ΧΙΟΝΙΑΣ...

του Γιάννη Σχίζα

Αυτό  το διάστημα από χιονοπτώσεις πάμε καλά - το ίδιο όμως  πάμε και σε ατυχήματα. Δεν έχεις πραγματικά τι να πρωτοθυμηθείς  , από πρόσφατα αλλά και παλιότερα :  Τους Γερμανούς σκιέρ που έφαγαν το κεφάλι τους στις Αυστριακές Άλπεις  από μια χιονοστιβάδα, τους Βούλγαρους στο γειτονικό μας Μπάνσκο που είχαν την ίδια τύχη, τον  Σουμάχερ που  επιβιώνει σε φυτική κατάσταση,  έναν  Κένεντυ που σκοτώθηκε  μετά την πρόσκρουσή του σε δέντρο, ή αυτά που συνέβησαν πρόσφατα  στο Χιονοδρομικό Κέντρο Καλαβρύτων : Όπου μια χιονοστιβάδα διαστάσεων 500 επί 450    συγκέντρωσε   1 εκατομμύριο τόνους χιονιού και απείλησε το σύμπαν, με αποτέλεσμα να μη μπορεί να επισκευασθεί τους επόμενους 2 μήνες ο αναβατήρας  "Στύγα" ....Και παράλληλα, εκτός από τα "διάσημα" ατυχήματα ,  δεν μπορείς παρά  να  σημειώσεις  αυτά που προκαλούνται   στην άγρια  φύση - λόγου χάρη τα αγριογούρουνα που ξεχύθηκαν στη Βόρεια Ελλάδα σε κατοικημένους χώρους σε αναζήτηση τροφής ....

Εδώ και μερικά χρόνια ήταν  πολύ της μόδας η μεταφορά των "σικάτων" σκιέρ στα ορεινά υψόμετρα  με τη βοήθεια ελικοπτέρων :  Ήταν το περίφημο heliskiing, που πολλαπλασίαζε τις εμπειρίες από καταβάσεις (των δυναμένων να πληρώσουν τα μαλλιά της κεφαλής τους ) αλλά που όπως ήταν φυσικό ξεσήκωσε τους οικολογούντες σε διαμαρτυρίες -  κυρίως για τον θόρυβο των ελικοπτέρων και για την καταστρατήγηση του λευκού σκηνικού...Εμένα πάντως μου δόθηκε η ευκαιρία να κάνω ένα επιθετικό λογοπαίγνιο - γράφοντας το Heliskiing (σκι με τη βοήθεια ελικοπτέρου) με το ομόηχο   Hell skiing (διαβολικό σκι...).

Τα χιονοδρομικά κέντρα στην εποχή του θερμοκηπίου αποτελούν μια  προβληματική επένδυση, παρά το γεγονός ότι το υπάρχον χιόνι επικουρείται  από το τεχνητό   που ξαποστέλνει το κανονάκι : Το είδα κι αυτό στο Μπάνσκο προ ετών, σε μια  φάση όπου οι χιονοπτώσεις ήταν περιορισμένες. Τα χιονοδρομικά κέντρα που γίνονται στην Αλπική ζώνη δεν "πατάνε"  κάποια δενδρώδη βλάστηση - αλλά τα υπόλοιπα διαμορφώνουν την καλοκαιρινή περίοδο ένα τοπίο θλίψης..Ως  καλοκαιρινός επισκέπτης των  χιονοδρομικών  των Καλαβρύτων  και του Πηλίου , μπορώ να βεβαιώσω ότι παρουσίαζαν μια τραγική όψη ορεινής ερήμου- ιδιαίτερα  στα Χάνια του Πηλίου, όπου ήταν φανερό το κούρεμα των δένδρων για τη κατασκευή χιονοδρομικής πίστας...

Θέλω να πω με αυτά ότι αν θέλουμε  ήπιες σχέσεις με τη φύση,  καλό είναι να  μιλάμε με περίσκεψη για  τα χιονοδρομικά σπορ. Γιατί πρέπει να αναζητά κανείς περισσότερα  από την  ορειβασία, τους  ορειβατικούς  αγώνες  δρόμου, την  ορεινή ποδηλασία και τα άλλα σπορ του βουνού;

ΑΥΓΗ 19.1.19