Ημέρες ορειβασίας

Ημέρες ορειβασίας

Τετάρτη 31 Ιουλίου 2019

Δηλητηρίαση ποιμενικών σκύλων στη Βεύη Φλώρινας


                  


 30.07.2019

 
          


Τρείς θανατώσεις σκύλων φύλαξης κοπαδιών είναι ο θλιβερός απολογισμός του νέου κρούσματος παράνομης  χρήσης δηλητηριασμένων δολωμάτων (φόλες)  που έλαβε χώρα στην περιοχή της Βεύης Φλώρινας στις  20  Ιουλίου 2019. Οι ομάδες πεδίου των προγραμμάτων «LIFE AMY BEAR» και «Δράση Ομάδας Ανίχνευσης Δηλητηριασμένων Δολωμάτων στη Δυτική Μακεδονία» έδρασαν συνεργατικά ενάντια σε ένα ακόμα περιστατικό, ενός φαινομένου που αποτελεί μάστιγα για την άγρια ζωή και σοβαρό κίνδυνο για τη δημόσια υγεία.

Η εξάλειψη του φαινομένου της παράνομης χρήσης δηλητηριασμένων δολωμάτων αποτελεί βασική επιδίωξη τόσο του «LIFE AMY BEAR», όσο και της Ομάδας Ανίχνευσης Δηλητηριασμένων Δολωμάτων στη Δυτική Μακεδονία της Ελληνικής ΟΡΝΙΘΟΛΟΓΙΚΗΣ Εταιρείας.

Τί­να Κω­τσι­ο­πού­λου: Ὑ­πο­κα­τά­στα­τα


  


Η  ΚΥΡΙΑ μὲ τὸ σκυ­λά­κι βγά­ζει τὴν ζω­ή της βόλ­τα κά­θε μέ­ρα. Μί­α τὸ πρω­ῒ καὶ μί­α τὸ βρά­δυ. Στα­μα­τᾶ σὲ κά­θε δέν­τρο ψά­χνον­τας ἴ­χνη πα­ρου­σί­ας. Ἡ μυ­ρω­διὰ τὴν κά­νει νὰ αἰ­σθά­νε­ται οἰ­κεί­α. Ἀ­να­κου­φί­ζε­ται, χα­μο­γε­λᾶ σὲ ὅ­λους τοὺς πε­ρα­στι­κούς.

         Σκύ­βει καὶ μα­ζεύ­ει τὰ πε­ρι­τώμ­μα­τα. Εὐ­τυ­χῶς δὲν εἶ­ναι πολ­λά. Ἡ ἀ­νάγ­κη τῆς συ­νή­θειας. Τρα­βά­ει τὸ χρό­νο ἀ­π'­ τὸ λου­ρί. Κα­θα­ρί­ζει ἐ­πι­με­λῶς τὴν ἐ­φα­πτό­με­νη ἐ­πι­φά­νεια. Δὲν θέ­λει νὰ εἰ­σέλ­θει τί­πο­τα στὸ γυ­ά­λι­νο κό­σμο της. Τὸ κολ­λά­ρο τοῦ ἀ­νύ­παρ­κτου ἔ­ρω­τά της γρά­φει ὅ­λα τὰ στοι­χεῖ­α. Εἶ­ναι σί­γου­ρο ἄλ­λω­στε πὼς κά­ποι­α μέ­ρα θὰ χα­θεῖ καὶ αὐ­τὸ τὸ ὑ­πο­κα­τά­στα­το. Ἐ­κεί­νη ἔ­χει χα­θεῖ ἀ­πὸ και­ρό.


Πη­γή: Πρώ­τη δη­μο­σί­ευ­ση.ΠΛΑΝΟΔΙΟΝ


Τί­να Κω­τσι­ο­πού­λου (Κύθηρα). Γράφει ποίηση καὶ μικρομυθοπλασία. Διδάσκει ἀγγλικά στὴν Πρωτοβάθμια Ἐκπαίδευση. Ποιήματά της συμπεριλαμβάνονται στὴν ἀνθολογία Δείπνο Ποιητών (Ἐντύποις, 2017).

Τρίτη 30 Ιουλίου 2019

Το κρινάκι της θάλασσας (Pancratium maritimum)


Pancratium maritimum
Πρόκειται αναμφίβολα για ένα από τα ωραιότερα είδη της ελληνικής χλωρίδας, με μεγάλα, λευκά και εύοσμα άνθη. Το επιστημονικό του όνομα είναι Pancratium maritimum L., ενώ ο απλός κόσμος το γνωρίζει ως κρίνο ή κρινάκι της θάλασσας.
Ζει κυρίως στις αμμώδεις ακτές της Μεσογείου και της Μαύρης Θάλασσας και τα άνθη του μπορεί να τα συναντήσει κανείς από τον Ιούλιο μέχρι τον Οκτώβριο.
Τα τελευταία χρόνια οι πληθυσμοί του στην Ελλάδα υποχωρούν σημαντικά, κυρίως λόγω των έντονων τουριστικών και οικιστικών πιέσεων που δέχονται οι βιότοποί του. Δεν περιλαμβάνεται σε κανέναν κατάλογο απειλούμενων ή προστατευόμενων ειδών της ελληνικής χλωρίδας αν και θα πρέπει να ληφθούν μέτρα για την προστασία του, τουλάχιστον στις περιοχές όπου δέχεται τις μεγαλύτερες πιέσεις!
Ι. Μπαζός
Πηγή: www.hbs.gr

Δευτέρα 29 Ιουλίου 2019

Πύργος : Γέμισε χρώματα η σκάλα της Αγίας Κυριακής από την Εθελοντική Δράση Πυργου

Δείγματα "επιδάφειας τέχνης" παρήγαγαν με  προσωπικό τους κόπο οι ακτιβιστές περιβαλλοντικής ομάδας, στον Πύργο της Ηλείας.

Με χρώματα της άνοιξης, έβαψαν τα σκαλιά του Ιερού Ναού Αγίας Κυριακής, οι εθελοντές στο πλαίσιο της δράσης «Let’s do it Greece», που πραγματοποιήθηκε ανά την Ελλάδα. 

Τα μέλη της Εθελοντικής Δράσης Πύργου, με υπεύθυνο τον Δημήτρη Κορίζη, ανέλαβαν την πρωτοβουλία, να συμμετέχουν ενεργά σε αυτή την δράση και έτσι, με χρώματα και τα κατάλληλα εργαλεία, μετέτρεψαν τα σκαλιά της Αγίας Κυριακής, σε έναν «κήπο» με χρώματα της άνοιξης. 

Οι εθελοντικές δράσεις, που ξεκίνησαν νωρίς το πρωί της  Κυριακής συνεχίσθηκαν και από άλλες εθελοντικές ομάδες πέριξ του Ιερού Ναού, ενώ γενικότερα η εθελοντική δράση «Let’s do it Greece», είχε μεγάλη επιτυχία στο σύνολό της, καθώς ομάδες εθελοντών από ολόκληρη την Ηλεία στήριξαν την προσπάθεια που έχει ξεκινήσει εδώ και τέσσερα χρόνια.
ΠΗΓΗ  ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ

Λάρισα, μια πόλη ανοιχτή

της Λίας Γκουντρουμπή.
Από το Athens Voice

Δεν γεννήθηκα, ούτε μεγάλωσα, ούτε σπούδασα εδώ. Τη Λάρισα άρχισα να τη ζω και σιγά-σιγά να την αγαπώ λίγο μεγαλύτερη, όταν την επέλεξα ως τόπο διαμονής μετά τις σπουδές μου. Λένε για την πόλη μου πως είναι η πόλη του καφέ. Ναι, πράγματι έχει πολλές καφετέριες και σχεδόν όλες τις ώρες της ημέρας είναι γεμάτες. Και ξέρετε γιατί; Γιατί είμαστε άνθρωποι κοινωνικοί. Αν έχεις ραντεβού με το λογιστή σου, το δικηγόρο, τον ασφαλιστή σου μπορείς αντί να πας στο γραφείο του, να βγεις μαζί του για έναν καφέ και να τα πεις εκεί. Στην πόλη μας οι σχέσεις των ανθρώπων είναι διαφορετικές. Λέξεις όπως συμμαθητής, συνεργάτης, συνάδελφος ηχούν διαφορετικά στα δικά μας αυτιά. Μας αρέσει να λέμε τα νέα μας διά ζώσης και όχι από το τηλέφωνο. Άλλωστε το ραντεβού κανονίζεται εύκολα και γρήγορα.



Νυκτερινή Λάρισα
Σίγουρα όμως η Λάρισα δεν είναι μόνο η πόλη του καφέ και της διασκέδασης.

Σάββατο 27 Ιουλίου 2019

Από τη γη στη σελήνη

του Γιάννη  Σχίζα                                                      

Στη δεκαετία του 1860 ο Ιούλιος Βερν συγγράφει το έργο «Από τη Γη στη Σελήνη», με το οποίο θα εντυπωσιάσει τους ανθρώπους της εποχής του και θα επηρεάσει τα πιο φωτισμένα ή ευφάνταστα μυαλά - τον Χέρμπερτ Τζων Γουέλς και τον Κονσταντίν Τσιολκόφσκυ. Ο πρώτος με τον «Πόλεμο των κόσμων» (1902) ελίσσεται στον χώρο της καθαρής φαντασίας, ο δεύτερος όμως παίρνει την προοπτική αυτού του ταξιδιού στα σοβαρά, γι’ αυτό και εξετάζει αναλυτικά τους όρους διεξαγωγής του. Στο έργο του για τα διαστημικά ταξίδια (1903) ο Τσιολκόφσκυ αντιτάσσεται στην ιδέα του Βερν για τη χρήση μικρού κανονιού στην εκτόξευση, λέγοντας πως ένα τέτοιο κανόνι θα υπέβαλλε τους αστροναύτες σε επιτάχυνση πολύ πάνω από τα θεωρούμενα όρια αντοχής.

Η Γη πρόκειται να νοσήσει από πυρετό που μπορεί να κρατήσει 100.000 χρόνια

.
του James Lovelock

Σημείωση του ΟΙΚΟΛΟΓΕΙΝ :Ο James Lovelock , θεμελιωτής  της θεώρησης για τη γαία,  συμπληρώνει φέτος 100 χρόνια ζωής. Ας διαβάσουμε με προσοχή αυτά που μας λέει για την gaia hypothesis: Πιθανόν να αποδειχθούν πιο χρήσιμα, από ότι φαίνονται από πρώτη όψη...

Φανταστείτε μια νεαρή αστυνομικίνα που είναι ικανοποιημένη από τη δουλειά της. Και ξάφνου να πρέπει να πει στους γονείς ενός αγνοούμενου παιδιού ότι ο γιος τους βρέθηκε δολοφονημένος σ’ ένα κοντινό δάσος. Ή σκεφτείτε έναν νέο πτυχιούχο επιστήμονα που πρέπει να σας πει ότι η βιοψία που κάνατε δείχνει ότι έχετε έναν επιθετικό όγκο σε μετάσταση. Οι γιατροί και η αστυνομία γνωρίζουν ότι πολλοί αποδέχονται την απλή και σκληρή αλήθεια με αξιοπρέπεια ενώ υπάρχουν και άλλοι που προσπαθούν μάταια να την απαρνηθούν.
Σε κάθε περίπτωση, οι αγγελιοφόροι τέτοιων ειδήσεων σπάνια είναι αναίσθητοι μπροστά στο καθήκον τους και μερικοί το φοβούνται. Έχουμε απαλλάξει τους δικαστές από την ευθύνη επιβολής της θανατικής ποινής, ενώ τουλάχιστον είχαν κάποια άνεση λόγω ηθικής δικαιολόγησης. Αλλά οι γιατροί και η αστυνομία δεν μπορούν να αποφύγουν το καθήκον τους.
Αυτό το άρθρο είναι ό,τι πιο δύσκολο καλούμαι να γράψω, για τους ίδιους λόγους. Σύμφωνα με τη θεωρία μου για τη Γαία, ο πλανήτης είναι ζωντανός και όπως καθετί ζωντανό μπορεί να έχει καλή υγεία ή να ασθενεί. Η Γαία με κατέστησε έναν πλανητικό γιατρό και καθώς παίρνω το επάγγελμά μου στα σοβαρά, έχω κι εγώ, τώρα, κάποια άσχημα νέα να σας πω.
Τα κλιματικά κέντρα σε όλο τον κόσμο, που είναι το αντίστοιχο των παθολογικών εργαστηρίων στα νοσοκομεία, δείχνουν τη διάγνωση της φυσικής κατάστασης της Γης, και οι ειδικοί του κλίματος τη θεωρούν σοβαρά άρρωστη: σύντομα θα πέσει στη νοσηρή κατάσταση ενός πυρετού που μπορεί να διαρκέσει μέχρι και 100.000 χρόνια.

Παρασκευή 26 Ιουλίου 2019

Κρητικοί δεύτερης γενιάς επιδοτήσεων…

    
της Ελένης Καπετανάκη-Μπριασούλη *

Στο πολύ εύστοχο και περιεκτικό άρθρο που έγινε ήδη πολύ δημοφιλές («Μήπως στην Κρήτη η ανθρώπινη ζωή παραέγινε φθηνή;», 18/7/2019, 
      ο συμπολίτης μας κ. Χ. Στρατιδάκης συμπυκνώνει τα κύρια χαρακτηριστικά της κοινωνικής παθολογίας μιας μερίδας της Κρητικής κοινωνίας («Ασφαλώς δεν είναι αυτή η δική μας Κρήτη… (όμως)υπάρχει και αυτή η Κρήτη»). Αποπειρώμαι μια σύντομη ερμηνεία αυτής της θλιβερής κατάστασης που ευτελίζει την ανθρώπινη ζωή και, δυστυχώς, επιδεινώνεται τις τελευταίες δεκαετίες εκθετικά. Συγκεκριμένα, εστιάζω κυρίως σε άνδρες ηλικίας 18-30 ετών (χωρίς καμία σεξιστική μεροληψία και προκατάληψη), τους οποίους αφορούν πολλά από όσα αναλύει ο κ. Στρατιδάκης και καταγράφει καθημερινά ο τοπικός και εθνικός τύπος. Αυτή την ομάδα την ονομάζω ‘Κρητικούς δεύτερης γενιάς επιδοτήσεων’ και την ‘βλέπω’ μέσα στο συνολικό πλαίσιο της ζωής της σε αντιπαράθεση με την προηγούμενη της (‘Κρητικοί πρώτης γενιάς επιδοτήσεων’) και με τις προ των επιδοτήσεων (προ-1981) γενιές.

Ο αγώνας για τη διάσωση του ιστορικού Cine «Αλκυονίς» στέφθηκε με επιτυχία


 
 Τώρα χρειάζεται επαγρύπνηση για εφαρμογή της νομοθεσίας

 

Με τη δημοσίευση στο ΦΕΚ 311/τ.Δ.’/11.06.2019 της Υπουργικής Απόφασης του ΥΠΠΟΑ 85667/9386/716/17.5.2019 στέφθηκε με επιτυχία ο αγώνας συλλογικοτήτων και κατοίκων του ευρύτερου κέντρου της Αθήνας για τη διάσωση του ιστορικού κινηματογράφου τέχνης «Αλκυονίς». Με την απόφαση της προηγούμενης ηγεσίας του Υπουργείου Πολιτισμού θεσμοθετείται αυτό για το οποίο αγωνιστήκαμε όλοι μαζί από την αρχή: Ο κινηματογράφος «Αλκυονίς» αναγνωρίζεται ως μνημείο της σύγχρονης ιστορίας - ως χώρος ιδιαίτερα αξιόλογος για την παραγωγή και διάδοση της καλλιτεχνικής δημιουργίας, άμεσα συνδεμένος με τη συλλογική μνήμη και την υψηλή πολιτιστική παραγωγή, αναπόσπαστο τμήμα της σύγχρονης πολιτισμικής ιστορίας του τόπου. Σε αυτό το πλαίσιο προστατεύονται τόσο οι χώροι που καταλαμβάνει από οποιεσδήποτε επεμβάσεις χωρίς προηγούμενη έγκριση του Υπουργείου Πολιτισμού μέσω  των αρμόδιων υπηρεσιών του (Διεύθυνση & Υπηρεσία Νεωτέρων και Συγχρόνων Μνημείων) όσο και η κύρια χρήση του ως κινηματογράφου με την ονομασία «Αλκυονίς», επιτρεπομένων και συναφών πολιτιστικών δραστηριοτήτων και εκδηλώσεων (θέατρο, μουσική, χορός, διαλέξεις κλπ). Με άλλα λόγια,  όπως ακριβώς λειτούργησε κατά την κατεξοχήν ιστορική περίοδο του (επί δικτατορίας και την πρώτη δεκαπενταετία της μεταπολίτευσης), καθώς και κατά την τελευταία τετραετία λειτουργίας του (2014-2018), όταν ανασυστήθηκε ως κινηματογραφική αίθουσα τέχνης.

Σπῦ­ρος Κι­οσ­σές : Συ­νεύ­ρε­ση



 


 
ΤΑΚΤΟΠΟΙΩ λί­γες ἀ­κό­μη ἐκ­κρε­μό­τη­τές μου στὸ χαρ­τί. Ἡ ἴ­δια ἡ γρα­φὴ μιὰ ἀ­τέρ­μο­νη ἐκ­κρε­μό­τη­τα. Λερ­ναί­α Ὕ­δρα. Γρά­φω, δι­α­γρά­φω, καὶ πά­λι ἀπ’ τὴν ἀρ­χή. Μί­τος ἀρ­χέ­γο­νος, ψά­χνω ἐ­να­γώ­νια τὴν ἄ­κρη του. Ἕ­να τε­τρά­διο πάν­τα κον­τά σου, ἀ­κό­μη καὶ στὸν ὕ­πνο – λέ­νε. Πο­τὲ δὲν ξέ­ρεις πό­τε θὰ σοῦ χτυ­πή­σει ἡ ἔμ­πνευ­ση. Χρό­νια ὁ­λό­κλη­ρα, πόρ­τες, πα­ρά­θυ­ρα, οἱ αἰ­σθή­σεις μου, ὅ­λα ἀ­νοιγ­μέ­να δι­ά­πλα­τα. Πό­ροι ποὺ ὣς τώ­ρα λει­τουρ­γοῦ­νε μό­νο ὡς ἔ­ξο­δοι. Ἀ­φή­νουν νὰ δι­α­χέ­ε­ται ἡ ὕ­παρ­ξή μου. Στὸ ἔ­ξω νὰ σκορ­πί­ζε­ται. Κι ἐ­γώ, ὁ­λο­έ­να μι­κρό­τε­ρος, κρα­τά­ω τὰ δά­χτυ­λα ἀ­νοι­χτά, μή­πως συλ­λά­βουν τὸ νό­η­μα τοῦ κό­σμου. Ὅ­λο μου τὸ κορ­μὶ ἀν­τέ­να ὑ­ψω­μέ­νη στὸ χά­ος. Σι­ω­πή. Λή­ψη κα­μί­α. Τὸ ἀ­πό­λυ­το τί­πο­τε. Οὔ­τε κὰν τὸ λευ­κό τῆς σε­λί­δας. Παν­τοῦ γκρί­ζες ἀ­μυ­χὲς ἀ­πὸ μο­λύ­βι, ποὺ ξε­θω­ριά­ζουν μέ­ρα τὴ μέ­ρα. Γρα­φο­μα­νής, γε­μί­ζω ἀ­σφυ­κτι­κὰ τε­τρά­δια, χαρ­τιά, χαρ­το­πε­τσέ­τες, μὰ οὔ­τε μιὰ φρά­ση ἁρ­μο­νι­κὴ δὲν σύν­τα­ξα. Πα­ρα­φω­νί­α λέ­ξε­ων σὲ ἂ ἔ­λασ­σον. Ἀ­πο­κα­μω­μέ­νος, ἐ­λάσ­σων κι ἐ­γώ, ἁ­πλώ­νω τὸ χέ­ρι νὰ σβή­σω τὴ λάμ­πα στὸ κο­μο­δί­νο.

Πέμπτη 25 Ιουλίου 2019

O ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ ΚΑΙ Η ΛΑΪΚΗ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ


  

 Συμμετέχοντας στους εορτασμούς του Έτους Ερωτόκριτου, η Εταιρεία Κρητικών Σπουδών – Ίδρυμα Καψωμένου και η Περιφέρεια Κρήτης – Περιφερειακή Ενότητα Χανίων διοργανώνουν, με τη συνεργασία της Ένωσης Πολιτιστικών Φορέων Επαρχίας Κισάμου και της Εταιρείας Γραμμάτων και Τεχνών Ανατολικής Κρήτης, μια ποιητική και μουσική ημερίδα με θέμα:

O ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ ΚΑΙ Η ΛΑΪΚΗ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

Ο διάλογος της μαντινάδας και της ρίμας με τον Ερωτόκριτο του Κορνάρου

Η σχέση του Ερωτόκριτου με τη λαϊκή παράδοση, ιδιαίτερα με την κρητική μαντινάδα και τη ρίμα, είναι ένα επιστημονικό πρόβλημα με πολύ ενδιαφέρουσες προεκτάσεις. Αντί να κάνομε ένα ακόμη Συνέδριο ειδικών μελετητών, επιλέξαμε να αναπαραστήσομε θεατρικά τους όρους και τα συστατικά στοιχεία του προβλήματος, μέσα από ζωντανούς ποιητικούς και μουσικούς διαλόγους ανάμεσα σε αυθεντικούς φορείς της παράδοσης: από τη μια αφηγητές και λαϊκούς τραγουδιστές του Ερωτόκριτου κι από την άλλη Κρητικούς μαντιναδολόγους και λυράρηδες. Αναπαράγοντας τη διαλεκτική του προσωπικού δημιουργού και του έργου του με τη ζωντανή λαϊκή παράδοση, επιχειρούμε μια καλλιτεχνική μεταγραφή του προβλήματος, που να δίνει την προτεραιότητα στην αισθητική απόλαυση και μέσω αυτής να διεγείρει τον προβληματισμό· όπως μας δίδαξε το αρχαίο θέατρο. Ο θεωρητικός λόγος περιορίζεται στο απολύτως αναγκαίο: μια σύντομη εισαγωγή.

413 Πνιγμοί το 2018 στην Ελλάδα !



ΠΡΟΛΗΨΗ - ΔΙΑΣΩΣΗ – ΠΡΩΤΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΚΑΙ ΒΟΗΘΕΙΕΣ

Συμβουλές από το ΕΛΙΝΥΑΕ  και από τον Βασίλη Δρακόπουλο Γιατρό Εργασίας 

 

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του ΠΟΥ, 360.000 άνθρωποι ετησίως χάνουν τη ζωή τους από πνιγμό, αναδεικνύοντάς τον σε ένα σημαντικό πρόβλημα Δημόσιας Υγείας παγκοσμίως. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος αφορά παιδιά ηλικίας από 1 έως 4 ετών.

World Health Organization, Drowning, 15 January 2018

 

 

ΠΡΟΛΗΨΗ

Η πρόληψη των πνιγμών είναι πιο σημαντική από τη διάσωση και τη διαχείριση. Το πρόγραμμα πρόληψης περιλαμβάνει:

Έλεγχο - Πληροφόρηση: όλα τα άτομα που διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο πνιγμού (ασθενείς με στεφανιαία νόσο, επιληψία ή άλλους ιατρικούς και φυσικούς περιορισμούς) θα πρέπει να λαμβάνουν λεπτομερείς πληροφορίες για τη μείωση του κινδύνου, εάν αποφασίσουν να συμμετάσχουν σε υδάτινες δραστηριότητες.

Δη­μο­σθέ­νης Καμ­πού­ρης :Τὸ μέλ­λον ποὺ ἔ­φευ­γε



 

 



 
ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ποὺ κα­τα­λά­βαι­νε πὼς θὰ κα­θό­ρι­ζε τὸ μέλ­λον του: θὰ χώ­ρι­ζε μα­ζί της. Ἀ­γα­πι­όν­του­σαν καὶ εἶ­χαν ἀ­πο­φα­σί­σει πὼς θὰ περ­νοῦ­σαν τὴ ζω­ή τους μα­ζί, ἀλ­λὰ τώ­ρα ἐ­κεῖ­νος θά ‘φευ­γε ἀ­π’ τὸ χω­ριό, θὰ πή­γαι­νε στὴν πό­λη, θὰ γνώ­ρι­ζε κά­ποι­α ἄλ­λη ἐ­κεῖ ἢ καὶ ἄλ­λες. Ἡ προ­ο­πτι­κὴ τὸν ἀ­να­στά­τω­νε. Κι ἔ­τσι κά­θι­σε γιὰ μιὰ τε­λευ­ταί­α φο­ρὰ μα­ζί της στὸ παγ­κά­κι τοῦ πάρ­κου καὶ τῆς εἶ­πε τί ἤ­θε­λε. Τὴν εἶ­δε νὰ ξε­σπά­ει σὲ λυγ­μούς, νὰ τραν­τά­ζε­ται, κι αὐ­τὸ ἔ­σκι­ζε καὶ τὴ δι­κή του καρ­διά, ἀλ­λὰ δὲ μπο­ροῦ­σε πιὰ ν’ ἀλ­λά­ξει γνώ­μη.

Τετάρτη 24 Ιουλίου 2019

Ένας μαλτέζος στο αιγαίο


Μια σπουδαία ανακάλυψη έγινε κατά την πολύχρονη έρευνα που διεξάγει η Ελληνική ΟΡΝΙΘΟΛΟΓΙΚΗ Εταιρεία για το πιο αινιγματικό είδος πουλιού των ελληνικών θαλασσών: για πρώτη φορά διαπιστώνεται σύνδεση του πληθυσμού των Υδροβατών του Αιγαίου με αυτόν της κεντρικής λεκάνης της Μεσογείου.
Μετά από 5 χρόνια εντατικής έρευνας των Υδροβατών του Αιγαίου αλλά και σήμανσής τους σε συνεργασία με το Ελληνικό Κέντρο Δακτυλίωσης Πουλιών, βρέθηκε άτομο με δαχτυλίδι από τη Μάλτα (8/7/2019). Μέχρι τώρα, οι Υδροβάτες του Αιγαίου έδειχναν να είναι τελείως απομονωμένοι. Η έτερη Ορνιθολογική Εταιρεία της Μάλτας (BirdLife Malta) ενημέρωσε με ενθουσιασμό ότι το συγκεκριμένο πουλί είχε δακτυλιωθεί το 2008, οπότε είναι τουλάχιστον 11 χρόνων! Ηλικία εντυπωσιακή για ένα τόσο μικρό και λεπτοκαμωμένο πουλί που ζει στις ανοιχτές θάλασσες αντιμετωπίζοντας επί χρόνια βαρυχειμωνιές, θύελλες, μεγάλα κύματα και κακοκαιρίες.

To καράβι του WWF, Blue Panda ξεκίνησε το ταξίδι του στη Μεσόγειο.





Με το Blue Panda, το νέο καράβι του WWF, θα διασχίσουμε αυτό το καλοκαίρι τη Μεσόγειο και θα μοιραστούμε ιστορίες και εικόνες από τον πλούτο των θαλασσών μας. Μαζί με εσένα και τις τοπικές κοινωνίες θα αναλάβουμε δράση ενάντια στις απειλές που αντιμετωπίζει σήμερα η θαλάσσια ζωή, όπως είναι οι εξορύξεις πετρελαίου και η πλαστική ρύπανση. To Blue Panda βρέθηκε ήδη στη Ζάκυνθο (20-22 Ιουλίου), και τις επόμενες μέρες θα βρεθεί στην Ιθάκη (25-26 Ιουλίου) και στην Κεφαλονιά (28-30 Ιουλίου) όπου μέσα από μία σειρά διαδραστικών δράσεων θα μιλήσουμε για τη μεγαλύτερη απειλή που αντιμετώπισε ποτέ η θάλασσα του Ιονίου και να πούμε μαζί όχι στις εξορύξεις υδρογονανθράκων! 




Email Image



Το πρώτο μας ταξίδι ξεκίνησε τον Μάιο του 2019 και θα ολοκληρωθεί τον Νοέμβριο.

Σαλάτα μαρούλι με βρώσιμα λουλούδια ....



H χρήση λουλουδιών και ανθοπετάλων σε φαγητά, επιδόρπια και ποτά απαγορεύεται πλέον στο Ντουμπάι.

Με ανακοίνωσή της η δημοτική αρχή του Ντουμπάι ενημέρωσε όλα τα καταστήματα εστίασης για την απόφαση, η οποία έχει εκδοθεί από την Εθνική Επιτροπή για την Ασφάλεια των Τροφίμων, σύμφωνα με δημοσιεύματα αραβικών εφημερίδων.



Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει πολύ δημοφιλές και φυσικά φωτογραφικό θέμα για το Instagram το σερβίρισμα πιάτων και ποτών στολισμένων με λουλούδια. Τα κέικ γάμου που είναι καλυμμένα με πέταλα είναι πολύ της μόδας, όπως και τα ποτά με ροδόνερο σερβιρισμένα με αληθινά άνθη, οι σαλάτες ακόμη και τα παγάκια ή οι γρανίτες με μπουμπούκια.

O λόγος για τον οποίο τέθηκε σε ισχύ η απαγόρευση δεν έχει ανακοινωθεί από τη δημοτική αρχή του Ντουμπάι.

Τρίτη 23 Ιουλίου 2019

Η ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ


Του Γιάννη Σχίζα


Δημοσιεύεται στο «Δρόμο της Αριστεράς» της 20ης Ιουλίου 2019


 


Δεν είναι κανόνας απαρέγκλιτος, πάντως ισχύει στις πιο πολλές περιπτώσεις : Η δυστυχία,  η στενοχώρια, κοντολογίς τα αρνητικά συναισθήματα που εδρεύουν  στο άτομο σε δύσκολες συνθήκες, είναι αυτά που μπορούν να μετασχηματιστούν  ευκολότερα σε καλλιτεχνική δημιουργία: Μια  δημιουργία που δεν είναι βέβαιο ότι διαθέτει ποιότητα και ότι δεν  είναι τρωτή,  φλύαρη,  αμφισβητήσιμη. Απομένει να δούμε κατά πόσο οι «δημόσιοι παράγοντες» επεμβαίνουν και θέτουν όρια  στη πρακτική εκείνη που υποτίθεται ότι πραγματεύεται αισθητικά τα προβλήματα του ανθρώπου  της πόλης : Της πόλης που είναι ο κατεξοχήν βιότοπος του ανθρώπου,  που στον 21ο αιώνα φιλοξενεί πλέον την πλειοψηφία του πληθυσμού.


     


Το ερώτημα που μπαίνει εδώ είναι η δημόσια εικόνα της πόλης – όπως προκύπτει από τη διαχείριση των τοίχων και των υπόλοιπων επιφανειών που είναι εκτεθειμένες στη δημόσια θέα. Υπάρχει  μια αμφίδρομη σχέση ανάμεσα στη διαμόρφωση των επιφανειών και στη συνείδηση του «κοινού», που αξίζει να θέσουμε υπό συζήτηση. Και εδώ ακριβώς ,με τις ευλογίες όλων των αρχών αλλά και με την ανοχή της μεγάλης πλειοψηφίας του πληθυσμού,  η κατάσταση είναι ζοφερή : Γιατί στη πράξη προβάλλουν και δίνουν το παρών τους στο 90% των επιφανειών  οι  «αρνητικές εκφράσεις τέχνης ,οι βανδαλισμοί, οι κάθε είδους ανόητες εγγραφές , οι κακοποιήσεις ή και καταστροφές αγαλμάτων, οι νοσηροί μετασχηματισμοί της όψης σπιτιών, βαγονιών    και οικοδομημάτων, που δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να απωθούν, να αποδιώχνουν και να αποθαρρύνουν τον πολίτη».(1)

Δευτέρα 22 Ιουλίου 2019

ΔΥΟ ΕΠΕΤΕΙΟΙ, ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ


 

Του Γιάννη Σχίζα

Δημοσιεύεται στο «Δρόμο της Αριστεράς» της 20.7.19

Σαν σήμερα,20 Ιουλίου, πριν από μισό αιώνα, η  διαστημική αποστολή  Apollo 11 κατακτούσε το φεγγάρι. Ο Νηλ Άρμστρονγκ  ήταν ο πρώτος άνθρωπος στην ιστορία που πατούσε  στον φυσικό δορυφόρο της γης. Η Αμερική μετά το «συμβαν» της 4ης Οκτωβρίου του 1957, όταν η Σοβιετική Ένωση έπαιρνε το προβάδισμα των εξερευνήσεων του διαστήματος με την εκτόξευση ενός τεχνητού δορυφόρου, ανακτούσε  τα ηνία του νέου πεδίου ανταγωνισμών. Μερικές ημέρες πριν, στις 16 Ιουλίου, με την παρουσία του  αντιπροέδρου των ΗΠΑ Μάικ Πενς, αποκαλύφθηκε στην Ουάσινγκτον η διαστημική στολή που φορούσε σε εκείνη την αποστολή ο Νηλ Αρμοστρονγκ :   Ήταν κι αυτή ένα δείγμα μιας αρχαϊκής πλέον κίνησης, που έπαιρνε τη θέση της στα Μουσεία.

OΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΡΟΜΟΣ


 

Του Γιάννη Σχίζα




Χάρη στην επιστολή ενός «φίλου της Παύλιανης», μαθαίνουμε ότι επίκειται η ασφαλτόστρωση των καλντεριμιών του χωριού – και μάλιστα του κεντρικού πλακόστρωτου δρόμου. Γι αυτή την τελευταία ασφαλτόστρωση  διαμαρτύρεται ο επιστολογράφος, αναρωτώμενος πως ένας  δρόμος ήπιας κυκλοφορίας, απόλυτα ενταγμένος στο «προφίλ» ενός τουριστικά αναπτυσσόμενου οικισμού, θα μετατραπεί σε αστικό δρόμο….

Η υπόθεση μου θύμισε μια παλιά ιστορία  που αφορούσε το φαράγγι του Δημοσάρη, όπου η πρόσβαση σε ένα ιδιαίτερα ολισθηρό μέρος έγινε με τη διαμόρφωση μιας τυπικής σκάλας από σκαλοπάτια με την τοπική πέτρα. Το προϊόν αυτής της επέμβασης,   υπέστη άγρια κριτική εκ μέρους των τοπικών κ.ά περιβαλλοντικών οργανώσεων, που ζητούσαν μια εναλλακτική λύση πιο ήπια, πιο φιλική με τον χαρακτήρα του χώρου…Τώρα πλέον το φαράγγι έκλεισε στο μέρος που οδηγεί από το χωριό Λενοσαίοι ως τη θάλασσα – ας είναι καλά τα μικροσυμφέροντα που έβρισκαν άσκοπη τη διέλευση πεζοπόρων από τα αγροτεμάχιά τους…

Ο σκηνοθέτης Παντελής Βούλγαρης έκανε το ιστορικό φιλμ «Όλα είναι δρόμος» και ταυτόχρονα άφησε ένα αίνιγμα: Γιατί όλα είναι δρόμος; Μήπως  δεν υπάρχουν διαδρομές αποκλεισμένες για διάφορους λόγους;

H ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ Περιβάλλοντος και Πολιτισμού για το Τατόι


 





Δευτέρα, 22 Ιουλίου 2019



Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ Περιβάλλοντος και Πολιτισμού (ΕΛΛΕΤ) εκφράζει την χαρά και την ικανοποίησή της για την συμπερίληψη της διάσωσης του Κτήματος Τατοΐου μεταξύ των πέντε σημαντικών έργων  για τα οποία θα μεριμνήσει η Κυβέρνηση σε συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα, από τον Πρωθυπουργό κο Κυριάκο Μητσοτάκη στις προγραμματικές του δηλώσεις στην Βουλή των Ελλήνων.



Η ΕΛΛΕΤ από το 1998 έθεσε ως έναν από τους στόχους της τη διάσωση, την αποκατάσταση και την επαναλειτουργία του κτήματος Τατοΐου. Το 2000 χρηματοδότησε την αρχιτεκτονική αποτύπωση και την φωτογραφική τεκμηρίωση του συνόλου σχεδόν των κτιρίων (πλην του ανακτόρου), εργασία την οποία παρέδωσε στην Εφορία Νεωτέρων Μνημείων με το αίτημα του χαρακτηρισμού, και με αποτέλεσμα την κήρυξη τον Σεπτέμβριο του 2003 μεγάλου μέρους του Κτήματος ως διατηρητέου από το υπουργείο Πολιτισμού. Το Κτήμα εκτάσεως 42.000 στρεμμάτων περιλαμβάνει περί τα 40 κτίρια.



Σε όλη την διάρκεια του μακροχρόνιου αυτού αγώνα, πρωτεργάτης της σωτηρίας εκ μέρους της ΕΛΛΕΤ ήταν και είναι ο διακεκριμένος ιστορικός του κτήματος Κώστας Σταματόπουλος, πρώην πρόεδρος (2014-2017) και έκτοτε αντιπρόεδρός της.

Ο ΘΡΥΛΟΣ ΕΝΟΣ ΟΡΑΜΑΤΟΣ

του Γιάννη Ζήβα

Άν βρεθείς ενωρίς το πρωί,--- λέει ο θρύλος και η ντόπια παράδοση,--- στα μέσα του Μάη εκεί στα νότια της Κρήτης και αντικρύσεις τα βουνά που υψώνονται πάνω από το βενετσιάνικο καστέλλι, θα διακρίνεις καβαλλαραίους να προχωρούν με τα άτια τους μέσα στα σύννεφα. Τόσο όμορφα ταίριαξε ο λαϊκός θρύλος την ντόπια φύση με ένα ιστορικό γεγονός. Γιατί όταν μιλάμε για το Φραγκοκάστελλο πρέπει να αναφερθούμε τόσο στην ιστορία που το στοιχειώνει, όσο και σε ένα φυσικό φαινόμενο, που συμβαίνει μόνο εκεί. Ο λαός αυτό το φαινόμενο το ονόμασε "Δροσουλίτες", επειδή η πρωινή δροσιά σε συνδυασμό με την αντανάκλαση των υδρατμών που υψώνονται πάνω από την αντικρινή αφρικανική έρημο, δημιουργεί την αίσθηση ενός οράματος που μοιάζει με ανθρώπους που τρέχουν πάνω στα άλογά τους. Το ιστορικό γεγονός που συνταιριάζει στην φαντασία του λαού με το φυσικό φαινόμενο που αναφέρουμε, είναι η μάχη με το άδοξο τέλος που δόθηκε στις 17 του Μάη του 1828, όταν ο οπλαρχηγός Χατζημιχάλης Νταλιάνης, καταγόμενος από την Ήπειρο, αντιμετώπισε πολλαπλάσια σε αριθμό στρατεύματα του τούρκου πασά των Κυδωνιών, Μουσταφά. Παρά τις παραινέσεις των εμπειροπολέμων ντόπιων κρητικών να μή δώσει την μάχη ταμπουρωμένος μέσα στο Φραγκοκάστελλο, αλλά να στρατοπεδεύσει έξω και να διεξαγάγει την μάχη σε ανοιχτό πεδίο με δυνατότητα οπισθοχώρησης στα παρακείμενα βουνά του Ασφένδου, εκείνος προτίμησε να πολεμήσει με το στράτευμά του εντός του κάστρου. Η πανωλεθρία ήταν προδιαγεγραμμένη. Παρά την ήττα, το στράτευμα του Νταλιάνη επέφερε αρκετά πλήγματα στους τούρκους πολιορκητές. που αργότερα δέχθηκαν νικηφόρα επίθεση από στρατιωτικές δυνάμεις των σφακιανών.

Οι Ντόπιες Ελληνικές Γαλοπούλες

του Απόστολου Χριστόπουλου

Ήρθε στην Ισπανία από την Βόρεια Αμερική αρχές του 16ου αιώνα μ.Χ. μέσω Ισπανών εξερευνητών και διαδόθηκε ταχύτατα στην Ευρώπη μέσα σε λιγότερο από μία εκατονταετία, έτσι, κάπου στα μέσα με τέλη του 16ου αιώνα έφτασε και στην Ελλάδα. Μία απ’ τις πρώτες αναφορές της στην χώρα μας συναντούμε στην κωμωδία «Φορτουνάτος» του 17ου αιώνα, στην Κρήτη, ενώ μία απ’ τις πιο παλιές φωτογραφίες γάλλων προέρχεται από την Κέρκυρα στα τέλη του 19ου αιώνα.
Οι 4-5 αιώνες εκτροφής τους σε κάθε γωνιά της χώρα μας δημιούργησαν με το μικροκλίμα και το περιβάλλον κάθε περιοχής σε συνδυασμό με τις συνθήκες εκτροφής τους και τις ανάγκες των ανθρώπων, εκατοντάδες σειρές και εν συνεχεία πολλές φυλές και ποικιλίες.
Μέχρι τις παλαιότερες δεκαετίες υπήρχαν στα νοικοκυριά, σχεδόν αποκλειστικά, εγχώριες γαλοπούλες, ενώ σήμερα αυτές τείνουν να εξαφανιστούν και την θέση τους να παίρνουν οι του εμπορίου.

Σω­τή­ρης Πα­στά­κας : Βρά­δυ στὸ σταθ­μὸ ποὺ συν­τρο­φεύ­ει ἡ θά­λασ­σα



 


 
ΔΥΣΑΡΕΣΤΑ πράγ­μα­τα μπο­ροῦν νὰ συμ­βοῦν στὸν κα­θέ­να, ἀλ­λὰ μό­νον κά­ποι­ους μπο­ροῦν νὰ τοὺς ἀλ­λά­ξουν χα­ρα­κτή­ρα. Νὰ με­τα­μορ­φώ­σουν ἕ­ναν κα­λὸ ἄν­θρω­πο πχ. σὲ δι­ά­βο­λο. Θὰ μοῦ πεῖ­τε πὼς ὁ κά­θε ἄν­θρω­πος σέρ­νει μα­ζὶ μὲ τὰ πο­δά­ρια καὶ τὴ μοί­ρα του, καὶ οἱ ἀλ­λα­γὲς ποὺ ἐ­πι­ση­μαί­νουν οἱ ἄλ­λοι εἶ­ναι ἤ­δη μὲς στὶς ἀ­πο­σκευ­ὲς ποὺ σέρ­νει πί­σω του. Δὲν ξέ­ρω. Πα­ρά­ξε­να φέγ­γει στὴ μνή­μη μου ἡ ἀρ­χή. Νέ­ος ψυ­χί­α­τρος τό­τε ἐ­πε­δεί­κνυ­α με­γα­θυ­μί­α καὶ κα­τα­νό­η­ση σὲ ἀ­χα­ρα­κτή­ρι­στες συμ­πε­ρι­φο­ρές. Ὑ­πε­ρέ­βα­λα ἑ­αυ­τὸν καὶ ψυ­χι­α­τρι­κο­ποι­οῦ­σα ἀ­κό­μη καὶ τὴν κοι­νὴ χυ­δαι­ο­λο­γί­α, τὶς μνη­σί­κα­κες ἀ­να­φο­ρὲς σὲ ἄ­το­μα τοῦ εὐ­ρέ­ως πε­ρι­βάλ­λον­τός μου, ἀ­κό­μη καὶ τὶς συ­κο­φαν­τι­κὲς ἐ­πι­θέ­σεις, τὴν ἐ­ξύ­βρι­ση τῆς προ­σω­πι­κό­τη­τας καὶ τὸν δι­α­συρ­μὸ ὑ­πο­λή­ψε­ων. Τὸν ὑ­πο­τί­μη­σα ὡς ἕ­ναν ἀ­κό­μη «τρε­λό», ἀ­γνο­ών­τας πὼς αὐ­τὸ τὸ ὑ­πο­κεί­με­νο ποὺ προ­σποι­οῦνταν τὸ φί­λο μου, πει­ρα­μα­τι­ζό­ταν πῶς νὰ ἐ­λέγ­χει καὶ νὰ κα­θο­δη­γεῖ τὶς ἀν­τι­δρά­σεις μου.

Κυριακή 21 Ιουλίου 2019

Πέθανε η φιλόσοφος Άγκνες Χέλερ

 

Η Ουγγαρέζα φιλόσοφος Άγκνες Χέλερ, μαθήτρια του Γκέοργκ Λούκατς, η οποία δίδαξε για 25 χρόνια στη Νέα Σχολή Κοινωνικής Έρευνας της Νέας Υόρκης, πέθανε σε ηλικία 90 ετών, όπως ανακοίνωσε η Ουγγρική Ακαδημία Επιστημών.Γεννημένη το 1929 στη Βουδαπέστη, η Χέλερ επέζησε του Ολοκαυτώματος, αλλά έχασε τα περισσότερα μέλη της οικογένειάς της στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Ήταν μαθήτρια του Λούκατς από το 1947, και κατόπιν βοηθός Καθηγήτρια στο τμήμα του. Διώχθηκε από τη θέση της στο Πανεπιστήμιο, μαζί με τον Λούκατς, για πολιτικούς λόγους, μετά την αποτυχημένη εξέγερση του 1956 στην Ουγγαρία εναντίον της σοβιετικής επικυριαρχίας.
Υπήρξε ένα από τα κυριότερα μέλη της Σχολής της Βουδαπέστης. Μετά τον θάνατο του Λούκατς, το 1971, τα μέλη της Σχολής έγιναν στόχος πολιτικού διωγμού κι εξαναγκάστηκαν να μείνουν άεργοι. Η Χέλερ μαζί με τον σύζυγό της Φέρεντς Φέχιρ και αρκετά ακόμη μέλη της Σχολής της Βουδαπέστης επέλεξαν την εξορία στην Αυστραλία, το 1977.

Περνώντας από τη Λεωφόρο Μαραθώνος


 

Τις τελευταίες ημέρες περνώ συχνά από την Λεωφορο Μαραθωνος  και αυτό που βλέπω με προσβάλει.


Μετά την φωτιά και το δράμα που έζησε όλη η χώρα  πολλοί άνθρωποι, οργανισμοί, ετσιρειες, προσέφεραν σε εργασία, υλικά, χρήματα, ώστε να βελτιωθεί γρήγορα η ζωή των ανθρώπων που χτυπήθηκαν τόσο σκληρά. 
Αυτό που βλέπουμε πέρα από το περιβάλλον που έχει αλλάξει - καταστραφεί όλο το πυκνό πευκοδάσος ,  είναι ο τεράστιος σωρός κλαδιών με το τριμα επι της οδού Μαραθωνος και μακάρι η επόμενη φωτιά να μην ξεκινήσει από εκεί ..μετά το έργο πρασίνου επι τος Μαραθωνος....,  

Εκεί  θα επικεντρωθώ  Τα φυτεμένα ξεραίνονται και θα χαθούν με γρήγορους ρυθμούς και όχι τόσο οι θάμνοι αλλά τα δέντρα ....

Τα 60  ελαιόδεντρα, (4 εκ των οποίων υπεραιωνόβια ανω των 600 ετων), μεταφυτεύτηκαν το Νοέμβριο του 2018 με χορηγία της ΕΡΓΟΣΕ και του Βοτανικού ιδρύματος KLORANE για την ανάπλαση του τοπίου μετά την κατστροφική πυρκαγιά του Καλοκαιριού του 2018.

Σάββατο 20 Ιουλίου 2019

Έκθεση φωτογραφίας της Αναστασίας Λιάπη


Tο Mykonos Art Festival και η

Κοινωφελής Δημοτική Επιχείρηση Περιβάλλοντος Παιδείας & Ανάπτυξης Μυκόνου,

παρουσιάζουν την έκθεση φωτογραφίας της Αναστασίας Λιάπη

«Μια ματιά, δύο εποχές», από 21 Ιουλίου έως 31 Ιουλίου 2019,
στη Δημοτική Πινακοθήκη Μυκόνου "Μαρία Ιγγλέση" - Αίθουσα Ματογιάννι
Εγκαίνια: Δευτέρα 22 Ιουλίου, στις 7 το απόγευμα

 

Η Αναστασία Λιάπη γεννήθηκε  στην Καστοριά και ζει στο Άργος Ορεστικό. Ζωγραφίζει, γράφει   παιδικά παραμύθια και ασχολείται με τη φωτογραφία. Από το 2006 έχει πάρει μέρος σε δυο ομαδικές εκθέσεις ζωγραφικής και  έχει κάνει τρεις  ατομικές κθέσεις φωτογραφίας,.  Έχει συγγράψει δύο παιδικά παραμύθια.