|
|
|
|
||
|
Για όσους πάνε γυρεύοντας στο χώρο της Οικολογίας και του Πολιτισμού. Υπό τη διαχείριση του Γιάννη Σχίζα
|
|
|
|
||
|
“Στο Τατόϊ διαβάζω πώς θα χτιστεῖ ἕνα σπουδαῖο συνεδριακό κέντρο, πού θα ἀποτελεῖ landmark. Landmark στα ἑλληνικά σημαίνει ὀδόσημο. Σαν τί εἶναι αὐτό πού θα σηματοδοτεῖ το Συνεδριακό Κέντρο μές τη μέση του ἱστορικου αὐτοῦ κτήματος; Μά προφανῶς, την ιστορική μας ἀμνησία.
Τι ἐννοῶ; Eἴμαστε ἕνας λαός πού ἀπό πολύ, πολύ παλαιά θέλει να θυμᾶται: Ομηρικά Επη, Θουκυδίδης, Ακριτικά τραγοὐδια, Απομνημονεύματα Ἀγωνιστῶν 1821, – ἡ σειρά είναι ἀτελευτητη. Γράφουμε ἀλλά και διαβάζουμε ἄπληστα Ἰστορία. Ἔχουμε δηλαδή μονίμως την περιέργεια να κοιτάζουμε προς τά πίσω, να ἀναμετροῦμε τον δρόμο πού ἔχουμε διανύσει, να τον κατατάσσουμε και να προσπαθούμε να κατανοήσουμε τά γεγονότα και τον ἐαυτό μας.. Αὐτά ὡς λαός.
Ὑπάρχει ὅμως και κάποια-ἀόρατη σέ μένα, Δυναμη, πού δουλεύει για να σβήνονται ὅσα ὀδόσημα σχετιζονται με βασιλεις. Ἐντούτοις, βασιλεις ἀποτελοῦν τά κυριότερα ὁδόσημα για ὄλους τούς λαούς τῆς Εὐρώπης. Αὐτό εἶναι φυσικό, μιάς και ἀπό τούς Ρωμαίους αὐτοκράτορες μέχρι το τέλος τοῦ πρώτου παγκοσμίου πολέμου -δηλαδή μια εἰκοσαριά αἰωνες- κεφαλή του κάθε κράτους ἦταν ἕνας Μονάρχης. Μονάρχες διαμόρφωσαν την «καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολή» καθώς και την Εὐρώπη. Φυσικά λοιπόν οἰ ανδρες αὐτοί – ἤ οἱ γυναῖκες γιατί ὑπῆρξαν πολλές και σπουδαῖες βασιλισσες – ἀποτελοῦν ὀδόσημα της διαδρομῆς κάθε κράτους. Την μνήμη τους οἱ ἑκάστοτε κυβερνήσεις την διατηροῦν ζωντανή με σχολικά βιβλία ἱστορίας και ἰδίως κάνοντας επισκέψιμα τά παλατια και τούς κήπους ὅπου ἔζησαν.
|
Κοινή ανακοίνωση 16 Περιβαλλοντικών Οργανώσεων για Δελτίο Τύπου της ΕΕ που αφορά την κατάσταση διατήρησης του λύκου στην Ευρώπη
Οι υπογράφουσες 16 Περιβαλλοντικές Οργανώσεις εκφράζουμε τη βαθιά μας ανησυχία για το περιεχόμενο Δελτίου Τύπου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σχετικά με τους «Λύκους στην Ευρώπη», με ημερομηνία 4 Σεπτεμβρίου 2023 [i], το οποίο καλεί τις κυβερνήσεις να χρησιμοποιήσουν τις παρεκκλίσεις της νομοθεσίας για την προστασία του λύκου και ζητά από κάθε ενδιαφερόμενο μέρος να παρέχει δεδομένα για το είδος, σε μια ασφυκτική προθεσμία, προκειμένου να αποφασίσει για ένα πιο ευέλικτο καθεστώς προστασίας του είδους στην ΕΕ, χωρίς όμως να διευκρινίζονται οι τρόποι ελέγχου και διασφάλισης της αξιοπιστίας των δεδομένων που θα συγκεντρωθούν.
Το Δελτίο Τύπου της Επιτροπής αναπαράγει παραπλανητικές πληροφορίες για τον λύκο
Οι ισχυρισμοί ότι ο αριθμός των λύκων συνδέεται άμεσα και προεξοφλεί μεγάλο επίπεδο ζημιών στην κτηνοτροφία είναι σε σημαντικό βαθμό ανακριβής, καθώς τα επίπεδα απωλειών στο ζωικό κεφάλαιο σχετίζονται κατά βάση με την αποτελεσματική εφαρμογή μέτρων πρόληψης και δευτερευόντως με τον αριθμό των λύκων -όπως έχουν δείξει πολλές διεθνείς επιστημονικές έρευνες.
Επιπλέον, ήδη εφαρμοζόμενες παρεκκλίσεις της Ενωσιακής νομοθεσίας για τον λύκο δεν έχουν ακόμα αξιολογηθεί ως προς την αποτελεσματικότητά τους, με αποτέλεσμα την πιθανή έναρξη ενός φαύλου κύκλου αίματος, σε περίπτωση μείωσης του προστατευτικού καθεστώτος, χωρίς αυτή να συνοδεύεται από την αποτελεσματική επίλυση συγκρούσεων.
Οι ισχυρισμοί ότι οι λύκοι αποτελούν κίνδυνο για τον άνθρωπο, είναι παραπλανητικοί, καθώς, βάσει πρόσφατων επιστημονικών στοιχείων [ii], οι επισήμως καταγεγραμμένοι θάνατοι ανθρώπων από επιθέσεις λύκων στην Ευρώπη αποτελούν σπάνια εξαίρεση. Βάσει πρόσφατης επιστημονικής έρευνας ο τελευταίος θάνατος ανθρώπου από κυνοειδές στην Ελλάδα οφείλεται σε επίθεση από σκυλιά.
Του Γιάννη Σχίζα
Μετά την
καταστροφή της Θεσσαλίας, επακολουθεί το χάος
και πιθανόν μια ακατανίκητη αστικοποίηση. Και η ύπαιθρος του 20ου αιώνα, ύστερα από
αλλεπάλληλα κύματα «εκσυγχρονισμών» ή αυθόρμητων αλλαγών όπως αυτή της
πλημμύρας, είναι καταδικασμένη να διάγει
μια περιθωριακή ζωή
και να παρέχει τα ξεθωριασμένα υλικά της για νοσταλγίες κάθε είδους.
Η φυγή των κατοίκων στα μεγάλα αστικά κέντρα (1)σε συνδυασμό με την απομάκρυνση του ενεργού πληθυσμού από την αγροτική παραγωγή , δρα παράλληλα ή
«συνεργιστικά» με εξελίξεις όπως η εκμηχάνιση της αγροτικής παραγωγής, ο σχηματισμός μεγάλων αγροβιομηχανικών
μονάδων, η έμφαση σε κλάδους με
συγκριτικά πλεονεκτήματα στη
διεθνή αγορά, η εγκατάλειψη παραδοσιακών τομέων και δραστηριοτήτων. Η αγροτική
οικονομία εξαρτάται περισσότερο από την
«ένταση» κεφαλαίου και πληροφορίας, ενώ παράλληλα το ποσοστό της αγροτικής παραγωγής στο ΑΕΠ μειώνεται(2).
Οι νέες παραγωγικές δομές βρίσκουν
την αντίστοιχη έκφρασή τους στο χώρο,
ενώ ο μόνιμος πληθυσμός της
υπαίθρου αντικαθίσταται σε σημαντικό
βαθμό από τον «ευκαιριακό πληθυσμό» των εκδρομέων, των τουριστών, των
χρηστών δεύτερης κατοικίας.
Η νέα κατάσταση των διάσπαρτων οδικών αξόνων, των πυλώνων
μεταφοράς ρεύματος, των εξοχικών και των «ταβερνοχώρων» με τα ψευδο-παραδοσιακά
στοιχεία, των «all inclusive ξενοδοχειακών συγκροτημάτων,
φαίνεται να συνιστά ενσάρκωση μιας προφητείας της «Καταστασιακής
Διεθνούς» για την επερχόμενη, «ψυχαγωγική ψευτοϋπαιθρο»....
Απελευθερωτικός αέρας
«Ο αέρας των πόλεων απελευθερώνει», έλεγε ένα παλιό γερμανικό γνωμικό της αναγέννησης - η πόλη προσφέρει νύφες και γαμπρούς(!) και πολλά άλλα. Όμως στην ύστερη βιομηχανική περίοδο η πόλη εμφανίζεται να βιώνει μια σοβαρή και πολυδιάστατη κρίση. Η ατμοσφαιρική ρύπανση, η συγκοινωνιακή δυσλειτουργία, η στενότητα και ελλειμματικότητα ελεύθερων χώρων, η δυσμορφία του αστικού τοπίου, η διάλυση των «κυττάρων συλλογικότητας» , η ανασφάλεια, προξενούν σημαντικές απώλειες στο αναδυόμενο «ουρμπανιστικό όνειρο». Ο «Αγροτισμός» ως υποστήριξη μιας αναδιανομής του πληθυσμού στον ευρύτερο χώρο, δεν θα καταθέσει εύκολα τα όπλα(3). Η
Τι είναι ο Λουκιανισμός
Ο Λουκιανισμός είναι ένα αυθόρμητο «κίνημα», που δημιουργήθηκε από τους
φανατικούς θαυμαστές του Λουκιανού, τους «Λουκιανιστές», ενώ ακόμα εκείνος
ζούσε. Το όνομα το έδωσε ο εικαστικός Μάριος Σπηλιόπουλος, που είναι και ο
επικεφαλής του κινήματος. Οι «Λουκιανιστές» δεν
έχαναν καμία εμφάνιση του Λουκιανού και πολλές φορές έκαναν «κερκίδα».
Παράδειγμα ο Ξενοφών και η παρέα του. Ο Ξενοφών και οι φίλοι του όταν
πρωτοεμφανίστηκαν σαν «Λουκιανιστές», πριν από πολλά χρόνια ήταν ακόμα
φοιτητές. Έρχονταν σύσσωμοι στις συναυλίες του Λουκιανού και συμμετείχαν
κάνοντας φωνητικά και κυρίως κάνοντας τον ήχο της «συγκοπής», στο τραγούδι
«Ένα γουρούνι λιγότερο». Ο Λουκιανός όταν τους
άκουγε καταλάβαινε ότι ήταν εκεί και τους χαιρετούσε από μικροφώνου λέγοντας
: «Ξενοφών, καταραμένε (έτσι προσφωνούσε ο Λουκιανός όποιους αγαπούσε) εδώ
είσαι πάλι;». «Λουκιανιστές» , όμως
ήταν και είναι και χιλιάδες άλλοι θαυμαστές του Λουκιανού, κάθε κοινωνική
τάξης και ηλικίας, όπως τους περιγράφει στο τραγούδι που έγραψε για την πρώτη
του συναυλία στον Λυκαβηττό, το 1982: «….Ήρθαν μαθητές κι εργάτες, ήρθαν
νεοδημοκράτες ήρθαν και κάμποσα φρικιά… ήρθαν παχουλές κυρίες, ήρθαν
φοιτητές, ήρθαν και γκόμενες παλιές…». Όμως οι «Λουκιανιστές»
δεν χαρακτηρίζονται μόνο από τη συμμετοχή τους στις εκδηλώσεις του Λουκιανού.
Ο «Λουκιανισμός» είναι μια βαθύτερη έννοια. Ο Λουκιανός επηρέασε με τα
τραγούδια του και κυρίως με τη στάση ζωής του πολλές γενιές ανθρώπων. Ο αντικομφορμισμός
του, ο γνήσιος και όχι κατασκευασμένος για να πουλάει, αγαπήθηκε πολύ. |
του Γιάννη Σχίζα
Δρόμος της Αριστεράς, 23.9.23
Η κατάσταση
έχει φτάσει στο απροχώρητο. Κυρίως απειλούμαστε από την «αναθεωρητική» Τουρκία,
με στόχο να αλλάξουμε την κατανομή
μεταξύ ημών και αυτών : Την κατανομή του ελληνικού στοιχείου στην Τουρκία, με ό,τι αυτό
σημαίνει – Αγία Σοφία, Χάλκη, Τένεδος κλπ. Την παρουσία της στην Κύπρο, στα νησιά του Αιγαίου, στη Θράκη,
την μέσω της λαθρομετανάστευσης αλλαγή της πληθυσμιακής σύνθεσης .. Η
συλλογική αδιαφορία μας εμποδίζει να δούμε την κατάσταση από τις πυρκαγιές στον
Έβρο, από τις πυρκαγιές στο απανταχού της επικράτειας, από τις πλημμύρες στην Θεσσαλία, από την παρουσία λαθρομεταναστών στα νησιά και την
«διαπερατότητα» της χώρας. Ενώ η ηγεσία
σχεδιάζει αυτό που αποκλήθηκε «Πρέσπες
του Αιγαίου», η χώρα προπαγανδίζεται για τις πιο εξαντρίκ και
βιτσιόζικες διακοπές στα νησιά .
Ο πληθυσμός μένει στάσιμος ενώ δεν απουσιάζουν
οι ιδέες να φέρουμε μετανάστες για να καλύψουμε τα κενά. Το δε κόμμα των συνταξιούχων
που έμεινε στα σκαριά γιατί καλύφθηκε
από το Κόμμα των Φτωχών, κάνει βήματα
σημειωτόν : Στα 67 χρόνια πήγε τις
συντάξεις ο ΣΥΡΙΖΑ(νόμος Κατρούγκαλου), με μείωση των συντάξεων, κατάργηση του
ΕΚΑΣ, ενταφιασμό της 13ης και
14ης σύνταξης, με προοπτική
να ανέβουν οι συντάξεις στα 72 χρόνια.
Εμείς (οι
συνταξιούχοι) αντιδράσαμε με έξυπνα, πλην ατελέσφορα λόγια : Τους είπαμε ότι κάποιοι
ονειρεύονται τις κηδείες μας, αλλά εμείς θα κηδέψουμε τις πολιτικές τους. Τους είπαμε
ότι οι συντάξεις δεν είναι επίδομα, χορηγία ή
αλληλεγγύη στους πένητες - αλλά συσσωρευμένο χρέος της κοινωνίας προς τους
ασφαλισμένους. Τους είπαμε ότι η σύνταξη
δίνει ευκαιρίες δημιουργικής απασχόλησης, προς όφελος της κοινωνίας.
Είμαστε σε μια εποχή, όπου ένας καθηγητής του Πανεπιστημίου του Yale, ονόματι Yosuke Narita, προτείνει από τις στήλες του σοβαρού New York Times ότι οι ηλικιωμένοι πρέπει μαζικά να εξωθηθούν σε αυτοκτονία,
|
Του Γιάννη Σχίζα
Aυγή 23.9.23
Το Τατόϊ το χάσαμε , μετά τη μεγάλη
πυρκαγιά του 2021. Η καταστροφή , που αναφέρονταν και στα 42000 στρέμματα της
έκτασής , που φτάνει το 5πλάσιο της
έκτασης του πάρκου της Βουλώνης στο
Παρίσι , ήταν τρομερή, όχι όμως και ανέκκλητη : Σε ανακοίνωση του «Συλλόγου Φίλων του Τατοϊου», αναφέρεται
μια απόσταση δυο γενεών ως την πλήρη αποκατάσταση του κτήματος , όμως η θαμνώδης
βλάστηση που έρχεται σύντομα μετά το κακό, είναι απόδειξη ότι η γη είναι ικανή
να αναπληρώσει αυτά που έχασε σε ένα μικρότερο χρονικό διάστημα. Άλλωστε την εμπειρία αυτή αποκόμισα
σε παλαιότερους χρόνους, όπως το 1980, έπειτα
από πυρκαγιά στη
Βόρεια Εύβοια.
Με το Τατόϊ είχα προσωπικούς δεσμούς.
Επί «Οικολογικής Συνεργασίας», δηλαδή το 1992 περίπου, πηγαίναμε το
καλοκαίρι και «φυλάγαμε» ένα από τα πολλά μέρη που άξιζαν προστασία,
που ήταν περίπτερο μέσα στο δάσος . Το μέρος αυτό ήταν ερειπωμένο αλλά στεκόταν
στα πόδια του, μέχρι που κατέρρευσε οριστικά στον σεισμό του 1999. Στη συνέχεια
η «Ελληνική Εταιρεία» ανέλαβε μια μελέτη για την ολότητα του χώρου, όπου
εξέθετε ένα βιώσιμο σχέδιο συνύπαρξης χρήσεων – με αγροτικές, πολιτιστικές,
περιπατητικές και άλλες συνιστώσες. Μετά ήρθε ο σύλλογος «Φίλων του Τατοϊου» με
τον Βασίλη Κουτσαβλή, που αντιστάθηκε στις ιδέες για άλωση του χώρου από
διάφορες χρήσεις αναψυχής, με την
συμβολή της Ελληνικής Εταιρείας και του αντιπροέδρου της, του Κώστα Σταματόπουλου : Έως ότου εμφανίστηκε στον
ορίζοντα ένα σχέδιο δημιουργίας συνεδριακού χώρου….
«Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή: Για την ίδρυση και οργάνωση των Ελληνικών πανεπιστημίων Σμύρνης και Αθήνας, Σελίδες από τη ζωή του», εισαγωγή, σχόλια: Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης, εκδόσεις Στοχαστής
Η προσωπικότητα του μεγάλου μαθηματικού Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή φώτισε την μαθηματική επιστήμη το πρώτο μισό του εικοστού αιώνα. Οι εκδόσεις Στοχαστής συνεχίζουν να μας κάνουν γνωστή τη ζωή και τη δράση αυτού του λαμπρού μυαλού. Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή: Για την ίδρυση και οργάνωση των Ελληνικών πανεπιστημίων Σμύρνης και Αθήνας, Σελίδες από τη ζωή του είναι ο τίτλος του νέου αυτού έργου. Με εισαγωγή και σχόλια του Ελπιδοφόρου Ιντζέμπελη.
Ο πρόλογος του καθηγητή ιστορίας και Φιλοσοφίας του Πολιτισμού του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου Κώστα Θεολόγου περιγράφει εν συντομία τις επιρροές και έργο του σπουδαίου επιστήμονα καταλήγοντας στις σκέψεις και τις ενέργειες για την ίδρυση των πανεπιστημίων.
Ο Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης στα εισαγωγικά του σχόλια μάς παρουσιάζει σελίδες από τη ζωή του.
και η
ανάγκη αποφυγής υπερβολικού κλαδέματος
Απόδοση στα Ελληνικά :
Μ. Καπάνταης Δασολόγος- Περιβαλλοντολόγος
τ. Δ/ντης Πρασίνου
Μια αστική Ιπποκαστανιά σε άνθιση από τους Rose and Trev Clough
Περίληψη:
Στις αστικές περιοχές, οι δεντροστοιχίες είναι κορυφαίοι παράγοντες στο σχεδιασμό του τοπίου, παρέχοντας μια σειρά από πλεονεκτήματα τόσο από περιβαλλοντική όσο και από αισθητική άποψη. Αυτά τα δέντρα, που συνήθως καλύπτουν δρόμους και λεωφόρους, όχι μόνο ομορφαίνουν και δίνουν ζωή στην πόλη, αλλά έχουν θετικό αντίκτυπο στο περιβάλλον, βελτιώνοντας την ποιότητα του αέρα και μετριάζοντας το φαινόμενο της θερμικής νησίδας, τόσο χαρακτηριστικό των πυκνοκατοικημένων περιοχών.
Παρά την πολύτιμη συμβολή τους στην ποιότητα της αστικής ζωής, αυτά δεν είναι χωρίς προκλήσεις και προβλήματα . Η πραγματικότητα είναι ότι το να μεγαλώνεις σε ένα αστικό περιβάλλον είναι μια πρόκληση. Οι δεντροστοιχίες πρέπει να αντιμετωπίσουν μια σειρά δυσμενών παραγόντων, από συμπαγή εδάφη και μειωμένη διαθεσιμότητα νερού, έως υψηλά επίπεδα ρύπανσης και πιθανές βλάβες στον κορμό και τους κλάδους που προέρχονται από τη συνεχή και έντονη λειτουργία της πόλης.
Μία από τις πιο κρίσιμες πτυχές της φροντίδας των δέντρων αυτών είναι το κλάδεμα. Ενώ το κλάδεμα είναι απαραίτητο για τη διατήρηση της υγείας του δέντρου και τη διασφάλιση της ασφάλειας των πεζών και των οχημάτων, το υπερβολικό ή ακατάλληλο κλάδεμα μπορεί να έχει επιζήμια αποτελέσματα. Το υπερβολικά επιθετικό κλάδεμα μπορεί να αποδυναμώσει τη δομή του δέντρου, να μειώσει την ικανότητά του να φωτοσυνθέτει και τελικά να μειώσει τα περιβαλλοντικά οφέλη που παρέχει. Επιπλέον, μπορεί να κάνει το δέντρο πιο ευαίσθητο σε ασθένειες ή παράσιτα, θέτοντας σε κίνδυνο την επιβίωσή του.
Επομένως, η διαχείριση και η φροντίδα των δεντροστοιχιών πρέπει να γίνεται με γνώση και προσοχή, διασφαλίζοντας ότι θα παραμείνουν ένα πολύτιμο αγαθό για τις πόλεις και όλους όσους ζουν και εργάζονται σε αυτές.
|
Ὁ ἀναγνώστης τοῦ 3ου τεύχους τῶν ἐνδοσυγκριτικῶν
θὰ βρεθῇ ἀντιμέτωπος μὲ ἐκ πρώτης ὄψεως παράδοξες ἐτυμολογικὲς συσχετίσεις ὅπως
τοῦ σκύλλα / στσούλλα μὲ τὸ τσούλα (= ἀνήθικη γυναίκα), τοῦ λιάρα
(= κηλῖδα στὸ δέρμα ἢ τὸ ροῦχο) μὲ τὸ λέρα, τοῦ πυλαλῶ / πουλαλῶ (=
τρέχω γρήγορα) μὲ τὸ πουλαρίζω (= τρέχω γρήγορα σὰν πουλάρι), τοῦ χιλοπίττα
ἢ χιλόπιττα μὲ τὸ ἀχλιόπιττα (= ἄρτος ψημένος στὴν ἀχλιά,
τὴν χλιαρὴ στάχτη), τοῦ σκυλλόγαμος / σ΄σ΄υλλόγαμος (= «ἑορτὴ» γάμου ἀποσκοποῦσα
στὴν ἀποφυγὴ τῆς ἐκδήλωσης τῆς λύσσας) μὲ τὸ ταυτόσημο λ(υ)σσόγαμος, καὶ
ἑπομένως τοῦ σκύλλα / σ΄σ΄ύλλα μὲ τὸ ἤδη ἀρχαῖο λύσσα κ.ο.κ.
Ὅλες αὐτὲς οἱ συσχετίσεις βασίζονται στὴν θεμελιώδη
ἀρχὴ τῆς ἐνδοσυγκριτικῆς θεωρίας ὅτι ἡ ἐξέλιξη ἑνὸς τύπου στὸ ἐσωτερικὸ μιᾶς
γλώσσας δὲν συνεπάγεται τὴν ἐξαφάνιση αὐτοῦ ἀπὸ τὸν ὁποῖο προῆλθε, ὅτι δηλ. στὴν
ἴδια γλῶσσα εἶναι δυνατὸν νὰ συνυπάρχουν οἱ πρωτογενεῖς τύποι μὲ τοὺς
παραγόμενους. Χαρακτηριστικὸ εἶναι τὸ παράδειγμα τοῦ θέλω νὰ ποὺ ἐξελίχθηκε
καὶ σὲ θελά, θενά, θά, χωρὶς αὐτὸ νὰ σημαίνῃ ὅτι θά ᾿πρεπε νὰ ἐξαφανισθῇ,
ὅπως δὲν ἐξαφανίσθηκε τὸ θέλεις, ἐπειδὴ ἐξελίχθηκε σὲ θέλ᾿ς > θές,
ἢ τὸ willἐπειδὴ ἐξελίχθηκε
σὲ ‘ll(πρβλ. hewillgo/ he ‘llgo) κ.ο.κ.
Ο Ηλίας, ο πρώτος γάτος χορευτής, κλείνει ραντεβού για δεύτερη χρονιά με τα παιδιά στο Θέατρο Άβατον | Πρεμιέρα: 14/10 Η ιστορία μας μιλά για
έναν μικρό γάτο Μετά τον πρώτο άκρως
επιτυχημένο κύκλο παραστάσεων, ο γάτος Ηλίας και η παρέα του ξεκινούν για
δεύτερη συνεχόμενη χρονιά το μαγικό ταξίδι τους στη γατοσυνοικία του Θεάτρου
Άβατον και περιμένουν όλα τα παιδιά από
2 έως και 7 ετών να γίνουν συνοδοιπόροι τους. Ο Στέφανος Παπατρέχας
γράφει και συν-σκηνοθετεί με την Νάντια Δαλκυριάδου ένα έργο που μέσα από τη
μουσική, το τραγούδι, το χορό και το παιχνίδι μάς φωτίζει το μονοπάτι προς το
θάρρος, τη δύναμη, την αποδοχή, την προσφορά, αλλά και τη διαφορετικότητα και
την εκτίμηση. «ΗΛΙΑΣ, ο πρώτος
γάτος χορευτής της γατοϊστορίας» |
|
Η Θεσσαλία υπέστη βιβλικών διαστάσεων φυσική καταστροφή.
Το δράμα των συνάνθρωπων
μας δεν μπορεί να αφήσει κανέναν ασυγκίνητο. Χρειάζονται άμεση στήριξη!
Η Ανώτατη Γενική
Συνομοσπονδία Συνταξιούχων Ελλάδος (ΑΓΣΣΕ), προκειμένου να συνδράμει στους
πλημμυροπαθείς της Θεσσαλίας, σε συνεργασία με τους διοικητικούς φορείς της
περιοχής, διέθεσε κονδύλι ύψους 5.000€ για τις άμεσες ζωτικές ανάγκες των
κατοίκων της περιοχής.
Για την άμεση υλοποίηση της απόφασης αυτής εξουσιοδοτήθηκαν από
τον Πρόεδρο και τον Γενικό Γραμματέα της Συνομοσπονδίας και μετέβησαν στη Θεσσαλία ο Αναπληρωτής
Πρόεδρος Μαλαμής Γιώργος και ο Ταμίας Αρνής Γιώργος, όπου προμηθεύτηκαν και διέθεσαν ένα μεγάλο φορτηγό με εμφιαλωμένα νερά,του
οποίου το 60% του περιεχομένου παραδόθηκε στην Συντεχνία των Αρτοποιών του
Βόλου για την παρασκευή ψωμιού και το υπόλοιπο 40% δόθηκε για τις ανάγκες του
Γενικού Νοσοκομείου Βόλου.
Είμαστε εκείνη η ομάδα
πληθυσμού που στο διάβα των χρόνων έχουμε βιώσει πολλές δύσκολες και απρόβλεπτες
καταστάσεις και στις οποίες πάντα το αντίδοτο και η όποια ανακούφιση ήταν η Αλληλοβοήθεια.
Και
τώρα οφείλαμε να δράσουμε με Αλληλεγγύη, πέρα από την επιβαλλόμενη και
υποχρεωτικά παρεχόμενη Κρατική Αρωγή
Ο
Πρόεδρος
Ο Γενικός Γραμματέας
Γιώργος
Κουτσιμπογεώργος
Αντώνης Μπιρμπιλής
|