του Νίκου Ζήβα
Ο κορωνοϊός που μας ενέσκυψε αποκάλυψε και τα όρια, του έως τα τώρα, μοντέλου διεύθυνσης, διαχείρισης και οικονομίας των δυτικών κοινωνιών. Η φονικότητά του, εκτός από τους ανθρώπους επεκτείνεται και στο ισχύον καταναλωτικό μοντέλο, διαλύοντας το και ο γδούπος που προκαλεί η κατάρρευση του, σηκώνει την ιστορική σκόνη μέσα από την οποία εμφανίζεται το σταυροδρόμι του οποίου τις κατευθύνσεις συνήθως σε τέτοιες στιγμές καλείται η κοινωνία να διαλέξει και να ακολουθήσει.
Άμεσα λοιπόν στην επόμενη ιστορική περίοδο η άγρια φύση του εμπορεύματος θα προσπαθήσει να επανεκκινήσει μέσα σ’ αυτό το κατεστραμμένο τοπίο, προτείνοντας πρότυπα ανάπτυξης στηριγμένα στον γιγαντισμό, σε ευτελείς εργασιακές σχέσεις και στην αυταρχικότητα (ασιατικού τύπου) της διεύθυνσης του εγχειρήματος. Θα επιδιωχθεί η επαναχρησιμοποίηση της «ξεχασμένης» μορφής του κράτους-έθνους αλλά με προσπάθεια ελέγχου των πιο αδύνατων κρατών από μια σύγχρονη «Ιερά Συμμαχία» των ισχυρών...καταλαβαίνετε ότι δεν πρόκειται περί ευγενούς άμιλλας...
Οι οξυμμένες γεωπολιτικές διαμάχες, ταυτόχρονα, δημιουργούν διαύλους ανταλλαγής μεθόδων επιβολής και ελέγχου διαμορφώνοντας στα διαφορετικά στρατόπεδα ένα αμάλγαμα μορφών διακυβέρνησης και οικονομικής διαχείρισης με παρόμοια χαρακτηριστικά (εξ’ ου και η τωρινή κινεζοποίηση της Δύσης, αφού προηγήθηκε στα χρόνια της παγκοσμιοποίησης η δυτικοποίηση της Κίνας)
Μέσα σ’ αυτό το άγριο παιχνίδι οι πολίτες και κυρίως η νεολαία έχουν την ευκαιρία χρησιμοποιώντας το ίδιο μέσον – όπλο των διευθυνόντων, δηλαδή τις τεχνολογίες αιχμής, να δημιουργήσουν εστίες και μορφές ανάπτυξης που θα μπλοκάρουν τον γιγαντισμό και την αποαπανθρωποίηση, διαμορφώνοντας δύκτια επικοινωνίας και παραγωγής σε ανθρώπινη κλίμακα. Το ίδιο και τα μικρότερα και μεσαίας δυναμικότητας κράτη έχουν την δυνατότητα χρησιμοποιώντας τις αρετές της αλληλεγγύης και της συνεργασίας να αντιταχθούν συνασπιζόμενα και να γίνουν «αντίβαρα» μιας συμμαχίας των ισχυρών.
Σημαντικό πρόταγμα σ’ αυτήν την κατεύθυνση είναι η διακοπή της λεηλασίας των δασών και των γαιών από τους γνωστούς κολοσσούς , που έχει γενικευθεί σ’ όλο το φάσμα της παγκόσμιας υπαίθρου με σκοπό τις εκτεταμένες γιγάντιες μονοκαλλιέργειες. Αυτός είναι και ένας σημαντικός λόγος της επιθετικότητας των διαφόρων ιών και ασθενειών, αφού το κατεστραμμένο άγριο οικοσύστημα δεν υπάρχει για να φιλτράρει και να εμποδίσει την εξάπλωσή τους.
Άρα οι πολίτες και η νεολαία του κόσμου που πλήττεται από αυτή την κρίση, επινοώντας ήπιες δημοκρατικές και έξυπνες μορφές αγροτικής και βιομηχανικής παραγωγής και διανομής είναι σε θέση να αλλάξουν και τα πρότυπα του πλούτου για τους φτωχούς και πένητες πληθυσμούς έτσι ώστε να επικρατήσει κάποτε μια ισορροπία στην κατανομή του, δημιουργώντας νέου τύπου ευημερία για να αντιμετωπισθεί ο υπερπληθυσμός.
Κατά συνέπεια και το πρότυπο των Gigaπόλεων είναι ευκαιρία να υποχωρήσει, ακριβώς μετατρέποντας σε κατοικήσιμη την ύπαιθρο και αποσυμπιέζοντας τις μητροπόλεις.
Αναζητείται λοιπόν, μια κοινωνική διαδικασία ζωντανή με εντάσεις και δημιουργικές συγκρούσεις ανάμεσα στους διευθύνοντες και τους διευθυνόμενους ώστε να αποφευχθούν η απολυταρχία του εμπορέυματος και οι τυφλές εξεγέρσεις.
Ν.Ζ.
Dole Γαλλία 27/3/2020
Ο κορωνοϊός που μας ενέσκυψε αποκάλυψε και τα όρια, του έως τα τώρα, μοντέλου διεύθυνσης, διαχείρισης και οικονομίας των δυτικών κοινωνιών. Η φονικότητά του, εκτός από τους ανθρώπους επεκτείνεται και στο ισχύον καταναλωτικό μοντέλο, διαλύοντας το και ο γδούπος που προκαλεί η κατάρρευση του, σηκώνει την ιστορική σκόνη μέσα από την οποία εμφανίζεται το σταυροδρόμι του οποίου τις κατευθύνσεις συνήθως σε τέτοιες στιγμές καλείται η κοινωνία να διαλέξει και να ακολουθήσει.
Άμεσα λοιπόν στην επόμενη ιστορική περίοδο η άγρια φύση του εμπορεύματος θα προσπαθήσει να επανεκκινήσει μέσα σ’ αυτό το κατεστραμμένο τοπίο, προτείνοντας πρότυπα ανάπτυξης στηριγμένα στον γιγαντισμό, σε ευτελείς εργασιακές σχέσεις και στην αυταρχικότητα (ασιατικού τύπου) της διεύθυνσης του εγχειρήματος. Θα επιδιωχθεί η επαναχρησιμοποίηση της «ξεχασμένης» μορφής του κράτους-έθνους αλλά με προσπάθεια ελέγχου των πιο αδύνατων κρατών από μια σύγχρονη «Ιερά Συμμαχία» των ισχυρών...καταλαβαίνετε ότι δεν πρόκειται περί ευγενούς άμιλλας...
Οι οξυμμένες γεωπολιτικές διαμάχες, ταυτόχρονα, δημιουργούν διαύλους ανταλλαγής μεθόδων επιβολής και ελέγχου διαμορφώνοντας στα διαφορετικά στρατόπεδα ένα αμάλγαμα μορφών διακυβέρνησης και οικονομικής διαχείρισης με παρόμοια χαρακτηριστικά (εξ’ ου και η τωρινή κινεζοποίηση της Δύσης, αφού προηγήθηκε στα χρόνια της παγκοσμιοποίησης η δυτικοποίηση της Κίνας)
Μέσα σ’ αυτό το άγριο παιχνίδι οι πολίτες και κυρίως η νεολαία έχουν την ευκαιρία χρησιμοποιώντας το ίδιο μέσον – όπλο των διευθυνόντων, δηλαδή τις τεχνολογίες αιχμής, να δημιουργήσουν εστίες και μορφές ανάπτυξης που θα μπλοκάρουν τον γιγαντισμό και την αποαπανθρωποίηση, διαμορφώνοντας δύκτια επικοινωνίας και παραγωγής σε ανθρώπινη κλίμακα. Το ίδιο και τα μικρότερα και μεσαίας δυναμικότητας κράτη έχουν την δυνατότητα χρησιμοποιώντας τις αρετές της αλληλεγγύης και της συνεργασίας να αντιταχθούν συνασπιζόμενα και να γίνουν «αντίβαρα» μιας συμμαχίας των ισχυρών.
Σημαντικό πρόταγμα σ’ αυτήν την κατεύθυνση είναι η διακοπή της λεηλασίας των δασών και των γαιών από τους γνωστούς κολοσσούς , που έχει γενικευθεί σ’ όλο το φάσμα της παγκόσμιας υπαίθρου με σκοπό τις εκτεταμένες γιγάντιες μονοκαλλιέργειες. Αυτός είναι και ένας σημαντικός λόγος της επιθετικότητας των διαφόρων ιών και ασθενειών, αφού το κατεστραμμένο άγριο οικοσύστημα δεν υπάρχει για να φιλτράρει και να εμποδίσει την εξάπλωσή τους.
Άρα οι πολίτες και η νεολαία του κόσμου που πλήττεται από αυτή την κρίση, επινοώντας ήπιες δημοκρατικές και έξυπνες μορφές αγροτικής και βιομηχανικής παραγωγής και διανομής είναι σε θέση να αλλάξουν και τα πρότυπα του πλούτου για τους φτωχούς και πένητες πληθυσμούς έτσι ώστε να επικρατήσει κάποτε μια ισορροπία στην κατανομή του, δημιουργώντας νέου τύπου ευημερία για να αντιμετωπισθεί ο υπερπληθυσμός.
Κατά συνέπεια και το πρότυπο των Gigaπόλεων είναι ευκαιρία να υποχωρήσει, ακριβώς μετατρέποντας σε κατοικήσιμη την ύπαιθρο και αποσυμπιέζοντας τις μητροπόλεις.
Αναζητείται λοιπόν, μια κοινωνική διαδικασία ζωντανή με εντάσεις και δημιουργικές συγκρούσεις ανάμεσα στους διευθύνοντες και τους διευθυνόμενους ώστε να αποφευχθούν η απολυταρχία του εμπορέυματος και οι τυφλές εξεγέρσεις.
Ν.Ζ.
Dole Γαλλία 27/3/2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου