Τι είναι η ένδυση – όταν δεν είναι απλή λειτουργία; Όταν δηλαδή
δεν είναι απλό μέσο προφύλαξης από το κρύο, τον αέρα, τη ζέστη, τον ήλιο;
Μα φυσικά
είναι μέσο κάλυψης-αποκάλυψης . Eίναι εργαλείο
αισθητικής. Κρύβει ό,τι θέλουμε να κρύψουμε και αποκαλύπτει ό,τι θέλουμε
να αποκαλύψουμε. Ακόμη όμως κάνει και κάτι άλλο, ίσως σημαντικότερο : Δηλαδή υπαινίσσεται.
Δηλαδή μισοκρύβει-μισοαποκαλύπτει, υπηρετώντας την αισθητική και μ’ αυτό τον
τρόπο, διεγείροντας τη φαντασία των
άλλων. Προκαλώντας τη «συμμετοχή» του παρατηρητή…
Ένα
χιονισμένο τοπίο είναι ένα άλλο τοπίο, που κυρίως και προπάντων μισοκρύβει-μισοαποκαλύπτει.
Που εμπλουτίζει το απόθεμα των εικόνων μας. Που μας «ξεπλήττει» - έστω και για
λίγο. Που μας πηγαίνει στο «αλλού», κι επομένως είναι πολύτιμο για τη συνέχεια
της ζωής, της προσπάθειας, του αγώνα.
Το
χιονισμένο τοπίο με τη διαμεσολάβηση της ματιάς του καλλιτέχνη γίνεται ακόμη
πιο φαντασιογόνο, απόμακρο, αναχωρητικό, προωθητικό σκέψεων. Γίνεται λουτρό
παροδικής ομορφιάς σε ένα κόσμο
κοινοτοπιών.
«Σε
ευχαριστώ ω καλλιτέχνη Δημήτρη Βερούχη» - θα έλεγα, με εκείνο το παλιό-καλό
πνεύμα που έκανε τον Σαββόπουλο να ευχαριστεί την Εταιρία…
ΥΓ
Για τους ενδιαφερόμενους,
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ για ακόμη καλύτερες εικόνες του κόσμου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου