ΓΙΟΡΤΕΣ ΚΑΙ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ

Του Γιάννη Σχίζα



     Υπάρχει μια μερίδα της κοινής γνώμης  που αφήνεται στο πνεύμα των ημερών :  Που  δεν αποδέχεται κανένα  κριτικό σχόλιο πάνω στο «συστημικό μόρφωμα» των εορτών» - θα λέγαμε επί το βαρυγδουπότερον και ακαδημαϊκότερον , έτσι  για να σνομπάρουμε διάφορους που τα θέλει ο εγκέφαλός τους ....Είναι η μερίδα που αποδέχεται τις γιορτές  ως έχουν,  με  δόσεις νοσταλγίας για τις κοντινότερες   μνήμες  αλλά και «ολίγη» μερίδα Παπαδιαμάντη  για τις  καταστάσεις  της παραδοσιακής  Ελληνικής κοινωνίας. ...  Γράφει ο Σκιαθίτης διανοούμενος στην «Ντελησυφέρω» :  «Πως εβιάσθη κι εσήμαινε τόσον ενωρίς, ο παπα-Μανώλης  ο Σιρέτης,την ακολουθίαν των Χριστουγέννων; Ή ύπνον δεν θα είχε ή τ’ ωρολόγι του είχε σταματήσει, ή το ξυπνητήρι του τον εγέλασε. Άλλες χρονιές η  καμπάνα εβαρούσε τέσσερες ώρες να φέξη, τώρα εχτύπησε βαθιά τα μεσάνυκτα»… Ο παπα-Μανώλης προφανώς δεν είχε «κινητό» , για ένα εγγυημένο   ξύπνημα   εαυτού  και αλλήλων ......


     Σήμερα οι γιορτές είναι λιγότερο «μέθεξη» και  κοινοτικό πνεύμα - έστω και χωρίς θρησκευτική αντίληψη -  και πολύ περισσότερο καταναλωτισμός :  Καταναλωτισμός  που προξενεί αισθήματα αφόρητης μειονεξίας στους αντικειμενικά στερημένους -  σ’ αυτούς που εργάζονται σκληρά επί πολλές ώρες -   αλλά  και αισθήματα άκρατης πλεονεξίας και υπερ-λιγούρας στους «υποκειμενικά  ενδεείς» :  Σε όσους είναι  θύματα  των ανατροφοδοτούμενων και αβυσσαλέων προσδοκιών τους.

    Οι γιορτές παράγουν εντάσεις, όμως με αυτό το τρόπο  μπορεί να αποβαίνουν διδακτικές  και να διαπαιδαγωγούν ακόμη και τους μεγαλύτερους «κουμπούρες» της πολιτικής!    Σήμερα όλο  και περισσότεροι ανακαλύπτουν ότι η αυτοκίνηση παραλύει   την πόλη ή έστω προκαλεί αφόρητες δυσλειτουργίες , επιβεβαιώνοντας  τις αναλύσεις  του οικολογικού κινήματος.. ..... Το όνειρο του «ξένοιαστου ΙΧη» ,  με τις άριστες συνθήκες προσπελασιμότητας  στον ευρύτερο χώρο, τίθεται  πάλι σε  αμφισβήτηση, καθώς τα  κυκλοφοριακά προβλήματα τρέχουν ταχύτερα από τις λύσεις τους :  Καθώς   η ζήτηση ιδιωτικής κυκλοφορίας τρέχει ταχύτερα από τη δημόσια βούληση και τη δυνατότητα για τη δημιουργία οδικών υποδομών! Η δε  ψυχανάλυση  της κινητικότητας   αποδεικνύει περίτρανα ότι οι δρόμοι δεν παράγουν αυτοκίνηση – όπως λανθασμένα υποστηρίχθηκε από διάφορους  -  αλλά αντίθετα  η κινητικότητα  είναι αυτή  που υπαγορεύει  όλο και πιο πολυέξοδες   οδικές υποδομές..

          Οι άνθρωποι πάνε, τρέχουν, αγοράζουν δώρα, ενδιαφέρονται λίγο  για διάφορες εκκλήσεις – όπως αυτή της αποστολής καρτών στο Καστελλόριζο -  σε μια προσπάθεια φυγής  που είναι   «ανεξάρτητη μεταβλητή».  Και η πολιτική που πάει κόντρα στο ρεύμα  εγείροντας  ερωτηματικά για το  αν πηγαίνουμε κάπου ή απλώς κάνουμε βήματα σημειωτόν στις ίδιες  καταστάσεις,   περνάει στα αζήτητα ...
ΑΥΓΗ 28.12.2019