Μ ι κ ρ ο α σ τ ι κ ὴ Κ α τ α σ τ ρ ο φ ή Τζί­μης Πα­νού­σης (Ἀφιέρωμα, 1/6) Ἱ­στο­ρί­α γιὰ ἀ­γρί­ους

 

planodion posted: " Μ ι κ ρ ο α σ τ ι κ ὴ  Κ α τ α σ τ ρ ο φ ή Τζί­μης Πα­νού­σης  (Ἀφιέρωμα, 1/6) Ἱ­στο­ρί­α γιὰ ἀ­γρί­ους Ν ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ κα­λὰ τὸν Σω­τή­ρη, δὲν θὰ πί­στευ­α λέ­ξη ἀ­π' τὴν ἀ­πί­θα­νη ἱ­στο­ρί­α ποὺ μοῦ με­τέ­φε­ρε. Ὄ­χι ὅ­τι δὲν λέ­ει κι αὐ" Πλανόδιον - Ιστορίες Μπονζάι Τζίμης Πανούσης: Ἱστορία γιὰ ἀγρίους planodion Δεκ. 18 AΝ ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ κα­λὰ τὸν Σω­τή­ρη, δὲν θὰ πί­στευ­α λέ­ξη ἀ­π' τὴν ἀ­πί­θα­νη ἱ­στο­ρί­α ποὺ μοῦ με­τέ­φε­ρε. Ὄ­χι ὅ­τι δὲν λέ­ει κι αὐ­τὸς τὶς ὑ­περ­βο­λές του, ἀλ­λὰ ἐ­δῶ πρό­κει­ται γιὰ γε­γο­νό­τα τεκ­μη­ρι­ω­μέ­να. Ὁ θεῖ­ος του, ποὺ τὸν εἶ­χα δεῖ κά­να-δυ­ὸ φο­ρὲς στὸ σπί­τι τοῦ Σω­τή­ρη, εἶ­χε ἕ­να οἰ­κό­πε­δο στὴν Πε­λο­πόν­νη­σο. Εἶ­χε στή­σει κι ἕ­να λυ­ό­με­νο, κι ἐ­πει­δὴ εἶ­χε πρό­βλη­μα μὲ τὸ νε­ρὸ ἔ­κα­νε γε­ώ­τρη­ση νὰ φτιά­ξει πη­γά­δι. Εἴ­χα­νε κά­νει κι ἄλ­λοι στὴν πε­ρι­ο­χὴ κι οἱ πε­ρισ­σό­τε­ροι εἴ­χα­νε ἐ­πι­τυ­χί­α. Τὸ νε­ρό, ὅ­μως, ποὺ βρῆ­κε ὁ θεῖ­ος, ἤ­τα­νε κόκ­κι­νο, καὶ δὲν ἤ­τα­νε νε­ρό, ἦ­ταν αἷ­μα. Κου­βά­δες ὁ­λό­κλη­ρους ἔ­βγα­λε, λέ­ει, ὁ θεῖ­ος ποὺ τά '­χε χα­μέ­να, καὶ δὲν στέ­ρευ­ε μὲ τί­πο­τα. Εἶ­χε πέ­σει σὲ φλέ­βα. Πῆ­ρε καὶ δεῖγ­μα καὶ τὸ πῆ­γε στὸ χη­μεῖ­ο γιὰ ἀ­νά­λυ­ση. Τρε­λά­θη­κε. Αἷ­μα, λέ­ει, ἦ­ταν, κα­νο­νι­κό, ἀν­θρώ­πι­νο, ἀ­να­κα­τε­μέ­νο πολ­λὲς ὁ­μά­δες μα­ζί. Εἶ­χε, ὅ­μως, τοῦ '­πάνε, καὶ κά­τι κομ­μά­τια μέ­ταλ­λο μέ­σα. Ξα­νά­ρι­ξε τὸν κου­βά, καὶ τὸ μυ­στή­ριο λύ­θη­κε. Ἔ­χυ­σε τὸ πη­χτὸ αἷ­μα καὶ στὸν πά­το βρῆ­κε ἕ­να κον­σερ­βο­κού­τι ἀ­νέ­πα­φο. Δὲν ἤ­θε­λε καὶ πο­λὺ νὰ κα­τα­λά­βει, ἤ­τα­νε καὶ τὸ οἰ­κό­πε­δο δυ­ὸ-τρί­α χι­λι­ό­με­τρα ἀ­π' τὸν Με­λι­γα­λᾶ, κά­τι γι­νό­τα­νε, λοι­πόν, μὲ τὴν ὁ­μώ­νυ­μη πη­γά­δα. Μα­θεύ­τη­κε καὶ στὸ χω­ριὸ καὶ γι­νό­τα­νε δι­α­δή­λω­ση μέ­ρα-νύ­χτα. Μαῦ­ρο κα­λο­καί­ρι πέρ­να­γε ὁ θεῖ­ος. Ἤρ­θα­νε καὶ ἀ­πὸ τὴ Νέ­α Δη­μο­κρα­τί­α καὶ τοῦ δί­να­νε ὅ­σο ὅ­σο νὰ τὸ ἀ­γο­ρά­σου­νε τὸ οἰ­κό­πε­δο, νὰ φτι­ά­ξου­νε καὶ ἐκ­κλη­σί­α καὶ νὰ τὴν ἀ­φι­ε­ρώ­σου­νε στὴν Ἁ­γί­α Βαρ­βά­ρα, τὴν προ­στά­τι­δα τῆς χω­ρο­φυ­λα­κῆς, ἀλ­λὰ ὁ θεῖ­ος ἤ­τα­νε ἀ­νέν­δο­τος. Πα­λιὸς ἀ­ρι­στε­ρός, βλέ­πεις, δὲ σή­κω­νε κου­βέν­τα. Τὸ σφρά­γι­σε τὸ πη­γά­δι, κλεί­δω­σε καὶ τὸ σπί­τι κι ἦρ­θε στὴν Ἀ­θή­να. Ὁ θεῖ­ος τό '­χε λύ­σει τὸ μυ­στή­ριο. Τό '­πε κα­μα­ρώ­νον­τας καὶ στὸν ἀ­νι­ψιό του: «Προ­βο­κά­τσια, Σω­τή­ρη μου! Προ­βο­κά­τσια!» Πη­γή: Μι­κρο­α­στι­κὴ κα­τα­στρο­φή, Ἔκδ. Ὄ­πε­ρα, Ἀ­θή­να, 2005. [Αὐ­το-ερ­γο­βι­ο­γρα­φι­κὸ ἀ­πὸ τὴν ἔκ­δο­ση Πού­στευ­ε καὶ μὴ ἐ­ρεύ­να, Ἔκδ. Ὄ­πε­ρα, Ἀ­θή­να, 2005:] Τζί­μης Πα­νού­σης. Γεν­νή­θη­κε τὸ 1954, στὶς 12 Φε­βρου­α­ρί­ου, λί­γο πρὶν τὶς 12 τὰ με­σά­νυ­χτα [...]. Γρά­φει τρα­γού­δια, βι­βλί­α καὶ κά­νει ἐκ­πομ­πὲς στὸ ρα­δι­ό­φω­νο ἀ­πὸ τὸ 1988. Ξε­κί­νη­σε τὴν κα­ρι­έ­ρα του ἐν­νέ­α χρό­νων παί­ζον­τας Κα­ραγ­κι­ό­ζη, μὲ αὐ­το­σχέ­δι­ες φι­γοῦ­ρες ἀ­πὸ ἐ­ξώ­φυλ­λα πε­ρι­ο­δι­κῶν, ἔ­ξω ἀ­πὸ τὰ σύρ­μα­τα ἱ­δρύ­μα­τος ἀ­προ­σάρ­μο­στων παι­δι­ῶν στὸ Χο­λαρ­γό. Ἔ­χει ἀλ­λερ­γί­α στὸ ὀ­πα­δι­λί­κι ὅ­λων τῶν τύ­πων, ἀ­πὸ κόμ­μα­τα καὶ ὀρ­γα­νώ­σεις μέ­χρι πο­δο­σφαι­ρι­κὲς ὁ­μά­δες καὶ πα­τρί­δες. Σι­χαί­νε­ται τοὺς ἀ­με­ρι­να­νο­τσο­λιά­δες, τοὺς νε­ο­γε­νί­τσα­ρους ἐκ­συγ­χρο­νι­στὲς καὶ τοὺς χρη­μα­τό­δου­λους ἀρ­πα­κο­λα­τζῆ­δες [...]. Κομ­πορ­ρη­μο­νεῖ ὁ ἴ­διος, ὅ­τι οὐ­δέ­πο­τε συγ­κι­νή­θη­κε ἀ­πὸ τὸ ντέρ­μπι τῶν αἰ­ω­νί­ων ἀν­τι­πά­λων Δό­ξας καὶ Χρή­μα­τος (τὸ παί­ζει στάν­ταρ Χί, καὶ μά­λι­στα μη­δὲν μη­δέν). Συμ­πα­γὴς καλ­λι­τέ­χνης βα­ρέ­ων βα­ρῶν, ἔ­χει στὴν πλά­τη του ἕ­να βα­ρὺ ἔμ­φραγ­μα κι ἕ­να βα­ρὺ ἐγ­κε­φα­λι­κό, ἀλ­λὰ συ­νε­χί­ζει ἀ­πτό­η­τος (;) μὲ τὴν εὐ­χή: «Νὰ μᾶς ἔ­χει ὁ θε­ὸς γε­ροὺς νὰ μπο­ροῦ­με ν’ ἀρ­ρω­στή­σου­με, δι­ό­τι ἡ ἀρ­ρώ­στια στὸ κα­πά­κι δὲ λέ­ει, εἶ­ναι του­μα­τσί­λα....». [Ὁ Τζί­μης Πανού­σης πέθανε ἀπὸ καρδιακὴ ἀνακοπὴ στὶς 13 Ἰανουαρίου 2018.] Εἰ­κό­να: Ἀ­πὸ τὴν εἰ­κο­νο­γρά­φη­ση τῆς ἔκ­δο­σης Πού­στευ­ε καὶ μὴ ἐ­ρεύ­να, Ἔκδ. Ὄ­πε­ρα, Β΄ ἔκ­δο­ση, Ἀ­θή­να, 2005.