Οι περιπέτειες του κατοικείν, η «Εθνική αστέγων» και η ΑΕΚ

Όπως η χελώνα με το έτοιμο κέλυφος, έτσι και  ο άνθρωπος έκανε  προ αμνημονεύτων χρόνων  κάτι ανάλογο, κατοικώντας   στα σπήλαια …Στη συνέχεια ήλθαν οι μεγαλιθικές κατασκευές στον ανοιχτό χώρο, που ήταν κανονικό μοντάζ μεγάλων λίθων συνήθως σε περιοχές  με φυσική «οχυρωματική» λειτουργία, που βλέπουμε σήμερα  εδώ κι εκεί στην ελληνική επικράτεια, ιδιαίτερα στα «Δρακόσπιτα» της Εύβοιας. Έπειτα είχαμε  πιο σοφιστικέ κατασκευές με μικρότερα δομικά υλικά και συνεκτικές ύλες- ασβεστοκονίαμα , τσιμέντο -  χωρίς να λείψουν οι σκηνές  των νομάδων σε κάποια  γεωγραφικά μήκη και πλάτη. Στη συνέχεια έκαναν αισθητή τη παρουσία τους τα πλεούμενα ποταμόσπιτα  – η Ολλανδία διαθέτει πλήθος από αυτά, και τέλος το εκκεντρικότερο όλων :Ο κύριος Μπρους Κάμπελ ,ο οποίος  μετέτρεψε  ένα αεροπλάνο των Ολυμπιακών αερογραμμών που  έκανε υπερατλαντικές πτήσεις την δεκαετία του 1960, σε κατοικία !

To Tατόι πάνω από όλα

   του Δημήτρη Ρηγόπουλου, Κ-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Για να αξιολογήσουμε την προσφορά του Συλλόγου Φίλων Κτήματος Τατοΐου, αρκεί να κάνουμε μία απλή ερώτηση: πού θα βρισκόταν σήμερα η υπόθεση της αναγέννησης του ιστορικού και περιβαλλοντικού κεφαλαίου που λέγεται «Τατόι» αν δεν υπήρχε αυτός ο τόσο δραστήριος και παραγωγικός σύλλογος; Την απάντηση θα τη βρείτε στην προ του 2010 πραγματικότητα, όταν το πρώην βασιλικό κτήμα απουσίαζε πανηγυρικά από τη δημόσια ατζέντα. Επομένως, στον Σύλλογο Φίλων Κτήματος Τατοΐου και στον παθιασμένο πρόεδρό του Βασίλη Κουτσαβλή χρωστάμε, πέρα από όλα τα άλλα, την ένταξη του τεράστιου αυτού ζητήματος στον δημόσιο διάλογο.

Κιθαρίστας ή ντράμερ;

Ο Τζωρτζ Στάινερ, στο πρώτο του αυτό έργο, μελετά δύο αντιθετικές ιδιοσυγκρασίες, δύο ανταγωνιστικά λογοτεχνικά παραδείγματα και δύο αντικρουόμενες κοσμοθεωρίες. Στο δίλημμα Τολστόι ή Ντοστογιέφσκι, η ουδετερότητα είναι ψευδής, αν όχι αδύνατη. Το έργο του Τολστόι εντάσσεται στην επική παράδοση, ενώ η τέχνη του Ντοστογιέφσκι ανάγεται στα θεμέλια της δραματικής σύλληψης του κόσμου. Ο Στάινερ διαβάζει αντιστικτικά τα σημαντικότερα έργα των δύο Ρώσων συγγραφέων και εξετάζει συστηματικά το ιστορικό, ιδεολογικό και λογοτεχνικό τους πλαίσιο.

τιμή: 16 ευρώ
ISBN: 978-618-82242-2-3
σελίδες: 496

«Στρῶ­μα δι­πλό» , της Βά­νιας Σύρ­μου

 

ΠΟΥΘΕΝΑ ὅ­μως δὲ βο­λευ­ό­ταν γιὰ νὰ βγά­λει τὴ νύ­χτα. Μο­να­δι­κό του φορ­τί­ο μιὰ σα­κού­λα φαρ­διὰ πλα­στι­κή. Μιὰ ἀλ­λα­ξιὰ καὶ μιὰ κου­βέρ­τα ὅ­λη του ἡ πε­ρι­ου­σί­α. Τὸ βῆ­μα του ἀρ­γό, νω­χε­λι­κό, πα­ρά­φω­νο στὴν βου­ε­ρὴ κί­νη­ση τοῦ Σαβ­βα­τό­βρα­δου στὸ κέν­τρο τῆς πό­λης.

       Τὸ βρά­δυ τὸν βρῆ­κε στὴν πλα­τεί­α Κο­λο­κο­τρώ­νη, στὴν πα­λιὰ Βου­λή. Συ­χνὰ τοῦ πρό­σφε­ρε δι­α­μο­νὴ στὸ γρα­σί­δι τοὺς μῆ­νες τοῦ Κα­λο­και­ριοῦ. Τώ­ρα ὅ­μως ἀ­κό­μα κι αὐ­τὴ τὴν ἔ­βρι­σκε ἀ­φι­λό­ξε­νη. Συ­νε­χί­ζον­τας τὴν ἀ­να­ζή­τη­ση κα­τευ­θύν­θη­κε πρὸς τὴ Στα­δί­ου. Πε­ρι­μέ­νον­τας τὸ φα­νά­ρι, ἡ μα­τιά του στά­θη­κε στὴν ἐ­σο­χὴ τοῦ ἀ­πέ­ναν­τι πε­ζο­δρο­μί­ου. Κομ­μά­τια ἀ­πὸ με­γά­λες χάρ­τι­νες κοῦ­τες, ὄρ­θια στη­μέ­να, ἔ­κλει­ναν σχε­δὸν ὅ­λη τὴ γω­νί­α τοῦ πε­ζο­δρο­μί­ου. Πέ­ρα­σε ἀ­πέ­ναν­τι θέ­λον­τας νὰ τὸ δεῖ ἀ­πὸ κον­τά. 

Εν όψει : Κάρτα, της Ηρώς Νικοπούλου

Κηφισός

 Η ανέμελη «ταφή» των ρεμάτων της Αθήνας έδρεψε σε μεταγενέστερο χρόνο πικρούς καρπούς, όμως κάποτε θεωρήθηκε μεγάλο βήμα για τον «εκσυγχρονισμό» των λειτουργιών του αστικού χώρου. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 1939, όταν ξεκινούσε ένα σύνολο έργων για την μετατροπή της διαδρομής του Ιλισού στις λεωφόρους Μιχαλακοπούλου, Καλιρρόης κλπ., ο δικτάτωρ Μεταξάς εκφωνούσε λόγο θεμελίων με τη βαρυσήμαντη φράση : «Θάπτομεν τον Ιλισόν»…

Η επικάλυψη της κοίτης των ρεμάτων και σε μεταγενέστερη φάση η ολική ή μερική μετατροπή τους σε κλειστούς αγωγούς ομβρίων, αποτέλεσαν «δόκιμες παρεμβάσεις», τόσο ελκυστικές, «φθηνές» και «αποτελεσματικές», ώστε να έχουν την επιδοκιμασία και της σημερινής περιφερειακής αρχής. Από την άλλη πλευρά απουσίασε ένας σχετικά ευθύβολος λόγος,

Οι γόπες που δεν είναι ψάρια

Οι "γάβροι" ως οπαδοί γνωστής αθλητικής ομάδας δεν είναι αντιμετωπίσιμοι, το ίδιο όμως δεν συμβαίνει με τις γόπες...Δηλαδή όχι τα ψάρια  αλλά τα υπόλοιπα των τσιγάρων – για τα οποία έχουν  γραφτεί κάμποσα πράγματα  σε αυτό τον ιστότοπο.

Στο Παρίσι ήδη ξεκίνησαν ένα πιλοτικό πρόγραμμα διανομής 15000 Τασακίων (!) γιατί  οι έμφρονες πολίτες ενοχλούνται -  τουλάχιστον από την κακογουστιά που ενέχει η ανέμελη έως τσαμπουκαλίδικη ρίψη αποτσίγαρων στους δρόμους…

http://oikologein.blogspot.gr/2015/08/15000.html

Επειδή  όμως το καλό είναι μεταδοτικό, και μάλιστα δημιουργεί άμιλλα και πλειοδότες, πρόσφατα στην Ιταλία η  κυβέρνηση Ρέντσι πήρε τη μεγάλη και άκρως φιλόδοξη απόφαση να επιβάλλει  πρόστιμο  300 ευρώ σε όσους πετούν αποτσίγαρα στο δρόμο !

Κτηνοτρόφοι στο ATHENS HILTON

Του Γιάγκου Ράπτη

Δεν ξέρω αν φαίνομαι πολύ «παραδοσιακός», ή έστω οπισθοδρομικός, ή βλαχαδερό παλαιάς κοπής, ή αντιδραστικός και αντιεκσυγχρονιστικός, αλλά αυτή η πρόσκληση για συνάντηση των κτηνοτρόφων στο  ATHENS HILTON –αίθουσα ΘΑΛΕΙΑ ΙΙΙ παρακαλώ!- μου φαίνεται ελαφρώς παράταιρη….Το ΄πα σε κάτι φίλους κτηνοτρόφους, κι αυτοί τσαντίστηκαν :  

Δηλαδή ρε πατριώτη ,  πού ήθελες να συν-βρεθούμε, στο Καϊμακτσαλάν;

Όχι ρε παιδιά, δεν εννοούσα την Πίνδο, αλλά γουστάριζα κάτι πιο απλό, άνευ πολυελαίων…

Και γιατί ρε μάστορα, εμείς δεν είμαστε  που σας ταϊζουμε  ελληνικό κρέας  ισάξιο με κυνήγι;

Καλά ρε παιδιά, δεν αμφιβάλλω, αλλά αυτή η διαφορά μεταξύ τόπου εργασίας σας (γενικώς κατσάβραχα) και τόπου διαβουλεύσεων, είναι λίγο περίεργη…

Ρε, μπας κι είσαι φυτοφάγος και μας τρολάρεις;

Γιατί ρε, αφού δεν καλύπτετε  όλη την εγχώρια ζήτηση, δε σας νοιάζει το εμπορικό ισοζύγιο;

Κι εσείς μου λέτε  (προφανώς επηρεασμένοι από το ανέκδοτο με το γρύλο) : ΔΕ ΜΑΣ ΧΕΖΕΙΣ ΕΣΥ ΚΑΙ ΤΟ ΙΣΟΖΥΓΙΟ !

Ταξείδι στην ΑΙΘΙΟΠΙΑ,

Δεκέμβρης 2015:

(όσα πρόλαβα να δω από)Πανίδα και Χλωρίδα

Α: Ακακία, αφρικανικός Αετός (μικρόσωμος, μικρότερος από τους δικούς μας), αλιγάτορας, αιγοπρόβατα (αρνιά, κατσίκια), Άλογα, αλόες, Αιθιοπικός λύκος, Αγριοκάτσικο Walia, αλεπούδες, αίγαγροι, άαντβαρκ (μυρμηγκοφάγο θηλαστικό), Αγριόχοιροι

Β: Bόδια

Γ: Γελάδια, γάτες, γεράκια, Γαϊδούρια και Γαϊδουράκια άπειρα, Γαζέλες Soemmering

Ου με εθέσπισεν

Του Γιάννη Σχίζα

……ο  Άλφρεντ Χίτσκοκ με τα  «Πουλιά» (1963) απεικόνιζε τον  πόλεμο που θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε  πόλεμο ανθρώπου και φύσης, αν παραβλέπαμε ότι και ο άνθρωπος συνιστά φύση….

Μια φορά κι έναν καιρό κάποιοι   φαντασίωναν το θάνατο της φυσικότητας λόγω της ανθρώπινης παρέμβασης και της τεχνητής διατήρησης κάποιων άγριων ζώων  και  βιοτόπων . Παραγνώριζαν όμως  ότι το ανθρωπογενές περιβάλλον ήταν  εσαεί καταδικασμένο να είναι νησίδα μέσα σε ένα ευρύτερο  περιβάλλον : Με τον ίδιο τρόπο που  η ανθρώπινη  γνώση είναι   νησίδα  στον ωκεανό της άγνοιας – όπως γνωμάτευε ο Κλωντ  Λεβύ Στρως.

Είμαστε περικυκλωμένοι από τη φύση και μάλιστα με έναν πολυδιάστατο τρόπο –  εκτατικά αλλά και εις  βάθος. Έτσι όμως ή αλλιώς,  αυτό που ονομάζουμε σύμπαν έστω και αν  ο Μπιτσάκης επιμένει στον  μετριοπαθή τίτλο «κόσμος», συγκροτεί  ένα ανεξάντλητο  πλαίσιο χώρων, λειτουργιών και τοπίων. Ας μην αγχώνονται λοιπόν οι φυσιολάτρες, δεν υπάρχει  τέλος για τη λατρεία τους : 

«Μπέρ­δε­μα». Ένα διήγημα του Χου­ὰν Χο­σὲ Μι­γιάς (Juan José Millás)

ΠΡΙΝ ΚΑΛΑ ΚΑΛΑ ξε­τυ­λί­ξω τὸ δῶ­ρο γε­νε­θλί­ων μου, ἀ­κού­στη­κε μέ­σα ἀπ’ τὸ πα­κέ­το ἕ­να κου­δού­νι­σμα: ἦ­ταν ἕ­να κι­νη­τό. Τὸ σή­κω­σα καὶ ἄ­κου­σα τὴ γυ­ναί­κα μου νὰ μοῦ εὔ­χε­ται γε­λών­τας ἀ­πὸ τὴ συ­σκευ­ὴ τοῦ ὑ­πνο­δω­μα­τί­ου. Τὴ νύ­χτα ἐ­κεί­νη, ζή­τη­σε νὰ μι­λή­σου­με γιὰ τὴ ζω­ή: γιὰ τὰ χρό­νια ποὺ ἤ­μα­σταν μα­ζὶ κι ὅ­λα αὐ­τά. Ἐ­πέ­μει­νε ὅ­μως νὰ τὸ κά­νου­με ἀ­π’ τὸ τη­λέ­φω­νο, κι ἔ­τσι πῆ­γε στὸ ὑ­πνο­δω­μά­τιο καὶ ἀ­πὸ ἐ­κεῖ μοῦ τη­λε­φώ­νη­σε στὸ σα­λό­νι, ὅ­που εἶ­χα ἀ­πο­μεί­νει ἐ­γὼ μὲ τὸ μα­ρα­φέ­τι στὴν τσέ­πη. Μό­λις τε­λει­ώ­σα­με τὴν κου­βέν­τα πῆ­γα στὸ ὑ­πνο­δω­μά­τιο καὶ τὴ βρῆ­κα νὰ κά­θε­ται στὸ κρε­βά­τι, σκε­φτι­κή. Μοῦ εἶ­πε πὼς εἶ­χε μό­λις μι­λή­σει στὸ τη­λέ­φω­νο μὲ τὸν ἄν­τρα της καὶ ἀ­να­ρω­τι­ό­ταν ἂν θὰ ξα­να­γύ­ρι­ζε σ’ αὐ­τόν. Ἡ ἱ­στο­ρί­α μας τῆς προ­κα­λοῦ­σε ἐ­νο­χές. Ἐ­γὼ εἶ­μαι ὁ μο­να­δι­κός της σύ­ζυ­γος, κι ἔ­τσι ὅ­λο αὐ­τὸ τὸ ἐ­ξέ­λα­βα ὡς σε­ξου­α­λι­κὴ πρό­κλη­ση. Κά­να­με ἔ­ρω­τα μὲ τὴν ἀ­πελ­πι­σί­α δύ­ο μοι­χῶν. Τὴν ἑ­πό­με­νη μέ­ρα, ἤ­μουν στὸ γρα­φεῖ­ο κι ἔ­τρω­γα ἕ­να σάν­του­ιτς γιὰ κο­λα­τσιό, ὅ­ταν χτύ­πη­σε τὸ τη­λέ­φω­νο. Ἦ­ταν ἐ­κεί­νη, φυ­σι­κά. Εἶ­πε ὅ­τι ἐ­πι­θυ­μοῦ­σε νὰ μοῦ ἐ­ξο­μο­λο­γη­θεῖ πὼς εἶ­χε ἐ­ρα­στή.

H ευημερία των αριθμών και η πενία των βιβλίων

του Λουκά Αξελού * 

Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που αποτέλεσε βασικό συντελεστή στην δημιουργία ενός εκδοτικού οίκου στα χρόνια της χούντας, όχι μόνο για τον λόγο που εύλογα μπορεί να υποθέσει κανείς, αλλά γιατί επί μιαν ολόκληρη εικοσαετία συμμετείχα στην προσπάθεια για το ποια θα ήταν η καλύτερη ποιοτικά, και στην συνέχεια εμπορικά, εκδοτική επιλογή, επιλογή που συνειδητά ήθελε να συνδέεται και σε κάποια μορφή να αποτυπώνει τα κοινωνικά και πολιτιστικά δρώμενα.

Αυτό δεν αποτελεί μιαν ωραιοποιημένη post festum εικόνα. Γιατί πράγματι στο ελληνικό βιβλίο της εικοσαετίας 1970- 1990 άνθισε και η ευγενής φιλοδοξία και άμιλλα, διαμορφώνοντας τους όρους μιας ασταθούς, αλλά υπαρκτής ισορροπίας ανάμεσα στον Λόγιο και τον Κερδώο Ερμή.

Δεν χρήζει, φρονώ, εμπεριστατωμένης τεκμηρίωσης το γεγονός ότι η λογική - πάση θυσία - του μέγιστου δυνατού κέρδους, αποτελεί κυρίαρχη πλέον πραγματικότητα και στον χώρο του βιβλίου.

Μιαν ακριβή περιγραφή του φαινομένου δίνω στην Εκδοτική δραστηριότητα και κίνηση των ιδεών στην Ελλάδα, εδώ όμως θέλω, κυρίως, να σταθώ στο φαινόμενο του εκδοτικού μεταμορφισμού ή άλλως της ανατροπής της αξιακής κλίμακας, όσον αφορά τον ρόλο του εκδότη.

Ο Ακάμας της Κύπρου, πάλι θέμα διαμαρτυρίας

ΕΚΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΑΚΑΜΑ :

http://oikologein.blogspot.gr/2015/10/natura-2000.html

Του Άκη Φάντη, από τη Λευκωσία

Περιβαλλοντικές οργανώσεις πραγματοποίησαν (23.12.15) εκδήλωση διαμαρτυρίας έξω από το Προεδρικό Μέγαρο στη Λευκωσία και διατράνωσαν την αντίθεσή τους στις κυβερνητικές μεθοδεύσεις.

Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στη 1.00 το μεσημέρι με αφορμή την τελευταία απόφαση της διυπουργικής επιτροπής για τον Ακάμα, μια μοναδική σε κάλλος περιοχή στα δυτικά της Κύπρου.

Οι αποφάσεις της επιτροπής, που θα κατατεθούν στην επόμενη συνεδρία του υπουργικού συμβουλίου, αφορούν στη δημιουργία Εθνικού Δασικού Πάρκου που θα περιλαμβάνει ολόκληρη την κρατική γη στην περιοχή του Ακάμα.