Δείτε εάν το δικό σας αγαπημένο μέρος προστατεύεται από την Ευρωπαϊκή νομοθεσία (δηλαδή βρίσκεται στο δίκτυο NATURA2000) εδώ: http://www.oikoskopio.gr/map/
Διαβάστε τις ανακοινώσεις της Ορνιθολογικής εδώ: http://www.ornithologiki.gr/page_cn.php?aID=1738  και του WWF εδώ: http://www.wwf.gr/campaigns/keep-nature-alive
Για όσους θέλουν περισσότερες λεπτομέρειες για το τι υπογράφουν:
 Α)Η Οδηγία για τα Πουλιά (Οδηγία 2009/147/ΕΟΚ της 30/11/2009 περί της διατηρήσεως των αγρίων πτηνών): http://eur-lex.europa.eu/legal-content/EL/TXT/HTML/?uri=CELEX:32009L0147&from=EL
 Β) Η Οδηγία για τους Οικοτόπους (Οδηγία 92/43/ ΕΟΚ της 21/5/1992 για την διατήρηση των φυσικών οικοτόπων καθώς και της άγριας πανίδας και χλωρίδας):  http://eur-lex.europa.eu/legal-content/EL/TXT/HTML/?uri=CELEX:31992L0043&from=EN

Λεζάντα εικόνας:
Γυπαετός: Ίσως το πιο εντυπωσιακό πουλί στην Ελλάδα, τον συναντούμε πλέον μόνο στην Κρήτη. Η αύξηση του πληθυσμού στο νησί (6-7 ζευγάρια) είναι αποτέλεσμα της εφαρμογής των Οδηγιών. 


Οι τσιμεντοφρενείς δενδροφόνοι με τα πριόνια



Ο Δημήτρης Γερονίκος γράφει μεταξύ άλλων,  με αφορμή το «κούρεμα» δένδρων  σε άσχετο χρόνο από (προφανώς) άσχετους παράγοντες του Δήμου Aθηναίων  :

" Η περίπτωση της βλάστησης του Φιλοπάππου αποτελεί ένα πεδίο όπου μπορούμε ως επιστημονική κοινότητα να ενδυναμώσουμε κι άλλο τη φωνή των ενεργών πολιτών της περιοχής.
Άλλωστε οι συμμετοχές του Κώστα Τάτση και της Σταυρούλας  Κατσογιάννη είναι ήδη πολύ σημαντικές. Η αλήθεια είναι πως έχει συμβεί μία επέλαση στα δένδρα της διαδρομής που οδηγεί στην εκκλησία (Άγιος Δημήτριος Λουμπαρδιάρης), η οποία δε λογάριασε δενδρολογικές πρακτικές με βάση τη γεωπονική επιστήμη. Ενδεικτικά επισυνάπτω τις φωτογραφίες 1 και 2 προκειμένου να εμπλουτίσω την πληροφόρηση όσων δεν έχουν βρεθεί ακόμα στον προαναφερόμενο χώρο"

.





Πέμπτη 25 Ιουνίου 2015

15 φράσεις του Φρόϋντ



Ο Φρόϋντ ήταν 48 χρονών , με κριτικό πνεύμα «εφ’ όλης της ύλης» και  ασυμβίβαστο με υπερβολές και μυθοπλασίες, όταν ήλθε στην Ακρόπολη το 1904. Επειδή ακριβώς είχε «προϊδεασθεί» από κείμενα και αφηγήσεις για το τι θα συναντήσει , έκρυβε μέσα του σοβαρές αμφιβολίες . Και όμως, μετά την επίσκεψη, σημείωνε  έκθαμβος στο ημερολόγιό του : «Ώστε όλα όσα μας είχαν πει υπάρχουν»!
Στον 15λογο που ακολουθεί υπάρχουν  κάποιες θέσεις του  (σημειωμένες κίτρινες)  που προκαλούν επιφυλάξεις στους φορείς διαλεκτικού πνεύματος, αλλά πάντως είναι συζητήσιμες……

1.    Το πραγματικό αρσενικό είναι μονογαμικό
2.  Ο άνθρωπος είναι το προϊόν των τραυμάτων της παιδικής του ηλικίας.
3.  Η μεγαλύτερη ερώτηση που δεν έχει απαντηθεί ποτέ και που κι εγώ δεν έχω κατορθώσει νααπαντήσω μετά από τριάντα χρόνια έρευνας, είναι: «τι θέλει μια γυναίκα;»
4.  Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θέλουν πραγματικά ελευθερία, επειδή η ελευθερία προϋποθέτειανάληψη ευθύνης, και οι περισσότεροι άνθρωποι τρέμουν την ανάληψη ευθύνης.

Τετάρτη 24 Ιουνίου 2015

"Στη φωλιά του χρόνου" – τη Δευτέρα 29 Ιουνίου, στο Ίδρυμα Κακογιάννη


Της Ρίτσας Μασούρα
"Ευρηματικό το σενάριο του ντοκιμαντέρ : τρεις νέοι άνθρωποι, δύο άνδρες και μια γυναίκα, ο καθένας με μια τεράστια ευθύνη στους ώμους του, λάτρεις και οι τρεις της προγονικής γης και του περιβάλλοντος, αγωνιούντες και οι τρεις για το πώς ο σύγχρονος άνθρωπος διαχειρίζεται τον τόπο που τον φιλοξενεί, αποδεικνύουν ενώπιόν μας ότι πάντα θα υπάρχουν τρόποι να φροντίζουμε τις «φωλιές» μας και τις φωλιές των πουλιών. Πάντα θα υπάρχει η εγρήγορση να προφυλάσσουμε το βιότοπο, τα δάση, τα σπάνια δένδρα, τα ποτάμια, κι όλα αυτά χωρίς αναγκαστικά να απορρίπτουμε τον εγκιβωτισμό μας στο καταναλωτικό μοντέλο πολιτισμού.
Παρακολουθώντας εκστατική το ντοκιμαντέρ ένοιωθα πως σε κάθε δευτερόλεπτο εξέπεμπε ένα νέο μήνυμα προς τους θεατές. Όχι απαισιόδοξο, δακρύβρεχτο μήνυμα. Δεν ήταν εκεί η μοναξιά ενός τρελού επιστήμονα. Το αντίθετο. Εξέπεμπε την αισιοδοξία που βοηθάει τον άνθρωπο να επιλέγει, να γίνεται χρήσιμος τη στιγμή που πρέπει και στον τόπο που του πρέπει. Πολλοί από τους θεατές ενδεχομένως να αισθάνθηκαν ενοχικοί, όχι γιατί δεν είχαν ποτέ δει αυτή την εκθαμβωτική ελληνική φύση, αλλά γιατί ποτέ δεν συνειδητοποίησαν πόσο μετράει ο προσωπικός αγώνας του καθενός σε μια χώρα που δεν έχει πλέον πολλά κονδύλια να διαθέσει για την προστασία του περιβάλλοντος και που μια χούφτα ρομαντικών ανθρώπων (οι τρεις του ντοκιμαντέρ είναι απλώς το χαρακτηριστικό δείγμα) παίρνουν στην πλάτη τους την ευθύνη για να διατηρήσουν ατόφια τη φυσική κληρονομιά.

ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΑΝΕΠΙΚΑΙΡΑ….



Στην εκπομπή  «Οικολογία και Πολιτική» από το κανάλι  PROMITHEAS TV  ο Γιάννης Σχίζας συζητά με τον Άκη Ασπρογέρακα και τον Γιώργο Γιόκαρη


 για ένα κατεξοχήν ανεπίκαιρο ζήτημα, που όταν επικαιροποιείται όλοι σπεύδουν να κραυγάσουν υπέρ της δικής τους αθωότητας και της ενοχής των άλλων….Και όμως, η καμένη πελοποννησιακή γη του 2007 σε συνδυασμό με τις ολέθριες πυρκαγιές «μαμούθ» σε άλλες περιοχές του πλανήτη – στην Αυστραλία, στην Ρωσική Ομοσπονδία, στην Καλιφόρνια – θα έπρεπε να εισπράττει την προσοχή ειδικών και ανειδίκευτων «ακτιβιστών» του περιβάλλοντος…
Το θέμα είναι μεγάλο, η επιπολαιότητα της αντιμετώπισής του  μεγαλύτερη. Πάντως δεν λείπουν και ορισμένες συμβολές, όπως αυτή της βουλευτίνας Καφαντάρη http://oikologein.blogspot.gr/2015/06/blog-post_81.html
 και  της  «Ομάδας Κοινωνικής Εγρήγορσης» http://oikologein.blogspot.gr/2015/06/ante-portas.html .  Αυτή η τελευταία συνιστά προτεραιότητα στις επίγειες επεμβάσεις έναντι των εναέριων, όπως επίσης και την (post mortem !) φύλαξη των καμένων εκτάσεων ! Και τούτο γιατί οι τελευταίες εγκυμονούν πάντοτε αναζωπυρώσεις, κατά τη διάρκεια της περιόδου των υψηλών θερμοκρασιών….
Στην όλη συζήτηση ο Γιάννης Σχίζας επαναφέρει την «υπόθεση» των αυτοαναφλέξεων στον  μεσογειακό δασικό χώρο και συνηγορεί υπέρ των δασικών δρόμων, αλλά όχι υπέρ των λωρίδων προστασίας. Ο Άκης Ασπρογέρακας αναφέρεται σε στατιστικές όψεις του προβλήματος και ο Γιώργος Γιόκαρης μιλάει για την αξιοποίηση της νεκρής βιομάζας, που όταν δεν απομακρύνεται από τα δάση γίνεται ύλη νέων αναφλέξεων…



Τρίτη 23 Ιουνίου 2015

Ακούσματα από τη παλιά Σμύρνη


Νερόμυλοι


Διεθνές Συμπόσιο για την ελληνική αλχημεία και Συνάντηση εργασίας


Το Διεθνές Συμπόσιο για την ελληνική αλχημεία και η Συνάντηση Εργασίας για την παρουσίαση των αποτελεσμάτων του έργου "Θαλης-ΕΙΕ, Ψηφιακό αρχείο για την αλχημεία στο Βυζάντιο και στις ελληνόφωνες κοινότητες της οθωμανικής αυτοκρατορίας – Dacalbo" θα διεξαχθούν στο Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών, Βασιλέως Κωνσταντίνου 48, Αθήνα στις 25, 26 και 27 Ιουνίου 2015.
Πρόγραμμα και πληροφορίες: http://dacalbo.hpdst.gr/node/13

Η είσοδος είναι ελεύθερη.

ΠΕΡΙΠΛΑΝΩΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΕΓΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΙ ΛΗΣΤΕΣ ΤΗΣ ΓΗΣ ΚΑΙ ΕΡΗΜΟΠΟΙΗΣΗ


Της Ελένης Καπετανάκη-Μπριασούλη*

*Καθηγήτρια, τμήμα Γεωγραφίας, Πανεπιστήμιο Αιγαίου


Η ΕΡΗΜΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΟ ΑΝΘΡΩΠΟΚΑΙΝΟ (1)

Η Παγκόσμια Ημέρα για την Καταπολέμηση της Ερημοποίησης γιορτάζεται στις 17 Ιουνίου κάθε χρόνο από το 1994 για να υπενθυμίζει την κατεπείγουσα ανάγκη να ελεγχθεί η διαδικασία υποβάθμισης της γης που καταλήγει σε απώλεια της βιολογικής και οικονομικής παραγωγικότητας της, στην ερημοποίηση, συνήθως μη αναστρέψιμης κατάστασης σε ξηροθερμικές βιοκλιματικά περιοχές. Η μη παραγωγική γη παύει να προσφέρει τις υπηρεσίες της στον άνθρωπο: προστασία από την κλιματική αλλαγή, διατήρηση των αποθεμάτων νερού, κύκλων ζωής θρεπτικών στοιχείων, βιοποικιλότητας, φυτοκάλυψης· με άλλα λόγια, εξασφάλιση τροφής, νερού, πρώτων υλών, ζωοτροφών, ενέργειας και ευημερίας στα δισεκατομμύρια όντων που κατοικούν και θα κατοικούν τη γη ανεξαρτήτως είδους, φύλου, ηλικίας, οικονομικής κατάστασης και κοινωνικής τάξης.
Φυσικοί παράγοντες (αντίξοες κλιματικές συνθήκες και μεταβολές) και διαδικασίες  (υδατική και αιολική διάβρωση) συμβάλλουν καθοριστικά στη διαδικασία υποβάθμισης της γης αλλά στο Ανθρωπόκαινο οι ανθρώπινες δραστηριότητες κατέχουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο, από το τοπικό μέχρι το παγκόσμιο επίπεδο, τόσο στην πρόκληση όσο και στην αντιμετώπιση της. Για να καλυφθεί η αυξανόμενη και μεταβαλλόμενη ζήτηση για πρώτες ύλες, τροφή, ενέργεια, κατοικία, τεχνολογικά προϊόντα, μετακινήσεις και αναψυχή, μεταξύ άλλων, εφαρμόζονται διαχειριστικές πρακτικές που άμεσα ή έμμεσα αφαιρούν από την πεπερασμένη παραγωγική γη τους πόρους της (έδαφος, νερό, φυτοκάλυψη) σε μεγάλη έκταση, με μεγάλη ένταση και με ταχύτατους ρυθμούς που δεν επιτρέπουν την έγκαιρη και επαρκή αντικατάσταση και αναπλήρωση τους. Οι τεχνολογικές εξελίξεις στην παραγωγή, κατανάλωση και διανομή αγαθών και υπηρεσιών καθώς και ο ανταγωνισμός μεταξύ χρήσεων συντελούν καθοριστικά στη μεγέθυνση της χωρικής εμβέλειας και των πιέσεων στη γη και στους πόρους της και, κατά συνέπεια, στην επιτάχυνση της υποβάθμισης της.
Οι βαθύτερες γενεσιουργές αιτίες της υπερ-εκμετάλλευσης των έγγειων πόρων είναι οι συνήθεις ύποπτοι: η άπληστη επιδίωξη (υπερ)κέρδους, η άκριτη υιοθέτηση υπερ-καταναλωτικών προτύπων, η άνιση κατανομή δύναμης και εξουσίας. Όμως, στη μετά το 1970 εποχή της παγκοσμιοποίησης, θεσμικοί και πολιτικοί παράγοντες, και πιο συγκεκριμένα το καθεστώς διακυβέρνησης από το τοπικό μέχρι το παγκόσμιο επίπεδο, παίζουν κυρίαρχο, κομβικό και ρυθμιστικό ρόλο στη σχέση περιβάλλοντος/γης με την οικονομία και την κοινωνία όπως, π.χ. οι διεθνείς οικονομικές και περιβαλλοντικές συμβάσεις (GATT(2), Κλίμα, Βιοποικιλότητα, Ερημοποίηση), οι εθνικές τομεακές και περιβαλλοντικές πολιτικές, ο χωροταξικός σχεδιασμός, το ιδιοκτησιακό καθεστώς, τα δικαιώματα σε γη και πόρους, οι διοικητικές δομές και διαδικασίες.
Τούτο το σημείωμα εξετάζει πως το καθεστώς διακυβέρνησης(3) επηρεάζει τη διαχείριση της γης και καθορίζει τις περιβαλλοντικές συνέπειες της, την ερημοποίηση, μεταφέροντας την προκλητική ιστορία των περιπλανώμενων και των εγκατεστημένων ληστών που επινόησε ο γνωστός οικονομολόγος Mancur Olson (1993, 1998).

Δευτέρα 22 Ιουνίου 2015

Tέχνη και φιλανθρωπία από το Art Links Wishes 2015

Το Art Links Wishes 2015
oργανώνει την Τρίτη 23 Ιουνίου 2015
ώρα 20.00 στην Gallery 7, (Σόλωνος 20 και Βουκουρεστίου, Κολωνάκι)
 ομαδική έκθεση έργων τέχνης, ζωγραφικής, γλυπτικής και φωτογραφίας
τριάντα οκτώ καλλιτεχνών.



Ο κάθε καλλιτέχνης, που συμμετέχει, δωρίζει ένα έργο του προκειμένου τα έσοδα από τις πωλήσεις να ενισχύσουν τον φιλανθρωπικό οργανισμό Make-A-Wish Greece (Κάνε-Μια- Ευχή Ελλάδος).
Το Art Links Wishes 2015 επιχειρεί να ενώσει τους ανθρώπους μέσω της δημιουργικότητας και της τέχνης. Πιστοί στο όραμά τους, θα βοηθήσουν, ώστε τα παιδιά να βιώσουν μια στιγμή ευτυχίας στη ζωή τους με το να ΕΚΠΛΗΡΩΘΕΙ ΜΙΑ ΕΥΧΗ ΤΟΥΣ!
Οι καλλιτέχνες, σε αλφαβητική σειρά είναι:

Φωτογραφίες Αθηνών, 1839-1960

Για έναν ακόμη μήνα θα διαρκέσει η έκθεση Μεταμορφώσεις των Αθηνών: 'Ανθρωποι-Μνήμες-Μνημεία. Φωτογραφικό οδοιπορικό 1839-1960, μια μοναδική περιήγηση στην ανάπτυξη της ελληνικής πρωτεύουσας και τους ανθρώπους της μέσα από σπάνιο αρχειακό υλικό ιδιωτικών συλλογών, με την επιμέλεια του ιστορικού τέχνης Χάρη Γιακουμή. Η έκθεση περιλαμβάνει πάνω από 200 αυθεντικές φωτογραφίες, δύο υδατογραφίες, πανοραμικές απόψεις των Αθηνών σε μεγάλες εκτυπώσεις, παλιές φωτογραφικές μηχανές, καθώς και ειδικά στερεοσκόπια εποχής, όπου παρουσιάζονται 100 στερεοσκοπικές φωτογραφικές πλάκες σε τρισδιάστατη μορφή. Επιπλέον, συμπληρώνεται και με μια επιλογή σύγχρονων φωτογραφιών Αθηναίων της εποχής μας («Βλέμματα της πόλης») με την επιμέλεια του δημοσιογράφου και μελετητή της Αθήνας Νίκου Βατόπουλου.
Πληροφορίες-κρατήσεις θέσεων: T: 211 01 26 486, E:annex@herakleidon-art.gr


Για τους επισκέπτες που θα θελήσουν να κρατήσουν ζωντανή την εμπειρία αυτού του οδοιπορικού, διατίθενται τα βιβλία:

Μεταμορφώσεις των Αθηνών. Φωτογραφικό οδοιπορικό από τον 19ο στον 20ό αιώνα

Πρόσωπα των Αθηνών από τον 19ο στον 20ό αιώνα, 1855-1960







Περιοδικό ΑΙΤΙΟΝ, αναμένεται το αποτέλεσμα


ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ 16 ΙΟΥΝΙΟΥ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Το Αίτιον είναι ένα σύγχρονο περιοδικό Λόγου (176 σελίδων) που περιλαμβάνει συνεντεύξεις και άρθρα πάνω στους τομείς των τεχνών, της επιστήμης και του πολιτισμού ενώ κάθε τεύχος κοσμείται με εικόνες από το έργο ενός μεγάλου Έλληνα εικαστικού.

Στο νέο τεύχος του περιοδικού Αίτιον με αριθμό “2″ που κυκλοφορεί από την Τρίτη 16 Ιουνίου 2015 στα περίπτερα και σε επιλεγμένα βιβλιοπωλεία σε όλη την Ελλάδα, περιλαμβάνονται επιστημονικά και λογοτεχνικά κείμενα και άρθρα καθώς και οι συνεντεύξεις του εικαστικού Αλέκου Φασιανού, της ηθοποιού Όλιας Λαζαρίδου και συνέντευξη του πρόωρα χαμένου ποιητή μας Γιάννη Κοντού και είναι πλαισιωμένο από τους ξεχωριστούς πίνακες του Αλέκου Φασιανού.

Το τεύχος αυτό είναι αποτέλεσμα συλλογικής προσπάθειας, περιλαμβάνοντας μεταξύ άλλων ως ένθετο το δεύτερο βιβλίο της σειράς “Βιβλιοθήκη Ιδεών» του Αίτιον. Πρόκειται για μια ιδιαίτερη ανθολογία, η οποία είναι αφιερωμένη στην γενιά των ποιητών που εμφανίστηκαν στο λογοτεχνικό γίγνεσθαι
τις τελευταίες δύο δεκαετίες στη Θεσσαλονίκη.
Xωρίς να εξαντλεί το σύνολο των ποιητών αυτών, η συγκεκριμένη συγκεντρωτική  έκδοση,  δίνει μια ενδιαφέρουσα εικόνα των προσανατολισμών και των αναζητήσεων της νεώτερης ποίησής μας μέσα από την πένα 17 νέων ποιητών της συμπρωτεύουσας.
Το  “Αίτιον” είναι η φωνή ενός Ελληνικού κινήματος Ιδεών και ανήσυχων ανθρώπων. Είναι προϊόν συλλογικής συνεργασίας και φιλοδοξεί να γίνει φορέας ιδεών και μέσο συνάντησης των Ελλήνων δημιουργών, καλλιτεχνών και επιστημόνων, συμβάλλοντας ταυτόχρονα στην εξέλιξη και στη μεταλαμπάδευση του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού στα πνευματικά κέντρα του εξωτερικού.

 Περισσότερες πληροφορίες: http://www.aition-kinima.org/


Κυριακή 21 Ιουνίου 2015

Έκθεση φωτογραφίας

To εργαστήρι φωτογραφίας και το θεατρικό εργαστήρι του Studio Μελενίκου 31, πρώην Studio της οδού Πλαταιών σε συνεργασία με το Vault Theater Plus εκθέτουν  στο Vault, Μελενίκου 26, Βοτανικός, από 19-27.6.15.



Η έκθεση φωτογραφίας χωρίζεται σε τρείς κατηγορίες:

α. Σπουδή πάνω στο πορτρέτο, από το τμήμα των προχωρημένων.. 
Διδασκαλία, Τάσος Σκλαβούνος

Εκθέτουν οι: 
Θεόδωρος Καβάσης,  Έρση Παπαχριστοπούλου, Μαρία Σκυβαλάκη, Γιώργος Τσιμπίδης, Γιώργος Κατσανεβάκης, Σοφία Μοιραράκη, Kωσταντίνα Γκοτσοπούλου

β. "Φαντάσματα της Πόλης", από το 1ο έτος του εργαστηρίου, Διδασκαλία, Τάσος Σκλαβούνος, Δήμητρα Λαζαρίδου

Εκθέτουν οι: 
Αριστοτέλης Λεούσης, Αθηνά Σαρηγιαννίδη, Αντώνης Τασσόπουλος, Γρηγόρης Γιακουμάτος, Παρασκευή Παναγιωτοπούλου, Γιώργος Χατζηιωάννου, Τόνια Φάντη, Ελένη Πατρινού, Τάσος Λιάκος, Σοφία Σκιαδοπούλου, Ευγενία Θυμιανού, Χρυσάνθη Αγορή, Κατερίνα Καραταϊρη, Δημήτρης Κωλέτσης, Γιώργος Καρανάνος, Βασιλική Λέκκα.

γ. θέμα ελεύθερο, από το τμήμα των αρχαρίων
Διδασκαλία, Θωμάς Δασκαλάκης

Εκθέτουν οι: 
Νάντια Τζανετέα, Μιρέλα Βασιλικού, Αννη Τζάνου, Κώστας Ιωαννίδης, Νίκος Ζούρος, Γεωργία Γαλανοπούλου, Νεφέλη Γεωργούλη, Μιχαήλ Τσεσμετζής 


Το ΑΕΠ ως δείκτης ψευδούς ευημερίας




του Χάρη Ναξάκη *

«Το επίπεδο, η σύνθεση και η άκρα σπουδαιότητα του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος ευθύνονται για μια από τις πιο διαδεδομένες μορφές κοινωνικού ψέματος»
Τ.Κ.Γκαλμπαίιθ
     Η τυραννία της οικονομίας, η θεολογία της ανάπτυξης, έχει οδηγήσει στην οικοδόμηση ενός ανθρώπινου φαντασιακού που έχει καταληφθεί από την παράλογη ιδέα ότι κάθε ανθρώπινη επιλογή καθοδηγείται από την οικονομική λογική και που ταυτίζει την απόλαυση και την ευτυχία με την απεριόριστη κατανάλωση και κατοχή πραγμάτων. Για κοινωνικούς , περιβαλλοντικούς και ανθρωπολογικούς λόγους απαιτείται σήμερα μια άμεση από-αποικιοποίηση του ανθρώπινου φαντασιακού από την αναπτυξιολαγνεία και τον καταναλωτικό ηδονισμό, μια επανανοηματοδότηση της ύπαρξης. Χρειαζόμαστε δηλαδή ένα κίνημα για ένα οικονομικό αθεϊσμό, που θα έχει ως πρόταγμα την ελάττωση της οικονομικής δραστηριότητας, την αποανάπτυξη, την ανάπτυξη ενός νέου ανθρώπινου φαντασιακού για μια κοινωνία λιτής αφθονίας (Σ.Λατούς). Για να γίνει όμως αυτό, εκτός των άλλων πρέπει να καταρριφθεί ένα από τα ιερά και τα όσια της οικονομικής θρησκείας, το ΑΕΠ. Το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ) είναι η συνολική αξία σε χρηματικές μονάδες των τελικών αγαθών και υπηρεσιών που παράγονται σε μια χώρα σ’ ένα έτος. Το ΑΕΠ, τέκνο της κυρίαρχης νεοκλασικής ή κεϋνσιανής οικονομικής σκέψης που ταυτίζει την ευημερία με την παραγωγή και κατανάλωση εμπορευμάτων, είναι πλήρως ακατάλληλος ως ποιοτικός δείκτης όπως θα δούμε στη συνέχεια, αλλά έχει εμφανείς αδυναμίες ακόμα και ως ποσοτικός δείκτης αποτίμησης της πραγματικής  διάστασης του παραγόμενου προϊόντος. 
Για παράδειγμα για να μετρηθεί το ΑΕΠ πρέπει να έχει πραγματοποιηθεί  κάποια συναλλαγή μέσω της αγοράς.

Σάββατο 20 Ιουνίου 2015

Βιβλίο από Χρυσάφη


Όλα δεν είναι δρόμος

Του Γιάννη Σχίζα

Δημοσιεύεται στην ΑΥΓΗ της 20.6.15

Όταν μιλάει κανείς για τον   Παντελή Βούλγαρη   μπαίνει  στον πειρασμό να αναφερθεί στην ταινία του «Όλα είναι δρόμος» και ιδιαίτερα  στο σκετς «Βιετνάμ». Eκεί   κάποιος επαρχιώτης θαμώνας dogάδικου , καψούρης ων,   απαιτεί  από το προσωπικό  δια ζώσης και τοις μετρητοίς   το σπάσιμο πιάτων και υαλικών,   εν τέλει δε  την κατεδάφιση και αυτού  του κέντρου…. Θεωρώ   το  συγκεκριμένο σκετς  ως κινηματογραφικό μνημείο της μεγαλομεσαίας «επιδεικτικής κατανάλωσης», συγκρίσιμο  μόνο με ένα άλλο κινηματογραφικό μνημείο όπως το Weekend του Ζαν Λυκ Γκοντάρ, αν και το δεύτερο «μνημονεύει» την  αποξένωση  του  αστού   και την  μάταιη αναζήτηση της φύσης ενώ η «Πόλις» τον ακολουθεί  –   Καβαφικότατα…
Τα τελευταία χρόνια δεν είχα χάσει  ευκαιρία  που να μην αναφερθώ  στον τίτλο ενός άρθρου του  πανεπιστημιακού  Ζήση Κοτιώνη   :  «Πρέπει οι δρόμοι να οδηγούν παντού;» Το  ερώτημα βέβαια υπονοούσε ότι υπάρχουν περιοχές του χώρου  που πρέπει να μένουν απροσπέλαστες, μακριά από τη διαταραχή της  μόνιμης ή ευκαιριακής εγκατάστασης,  ή ακόμη της  απλής διέλευσης αυτοκινήτου, μοτοσυκλέτας ή πεζών. Στην εποχή της κρίσης το ερώτημα αυτό είναι   εκτός θεωρητικής μόδας, όμως η συντήρησή του έχει σαφή χαρακτηριστικά διατήρησης μιας εθνικής νοητικής περιουσίας : Για το ότι  η  κινητικότητα εντός και εκτός αστικού χώρου πρέπει να πειθαρχεί σε κανόνες και να είναι συμβατή με τις άλλες ανάγκες.
Οι τζυπάνθρωποι  που θέλουν να πατάνε παντού και  οι λεβεντοαυνανιστές των  μότοκρος  που  πολυβολούν ασύστολα το  τοπίο, είναι χαρακτηριστικές περιπτώσεις βάναυσης κινητικότητας.