Ο Γλέζος και τα φυτά των μπαλκονιών του

Του Γιάννη Σχίζα

Γνώριζα τον Γλέζο αρκετά χρόνια. Ήταν ο μόνος πολιτικός περιωπής  που μπορούσες να τον προσφωνείς με το μικρό του όνομα  χωρίς να  θίγεται ή να εμφανίζεται  ως λαϊκιστής. Η ΕΔΑ υπό την ηγεσία του, το 1978, ήταν το μόνο κόμμα που τάχθηκε κατά της πυρηνικής ενέργειας, που προέρχονταν από πυρηνικούς αντιδραστήρες : Συμμετείχαμε τότε σε μια δημόσια συζήτηση στη Χαλκίδα,  με τον Ρουμελιώτη και άλλους. Ανεξάρτητα από το βάθος ή την αξία των ιδεών του, είχε μια συνολική αντίληψη για τα πράγματα – του πλανήτη, της Ευρώπης, των Βαλκανίων -  όμως ήταν  καλός και "εναλλακτικός"  στα ειδικά και προσωπικά  θέματα. Όταν έμενε στην  οδό Τενέδου, στην Κυψέλη, τον επισκεπτόμουν μαζί με άλλους πολύ συχνά γιατί  συζητούσαμε πολιτικά, όμως το σημείο που μου είχε κάνει εντύπωση από αυτό το σπίτι  ήταν το μπαλκόνι : Σ’ αυτό έβλεπες τόσα λουλούδια και φυτά, τόσες γλάστρες και γλαστράκια ,  ώστε απορούσες  πως δεν είχε ακόμη γκρεμισθεί από το βάρος τους! Ειρήσθω εν παρόδω, ότι τέτοιο μπαλκόνι είχα δει μόνο στο σπίτι της Λιάνας της Μαλανδρενιώτη, στη Γλυφάδα – αλλά εκεί υπήρχε τουλάχιστον η βεβαιότητα ότι ο χώρος στηρίζονταν και δεν θα κατέρρεε…

Και για να ολοκληρώσω αυτή την ιστορία περί μπαλκονιών : Όταν ο Γλέζος μετακόμισε από την Κυψέλη στο Ψυχικό, διαπίστωσα σε μια επίσκεψή μου στην αυλή του σπιτιού του ότι ένα πεύκο που έβγαινε είχε βοηθηθεί  (με την εργασία των ανθρώπων που κατοικούσαν εκεί) να τρυπήσει (!!!) το μπαλκόνι του 1^ου ορόφου για να μπορέσει στη συνέχεια να αναπτυχθεί ελεύθερα !

 Με   το Γλέζο θα ασχοληθούμε ιδιαίτερα , για πολύ καιρό, καθώς το πολιτικό, γεωλογικό, γλωσσολογικό κλπ έργο του είναι τεράστιο. Μόνο για το νερό - στο οποίο βρεθήκαμε σε κοινή εκδήλωση - είχε να πει πάμπολλα, σχετικά με τις γλωσσολογικές συνδέσεις του με το απώτερο, ομηρικό παρελθόν. Επίσης θα αναφέρω τη παρουσία του στις 4.4.99 σε εκδήλωση που έγινε στο Δαφνί για το βιβλίο μου, "Ο άλλος τουρισμός". 

 Αν κρίνω από τις επιδόσεις του στη μαραθώνια ενασχόλησή του με τη πολιτική και μάλιστα από την τελευταία θητεία του στον ΣΥΡΙΖΑ,  είχε υπομονή απέραντη, ήταν ικανός να ακροάται τους άλλους επί ώρες μέχρις ότου έλθει η δική του σειρά για να μιλήσει… Ο Γλέζος ήταν μαχητής, συγκρούονταν, πολέμαγε για τις δικές του ιδέες : Μπορούσε εδώ και μια εικοσαετία να είναι εικόνισμα, λατρεύσιμο είδος, πολίτης υπεράνω κομμάτων και αντιθέσεων ,κι όμως προτίμησε να μπαίνει μέσα στις αμφισβητήσεις, να συμμετέχει στις συγκρούσεις  και να εισπράττει αποδοκιμασία ή επιδοκιμασία, χωρίς να νοιάζεται για το αποτέλεσμά  της….