του Ιωάννη Ζήβα
"...Άκουσα τη φωνή
καθώς εκοίταξα στη θάλασσα
να ξεχωρίσω ένα καράβι
που το βούλιαξαν εδώ και χρόνια
το λέγαν "Κίχλη", ένα μικρό ναυάγιο..."
Γ.Σεφέρης --- Κίχλη
"Κάτω στην άκρη της στενής στράτας, σαν μαγική εικόνα, ένα κομμάτι θάλασσα σαπφείρινη γυαλίζει σαν πολύτιμο πετράδι. "Όχι δεν είναι καθόλου πληκτικά. Επάνω από το δρομάκο, ο ουρανός τρέχει σαν καθαρό γαλάζιο ποταμάκι..."
Κοσμάς Πολίτης ---- Το λεμονοδάσος
Υπάρχουν στιγμές που σαν ταξιδευτής μαγεύεσαι όχι μόνο από την ομορφιά του τοπίου, αλλά και από την γεωμορφολογία του καθεαυτή. Ένας τέτοιος τόπος που μοιάζει με ένα πετράδι μέσα στο γαλάζιο φόντο της θάλασσας, και σε απόσταση αναπνοής γειτονεύει με τα υψώματα της Τροιζηνίας αλλά και με προς δυσμάς εκτεινόμενη χερσόνησο των Μεθάνων είναι ο μαγευτικός Πόρος. Ονομάσθηκε έτσι στα νεότερα χρόνια λόγω του στενού περάσματος που πρέπει να διαβεί το πλοίο αφήνοντας δεξιά του την χερσόνησο των Μεθάνων και εν συνεχεία καταπλέοντας στο λιμάνι του νησιού να βρίσκεται σε απόσταση ενός διασκελισμού από την ακτή του Γαλατά της Τροιζηνίας. Ο Πόρος (23 τ.χ. και 3750 κάτοικοι) από μία παραξενιά της φύσης αποτελείται όχι από ένα , αλλά από δύο νησιά, το μεγάλο, που φέρει την αρχαία ονομασία Καλαυρία, και το μικρό στο νότο, την λεγόμενη Σφαιρία, που χωρίζεται με μία μικρή διώρυγα από το μεγάλο.
Η πρωτεύουσα του νησιού βρίσκεται στο μικρό λιλιπούτειο νησάκι της ηφαιστειογενούς Σφαιρίας. Είναι χάρμα οφθαλμών αυτή η μικρή πολιτεία με τα καλντερίμια, τα παλιά αρχοντικά, τις όμορφες εκκλησίες και το περίφημο ρολόϊ, που φαίνεται από μακριά, στεκούμενο σαν φρουρός σε ψηλό σημείο. Στην αρχαιότητα (7ος αιώνας) η Καλαυρία ετέθη επικεφαλής της αμφικτυονικής ένωσης η οποία περιελάμβανε την Αίγινα, την Τροιζηνία, την Επίδαυρο και την χερσόνησο των Μεθάνων. Στο κέντρο του νησιού θα συναντήσουμε λείψανα από τον περίφημο δωρικού ρυθμού ναό του Ποσειδώνα (6ος αι. π.Χ.). Το νησί και κυρίως ο ναός του Ποσειδώνα αποτελούσε άσυλο για κάθε διωκόμενο για πολιτικούς λόγους. Μεταξύ εκείνων που κατέφυγαν στον ναό αυτό ήταν και ο Δημοσθένης όταν καταδιωκόταν από την φρουρά του μακεδόνα Αντιπάτρου στα 322 π.Χ. Εκεί ο μέγιστος των ρητόρων, που ανήκε στην αντιμακεδονική παράταξη αυτοκτόνησε λαμβάνοντας κώνειο για να μή παραδοθεί ζωντανός στους μακεδόνες διώκτες του.
Ένα άλλο αξιοθέατο του μικρού αλλά πανέμορφου αυτού νησιού είναι ο ναός της Ζωοδόχου Πηγής (18ος αι.),στα νοτιοανατολικά του Πόρου, με θαυμάσια εικονογράφηση και ένα από τα πιό λεπτουργημένα εικονοστάσια που μπορεί να συναντήσει κανείς στην χώρα μας φιλοτεχνημένο στην Καππαδοκία κατά τον 17ο αιώνα. Άν πάρουμε με βάση την πρωτεύουσα δυτική κατεύθυνση θα συναντήσουμε μετά από μικρή σχετικά απόσταση τα απομεινάρια του Ρωσικού Ναυσταύθμου που είχε ιδρυθεί από το ρωσικό ναυτικό αρχικά στα τέλη του 18ου αιώνα και εν συνεχεία στα 1830 βορειότερα . Δυστυχώς από το κτήριο του Ναυσταύθμου δεν απέμειναν παρά μόνο μερικοί τοίχοι και παράθυρα που χάσκουν σαν να διαμαρτύρονται για την διαχρονική αδιαφορία του ελληνικού κράτους. Η πολεοδομική συγκρότηση της πρωτεύουσας του νησιού είχε τύχει της φροντίδας του ίδιου του Καποδίστρια, ο οποίος θαύμαζε το κάλλος του. Στα 1834 εδώ συνήλθαν οι εκπρόσωποι των μεγάλων δυνάμεων (Αγγλίας, Γαλλίας και Ρωσίας) για να καθορίσουν τις βάσεις σύστασης του νέου κράτους. Η ναυτική παράδοση του Πόρου συνεχίσθηκε στα νεότερα χρόνια με την ίδρυση σχολής του Πολεμικού Ναυτικού για την εκπαίδευση των κατωτέρων αξιωματικών.
Από άποψη φυσικού κάλλους το νησί βρίθει πευκώνων αλλά και πυκνών θαμνοτόπων. Ένα από τα πιό ήσυχα και γραφικά σημεία του Πόρου είναι η ακτή της Βαγιωνιάς στα βόρεια. Οι ελκυστικές ακτές του νησιού ( Ασκέλι , Πέρλια, Μοναστήρι) βρίσκονται ένθεν και ένθεν της Σφαιρίας, δηλαδή του μικρού νησιού με την πρωτεύουσα του νησιού. Σε πολλά σημεία το πράσινο φθάνει στην κυριολεξία μέχρι τη θάλασσα.Η μικρή έκταση του νησιού επιτρέπει την εύκολη περίηγησή του, ενώ η ακτοπλοϊκή σύνδεση με τον Πειραιά είναι συχνότατη.
Το νησί συνδέεται με δύο λογοτέχνες μας, αφ ' ενός με τον Γιώργο Σεφέρη, που εδώ έγραψε το περίφημο ποίημά του "Κίχλη" και αφ' ετέρου με τον Κοσμά Πολίτη, συγγραφέα του μυθιστορήματος "Το λεμονοδάσος". Το μυθιστόρημα αυτό είναι εμπνευσμένο από το σπανιότατο στο είδος του δάσος λεμονιών που εκτείνεται απέναντι από τον Πόρο, στον Γαλατά της Τροιζηνίας. Πρόκειται για μία επικλινή έκταση με χιλιάδες λεμονιές, οι οποίες στο παρελθόν είχαν μεγαλύτερη ανθοφορία και καρποφορία ενώ σήμερα έχουν μειωθεί.
Στο σημείο αυτό αποχαιρετούμε τον Πόρο και το λεμονοδάσος, τοπόσημα που συνδέονται με την ρομαντική διάθεση και την ηρεμία που ενέπνευσαν τους δύο λογοτέχνες μας.
"...Άκουσα τη φωνή
καθώς εκοίταξα στη θάλασσα
να ξεχωρίσω ένα καράβι
που το βούλιαξαν εδώ και χρόνιατο λέγαν "Κίχλη", ένα μικρό ναυάγιο..."
Γ.Σεφέρης --- Κίχλη
"Κάτω στην άκρη της στενής στράτας, σαν μαγική εικόνα, ένα κομμάτι θάλασσα σαπφείρινη γυαλίζει σαν πολύτιμο πετράδι. "Όχι δεν είναι καθόλου πληκτικά. Επάνω από το δρομάκο, ο ουρανός τρέχει σαν καθαρό γαλάζιο ποταμάκι..."
Κοσμάς Πολίτης ---- Το λεμονοδάσος
Υπάρχουν στιγμές που σαν ταξιδευτής μαγεύεσαι όχι μόνο από την ομορφιά του τοπίου, αλλά και από την γεωμορφολογία του καθεαυτή. Ένας τέτοιος τόπος που μοιάζει με ένα πετράδι μέσα στο γαλάζιο φόντο της θάλασσας, και σε απόσταση αναπνοής γειτονεύει με τα υψώματα της Τροιζηνίας αλλά και με προς δυσμάς εκτεινόμενη χερσόνησο των Μεθάνων είναι ο μαγευτικός Πόρος. Ονομάσθηκε έτσι στα νεότερα χρόνια λόγω του στενού περάσματος που πρέπει να διαβεί το πλοίο αφήνοντας δεξιά του την χερσόνησο των Μεθάνων και εν συνεχεία καταπλέοντας στο λιμάνι του νησιού να βρίσκεται σε απόσταση ενός διασκελισμού από την ακτή του Γαλατά της Τροιζηνίας. Ο Πόρος (23 τ.χ. και 3750 κάτοικοι) από μία παραξενιά της φύσης αποτελείται όχι από ένα , αλλά από δύο νησιά, το μεγάλο, που φέρει την αρχαία ονομασία Καλαυρία, και το μικρό στο νότο, την λεγόμενη Σφαιρία, που χωρίζεται με μία μικρή διώρυγα από το μεγάλο.
Η πρωτεύουσα του νησιού βρίσκεται στο μικρό λιλιπούτειο νησάκι της ηφαιστειογενούς Σφαιρίας. Είναι χάρμα οφθαλμών αυτή η μικρή πολιτεία με τα καλντερίμια, τα παλιά αρχοντικά, τις όμορφες εκκλησίες και το περίφημο ρολόϊ, που φαίνεται από μακριά, στεκούμενο σαν φρουρός σε ψηλό σημείο. Στην αρχαιότητα (7ος αιώνας) η Καλαυρία ετέθη επικεφαλής της αμφικτυονικής ένωσης η οποία περιελάμβανε την Αίγινα, την Τροιζηνία, την Επίδαυρο και την χερσόνησο των Μεθάνων. Στο κέντρο του νησιού θα συναντήσουμε λείψανα από τον περίφημο δωρικού ρυθμού ναό του Ποσειδώνα (6ος αι. π.Χ.). Το νησί και κυρίως ο ναός του Ποσειδώνα αποτελούσε άσυλο για κάθε διωκόμενο για πολιτικούς λόγους. Μεταξύ εκείνων που κατέφυγαν στον ναό αυτό ήταν και ο Δημοσθένης όταν καταδιωκόταν από την φρουρά του μακεδόνα Αντιπάτρου στα 322 π.Χ. Εκεί ο μέγιστος των ρητόρων, που ανήκε στην αντιμακεδονική παράταξη αυτοκτόνησε λαμβάνοντας κώνειο για να μή παραδοθεί ζωντανός στους μακεδόνες διώκτες του.
Ένα άλλο αξιοθέατο του μικρού αλλά πανέμορφου αυτού νησιού είναι ο ναός της Ζωοδόχου Πηγής (18ος αι.),στα νοτιοανατολικά του Πόρου, με θαυμάσια εικονογράφηση και ένα από τα πιό λεπτουργημένα εικονοστάσια που μπορεί να συναντήσει κανείς στην χώρα μας φιλοτεχνημένο στην Καππαδοκία κατά τον 17ο αιώνα. Άν πάρουμε με βάση την πρωτεύουσα δυτική κατεύθυνση θα συναντήσουμε μετά από μικρή σχετικά απόσταση τα απομεινάρια του Ρωσικού Ναυσταύθμου που είχε ιδρυθεί από το ρωσικό ναυτικό αρχικά στα τέλη του 18ου αιώνα και εν συνεχεία στα 1830 βορειότερα . Δυστυχώς από το κτήριο του Ναυσταύθμου δεν απέμειναν παρά μόνο μερικοί τοίχοι και παράθυρα που χάσκουν σαν να διαμαρτύρονται για την διαχρονική αδιαφορία του ελληνικού κράτους. Η πολεοδομική συγκρότηση της πρωτεύουσας του νησιού είχε τύχει της φροντίδας του ίδιου του Καποδίστρια, ο οποίος θαύμαζε το κάλλος του. Στα 1834 εδώ συνήλθαν οι εκπρόσωποι των μεγάλων δυνάμεων (Αγγλίας, Γαλλίας και Ρωσίας) για να καθορίσουν τις βάσεις σύστασης του νέου κράτους. Η ναυτική παράδοση του Πόρου συνεχίσθηκε στα νεότερα χρόνια με την ίδρυση σχολής του Πολεμικού Ναυτικού για την εκπαίδευση των κατωτέρων αξιωματικών.
Από άποψη φυσικού κάλλους το νησί βρίθει πευκώνων αλλά και πυκνών θαμνοτόπων. Ένα από τα πιό ήσυχα και γραφικά σημεία του Πόρου είναι η ακτή της Βαγιωνιάς στα βόρεια. Οι ελκυστικές ακτές του νησιού ( Ασκέλι , Πέρλια, Μοναστήρι) βρίσκονται ένθεν και ένθεν της Σφαιρίας, δηλαδή του μικρού νησιού με την πρωτεύουσα του νησιού. Σε πολλά σημεία το πράσινο φθάνει στην κυριολεξία μέχρι τη θάλασσα.Η μικρή έκταση του νησιού επιτρέπει την εύκολη περίηγησή του, ενώ η ακτοπλοϊκή σύνδεση με τον Πειραιά είναι συχνότατη.
Το νησί συνδέεται με δύο λογοτέχνες μας, αφ ' ενός με τον Γιώργο Σεφέρη, που εδώ έγραψε το περίφημο ποίημά του "Κίχλη" και αφ' ετέρου με τον Κοσμά Πολίτη, συγγραφέα του μυθιστορήματος "Το λεμονοδάσος". Το μυθιστόρημα αυτό είναι εμπνευσμένο από το σπανιότατο στο είδος του δάσος λεμονιών που εκτείνεται απέναντι από τον Πόρο, στον Γαλατά της Τροιζηνίας. Πρόκειται για μία επικλινή έκταση με χιλιάδες λεμονιές, οι οποίες στο παρελθόν είχαν μεγαλύτερη ανθοφορία και καρποφορία ενώ σήμερα έχουν μειωθεί.
Στο σημείο αυτό αποχαιρετούμε τον Πόρο και το λεμονοδάσος, τοπόσημα που συνδέονται με την ρομαντική διάθεση και την ηρεμία που ενέπνευσαν τους δύο λογοτέχνες μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου