Περιαστική Κτηνοτροφία….

Του Γιάννη Σχίζα

Δημοσιεύεται στην ΑΥΓΗ της 3.12.2016

Παλιά  ο  Γιάννης Μηλιώκας, έχοντας ως  στιχουργικό  case study (περίπτωση σπουδής) το χωριό  Αυλώνας,   40 χιλιόμετρα από την Αθήνα, ( που  κάποτε  άκουγε στο αλβανοπρεπές όνομα «Κακοσάλεσι»)συνέθετε εκείνο το απίθανο  τουϊστ-παρωδία του Speedy Gonzales ( γρήγορος Γκονζάλες) θέλοντας να διακωμωδήσει  την  εγκατάλειψη της υπαίθρου από τον κτηνοτρόφο και την προσφυγή «σε κομπίνες και τερτίπια».…. 

Σήμερα οι κομπίνες και τα τερτίπια είναι  αρμοδιότητα άλλων κοινωνικών στρωμάτων, κάθε άλλο παρά συνδεδεμένων με την πρωτογενή παραγωγή : Η δε  περιαστική κτηνοτροφία εξακολουθεί να βιώνει  τα προβλήματά της , με σημαντικότερο όλων την  εξαρτησιακή και σχεδόν «σιαμαία» σχέση του κτηνοτρόφου με το ποίμνιο.

Πρόσφατα ο Κτηνοτροφικός Σύλλογος Αττικής διοργάνωσε συνέδριο με θέμα «Περιαστική Κτηνοτροφία και Κτηνοτρόφοι», θέλοντας να αναδείξει τα προβλήματα  που δημιουργούνται από τη συνύπαρξη εξοχικής κατοικίας και άλλων δραστηριοτήτων με την κτηνοτροφία. Μάλιστα ο Πρόεδρος του συγκεκριμένου συλλόγου κ. Γιάννης Κοντογιάννης ανέφερε ότι ο σύλλογος δημιουργήθηκε ως «ενστικτώδης κίνηση αυτοπροστασίας.... από την ασφυκτική δίωξη που υφίσταντο οι περιαστικοί κτηνοτρόφοι  από τους αυθαιρέτως οικοδομήσαντες την ύπαιθρο της Αττικής»…

Οι αυθαιρέτως ή νομίμως οικοδομήσαντες στον υπαίθριο χώρο συν μια σειρά από άλλες δραστηριότητες, δημιουργούν ένα ιδιόμορφο χωροταξικό σκηνικό, με τις κτηνοτροφικές δραστηριότητες να έχουν ενσφηνωθεί μεταξύ διαφόρων χρήσεων και να προξενούν  ή να υφίστανται προβλήματα ,ως εκ της απουσίας μεγάλων και συμπαγών βοσκοτόπων.  Βέβαια, στην εποχή της «κρίσης» είναι δύσκολο να μιλάμε για έναν απόλυτο καταμερισμό λειτουργιών στον χώρο  και για  απόσυρση κτηνοτροφικών δραστηριοτήτων από περιοχές της  Αττικής   που προορίζονται  για ψυχαγωγικές χρήσεις :   Μήπως όμως, λόγω ακριβώς αυτής της δυσκολίας, μπορούμε  να προβληματιστούμε   για έναν πλουραλισμό χρήσεων  και μια συμβιωτική σχέση δραστηριοτήτων στον υπαίθριο χώρο – κτηνοτροφίας, γεωργίας, μεταποίησης, εξοχικής κατοικίας -  όπως  ανάλογα μιλάμε για πλουραλισμό  χρήσεων στον αστικό ιστό;

Σύμφωνα με ανακοίνωση του Συλλόγου των Κτηνοτρόφων, σήμερα στην Αττική καταγράφονται περίπου 220.000 γιδοπρόβατα και αγελάδες, που  προφανώς στοχεύουν στην εξυπηρέτηση  κοντινών  «ταβερνοχώρων»*. Αυτό σχετίζεται νοηματικά με  προηγούμενο άρθρο μου (26.11.16), αναφορικά με  τα τοπικά προϊόντα :  Εδώ η  έμφαση  τίθεται  σε μια ολιστική προσέγγιση της  περιαστικής κτηνοτροφίας, που παράγει ενδεχομένως  οχλήσεις αλλά επιτρέπει να υπάρχει και ποιοτική  κατανάλωση.

Υπάρχουν όμως και «δευτερεύοντα» ζητήματα, όπως το  ότι η σημερινή αναφορά στην κτηνοτροφία θυμίζει κάπως  προβληματισμό  για το παντεσπάνι των λίγων,  ενώ πολλοί στερούνται ψωμιού… Κι ακόμη  ότι εκτός από την κτηνοτροφία υπάρχει και η αντιχοληστερινική κουλτούρα της ευζωϊας, της οποίας η εμπέδωση ενδεχομένως να έκανε ακόμη και πλεονασματικό το εμπορικό ισοζύγιο κρεάτων….

*Κατά τα πανεπιστημιακά ειωθότα, όπου πολλά  ασήμαντα ή  αυτονόητα ευρήματα καταχωρούνται στη μερίδα διαφόρων, ας μου επιτραπεί να πω κι εγώ : Σχίζας, 1997…