H αφορμή για να ξεκινήσω να γράφω το καινούργιο μου βιβλίο ήταν η ανακάλυψη μιας φωτογραφίας στο Instagram μιας φίλης. Η φωτογραφία αυτή έδειχνε ένα κορίτσι δευτέρας Λυκείου –υπαρκτό πρόσωπο σε πραγματική φωτογραφία–, που σε κάποιο διάλειμμα του σχολείου καθόταν κάτω, στο προαύλιο, με την πλάτη της να ακουμπάει στον τοίχο πίσω της. Έκρυβε με το χέρι της το πρόσωπό της. Το κεφάλι της ήταν σκυφτό, οι ώμοι γερτοί, όλη η εικόνα δεν έμοιαζε απλά να φωνάζει «Παραιτούμαι!» αλλά έκρυβε μια βαθύτερη, μια πιο σκληρή αλήθεια... Την ίδια στιγμή, όμως, πίσω από την πλάτη της έβγαιναν, ζωγραφισμένα σε γκραφίτι, δύο πολύχρωμα, πανέμορφα φτερά πεταλούδας.
Το αποτέλεσμα που είχε εκείνη η φωτογραφία πάνω μου ήταν άμεσο. Η αντίθεση αυτή του νέου ανθρώπου που έχει υγεία, που έχει όλη τη ζωή μπροστά του… και ταυτόχρονα όμως δεν έχει χρήματα, εγγύηση και ασφάλεια για να αντιμετωπίσει τη ζωή αυτή, με έκανε να θέλω να γράψω. Μόλις το πήρα απόφαση, σκέφτηκα ότι χρειάζομαι βοήθεια για να το κάνω· τη βοήθεια της κοπέλας αυτής.
Όταν μου μίλησε, ανακάλυψα πολλά πράγματα. Μου μίλησε για τον ρατσισμό, για το μπούλινγκ, για μάχες που δίνουν τα παιδιά καθημερινά... Αλλά μου είπε και για άλλα θέματα, για τη μουσική, μοιράστηκε τα όνειρά της, κάναμε πλάκα, με έκανε να γελάσω, μου έδωσε ελπίδα. Το μόνο που είχα να κάνω προσωπικά, ήταν να γράψω το βιβλίο Το κουτί.
Τι είναι όμως Το κουτί; Είναι ένα βιβλίο που θα σας κάνει σε κάποια σημεία να χαμογελάσετε. Σε κάποια άλλα να συγκινηθείτε. Μια ιστορία γεμάτη πολλά και αντικρουόμενα συναισθήματα. Αλλά πάνω από όλα, είναι ένα βιβλίο ειλικρινές· το αποτέλεσμα της πένας ενός «δοκιμασμένου ανθρώπινου συγγραφέα», όπως διάβασα τον τιμητικό αυτόν χαρακτηρισμό, με μια πραγματικότητα γεμάτη μουσική, όνειρα, ζήλια, θυμό, φιλία και αγάπη. Ο δικός μου αγαπημένος συγγραφέας, του οποίου τα βιβλία μού κράτησαν συντροφιά σε δύσκολες περιόδους της ζωής μου, είναι ο Στίβεν Κινγκ και σίγουρα θα βρείτε έναν φόρο τιμής μέσα στο βιβλίο μου, ενώ θα συναντήσετε συγγραφικές επιρροές από τον τεράστιο Μενέλαο Λουντέμη και την αγαπημένη Ούρσουλα Λε Γκεν, λογοτέχνες που μπόλιασαν με τη σπορά των βιβλίων τους τη γραφή και τα όνειρά μου.
Τα βιβλία είναι όνειρα. Και ως πλάσματα ονείρων δεν είναι ούτε εύκολο, ούτε ακόμα σωστό να τα εξηγήσεις σε όσους τα κρατάνε, τα διαβάζουν και ταξιδεύουν μαζί τους.
«Τι κρύβει όμως Το κουτί;» θα ρωτήσει ο αναγνώστης. Και ως συγγραφέας το μόνο που θα απαντήσω είναι να πάρει το βιβλίο στα χέρια του. Στα χέρια σου. Γιατί ένα αδιάβαστο βιβλίο είναι μια πόρτα που δεν έχεις ανοίξει. Μια πόρτα για έναν νέο κόσμο. Άνοιξε λοιπόν Το κουτί και ταξίδεψε μαζί μου. Γιατί τα ωραία βιβλία είναι σαν τους πιο ποθητούς ερωτικούς μας συντρόφους. Δε σηκώνουν «γιατί», δεν αναλώνονται σε εξηγήσεις, ούτε δέχονται οδηγίες στο κρεβάτι – αυτό δεν θα το ήθελε κανείς, πόσο μάλλον ο αγαπημένος ή η αγαπημένη σου. Αυτές τις στιγμές εσύ απολαμβάνεις αυτό που ζεις και δίνεις τον εαυτό σου χωρίς αστερίσκους. Ζεις το όνειρο. Έτσι και Το κουτί. Όπως και κάθε καλό βιβλίο. Τα βιβλία είναι όνειρα. Και ως πλάσματα ονείρων δεν είναι ούτε εύκολο, ούτε ακόμα σωστό να τα εξηγήσεις σε όσους τα κρατάνε, τα διαβάζουν και ταξιδεύουν μαζί τους. Γιατί, πιστεύω, ο κάθε αναγνώστης θα ζήσει το δικό του προσωπικό ταξίδι με Το κουτί – και ελπίζω να δει τη μαγεία του, ελπίζω το μυαλό του να φορτιστεί, να δουλέψει και να σκεφτεί όσο απολαμβάνει την ιστορία. Μια ιστορία που όπως έγραψε η Ελεονώρα Ορφανίδου, «την ώρα που οδεύει –σε σελίδες τουλάχιστον– προς το τέλος, παραμένει ξανά νέα και ανοιχτή».
Καλή σας ανάγνωση, ανυπομονώ να ταξιδέψουμε μαζί και να ταξιδέψουμε μακριά. Τόσο στις δύσκολες μέρες που περάσαμε όλοι με την καραντίνα, αλλά και βιώνουμε ακόμα με τις καταστάσεις του covid-19, όσο και σε κάθε στιγμή, υπάρχουν ιδέες και εμπνεύσεις που με ιντριγκάρουν, με ξεσηκώνουν, ιδέες που θέλω να τις κοινοποιήσω, να ανάψω μια ακόμη λογοτεχνική φωτιά όπου θα καθόμαστε όλοι μαζί, ενώ τώρα θα αφοσιωθώ και θα απολαύσω τις στιγμές που θα μοιραστούμε με Το κουτί.
ΠΗΓΗ ΔΙΑΣΤΙΧΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου