Βιτριολικά

  

Του Γιάννη Σχίζα

Μήδεια, Εθνική Βιβλιοθήκη του Καποντιμόντε, ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Κάποτε χρησιμοποιούσαν το βιτριόλι  ως μέσο επίλυσης   σοβαρών προσωπικών διενέξεων …  Το φαινόμενο , γνωστό και ως acid attack,  είχε πάρει μεγάλες διαστάσεις στην Ελλάδα μέχρι την δεκαετία του 60 – ακόμη και ο Ανδρέας  Μπάρκουλης (γνωστός από την προσφώνηση «Κορίτσια ο Μπάρκουλης» …)είχε πέσει «θύμα»  : Το περιστατικό έλαβε χώρα   σε μια  ταινία του 1962, γνωστή για το υπερδραματικό της ύφος ( «Μάννα γιατί με γέννησες»), όπου η νεαρή Σοφία (Κική Χατζηδάκη) εκδικείται τον πλούσιο αλλά  άπιστο εραστή της (Ανδρέα Μπάρκουλη) εκτοξεύοντας  του βιτριόλι.

Γενικά , οι επιθέσεις με βιτριόλι είχαν αίτια ερωτικά, βασίζονταν σε ζήλιες  ή άλλα παρεμφερή αισθήματα ,  εμπεριείχαν   εκδίκηση, απέβλεπαν στο να καταστρέψουν την εικόνα του άλλου μέρους. Οι ενδιαφερόμενοι  να απογράψουν την ένταση αυτών των συναισθημάτων ας μη βιαστούν να δώσουν «χρυσό» στο βιτριόλι  και στις  βιτριολίστριες– εδώ η Μήδεια έφτασε στο σημείο να σκοτώσει τα  παιδιά της ως εκδίκηση για την εγκατάλειψή της από τον Ιάσονα !

 

Όσο ο ξυλοδαρμός  και ο πνιγμός μέχρι θανάτου(περίπτωση Φλόϊντ)  ήταν ανδρικός, άλλο τόσο το φαινόμενο του βιτριολισμού  ήταν γυναικείο, πρωτίστως  γιατί οι γυναίκες δεν μπορούσαν να ασκήσουν εύκολα μια άλλη βία. Εκτός αν  η επίθεση οδηγήσει  και στην τύφλωση, στις ημέρες μας υπάρχουν τα μέσα για την αντιμετώπιση του βιτριολισμού στο πρόσωπο , με πολλές πλαστικές εγχειρήσεις . Κάποτε όμως αυτό  ήταν αδιανόητο, τουλάχιστον  για  τους απλούς λαϊκούς ανθρώπους…

Το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης  για την υπόθεση ήταν  έντονο, ειδικά μάλιστα που η όλη υπόθεση εμπεριείχε την ανάμιξη   του Φέϊσμπουκ. Ιδιαίτερα κρίθηκε η  βασική γλώσσα του Φέϊσμπουκ που ήταν το like  - η οποία εκτός από την επιδοκιμασία    φέρνει ενίοτε και την καταστροφή. Το ίδιο  βέβαια επέρχεται μαζί με όλα τα μηνύματα ,  που είναι γνωστό ότι εκπέμπονται μέσα σε ένα σκηνικό διαμεσολάβημένο.

Η όλη υπόθεση είναι τόσο σκοτεινή   ώστε θα λειτουργούσε ελκυστικά για συγγραφείς και σκηνοθέτες  που συνθέτουν τις άφθονες σειρές μυστηρίου που παίζονται στις τηλεοράσεις : Όπως ο Πουαρό, ο Μονκ, ο Άγιος κλπ. Το συνιστώ λοιπόν, και στο μέλλον δεν αποκλείεται να υπάρξει ανταπόκριση…

Εκείνο  που με ενοχλεί  πάντως στην  όλη  ιστορία είναι αυτά τα «35χρονη» και  «34χρονη» ,  που χρησιμοποιούνται για να κρύψουν την εικόνα του δράστη ή του θύματος  από το κοινό. Βεβαίως χρησιμοποιούνται στο λόγο της τηλεόρασης για λόγους οικονομίας , αλλά θα προτιμούσα   μια πιο φιλαλήθη σχέση («Θύμα»- «κατηγορούμενη ως δράστις» ) από την αρχή... 
ΠΗΓΗ  ΑΥΓΗ 20.6.20