στον Θ.Ρ.
«Δεν θα πρέπει να στενοχωριόμαστε γι’ αυτό που θα μπορούσαν
να έχουν δημιουργήσει οι νεκροί του πολέμου –γιατί αυτό θα σήμαινε ότι θα
αντιμετωπίζαμε τον πόλεμο σαν κάτι αφύσικο _που όμως στην πραγματικότητα είναι
κάτι το φυσικό, σαν την παλίρροια, αν και όχι το ίδιο περιοδικό…»
Λόρδος Ντάνσανυ
…………..Προσπάθησα ,λοιπόν,
να βάλω πάλι μπρός το μηχάνημα. Ήταν ένα γυαλιστερό , καινούργιο μοντέλλο
διαχωρισμού νεοδημητριακών ,που είχε παραχθεί στον κόσμο του Κιντάθα Ν-2, και
άστραφτε στο πράσινο φώς του απομεσήμερου.
Οι αγρότες στον Αραράτ-1 είχαμε προμηθευτεί το μηχάνημα_και ήμασταν
έτοιμοι για την πρώτη σοδειά.
Φυσικά,
ο γυαλιστερός γίγαντας με τα πολλαπλά δρέπανα, τις εισόδους-εξόδους υλικού, τις
ράμπες και τις γυροσκοπικές ερπύστριες δεν ήρθε στα χωράφια μας με μία απλή
παραγγελία. Ήρθε πακέτο με μία συμφωνία που υπογράψαμε, οι περισσότεροι από
εμάς, με την Εταιρία παραγωγής.
Η
συμφωνία αφορούσε την εγκατάσταση των
μηχανημάτων ,την παροχή τεχνικής βοήθειας, την παροχή σκευασμάτων – και
αφορούσε τον προσανατολισμό των μεθόδων σποράς σ’αυτό που ονομαζόταν σ μ ι γ ό
ς : Στο εξής, δεν θα σπέρναμε με νεοσιτάρι
και νεοκριθάρι σε χωριστές εκτάσεις και χωράφια _ αλλά θα σπέρναμε στις ίδιες
εκτάσεις μία μίξη των δύο τους, τακτική που θα ωφελούσε την γενετική υγεία των
σπόρων. Τα χωράφια μας θα έπαυαν να παρουσιάζουν από ψηλά, την εποχή της
συγκομιδής, το γνώριμο θέαμα του κίτρινου τάπητα με τα μώβ μπαλώματα – και θα
έπαιρναν μια ρέουσα καφετιά απόχρωση…
Κατά τον θερισμό,
το μηχάνημα διαχωρισμού νεοδημητριακών θα ανελάμβανε να τα διαχωρίσει σε
στοίβες ανά είδος– και να τα κατατάξει σε ποιότητες. Μέχρι την επόμενη
συγκομιδή, θα είχαν καθορισθεί οι σταθερές της ποιότητας [και, βέβαια, η
κατακράτηση του κόστους των μηχανημάτων ,με ποσοστό επί του κέρδους των
πωλήσεων του προϊόντος…]
……..Αλλά,
έλα που το παλιόπραγμα δεν λειτουργούσε……..
Στείλαμε την αναφορά
με τον ταχυδιακομιστή στην Εταιρία. Ο δορυφόρος τους, σε τροχιά γύρω από τον
Αραράτ – 1 , προχώρησε σε σάρωση των μεταλλικών γιγάντων και βρήκε ότι ο
ρυθμιστής θερμοκρασίας δυσλειτουργούσε.
Όπως μας είπαν,
αυτό συνέβαινε γιατί ο θερμοστάτης είχε παρασκευασθεί στην αποικία του
Κέρχνου-4,έναν κόσμο με μικρότερη υγρασία από εκείνην του δικού μας.
Σε συνθήκες μεγαλύτερης υγρασίας, ο θερμοστάτης δεν
λειτουργούσε…
Φυσικά, υπήρχε το
σύστημα αυτόματης αντικατάστασης ανταλλακτικού, που παραγόταν στην αποικία του
Πήγασου-2. Επειδή, όμως, ο Πήγασος-2 ήταν ένας κόσμος με μικρότερη βαρύτητα _
τα υγρά του συστήματος «κάθονταν» στον πάτο του, συγκρατημένα από την
μεγαλύτερη βαρύτητα του «Αραράτ-1»_και το σύστημα αυτόματης αντικατάστασης του
ανταλλακτικού δεν λειτουργούσε.
Βέβαια, οι διαχωριστές διέθεταν
και άλλους μηχανισμούς ελέγχου της θερμοκρασίας – έπρεπε ,όμως, να παρακαμφθούν
οι σχετικές οδηγίες ασφαλείας στους Υπολογιστές τους. Αυτό θα γινόταν με μία
ραδιοεντολή από τον Κεντρικό Υπολογιστή
ελέγχου, σε τροχιά γύρω από τον
Αραράτ-1.
Ο «Φάρος», όμως [όπως τον αποκαλούσαμε], ένα προϊόν της
αποικίας του Τεβίφιλου, ενός κόσμου με εξελιγμένη και πολύπλοκη γραφειοκρατία _
διατρέχοντας ολόκληρη την συναφή αλληλογραφία και συγκρίνοντάς την με ολόκληρη
την σχετική νομολογία _ παρατήρησε ότι δεν υπήρχε εγκεκριμένος όρος στο
συμβόλαιό μας για περιπτώσεις παράκαμψης εντολών…
….Όπως μάθαμε,
αυτό δεν ήταν δική του δουλειά –
επρόκειτο για έναν λάθος προγραμματισμό, που θα μπορούσε να διορθωθεί από τον
κεντρικό Υπερυπολογιστή της Εταιρίας, στον κόσμο του Συλίανδρου.
Το μόνο που έμενε
,λοιπόν, ήταν δρομολογηθεί μία νέα εντολή παράκαμψης, από τον Υπερυπολογιστή
στον Φάρο…
…..μόλις τον
επαναπρογραμμάτιζαν γι’αυτόν τον σκοπό…
Εν τωι μεταξύ, η
σοδειά σάπιζε στο εσωτερικό των διαχωριστών νεοδημητριακών.
Όταν το πρόγραμμα
παρακάμφθηκε και το πρόβλημα λύθηκε, αυτό που είχε απομείνει από την σοδειά
[μετά την αφαίρεση του κέρδους της Εταιρίας] ήταν πολύ λίγο για να μπορέσουμε
να αποκομίσουμε τα προς το ζήν ,για το χρονικό διάστημα ανάμεσα σ’εκείνη την
παραγωγή και την επόμενη.
Η Εταιρία
επανέκαμψε, με μία νέα πρόταση που αφορούσε τις επόμενες δύο σοδειές, με
«ευνοϊκότερους όρους εξόφλησης για τους αγρότες», όπως μας είπε…
…….Αρχίζαμε, τότε, μόλις να γνωρίζουμε το πρόβλημα του να
ζείς σ’έναν αποικιακό κόσμο ,και να χειρίζεσαι μία αποικιακή τεχνολογία…
Δεν γνωρίζω εάν
αυτό αποτελεί στα μυαλά σας επαρκή δικαιολογία
για τον πόλεμο που ξεκινήσαμε _ αυτή ,όμως, είναι πια η δική μας τοπική
Ιστορία….
Σ.Ρ.
28.01.07
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου