Επιστολή WWF στην Κ. Παπανάτσιου: Να αναστραφεί η σταδιακή «ιδιωτικοποίηση» και κακοποίηση των ακτών.

Παρουσίαση : Λούλη Σταυρογιάννη,  Αυγή ,  11 Μαΐου 2018

Η περιβαλλοντική οργάνωση καλεί την υπ. Οικονομικών να θέσει σε δημόσια διαβούλευση το νομοσχέδιο για τους αιγιαλούς

Την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών να θέσει σε ανοιχτή και επί της ουσίας δημόσια διαβούλευση το υπό επεξεργασία σχέδιο νόμου για τον αιγιαλό και την παραλία, προκειμένου να δοθεί η ευκαιρία στους πολίτες, στις συναρμόδιες αρχές και σε όλους τους φορείς να καταθέσουν οργανωμένα τις απόψεις τους, ζητάει με χθεσινή επιστολή του το WWF προς την υφυπουργό Οικονομικών Κ. Παπανάτσιου.

Η οργάνωση υπενθυμίζει το σχέδιο νόμου του 2014, το οποίο είχε προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων, και σημειώνει ότι για την αποτελεσματική προστασία της παράκτιας ζώνης της Ελλάδας απαιτείται η τήρηση τριών θεμελιωδών αρχών

. Ήτοι:

* Η αντιμετώπιση της παράκτιας ζώνης «ως πολύτιμου, αναντικατάστατου και σπουδαίας σημασίας εθνικού κεφαλαίου» (προοίμιο Ν. 3937/2011 για τη βιοποικιλότητα).

* Η ολοκληρωμένη διαχείριση της παράκτιας ζώνης, σύμφωνα με τον ορισμό του έβδομου πρωτοκόλλου για την ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών της Μεσογείου.

* Η απαρέγκλιτη διασφάλιση του κοινόχρηστου χαρακτήρα της.

Ως βασικά εργαλεία για την εφαρμογή των παραπάνω αρχών, το WWF Ελλάς προτάσσει την κύρωση του έβδομου πρωτοκόλλου της Σύμβασης της Βαρκελώνης για την προστασία της Μεσογείου, που υπεγράφη το 2008 στη Μαδρίτη και έχει τεθεί σε ισχύ από τον Μάρτιο του 2011. Επίσης την άμεση ενσωμάτωση της Οδηγίας 2014/89 για τον θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό και εκκίνηση των διαδικασιών για την υλοποίηση των πρώτων θαλάσσιων χωροταξικών σχεδίων. Υπενθυμίζεται ότι η προθεσμία εναρμόνισης έχει εκπνεύσει προ πολλού.

Το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας είχε δώσει για διαβούλευση τον Νοέμβριο του 2016 το σχετικό νομοσχέδιο για τον θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό και αναμένεται να κατατεθεί στη Βουλή τις προσεχείς ημέρες.

Στις απαιτούμενες ενέργειες το WWF Ελλάς περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων:

* Την ενιαία οριοθέτηση της παράκτιας και παρόχθιας ζώνης με τα οικοσυστημικά κριτήρια που θέτει ο Νόμος 3937/2011 για τη βιοποικιλότητα, η νομοθεσία για τα ύδατα και το πρωτόκολλο «για την ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών της Μεσογείου».

Με βάση τα κριτήρια αυτά, θα πρέπει να ενοποιηθούν η οριοθέτηση, το νομικό καθεστώς και η διαχείριση του αιγιαλού, της όχθης, του παλαιού αιγιαλού, της παλαιάς όχθης, της παραλίας και της παρόχθιας ζώνης.

* Την έγκριση, με Προεδρικό Διάταγμα, κατόπιν εκτίμησης επιπτώσεων και εκτεταμένης διαβούλευσης, εθνικού σχεδίου για την ολοκληρωμένη διαχείριση της παράκτιας ζώνης.

* Την καθιέρωση της βασικής αρχής ότι καμία επέμβαση στην παράκτια ζώνη δεν μπορεί να πραγματοποιείται χωρίς: α) κατάλληλη άδεια, β)εκτίμηση περιβαλλοντικών επιπτώσεων στο κατάλληλο επίπεδο γ) δημοσιοποίηση και διαφάνεια δ) πρόσβαση στη Δικαιοσύνη και, ε) τουλάχιστον στις πιο σοβαρές περιπτώσεις, διαβούλευση με όλες τις επιλογές ανοιχτές, σε κατάλληλη γεωγραφική ενότητα.

* Τον ορισμό, σύμφωνα με το πρωτόκολλο, αδόμητης ζώνης για νέες κατασκευές τουλάχιστον 100 μ. από τον αιγιαλό ή την όχθη, με τις εξαιρέσεις που αναφέρονται σε αυτό, όπως και τη θεσμοθέτηση αυστηρού καθεστώτος προστασίας για ευαίσθητα τμήματα της παράκτιας και της παρόχθιας ζώνης, όπως είναι (ενδεικτικά) οι υγρότοποι, τα παράκτια και τα παρόχθια δάση, οι αμμοθινικοί σχηματισμοί, τα δέλτα και οι εκβολές ποταμών και ρεμάτων, τα θαλάσσια τοπία.

* Την εφαρμογή των αποφάσεων του ΣτΕ 645-6/2015 και 3944/2015 για τις παραχωρήσεις απλής χρήσης, οι οποίες πρέπει να συντελούνται «μεμονωμένα και κατά περίπτωση», μετά (και όχι πριν) από εξατομικευμένη κρίση της διοίκησης βάσει διαγραμμάτων, και διασφάλιση της εποπτείας τους. Ειδικά για τις περιοχές Νatura 2000, θα πρέπει να διασφαλίζεται η τήρηση της προστατευτικής νομοθεσίας.

Η επιστολή καταλήγει με την επισήμανση ότι το νομοσχέδιο αποτελεί εξαιρετική ευκαιρία για να αναστραφεί η σημερινή κατάσταση, καθώς "οι συνεχείς νομοθετικές αλλαγές των τελευταίων δεκαετιών επέτειναν την καταιγιστική υποβάθμιση και τη σταδιακή 'ιδιωτικοποίηση' (μέσω της διατήρησης αυθαίρετων κατασκευών και απεριόριστων παραχωρήσεων) της παράκτιας και της παρόχθιας ζώνης.

Οι εξελίξεις αυτές έχουν ενθαρρύνει άναρχες και αποσπασματικές επεμβάσεις, χωρίς αποτελεσματικό έλεγχο ή εποπτεία, οι οποίες αλλοιώνουν έναν πολύτιμο φυσικό πόρο και βλάπτουν τις τοπικές οικονομίες".