Ημέρες ορειβασίας

Ημέρες ορειβασίας

Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2016

ΧΙΟΝΙΣΜΕΝΟ ΤΟΠΙΟ



Τι είναι  η ένδυση  – όταν δεν είναι απλή λειτουργία; Όταν δηλαδή δεν είναι απλό μέσο προφύλαξης από το κρύο, τον αέρα, τη ζέστη, τον ήλιο;
Μα φυσικά είναι μέσο κάλυψης-αποκάλυψης . Eίναι εργαλείο  αισθητικής. Κρύβει ό,τι θέλουμε να κρύψουμε και αποκαλύπτει ό,τι θέλουμε να αποκαλύψουμε. Ακόμη όμως κάνει και κάτι άλλο, ίσως σημαντικότερο : Δηλαδή υπαινίσσεται. Δηλαδή μισοκρύβει-μισοαποκαλύπτει,  υπηρετώντας την αισθητική και μ’ αυτό τον τρόπο, διεγείροντας  τη φαντασία των άλλων. Προκαλώντας  τη  «συμμετοχή» του παρατηρητή…
Ένα χιονισμένο τοπίο είναι ένα άλλο τοπίο, που κυρίως και προπάντων μισοκρύβει-μισοαποκαλύπτει. Που εμπλουτίζει το απόθεμα των εικόνων μας. Που μας «ξεπλήττει» - έστω και για λίγο. Που μας πηγαίνει στο «αλλού», κι επομένως είναι πολύτιμο για τη συνέχεια της ζωής, της προσπάθειας, του αγώνα.
Το χιονισμένο τοπίο με τη διαμεσολάβηση της ματιάς του καλλιτέχνη γίνεται ακόμη πιο φαντασιογόνο, απόμακρο, αναχωρητικό, προωθητικό σκέψεων. Γίνεται λουτρό παροδικής ομορφιάς  σε ένα κόσμο κοινοτοπιών.
«Σε ευχαριστώ ω καλλιτέχνη Δημήτρη Βερούχη» - θα έλεγα, με εκείνο το παλιό-καλό πνεύμα που έκανε τον Σαββόπουλο να ευχαριστεί την Εταιρία…
ΥΓ
Για τους ενδιαφερόμενους, ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ για ακόμη καλύτερες εικόνες του κόσμου…


Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2016

Το δάσος και τα δέντρα




Του Γιάννη Σχίζα
Δημοσιεύεται στην ΑΥΓΗ της 30.12.2016

Εδώ και 20 χρόνια προσπαθώ  να θυμηθώ  το όνομα  του    εικαστικού καλλιτέχνη  που ορθώθηκε ενάντια στα σχέδια δημιουργίας  παράλληλου καναλιού προς τον Δούναβη,   μέσω της καταστροφής του δάσους του Χάϊνμπρουκ . Ο νομπελίστας Κόνραντ Λόρενζ το είχε χαρακτηρίσει «τροπικό δάσος σε εύκρατη ζώνη», όμως το εκπληκτικότερο όλων ήταν  η   αφήγηση του συγκεκριμένου  καλλιτέχνη….. «Φανταστείτε», είπε, «ότι κάποιος  τρελός μπαίνει στο μουσείο με ένα μαχαίρι και καταστρέφει τους υπέροχους φλαμανδικούς πίνακες με θέμα τα δάση. Όλοι θα αισθάνονταν αποτροπιασμό ! Τι πρέπει  όμως τώρα να αισθανθούν που βανδαλίζεται και καταστρέφεται το πρωτότυπο!»

(Ποιητική) Απόρριψη εξηγήσεων



του Λουκά Αξελού

Η λέξη σ’ αγαπώ
επιδέχεται πολλές ερμηνείες.
Το βέβαιο είναι η αποστροφή της
στον ορθό λόγο ή
το να καταστεί μέρος
ατέλειωτων διαπραγματεύσεων
με τίμημα τον συμβιβασμό ή την αντιπαροχή.

Η λέξη σ’ αγαπώ
ταυτίζεται με τον κεραυνό
που πέφτει απροειδοποίητα,
χωρίς ενοχές
ή την ανάγκη απολογίας
για τον λόγο
που προκάλεσε
το θανατηφόρο ξέσπασμά του.

Κωνσταντίνοι, Απρίλιος 2012

Προς το Α της αρχιτεκτονικής

του Γιώργου  Παπαγιαννόπουλου*

Ανταποκρινόμενος σε ένα  συλλογικό άρθρο των Τ. Μπίρη, Μ.Αδάμη, Μ. Οικονόμου

ΠΗΓΗ: Greekarchitects
Κατόπιν συζητήσεων με τους συναδέλφους στο ΤΑΜ-ΔΠΘ Ελένη Αμερικάνου και Πάνο Εξαρχόπουλο και θετικά τοποθετημένοι ως προς την πρωτοβουλία αυτή , καταλάβαμε ότι μοιραζόμαστε την ίδια αμηχανία ως προς το ποιο θα μπορούσε να ήταν το επόμενο βήμα στην προσπάθεια ενός ανοίγματος προς την εγκύκλια εκπαίδευση της αρχιτεκτονικής ως επιστήμης και τέχνης. Ταυτόχρονα ως έμφυτης δεξιότητας και ανάγκης όλων -  μικρών και μεγάλων. Άλλωστε η μουσική, η ζωγραφική ή η λογοτεχνία κατέχουν ανέκαθεν έναν τέτοιο ρόλο μέσα στη ζωή του σχολείου. Ωστόσο, αν ανοίξει κανείς το ραδιόφωνο σήμερα θα εκπλαγεί αν τύχει να διασταυρωθεί με τους ήχους και τα λόγια του Χατζηδάκη ή του Τσιτσάνη.
Πριν 20 χρόνια, όταν σπούδαζα κυκλοφορούσε στην επικράτεια ένα και μοναδικό έντυπο αρχιτεκτονικής. Από τότε έως σήμερα κατακλυζόμαστε από εκδηλώσεις, άρθρα περί της αρχιτεκτονικής όχι κατά ανάγκη στον ειδικό τύπο. Παράλληλα, η «μπαλκονολογία» και η χωρική μιζέρια στην εξελισσόμενη νέα πόλη της Ξάνθης καλά κρατεί. Είμαστε αυτόπτες μάρτυρες αυτής της συνθήκης, άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο, στη διάρκεια των τελευταίων είκοσι ετών.
Νιώθω ότι το βήμα που προσφέρεται εν αφθονία σήμερα στους αρχιτέκτονες διανοούμενους δε βρίσκει την αντίστοιχη και ποθούμενη ανταπόκριση στο ευρύ κοινό. Λεξιλαγνεία και ευφυολογήματα ενίοτε φαίνεται να συγκροτούν έναν «νέο»,  «ελευθεριακό» Ακαδημαϊσμό εντυπωσιακό στους «ψαγμένους», πληκτικό έως και εκνευριστικό στους υπολοίπους, ειδικούς ή μη.
Από την άλλη η αρχιτεκτονική, το δομημένο περιβάλλον γενικότερα,  αφορά εκ των πραγμάτων τους πολλούς . Όχι τους λίγους. Όπως άλλωστε η τεχνολογία, η ιστορία, η οικολογία, η γεωμετρία, η υγιεινή διατροφή.

Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2016

Με νέες δυνάμεις για μια πιο δύσκολη χρονιά




Με ένα πλούσιο απολογισμό από το 2016 ο Κτηνοτροφικός Σύλλογος Αττικής «Άγιος Γεώργιος» ξεκινά το 2017, με πρωτοχρονιάτική εκδήλωση στο Hilton Αθηνών, αίθουσα ΘΑΛΕΙΑ 2, την Κυριακή, 8 Ιαν 2017, στις 12.00.

Συμπληρώνοντας 3 χρόνια συνεχούς παρουσίας στα κοινά ο Κτηνοτροφικός Σύλλογος Αττικής, πραγματοποίησε πληθώρα δραστηριοτήτων, πάντα με το slogan του Συλλόγου «αδαπάνως για τον Σύλλογο», ενώ κατάφερε να είναι «παρών» σε κάθε σημαντική στιγμή σε κάθε μέλος του Κτηνοτροφικού Συλλόγου που το είχε ανάγκη, και μπορούσε.

Ένα ακριβώς χρόνο μετά τον σχεδιασμό του 2016, πάλι στο Hilton, στις 10/1/2016, ο Κτηνοτροφικός Σύλλογος Αττικής παρουσίασε δημόσια τις προτάσεις του και τελικά πέτυχε πολλά περισσότερα, από όσα είπε στην πρώτη τηλεοπτική παρουσία στις 19/1/2016 στο ΚΟΝΤΡΑnews. Ακολούθησαν οι αγροτικές κινητοποιήσεις όπου ο Κτηνοτροφικός Σύλλογος Αττικής μετείχε με τα μέλη του στις κατά τόπους συγκεντρώσεις και αργότερα στο Σύνταγμα. Στην Agrotica (31/1/2016) έγινε διερευνητική συνάντηση με εκπροσώπους αγροτών από Βουλγαρία για κοινό έργο στα πλαίσια του Interreg.

Ο Φεβ 2016 ξεκίνησε με «άνοιγμα» του Κτηνοτροφικού Συλλόγου Αττικής προς άλλες συλλογικότητες της Αττικής (Ομάδα Κηπευτικών Μεγάρων, Σύλλογος Αλιέων Μαραθώνα, Δήμος Φυλής, Δήμος Σαρωνικού, ΚοινΣΕπ ΚΥΚΕΩΝ κλπ) με στόχο την από κοινού προώθηση της Τοπικής Ανάπτυξης της Υπαίθρου της Αττικής, ενώ στις 22/2/2016 συμμετείχαμε στην Ομάδα Πρωτοβουλίας για την στήριξη του πρωτογενή τομέα (κτηνοτροφία) στα Μικρά Κυκλαδονήσια καιι στις 23/2/2016 κάναμε κοινή εκδήλωση για την Ανάπτυξη της Υπαίθρου στον Μαραθώνα.

Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2016

FREUD SIGMUND : ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΝΟΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΨΥΧΩΣΕΙΣ






Εκδόσεις Principia                                                         

Ε














ΕΙΣΑΓΩΓΗ,ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ,ΣΧΟΛΙΑ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Σ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ



Τα κείμενα για την παράνοια και τις ψυχώσεις που φιλοξενούνται στον παρόντα τόμο, χρονικά καλύπτουν μία μεγάλη περίοδο, από το 1915 μέχρι το 1938. Στόχος του είναι να κατανοηθούν οι ασθένειες αυτές ψυχαναλυτικά. Για τον Φρόιντ κατανόηση σημαίνει να αντιληφθούμε τους ιδιαίτερους ψυχικούς μηχανισμούς γένεσής τους, τα αίτια που τις προκάλεσαν, την πορεία τους μέσα στο χρόνο, και τελικά να τις συνδέσουμε με στοιχεία του παρελθόντος που υπήρξαν συγκρουσιακά γι' αυτές. Μέσα από το στοχασμό του, η παράνοια και η ψύχωση παύουν να είναι μία terra incognita.
Επίσης, σημαντική στη φροϋδική μελέτη είναι η αναζήτηση των σχέσεων ανάμεσα στην κανονικότητα, τις νευρώσεις και τις ναρκισσιστικές παθήσεις. Συνεχώς επανέρχεται στην εύθραυστη αυτονομία του φυσιολογικού. Ο προσδιορισμός των εκλεκτικών συναφειών και της διαλεκτικής μεταξύ του «υγιούς» και του «παθολογικού», είναι ένα αίτημα που αναδεικνύεται στα παρόντα κείμενα.

Περιεχόμενα

   Εισαγωγή: Παναγιώτης Σ. Παπαδόπουλος; Ο Φρόιντ και η παράνοια
   ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΟΥ ΦΡΟΙΝΤ
- Μία περίπτωση παράνοιας που αντιτίθονταν στην ψυχαναλυτική θεωρία για τη νόσο

- Ένα μεταψυχολογικό συμπλήρωμα στη θεωρία των ονείρων
- Ορισμένοι νευρωτικοί μηχανισμοί στη ζήλεια, στην παράνοια και την ομοφυλοφιλία
- Νεύρωση και ψύχωση
- Η απώλεια της πραγματικότητας στη νεύρωση και την ψύχωση
- Φετιχισμός
- Η σχάση του εγώ στη διαδικασία άμυνας

   

Σωτήρης Γ. Ραπτόπουλος : ΕΝΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΑΠΟΙΚΙΑΚΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ



            

              
                                                                       στον Θ.Ρ.
                                                                                        
                                     

«Δεν θα πρέπει να στενοχωριόμαστε γι’ αυτό που θα μπορούσαν να έχουν δημιουργήσει οι νεκροί του πολέμου –γιατί αυτό θα σήμαινε ότι θα αντιμετωπίζαμε τον πόλεμο σαν κάτι αφύσικο _που όμως στην πραγματικότητα είναι κάτι το φυσικό, σαν την παλίρροια, αν και όχι το ίδιο περιοδικό…»
                                                                               Λόρδος Ντάνσανυ

…………..Προσπάθησα  ,λοιπόν, να βάλω πάλι μπρός το μηχάνημα. Ήταν ένα γυαλιστερό , καινούργιο μοντέλλο διαχωρισμού νεοδημητριακών ,που είχε παραχθεί στον κόσμο του Κιντάθα Ν-2, και άστραφτε στο πράσινο φώς του απομεσήμερου.   Οι αγρότες στον Αραράτ-1 είχαμε προμηθευτεί το μηχάνημα_και ήμασταν έτοιμοι για την πρώτη σοδειά.
              Φυσικά, ο γυαλιστερός γίγαντας με τα πολλαπλά δρέπανα, τις εισόδους-εξόδους υλικού, τις ράμπες και τις γυροσκοπικές ερπύστριες δεν ήρθε στα χωράφια μας με μία απλή παραγγελία. Ήρθε πακέτο με μία συμφωνία που υπογράψαμε, οι περισσότεροι από εμάς, με την Εταιρία παραγωγής.
               Η συμφωνία  αφορούσε την εγκατάσταση των μηχανημάτων ,την παροχή τεχνικής βοήθειας, την παροχή σκευασμάτων – και αφορούσε τον προσανατολισμό των μεθόδων σποράς σ’αυτό που ονομαζόταν σ μ ι γ ό ς :  Στο εξής, δεν θα σπέρναμε με νεοσιτάρι και νεοκριθάρι σε χωριστές εκτάσεις και χωράφια _ αλλά θα σπέρναμε στις ίδιες εκτάσεις μία μίξη των δύο τους, τακτική που θα ωφελούσε την γενετική υγεία των σπόρων. Τα χωράφια μας θα έπαυαν να παρουσιάζουν από ψηλά, την εποχή της συγκομιδής, το γνώριμο θέαμα του κίτρινου τάπητα με τα μώβ μπαλώματα – και θα έπαιρναν μια ρέουσα καφετιά απόχρωση…
   Κατά τον θερισμό, το μηχάνημα διαχωρισμού νεοδημητριακών θα ανελάμβανε να τα διαχωρίσει σε στοίβες ανά είδος– και να τα κατατάξει σε ποιότητες. Μέχρι την επόμενη συγκομιδή, θα είχαν καθορισθεί οι σταθερές της ποιότητας [και, βέβαια, η κατακράτηση του κόστους των μηχανημάτων ,με ποσοστό επί του κέρδους των πωλήσεων του προϊόντος…]
             ……..Αλλά, έλα που το παλιόπραγμα δεν λειτουργούσε……..