FREUD SIGMUND : ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΝΟΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΨΥΧΩΣΕΙΣ

	Εκδόσεις Principia                                                          Ε
ΕΙΣΑΓΩΓΗ,ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ,ΣΧΟΛΙΑ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Σ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ Τα κείμενα για την παράνοια και τις ψυχώσεις που φιλοξενούνται στον παρόντα τόμο, χρονικά καλύπτουν μία μεγάλη περίοδο, από το 1915 μέχρι το 1938. Στόχος του είναι να κατανοηθούν οι ασθένειες αυτές ψυχαναλυτικά. Για τον Φρόιντ κατανόηση σημαίνει να αντιληφθούμε τους ιδιαίτερους ψυχικούς μηχανισμούς γένεσής τους, τα αίτια που τις προκάλεσαν, την πορεία τους μέσα στο χρόνο, και τελικά να τις συνδέσουμε με στοιχεία του παρελθόντος που υπήρξαν συγκρουσιακά γι' αυτές. Μέσα από το στοχασμό του, η παράνοια και η ψύχωση παύουν να είναι μία terra incognita. Επίσης, σημαντική στη φροϋδική μελέτη είναι η αναζήτηση των σχέσεων ανάμεσα στην κανονικότητα, τις νευρώσεις και τις ναρκισσιστικές παθήσεις. Συνεχώς επανέρχεται στην εύθραυστη αυτονομία του φυσιολογικού. Ο προσδιορισμός των εκλεκτικών συναφειών και της διαλεκτικής μεταξύ του «υγιούς» και του «παθολογικού», είναι ένα αίτημα που αναδεικνύεται στα παρόντα κείμενα. Περιεχόμενα    Εισαγωγή: Παναγιώτης Σ. Παπαδόπουλος; Ο Φρόιντ και η παράνοια    ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΟΥ ΦΡΟΙΝΤ - Μία περίπτωση παράνοιας που αντιτίθονταν στην ψυχαναλυτική θεωρία για τη νόσο - Ένα μεταψυχολογικό συμπλήρωμα στη θεωρία των ονείρων - Ορισμένοι νευρωτικοί μηχανισμοί στη ζήλεια, στην παράνοια και την ομοφυλοφιλία - Νεύρωση και ψύχωση - Η απώλεια της πραγματικότητας στη νεύρωση και την ψύχωση - Φετιχισμός - Η σχάση του εγώ στη διαδικασία άμυνας     Βιβλιογραφία Λεπτομέρειες ISBN 9786188227835 Αριθμός σελίδων 168 ΣΤΗ ΣΕΙΡΑ ΨΥΧΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΕΚΔΟΣΕΩΝ PRINCIPIA ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ: ΠΕΝΘΟΣ ΚΑΙ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ FREUD SIGMUND Για τον Καντ, ο μελαγχολικός συνδέεται με την απουσία της παράστασης, την αδυναμία να την παραστήσουμε, μολονότι μπορούμε να τη σκεφτούμε. Στον Φρόιντ, δεν μπορούμε καν να τη σκεφτούμε. Ο καντιανός μελαγχολικός, ο μπωντλερικός αναρρωνύων, η φροϋδική διατύπωσή του στο Πένθος και μελαγχολία συνδέονται σε ένα πράγμα: η σχέση με την παράσταση είναι προβληματική, δεν μπορεί, πλέον, να στοιβάζεται στην adequatio rei et intellectus. Η νεωτερικότητα βρίσκεται μπροστά σε μία λευκή παράσταση και το φόβο που απορρέει από αυτή. Σε αυτή τη μεγάλη παράδοση διατηρείται, ακόμα, ο πυρήνας της άρνησης. ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΑΡΚΙΣΣΙΣΜΟ ΜΙΑ ΕΙΣΑΓΩΓΗ FREUD SIGMUND Καθίσταται, προφανές ότι ο ναρκισσισμός ενός ατόμου αναπτύσσει μεγάλη έλξη σε εκείνους που έχουν απαλλαγεί από κάθε ίχνος ναρκισσισμού και βρίσκονται σε αναζήτηση ερωτικού αντικειμένου. Η γοητεία του παιδιού βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στο ναρκισσισμό του, στο γεγονός ότι αρκείται στον εαυτό του, στο ότι είναι απρόσιτο. Παρόμοια, η γοητεία ορισμένων ζώων που δείχνουν να μην νοιάζονται για μας, όπως οι γάτες και τα μεγάλα κυνηγετικά ζώα, ακόμη και ο μεγάλος εγκληματίας και ο χιουμορίστας εκβιάζουν το ενδιαφέρον μας, όταν τους απεικονίζει η ποίηση, λόγω αυτού του συνεπούς ναρκισσισμού που ξέρουν να επιδεικνύουν, κρατώντας σε απόσταση από το εγώ τους οτιδήποτε θα το μείωνε. ΔΕΡΝΟΥΝ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΣΥΜΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΤΗΣ ΓΕΝΕΣΗΣ ΤΩΝ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΩΝ ΔΙΑΣΤΡΟΦΩΝ FREUD SIGMUND Αυτού του είδους η φαντασίωση, σύμφωνα με όσα γνωρίζουμε σήμερα, παρουσιάζεται στην πρώτη παιδική ηλικία, ίσως τυχαία και διατηρείται με σκοπό την αυτοερωτική ικανοποίηση· θεωρείται πρώιμο χαρακτηριστικό διαστροφής. Μία από τις συνιστώσες της σεξουαλικής λειτουργίας θα αναπτύχθηκε ταχύτερα από τις άλλες, θα αυτονομήθηκε πρώιμα, θα παγιώθηκε και επομένως διέφυγε από τις μεταγενέστερες εξελίξεις της ανάπτυξης, δίνοντας, όμως, με τον τρόπο αυτό, μια μαρτυρία της ιδιαίτερης και ανώμαλης σύστασης της προσωπικότητας. Γνωρίζουμε ότι μια τέτοια παιδική διαστροφή μπορεί να μη διατηρηθεί δια βίου, μπορεί αργότερα να απωθηθεί, μπορεί να υποκατασταθεί από έναν αντιδραστικό σχηματισμό ή μπορεί να μετασχηματιστεί από μια εξιδανίκευση. ΝΕΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΨΥΧΟΝΕΥΡΩΣΕΙΣ ΑΜΥΝΑΣ FREUD SIGMUND Στο παρόν κείμενο που αποτελεί, ουσιαστικά, την πρώτη συνολική διατύπωση, μετά το κείμενο του 1894, των ψυχονευρώσεων άμυνας, ο Φρόιντ συνεχίζει την ψυχιατρική παράδοση της εποχής του καθώς και τις θεωρίες του Πιερ Ζανέ για τη διάκριση των νευρώσεων. Εδώ, δεν ενδιαφέρεται να κάνει μια διάκριση ανάμεσα στη νεύρωση και την ψύχωση, αλλά να προσδιορίσει με σαφήνεια το μηχανισμό της υστερίας, της ιδεοψυχαναγκαστικής νεύρωσης, καθώς και της παράνοιας. Και οι τρεις περιπτώσεις υπάγονται στις ψυχονευρώσεις άμυνας σε αντιδιαστολή με τις ενεστώσες νευρώσεις (Aktualneurose). Οι ενεστώσες νευρώσεις οφείλουν την ύπαρξή τους, όχι σε ψυχοσυγκρούσεις του παρελθόντος, όπως συμβαίνει στις ψυχονευρώσεις άμυνας, αλλά στο παρόν. Τα συμπτώματά τους σχετίζονται με διάφορες δυσλειτουργίες της σεξουαλικής πράξης.  Η ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΤΗΤΑ FREUD SIGMUND Τι λέει η ψυχανάλυση για τη γυναίκα; Ο Φρόιντ, στην αλληλογραφία του με τη Μαρία Βοναπάρτη, σημείωνε: "Το μεγάλο ερώτημα έμεινε χωρίς απάντηση. Ένα ερώτημα στο οποίο εγώ ο ίδιος δεν μπόρεσα να απαντήσω, ακόμα κι αν τριάντα χρόνια μελετώ τη γυναικεία ψυχή. Αυτό είναι: Τι θέλει η γυναίκα;" Ο Φρόιντ, μέσα από το ύφος και τα ερωτήματα που θέτει στο κείμενο, περιγράφει την dark continent (τη μαύρη ήπειρο) της γυναικείας σεξουαλικότητας. Η Σιμόν ντε Μποβουάρ έγραφε ότι δεν γεννιέσαι γυναίκα, αλλά γίνεσαι. Το ίδιο θεωρεί και ο Φρόιντ, αφού αυτό που περιγράφεται δεν είναι άλλο από ένα γίγνεσθαι-γυναίκα του μικρού κοριτσιού.  ΠΛΑΓΙΟΙ ΤΡΟΠΟΙ Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΜΝΗΣΗΣ ΣΤΟΝ ΦΡΟΙΝΤ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ Σ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Η ψυχανάλυση είναι αναμνημόνευση. Σε αντιστοιχία με την πλατωνική πίστη, δεν απαρνήθηκε ποτέ το ιδεώδες μίας πλήρους αναμνημόνευσης. Ο Φρόιντ τονίζει ότι: "Όλα τα ουσιώδη διασώζονται, ακόμη και αυτό που φαίνεται ότι είναι εντελώς ξεχασμένο υπάρχει με κάποιο τρόπο και σε κάποιο μέρος, αλλά είναι απλά καταχωνιασμένο και δεν βρίσκεται στη διάθεση του ατόμου. Είναι απλά ζήτημα της αναλυτικής τεχνικής αν μπορεί να επιτευχθεί η πλήρης ανάδυσή του μέσα στη μνήμη". Στο λεξιλόγιο της ψυχανάλυσης απουσιάζει η λέξη λήθη. Δεν υπάρχει ο ορισμός της· δεν δηλώνονται οι περιπτώσεις που είναι αναπόφευκτη. Μέσα σε αυτό το λεξιλόγιο δεν υπάρχει χώρος για τη λήθη, παρά ταύτα το φάντασμα της έννοιας και του προσδιορισμού της κατατρέχει τα φροϋδικά κείμενα. Ο Φρόιντ, ακολουθώντας το ιδεώδες της νεωτερικότητας, θεωρεί ότι η δύναμη της ανάμνησης θα αποδεσμεύσει το παρόν από την εξουσία του παρελθόντος. Επιβεβαιώνει διαρκώς το καθήκον της αναμνημόνευσης και διαρκώς το διαψεύδει. Αυτός γίνεται ο κατεξοχήν τρόπος για να διαβαστεί το φροϋδικό corpus.   Οι Πλάγιοι τρόποι συνιστούν τη μέθοδο για να προσεγγιστεί αυτό το ιδεώδες, όταν οι δυσκολίες για να υλοποιηθεί γίνονταν ανυπέρβλητες.