Οι 900 νύφες του πλοίου "Μπεγκόνια" 61 χρόνια μετά

Συμπληρώθηκαν φέτος 61 χρόνια από τον Μάιο του 1957, όταν στο Port Philip Bay της Μελβούρνης έφτανε το γερασμένο ισπανικό πλοίο «Μπεγκόνια» που μετέφερε τις ελπίδες και τα όνειρα 900 Ελληνίδων νεαρών γυναικών, οι οποίες έφταναν τότε στην Αυστραλία με μια βαλίτσα όνειρα για ένα καλύτερο αύριο και την ελπίδα να συναντήσουν στην ξενιτιά τους μελλοντικούς συζύγους τους και να δημιουργήσουν μαζί τους τις δικές τους ελληνικές οικογένειες. 

 Μια μεγάλη κατηγορία αποτελούσαν οι “αρραβωνιασμένες με φωτογραφία”, κάποιες άλλες γνώριζαν ήδη τον γαμπρό και υπήρχαν και οι “ελεύθερες”. 

Τις αποκαλούσαν ελεύθερες, γιατί, όπως λέει και η Χαρίκλεια, είχαν την ελευθερία να επιλέξουν μόνες τους τον γαμπρό, ενώ οι αρραβωνιασμένες ζούσαν με την αγωνία, θα αρέσουν στον γαμπρό; Θα τους αρέσει ο γαμπρός; 

Θα είναι όπως στη φωτογραφία ή θα είναι γεροντότερος και καταπονημένος από την πολύ δουλειά; Για τις ελεύθερες γίνονταν ολόκληρες τελετουργίες και νυφοπάζαρα, μέσα από οικογενειακές συναντήσεις, μέσα από γλέντια, κοινωνικές συνάξεις και εκκλησιασμούς, όπου παρατηρούνταν συνωστισμός και διαγκωνισμός υποψήφιων γαμπρών. 

Για τις αρραβωνιασμένες υπήρχε μέριμνα. Είχαν τη δυνατότητα μέσα ένα μήνα να επιστρέψουν με το ίδιο εισιτήριο στην πατρίδα, εφόσον κάτι πήγαινε στραβά με το γάμο ή μετάνιωναν οι ίδιες. Το ενδεχόμενο κάτι να μην πάει καλά ήταν πάντα λίγο ώς πολύ δεδομένο, γιατί, όπως μου έλεγε και ο φίλος μου ο Άρης από τη Βοστώνη, εκτός των άλλων παρατηρείτο το φαινόμενο να στέλνουν στο γαμπρό μια φωτογραφία της νύφης όταν αυτή ήταν εικοσάχρονη, ενώ ήταν τριάντα πέντε. Ή άλλη φωτογραφία έστελναν στο γαμπρό και άλλη γυναίκα στη συνέχεια. 

Μ’ άλλα λόγια, έλεγε ο Άρης, “άλλη του δείξανε και άλλη του μπήξανε”. Στην Αμερική, μάλιστα, υπήρχε, από πλευράς εκκλησιάς, ειδική μέριμνα για τις εγκαταλελειμμένες νύφες». «Κάποιες κοπέλες έμεναν μόνες, ο γαμπρός που περίμεναν δεν ήρθε ποτέ ή έφυγε επειδή στη φωτογραφία που είχε σταλεί δεν απεικονίζονταν οι ίδιες, αλλά κάποια μικρότερη αδελφή τους». «Πόσες ανθοδέσμες δεν πετάχτηκαν στα πεζοδρόμια. Και πόσες κοπέλες δεν έβαλαν τα κλάματα και δεν επαναστάτησαν. Αλλά και πόσες άλλες δεν έσκυψαν το κεφάλι και υπέμειναν τη μοίρα τους». 

Με αφορμή την επέτειο αυτή, ο γνωστός εκπαιδευτικός της παροικίας Παναγιώτης Φωτάκης, ο οποίος στην τρυφερή ηλικία των οκτώ ετών βρισκόταν και ο ίδιος στο πλοίο «Μπεγκόνια», έχοντας αφήσει πίσω του το νησί του, τη Ρόδο, διοργανωσε προς τιμήν των γυναικών αυτών ειδική εκδήλωση στο Μεταναστευτικό Μουσείο Νότιας Αυστραλίας στην Αδελαΐδα, όπου οι πολλές από τις γυναίκες αυτές θα παραβρεθούν για να συστηθούν εκ νέου μεταξύ τους και να μοιραστούν τις εμπειρίες και ιστορίες της ξενιτιάς. 

Η εκδήλωση έγινε την Κυριακή, 18 Ιουνίου, στις 2 το μεσημέρι και η είσοδος ήταν ελεύθερη για όλους

 

ΠΗΓΗ  "ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ"