Tου Παναγιώτη Παπαδόπουλου
Λάκης
Παππάς 9-1-1938 Πρέβεζα, 26-3-2014 Αθήνα
(Δεν
νοσταλγώ τίποτα από τα παλιά, μόνο αυτούς τους αγαπημένους/νες μας που
"έφυγαν" και "φεύγουν"......)
Κολυμπώντας
μέσα στην απλότητά του, χωρίς τίποτα το περιττό μέσα και πάνω του,έφυγε αυτή η
μεγάλη φωνή του "Νέου Κύματος" κι αυτός ο πάντα Νέος και υπέροχος
άνθρωπος ,σαν σήμερα πριν 9 χρόνια,το πρωί της 26ης Μάρτη του 2014 .
Το
"Νέο Κύμα" που ξεκίνησε την διαδρομή του στα μέσα του 60 με
"φορέα μετάδοσης" τον αλησμόνητο συνθέτη Γιάννη Σπανό που έφερνε
"άλλο αέρα" τότε από τον καλλιτεχνικό "σεισμό" και τις
αναζητήσεις του Γαλλικού τραγουδιού(η Γαλλία πάντα ήταν η "μήτρα"
κάθε επανάστασης,αλλαγών και ανανέωσης),ήταν από τα ξεχωριστά διαστήματα της
ελληνικής μουσικής σκηνής.
Ο
Λάκης Παππάς,ο Γιώργος Ζωγράφος,η Καίτη Χωματά,ο Νότης Μαυρουδής ,η Αρλέττα,ο
Λίνος Κόκκοτος,ο Γιάννης Αργύρης,ο Σαββόπουλος, η Ρένα Κουμιώτη,ο Θανάσης
Γκαϊφύλιας,η Ντόρα Γιαννακοπούλου ,ο Κώστας Χατζής,ο Γιάννης Πουλόπουλος και
όλη αυτή η "αθόρυβη σχολή" με την συνοδεία ενός πιάνου και μιας
κιθάρας, απλά σχήματα όπως πρέπει να είναι η ίδια η ζωή, μας άνοιξαν
"άλλες πόρτες" μετά από εκείνες του Θεοδωράκη και του πολιτικού
τραγουδιού που "επικράτησε" μετά την πτώση της Χούντας το ' 74...
Τα
λέω αυτά ως Νεοκυματικός (και θεωρώ και ΝεοΚυματικό και τον αγαπημένο μου Μάνο
Χατζιδάκι)γιατί στον Λάκη Παππά και τους άλλους βρήκα τον ερωτισμό,την ποίηση,
την ευαισθησία,τον χαμηλό τόνο στην ζωή, τον στοχασμό,την δυνατότητα της
αμφιβολίας απέναντι σε κάθε τι στερεότυπο και "σίγουρο" χωρίς ενοχές,
στοιχεία που δεν τα βρήκα στον Θεοδωράκη και το πομπώδες και
"πολεμικό" πολιτικό τραγούδι που χωρίς να το απαξιώνω ιστορικά και
μουσικά ήταν από ένα σημείο και μετά κουραστικό και επαναλαμβανόμενο ,έξω από
τον δικό μου "ρυθμό" που δεν "χωρούσε" στων "Αρμάτων
τα καλέσματα" και τους "ύμνους της Ρωμιοσύνης"!. ....Και νομίζω
πως αυτό συνέβη και με πολλούς και πολλές από την δική μου γενιά.