του Φαμπιὰν Βίκε
Ι. Χλεύαζε τὸ δάσκαλο.
ΙΙ. Μὴν πιστεύεις ὅτι κάνεις Λογοτεχνία. Θεώρησέ το ὡς
δεδομένο παρ’ ὅλο ποὺ εἶναι δεδομένο.
ΙΙΙ. Μὴν βάζεις
ὅρια στὸν ἑαυτό σου. Ἀλλά, ἂν τυχὸν τὸ μικροδιήγημά σου ξεπεράσει
τὶς 50.000 λέξεις, ἄρχισε νὰ σκέφτεσαι πὼς ἦρθε πλέον ἡ ὥρα νὰ ἀναζητήσεις
ἕναν ἐπίλογο.
IV. Οὐ φονεύσεις
τὸν ἥρωά σου, εἶναι παλιὸ τὸ κόλπο. Σὲ κάθε περίπτωση, ἂν δὲν ὑπάρχει
ἄλλη λύση, βεβαιώσου ὅτι θὰ πεθάνει γιὰ τὰ καλά. Νὰ ἀποφεύγεις ὅπως
ὁ Διάολος τὸ λιβάνι τὶς νεκραναστάσεις καὶ τὰ λοιπὰ σίκιουελ.
V. Πρέπει νὰ ἀγνοεῖς τὸ πρὸς τὰ ποῦ πηγαίνει ἡ ἱστορία
σου ἀκόμη καὶ ὅταν τὴν ἔχεις ὁλοκληρώσει
VI. Νὰ ἐπιθυμήσεις
τὸ μικροδιήγημα τοῦ πλησίον σου.
VII. Νὰ εἶσαι παντογνώστης ἢ ὁ κακὸς τῆς ταινίας ἤ, πράγμα
ποὺ συνιστῶ περισσότερο: καὶ τὰ δύο ταυτόχρονα.
VIII. Νὰ εἶσαι ὑπερόπτης, δοκησίσοφος, ξερόλας, εἴρωνας,
καυχησιάρης.
ΙΧ. Ἡ ἱστορία σου νὰ ἔχει ἀξία μόνο στὸ μικροχῶρο στὸν
ὁποῖο κινεῖσαι ἐσύ, ὁ Θεὸς καὶ ἄλλοι συνάδελφοι.
Χ. Νὰ θυμᾶσαι πάντα ὅτι δὲν ὑπάρχει τίποτα πιὸ προβλέψιμο
ἀπὸ ἕνα ἀπρόβλεπτο τέλος.
ΧΙ. Ξεπέρνα τὰ ὅρια, πάντα νὰ ξεπερνᾶς λιγάκι τὰ ὅρια.
ΠΗΓΗ : ΠΛΑΝΟΔΙΟΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου