Ὁ Δὸν Κι­χώ­της σὲ (λι­γό­τε­ρες ἀ­πὸ) 150 λέ­ξεις

 

Μπον­ζά­ι ἐμ­πνευ­σμέ­να ἀ­πὸ τὸ ἀ­ρι­στούρ­γη­μα τοῦ Θερ­βάν­τες

Πρὶν 400 ἀ­κρι­βῶς χρό­νια, τὸ 1615, ὁ Θερ­βάν­τες κυ­κλο­φο­ροῦ­σε τὸ El in­ge­ni­oso ca­bal­le­ro don Qui­jo­te de la Ma­ncha, τὸν δεύ­τε­ρο τό­μο, δη­λα­δή, ἑ­νὸς ἀ­πὸ τὰ ση­μαν­τι­κό­τε­ρα μυ­θι­στο­ρή­μα­τα τοῦ Δυ­τι­κοῦ Κό­σμου. Το μυ­θι­στό­ρη­μα, ὡς λο­γο­τε­χνι­κὸ εἶ­δος, εἶ­ναι ἕ­να ὁ­λό­κλη­ρο σύμ­παν, φι­λο­δο­ξεῖ νὰ συμ­πε­ρι­λά­βει τὰ πάν­τα. Ἔ­τσι ἀ­κρι­βῶς ὁ Θερ­βάν­τες, στοὺς δύ­ο τό­μους τοῦ μνη­μει­ώ­δους ἔρ­γου του, πέ­ρα ἀ­πὸ τὶς πε­ρι­πέ­τει­ες τῶν δύ­ο ἀν­τι­η­ρώ­ων του, πα­ρεμ­βάλ­λει ἱ­στο­ρί­ες ξέ­νες πρὸς τὴν κύ­ρια πλο­κὴ καὶ συν­θέ­τει τὸ πορ­τρέ­το μιᾶς ὁ­λό­κλη­ρης ἐ­πο­χῆς.

Στὸ ἀν­τί­θε­το ἄ­κρο τῆς μυ­θι­στο­ρη­μα­τι­κῆς «πο­λυ­συλ­λε­κτι­κό­τη­τας» ἀ­παν­τᾶ­με τὴν ἀ­φαι­ρε­τι­κό­τη­τα τῆς ὑ­περ­βρα­χεί­ας ἀ­φή­γη­σης, τῶν μι­κρο­δι­η­γη­μά­των ἤ, ἀλ­λι­ῶς, ἱ­στο­ρι­ῶν μπον­ζά­ι ποὺ στὴν ἰ­δα­νι­κὴ μορ­φή τους δί­νουν χῶ­ρο μό­νο στὰ ἀ­πο­λύ­τως ἀ­πα­ραί­τη­τα γιὰ τὴν ἀ­φή­γη­ση τῆς ἱ­στο­ρί­ας τους καὶ ἀ­φή­νουν τὰ ὑ­πό­λοι­πα στὴ δη­μι­ουρ­γι­κὴ φαν­τα­σί­α τοῦ ἀ­να­γνώ­στη. 

Τὸ ἱ­στο­λό­γιο Πλα­νό­διον–Ἱ­στο­ρίες Μπον­ζά­ι καὶ ἡ Books’ Journal  πι­στεύ­ουν ὅ­τι ἕ­νας ἀ­κό­μη τρό­πος νὰ τι­μή­σεις τὴν ἐ­πέ­τει­ο ἔκ­δο­σης ἑ­νὸς τό­σο ση­μαν­τι­κοῦ ἔρ­γου εἶ­ναι, τὸ δί­χως ἄλ­λο, νὰ τὸ (ξα­να)δι­α­βά­σεις ἀλ­λὰ καὶ νὰ δη­μι­ουρ­γή­σεις, ἐμ­πνε­ό­με­νος ἀ­πὸ αὐ­τὸ καὶ στὸν ἀν­τί­πο­δά του: ἀ­κο­λου­θών­τας τὰ προ­στάγ­μα­τα ἑ­νὸς λιλ­λι­πού­τει­ου λο­γο­τε­χνι­κοῦ εἴ­δους ποὺ χα­ρα­κτη­ρί­ζε­ται ἀ­πὸ συν­το­μί­α, ἀ­φαι­ρε­τι­κό­τη­τα, ἐ­πι­νο­η­τι­κό­τη­τα, δι­α­κει­με­νι­κό­τη­τα, ἀ­να­τρο­πή.

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΠΟΡΝΗ της Λιλής Ζωγράφου

Στο LIJSTERBES THETRE στις Βρυξέλλες θα παρουσιαστεί το ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΠΟΡΝΗ της Λιλής Ζωγράφου, σε σκηνοθεσία Ένκε Φεζολλάρι, με την Αλεξάνδρα Παλαιολόγου, την Κυριακή 6 Δεκεμβρίου, προσκεκλημένοι του Ελληνικού Κύκλου και της προέδρου του, Μαρίας Πατακιά. Πρόκειται για μία εθελοντική πρωτοβουλία Ελλήνων που ζουν στο Βέλγιο, με σκοπό την προβολή της ελληνικότητας μέσα από το σχεδιασμό και την οργάνωση πολιτιστικών εκδηλώσεων λόγου και τέχνης. H παράσταση παρουσιάζεται στον Πολυχώρο VAULT για 4 τελευταίες παραστάσεις (Παρασκευή 4 και 11/12, Σάββατο 12/12 και Κυριακή 13/12)

Η ΖΩΗ ΝΙΚΑ. Έχοντας το  μότο αυτό ως πηγή έμπνευσης, ο Ένκε Φεζολλάρι σκηνοθετεί την Αλεξάνδρα Παλαιολόγου στο κεφάλαιο "Ιστορίες Της Χούντας", του βιβλίου «Επάγγελμα Πόρνη», της Λιλής Ζωγράφου. Δύο ιστορίες, αυτοβιογραφικές, που δίνουν το στίγμα της εποχής και σκιαγραφούν τη συγγραφέα-ορόσημο της Ελλάδας της μεταπολίτευσης: μίας γυναίκας αγωνίστριας ενάντια σε κάθε μορφή βίας

H εποχή του τσίπουρου

Θυμάμαι μια φορά κι έναν καιρό που ο Μπαρμπα Βασίλης στην  Κρύα Ράχη της Αγουλινίτσας παρήγγελνε  στον καφενέ του χωριού Burbon "στα βράχια" - πούλεγε για πλάκα, επειδή δεν ήθελε να πει βαρβαριστί "on the rocks"...Tότε το τσίπουρο το πίναν οι  μπατιρόβλαχοι και τη ρετσίνα οι παρακμιακοί των πόλεων - κατάλοιπα του παλαιού κινήματος των Βαρελοφρόνων.... Τώρα όμως ήλθαμε (ή μας φέραν οι περιστάσεις) στα σύγκαλά μας, εμείς αποκαταστήσαμε τις σχέσεις μας με το κρασί και το τσίπουρο (και γαμώ το ποτό!), ενώ οι Κύπριοι ματαξανάμαθαν τη ζιβανία - άλλο πράμα, να πίνει η μάννα και στο παιδί να μην δίνει....O tempora, o  soures* !
ΓΙΑΓΚΟΣ   ΡΑΠΤΗΣ  
PS
You Know "soura" from the greek word "σουρα", which means drunk....

“ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟΣ ΕΦΙΑΛΤΗΣ” στο VAULT

Ο Πολυχώρος VAULT παρουσιάζει την μουσική παράσταση “ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟΣ ΕΦΙΑΛΤΗΣ”, μια σκοτεινή μουσική ιστορία, εμπνευσμένη από το Nightmare Before Christmas, του Tim Burton, από την Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου και κάθε Παρασκευή, έως 8 Ιανουαρίου (για 6 παραστάσεις)

Τα πλάσματα της χώρας του Χάλλογουην αναλαμβάνουν για πρώτη φορά να γιορτάσουν τα Χριστούγεννα. Μη μπορώντας, όμως, να ξεφύγουν από τη μακάβρια αισθητική τους, το αποτέλεσμα είναι παρ' ολίγον καταστροφικό. Με φόντο τα Χριστούγεννα και όχημα το μαύρο χιούμορ, τρεις performers (ηθοποιοί και τραγουδιστές) παρέα με τρεις μουσικούς, ζωντανεύουν την ιδιότυπη μουσική του Ντάνυ Έλφμαν από την ταινία, σε πρωτότυπη μεταγραφή για κλαρινέτο, τσέλο και πιάνο.

Η μνησίκακη Νέα Τάξη και ο Πολάνσκυ

Ο Ρομάν Πολάνσκυ διέπραξε  ένα αδίκημα τόσο παλιά όσο το 1977 και  μάλιστα σε ένα πάρτυ εποχής με ποτά και ναρκωτικά, για τούτο δε το λόγο θα έπρεπε να είχε  εισπράξει  παραγραφή – λαμβανομένων μάλιστα υπόψη των 83 του χρόνων..  Αυτό φαίνεται να κατανόησαν οι Πολωνοί εισαγγελείς, που  ανακοίνωσαν ότι δεν πρόκειται να εφεσιβάλουν  πρόσφατη δικαστική απόφαση , η οποία είχε απορρίψει το αίτημα των ΗΠΑ για έκδοση του Ρομάν Πολάνσκυ.

Για τον Πολάνσκυ ασχολήθηκα μερικές φορές και ιδιαίτερα με το έργο του «Αόρατος συγγραφέας» (Ghost Writer)χαρακτηρίζοντάς το «μια βόμβα πολλών μεγατόνων, σε σχέση με το δικό μας λιανοτούφεκο εναντίον της παγκοσμιοποίησης»

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2010/03/blog-post_22.html

Κι ακόμη βλέποντάς το σαν μια βολή ενάντια στο βασίλειο του κυνισμού, που κατοικοεδρεύει πίσω από προσωπικότητες καταναλώσιμες….

http://oikologein.blogspot.gr/2015/02/h.html

Με την απόφαση  των Πολωνών εισαγγελέων  κλείνει οριστικά το τελευταίο  κεφάλαιο της δικαστικής περιπέτειας του Ρομάν Πολάνσκυ για τις κατηγορίες παράνομης σεξουαλικής επαφής με 13χρονη. Ο σκηνοθέτης όμως μπορεί να κυκλοφορεί μόνο μεταξύ Πολωνίας και Γαλλίας, δεδομένου ότι στις άλλες χώρες ισχύει  ένταλμα σύλληψής του που εκδόθηκε από την Ιντερπόλ. Οι σινεφίλ όλου του κόσμου ελπίζουν να τελειώσει απερίσπαστος το νέο έργο του για τον «Ντρέϋφους», που αφορά τη γνωστή υπόθεση  της καταδίκης Γάλλου Λοχαγού Εβραϊκής καταγωγής – υπόθεση που ενέπνευσε και  ανάλογο  έργο του Εμίλ Ζολά

Bάσος Πτωχόπουλος + Σάββας Παύλου = H Kύπρος που αγαπήσαμε

Δεν μπορώ να μην προτάξω την εκδοχή του Σάββα Παύλου για τις τελευταίες λέξεις του ετοιμοθάνατου  Γκαίτε - ήταν, καθώς βεβαιώνει ο Κύπριος λόγιος, "μάστερς, περισσότερα μάστερς..."  Βρίσκω την ανάλυσή του για τα υποκοριστικά άκρως επίκαιρη, από τη στιγμή που άκουσα σε ένα σούπερ μάρκετ μια υπάλληλο να φωνάζει σε κάποια συνάδελφό της "Μου λες μια τιμούλα για το χαλβά;"
Και αυτός ο Πτωχόπουλος  (σκέτη ακυριολεξία ρε παιδί μου, θα του ταίριαζε  να λέγεται "Πλουσιόπουλος") ομολογεί ασυστόλως σχέση με τους Animals - άκουσον-άκουσον,   ο φερόμενος ως  ακραιφνής Εθνικιστής , να τυγχάνει κρυπτοροκάς... Σόδομα και Γόμορα, που θάλεγε η αείμνηστη Σαπφώ Νοταρά...

Γιώργος Ντούρος, ο οικολόγος που έφυγε νωρίς

 Του Γιάννη Σχίζα

Δημοσιεύεται στην ΑΥΓΗ της 28.11.15

Η Ελλάδα ως αποικία χρέους  υποθάλπει  μια διανοητική  μονοκαλλιέργεια  με βάση    τη   λογιστική  της επιβίωσης. Και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό   ώστε ορισμένα  «φευγάτα» πρόσωπα , τοποθετημένα στο σύγχρονο σκηνικό, να  φαίνονται  τόσο παράταιρα όσο θα φαινόταν  ο Μακρυγιάννης σε ένα σαλούν του Γουέστ…

Ο Γιώργος Ντούρος  (1948-2008) είχε τη φουτουριστική και ολιστική ματιά μιας άλλης εποχής.  Τον θυμάμαι λίγα χρόνια πριν το θάνατό του να εκπέμπει ζωηρό ενδιαφέρον  για την έκθεση Future  Athens (Μελλοντική  Αθήνα) που αξιοποιούσε την ανατρεπτική  φαντασία του Δημήτρη Τσουμπλέκα για την αναχωροθέτηση των πάντων, στην Ελληνική πρωτεύουσα : Η Ομόνοια εμφανιζόταν ως παραλία, οι σέρφερς έκαναν προπόνηση στην Αμαλίας, η Ακρόπολη περιστοιχιζόταν από  πυκνό δάσος, στου Φιλοπάππου έβοσκαν  ελάφια  …

Ο Ντούρος είχε ως αφετηρία τη δασολογική σπουδή,  όμως στη διαδρομή του βίωσε  ισχυρό ενδιαφέρον για το αστικό οικοσύστημα, τόσο ώστε να προσλαμβάνει ή να εγκαινιάζει νέες ιδέες. Μια από αυτές  αφορούσε το ωραιότερο και πιο κακοποιημένο μπαλκόνι του κεντρικού αθηναϊκού χώρου, στο Αττικό Άλσος.…

Για πολλά χρόνια δασάρχης της Πάρνηθας και μαχητής της οικολογίας, ο Ντούρος δεν θα μπορούσε να βολευθεί με το  διευθυντικό πόστο στο Υπουργείο Γεωργίας, ούτε με τη θέση του ανώδυνου οραματιστή και συμπαθητικού γραφέα άρθρων.

Γιορτάζουμε την πρώτη ιστορική πτήση Τζάμπο, της Ολυμπιακής

"Χρόνια σαν τα φτερά" - θάλεγε ο Σεφέρης , για τα χρόνια που πέρασαν από την πρώτη ιστορική πτήση του Μπόϊνγκ  747 προς Νέα Υόρκη...Περίπου 30 χρόνια από τότε, και 14 χρόνια από την μεταφορά  του αεροδρομίου Ελληνικού στα Σπάτα, παρά την πλειοψηφική άποψη των αεροπορικών παραγόντων για την επιθαλάσσια ανάπτυξη του αεροδρομίου, με αφετηρία την προέκταση του τροχοδρόμου 03/21...

Τώρα  το Πολιτιστικό Κέντρο Εργαζομένων στην Ολυμπιακή Αεροπορία  (ΠΟΛ.Κ.Ε.Ο.Α) χρησιμοποιεί μια όδευση του παλιού αεροδρομίου, αυτήν που δηλωνόταν με τους αριθμούς 33/15 (για να δείξει  την χρήση του  διαδρόμου στον άξονα των 330 μοιρών για απογείωση προς τη κατεύθυνση του Καλαμακίου, και 150 μοιρών προς τη κατεύθυνση της Γλυφάδας)  : Και την χρησιμοποιεί για ένα αγώνα δρόμου,  μεγέθους 5000 μέτρων, εκεί που άλλοτε βογγούσαν τα άλογα των αεροπορικών μηχανών στις φάσεις της προσ-απογείωσης...Ο  εορτασμός της ιστορικής, πρώτης πτήσης ΟΑ411 του ΒΟΕΙΝG 747 SX-ΟAB,  θα γίνει στο χώρο που σταθμεύουν τα αεροσκάφη του Μουσείου Πολιτικής Αεροπορίας την Κυριακή, 6 Δεκεμβρίου 2015 ώρα: 10.30. Λέει το ΠΟΛΚΕΟΑ :

ΤΙΜΑΜΕ τους συναδέλφους μας που «χάθηκαν» εν πτήσει.

με αγώνα δρόμου 5 Km στον διάδρομο 33 (προσγείωσης – απογείωσης)

Είσοδος:

Ανατολικό Αεροδρόμιο

Παλαιό Τελωνείο – δίπλα στο δημαρχείο Ελληνικού.

Όλοι , συμπεριλαμβανομένου του υποφαινόμενου, έχουμε ζήσει συγκινήσεις. Εγώ πάντως δεν θα ξεχάσω τα κλάματα του προσωπικού της Ολυμπιακής από τον παροπλισμό του ιστορικού τζάμπο, που έκανε τη γραμμή Αθήνα-Νέα Υόρκη-Αθήνα. Ήταν σαν ερωτικός αποχαιρετισμός, ίσως και κάτι περισσότερο. Κι εγώ έπιασα τον εαυτό μου να συγκινούμαι βαθιά για κάτι που εν μέρει είχα αγγίξει και οσμιστεί, αλλά πάντως δεν είχα ζήσει...

Tουρισμός στο διάστημα

Μέχρι πριν λίγα χρόνια ήταν αδιανόητος  ή επιθυμητός  μόνο  σε κύκλους εκκεντρικών εκατομμυριούχων, που διέθεταν λεφτά για πέταμα και διάθεση να σνομπάρουν τον περίγυρό τους…

Τώρα όμως ο διαστημικός  τουρισμός παίρνει μιαν άλλη τροπή, τείνοντας σε μαζικοποίηση και «απομάγευση» κάποιων πρωτογενών ταξιδιωτικών εμπειριών. Με τη προοπτική αυτή  η  εταιρεία Blue Origin του Τζεφ Μπέζος, εκτόξευσε έναν πύραυλο στο όριο του Διαστήματος και κατάφερε να τον προσεδαφίσει ομαλά ώστε να χρησιμοποιηθεί εκ νέου. Στο μέλλον, ο πύραυλος θα μεταφέρει τουρίστες σε σύντομες υποτροχιακές πτήσεις.

Έχοντας τοποθετημένη στην κορυφή του μια κάψουλα σχεδιασμένη να μεταφέρει έξι επιβάτες, ο πύραυλος New Shepard εκτοξεύτηκε από το δυτικό Τέξας, έφτασε σε ύψος 100 χιλιομέτρων -το επίσημο όριο του Διαστήματος- και προσεδαφίστηκε κατακόρυφα στην εξέδρα εκτόξευσης οκτώ λεπτά αργότερα.

Λύκοι στου Φιλοπάππου !

Του Γιάννη Σχίζα

Δημοσιεύεται στην ΑΥΓΗ της 26.11.2015

Ένα είδος  που απειλείται με εξαφάνιση προκαλεί ανησυχία  στην κοινή γνώμη, το ίδιο όμως συμβαίνει και με ένα είδος που γίνεται απειλητικό εκεί που ήταν απειλούμενο  ! Στη πρώτη περίπτωση είναι ο λευκός ρινόκερος  του Βορρά, υποείδος για την ακρίβεια , του οποίου πρόσφατα δημοσιεύματα ανέφεραν μείωση του πληθυσμού του από 4 σε 3 άτομα ! Στη δεύτερη περίπτωση είναι ο λύκος, που έφτασε να γίνει τόσο προβληματικός  για τα κοπάδια των Γάλλων κτηνοτρόφων ώστε να προκαλέσει τον Νοέμβριο του 2014 διαδήλωση  στο Παρίσι. Ιδιαίτερο στοιχείο της διαμαρτυρίας , ήταν η  φωτογράφηση αμνοεριφίων  με φόντο τον  Πύργο του  Άϊφελ !

Το σενάριο του απειλούμενου είδους που έγινε απειλητικό παίχθηκε και στον  ελλαδικό χώρο : Οι πολιτικές προστασίας του Λύκου  από το 1993 σε συνδυασμό με τις αποζημιώσεις των κτηνοτρόφων απέδωσαν τόσο ώστε να αυξηθεί και να πληθύνει το είδος…. Έτσι   το έτος 2000 στο χωριό  Άγραφα της Ευρυτανίας,  σε μια   Ημερίδα υπό τον τίτλο«Οικολογική κτηνοτροφία και ζημιές λύκων στ’ Άγραφα», βρεθήκαμε   με το γιατρό Απόστολο Γιαννόπουλο σε  ένα κλίμα παν-κτηνοτροφικής εξέγερσης, κυρίως λόγω των αθετήσεων των υποσχέσεων του Υπουργείου περί αποζημιώσεων .  Το 2007 σε μια ορειβατική δραστηριότητα χάραξης μονοπατιών στον Κιθαιρώνα συναντήσαμε έναν απίθανο κτηνοτρόφο, της αρμοδιότητας του Χάρυ Κλυνν, που επιβεβαίωσε τη παρουσία λύκων στην περιοχή, ενώ το ίδιο έγινε στον Ελικώνα και τελευταία στην Πάρνηθα. Στο μέλλον δεν αποκλείεται να διεισδύσουν  ακόμη και στο  λόφο του Φιλοπάππου…

Τα πράγματα είναι  σκούρα   για τη νομαδική κτηνοτροφία αλλά και για την  παραμυθοπλασία, που εδώ και χρόνια κατασκεύαζε  μια νέα, εξημερωμένη εικόνα , απορριπτική κάποιων όρων(«λυκοφιλίες», «λυκοσυμμαχίες») και  συμβατή με το πρόταγμα της βιοποικιλότητας.  Η αρχή  είχε γίνει με τον Γουώλτ Ντίσνεϋ και με εκείνη την ξεκαρδιστική  αφήγηση για το  καλό  λυκόπουλο, που ήταν φίλος με τα γουρουνάκια και έσωζε την υπόληψη του κακομαθημένου πατέρα του με τις «παραδοσιακές αρχές» , όμως δεν έλειπαν και  πιο εξτρέμ αφηγήσεις . Ακόμη και η ιστορία της κοκκινοσκουφίτσας ήταν επόμενο να  επανεκδοθεί δεόντως οικολογικοποιημένη, υπό τη μορφή μάλιστα και ανέκδοτων  σόκινγκ… 

Θεός και κεφάλαιο

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Οι Εκδόσεις ΚΟΥΚΚΙΔΑ,

Το ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ,

Το  Πολιτιστικό Κέντρο Εργαζόμενων ΑΤΕ Πειραιώς,

Ο Σύλλογος Συνταξιούχων ΑΤΕ  και

ο συγγραφέας Κώστας Λάμπος,

Σας προσκαλούν

στην παρουσίαση του βιβλίου:

«Θεός και Κεφάλαιο.

Δοκίμιο για τη σχέση μεταξύ

θρησκείας και εξουσίας»,

που θα γίνει την

Τετάρτη 09 Δεκέμβρη 2015

και ώρα 18.30 στο

Polis Art Cafe

Πεσμαζόγλου 5 & Σταδίου, (Στοά του Βιβλίου), Τηλ.:210 3249588

Το βιβλίο θα παρουσιάσουν οι:

Γιάννης Καζάκος, Οικονομολόγος,

Γραμματέας του ΠΟΚΕΑΤΕΠ

Περικλής Κοροβέσης, Συγγραφέας΄

Μηνάς Παπαγεωργίου, Συγγραφέας

Κώστας Χαριτάκης, Αρθρογράφος

Η παρουσία σας θα μας τιμήσει

Διεθνές Επιστημονικό Συνέδριο «Ελληνικό θέατρο σκιών. Άυλη πολιτιστική κληρονομιά»

Tο Κέντρο Βυζαντινών Νεοελληνικών και Κυπριακών Σπουδών (www.centrodeestudiosbnch.com/gr) και το Πανεπιστήμιο της Γρανάδας (Ισπανία), σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Εταιρεία Νεοελληνικών Σπουδών, την Ισπανική Εταιρεία Νεοελληνικών Σπουδών και το Τμήμα Θεατρολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, οργανώνουν στην Αθήνα, στις 27, 28 και 29 Νοεμβρίου του 2015, Διεθνές Επιστημονικό Συνέδριο με τίτλο «Ελληνικό θέατρο σκιών - Άυλη πολιτιστική κληρονομιά» (www.centrodeestudiosbnch.com/gr/teatro).

Οι εργασίες του συνεδρίου θα διεξαχθούν στην αίθουσα συνεδριάσεων του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου (Μέγαρο Παλαιάς Βουλής, Πλατεία Κολοκοτρώνη, Σταδίου 13) και στην αίθουσα «Εurope Direct» του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Αθηναίων (Ακαδημίας 50, Αθήνα).

Το συνέδριο, που θα πραγματοποιηθεί υπό την αιγίδα της Εθνικής Επιτροπής για την UNESCO, αφιερώνεται στον καθηγητή Βάλτερ Πούχνερ (Walter Puchner), διαπρεπή θεατρολόγο και μελετητή του ελληνικού θεάτρου σκιών, και καλύπτει όλες τις πτυχές του νεοελληνικού πολιτισμού που επηρεάστηκαν από το ίδιο κατά τη διάρκεια της ιστορίας του: θέατρο, φιλολογία, αρχεία, μουσειολογία, κοινωνιολογία, ανθρωπoλογία, ιστορία, καλές τέχνες, εκπαίδευση, μουσική, κ.ά.

DESTINO

Ένα  φιλμ έξι λεπτών ,  που δημιουργήθηκε  το  1945 απο τους  Salvador Dali και  Walt Disney.

To έργο- Destino / Πεπρωμένο -,   προσπαθεί να δημιουργήσει μια νέα τεχνική  animation.
 Μια τεχνική που εμπνέεται από τα έργα του Freud για το ασυνείδητο και   επηρεάζεται από τις εικόνες με διπλό νόημα. Εικόνες που
περιγράφονται από τον Νταλί ως "μια μαγική εμφάνιση της ζωής,  στο λαβύρινθο του χρόνου" και τον  Disney  ως «μια αληθινή ιστορία αγάπης"
 Το Destino αφηγείται την τραγική ιστορία αγάπης του Κρόνου - που είναι  η προσωποποίηση του χρόνου -και την αγάπη που τρέφει μια θνητή,  με φόντο σουρεαλιστικά τοπία της ζωγραφικής Νταλί. Ένα animation,  γεμάτο σιωπηλή ποίηση,  η οποία συνοδεύεται από   ένα soundtrack που υπογράφεται από τον Μεξικανό  συνθέτη   Armando Dominguez   και  ερμηνεύεται από την  Dora Luz.
Το  DESTINO παρέμεινε ξεχασμένο για σχεδόν 50 χρόνια, οπότε  το 1999,  ανακαλύφθηκε   τυχαία από τον ανιψιό του Walt Disney,  Roy Disney .                                          

Το  2003 ήταν υποψήφια για Όσκαρ καλύτερης μικρού μήκους ταινίας  κινουμένων σχεδίων..

https://vimeo.com/28472230

Ένας άλλος Τζαίημς Μποντ είναι εφικτός

Θέλω να ξεκουρασθώ από το ψυχολογικό σινεμά, θέλω κίνηση, χώρο, ευρήματα, σασπένς και νταβαντούρι ενός άνδρα μετά   εξεζητημένων γυναικών, και πέφτω στον Τζαίμς Μποντ....

Κοντολογίς από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη....

Ο Τζαίημς μεταξύ Αυστριακών  Άλπεων και ερήμου δεν πείθει για τη συμμετοχή του στη Jet society, αλλά απλά και μόνο για  το σαματατζίδικο πνεύμα του σκηνοθέτη.
Και αναρωτιέμαι : Θα μπορούσε ο Τζαίημς  Μποντ στη νέα περιπέτειά του στο  «Spectre»  να σερβιρισθεί χωρίς εκείνα τα στοιχεία υπερβολής και υπερανθρωπισμού, όπως επίσης  χωρίς  εκείνη τη δοσολογία του πρακτορικού τουρισμού, που παραβλάπτουν την αληθινότητά του;

Κατά τη γνώμη μου ναι. Ο περιπετειο-θήρας της εποχής μας έχει ωριμάσει και θέλει πιο ρεαλιστικά πράγματα, ενώ ο παραδοσιακός θηρευτής αναμνήσεων που γουστάρει  ως Μάνυπένυ  μεγαλοκοπέλα Αγγλίδα  καψουρωμένη  και τεχνικό σύμβουλο κάποιον Εγγλέζο μεσήλικα ξεσαλωμένο με το μπριτζ, έχει απλώς τινάξει τα πέταλα ή ετοιμάζεται να τα τινάξει....

Οι χιμπατζήδες φροντίζουν τους ΧΜΕΑ (Χιμπατζήδες με Ειδικές Ανάγκες)....

ΠΗΓΗ : ΝΑΥΤΕΜΟΡΙΚΗ
Ένας θηλυκός χιμπατζής παρατηρήθηκε να φροντίζει βρέφος της με ειδικές ανάγκες στην άγρια ​​φύση της Τανζανίας, σύμφωνα με μελέτη Ιαπώνων ερευνητών. Η ανακάλυψη αυτή μπορεί να βοηθήσει στην κατανόηση της εξέλιξης της κοινωνικής φροντίδας στους ανθρώπους.
Οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Κιότο παρατήρησαν ότι ένα θηλυκό βρέφος με «βαριά αναπηρία» γεννήθηκε σε μια ομάδα χιμπατζήδων στο Εθνικό Πάρκο των Όρων Μαχάλε της Τανζανίας το 2011, και κατέγραψαν τη συμπεριφορά της κοινωνικής του ομάδας για περίπου δύο χρόνια.
«Το βρέφος παρουσίασε συμπτώματα που μοιάζουν με το σύνδρομο Down, παρόμοια με εκείνα που έχουν προηγουμένως παρατηρηθεί σε χιμπατζήδες σε αιχμαλωσία», αναφέρει η μελέτη.

 H φροντίδα της μητέρας και της αδερφής του βοήθησαν το νεαρό χιμπατζή να επιβιώσει για 23 μήνες στην άγρια ​​φύση παρά τις αναπηρίες του. Μετά από αυτό το χρονικό διάστημα το βρέφος εξαφανίστηκε και πιστεύεται ότι έχασε τη ζωή του, σύμφωνα με τους ερευνητές.
Η μητέρα και η αδελφή του χιμπατζή υποστηρίζαν το σώμα του με τα χέρια τους, όταν ερχόταν η ώρα του θηλασμού από τη μητέρα.
«Συνήθως, ένα μωρό μπορεί να κολλήσει πάνω στη μητέρα μόνο του, αλλά τα πόδια αυτού του βρέφους δεν ήταν αρκετά ισχυρά», δήλωσε ο Μίτσιο Νακαμούρα του Ερευνητικού Κέντρου Άγριας Ζωής του Πανεπιστημίου του Κιότο .
«Πρόκειται για την πρώτη φορά που ένας χιμπατζής με αναπηρία παρατηρείται να λαμβάνει κοινωνική φροντίδα στην άγρια φύση.

"ΨΥΧΩΣΗ!" [4.48 psychosis]

 

+ To Iνστιτούτο [Πειραματικών Τεχνών]

 www.theinstitute.info

παρουσιάζει για τρίτη συνεχή χρονιά 

την εξαιρετικά επιτυχημένη παράσταση 

της SARAH KANE

Σκηνοθεσία ΤΑΣΟΣ ΣΑΓΡΗΣ

παίζoυν: ΣΙΣΣΥ ΔΟΥΤΣΙΟΥ

Ιωάννα Βούλγαρη, Αποστόλης Κατσιριντάκης,
Μαρία Τσομπανάκου

Μουσική: ΒΙΟΜΑSS
+Lana Del Rey, The Cure, Joy Division

Video Art: Aλκιστη Καφετζή, Void Optical Art Laboratory
Σκηνικά: Κenny Mac Lellan
Φωτισμοί: Γιώργος Παπανδρικόπουλος

8 τελευταίες παραστάσεις στην ΑΘΗΝΑ: 

Θέατρο ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣ

Παραμυθίας 27 & Πλαταιών / Κεραμεικός

κρατήσεις: 210 3457904

Κάθε Δευτέρα & Τρίτη / ώρα έναρξης: 21.30

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΕΙΔΑΝ ΤΟ ΠΑΡΙΣΙ

Του Γιάννη Σχίζα

Δημοσιεύεται στην ΑΥΓΗ της 21.11.15

«Τo Παρίσι είναι ένα θαυμαστό τέρας, ένα καταπληκτικό περίπλεγμα από αισθήσεις, μηχανές και σκέψεις,  η πόλη των 100 χιλιάδων μυθιστορημάτων, η κεφαλή του κόσμου»…..  

Πόσο  όμορφα  θα ήταν  αν  μπορούσαμε να ανακαλούμε  αναφορές για το Παρίσι, όπως  αυτή από τον    Μπαλζάκ (1799-1851)… Ή αν   μπορούσαμε να μιλάμε  τόσο  ανέμελα, όσο  ένα  γλυκόπικρο φιλμ των φίφτις  με την Ελίζαμπεθ Ταίηλορ και τον Βαν Τζόνσον -  «Η τελευταία φορά που είδα το Παρίσι»….Ή αν  μπορούσαμε να αναστοχαζόμαστε  απερίσπαστοι το συγκρότημα της  Ντεφάνς  με τη μοναδική συμμετρία προς το «κεντρικό» Παρίσι της Αψίδας του Θριάμβου, τώρα που έγιναν γνωστά τα σχέδια των Τζιχαντιστών για τρομοκρατική επίθεση σ’ αυτή τη περιοχή. ….…

Για πολύ καιρό , η εμφύτευση της φοβίας μέσα στο οικοσύστημα των συναισθημάτων θα δυσκολεύει   τη  ψυχική αγωγιμότητα  με  την οποία προσλαμβάνουμε  βιώματα αλλότρια για να τα εντάξουμε στο δικό μας  μικρόκοσμο και να ζήσουμε  έντονα, δια μέσου αυτών. Οι  Τζιχαντιστές  που πρόσφατα « είδαν για τελευταία φορά το Παρίσι» έπληξαν βαρύτατα τον στοχαστικό τουρισμό

Ἀ­δόλ­φο Μπι­ό­ι Κα­σά­ρες (Adolfo Bioy Casares) : Μιὰ ζωή (Una vida)

 H ΜΑΓΕΙΡΙΣΣΑ εἶ­πε πὼς δὲν παν­τρεύ­τη­κε ἐ­πει­δὴ δὲν εἶ­χε χρό­νο. Στὰ νιά­τα της δού­λευ­ε σὲ μιὰ οἰ­κο­γέ­νεια ποὺ τῆς ἐ­πέ­τρε­πε νὰ βγαί­νει δύ­ο ὧ­ρες κά­θε δε­κα­πέν­τε μέ­ρες. Ἐ­κεῖ­νες τὶς δύ­ο ὧ­ρες τὶς δι­έ­θε­τε γιὰ νὰ πά­ει μὲ τὸ τρὰμ 38 μέ­χρι τὸ σπί­τι κά­ποι­ων συγ­γε­νῶν, νὰ δεῖ ἂν εἶ­χαν φτά­σει γράμ­μα­τα ἀ­πὸ τὴν Ἱ­σπα­νί­α, καὶ νὰ ἐ­πι­στρέ­ψει μὲ τὸ τρὰμ 38.

Σέρζι Πάμιες (Sergi Pàmies): Υστεροφημία

 Η ΚΗΔΕΙΑ ΣΟΥ εἶ­ναι ἡ τε­λευ­ταί­α εὐ­και­ρί­α ποὺ ἔ­χεις νὰ κά­νεις κου­μάν­το καὶ νὰ ὀρ­γα­νώ­σεις τὰ πράγ­μα­τα. Δι­ά­λε­ξες τὸ νε­κρο­φυ­λακεῖο, τὸν τύ­πο φε­ρέ­τρου, τὴ σει­ρὰ τῶν ἐ­πι­κή­δει­ων λό­γων, τὴ μου­σι­κὴ ποὺ θὰ παί­ξει καὶ τὰ ἀ­πο­σπά­σμα­τα τῆς Βί­βλου ποὺ θὰ δι­α­βά­σει ὁ ἱ­ε­ρέ­ας. Ἄ­φη­σες τὰ πάν­τα ση­μει­ω­μέ­να μὲ κά­θε λε­πτο­μέ­ρεια σὲ ἕ­να φύλ­λο χαρ­τὶ μὲ ὅ­λες τὶς τε­λευ­ταῖ­ες ἐ­πι­θυ­μί­ες σου ὥ­στε νὰ μὴν φορ­τώ­σεις μὲ αὐ­τὰ οὔ­τε τὰ παι­διά σου οὔ­τε τὴν τρί­τη σύ­ζυ­γό σου. Ἐ­ξα­σφά­λι­σες μα­ζι­κὴ προ­σέ­λευ­ση, ἂν καὶ οἱ πε­ρισ­σό­τε­ροι το ἔ­κα­ναν ἀ­πὸ ὑ­πο­χρέ­ω­ση πα­ρὰ ἀ­πὸ φι­λί­α. Δὲν θέ­λη­σες νὰ σὲ ἀ­πο­τε­φρώ­σουν: κα­πά­ρω­σες τὸ πιὸ ὡ­ραῖ­ο νε­κρο­στά­σιο γιὰ τὸ τε­λευ­ταῖ­ο ἀν­τί­ο καὶ ξό­δε­ψες πολ­λὰ χρή­μα­τα γιὰ νὰ καλ­λω­πί­σουν τὸ πτῶ­μα σου γε­γο­νὸς ποὺ θὰ σοῦ ἐ­πι­τρέ­ψει νὰ ὑ­πο­δε­χτεῖς τοὺς προ­σκε­κλη­μέ­νους ἔ­χον­τας κά­νει τὸ μα­νι­κιούρ σου, μὲ ἔκ­φρα­ση πιὸ κα­λο­συ­νά­τη ἀ­πὸ ἐ­κεί­νη ποὺ εἶ­χες ζων­τα­νὸς καί, φυ­σι­κά, τὸ πιὸ ἀ­κρι­βὸ κου­στού­μι ἀ­πὸ τὶς ντου­λά­πες σου.

Ἀ­κό­μα καὶ γιὰ τὴ συγ­γρα­φὴ τοῦ κει­μέ­νου στὸ ἀ­ναγ­γελ­τή­ριο θα­νά­του προ­σέ­λα­βες ἕ­ναν ποι­η­τὴ ὁ ὁ­ποῖ­ος, μέ­σα σὲ μό­λις τρεῖς γραμ­μές, συ­νέ­πτυ­ξε τὴ θλί­ψη τῶν οἰ­κεί­ων σου. Οὔ­τε λα­τι­νι­κὰ ἀ­πο­φθέγ­μα­τα οὔ­τε στί­χοι ἐ­θνι­κῶν ποι­η­τῶν.

Στον κινηματογράφο "Αλκυονίδα", κλασικοί γαλλικοί θησαυροί

ΠΕΜΠΤΗ 19/11

2​2​.00​  ΝΥΧΤΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΧΝΙΑ, του ΑΛΑΙΝ ΡΕΝΕ

22.30 ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΜΕΤΡΟ​, του ΦΡΑΝΣΟΥΑ ΤΡΥΦΩ

Σχεδιασμός μόδας - αλλά στην όπερα

"Μιὰ λέ­ξη ποὺ δὲν ἤ­ξε­ρα", του Δημήτρη Λεβέντη

ΠΡΕΠΕΙ, ΝΑ ΗΤΑΝ ΤΟ 1987, δεύ­τε­ρη χρο­νιὰ πα­ρα­μο­νῆς μου στὰ Κύ­θη­ρα. Τό­τε συ­νή­θι­ζα νὰ πη­γαί­νω μιὰ φο­ρὰ τὴ βδο­μά­δα στὴ βρύ­ση στὰ Βι­α­ρά­δι­κα καὶ νὰ γε­μί­ζω μπου­κά­λια μὲ νε­ρὸ γιὰ τὸ σπί­τι. Τὸ ἔ­κα­να ἀ­πὸ τὴ μιὰ για­τί εἶ­χα πει­στεῖ ὅ­τι τὸ συγ­κε­κρι­μέ­νο νε­ρὸ ἦ­ταν κα­λύ­τε­ρο ἀ­πὸ αὐ­τὸ τῆς ὕ­δρευ­σης, καὶ ἦ­ταν, ἀ­πὸ τὴν ἄλ­λη ὅ­μως, καὶ κα­τὰ κύ­ριο λό­γο, γιὰ τὴ γα­λή­νια ὀ­μορ­φιὰ τῶν ἤ­χων καὶ τῶν ὀ­σμῶν γύ­ρω ἀ­πὸ τὴν πη­γή.

       Τὴν πρώ­τη φο­ρὰ ποὺ πῆ­γα, καὶ μό­λις εἶ­χα ἀρ­χί­σει νὰ γε­μί­ζω τὰ πρῶ­τα μπου­κά­λια, ἐμ­φα­νί­στη­κε σὰν ἀ­πὸ τὸ που­θε­νά —το χω­ριὸ ἦ­ταν καὶ τό­τε σχε­δὸν ἀ­κα­τοί­κη­το— ἕ­νας μι­κρό­σω­μος καὶ ἐν­τυ­πω­σια­κὰ εὐ­κί­νη­τος γέ­ρον­τας. Ἰ­σχυ­ρί­στη­κε ὅ­τι πή­γαι­νε γιὰ δου­λειὰ στὰ πε­ρι­βό­λια του, στὴν οὐ­σί­α ὅ­μως μὲ ὑ­πέ­βα­λε σὲ μιὰ ἀ­ρι­στο­τε­χνι­κὰ ἀ­πο­τε­λε­σμα­τι­κὴ ἀ­νά­κρι­ση, μα­θαί­νον­τας ὄ­χι ἁ­πλά τὸ λό­γο τῆς ἐ­κεῖ πα­ρου­σί­ας μου, ἀλ­λὰ καὶ γιὰ μέ­να ἴ­σως καὶ πε­ρισ­σό­τε­ρα ἀ­π' ὅ­σα κά­ποι­οι κα­λοί μου φί­λοι ἤ­ξε­ραν.

       Ἡ ὅ­λη δι­α­δι­κα­σί­α δὲν μὲ ἐ­νό­χλη­σε. Ἀ­πὸ τὴ με­ριά του φαί­νε­ται ὅ­τι καὶ ἐ­κεῖ­νος μὲ ἐ­νέ­κρι­νε. Τὸν κέρ­δι­σα ἐ­παι­νών­τας, μὲ εἰ­λι­κρί­νεια καὶ ἐν­θου­σια­σμό, τὸ νη­σί, τὸ χω­ριὸ καὶ τὸ νε­ρό του. Ὁ γέ­ρον­τας ἐ­ξα­φα­νί­στη­κε στὸ πυ­κνὸ πρά­σι­νο καί, λί­γο πρὶν φύ­γω, ἐ­πα­νεμ­φα­νί­στη­κε, καὶ πά­λι σὰν ἀ­πὸ τὸ που­θε­νά, φι­λεύ­οντάς μὲ κάμ­πο­σα σκαν­δα­λω­δῶς νό­στι­μα πε­τρο­κέ­ρασα. Μοῦ ἔ­δω­σε νὰ κα­τα­λά­βω, χω­ρὶς νὰ μοῦ τὸ πεῖ, ὅ­τι πο­τὲ δὲν ἔ­πρε­πε νὰ πά­ω νὰ κό­ψω μό­νος μου κε­ρά­σια. Τοῦ ἔ­δω­σα νὰ κα­τα­λά­βει, λέ­γον­τάς το, ὅ­τι δὲν θὰ τὸ ἔ­κα­να. Τὸ μέλ­λον ἀ­πέ­δει­ξε πὼς ἤ­μουν ψεύ­της.

Από την πίσω πόρτα, οι εργολάβοι στους δήμους

 του Τάσου Κεφαλά* 

Είναι κάμποσα χρόνια τώρα, που δεν υπάρχει συζήτηση, διαβούλευση ή αντιπαράθεση για το ζήτημα της διαχείρισης των αποβλήτων χωρίς αναφορά στο θέμα του δημόσιου ή μη χαρακτήρα της. Ιδεοληπτική εμμονή η υπεράσπισή της, λένε κάποιοι. Επιπόλαιος και «πιασάρικος» ισχυρισμός θα αντιτείνω. Αρκεί να σκεφτούμε ότι πρόκειται για μια δραστηριότητα με καθολικό χαρακτήρα -αφορά τους πάντες- αναπόσπαστο κομμάτι των σύγχρονων κοινωνιών. Που και γι αυτό το λόγο παρουσιάζει μια συνθετότητα και μεγάλους περιβαλλοντικούς κινδύνους. Είναι εύλογη, λοιπόν, η απαίτηση να ασκείται αδιάλειπτα, σε όλους τους τομείς και όχι μόνο εκεί που υπάρχει κέρδος, με ασφάλεια, με οικονομικότητα και σε περιβάλλον που ενθαρρύνει την κοινωνική συμμετοχή. Αυτούς τους όρους και τις προϋποθέσεις μόνο ένα σύστημα με δημόσιο – κοινωνικό χαρακτήρα μπορεί να τους διασφαλίσει.

Από την άλλη πλευρά, το «μέτωπο» των ωφελούμενων από την ιδιωτικοποίηση έχει ένα ισχυρό κίνητρο, το οικονομικό. Γιατί η διαχείριση των αποβλήτων, εκτός όλων των άλλων πτυχών της, αποτελεί και μια οικονομική δραστηριότητα με τεράστιους τζίρους. Μιλώντας μόνο για τα αστικά απόβλητα, έχουμε ένα μέσο κόστος της τοπικής αυτοδιοίκησης, που κυμαίνεται στα 190 €/τόνο για τα μεγάλα αστικά κέντρα και στα 120-130 €/τόνο για την περιφέρεια. Αυτό σημαίνει ένα ετήσιο κόστος της τοπικής αυτοδιοίκησης της τάξης των 850 εκατομμυρίων ευρώ.

To γυμνό κατά της τρομοκρατίας !

Παλιά ήτανε το στρίκινγκ (streaking) :  Μια πρακτική πρόκλησης,  κατά την οποία κάποιος έτρεχε γυμνός κάποια  απόσταση σε ένδειξη αντικομφορμισμού, ελευθεριότητας ή διαμαρτυρίας , ή για οτιδήποτε άλλο μπορούσε να περάσει από το κεφάλι του…Πριν από τη δεκαετία του 90, είχαμε πολλά   κρούσματα στρίκινγκ, που όλως παραδόξως ήταν πολύ πιο παλιό από την εποχή των χίπις και του οργανωμένου γυμνισμού.  Κατά πως αναφέρει η Wikipaedia,  ο πρώτος γνωστός Εγγλέζος στρίκερ  συνελήφθη από τις αγγλικές  αρχές το 1799, ενώ στις ΗΠΑ ένας φοιτητής ονόματι  George William Crump  , έκανε το ίδιο το 1804, με αποτέλεσμα να υποστεί κυρώσεις αλλά εν τέλει να ανέβει κοινωνικά και να γίνει ακόμη και  γερουσιαστής….

Το στρίκινγκ βγήκε  εκτός μόδας, αν και ήταν αξιοσημείωτο  σχετικό «κρούσμα» το 2006, σε έναν αγώνα  μεταξύ πανεπιστημιακών ομάδων  στη Μασαχουσέτη. Τώρα στο διαδίκτυο ενισχύεται μια ανάλογη αλλά πολύ πιο πανηγυρική συμπεριφορά,  αρκετά τολμηρή και «στοχαστική» ώστε να  έχει  φιλοδοξίες πολιτικής στόχευσης… Είναι  η LADIES 'WALK NAKED' DAY(Ημέρα γυμνών οδοιπόρων γυναικών), που θα «γιορτασθεί» (τρόπος του λέγειν…) στη Βρετανία το Σάββατο που μας έρχεται, στις 21 Νοεμβρίου – παρ’ ημίν εορτή της Παναγίας…

Ο καλλιτέχνης αναγκάστηκε να καταστρέψει το καλλιτέχνημα !

Το μάθαμε τώρα, αλλά δυσκολευθήκαμε  να το πιστέψουμε...

Από το 1997 στις Καβουρότρυπες στην Σιθωνία της Χαλκιδικής δέσποζε το καλαίσθητο έργο του Διονύσιου Καρυπίδη, η διάσημη «πετρωμένη Γοργόνα». Το έργο του  στην περιοχή  Καβουρότρυπες είχε  εδώ και χρόνια γίνει σήμα κατατεθέν της παραλίας και σημείο θαυμασμού για τους επισκέπτες.

Ωστόσο, στον κ. Καρυπίδη επιβλήθηκε  πρόστιμο 531€ επειδή «κατέστρεψε φυσικό τοπίο με την κατασκευή της Γοργόνας. Ο ίδιος, ο δημιουργός είχε στείλει επιστολή από τις 3 Μαρτίου του 2014, λέγοντας στον δήμαρχο Σιθωνίας, Γιάννη Τζίτζιο, λέγοντας πως άπαξ και ο δήμος επιμείνει στην είσπραξη του προστίμου θα το πληρώσει όμως μετά θα καταστρέψει την Γοργόνα, κάτι που έκανε τελικά ....πηγή: typosthes.gr

ΥΓ. Ακολουθεί η επιστολή του Καρυπίδη προς τους φωστήρες της Δημοτική Αρχής....

Ανεμογεννήτρια drone παράγει 8 φορές περισσότερη αιολική ενέργεια

ο Facebook 

   Ολλανδός αστροφυσικός σχεδίασε μια «ιπτάμενη» ανεμογεννήτρια που μπορεί να τερματίσει οριστικά τη διαμάχη σχετικά με τον περιβαλλοντικό αντίκτυπο των μεγάλων αιολικών πάρκων εάν αποδειχθεί οικονομικά βιώσιμη.

Η «ανεμογεννήτρια χαρταετός» βασίζεται στην τεχνολογία των μη επανδρωμένων τηλεκατευθυνόμενων μικρών αεροσκαφών, ευρύτερα γνωστών ως drones και θα μπορεί να εκμεταλλεύεται την αιολική ενέργεια σε μεγαλύτερα υψόμετρα χωρίς να συνεπάγεται τον περιβαλλοντικό αντίκτυπο των «συμβατικών» δομών, αναφέρει ο σχεδιαστής Δρ Ρίτσαρντ Ρούιτερκαμπ.

Η ιπτάμενη ανεμογεννήτρια που μοιάζει με ανεμόπτερο δεμένο σε σκοινί κινείται σε«οχτάρια». Η γεννήτρια λειτουργεί ως «άγκυρα» στο έδαφος και μετατρέπει την κινητική ενέργεια σε ηλεκτρική.

Συλλέγοντας ισχυρότερους ανέμους σε μεγαλύτερα υψόμετρα, παράγει οκτώ φορές περισσότερη ενέργεια σε σχέση με τις συμβατικές ανεμογεννήτριες και δεν μπορεί να «πετάξει» μόνο υπό συνθήκες ακραίας κακοκαιρίας, επισημαίνει ο Δρ Ρούιτερκαμπ.

Ἀ­βρα­ὰμ κα­τὰ συρ­ρο­ήν, της Ράνιας Καραχάλιου

Ο ΘΕΙΟΣ ΚΩΣΤΑΣ δὲν ἔκανε πο­τὲ παι­διά, εἶ­χε ὅ­μως κα­μιὰ τε­τρα­κο­σα­ριὰ γι­δο­πρό­βα­τα κι ἀ­πὸ τὶς πέν­τε τὰ χα­ρά­μα­τα ὣς τὶς ἐν­νιά τὸ βρά­δυ ἤ­τα­νε στὸ πό­δι. Ἄρ­μεγ­μα τὸ πρω­ί, ἄρ­μεγ­μα τ’ ἀ­πό­γευ­μα, τά­ι­σμα, σά­ρω­μα καὶ πά­ει κο­πι­ά­ζον­τας. Εὐ­τυ­χῶς τὸν βό­η­θα­γε κι ἡ θεί­α ὅ­λη μέ­ρα, για­τί μο­νά­χος του μι­σὲς δου­λει­ὲς θὰ ἔ­κα­νε.

       Τε­λευ­ταί­α φο­ρὰ τοὺς εἶ­χα ἐ­πι­σκε­φτεῖ, πρὶν χρό­νια, κον­τὰ στὴ Λαμ­πρή, τό­τε ποὺ σφά­ζα­νε τὰ ζῶ­α. Τσι­λιμ­πί­θρι­κο φά­ε τί­πο­τα, χω­ρὶς πι­α­σί­μα­τα πε­ρι­μέ­νεις νὰ βρεῖς ἄν­τρα μοῦ ’­λε­γε ὁ θεῖ­ος καὶ τρό­χι­ζε κά­τι χαν­τζά­ρες νά. Ἔ­λα πά­νω γιὰ πα­ρέ­α, ἀλ­λὰ ἐ­γὼ ποῦ νὰ πλη­σιά­σω τοῦ φο­νι­κοῦ τὸν τό­πο, οὔ­τε τὰ το­μά­ρια ποὺ κρέ­μα­γε στὰ σύρ­μα­τα δὲν ἄν­τε­χα νὰ βλέ­πω.

       Σὰν τέ­λει­ω­σε τὸ σφά­ξι­μο καὶ κά­θι­σε στὸ κα­φε­νεῖ­ο, μί­λα­γε μὲ κα­μά­ρι γιὰ τὰ ζων­τα­νὰ πού ’­σφα­ξε, γιὰ τὴ Μού­σκα ποὺ τὸ ’­χε σκά­σει δυ­ὸ φο­ρές, τὴ μιὰ εἶ­χε πέ­σει στὸ λαγ­κά­δι, τὴν ἄλ­λη εἶ­χε τσα­κι­στεῖ σὲ κά­τι βρά­χια, γιὰ τὸ Ροῦσ­σο πού ’­πι­νε γά­λα ἀ­πὸ τὸ μπιμ­πε­ρό. Τέ­τοι­ες νύ­χτες ἔ­πι­νε λί­γο πα­ρα­πά­νω ὁ θεῖ­ος κι ἡ γλώσ­σα του πή­γαι­νε ρο­δά­νι. Ποὺ καὶ ποὺ στά­λες γλί­στρα­γαν στὸ πρό­σω­πό του, ἄι στὸ διά­τσο ἡ βρω­μο­ζέ­στη ἔ­λε­γε, ἀλ­λὰ ἐ­γὼ θὰ ὁρ­κι­ζό­μουν πὼς δά­κρυ­α ἦ­ταν γιὰ τὶς κα­τὰ συρ­ρο­ὴν θυ­σί­ες.

Πη­γή: Πρώ­τη δη­μο­σί­ευ­ση.ΠΛΑΝΟΔΙΟΝ 

Ρά­νια Κα­ρα­χά­λιου: Γεν­νή­θη­κε καὶ με­γά­λω­σε στὴν Πά­τρα, ἀλ­λὰ ζεῖ στὴν Ἀ­θή­να. Ἐκ­πο­νεῖ δι­α­τρι­βὴ στὴν Ἀ­νά­λυ­ση τῆς Συ­νο­μι­λί­ας. Μέ­λος τῆς συν­τα­κτι­κῆς ὁ­μά­δας τοῦ ποι­η­τι­κοῦ πε­ρι­ο­δι­κοῦ Τε­φλόν.