Ημέρες ορειβασίας

Ημέρες ορειβασίας

Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2011

ΑΠΕ,ΓΕΩΡΓΙΑ ΚΑΙ ΧΡΕΟΣ






Στις  αναπτυσσόμενες  οικονομίες  το μερίδιο του εθνικού εισοδήματος που κατευθύνεται προς την αγορά ειδών διατροφής και γεωργικών προϊόντων έχει την τάση  να ελαττώνεται. Αυτό δεν αποκλείει την δυνατότητα ύπαρξης μιας ευημερούσας γεωργικής χώρας, με την προϋπόθεση ότι οι εξαγωγές γεωργικών προϊόντων  αποφέρουν έσοδα και καλύπτουν τις άλλες, βιομηχανικές κλπ.  εισαγωγές  της. Το τελευταίο «σενάριο» απαιτεί τη σοβαρή διαχείριση των φυσικών και γεωργικών πόρων : Του εδάφους πριν απ’ όλα, ως βασικού συντελεστή της αγροτικής οικονομίας. Επίσης της γεωργικής τεχνογνωσίας – όπως αυτή ενσωματώνεται στο έργο και στη πρακτική των γεωεπιστημόνων. Είναι αυτή η τεχνογνωσία που οι ανεγκέφαλοι διεκπεραιωτές του Μνημονίου πλήττουν – κατά πως λέγαμε στην προηγούμενη ανάρτηση.

Η μεταφορά εύφορων γεωργικών εδαφών στο τομέα της παραγωγής ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και ιδιαίτερα των φωτοβολταϊκών, συνιστά αποστέρηση της χώρας από μια βασική παραγωγική δυνατότητα. Σε ορισμένες μάλιστα περιπτώσεις η έννοια των «εύφορων εδαφών» πρέπει να διαστέλλεται, δεδομένου ότι υπάρχουν περιοχές της ελληνικής γης  άνυδρες και ακαλλιέργητες, που όμως μπορούν να στηρίξουν την καλλιέργεια αρωματικών φυτών.

Η γεωργική γη με τις υπαρκτές ή δυνάμει χρήσεις της έχει πρωταρχική σημασία  για το επίπεδο της γεωργικής παραγωγής, όμως επί πλέον έχει σημασία  για το ότι στηρίζει μορφές ποιοτικής αυτοκατανάλωσης που δεν υπεισέρχονται στην αγορά και στο ΑΕΠ (  π.χ.  το προϊόν της παραγωγής ενός κήπου). Με τον «αστερίσκο» αυτό κατά νου, μπορούμε να διαβάσουμε ένα άρθρο με ποσοτικά και όχι μόνο στοιχεία, από το Δημήτρη Μπριασούλη, καθηγητή στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Γράφει ο ΔΜ:

«Αν και η χώρα έχει τη δυνατότητα να εξασφαλίσει επισιτιστική αυτάρκεια, να παράγει φτηνά ποιοτικά αγροτοκτηνοτροφικά προϊόντα και να κάνει εξαγωγές, το 2009 πλήρωσε 6,5 δισ. ευρώ για εισαγωγή αγροτικών προϊόντων. Το 2010 δαπανήθηκαν 6,3 δισ. ευρώ για εισαγωγές τροφίμων. Το πρώτο εξάμηνο του 2011 δαπανήθηκαν για εισαγωγές πατάτας 59,8 εκατ. ευρώ, οσπρίων 14,0, κοινών λαχανικών 59,65, ενώ το 2010, 11,4 εκατ. ευρώ για κρεμμύδια και σκόρδα»



Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2011

ΕΓΚΛΗΜΑ ΑΠΟ ΤΗ ΒΟΥΛΗ ΣΤΙΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΜΕΝΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ!!!

   Mε κατάπληξη και αγανάκτηση αντιμετωπίζουν οι περιβαλλοντικές οργανώσεις Αρκτούρος, Αρχέλων, Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Φύσης, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, Καλλιστώ, Δίκτυο Μεσόγειος SOS, MΟm-Εταιρία Μελέτης και Προστασίας της Μεσογειακής Φώκιας, Greenpeace και WWF Ελλάς τη διάταξη για «τακτοποίηση» αυθαιρέτων εντός των ορίων προστατευόμενων περιοχών, η οποία προστέθηκε στο σχετικό νομοσχέδιο στη Βουλή[1].

Συγκεκριμένα, στην περίπτωση ζζ, της παρ. 3 του άρθρου 23, προστέθηκε κατά τη διαδικασία ψήφισης του νομοσχεδίου η απαράδεκτη φράση «…εφόσον απαγορευόταν η δόμηση κατά το χρόνο εκτέλεσης της αυθαίρετης κατασκευής ή εγκατάστασης της αυθαίρετης χρήσης».

Πρακτικά δηλαδή, θα απαγορεύεται μεν η νομιμοποίηση αυθαιρέτων σε ζώνες προστασίας, αλλά μόνο εάν εκεί ισχύει καθολική απαγόρευση της δόμησης (άσχετα από συντελεστές δόμησης ή οποιεσδήποτε άλλες ειδικότερες ρυθμίσεις)! Τέτοια όμως καθολική απαγόρευση της δόμησης ισχύει μόνο σε ένα πολύ μικρό ποσοστό του Εθνικού Συστήματος Προστατευόμενων Περιοχών… Στην ίδια κατεύθυνση κινείται και η περίπτωση εε για τους αρχαιολογικούς – ιστορικούς τόπους και προστατευόμενα τοπία.

Με αυτή τη διάταξη, το αρμόδιο για την προστασία περιβάλλοντος ΥΠΕΚΑ και η μεγάλη πλειοψηφία της Βουλής των Ελλήνων υπονομεύουν την ισχύουσα νομοθεσία για την προστασία των πολύτιμων φυσικών βιοτόπων της χώρας! Δείχνουν επίσης πώς δεν επιθυμούν καμία «κόκκινη γραμμή» στη διαδικασία νομιμοποίησης των αυθαιρέτων.

Οι περιβαλλοντικές οργανώσεις δηλώνουν απερίφραστα πως αυτός ο νόμος αποτελεί πρωτοφανές πισωγύρισμα στην περιβαλλοντική νομοθεσία και στην ήδη αδύναμη περιβαλλοντική πολιτική της χώρας και νομιμοποιεί ένα σοβαρότατο πλήγμα για τα σημαντικότερα καταφύγια βιοποικιλότητας. Συγχαίρουν επίσης όσους βουλευτές καταψήφισαν τις σχετικές διατάξεις, με γνώμονα την περιβαλλοντική ασφάλεια και προστασία.

Επικοινωνία:
Θεοδότα Νάντσου, WWF Ελλάς, τηλ. 6982471722
Μαλαμώ Κορμπέτη, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, τηλ. 6946249450
Δάφνη Μαυρογιώργου, Ελληνική Εταιρία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, τηλ. 6977205351
Άννυ Μητροπούλου, Δίκτυο Μεσόγειος SOS, τηλ. 210 8228795
Νίκος Χαραλαμπίδης, Greenpeace, τηλ. 210 3840774, 6979395108
Σπύρος Ψαρούδας, Καλλιστώ, 6999915200
Βαγγέλης Παράβας, MOm, τηλ. 210 5222888
Θεόδωρος Μπένος Πάλμερ, Αρχέλων, τηλ. 210 5231342
Λάζαρος Γεωργιάδης, Αρκτούρος, 6972640062
Μαρτίνος Γκαίτλιχ, Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης, τηλ. 210 3224944


[1] Το σχέδιο νόμου «Περιβαλλοντική αδειοδότηση έργων και δραστηριοτήτων, ρύθμιση αυθαιρέτων σε συνάρτηση με δημιουργία περιβαλλοντικού ισοζυγίου και άλλες διατάξεις αρμοδιότητας Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής» ψηφίζεται στο σύνολό του αύριο το απόγευμα.

Παρασκευή 29 Ιουλίου 2011

Ο πολιτικός Παυλωφισμός και ένα άρθρο του Τάκη Μίχα….




«Πες μου το φίλο σου να σου  πω ποιος είσαι», «όμοιος ομοίω αεί πελάζει» και άλλα παρεμφερή, «κατέβαζε» ο παραδοσιακός λόγος, για να τεκμηριώσει τις «εκλεκτικές συγγένειες» διαφόρων, ατόμων ή συλλογικοτήτων….Μετά ήλθε ο Παυλωφισμός, η θεωρία των εξαρτημένων αντανακλαστικών, με αφετηρία το περίφημο πείραμα της σιελόρροιας του σκύλου, που μπορεί να προκληθεί  ακόμη και με  ενέργεια προγενέστερη  της εμφάνισης τροφής στο οπτικό πεδίο του σκύλου…

Πάλι τον απλό Παυλωφισμό διαδέχθηκε   ο «πολιτικός Παυλωφισμός», που σήμαινε τη δημιουργία ενός εξαρτημένου αντανακλαστικού μεταξύ δύο καταστάσεων – π.χ. μαύρα ρούχα-αναρχισμός, γραβάτα στο γήπεδο-«καθώς πρέπει» παράγων, σκουλαρίκι στο αυτί- αντικομφορμισμός, σφυροδρέπανο – κομμουνισμός, Βόρεια Ήπειρος-μεγαλοϊδεατισμός, διαφθορά ενός δημοσίου υπαλλήλου – ιδού η αξία της ιδιωτικοποίησης !, καταδίκη της ενέργειας ενός μετανάστη – ρατσισμός, κλπ.κλπ. κλπ.

Πολιτικός Παυλωφισμός σήμαινε πρωτίστως ότι ο επικαλούμενος ή υπαινισσόμενος  μια «συστημική σχέση» δυο ή περισσοτέρων καταστάσεων, απαλλασσόταν δια βίου από την υποχρέωση της προσκομίσεως αποδείξεων…..Ή συχνά , το «περιρρέον»  εκσυγχρονιστικό προοδευτηλήκι  αναλάμβανε να «καθαρίσει» για λογαριασμό του….

Κάνοντας χρήση αυτής της μεθοδολογίας του Πολιτικού Παυλωφισμού, ο κ. Τάκης Μίχας επιχειρεί  να  διασπείρει  την εικασία περί διασύνδεσης  μεταξύ «Ελληναράδων» και του παρανοϊκού  Νορβηγού Άνερς  Μπρέιβικ. Δεν θέλω να συνηγορήσω υπέρ των Ελλήνων ακροδεξιών, αλλά νομίζω ότι και αυτοί καλύπτονται από το τεκμήριο της αθωότητας,  μέχρι να εκπληρωθεί  ή  πιθανολογηθεί η διάθεσή  τους να σκοτώσουν όποιον περάσει από το οπτικό τους πεδίο…Εδώ ακόμη και ο Χίτλερ θαύμαζε την ελληνική αρχαιότητα, τι να κάνουμε – να βλέπουμε με μισό μάτι κάθε αρχαιολάτρη ;

 Γενικά, ο Παυλωφισμός κάνει κακό στην πολιτική υγεία, ιδιαίτερα αυτών που δηλώνουν ότι θέλουν  να εξυγιάνουν  την πολιτική ζωή……
Διαβάστε στο σάϊτ της «Πολιτικής Επιθεώρησης»,  που πρόσκειται στην «Δημοκρατική Αριστερά»,  το κείμενο του Τάκη Μίχα, για τον «ΕΛΛΗΝΑΡΑ» ΤΗΣ ΝΟΡΒΗΓΙΑΣ…..   C:\Users\user\Desktop\blog-post_26.html


Παρασκευή 8 Ιουλίου 2011

ΤΙ ΛΕΕΙ Ο ΤΡΕΜΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ


 

 Κοινό μέτωπο των χωρών του Ευρωπαϊκού Νότου προς την Ε.Ε. για τα θέματα μετανάστευσης, ζήτησε ο Μιχάλης Τρεμόπουλος. Ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων μίλησε  σε διεθνή εκδήλωση που οργανώθηκε στη Βαλέτα της Μάλτας με κοινή πρωτοβουλία των γραφείων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Κύπρο, την Ελλάδα και τη Μάλτα και θέμα «Η Νέα Μεσογειακή Πραγματικότητα της Ευρώπης: Η Μετανάστευση και το Άσυλο στη Μάλτα, την Ελλάδα και την Κύπρο».

Η συνδυασμένη αναφορά στους αιτούντες άσυλο για πολιτικούς λόγους και στους «μετανάστες» δεν ήταν ο καλύτερος τρόπος για να τεθούν τα προβλήματα και των μεν και των δε. Οι αιτούντες άσυλο διεκδικούν από τη διεθνή κοινότητα την ασφάλεια που αυτή η ίδια όφειλε να τους διασφαλίζει,  με την επιχώρια  τήρηση της διεθνούς νομιμότητας και με την αντιμετώπιση της βίας. Σε τελική ανάλυση η Ελλάδα και οι άλλες χώρες έχουν «οφειλή» απέναντι στους κατατρεγμένους του κόσμου – όμως αυτή η οφειλή δε μπορεί να είναι δυσανάλογα κατανεμημένη ανάμεσα στους οφειλέτες(!) και δεν μπορεί να σημαίνει παροχή ασύλου χωρίς εξέταση κάθε ατομικής περίπτωσης….
Οι «μετανάστες»  τώρα είναι μια διαφορετική περίπτωση, που εκφράζει άτομα με οικονομικές βλέψεις, διατεθειμένα στις πιο πολλές περιπτώσεις να εργαστούν κάτω από τις εθνικές προδιαγραφές εργασίας. Λέει ο Τρεμόπουλος :  


«παρά τη συμβολή των μεταναστών στην εθνική οικονομία μέσω της χαμηλόμισθης εργασίας, οι διαδικασίες νομιμοποίησης είναι εξαιρετικά προβληματικές και δεν ήταν ποτέ προτεραιότητα για το ελληνικό κράτος…»


Πρόκειται για μια τυπική, «προοδευτική» άποψη – η οποία «κατά σύμπτωση»  βολεύει  ιδιαίτερα  το  διεθνές κεφάλαιο. Την άποψη αυτή είχε εκφράσει  και ο Παπανδρέου παλιότερα, τουλάχιστον ως προς το σκέλος των ωφελειών στην εθνική οικονομία….
Απαντάω λοιπόν κι εγώ, με το ίδιο πνεύμα  των προσεγγίσεων που έκανα στο «μεταναστευτικό» ζήτημα τα τελευταία χρόνια και από  τον παρόντα ιστότοπο :
-                 
Η        H xαμηλόμισθη εργασία των μεταναστών υπονόμευσε και υπονομεύει τη διαπραγματευτική θέση της εγχώριας εργασίας. Η ιεραρχία των αμοιβών διαταράσσεται και «ταπεινώνεται»(=πέφτει, υποβαθμίζεται), δεδομένου ότι η αγορά εργασίας πειθαρχεί στον νόμο των συγκοινωνούντων δοχείων…

-      Η χαμηλόμισθη εργασία παράγει εισοδήματα που σε μεγάλο βαθμό εξάγονται στις χώρες προέλευσης των «μεταναστών», επομένως δεν συμβάλλουν στην ανάπτυξη της εγχώριας αγοράς. Αντίθετα ο «εγχώριος εργαζόμενος» είναι σημαντικός καταναλωτής και σε μεγάλο  βαθμό διευρύνει την εγχώρια αγορά και παραγωγή…

-      Η  έλλειψη εργατικών χειρών σε ορισμένους τομείς δεν είναι ανυπέρβλητο εμπόδιο για μια οικονομία, που μπορεί να αντιδράσει με την αναδιανομή του συνολικού εργατικού δυναμικού ή  με την εκμηχάνιση. Η πιθανή  αύξηση του «εργατικού κόστους» λόγω έλλειψης εργατικού δυναμικού σε κάποιο τομέα, σημαίνει  και αντίστοιχη διεύρυνση της αγοράς…

-      Ο «μετανάστης» εκτός από τις τεράστιες δυσκολίες και τα προβλήματα προσαρμογής και ποιότητας ζωής που αντιμετωπίζει για πολλά χρόνια, παραμένει για πολύ καιρό  στη κατάσταση του  «ευάλωτου εργαζόμενου», γενικώς υποχωρητικού απέναντι στην εργοδοσία, και τούτο οδηγεί στην υπονόμευση  δικαιωμάτων και κατακτήσεων σε όλο το εργασιακό τοπίο…

-      Θέμα ενός διεθνιστικού και ριζοσπαστικού κινήματος πολιτικής οικολογίας δεν είναι η προώθηση της διεθνούς ευελιξίας της εργασίας προς όφελος του κεφαλαίου, αλλά η αποτροπή του ξεριζωμού των ανθρώπων από τις χώρες τους μέσω της βελτίωσης της δικής τους οικονομίας. 

-      Το ζήτημα της «νομιμοποίησης των μεταναστών» υποδηλώνει τον παράνομη είσοδο(διείσδυση) των ξένων πολιτών στη χώρα μας. Η διείσδυση αυτή και η υπέρβαση της «φέρουσας πληθυσμιακής  ικανότητας» της χώρας,  αποτρέπει την ήπια ενσωμάτωση των ξένων πολιτών στην δική μας  συλλογικότητα .Παράγει αποξένωση – αν όχι μίσος και συγκρούσεις.

-      Αντιγράφω μια άποψη που πρόσφατα δημοσιοποιήθηκε από την αριστερή εφημερίδα «Ο Δρόμος»:  «Δεν είμαστε εναντίον των ανέργων, αλλά εναντίον της ανεργίας. Δεν είμαστε εναντίον των μεταναστών, αλλά  εναντίον της μετανάστευσης….»



Κυριακή 19 Ιουνίου 2011

Χάσαμε τη Τ.Μπιρμπίλη και τον Σ. Κουβέλη– ΣΤΟΠ





Ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης και όλα όσα προηγήθηκαν ή ακολούθησαν -  οι εικασίες , οι δημοσιογραφικοί σχολιασμοί που διαχέονταν  στο ευρύτερο κοινωνικό σώμα, οι εκτιμήσεις  των  συσχετισμών δύναμης στο νέο υπουργικό συμβούλιο, οι αξιολογήσεις  των νέων υπουργών και της στάσης τους έναντι του ΓΑΠ, η  χρήση εκ μέρους των μεν -  και η επισήμανση εκ μέρους των δε  -   των μεθόδων εξουδετέρωσης  εσωκομματικών αντιπάλων μέσω της «συν-ενοχοποίησής» τους -  όλα αυτά και πολλά άλλα αποτέλεσαν   ανάσα για το  κυβερνητικό σχήμα. Θα έλεγα κάτι παραπάνω  από ένα «επικοινωνιακό τέχνασμα» : Κάτι σαν   time out” σε αθλητικό αγώνα,  όπου η ομάδα βρίσκεται κοντά στην ήττα και παγώνει ή διακόπτει το παιχνίδι για να συνέλθει και να φτάσει στο τέλος του , χωρίς να φάει περισσότερα καλάθια ή γκολ…



Επειδή το νέο υπουργικό συμβούλιο όφειλε να είναι και ολίγον τι νέο (!),  θυσιάστηκαν , μεταξύ άλλων,  η εξωκοινοβουλευτική  Τίνα Μπιρμπίλη  αλλά και ο Σπύρος Κουβέλης, βουλευτής και  υφυπουργός εξωτερικών με αρμοδιότητα στα ζητήματα της κλιματικής αλλαγής. Και οι δυο τους – περισσότερο μάλιστα ο δεύτερος – υπηρέτησαν την διαμόρφωση  μιας νέας εικόνας του κυβερνητικού σχήματος στους τελευταίους μήνες του 2009. Ήταν το ΠΑΣΟΚ της «Πράσινης  ανάπτυξης»,  που σύντομα όμως υποσκελίσθηκε επικοινωνιακά και ιδεολογικά από τα  προβλήματα της  κρίσης και του Μνημονίου .



Γνώριζα την κ. Μπιρμπίλη από τις σημειώσεις κάποιων παλιών άρθρων,  που υπέγραφε  ο πρώην σύζυγός της και πανεπιστημιακός κ. Θάνος Βλαστός. Το ιδιαίτερο στοιχείο αυτών των άρθρων, που αναμφίβολα συνέβαλαν στην οικολογική προβληματική,  ήταν ότι ο συγγραφέας τους  δεν περιελάμβανε   στις πηγές των γραφομένων του κανέναν  άλλο πλην του ίδιου του εαυτού του και της  κ. Μπιρμπίλη .  Η τελευταία ως υπουργός έδειξε ότι ήξερε  καλά τη δουλειά της  και ότι  είχε διαθέσεις να προχωρήσει σε ορισμένα μέτωπα, όμως οι αντίπαλες δυνάμεις ήταν πολύ ισχυρές. Ένα από αυτά τα μέτωπα ήταν και η  εκτός σχεδίου δόμηση, μια ελληνική  «ιδιαιτερότητα» στον ευρωπαϊκό χώρο, που προκάλεσε αρκετές διχογνωμίες στο κυβερνητικό στρατόπεδο μέχρι να «αντιμετωπισθεί»  με τη διαιώνιση της ίδιας περίπου κατάστασης …... Η κ. Μπιρμπίλη τροφοδότησε επίσης τη δημόσια συζήτηση με το θέμα  της πεζοδρόμησης της οδού Πανεπιστημίου , ενώ είχε μικρή συνεισφορά στην γενικότερη προβληματική και πρακτική   της αποκατάστασης του ιστορικού κέντρου :  Έχω την αίσθηση ότι ο εγωϊσμός του χωροτάκτη και πολεοδόμου , δεν επέτρεπε σε αυτήν και σε πολλούς ακόμη  το να πουν το ευκόλως εννοούμενο -   ότι δηλαδή η ανάπλαση του αθηναϊκού κέντρου προϋποθέτει  την κατάλυσή του ως κέντρου εγκληματικότητας και παραβατικότητας…..





Η μεγάλη εκκρεμότητα που άφησε η κ.Μπιρμπίλη αφορά το Ρυθμιστικό Σχέδιο Αττικής (ΡΣΑ)- ή Αθηνών, για όποιους συνεχίζουν να θεωρούν τον αθηναϊκό χώρο διακριτό από τον  περιαστικό. Ως διάδοχο σχήμα του ΡΣΑ του 1983 που επισημοποιήθηκε με τον Νόμο 1515 του 1985, το νέο ΡΣΑ υποτίθεται ότι θα ήταν θεμελιώδες  εργαλείο για την μελλοντική κατάσταση του χώρου  της Αττικής. Στην περίοδο 1981-83, επί υπουργίας Αντώνη Τρίτση,    είχαν γίνει  μεγάλες ζυμώσεις και συζητήσεις με βάση τις κατακτημένες «οικολογικές» αρχές μιας ολόκληρης περιόδου : Η ανακοπή της πληθυσμιακής επέκτασης του αθηναϊκού συγκροτήματος, η ανάπτυξη συστήματος ήπιων μέσων σταθερής τροχιάς και ο μετριασμός της αυτοκίνησης, η διάσωση του αγροτικού χαρακτήρα της πεδιάδας των Μεσογείων κλπ., είχαν συζητηθεί ευρύτατα .  Στη σημερινή συγκυρία, η βιαστική  λήξη του διαλόγου για το νέο ΡΣΑ στο τέλος του Ιουνίου, χωρίς επαρκή σχολιασμό και δημόσια κριτική, εκφράζει  όχι μόνο τη περίσταση  αλλά και την επικοινωνιακή  αδυναμία της πρώην ΥΠΕΚΑ.



Η κ. Μπιρμπίλη δεν έδειξε διάθεση ή ικανότητα διαλόγου με την κοινωνία, όπως π.χ στην   περίπτωση της Κερατέας ... Δεν έδειξε  διάθεση να συζητήσει με τις περιβαλλοντικές οργανώσεις , που σε γενικές γραμμές είχαν φιλικές διαθέσεις απέναντί της:  Υπενθυμίζω εδώ τη περίπτωση της παρουσίασης του έργου «Παγκόσμια κατάσταση 2010» στα γραφεία του δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, όπου είχε προσκληθεί και ανακοινωθεί ως ομιλήτρια αλλά ούτε ήλθε ούτε έστειλε καν ένα οποιοδήποτε μήνυμα!(δες ανάρτηση στη δεξιά στήλη του μπλογκ).Μόλις προχθές , άκουσα από ραδιοφωνικό σταθμό της Αιτωλοακαρνανίας ότι αγνόησε  αίτημα του συντονιστικού των οργανώσεων εναντίον της εκτροπής του Αχελώου,  για μια οποιαδήποτε, κοντινή ή μελλοντική συνάντηση….



Η κ. Μπιρμπίλη μπορεί να πήρε  υψηλά τον αμανέ αλλά πάντως   είχε ενδιαφέρουσες θέσεις  ενάντια στη συμβατική και αγοραία πολεοδομία – εγώ προσωπικά μπορούσα να της συγχωρήσω ακόμη και την άποψη που είχε εκφέρει σε μια συνέντευξη  σχετικά με τις ανεμογεννήτριες :  Γιατί με είχε κάνει να αισθανθώ πολύ  νέος  όταν ισχυριζόταν ότι δεν βλέπει αισθητική ασυμβατότητα  ανάμεσα στις ανεμογεννήτριες και το (χερσαίο)τοπίο…

Η αντικατάσταση της κ. Μπιρμπίλη από τον  Παπακωνσταντίνου έδειξε  την αβάσταχτη ελαφρότητα των παπανδρεϊκών επιλογών – δεδομένου ότι η ανάθεση του ΥΠΕΚΑ στον λεγάμενο θεωρήθηκε ως είδος «πολιτικής αποζημίωσης» ή «απόρριψης μετ’  επαίνου», και όχι  ανάθεση Υπουργείου με ζωτικές λειτουργίες για την εγχώρια ποιότητα ζωής….Φυσικά ένας άσχετος ΥΠΕΚΑ μπορεί να γίνει σχετικός  μέσα από τη λειτουργία των πάγιων μηχανισμών του Υπουργείου,  όμως αυτό μπορεί να μην ισχύει για κάποιον εθισμένο στο ρόλο του   «ιμάντα μεταβίβαση» των αποφάσεων της Τρόϊκα. Άσε που η  υπουργική επιμόρφωση μπορεί να μην αξίζει τον κόπο , στον υφιστάμενο ορίζοντα της κυβέρνησης………

ΥΓ
Η φωτογραφία (λιγνιτωρυχεία της Πτολεμαϊδας) είναι του φίλου Νίκου Στεφανή



 




Τρίτη 24 Μαΐου 2011

«Αεροδρόμιο Τρίπολης» και η απούσα « οικολογική στρατηγική» συγκοινωνιών






Από μια ανακοίνωση του επικεφαλής της «Αγωνιστική Συνεργασία Πελοποννήσου» Θανάση Πετράκου, υπό τον τίτλο «Ή λεφτά υπάρχουν ή μας δουλεύουν ο κ. Τατούλης, ο κ. Ανδριανός και ο κ. Πρωθυπουργός», μαθαίνω ότι υπό συνθήκες πενίας κάποιοι κατεργάζονται την πρόταση της δημιουργίας αεροδρομίου στην Τρίπολη…Λέει στην ανακοίνωσή του ο Θ.Π :




«Το Σάββατο στο Ναύπλιο οι κύριοι Παπανδρέου, Ανδριανός και Τατούλης αποφάσισαν ότι αυτό που λείπει από την Περιφέρεια Πελοποννήσου είναι ένα δεύτερο αεροδρόμιο στην Τρίπολη. Αυτό προφανώς για τον κ. Περιφερειάρχη ονομάζεται σωστός περιφερειακός προγραμματισμός και σχεδιασμός. Και φυσικά ο κ. Ανδριανός και ο κ. Παπανδρέου, στα πλαίσια της γνωστής πελατειακής λογικής, γιατί ίσως και να γίνουν και εκλογές, συμφώνησαν με το βαθυστόχαστο σχεδιασμό του κ. Τατούλης. Απέδειξαν για μια ακόμη φορά πόση σημασία δίνει και ο κ. Τατούλης, φυσικά ο κ. Παπανδρέου, όπως και η Ν.Δ. στο χωροταξικό σχεδιασμό και στον περιφερειακό προγραμματισμό. Αποδείχθηκε για μια ακόμη φορά ότι οι μεγάλες κουβέντες (ότι η διοικητική μεταρρύθμιση θα μετατρέψει το Περιφερειακό Συμβούλιο σε κέντρο σχεδιασμού και προγραμματισμού) είναι μεγάλα λόγια για να τα πιστεύουν οι αφελείς. Την ίδια ώρα, βέβαια, ο κ. Πρωθυπουργός, μας λέει ότι λεφτά δεν υπάρχουν και καλεί το λαό να αποδεχθεί να του κόψει κι άλλο τους μισθούς και τις συντάξεις, να αυξήσει το Φ.Π.Α., να διαλυθεί ο παραγωγικός ιστός της χώρας και να ξεπουληθεί η δημόσια περιουσία για να σωθεί δήθεν η χώρα. Πριν λίγους μήνες άλλωστε είχαμε ένα άλλο μεγάλο δείγμα σωστού προγραμματισμού και σχεδιασμού. Ο κ. Πρωθυπουργός αποφάσισε να κλείσει το σιδηρόδρομο στην Πελοπόννησο, παρ’ ότι είχαν δοθεί 80 εκατ. ευρώ για τον εκσυγχρονισμό του, γιατί η χώρα, είπε στους Πελοποννήσου, βρίσκεται σε δύσκολη θέση.
Και βέβαια, χρόνια τώρα, η κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου, όπως και η προηγούμενη κυβέρνηση της Ν.Δ., αλλά και οι προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ στις οποίες ο κ. Παπανδρέου ήταν σημαίνων Υπουργός, δεν μπορούσαν να βρουν χρήματα για την αναβάθμιση του διεθνούς αερολιμένα Καλαμάτας.
Τώρα μας λένε ότι έχουν χρήματα για να μετατρέψουν το στρατιωτικό αεροδρόμιο της Τρίπολης σε πολιτικό και να υπάρχουν δύο πολιτικά αεροδρόμια σε απόσταση 75 Χλ. . ή 35 με 40 λεπτά της ώρας διαφορά οδικώς. Προφανώς μας δουλεύουν!»……

Αναρωτιέμαι, πόσοι ξέρουν ότι στο μεσοπόλεμο υπήρχε ακτοπλοϊκή σύνδεση Πειραιά – Θεσσαλονίκης, διότι η απουσία εθνικών οδών έκανε τη μετάβαση από τη πρωτεύουσα στη συμπρωτεύουσα κανονικό μαρτύριο; Πόσοι ξέρουν ότι για τον ίδιο ακριβώς λόγο, λόγω των παλιών κατσικόδρομων, υπήρχαν αεροπορικές γραμμές από την Αθήνα στο Αγρίνιο και από την Αθήνα στην Αγχίαλο(Βόλος);




Η αλλαγή των συγκοινωνιακών δεδομένων έφερε αρκετές ανατροπές στους τρόπους κυκλοφορίας, ενώ προοιωνίζεται αρκετές ακόμη. Λόγου χάρη το οδικό δίκτυο Αθηνών- Θεσσαλονίκης μπορεί, μεσοπρόθεσμα και με μια μη-παρανοϊκή πολιτική διοδίων, να εξουδετερώσει ένα μεγάλο μέρος των αντίστοιχων αεροπορικών μεταφορών, δεδομένου ότι εκτός από τον μικρό χρόνο αυτής καθαυτής της αεροπορικής μεταφοράς οι χρόνοι που δαπανώνται από και προς τα αεροδρόμια Σπάτων και Μίκρας είναι μεγάλοι. Γενικά στην Ευρώπη, οι ειδικές απαιτήσεις της αεροπορικής μεταφοράς κάνουν το γρήγορο τραίνο σημαντικό ανταγωνιστή του αεροπλάνου στις αποστάσεις μεσαίας εμβέλειας – μέχρι τα 1500 χιλιόμετρα. Σημαντικός ανταγωνιστής της «συμβατικής» αεροπορικής μεταφοράς που συνεπάγεται αεροδρόμιο και άλλες υποδομές, είναι επίσης τα ταχύπλοα σκάφη και τα υδροπλάνα – που πριν λίγα χρόνια «κόντεψαν» κι αυτά να μπουν στο συγκοινωνιακό σκηνικό. Εξ άλλου στην «συμβατική» αεροπορική μεταφορά κάνουν «αντίπραξη» και τα σύγχρονα ελικόπτερα παντός καιρού, που μπορούν σε ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες να προσεγγίσουν απομονωμένα γεωγραφικά σημεία, νησιά κλπ.



Μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό των ανατροπών στις μεταφορές, πολλά τοπικιστικά αιτήματα σε νησιωτικές περιοχές και όχι μόνο, εμφανίζονται σαν «άλλο ανέκδοτο».Και ενώ η «διανομή υποσχέσεων και προσδοκιών» από τον Πρωθυπουργό και τους παραστεκάμενούς του έχει όντως οσμή εκλογών, από την άλλη πλευρά δείχνει το παλιομοδίτικο ύφος που είναι διατεθειμένο να πάρει το συγκεκριμένο πολιτικό πρόσωπο, έστω κι αν εμφανίστηκε στο προσκήνιο μια φορά κι έναν καιρό με ένα στυλ κατεξοχήν νεωτεριστικό, με τις μυριάδες των φιλικά διακείμενων e-mails….

Προφανώς, η διατύπωση μιας οικολογικής στρατηγικής μεταφορών , η συνεκτίμηση των νέων τεχνικών δεδομένων και ιδιαίτερα η αξιολόγηση των οχλήσεων που δημιουργούν οι συγκοινωνιακές μεταφορές στον περίγυρό τους, αποτελεί περιεχόμενο μιας νηφάλιας αποτίμησης, που κάθε άλλο παρά είναι εφικτή σε συνθήκες πανικού. Είναι αξιοσημείωτο πάντως ότι η αποτίμηση αυτή δεν μπορεί να βασίζεται αυστηρά σε οποιαδήποτε «οικολογικά θέσφατα» του παρελθόντος, αλλά πρέπει να στοχεύει στο «εδώ και τώρα» και να προτάσσει το τετράπτυχο της οικονομικά και περιβαλλοντικά φιλικής μεταφοράς : Ασφάλεια, άνεση, ταχύτητα, προστασία περιβάλλοντος.



Η τελευταία βολή για τα «οικολογικά θέσφατα» δεν είναι βέβαια τυχαία. Όταν πριν μερικά χρόνια μετέφερα ένα άρθρο περί των γρήγορων τραίνων από τον Ecologist στο περιοδικό «Οικοτοπία» , είχα σημειώσει τη συζήτηση που γινόταν ανάμεσα στους Άγγλους «οικολογιστές» σχετικά με τις δυσμενείς επιπτώσεις του γρήγορου τραίνου στην αρτιότητα των βιοτόπων της αγγλικής υπαίθρου. Χωρίς να αμφισβητώ τη σημασία των μέσων σταθερής τροχιάς, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι οι συγκεκριμένοι άνθρωποι, παρά την διαχρονική εμμονή τους στα τραίνα, κρατούσαν άθικτο το κριτικό τους πνεύμα και ήταν διατεθειμένοι να συζητήσουν από την αρχή την υπόθεση της «οικολογικής μεταφοράς» στον 21ο αιώνα…….

Τετάρτη 23 Μαρτίου 2011

Οι σπόροι, η 12η Μπιενάλε Βενετίας και ο Πελίτι…



Η περυσινή ελληνική παρουσία στη 12η Διεθνή Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας άκουσε πολλά και διάφορα, ως εκ της πρωτοτυπίας της. Οι σπόροι ως αφηγητές της αγροτικής ιστορίας και το live κέρασμα των θεατών της έκθεσης , κριτικαρίσθηκαν ως τελείως ανορθόδοξα ή και άσχετα με την Αρχιτεκτονική… Εξ άλλου το γεγονός της σύμπτωσης της Έκθεσης με το Παγκόσμιο Έτος Βιοποικιλότητας, δεν φαίνεται να λειτούργησε ως «ελαφρυντικό» για την τέτοια τροπή της ελληνικής παρουσίας στη Βενετία….
Ο υποφαινόμενος συνέβαλε με ένα κείμενό του στην συν-γραφή τόμου σχετικά με « την ελληνική παρουσία («ΚΙΒΩΤΟΣ- Παλαιοί σπόροι –νέες καλλιέργειες), πράγμα που πιθανόν να προσδίδει μεροληπτική χροιά στην άποψή του...Λαμβανομένου αυτού υπόψη, θα έλεγα μόνο ότι η Μπιενάλε ως καλλιτεχνικό γεγονός μπορούσε πάντοτε να «αντέξει» και κάποιες «έκκεντρες» συμμετοχές, με γεφυρο-ποιητικό χαρακτήρα, ανάμεσα στις καλές τέχνες και στη γειωμένη ζωή…
Παρ’ όλη τη γκρίνια, οι εμπνευστές της έκθεσης συνεχίζουν απτόητοι, εκθέτοντας επί ελληνικού εδάφους την άποψή τους. Έτσι το Μουσείο Μπενάκη παρουσιάζει την ελληνική συμμετοχή στη 12η Διεθνή Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας: “Κιβωτός. Παλαιοί Σπόροι για Νέες Καλλιέργειες”, που τελούσε υπό την επιμέλεια των Φοίβη Γιαννίση και Ζήσης Κοτιώνη. Τα εγκαίνια της έκθεσης θα γίνουν στο Μουσείο Μπενάκη, κτίριο Οδού Πειραιώς, στις 28 Μαρτίου 2011 ώρα 20.00, η δε έκθεση θα φιλοξενηθεί στο χώρο μέχρι τις 22 Μαΐου 2011.Αναφέρει το σκεπτικό της πρόσκλησης στα εγκαίνια:
« Μέσα στην οικονομική κρίση, την ελληνική κρίση της αγροτικής παραγωγής και την συρρίκνωση του περιβαλλοντικού αποθέματος, δημιουργείται μια πολυμεσική εγκατάσταση η οποία αναδεικνύει την βιοποικιλότητα του ελληνικού φυτογενετικού υλικού. Δημιουργείται μια κιβωτός σπόρων. Εκεί οι σπόροι παρουσιάζονται ως συναισθητική εμπειρία και ταυτόχρονα, η κουζίνα της κιβωτού παράγει διατροφικά προϊόντα, προτείνοντας στους επισκέπτες μια συμβολική αλλά και πραγματική πλατφόρμα παροδικής συμβίωσης και επικοινωνίας ».Την έκθεση συνολικά υπογράφουν οι επιμελητές - αρχιτέκτονες Φοίβη Γιαννίση και Ζήσης Κοτιώνης, ενώ συμμετέχουν ο βιολόγος Ορέστης Δαβίας , οι διεθνούς εμβέλειας εικαστικοί καλλιτέχνες Γιάννης Ισιδώρου, Μαρία Παπαδημητρίου, Αλέξανδρος Ψυχούλης και ο αρχιτέκτων Κώστας Μανωλίδης. Την έκθεση συνοδεύει δίγλωσσος κατάλογος και διοργάνωση συμποσίου στις 16 Απριλίου.
Φορέας της διοργάνωσης είναι το ΥΠΕΚΑ και το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας.
http://www.greekark.com/