Του Γιάννη Σχίζα
δημοσιεύθηκε στην ΑΥΓΗ στις 26.5.2018
Xρησιμοποιώντας τη φρασεολογία του Νίκου Αλέφαντου: Με τον Χάρρυ Κλυνν συμπληρώθηκε η έκλειψη των τριών μεγάλων προωθημένων φορ του ελληνικού κωμικού πνεύματος... Οι άλλοι δύο ήταν ο Τζίμης Πανούσης και ο Λουκιανός Κηλαηδόνης. Ο πρώτος κατείχε αδιαφιλονίκητα τη θέση του κριτικού συμβάντων και προσωπικοτήτων, ενώ ο Λουκιανός Κηλαηδόνης με το όλο του στιλ έβγαζε διακριτικό χιούμορ. Πάντως κανένας τους δεν ήταν ό,τι ο Χάρρυ Κλυνν συνολικά - ήγουν πολυσχιδής και καταπληκτικός μίμος, ηθοποιός, επιδέξιος κριτικός της καθημερινής ζωής, συγγραφέας βιβλίων, διαφημιστής, φωτογράφος, εικαστικός καλλιτέχνης.
Η σοβαρότητα αποτελεί στοιχείο κάθε μορφής κωμωδίας - και ο Χάρρυ Κλυνν ήξερε να ρυθμίζει σοφά αυτή τη ζεύξη με την κατάλληλη δοσολογία. Τα κείμενα που εκφωνούσε, γραμμένα από τον Γιάννη Κακουλίδη στη δεκαετία του '80, είχαν τον καταλληλότερο εκφραστή τους. Γι' αυτά θα πω λίγα, ξεκινώντας από μια παρατήρηση. Στην Ελλάδα είμαστε φορείς ενός ποδοσφαιρικού πνεύματος που μας κάνει να σκεπτόμαστε με όρους επίθεσης, τρίπλας κ.λπ. Ο Χάρρυ Κλυνν, όντας τύπος που έζησε τη μετάβαση από το «ξερό» στον χλοοτάπητα, μπόρεσε να σαρκάσει τα συνοικιακά ήθη με μια φωνή φιλάθλου που κορυφώνεται δραματικά: «Τι τους κοιτάτε ρε; Βαράτε τους!»
Για χρόνια κυριαρχούσε η «πλάκα» του σε εργασιακούς χώρους - όπως ο δικός μου. Κορυφαία ήταν μια πολιτική ανάγνωση της σύγκρουσης Κώστα Καραμανλή - Ανδρέα Παπανδρέου, που έδειχνε πώς ο Γκαούτσο Κώτσο (Καραμανλής) μπορούσε να αναδεχθεί την επιλογή του Παπανδρέου (τεκίλα) και αντιστρόφως. Σαν διαφημιστής έκανε θαύματα, με πιθανό αποκορύφωμα τις «φατσούλες, παιδάκι μου, φατσούλες» - που έλεγε περιβαλλόμενος τη μορφή γραίας της υπαίθρου και κάνοντας λογοπαίγνιο με το «φάτς ούλες». Ενίοτε κατρακυλούσε στις βωμολοχίες και στον σεξισμό, αλλά κι αυτό βρισκόταν μέσα στο πλαίσιο του λαϊκού λόγου.
«Παρακαλώ να γελάτε πιο γρήγορα, δεν έχω πολλή ώρα στη διάθεσή μου» τολμούσε να πει στο κοινό του! Σε μια πατριωτική του έξαρση δήλωνε: «H Mακεδονία ανήκει στους Έλληνες, η Kύπρος ανήκει στους Έλληνες, το Aιγαίο ανήκει στους Έλληνες... Mόλις ακούσω πως και η Πελοπόννησος ανήκει στους Έλληνες, θ' αρχίσω να ανησυχώ σοβαρά»... Ταυτόχρονα, σε μια οικολογική στιγμή -από τις τόσες που διαπότιζαν το έργο του- έλεγε «Κρατάτε την Αθήνα καθαρή, πετάτε τα σκουπίδια στον Πειραιά»... Ήταν Πόντιος φανατικός, όμως γενικά δεν έμεινε Πιλάτος σε όσα γύρω του διαδραματίζονταν: «Πού να βάλεις μπουκιά στο στόμα σου σήμερα... Από δω και μπρος, άνθρωπος πάνω από εξήντα κιλά θα συλλαμβάνεται για φοροδιαφυγή"
δημοσιεύθηκε στην ΑΥΓΗ στις 26.5.2018
Xρησιμοποιώντας τη φρασεολογία του Νίκου Αλέφαντου: Με τον Χάρρυ Κλυνν συμπληρώθηκε η έκλειψη των τριών μεγάλων προωθημένων φορ του ελληνικού κωμικού πνεύματος... Οι άλλοι δύο ήταν ο Τζίμης Πανούσης και ο Λουκιανός Κηλαηδόνης. Ο πρώτος κατείχε αδιαφιλονίκητα τη θέση του κριτικού συμβάντων και προσωπικοτήτων, ενώ ο Λουκιανός Κηλαηδόνης με το όλο του στιλ έβγαζε διακριτικό χιούμορ. Πάντως κανένας τους δεν ήταν ό,τι ο Χάρρυ Κλυνν συνολικά - ήγουν πολυσχιδής και καταπληκτικός μίμος, ηθοποιός, επιδέξιος κριτικός της καθημερινής ζωής, συγγραφέας βιβλίων, διαφημιστής, φωτογράφος, εικαστικός καλλιτέχνης.
Η σοβαρότητα αποτελεί στοιχείο κάθε μορφής κωμωδίας - και ο Χάρρυ Κλυνν ήξερε να ρυθμίζει σοφά αυτή τη ζεύξη με την κατάλληλη δοσολογία. Τα κείμενα που εκφωνούσε, γραμμένα από τον Γιάννη Κακουλίδη στη δεκαετία του '80, είχαν τον καταλληλότερο εκφραστή τους. Γι' αυτά θα πω λίγα, ξεκινώντας από μια παρατήρηση. Στην Ελλάδα είμαστε φορείς ενός ποδοσφαιρικού πνεύματος που μας κάνει να σκεπτόμαστε με όρους επίθεσης, τρίπλας κ.λπ. Ο Χάρρυ Κλυνν, όντας τύπος που έζησε τη μετάβαση από το «ξερό» στον χλοοτάπητα, μπόρεσε να σαρκάσει τα συνοικιακά ήθη με μια φωνή φιλάθλου που κορυφώνεται δραματικά: «Τι τους κοιτάτε ρε; Βαράτε τους!»
Για χρόνια κυριαρχούσε η «πλάκα» του σε εργασιακούς χώρους - όπως ο δικός μου. Κορυφαία ήταν μια πολιτική ανάγνωση της σύγκρουσης Κώστα Καραμανλή - Ανδρέα Παπανδρέου, που έδειχνε πώς ο Γκαούτσο Κώτσο (Καραμανλής) μπορούσε να αναδεχθεί την επιλογή του Παπανδρέου (τεκίλα) και αντιστρόφως. Σαν διαφημιστής έκανε θαύματα, με πιθανό αποκορύφωμα τις «φατσούλες, παιδάκι μου, φατσούλες» - που έλεγε περιβαλλόμενος τη μορφή γραίας της υπαίθρου και κάνοντας λογοπαίγνιο με το «φάτς ούλες». Ενίοτε κατρακυλούσε στις βωμολοχίες και στον σεξισμό, αλλά κι αυτό βρισκόταν μέσα στο πλαίσιο του λαϊκού λόγου.
«Παρακαλώ να γελάτε πιο γρήγορα, δεν έχω πολλή ώρα στη διάθεσή μου» τολμούσε να πει στο κοινό του! Σε μια πατριωτική του έξαρση δήλωνε: «H Mακεδονία ανήκει στους Έλληνες, η Kύπρος ανήκει στους Έλληνες, το Aιγαίο ανήκει στους Έλληνες... Mόλις ακούσω πως και η Πελοπόννησος ανήκει στους Έλληνες, θ' αρχίσω να ανησυχώ σοβαρά»... Ταυτόχρονα, σε μια οικολογική στιγμή -από τις τόσες που διαπότιζαν το έργο του- έλεγε «Κρατάτε την Αθήνα καθαρή, πετάτε τα σκουπίδια στον Πειραιά»... Ήταν Πόντιος φανατικός, όμως γενικά δεν έμεινε Πιλάτος σε όσα γύρω του διαδραματίζονταν: «Πού να βάλεις μπουκιά στο στόμα σου σήμερα... Από δω και μπρος, άνθρωπος πάνω από εξήντα κιλά θα συλλαμβάνεται για φοροδιαφυγή"
είπε και το ανεπανάληπτο " αυτή η χώρα δεν σώζεται με τίποτις άμα λάχει να ούμε!".
ΑπάντησηΔιαγραφή