Δημοσθένης Καμπούρης: Μοναχικὸς καφές
EΠΙΝΕ τὸν καφέ του σ’ ἕνα τραπεζάκι ἔξω, μόνος,
ὄχι ἀπὸ ἐπιλογή, ἀλλὰ γιατὶ εἶχε ξεμείνει χωρὶς κανέναν σ’ αὐτὴ τὴν
πόλη. Δούλευε σὲ μιὰ ἐργασία ὅπου δὲ γινόταν ν’ ἀναπτύξει σχέσεις
μὲ τοὺς συναδέλφους καί, μετά, κουρασμένος, ἔμενε σπίτι. Ἀλλὰ κάποιες
φορὲς πήγαινε γιὰ ἕναν καφέ, μόνος. Τὸν πλησίασε μιὰ ὄμορφη νέα κοπέλα
ποὺ ζητοῦσε οἰκονομικὴ ἐνίσχυση γιὰ κάποια ὁμάδα ἀνθρώπων σὲ ἀνάγκη,
τυφλοὺς ἢ κωφούς, δὲν κατάλαβε. Φοροῦσε φούστα λίγο πάνω ἀπ’ τὸ γόνατο,
μπότες, εἶχε πλούσια καστανόξανθα μαλλιὰ σὲ ζωηρὲς μποῦκλες καὶ ζεστὸ
χαμόγελο. Τοῦ εἶπε, σκύβοντας εὐγενικὰ πάνω του, ὅτι μποροῦσε
νὰ ἔδινε πέντε εὐρὼ καὶ νὰ ἔπαιρνε ἕνα περιοδικό, ποὺ φαινόταν, ὡστόσο,
ἔτσι ὅπως τὸ κρατοῦσε, ὀλιγοσέλιδο καὶ μὲ ἀδιάφορη ὕλη. Τὸ ξεφύλλισε
γιὰ λίγο καὶ τῆς τό ‘δωσε πίσω ἔχοντας ἐπιβεβαιώσει τὴν ἐντύπωσή
του. Τῆς εἶπε πὼς θὰ τῆς ἔδινε ἕνα εὐρὼ καὶ δὲν ἤθελε τὸ περιοδικό. Ἕνα
εὐρὼ ἁπλὰ γιὰ ἐνίσχυση. Περίμενε πὼς ἡ κοπέλα θὰ ἐπέμενε γιὰ τὰ
πέντε ἀλλὰ δὲν ἔκανε κάτι τέτοιο. Ἔβγαλε ἕνα μπλοκάκι καὶ τοῦ ‘πε πὼς
θὰ τοῦ ‘δίνε μιὰ ἀπόδειξη γιὰ τὸ ἕνα. Τοῦ ‘δωσε πράγματι κάτι σὰν ἀπόδειξη.
Τὴν κράτησε. Εἶχε γράψει κάτι πάνω. Τὸ τηλέφωνό της! Τοῦ χαμογέλασε
πάλι ζεστά, λυγίζοντας μάλιστα λίγο καὶ τὰ γόνατα, καὶ ἀπομακρύνθηκε.
Σίγουρα δὲν ἔμοιαζε καθόλου μὲ ὅσες τριγύριζαν κάνοντας αὐτὴ τὴ
δουλειά. Δὲν τὴν εἶδε κὰν νὰ σταματάει σὲ κάποιο ἄλλο τραπέζι, λὲς καὶ
δὲν τὴν ἐνδιέφερε πιὰ αὐτό. Χάθηκε ἁπλὰ στὸ βάθος. Τότε, τὴν ἔβγαλε
ἀπ’ τὸ μυαλό του, καὶ μόνος μὲ τὸν καφέ του, συνέχισε νὰ φαντασιώνεται
ἄλλα πράγματα.
Πηγή: Πρώτη δημοσίευση.ΠΛΑΝΟΔΙΟΝ
Δημοσθένης Καμπούρης (1977). Σπούδασε Θεολογία στὸ Ἀριστοτέλειο Πανεπιστήμιο.
Βιβλίο του Στὴ βροχὴ μὲ
μηχανάκι (Ἑλληνικὰ Γράμματα, 2001).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου