Εγκλεισμός

Του Γιάννη Σχίζα

Δε θέλω να αμφισβητήσω τις αποφάσεις και την πρακτική των ιατρικών κύκλων της χώρας μας, που ενδύονται μάλιστα την κοινωνική και  πολιτική συναίνεση  και καταλήγουν στον εγκλεισμό των πολιτών …Δεν αμφισβητώ  το γεγονός ότι απέναντι στον κορωνοϊό δεν υπάρχει προς το παρόν φάρμακο ή εμβόλιο, ότι η λογική της «ανοσίας της αγέλης» που δειλά προωθήθηκε αλλά τελικά  αποσύρθηκε από τη κυβέρνηση Μπόρις Τζόνσον,  σήμαινε την αποδοχή «κάποιων» θανάτων – που στο Ηνωμένο Βασίλειο ανέρχονταν σε 250.000 …

 Απλά και μόνο  θέλω να αναρωτηθώ  και ταυτόχρονα να ερωτήσω  : Αυτός ο εγκλεισμός πόσο θα κρατήσει; Πόσα  ανθρώπινα νεύρα   πρόκειται να σπάσουν , σε μια κατάσταση που ισοδυναμεί με  ψυχολογικό  αυτό-ακρωτηριασμό, σε ένα  καθεστώς  «προστατευτικής»  μέριμνας που σε καθηλώνει και σε γεμίζει άγχη ; Μέχρι πότε  οι άνθρωποι θα αντέξουν  – στην Ελλάδα  όπου «ο βίος των πολιτών είναι υπαίθριος», όπου «8 μήνας το έτος ο άνθρωπος ζει ευδαιμόνως εις την ύπαιθρον» - κατά πως έλεγε ο Περικλής Γιαννόπουλος;

 Προσπαθώ να βρω κάποια θετικά στοιχεία στην πρακτική του εγκλεισμού, «να το πάρω κι εγώ θετικά», κατ΄εικόνα και καθ’ ομοίωση κάποιων τζόβενων . Προς το παρόν  δεν βρίσκω παρά μόνο ένα: Μια μεταρρύθμιση του σωφρονιστικού μας συστήματος, με την εισαγωγή του εγκλεισμού ως ποινής !  Λόγου χάρη, αντί να υφίστασαι τη φυλάκιση, να καταδικάζεσαι σε εγκλεισμό κατ’ οίκον ! Αυτή η πρακτική έχει το πλεονέκτημα ότι αποσυμφορεί τις φυλακές και επιτρέπει στις δικαστικές αρχές την ευελιξία του να ρίχνουν όσες ποινές κρίνουν σκόπιμο, χωρίς να φοβούνται  ότι αυτές  θα παραμένουν ανεκτέλεστες…

Για την ώρα όμως , αρχίζω να υποψιάζομαι ένα  Πάσχα με σουβλιστό αρνί στα μπαλκόνια. Για την ώρα  επίσης ακούω  ότι  πρέπει  να μην ακολουθούμε  διάφορες αμφίβολες  συμβουλές  και  να μην τα βάζουμε με το οτιδήποτε , ιδιαίτερα τα αδέσποτα : Όπως λόγου χάρη με τις …γάτες,  τις οποίες έφτασαν στο σημείο το 1484 να αποκηρύξουν μέσω του Πάπα, σε ένα παροξυσμό μολυσματικής – λοιμώδους νόσου …

Το μεγάλο πρόβλημα που βάζει ο Covid19 είναι η υποστήριξη του Δημόσιου Συστήματος Υγείας και  η υποστήριξη των  «κεντρικών μηχανισμών». Οι μηχανισμοί είναι πολλοί , δηλαδή ο εξής  ένας : Ανεξάρτητα από το αν το θέμα  διαχειριστεί άμεσα μια αρχή  ή ένα υπουργείο υγείας, ένας υπουργός ή και ο Πρωθυπουργός ακόμη, αυτός που θα έχει «το γενικόν πρόσταγμα» της όλης προσπάθειας  είναι το γνωστό στις προηγούμενες γενιές Κεϊνσιανό Κράτος ! Οτιδήποτε άλλο δε φτουράει.

ΑΥΓΗ  28.3.20