του Γιάννη Σχίζα
Ο Γκι ντε Σολιάκ, προσωπικός ιατρός του Πάπα Κλημέντιου του ΣΤ’, έζησε την πανώλη που μέσα σε πέντε χρόνια (1348 -1353) σκόρπισε το θάνατο σε 20-25 εκατομμύρια Ευρωπαίους...Για τον τρόμο και τον πανικό που συνόδευε αυτά τα κρούσματα, έγραψε πως όλοι οι δεσμοί μεταξύ των ανθρώπων είχαν καταλυθεί: Πώς τα παιδιά εγκατέλειπαν τη μητέρα τους και η μητέρα τα παιδιά της, μπροστά στην απειλή του «μαύρου θανάτου»...
Η ανθρωπότητα έζησε πολλές επιδημίες έκτοτε, έζησε την ισπανική γρίπη το 1918, έζησε τις αλλεπάλληλες επιδημίες χολέρας, έζησε τη λέπρα και το AIDS: Καμία όμως από αυτές δεν προκάλεσε τέτοιο συναγερμό σε τόσο μικρό διάστημα και δεν αντιμετωπίσθηκε με τα μέτρα που αντιμετωπίζεται ο κορωνοϊός: Με συσκέψεις επί συσκέψεων, με τη φροντίδα για τη μη εξάπλωση της νόσου, με τον προσδιορισμό των ευπαθών ομάδων, με το κλείσιμο σχολείων και γηπέδων, με την απαγόρευση των μεγάλων συγκεντρώσεων. Αν κατά ένα μυστηριώδη τρόπο ζούσε ένας άνθρωπος της εποχής της ισπανικής γρίπης, θα μας έλεγε ότι το ποσοστό των θανάτων επί του συνόλου των νοσησάντων είναι ασήμαντο! Θα μας έλεγε ότι είμαστε τυχεροί από τη στιγμή που με απλά μέτρα καθαριότητας μπορούμε να είμαστε ήσυχοι...
Θυμάμαι την εποχή που σε μια επιδημία χολέρας, που ευτυχώς δεν πέρασε από τα ελληνικά σύνορα, λεγόταν στον πληθυσμό ότι καλό θα ήταν να βράζει το νερό και να αποφεύγει τα λαχανικά και τα φρούτα. Θυμάμαι την εποχή του Τσερνομπίλ, όπου η ντιρεκτίβα περί λαχανικών και φρούτων επαναλαμβανόταν, σε έναν πληθυσμό πανικόβλητο. Μεταγενέστερα, η «γρίπη των πτηνών» είχε ελάχιστα θύματα διεθνώς - μεταξύ των άλλων ένα κοριτσάκι που λάτρευε τις κότες και τις τιμούσε με την στενή επαφή μαζί τους...
Ο κορωνοϊός θα έχει οικονομικές συνέπειες, δοκιμάζοντας ιδιαίτερα εκείνες τις οικονομίες που βασίζονται στον τουρισμό. Επίσης δε είναι σίγουρο πως κάνει ταξικές διακρίσεις: Η διάδοσή του είναι μεγαλύτερη ανάμεσα στους φτωχούς αυτού του πλανήτη, που δεν μπορούν να πάρουν τόσο καλά μέτρα προστασίας. Εξαίρεση του κανόνα «της πανδημίας» είναι οι Τούρκοι, που λόγω του ειδικού DNA που διαθέτουν είναι μάλλον απρόσβλητοι από τον ιό...
Τώρα, βέβαια, το μέλλον αόρατο. Συζητάμε για τον κορωνοϊό χωρίς να αναφερόμαστε στη δόση του νοσογόνου παράγοντα που μπορεί να μας ρίξει στο κρεβάτι. Και αποθέτουμε όλες μας τις ελπίδες στο καλοκαίρι και στην ανερχόμενη θερμοκρασία - σύμφωνα με τη θεωρία του θερμοκηπίου...
Ο Γκι ντε Σολιάκ, προσωπικός ιατρός του Πάπα Κλημέντιου του ΣΤ’, έζησε την πανώλη που μέσα σε πέντε χρόνια (1348 -1353) σκόρπισε το θάνατο σε 20-25 εκατομμύρια Ευρωπαίους...Για τον τρόμο και τον πανικό που συνόδευε αυτά τα κρούσματα, έγραψε πως όλοι οι δεσμοί μεταξύ των ανθρώπων είχαν καταλυθεί: Πώς τα παιδιά εγκατέλειπαν τη μητέρα τους και η μητέρα τα παιδιά της, μπροστά στην απειλή του «μαύρου θανάτου»...
Η ανθρωπότητα έζησε πολλές επιδημίες έκτοτε, έζησε την ισπανική γρίπη το 1918, έζησε τις αλλεπάλληλες επιδημίες χολέρας, έζησε τη λέπρα και το AIDS: Καμία όμως από αυτές δεν προκάλεσε τέτοιο συναγερμό σε τόσο μικρό διάστημα και δεν αντιμετωπίσθηκε με τα μέτρα που αντιμετωπίζεται ο κορωνοϊός: Με συσκέψεις επί συσκέψεων, με τη φροντίδα για τη μη εξάπλωση της νόσου, με τον προσδιορισμό των ευπαθών ομάδων, με το κλείσιμο σχολείων και γηπέδων, με την απαγόρευση των μεγάλων συγκεντρώσεων. Αν κατά ένα μυστηριώδη τρόπο ζούσε ένας άνθρωπος της εποχής της ισπανικής γρίπης, θα μας έλεγε ότι το ποσοστό των θανάτων επί του συνόλου των νοσησάντων είναι ασήμαντο! Θα μας έλεγε ότι είμαστε τυχεροί από τη στιγμή που με απλά μέτρα καθαριότητας μπορούμε να είμαστε ήσυχοι...
Θυμάμαι την εποχή που σε μια επιδημία χολέρας, που ευτυχώς δεν πέρασε από τα ελληνικά σύνορα, λεγόταν στον πληθυσμό ότι καλό θα ήταν να βράζει το νερό και να αποφεύγει τα λαχανικά και τα φρούτα. Θυμάμαι την εποχή του Τσερνομπίλ, όπου η ντιρεκτίβα περί λαχανικών και φρούτων επαναλαμβανόταν, σε έναν πληθυσμό πανικόβλητο. Μεταγενέστερα, η «γρίπη των πτηνών» είχε ελάχιστα θύματα διεθνώς - μεταξύ των άλλων ένα κοριτσάκι που λάτρευε τις κότες και τις τιμούσε με την στενή επαφή μαζί τους...
Ο κορωνοϊός θα έχει οικονομικές συνέπειες, δοκιμάζοντας ιδιαίτερα εκείνες τις οικονομίες που βασίζονται στον τουρισμό. Επίσης δε είναι σίγουρο πως κάνει ταξικές διακρίσεις: Η διάδοσή του είναι μεγαλύτερη ανάμεσα στους φτωχούς αυτού του πλανήτη, που δεν μπορούν να πάρουν τόσο καλά μέτρα προστασίας. Εξαίρεση του κανόνα «της πανδημίας» είναι οι Τούρκοι, που λόγω του ειδικού DNA που διαθέτουν είναι μάλλον απρόσβλητοι από τον ιό...
Τώρα, βέβαια, το μέλλον αόρατο. Συζητάμε για τον κορωνοϊό χωρίς να αναφερόμαστε στη δόση του νοσογόνου παράγοντα που μπορεί να μας ρίξει στο κρεβάτι. Και αποθέτουμε όλες μας τις ελπίδες στο καλοκαίρι και στην ανερχόμενη θερμοκρασία - σύμφωνα με τη θεωρία του θερμοκηπίου...
κουράγιο 14 ημέρες είναι αυτές, θα περάσουν!
ΑπάντησηΔιαγραφή