Με αφορμή τη συζήτηση
που έχει ανοίξει γύρω από την τηλεκπαίδευση στα σχολεία και τα πανεπιστήμια, το
Rproject διοργάνωσε διαδικτυακή συζήτηση Live Streaming στο Facebook και το
YouTube στα δύσκολα πλαίσια της πανδημίας.
Είναι
γεγονός, ότι αντικειμενικά από το κλείσιμο των σχολείων και των σχολών, τέθηκε
στη δημόσια συζήτηση ο τρόπος με τον οποίο μπορεί να συνεχιστεί η εκπαιδευτική
διαδικασία. Έτσι, η κυβέρνηση προχώρησε στη εφαρμογή της τηλεκπαίδευσης. Η
επιλογή αυτή, με διαφορετική υλοποίηση στα σχολεία και στα πανεπιστήμια,
φαίνεται ότι μέχρι στιγμής έχει τεράστιες αδυναμίες. Η έως σήμερα συνεχής
υποχρηματοδότηση και υποβάθμιση της δημόσιας παιδείας συνολικά, αλλά και η
άνθιση της παραπαιδείας ειδικά στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, δημιουργούν ένα
εντελώς άνισο και εντατικοποιημένο πλαίσιο το οποίο καλούνται να αντιμετωπίσουν
οι μαθητές. Ήδη, οι τεχνικές δυσκολίες λόγω προφανούς έλλειψης υποδομών και
πείρας, αλλά και οι αποκλεισμοί μαθητών με μαθησιακές δυσκολίες ή που δεν έχουν
πρόσβαση σε ίντερνετ ή υπολογιστή δείχνουν τη σαφή αδυναμία του Υπουργείου στην
εφαρμογή της απομακρυσμένης εκπαίδευσης. Ακόμη, οι ανισότητες που
δημιουργούνται-ή μάλλον διογκώνονται- λόγω του ότι τα ιδιωτικά σχολεία και
φροντιστήρια εφαρμόζουν ήδη την τηλεκπαίδευση δυσχεραίνουν ακόμη περισσότερο τη
θέση των μαθητών και ειδικά αυτών της Γ' Λυκείου. Αντίστοιχα, οι ίδιοι οι
καθηγητές, καλούνται να σηκώσουν ένα τεράστιο φορτίο, όπου παράλληλα με την
τεχνική εκπαίδευσή τους, χρειάζεται να προετοιμάζουν εξ' αποστάσεως το μάθημα
και να διατηρούν τους μαθητές σε εγρήγορση χωρίς καμία απολύτως βοήθεια από το
Υπουργείο.
Στο
πανεπιστήμιο αντίστοιχα, η ελλιπής προετοιμασία και σχεδιασμός εφαρμογής της
τηλεεκπαίδευσης έχει οδηγήσει στο να εφαρμόζεται εντελώς μερικά χωρίς να έχουν
όλοι οι φοιτητές πρόσβαση σε αυτήν. Πρόθεση της κυβέρνησης, όπως αποτυπώνουν οι
δηλώσεις στελεχών της από την πρώτη κι όλας μέρα κλεισίματος των εκπαιδευτικών
ιδρυμάτων, είναι η εφαρμογή της τηλεκπαίδευσης ως πείραμα για το μέλλον. Αυτή
είναι και η πραγματική απειλή της απομακρυσμένης εκπαίδευσης, δηλαδή η
οποιαδήποτε αντικατάσταση της δια ζώσης εκπαίδευσης με την πλήρως
εξατομικευμένη εκπαίδευση. Η απειλή των κοινωνικών διεργασιών, της συνεύρεσης,
της συζήτησης και της αλληλεπίδρασης είναι κάτι που δε μπορεί σε καμία
περίπτωση να διακυβέυεται με αφορμή τη δυσμενή κατάσταση της πανδημίας.
Παρέμβαση
Άννυ Ποταμίτη, Μαθήτρια, Μαθητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα Ζάκυνθος
Νίκος Αναστασιάδης, Εκπαιδευτικός Β'θμιας Εκπαίδευσης, Αγωνιστική Ριζοσπαστική Ενότητα
Βασίλης Μπανός, Μεταπτυχιακός φοιτητής Ε.Μ.Π
Άννυ Ποταμίτη, Μαθήτρια, Μαθητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα Ζάκυνθος
Νίκος Αναστασιάδης, Εκπαιδευτικός Β'θμιας Εκπαίδευσης, Αγωνιστική Ριζοσπαστική Ενότητα
Βασίλης Μπανός, Μεταπτυχιακός φοιτητής Ε.Μ.Π
Εγώ και η γυναίκα μου, μετέχουμε λόγω των συνθηκών στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση, με μαθήματα κιθάρας και συνεδρίες χορωδίας. Παρά την έλλειψη εμπειρίας στο αντικείμενο, στο καινοφανές πρόβλημα από εκπαιδευτές και εκπαιδευόμενους, παρά τις όποιες αντικειμενικές τεχνολογικές αδυναμίες, όπως π.χ. δεν μπορούμε να τραγουδήσουμε όλοι μαζί όπως στην κλασική χορωδία λόγω μικροφωνισμών αλλά μόνο ατομικά, είναι σαφώς καλύτερα από το τίποτα. Το τεχνικό πρόβλημα έγκειται εκεί όπου χρειάζεται και κινητική συμμετοχή σε δραστηριότητες όπως χορός, θέατρο κλπ. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για τις εργαστηριακές ασκήσεις, αλλά τουλάχιστον με την συνέχιση των θεωρητικών μαθημάτων διατηρείται η φυσιογνωμία της εκπαίδευσης, σε αντίθεση με την τέλεια παράλυση της σε περίπτωση μη τηλεκπαίδευσης, γεγονός που μου φέρνει στο νου αναμνήσεις της εποχής των ....καταλήψεων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό που ονομάζεις "τέλεια παράλυση" είναι η ολοκληρωτική (τελικά) απώλεια φόρμας του εκπαιδευόμενου, μέσα από την κατάλυση κάθε εκπαιδευτικής διαδικασίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι άντε μετά να ξαναστήσεις στα πόδια του τον παραλυτικό.....
ΑπάντησηΔιαγραφή